ரேவதி பாகம் இறுதி பாகம்

"பாஸ்கர் கொடுத்தான். அத்தை கொடுத்து அனுப்பி இருந்தாங்களாம் .இதுக்கு நம்ம அங்க போயிருக்கணுமாம் .. நம்மனால போகமுடியாததனால நாலு திட்டு திட்டினதுக்கு அப்பறம் கொடுக்கச் சொன்னாங்களாம் ..

பையன் பர்மிஷன் கெடச்ச குஷில எதுக்கு திட்டறோம்னே தெரியாம திட்டுனான் .. " ஆடையற்ற உடலுடன் அருண்மேல் கவிழ்ந்து அவன் தோளில் தலைசாய்ந்து படுத்து இருந்த ரேவதி

"என்னது? சார் என்னவோ புதிர் போடற மாதிரி இருக்கு?" என்றவாறு எழுந்து அந்த கவரை வாங்கினாள். அந்த கவரைக் கொடுத்த கை வெறுமனே இருக்க விடாமல் இன்னும் நீட்டி அவள் கழுத்துக்கு கீழ் கொண்டு சென்றான். "சும்மா இருக்கணும் .. " என்று சிணுங்கியவாறு அவன் கையை தட்டி விட்ட படி அந்த கவரைப் பிரித்தாள். அதில் ஒரு தங்கத் தாலிக் கொடியும், தாலியுடன் கொர்க்க வேண்டிய கால்காசுகள், குண்டுமணிகள் எல்லாம் இருந்தன். கூடவே ஒரு கெட்டியான மஞ்சள் கயிறும் இருந்தது.

அவைகளைப் பார்த்ததும் கரை புரண்டோடிய சந்தோஷத்துடன், "தாலி மாத்தறதுக்காக கொடுத்து அனுப்பி இருக்காங்க. நாளைக்கு வெள்ளிக் கிழமை காலைல குளிச்சதுக்கு அப்பறம் நீங்க சாமி படத்துக்கு முன்னால எனக்கு கட்டி விடணும்" என்றாள்.
"இப்ப மணி என்ன? " "பன்னெண்டரை ..."

 "அப்ப ஆல்ரெடி வெள்ளிக் கிழமை" அவன் முன்பு கூறிய வினோத மான ஆசையை நினைவு கூர்ந்தாலும் பிடி கொடுக்காமல் "அதனால என்ன?" "இப்பவே கட்டலாம் .. " "இந்தக் கோலத்துலயா? குளிச்சுட்டு சுத்த பத்தமா கட்டணும்" "சரி, வா போய் குளிச்சுட்டு வரலாம்" "என்ன அவசரம் காலைல கட்டலாம் இல்ல?" "காலைல நீ பெட்டுக்கு வரமாட்டியே" தெரிந்தாலும் "இதை கட்ட பெட்டுக்கு ஏன் வரணும்" என்றவளிடம்

 "ஏய், நான் சொன்னது மறந்துருச்சா? மொதல்ல கட்டுனதைத்தான் நான் வேணுங்கற மாதிரி கட்டுல. இதையாவுது அப்படி கட்டப் போறேன்" வெட்கி முகம் சிவந்து, "எப்படி? சாமி முன்னால கட்டணும் .." "சரி, ஒரு சாமி படத்தை கொண்டு வந்து ஹெட் போர்ட் மேல வெச்சுட்டா போகுது" "சீ .. என்ன நீங்க மரியாதையே இல்லாம"

 "சரி கட்டும் போது நீ வேணுன்னா கை கூப்பி கும்பிட்டுக்கோ" அதெல்லாம் முடியாது என்று எழுந்து ஓடப் போனவளை வாரி எடுத்த படி குளியலறைக்குள் நுழைந்தான். அவளது கூச்சலுக்கு இடையே இருவரும் குளியலை முடித்தனர். "ப்ளீஸ் .. அந்த சமயத்துல என்னால் ஒண்ணும் யோசிக்க முடியாது இப்படி பெட்டுல உக்காந்துட்டே கட்டுங்க. .. கட்டுன உடனே ஐய்யா ஆசை மாதிரி ஆரம்பிக்கலாம்" என்று அவள் வற்புறுத்த முகத்தை சுளித்தபடி ஒப்புக்கொண்டான். ஒருவழியாக வெவ்வேறு விவாதங்களுக்குப் பிறகு அவன் முதலில் கட்டிய மஞ்சள் சரட்டிற்கு பதிலாக புதிதாக மின்னிய தங்கத்தாலிக் கொடி அவள் கழுத்தை அலங்கரித்தது.

அதற்கு மேல் பொறுக்காதவன் அவளை இழுத்து அணைத்தபடி படுக்கையில் சாய்ந்தான். சிறிது நேரத்தில் சுகமான கழுவேற்றத்திற்குப் பிறகு மல்லாந்து படுத்திருந்தவன் மேல் அமர்ந்து இருந்த ரேவதியின் இயக்கத்தை தொடங்க விடாமல் அவள் சிணுங்கல்களை பொருட்படுத்தாமல் அவள் மார்பில் படர்ந்த தாலியையும் அதனுக்கு இருபுறமும் இருந்த காசுகளையும் மணிகளையும் ஆராய்கிறேன் என்று அவளை இம்சைப் படுத்தினான். விடுமுறை முடியும்போது அவர்கள் இல்லற வாழ்வுக்குத் தேவையானவை அனைத்தும் அமைந்து இருந்தன. அடுத்த நாள் ரேவதியும் அருணும் அலுவலகத்திற்குப் புறப்பட்டனர்.

ரேவதி சிகப்புப் கரையுடைய வெளிச்சத்தில் தகதகக்கும் வெளிற் மஞ்சள் பட்டோலா புடவை உடுத்தி தங்கத்தாலிக் கொடியை முந்தானைக்கு மேல் போட்டு தாலியால் தன் மார்பை அலங்கரித்து அடர்ந்த கூந்தலை நடுவகிடு எடுத்து வாரி பின்புறம் ஒரு போனி டெயிலாகப் போட்டு நெற்றியில் சிறு பொட்டும் வகிட்டில் குங்குமமும் தோளில் அருண் வாங்கி வந்திருந்த GUCCI தோள் பையுடன் பாரதி பாடிய புதுமைப் பெண்ணாக காட்சியளித்தாள்.

 
அருண் அவள் அலுவலகத்தின் போர்டிகோவில் காரை நிறுத்தியதும் அவனைப் பார்த்து அன்னியோன்யமாக சிரித்து "வரேன்.. சாயங்காலம் நானே வந்துடறேனே .. நீங்க எதுக்கு எனக்காக எதாவுது வேலை இருந்தா பாதில விட்டுட்டு வரணும்" "எப்படியும் வீட்டுக்கு வந்து நைட் கொஞ்ச நேரம் வேலை இருக்கும் .. அஞ்சரையானதும் எல்லாத்தையும் அள்ளிப் போட்டு கிட்டு வந்துடுவேன்" ரேவதி "ஓ.கே ..சீ யூ" என்றவாறு இறங்குவதற்கு கதவைத் திறக்க முற்பட்டாள்.

அருண் அவளைத் தடுத்து "ஏய் .. வெறும் சீ.யூ பத்தாது .. " என்று அருகில் இழுக்க, ரேவதி அவனை செல்லமான கோபத்துடன் முறைத்து, "ஆமா .. என்னமோ நான் ஒரு ஹாண்டிகேப் மாதிரி இப்படி கட்டிட வாசல்ல, எல்லாம் பாக்கற மாதிரி நிறுத்திட்டு சீ.யூ கிஸ் கேட்டா" என்றாள். இருப்பினும் சுற்று முற்றும் பார்த்தவாறு அவன் அருகே நகர்ந்தாள். அவன் கழுத்தை வலக்கையால் வளைத்து இழுத்து அவன் உதட்டில் முத்தமிட்டு வேகமாக விலகினாள். தன் உதடுகளை நாக்கால் தடவிய படி "தாங்க்ஸ்" என்ற அருணை பார்த்து ஒரு வெட்கப் புன்னகை உதிர்த்து காரை விட்டு இறங்கி அவன் புறப்பட்டு செல்லும்வரை நின்றிருந்தவள் தன் அலுவலகக் கட்டிடத்திற்குள் நுழைந்தாள்.

வழக்கமாக அறிவுப்புகளும் வெளி நாட்டிலிருந்து வரும் க்ளையண்டுகளுக்கு வரவேற்பு மொழிகளும் இருக்கும் அறிவிப்பு பலகையில் "WISH YOU A HAPPY MARRIED LIFE REVATHI, WE ARE ALL WITH YOU" என்ற அறிவிப்பு அவளை வரவேற்றது. அவள் கண்கள் பனித்தன. அப்போது அலுவலகத்தில் நுழைந்த பலரும் அவளைச் சூழ்ந்து திருமண வாழ்த்துக்களும் நம்பிக்கை மொழிகளும் நாங்கள் உன்னுடன் இருக்கிறோம் என்ற ஊக்க மொழிகளும் பொழிந்தனர். அவள் இருக்கையை அடைய அரைமணி நேரம் ஆனது. அவளது பிரிவை அடைந்து இருக்கையில் அமர்ந்த சில நிமிடங்களில் அவள் பிரிவில் இருந்த அனைவரும் வந்து வாழ்த்தினர்.

ஒரு மலர்ச்செண்டை அவளுக்கு கொடுத்த அவளது P.M "ரேவதி, நாங்க எல்லாம் உன்னைப் பாத்து பெருமைப் படறோம்" என்றதும் ரேவதி மெய் சிலிர்த்தாள் அருண் அவளிடம் முன்பு ஒரு முறை 'எல்லாரும் நல்லவங்க தாண்டா .. ' என்று சொன்னது அவள் காதுகளில் எதிரொலித்தது. அவர்கள் சென்றபின் அமர்ந்து அவள் கணிணியை இயக்கியதும் அவளது மெயில் பாக்ஸில் நூற்றுக்கணக்கான வாழ்த்து மடல்கள் வந்து குவிந்து இருப்பதைக் கண்டு மலைத்தாள். சித்ரா அவளிடம் வந்து,

"ஏய், ஒரு நியூஸ் தெரியுமா? செண்டர் ஹெட் விஜயகுமார் ஹெச்.ஆர் மேனேஜர் கண்ணன் ரெண்டு பெரையும் வேலையை விட்டு தூக்கி இருக்காங்க ... என்ன ரீஸன்னு தெரியல. இப்ப புதுசா வேற ஒரு செண்டர் ஹெட் வந்து இருக்கார்" என்றாள். இன்னமும் அவளுக்கு யார் அந்த உதவியை செய்தது என்று தெரியவில்லை. சிறிது நேரத்தில் செண்டர் ஹெட்டின் காரியதரிசியான மரியா ஒரு மலர்ச்செண்டுடன் அவளது இருக்கைக்கு வந்தாள்.

 "This is from the new Center Head for you" இது வந்திருக்கும் புதிய செண்டர் ஹெட் உனக்கு கொடுத்தது என்றபடி ஒரு ரோஜாப்பூக்கள் நிறைந்த ஒரு மலர் கூடையையும் ஒரு கவரையும் கொடுத்து கை குலுக்கினாள். அந்த கவரை பிரித்துப் பார்க்க அதில் அந்த நிறுவனத்தின் தலைவர் அவளுக்கு எழுதிய கடிதம் இருந்தது. அவளை வாழ்த்தி, நிறுவனத்தின் சட்ட விரோதச் செயலைப் பற்றிய விதிமுறை அவளுக்கு மட்டும் தளர்த்தப் பட்டதையும் குறிப்பிட்டு முடிவில் இந்த நிறுவனம் உன்னை அடைந்ததில் பெருமை அடைகிறது என்றும் எழுதி இருந்தார்.

உடனே அருணுக்கு சொல்ல எண்ணி கைபேசியை எடுக்க முற்பட்டவளை எதிரிலிருந்த மரியா, "and hope you liked your wedding gift" என்றதும் மலைத்த ரேவதி மறுகணம் அவள் கைகளைப் பற்றி "I don't know how to thank you. நான் வாழ் நாள் முழுக்க உங்களுக்கு கடமைப் பட்டு இருக்கேன்" என்றவாறு கண்கலங்கினாள். மரியா "நிச்சயம் நீ ஒரு நல்ல பொண்ணுன்னு நினைச்சுத்தான் நான் அதை செஞ்சேன்.

ஆனா இப்ப உன்னைப் பத்தி தெரிஞ்சதுக்கு அப்பறம் நான் ரொம்ப பெருமை படறேன்" என்றவாறு விடைபெற்றாள்.
பிறகு சித்ராவுடன் காஃபி ஷாப்பிற்கு புறப்பட்டு செல்லும்போது வழியில் அவள் பிரிவில் இருக்கும் ஒருத்தி என்ன சொல்கிறோம் என்று உணராமல், "ரேவதி, ஒரு ப்ராஸ்டிட்யூட்டா இருந்துட்டு இந்த நிலைமைக்கு வந்த உன்னை பாக்க எனக்கு பொறாமையா இருக்குப்பா" என்றதும் சுற்றி இருந்தவர் அனைவரும் முகம் சுழித்தனர். சில கணங்கள் தான் இப்படி பலராலும் சித்தரிக்கப் படுவதை தவிர்க்க முடியாது என்பதை உணர்ந்தாள்.

அடுத்த கணம் அருண் அவள் மனக்கண் முன் தோன்ற மனம் தெளிந்து, "பொறாமையாவா இருக்கு? வேணும்னா சொல்லு எனக்கு தெரிஞ்ச ப்ரோக்கர் ஒருத்தர் இருக்கார் உனக்கு அறிமுகம் செஞ்சு வெக்கறேன் நீயும் அந்த மாதிரி ட்ரை பண்ணி சக்ஸீட் ஆகலாம்.. ஆனா என் அருண் மாதிரி ஒருத்தர் வந்து உனக்கு ஹெல்ப் பண்ணறதுக்கும் உயிருக்கு உயிரா உன்னை லவ் பண்ணறதுக்கும் ரொம்ப ப்ரே பண்ண வேண்டி இருக்கும் அப்பறம் போன ஜென்மத்துல புண்ணியம் நிறைய செஞ்சுருக்கணும். என்ன சொல்றே?" என்றவாறு அங்கிருந்த அனைவரையும் சிரிப்பில் ஆழ்த்தியபடி தலை நிமிர்ந்து நடந்தாள்.

நண்பர்களே கதை இத்துடன் முடிந்தது. எப்படி இருந்தது உங்கள் உணர்வுகளை தெரிவியுங்கள். அடுத்த கதை டிசம்பரில் தொடங்குகிறேன்,. ஆதரவளித்த அனைவருக்கும் நன்றிகள் பல....

ரேவதி பாகம் 17

ஆத்திரத்தில் சிவந்த முகத்துடன் கண்கள் சிவந்து வெளியேறியவள் இவ்வளவு நேரமும் அந்தக் கயவர்களின் முன்னால் தன்னை தாழ்த்திக் கொள்ள விரும்பாமல் அவள் அடக்கி வைத்திருந்த பொங்கி வரும் அழுகையை உதடுகளை மடித்து கட்டுப் படுத்தினாலும் கண்கள் குளமாகி அவைகளிலிருந்து புறப்பட்ட ஆற்றுப் பெருக்கை அவளால் அணையிட்டுத் தடுக்க முடியவில்லை. ரேவதி மூக்கை உறிஞ்சியபடி, புறங்கையால் கண்களைத் துடைத்தபடி வேகமாக அறையிலிருந்து வெளியேறி விஜயகுமாரின் காரியதரிசி மரியாவை கடந்து லிஃப்ட் இருக்கும் காரிடோரை நோக்கி நடந்தாள்.

சிறிது நேரத்தில் சிரித்தபடி கண்ணன் வெளிவர அவரை வழியனுப்ப வந்த விஜயகுமார் கதவை திறந்தவாறு பிடித்துக் கொண்டு "விட்டுப் பிடிப்போம் .. எதுக்கும் அவ ரெக்கார்ட்ஸ்ல நான் சொன்ன மாதிரி ஒரு கமென்ட் இன்னைக்கு தேதிலயே போட்டு வைங்க" என்றபடி விடைகொடுத்தார். அன்றிரவு ரேவதியின் மனக் கசப்பு அவளைத் தூங்க விடவில்லை. விஜயகுமாரைப் போன்ற கேடு கெட்டவர்களுடன் படுக்கையை பகிர்ந்து கொண்டதை தன் விதியென்று அவள் மனம் ஏற்றுக் கொண்டிருந்தது. ஆனால் தினவெடுத்தவர்கள் கற்பனையில் அவளை புணர்ந்து சுய இன்பம் கொள்ள தன்னை ஒரு காட்சிப் பொருளாக்க அனுமதிக்க மறுத்தது.
இருப்பினும் தைரியத்துடன் அதே சமயம் நிதானமாக செயல் பட முடிவெடுத்தாள். அவளெடுத்த முதல் முடிவு அருணுக்கு இதனால் எந்த விதமான அவமானமும் வரக்கூடாது என்பதே. தன்னைப் பற்றி இவ்வளவு விவரங்களை சேகரித்தவர் அருண் இப்போது இந்தியாவில் இல்லை என்பதும் அவர் அறிந்து இருப்பார். அதனாலேயே திருமணத்திற்கு முன்னமே தன் இச்சையை தணிக்க அழைக்கிறார் என்று தோன்றியது.

இந்த பிணக்கிலிருந்து விடுபடாமல் அவள் திருமணம் நடந்தால் தன்னை அடைய அவருக்கு இருக்கும் வெறியில் தன் மிரட்டல்களை செயல் படுத்தத் துணிவார் என்றும் தோன்றியது. அன்று மாலை அருண் அவளை தொலைபேசியில் அழைத்து இருக்கவில்லை. ஒருவேளை அழைத்து இருந்தால் தன் மனதில் இருக்கும் ஆதங்கத்தை வெளிப்படுத்தி அழுது அவனையும் துன்பத்தில் ஆழ்த்தி இருப்பாள் என்று தோன்ற அவன் அழைக்காததும் ஒரு விதத்தில் நன்மைக்கே என்று எண்ணினாள். அவளுக்கெதிரில் வைக்கப் பட்டிருந்த விருப்பேற்புக்களை அவள் ஆராய்ந்தாள். தன் இச்சைக்கு அடிபணியாமல் அந்நிறுவனத்தில் தன் பணியை தொடர்ந்தாலும் விடுத்தாலும் விஜயகுமார் அவர் மிரட்டல்களை செயல் படுத்தத் துணிவார். அடிபணிந்த பிறகும் செயல் படுத்த மாட்டார் என்பதற்கு எந்த உத்தரவாதமும் இல்லை.

அவருக்கு தேவை அவருக்குத் தினவெடுத்தபோதெல்லாம் தன் உடல். அவருடைய இச்சைக்கு அடிபணியாமல் அவர் அப்படங்களை வெளியிடுவதை எப்படியாவது தடுத்தாக வேண்டும். அதற்கு என்னென்ன வாய்ப்புக்கள் இருக்கின்றன என்று எண்ண ஆரம்பித்தாள். அந்நிறுவனத்தில் அவருக்கும் மேலிடத்தில் முறையிடலாம் என்று நினைத்தாள். ஆனால் அடிமட்டத்தில் இருக்கும் தன் கூற்றை அவர்கள் ஏற்பார்களா என்று பெரிதும் ஐய்யப் பட்டாள். தனக்கும் அவளுக்கும் எந்த சம்மந்தமும் இல்லை என்று அவர் கூறினால் அதை எதிர்க்க அவளிடத்தில் எந்த வித மான ஆதாரமும் இல்லை. ஆனால் அவர் தன் பெயரைப் பயன் படுத்தாமல் தன்னை பழிவாங்க முடியும். அவளது அந்த ஆறுமாத வாழ்க்கையின்போதே காவல் துறையின் மேல் இருந்த நம்பிக்கையை முழுவதும் இழந்து இருந்தாள்.

அதனால் கையில் ஒரு ஆதாரமும் இல்லாமல் காவல் துறையினரை அணுகுவது மடமை என்று உணர்ந்தாள். இவையெல்லாவற்றையும் விடுத்து ஒரு பத்திரிக்கை நிருபரை அணுகி தன்னைப் பற்றிய உண்மைகளையும் விஜயகுமாரின் மிரட்டலைப் பற்றியும் சொல்லி அவர்களை அதை பதிப்பிக்க விண்ணப்பிக்கலாம் என்று தோன்றியது. பிறகு ஒரு முறை பணமும் புகழும் படைத்த உலகறிந்த தொழிலதிபரின் மகன் தன்னை அழைத்து சென்றிருந்த ஹோட்டலின் லாபியில் ஒரு பத்திரிக்கை நிருபரை அவர்கள் சந்தித்தையும் தன்னை அவரிடம் ஒரு எஸ்கார்ட் என்று அறிமுகப்படுத்திதையும் நினைவு கூர்ந்தாள். பிறகு அவ்வாடிக்கையாளரிடம் அவள், "உங்களைப் பத்தி நாளைக்கு தப்பா பேப்பர்ல போட்டாங்கன்னா?" என்று கேட்டதற்கு "அவனுகளுக்கு எப்ப எந்த மாதிரி ஸ்டோரி தேவைப் படுதோ அப்பத்தான் அந்த மாதிரி ஸ்டோரி போடுவானுக.

அதுவும் என்னைப் பத்தியெல்லாம் போட மாட்டாங்க" என்றார். "ஏன்" என்று ரேவதி கேட்டதற்கு "போட்டாங்கன்னா அதுக்கப்பறம் மாசாமாசம் அரைப் பக்கம் முழுப்பக்கம்ன்னு நாங்க கொடுக்கற விளம்பரத்துல வர காசை அவங்க மறந்துடனும்" என்று பத்திரிக்கை உலகம் பணம் படைத்தவர்களின் தயவை நம்பி இருப்பதை விளக்கி இருந்தார். மறுகணம் அவள் கண்ணனிடம் விளம்பரங்களைப் பற்றி விஜயகுமார் சொன்னதை நினைவு கூர்ந்தாள். அவரை எதிர்த்து தன் வாக்கை நம்பி எந்த பத்திரிக்கையும் தன் கதையையும் தன்னை விஜயகுமார் மிரட்டுவதைப் பற்றியும் பிரசுரிப்பார்களா என்று ஐய்யமுற்றாள். அப்படியே பதிப்பித்தாலும் அதில் விஜயகுமாரின் பெயர் நிச்சயம் இடம் பெறாது. விஜயகுமார் தன் படங்களை வெளியிடுவதை தடுக்க முடியாது. வினிதாவிடம் உதவி கேட்கலாம் என்று நினைத்தாள். கேட்டால் மறுகணம் வினிதா விசாலாக்ஷிக்கும் தண்டபாணிக்கும் தெரிவிப்பாள். அவளுக்கு அறிவுரை சொல்வதை விடுத்து அவர்களால் ஏதும் செய்ய முடியாது என்று எண்ணினாள்.

மேலும் மற்றவர்களிடம் சொல்வதைப் பற்றி விஜயகுமாரின் மிரட்டல் அவள் காதுகளில் மறுபடி ஓலித்தது. அதுமட்டுமல்லாது, எப்படியும் வினிதா அருணிடம் தொடர்பு கொண்டு அவனுக்கு தெரிவிப்பாள் என்று தோன்றியது. அதில் அவளுக்கு ஒப்புதல் இல்லை. தன் உயிர்க்காதலியின் அந்தரங்கம் வெட்ட வெளிச்சமாக்கப் படுவதை தடுக்க முடியாமல் அவனை தவிக்க விட அவளுக்கு மனம் வரவில்லை. அடுத்து அவரிடம் இருக்கும் புகைப் படங்களை அவள் கைப்பற்றுவதற்கான சாத்தியக்கூறுகளை ஆராய்ந்தாள். அவருடைய கேமராவில் இருக்கும் மெமரி கார்டிலும் மேலும் அவர் கணிணியிலும் மட்டுமே அப்படங்கள் பதிவாகி இருக்கும் என்று நம்பினாள். அடுத்த நாள் அந்த யூ.எஸ் க்ளையண்ட் அவர்கள் செண்டருக்கு வருகை தர, தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மற்றவர்களுடன் அவரை சந்தித்து கலந்துரையாட ரேவதி விஜயகுமாரின் அறை இருக்கும் தளத்திற்கு சென்றாள்.

விஜயகுமாரும் பங்கேற்ற அந்த கலந்துரையாடலின் நடுவே அங்கிருந்து வெளியேறி விஜயகுமாரின் அறையை அடைந்தாள். அறையின் முன்னே மரியா அவளது இருக்கையில் இல்லாததைக் கண்டு நிம்மதியடைந்து அறைக்குள் பிரவேசித்தாள். அவளது நிம்மதி நீடிக்கவில்லை. அறைக்குள் இருந்த மரியா அங்கிருந்த ஃபைலிங்க் கேபினெட்டிலிருந்து தலையை நிமிர்த்தி "எஸ், கேன் ஐ ஹெல்ப் யூ?" என்றாள். விஜயகுமாரின் மேசைக்கு பின்புறத்த்திலிருந்த ஷெல்ஃபின் மேல் அவரது கேமரா இருக்கவில்லை. ஒன்று வீட்டிற்கு எடுத்து சென்றிருக்க வேண்டும் அல்லது அவ்வறையில் எங்காவது பூட்டி வைத்திருக்க வேண்டும் என்று உணர்ந்தாள். மரியாவிடம், "ம்ம்ம் ... நத்திங்க் .. ஐ தாட் மிஸ்டர் விஜயகுமார் இஸ் இன்சைட்" என்றவாறு அந்த அறையை விட்டு வேகமாக வெளியேறினாள். அன்று காலை முழுவதும் அந்த அறையை நோட்டம் விட்டவள் எப்போதும் மரியா அங்கு இருப்பதை உணர்ந்தாள். மாலை வீடு திரும்புமுன் மறுபடி அத்தளத்தை அடைய எதிரில் தூரத்தில் விஜயகுமார் வருவதைக் கண்டாள். அவர் கண்ணில் படுவதை தவிற்க அருகே இருந்த கழிவறைக்குள் சென்று கதவோரம் நின்று ஒளிந்திருந்து பார்த்தாள்.

கடந்து சென்ற விஜயகுமாரின் தோளில் அவரது கேமரா தொங்கிக் கொண்டிருந்தது. இன்னொரு தோளில் அவரது மடிக்கணிணிப் பை. அவள் தப்பிப்பதற்கான வாய்ப்புக்கள் அவள் கண் முன்னே குறைந்து கொண்டிருந்தன. அன்று மாலையும் அருண் அவளை தொலைபேசியில் அழைக்க வில்லை. அடுத்த நாள் தன் இருக்கையில் இருந்து எழக்கூட நேரமில்லாத படி வேலை. ஓலமிட்ட மனதைக் கட்டுப் படுத்தியபடி மதியம் வரை பணி புரிந்தாள். மதியம் ஒருமுறை பாஸ்கர் அவளை கைபேசியில் அழைத்திருந்தான். அவளுக்கிருந்த மன நிலையில் பேசினால் அவனிடம் சொல்லி அழுதுவிடுவோம் என்று தோன்றியது. அப்படிச் சொன்னால் பாஸ்கர் உடனே அருணிடம் தொடர்பு கொள்வான். மதியம் மூன்று மணியளவில் தனக்கு உடல் நிலை சரியில்லை என்று அனுமதி பெற்று அலுவலகத்திலிருந்து புறப்பட்டாள். தன் ஹாஸ்டலின் அறையை அடைந்தவள் அடக்க முடியாத துக்கத்தை தலையணையில் முகம் புதைத்து அழுது தீர்க்க முயன்றாள்.

'எங்காவது தலை மறைவாகி விடு', 'உன்னை மாய்த்துக் கொள்' என்ற மனதின் பலவீனமான பகுதியை தாளிட்டு மூடினாள். அன்று மாலை விஜயகுமாரிடம் சென்று அந்த கயவனிடம் தன்னைக் கொடுக்காமல் அவனை குத்திக் கொலை செய்தபின் போலீஸில் சரணடைய முடிவெடுத்தாள். அத்தகைய பெரிய புள்ளி இறந்தால் நிச்சயம் அது ஒரு பெரிய செய்தியாக வெளிவரும். அதனுடனே தன் சரித்திரத்திமும் வெளிவரும். தன் இருபத்து ஐந்து வருட வாழ்க்கையின் அந்த இருண்ட ஆறு மாதங்களும் புனிதமான மற்ற இருபத்து நான்கரை வருடங்களும் உலகுக்கு வெட்ட வெளிச்சம் ஆகட்டும் என்றும் முடிவெடுத்தாள். அருகில் இருந்த கடைக்குச் சென்று தன் கைப்பைக்கு அடக்கமான ஒரு கூர்மையான கத்தியை வாங்கினாள். அறைக்கு வந்து குளித்து முடித்து புறப்படத் தயாரானாள்.


 அவள் கைபேசி ஒலித்தது. அருண் அழைத்து இருந்தான். "ஹெய் டார்லிங்க் .. ஹவ் வாஸ் த டே? காலைல இருந்து என்ன பண்ணினே" என்றதும் தேக்கி வைத்த துக்கமெல்லாம் கரை புரண்டோடியது .. "என்னடா .. சத்தத்தையே காணோம் .. ஹல்ல்ல்ல்லோ" என்று உரக்க சொன்னவனிடம் பதிலேதும் சொல்லாமல் விசும்பத் தொடங்கினாள். "ஏய், அழறயா? என்னடா ஆச்சு?" என்று பதட்டத்துடன் கேட்டான். மேலும் அழுதவாறு இருந்தவள் "அருண் .. ஐ லவ் யூ .. I don't want to be an embarassment to you .. என்னை மன்னிச்சுடுங்க. ... " என்றபடி தொடர்பைத் துண்டித்தாள். அருண் மறுபடி அழைக்க ரேவதியின் கைபேசியை தொடர்பு கொள்ள முடியவில்லை.. 'என்ன் நடந்திருக்கு? எதுக்கு ரேவதி அப்படிச் சொன்னா' என்று மனம் குமுறினாலும் ஏதோ ஒரு உள்ளுணர்வின் தூண்டுதலில் அவளுக்கு இப்போது உதவி வேண்டும் என்று தோன்ற பாஸ்கரை அழைத்தான்.

அவனது அதிர்ஷ்டம் பாஸ்கர் அன்று காலை பெங்களூர் வந்தவன் சென்னை திரும்ப விமான நிலையத்தில் இருந்தான். "டேய், பாஸ்கர், ரேவதிக்கு என்னவோ பிரச்சனை .. உடனே நீ அவளை போய் பாக்கணும்" "என்னாச்சு போன வாரம் கூட அவகூட பேசுனனே .. இன்னைக்கு மத்தியானம் ட்ரை பண்ணினேன் அவ செல்லுல ரிங்க் போயிட்டு இருந்துது .. சரி பிஸியா இருப்பான்னு விட்டுட்டேன் .." "எங்கிட்ட I don't want to be an embarassment to you என்னை மன்னிச்சுடுங்கன்னு சொல்லீட்டு ஃபோனை கட் பண்ணிட்டா. அவளுக்கு ஏதோ பிரச்சணை. நீ முதல்ல கிளம்பு அவ PG accomadationக்கு போ அவ அங்கதான் இருக்கணும்" பாஸ்கர் அவளது அறைக்கதவை தட்டிய போது ரேவதி புறப்படத் தயாராக இருந்தாள். பாஸ்கரை பார்த்ததும் முதலில் அதிர்ச்சியுற்றாள்.

 "என்னாச்சு ரேவதி? அருண் என்னை ஃப்ளைட்டை விட்டுட்டு உடனே இங்க வந்து உன்னை பாக்கச் சொன்னான் .. நீ என்னடான்னா எங்கயோ ஃபங்க்ஷனுக்கு கிளம்பிட்டு இருக்கே .. ரெண்டு பேரும் என்ன விளையாடறீங்களா?" என்றவன் ரேவதியின் பழைய தோற்றத்தை கண்டு தன் கண்களையே நம்ப முடியாமல் ஒரு கணம் அதிர்ந்து நின்றான். மறுகணம் ஆத்திரத்தில் அவள் கன்னத்தில் ஓங்கி அறைந்தான். நிலை தடுமாறி அருகிலிருந்த கட்டிலில் சரிந்தவளைப் பார்த்து பாஸ்கர் "You piece of shit .. உன் புத்தி உன்னை விட்டு இன்னும் போகலயே" என்றான். தன்னை மறுபடி பரத்தைக் கோலத்தில் பார்த்து தவறான முடிவு எடுத்திருக்கிறான் என்று உணர்ந்தவள் ஆத்திரத்துடன் எழுந்து "என்னை அடீங்க கொல்லுங்கண்ணா நான் உங்களுக்கு அந்த உரிமைய கொடுக்கறேன் ஆனா என்னை மறுபடியும் அப்படிப் பட்டவன்னு சொல்லாதீங்கண்ணா" என்று கத்தி விட்டு அடக்க முடியாமல் வாய்விட்டு அழுதாள். மறுபடி அதிர்ந்த பாஸ்கர் குழப்பத்துடன், "அப்பறம் ஏன் இந்த மாதிரி ..." என்றவனிடன் அழுகையின் பாதியிலேயே "சொல்றேன் .. " என்று மெதுவாக தன் அழுகையை கட்டுப் படுத்தியபின் நடந்தவை அத்தனையும் அவனிடம் சொன்னாள்.

 சில நிமிடங்கள மலைத்து நின்ற பாஸ்கர் "ஓ காட் .. அதனால நீ இப்ப அந்த ஆள் ஆசைப் பட்ட மாதிரி .." என்றவனை மேலும் சொல்ல விடாமல் "இல்லை அந்த ஆளை கொலை செஞ்சுட்டு போலீஸ்ல சரணடையப் போறேன்" என்றபடி தன் பையில் இருந்த கத்தியை எடுத்துக் காட்டினாள். "What? Are you out of your mind? இவ்வளவு நீ கஷ்டப் பட்டதுக்கெல்லாம் ஒரு அர்த்தமே இல்லாமெ போயிடும். உன்னை நினைச்சு உருகிகிட்டு இருக்கற அவனை நினைச்சுப் பாத்தியா?" என்று கத்தினான். "அவரைத் தான் முதல்ல நினைச்சேண்ணா. அவரைப் பத்தி மட்டும்தான் நினைச்சேன். பொண்டாட்டிய கண்ட கோலத்துல எல்லாரும் இன்டர்நெட்டுல பாக்கற கொடுமையை அவரு அனுபவிக்கணுமா? சொல்லுங்க" மறுபடி சில நிமிடங்கள் யோசித்தவன்,

"ஒண்ணு சொல்றேன். அவனை கொலை பண்ணறதுதான் ஒரே வழின்னா உனக்கு பதிலா அந்த கொலையை பண்ண நாங்க எல்லாம் இருக்கோங்கறத நீ மறந்துட்டே. அப்படி நீ கொலை பண்ணீட்டு போலீஸுக்கு போயிட்டா நாங்க யாருமே வாழ்நாள் முழுக்க சந்தோஷமா இருக்க மாட்டோம். அருண் செத்தே போயிடுவான்" என்றதும் இது வரை அந்த பந்தங்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்காமல் தன்னைப் பற்றி மட்டுமே நினைத்து முடிவெடுத்ததை எண்ணி வெட்கி அவன் கைகளைப் பற்றிக் கதறினாள். சிறிது நேரத்தில் அருண் அவன் கைபேசியில் அழைத்தான். சட்டென்று அழுகையை நிறுத்தி பாஸ்கர் பதிலளிக்குமுன் "அருணா இருந்தா அவர்கிட்ட எதுவும் சொல்லாதீங்கண்ணா ப்ளீஸ்" என்றாள். "அவன் கிட்ட அப்பறமா பேசலாம்" என்று கைபேசியில் ஏதும் பேசாமல் காலை கட் செய்தான். தன் உடன் பிறவா தங்கையை அணைத்து ஆறுதலாக தலையைத் தடவிய பாஸ்கர், "இல்லம்மா நிச்சயம் வேற வழி எதாவுது இருக்கும். முதல்ல மாமாவைக் கேக்கலாம்" என்று சொல்லச் சொல்ல வெளியிலிருந்து யாரோ ஒரு பெண்,

"ரேவதீ .. நீ வெளிய போறதுக்கு கார் வந்துருக்கு" என்றாள். சிறு பதபதைப்புடன் பார்தவளிடம் பாஸ்கர், "நீ முதல்ல போய் எதாவுது நம்பற மாதிரி காரணம் சொல்லி இன்னைக்கு முடியாதுன்னு சொல்லி அந்த ஆள அனுப்பு" "அந்த ஆள் வந்துருக்க மாட்டான். அவன் ட்ரைவரை அனுப்பி இருப்பான்" "அவன் ஃபோன் நம்பர் இருக்கா உங்கிட்டே. இல்லாட்டி நிச்சயம் அவன் ட்ரைவ்ர் கிட்ட இருக்கும். கேட்டு வாங்கி அவன் கிட்டயே பேசு" சற்று யோசித்த ரேவதி சட்டென்று குளியலறைக்குள் சென்று ஒரு நிமிடத்தில் தன் புடவையை களைந்து மேக்-அப் ஏதுமில்லாத படி முகத்தை கழுவி ஒரு ஹௌஸ் கோட் அணிந்து வந்தாள். பாஸ்கரிடம் ,

"நீங்க இங்க இருங்க நான் போய் பேசி அனுப்பிட்டு வர்றேன்" என்றபடி வெளியில் சென்றாள். பாஸ்கர் நினைத்த படியே அந்த ட்ரைவரிடம் விஜயகுமாரின் ஃபோன் நம்பர் இருந்தது. ட்ரைவரின் கைபேசியிலேயெ அவரை அழைத்தாள "என்ன ரீடா ட்ரைவர் வரலையா" அடக்க முடியாத எரிச்சலை அடக்கியபடி தேன் குழைத்த குரலில், "வந்துருக்கார் சார், என்னமோ தெரியல இந்த தடவை ப்ளீடிங்க் கொஞ்சம் அதிகமா இருக்கு சார். அதான் கொஞ்சம் ரெஸ்ட்ல இருந்தா ப்ளீடிங்க் நிக்கும்ன்னு மத்தியானமே நான் பர்மிஷன் போட்டுட்டு வந்தேன். இன்னும் இருக்கு சார்" என்றார் இம்முறை எரிச்சல் அடந்தது விஜயகுமார். "ஏய் என்ன விளையாடறயா?" ரேவதி நிதானம் தவறாத சற்று தாழ்ந்த குரலில்

"சார், நம்ம பேசி முடிவெடுத்தாச்சு .. தள்ளி போடறதுல எனக்கு என்ன லாபம்?. இப்படி இருக்கும்போது எப்படி முன்ன மாதிரி நான் உங்களை கவனிச்சுக்க முடியும். சொல்லுங்க" என்றதும் திருப்தி அடைந்தவராக "அப்ப நாளைக்கா?" என்க "நாளைக்கு காலைல நிக்கலேன்னா நான் டாக்டரைப் போய் பாக்கலாம்னு இருக்கேன் சார். நிச்சயம் நான் நாளைக்கு உங்களுக்கு சொல்றேன்" என்று முடித்தாள்.
அவள் கோலத்தை அந்த ட்ரைவர் காணட்டும் என்றே அவள் தன் தோற்றத்தை மாற்றி இருந்தாள். ட்ரைவர் சென்றதும் அறைக்கு சென்றவள் அங்கு பாஸ்கர் தன் கைபேசியில் பேசிக்கொண்டிருப்பதைக் கண்டாள். "சரிங்க மாமா .. இதோ ரேவதிகிட்ட கொடுக்கறேன்" கைபேசியை வாங்கிய ரேவதி குற்ற உணர்வோடு, "ஹலோ அங்கிள்" "ஏம்மா நாங்க எல்லாம் இருக்கறதை மறந்துட்டயா?" விசும்பலுடன் "சாரி அங்கிள் .. எனக்காக இவ்வளவு பண்ணி இருக்கற உங்களுக்கு இன்னும் கேவலம்ன்னு நான் சொல்லலே"

 "என்னம்மா நீ அப்படி இருந்ததுக்கே நீ பொறுப்பில்லைன்னு நினைக்கறவன் நான் .. எவனோ ஒரு பொறுக்கிப் பய பண்ணினதுக்கு உன்னைக் கேவலமா நினைப்பமா சொல்லு. இருந்தாலும் நீ சொல்ற மாதிரி இதை எப்படியாவுது தடுக்கணும். அதுக்காக இன்னோரு தடவை கொலை செய்யறதுக்காக கிளம்பிடாதே. எப்படியும் இன்னோரு நாள் டைம் கேட்டு இருக்க இல்லையா .. நாளைக்கு நான் உன்னை கூப்படறேன்... ஆனா ஓண்ணு, குலைக்கற நாய் கடிக்காதும்பாங்க .. அதுக்காக ரிஸ்க் எடுக்கவும் முடியாது. பாக்கலாம்." "சரி, தாங்க்ஸ் அங்கிள்" "ஏய், பக்கத்துல இருந்திருந்தா அறைஞ்சுருப்பேன் .. இன்னும் ஒரு வாரத்துல அவனுக்கு உன்னை தாரவாத்துக் கொடுக்கப் போறேன். எங்கிட்டயே தாங்க்ஸ் சொல்றியா?" என்று அவள் மனதை லேசாக்கியபின் விடைபெற்றார். திரும்ப பாஸ்கரிடம், "அண்ணா, நாளைக்கு அந்த ஆளை எப்படி சமாளிக்கறது?" என்றதற்கு "மாமா யோசிக்கறேன்னு சொன்னார் .. நான் உன் வழில யோசிக்கறேன் ..

ஆளை விட்டு மிரட்டி அவன்கிட்ட இருக்கற ஃபோட்டோவை எல்லாம் வாங்க முடியுமான்னு பாக்கப் போறேன். இப்ப கிளம்பி சென்னை போறேன் .. எனக்கு இங்க யாரையும் தெரியாது" என்றான் "அப்படி அவர் கொடுக்கறமாதிரி கொடுத்துட்டு சொன்ன மாதிரி வெளியிட்டார்ன்னா?" "மிரட்டும் போது மரண பயம் வர்ற மாதிரி மிரட்டற ஆளுங்க இருக்காங்க .. அப்பாவுக்கு தெரிஞ்சவங்க யாராவுது இருப்பாங்க" என்றான் பிறகு "உனக்கு தனியா இருக்க பயமா இருக்குன்னா வினிய இங்க வந்து இருக்கச் சொல்லவா? இல்லை நீ சென்னைக்கு வந்துடேன்?" "என்னை அந்த ஆளு நாளைக்கு காலைல ஆஃபீஸ்ல பாக்காட்டி நிச்சயம் சந்தேகப் படுவான். எனக்கு பயம் ஒண்ணும் இல்லை. நீங்க போயிட்டு ஃபோன் பண்ணுங்க" "சரி, இன்னும் ஒரு லேட் நைட் ஃப்ளைட் இருக்கு. அதுல டிக்கட் கிடைச்சா ஃப்ளைட்ல போறேன் இல்லேன்னா இப்ப எடுத்து இருக்கற வாடகை காருல போறேன். பத்திரமா இரு. அப்பறம் நாங்கதான் அருணுக்கு பதில் சொல்லணும் மறந்துடாதே." என்றபடி புறப்பட்டு சென்றான்.

 "அண்ணா, அருண்கிட்ட இதைப் பத்தி .." "சொல்லாம இருக்க முடியாது .. ஏற்கனவே நீ அவனை பயமுறுத்தி விட்டுட்டே .. மாமாவும் அது தான் சரின்னார். ஹாங்க், சொல்ல மறந்துட்டேன் நீ அந்த ஆள்கிட்ட பேச போனப்ப அருண் மறுபடி கூப்பிட்டு இருந்தான் ஒரு சின்ன ப்ராப்ளம் ரேவதியே சொல்லுவான்னு சொன்னேன். அவன் வெய்ட் பண்ணிகிட்டு இருப்பான். கூப்பிட்டு சொல்லு. அது தான் நல்லது" என்று திண்ணமாகக் கூறி விடை பெற்றான். மனத்தில் என்ன நடக்கப் போகிறது என்ற திகில் இருந்தாலும் அவளை சுற்றி இருக்கும் அன்பு அவள் முகத்தில் ஒரு புது நம்பிக்கையை வரவழைத்து இருந்தது. இவ்வளவு நேரம் அணைத்து வைத்து இருந்த தன் கைபேசியை ஆன் செய்த அடுத்த நிமிடம் அருணிடமிருந்து அழைப்பு. "ஏய், என்னாச்சு? பாஸ்கர் எதோ ப்ராப்ளம்ன்னான்?"

 மெதுவாகத் தொடங்கி நடந்தவை அனைத்தையும் அருணிடம் சொன்னாள். பதிலேதும் பேசாமல் அருணும் சிறிது நேரம் மௌனம் காத்தான். "சோ, நாளைக்கு வரைக்கும் நீ டைம் கேட்டு இருக்கே இல்லையா? Let me also see what is the way out of this .. தயவு செஞ்சு நீ எந்த தப்பான முடிவும் எடுத்துடாதேடா. அந்த படங்க எல்லாம் வெளிவந்தா உனக்கு எவ்வளவு கஷ்டமா இருக்கும்ன்னு தெரியுது. ஆனா நீ இவ்வளவு நாள் பட்ட கஷ்டத்துக்கு ஒரு அர்த்தமே இல்லாம போயிடும்." "உங்களுக்கு அவமானமா இருக்காதா?" "நிச்சயம் இருக்கும். ஆனா பொறுத்துக்குவேண்டா. But I can't bear to see the pain you will go through honey." என்று தன் அவமானம் பெரிதில்லை அவளுக்கு வரக்கூடிய மனவலியை பார்க்கும் சக்தி அவனுக்கு இல்லை என்றான். அருண் தன் மனவலியை மனதில் கொண்டு சொன்னதில் மனம் நெகிழ்ந்து அழுதாள். "சரி, அப்படி எதுவும் நடக்கக் கூடாதூன்னு உன் ஃபேவரைட் திருப்பதி சாமிகிட்ட வேண்டிக்கோ" என்றான்.

 "சரி, வேண்டிக்கறேன்" "டேய், ஒண்ணு சொல்லட்டுமா?" "என்ன?" "நீ யோசிச்சியே அந்த ப்ரெஸ் ரிலீஸ் ஆப்ஷன்? அதுதான் எனக்கு சரின்னு படுது" "ஆனா நான் இப்ப ப்ரெஸ்ஸுக்கு போனா அந்த ஆளை எதிர்த்துகிட்டு என்னை யாரும் சீந்தக் கூட மாட்டாங்க" "அதுவும் சரிதான் .. பாப்போம் .." அடுத்த நாள் அலுவலகத்திற்குச் சென்றவளுக்கு தன் வேலையில் சிறிதும் கவனம் செலுத்த முடியவில்லை தன் கணிணியை ஆன் செய்ததோடு சரி. ஒன்றும் செய்யாமல் அமர்ந்திருந்தாள். மாலை வரை தண்டபாணி, பாஸ்கர் இருவரிடமிருந்தும் ஒரு தகவலும் வரவில்லை. பயத்தில் குலை நடுங்க விஜயகுமாரிடமிருந்து அழைப்பு வர காத்திருந்தாள். அப்படி அவர் அழைத்தால் மறுபடி என்ன சொல்லி சமாளிப்பது என்று எண்ணியவாறு இருந்தாள். ஆனால் மாலை வரை அவளுக்கு விஜயகுமாரிடமிருந்து அழைப்பு வரவில்லை. புறப்பட்டு விடுதியை அடையும் போது அருண் அழைத்தான்

 "என்னடா ஆச்சு? மாமா இல்ல பாஸ்கர் எதாவுது சொன்னாங்களா?" "இல்லை" "அந்த ஆளு?" "என்னை கூப்பிடவே இல்லை" "கூப்பிடலயா? என்னாயிருக்கும்?" "ஆஃபீஸ்ல பிஸியா இருந்திருப்பான் .. இனிமெல் கூப்டான்னா .. மறுபடி நேத்து சொன்ன மாதிரியே எதாவுது கதை அளந்து பாக்கறேன். ஆனா நம்புவானான்னு தெரியல. பயமா இருக்குப்பா" என்று சொல்லச் சொல்ல அவளுக்கு அழுகை வந்தது. "ரிலாக்ஸ் ஹனி .. நான் சொல்றதை கேளு இன்னும் நாலு நாள்ல நான் அங்க இருப்பேன் .. எங்க இண்டியா மார்கெட்டிங்க் ஹெட்டுக்கு ஒரு நியூஸ் பேப்பர் எடிட்டரை நல்லா தெரியுமாம். நான் வந்தவுடனே அவரை மீட் பண்ண ஏற்பாடு பண்ணறதா சொன்னார். அவர்கிட்ட உன்னைப் பத்தி எதுவும் சொல்லலை.

அப்படி ஒரு வேளை நாளைக்கே தேவைன்னா நீ போய் அவரைப் பாக்க ஏற்பாடு செய்யறேன். ஆனா எவ்வளவு சீக்கரம் அவங்க பப்ளிஷ் பண்ணுவாங்கன்னு தெரியல" "பாக்கலாங்க .. நான் ஆண்டவன் விட்ட வழின்னு இருக்கேன்" "இந்த மாதிரி சமயத்துல அதுதாண்டா பெஸ்ட்" அதற்கு அடுத்த நாளும் அவள் அலுவலகம் சென்று குழம்பிப் போய் தன் இருக்கையில் அமர்ந்திருந்தாள். மேசையிலிருந்த இன்டர்காம் ஒலித்தது. எடுத்ததும் எங்கோ கேட்ட ஆனால் அவளுக்கு பரிச்சயமில்லாத ஒரு குரல், "பர்ஸனல் மெயில் எல்லாம் தினம் பாக்கற வழக்கம் இல்லையா?" என்றது .. அவள் பதிலுக்கு "ஹல்லோ .." என்றதும் இணைப்பு துண்டிக்கப் பட்டது. சிறிது நேரம் காத்திருந்தும் மறுபடி அழைப்பு வராததால் 'யாரோ ராங்க் எக்ஸ்டென்ஷனுக்கு கால் பண்ணி இருக்கங்க' என்று நினைத்தாள்.

பிறகு அவள் அக்குரல் சொன்னது நினைவு வர தானும் இரண்டு நாட்களாக தன் GMAILஐ திறந்து பார்க்கவில்லை என்று உணர்ந்து GMAILஐ திறந்தாள். பல கணிணி மற்றும் மென்பொருள் சம்மந்தப் பட்ட ஈமெயில்களும் மேலும் பல நட்பு அறிக்கைகளும் குவிந்து இருந்தன. அவைகளுக்கு நடுவே "Your Wedding Gift" என்று தலைப்பிட்ட ஒரு ஈமெயில் இருந்தது. அந்த ஈமெயில் அவளுக்கு இதுவரை அறிமுகமாகாத ஒரு விலாசத்திலிருந்து வந்திருந்தது. ஆர்வத்துடன் திறந்து பார்த்தாள். அது வேறு ஒரு ஈமெயிலின் ஃபார்வர்ட் என்று அறிந்தாள். கீழே விஜயகுமாரின் பர்ஸனல் ஈமெயில் விலாசத்துக்கு அனுப்பப் பட்ட ஈமெயில் இருந்தது.

அந்த ஈமெயிலில் ஒரு zip ஃபைல் அட்டாச் செய்யப் பட்டிருந்தது. அதில் எழுதியிருந்தது:

 Hi Vijayakumar, By now you must have realized that all those crap from your camera memory card and folders in your laptop where you stored them have been wiped out. I have preserved a few pictures which you may find in the attached zip file. To ensure you don't harraass that girl anymore I will be forwarding this mail to her. A Well Wisher


 தமிழில்: ஹாய் விஜயகுமார். உன் கேமரா மெமரி கார்டில் இருந்த அசிங்கங்களும் லாப்டாபில் அவைகளை நீ டௌன்லொட் செய்து இருந்த ஃபோல்டர்களும் அழிக்கப் பட்டிருப்பதை நீ இபபோது உணர்ந்திருப்பாய். அவைகளில் சில படங்களை நான் பாதுகாத்து இந்த ஈமெயிலில் அட்டாச் செய்திருக்கிறேன். நீ மேலும் அந்த பெண்ணை துன்புறுத்தாமல் இருக்க உத்தரவாதமாக இந்த ஈமெயிலை அவளுக்கு ஃபார்வார்ட் செய்கிறேன். ஒரு நலம்விரும்பி ரேவதி

அதை படித்ததும் பதட்டத்துடன் சுற்று முற்றும் பார்த்த பிறகு அட்டச் செய்து இருந்த ZIP ஃபைலைத் திறந்தாள். விஜயகுமார் பல்வேறு பெண்களுடன் புணர்ச்சியில் இருக்கும் பல படங்கள் அவளுக்கு தரிசனமளித்தன. அவைகளில் எதிலும் ரேவதி இல்லை. வேகமாக அந்த ஃபைலை மூடியவள் முதலில் அந்த ஈமெயிலை அருண், பாஸ்கர் மற்றும் தண்டபாணிக்கு ஃபார்வார்ட் செய்தாள். பிறகு தன் மனத்திலிருந்த பாரமெல்லாம் குறைய மேசையில் தலைசாய்த்து குலுங்கிக் குலுங்கி அழுதாள். நான்கு நாட்களுக்குப் பிறகு பெங்களூர் வந்து இறங்கிய அருண் ரேவதியை அவள் விடுதியில் சந்தித்தான்.

 அறைக்குள் நிழைந்தவன் அவளை வாரி அணைத்ததும் உங்கள் இருவருக்கு மட்டும்தானா பிரிவுத்துயர்? எங்களுக்கும்தான் என்று எண்ணிய அவர்களிருவரின் இதழ்கள் அனிச்சையாக கலந்தன. முத்தத்தை முடித்தபின் அவளிடம், "என்ன மேடம் ரெடியா? போலாமா" என்றான். "ம்ம்ம்" இருவரும் அவன் கொண்டு வந்திருந்த காரை அடைந்ததும் அருண் அவளிடம், "உனக்கு ஓ.கே தானேடா?" "பின்ன? எவ்வளவு நாள் தான் இப்படி பயந்து சாகறது, வண்டிய எடுங்க" "ஐ லவ் யூ" என்றவாறு காரை கிளப்பினான்.

 இருவரும் அந்த நாளிதழின் அச்சகத்தின் மேல் தளத்தை அடைந்து "சீஃப்-எடிட்டர், பெங்களூர்" என்று பெயர்பலகை கொண்ட அறையில் நுழைந்தனர். இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு சென்னையில் இருக்கும் ஆர்ய சமாஜத்தில் அருண்-ரேவதி திருமணம் இனிதே நடந்தேறியது. தங்கள் தேனிலவுக்காக கோவாவிற்கு சென்று தாஜ் ஹாலிடே வில்லேஜில் தங்கியிருந்தனர். அவர்கள் கோவா வந்ததற்கு அடுத்த நாள் ஒரு அகில இந்திய நாளிதழின் வாலன்டைன் தினச்சிறப்பிழலில் சிறப்புத் தம்பதியினர் கதைப் பகுதியில் அருண்-ரேவதி காதலைப் பற்றியும் ரேவதியின் முழுவரலாறும் வெளியாகி இருந்தன.
அவர்கள் பெங்களூரை அடையுமுன்னே சித்ரா அவளை கைபேசியில் அழைத்து வாழ்த்துச் சொல்லி இவ்வளவு நாளும் தன்னிடம் ஏன் இவ்விவரங்களை பகிர்ந்து கொள்ளவில்லை என்று வருத்தப் பட்டாள்.

அவள் டீமில் இருந்த அனைவரும் அவளை கைபேசியில் அழைத்து வாழ்த்துக் கூறினர். அதேபோல் அருணுடைய சக மேனேஜர்கள், அவனுக்கு கீழ் பணியிட இருக்கும் பலரும் வாழ்த்தினர். அவர்கள் அனைவரும் புடை சூழ அடுத்த வாரம் அருணும் ரேவதியும் அவர்கள் பார்த்திருந்த வாடகை வீட்டில் பால் காய்ச்சிக் குடியேறியபின் இல் வாழ்க்கையை தொடங்கினர். இருவரும் திருமணத்திற்காக மூன்று வார விடுமுறை எடுத்து இருந்தனர். வீட்டுக்கு வேண்டிய பொருட்களை வாங்குவதும் வீட்டை அலங்கரிப்பதுமாக என்று அடுத்த வாரத்தை இருவரும் கழித்தனர்.

இடையே ரேவதி குறிப்பிட்டு இருந்த டோஸேஜ் குறையாமல் அருண் பாத்துக் கொண்டான்! அந்த ஒரு வாரத்தில் அப்போது புதிதாக வந்திருந்த ஸ்கோடா லாரா கார் ஒன்றை வாங்கினர். அந்த ஷோரூமில் பார்வைக்கு வைக்கப் பட்டிருந்த ஸ்கோடா ஃபேபியா என்ற சிறிய கார் அருணுக்கு மிகவும் பிடித்து இருந்தது. தன் அடுத்த ப்ராஜக்ட் ரேவதிக்கு காரோட்ட கற்றுக் கொடுத்து அவளுக்கு அந்த காரை வாங்கி பரிசளிக்கவேண்டும் என்று தன் ஆர்கனைஸரில் ஷார்ட் டெர்ம் கோல்ஸ் பகுதியில் குறித்துக் கொண்டான்.

அன்று இரவு அவர்களின் முதல் ஆட்டத்திற்கு பிறகு அடுத்த சேர்க்கைக்கு முன் வழக்கமாக நடக்கும் அவர்களது கொஞ்சல்களுக்கு நடுவில் தலையணையிலிருந்து ஒரு கவரை எடுத்தான்.

ரேவதி பாகம் 16

"ம்ம்ம் .. என்ன அவசரம் எப்படியும் சார் மத்தியானம் என்னை அங்க கொண்டு போய் விட்டுட்டு போகப் போறீங்க .. அப்பறம் நான் மூணு மாசம் காத்துட்டு இருக்கணும் .." "சரி, நான் வேணும்னா வாரா வாரம் கெளம்பி வந்துருட்டுமா? என்ன, இப்ப நான் கொஞ்சம் பிஸி, வெள்ளிக்கிழமை சாங்காலம் நாலு மணி ஃப்ளைட்டைப் புடிச்சாத்தான் கொஞ்சமாவுது ஃப்ரெஷ்ஷா சனிக்கிழமை உங்கூட இருக்க முடியும் ..

இப்ப இருக்கற வேலைல அவ்வளவு சீக்கரம் ஃப்ளைட்டை பிடிக்க முடியுமான்னு தெரியல .. ஒண்ணு பண்ணலாம் .. மாசம் ஒரு தடவையோ ரெண்டு தடவையோ நீ அங்க வந்துரு .. மத்த வாரத்துல நான் இங்க வந்துடறென்." "ஏன் உங்களுக்கு எதாவுது ஏர்லைன்ஸ்ல ஸீஸன் டிக்கட் கிடைக்குமா? ஓண்ணும் வேணாம் .. ஒரு தடவை நான் அங்க வந்துட்டு வந்தாலே என்னோட அலவன்ஸுல பாதி போயிடும் .. நீங்களும் ஒண்ணும் செலவு பண்ண வேண்டாம் .. இன்னும் மூணு மாசத்துல கல்யாணச் செலவுக்கு, அப்பறம் பெங்களூர்ல வீடு செட் அப் பண்ணறதுக்கு எல்லாம் பணம் தேவைப் படும் இல்லை?" "சமாளிச்சுடலாம்டா"
"சமாளிக்கல்லாம் வேண்டாம் .. வீடுன்னு வரும்போது காசைப் பத்தி கவலைப் படாம செட்-அப் பண்ணனும் .. இப்பவே சொல்லீட்டேன் ..

பெங்களூர்ல நம்ம வீடு இப்போதைக்கு வாடகை வீடுன்னாலும் உங்க அடையார் வீட்டை விட நல்ல வசதியா இருக்கணும் .. கொஞ்ச நாள்ல சொந்தமா சின்னதா ஒரு இண்டிபெண்டன்ட் வீடோ இல்லை ஃப்ளாட்டோ வாங்கணும். இதுக்கெல்லாம் பணம் வேணும் இல்லையா?" "ஒண்ணு பண்ணலாம் .. அடையார் ஃப்ளாட்டை வித்துட்டு பெங்களூர்ல ஒரு ஃப்ளாட் வாங்கிடலாம்" "ஐய்யே .. அது பெரியவங்க வாங்கித் தந்தது .. அதை விக்க நமக்கு உரிமை இல்லை .. அதை அப்படியே பாதுகாத்து நம்ம குழந்தைங்களுக்கு விட்டுட்டு போகணும் .." "ஏய், அது எங்க அப்பா எனக்கு விட்டுட்டு போன காசுல வாங்கினது" "உங்கப்பா உங்களுக்குன்னு விட்டுட்டு போகல .. அப்படியே விட்டுட்டு போயிருந்தா என்ன .. நீங்களா சம்பாதிச்சீங்க? நீங்களும் உங்க பிள்ளைங்களுக்கு விட்டுட்டு போங்க" "சொல்றேம்பாரு! நீ அம்பானி வீட்டுல மருமகளா போக வேண்டியவ. நமக்கு பொறக்கப் போறதுக்கும் அதுங்களுக்கு பொறக்கறதுக்கும் உன்னை மாதிரி பொண்டாட்டி அமைஞ்சுதுன்னா இன்னும் மூணு தலைமுறைல அம்பானியே தோக்கற அளவுக்கு சொத்து சேந்துரும் ... "

 "நல்லது தானே ..." "நல்லதுதான் .. ஆனே என்னோட கொள்ளுப் பேரனுக்கு அவங்க கொள்ளுத் தாத்தா மூணு மாசம் வருங்கால மனைவியை போயி பாக்காம கஷ்டப் பட்டு அடக்கிகிட்டு சேத்த பணம்ன்னு தெரியவா போகுது?" "நீங்க சொல்ற மாதிரி திருபாய் அம்பானி நினைச்சு இருந்தா இன்னைக்கு ரிலையன்ஸ் இந்த அளவுக்கு பெரிய கம்பெனியா இருக்குமா?" "அம்மா தாயே, இப்பவே இந்த போடு போடறே. கல்யாணத்துக்கு அப்பறம் எனக்கு பாக்கெட் அலவன்ஸுக்கு பணம் கொஞ்சம் பாத்துப் போட்டுக் கூடும்மா" என்றதும் அவன் விளையாட்டக சொல்கிறான் என்று உணர்ந்தாலும் தான் எல்லை மீறி உரிமை எடுத்துக் கொண்டோமோ என்று நினைத்து சட்டென்று அவன் மார்பிலிருன்து முகத்தை எடுத்து தலை நிமிர்ந்த ரேவதி "சாரி, நான் அந்த அர்த்தத்துல .. " என்று தொடங்கிய வாக்கியத்தை அவள் முடிப்பதற்குள் அவள் அதரங்களை அருண் தன் உதடுகளால் பற்றி இதழ் தேன் குடிக்கத் தொடங்கி இருந்தான். இதழ்களை விடுத்தவன் அவளை மேலும் எதுவும் சொல்லுவதற்குள்

 "ஐ நோ! ... ஐ லவ் யூ ஹனி .. ஐ அம் சோ ப்ரௌட் ஆஃப் யூ" என்றதும் மறுபடி அவன் நெஞ்சில் முகம் புதைத்து அவனை இன்னும் இறுக்கி அணைத்தாள். ஒரு வழியாக அவர்கள் இருவரும் எழுந்து தயாரான போது மணி பதினொன்றைத் தாண்டி இருந்தது .. "ரூம் வெக்கேட் பண்ணீட்டு போயிடலாமா .. நீங்க என்னை விட்டுட்டு அப்படியே ஏர்போர்ட் போயிடலாம். காரும் நீங்க ஏர்போர்ட் பக்கத்துல இருக்கற ரென்டல்ல தானே எடுத்தீங்க?" "ஆர் யூ ஷ்யூர்? இப்ப வெளிய போயிட்டு திரும்ப ரூமுக்கு போலாம்னு இருந்ததுன்னா?" அவன் எதற்காக அப்படிச் சொல்கிறான் என்று உணர்ந்தாலும் அவனுக்கு பிடி கொடுக்காமல் ரேவதி

"ஏன் திரும்ப ரூமுக்கு போலாம்ன்னு இருக்கும்?" என்றாள் "இல்லே .. வெளில க்ளைமேட் கொஞ்சம் சில்லுன்னு இருக்கும் .. மறுபடி கொஞ்ச நேரம் கோஸியா இருக்கலாம்ன்னு தோணுச்சுன்னா?" சோஃபாவில் அமர்ந்திருந்தவன் மடியில் சென்றமர்ந்து அவன் முகத்தை ஏந்தியபடி, "வேண்டாம்பா ... நேத்து பண்ணினதே எனக்கு கொஞ்சம் கில்டியா இருக்கு" "கில்டியா? ஏன்டா?" என்று அருண் ஆச்சர்யத்துடன் வினவ "இதுக்குத்தான் லவ் பண்ணினேனான்னு என் மனசு உறுத்துது" "அப்ப நான் இதுக்குத்தான் லவ் பண்ணினேங்கறயா? லவ்ல இதுவும் ஒரு பார்ட் .. இது இல்லாமயும் லவ் இருக்கும் ஆனா லவ் இல்லாம இது இருக்காது. சரி, அப்பறம் நேத்து ஏன் நீயே ஆரம்பிச்சு வெச்சே?" "ம்ம்ம் .. வந்து லாண்ட் ஆனதும் யாரோ ஏக்கத்தோட வேணும்ன்னு அப்ளிகேஷன் போட்டாங்க ..

நான் கல்யாணத்துக்கு அப்பறம்தான்னு சொன்னப்பறம் அன்னைக்கு சாங்கலமும் மறுபடி நேத்து நைட்டும் என்னவோ கப்பல் கவுந்த மாதிரி மூஞ்சிய தூக்கி வெச்சுட்டு உக்காந்துட்டு இருந்தாங்க ... பாக்க சகிக்கல .. பாவம், எதுக்கு இன்னும் மூணு மாசம் காயவெக்கணும்ன்னுதான் ஆரம்பிச்சேன்" "ஓஹோ ... அப்ப உங்களுக்கு மூட் இல்லே?" "ம்ம்ஹூம் .. I was not craving for sex .. in fact வினிக்கா ட்ரீட்மென்ட்டுக்கு அப்பறம் சாதாரணமா செக்ஸ்ல கலந்துக்க முடியுமான்னே எனக்கு சந்தேகமா இருந்துது .. வினிக்கா போகப் போக சரியாயிடும்ன்னு சொல்லி இருந்தாங்க.

நேத்திக்கு நைட் மனசுக்குள்ள அந்த அருவருப்பு வந்துருமோன்னு முதல்ல கொஞ்சம் பயமா இருந்துது .. அப்படி வந்தா பல்லைக் கடிச்சுட்டு பொறுத்துக்கலாம்னு இருந்தேன் .. " முதலில் சற்று கலங்கியவன் அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி பார்க்க அவள் குறிப்பிட்ட அந்த பயமோ அருவருப்போ துளியும் அவள் முகத்தில் தெரியாமல் இருந்ததில் மகிழ்ச்சி அடைந்து கிண்டலாக, "ம்ம்ம் அப்பறம் எப்படி மேடமும் சேந்து என்ஜாய் பண்ணினாங்க? என்னவோ மூணு தடவைன்னு ..." என்றவன் முடிக்க விடாமல் அவன் வாயைப் பொத்தி "ம்ம்ம் வேண்டாம் .. அப்ப என்னவோ பெருசா சாதிச்ச மாதிரி இருந்துது .. சொன்னேன்". "சரி, அதை விடு .. முதல்ல மூடு இல்லாம அப்பறம் எப்படி வந்துது அதைச் சொல்லு"

 "தெரியல .. சார் அந்த மாதிரி தொட்டவுடனே மூணு வருஷத்துக்கு முன்னாடி ஆன மாதிரி .. பயங்கரமா மூடு வந்துருச்சு" என்றவாறு முகம் சிவந்தாள். "இனிமேல் கல்யாணத்துக்கு அப்பறமும் நீயா ஆரம்பிச்சாத்தான் நமக்குள்ள செக்ஸ் சரியா?" "ம்ம்ம் .. ஆசை .. மத்த விஷயமெல்லம் ரெண்டு பேரும் சேந்து பண்ணனும்னுட்டு இதுமட்டும் ஏன் நானே பண்ணனும்? அவங்கவங்களுக்கு எப்ப வேணுமோ அப்ப ஸ்டார்ட் பண்ணிக்கணும் .. இல்லேன்னா ..." "இல்லேன்னா ...?" "டோஸேஜ் கம்மியாயிடும்" என்றபின் வெட்கத்தில் அவன் தோளில் முகத்தை மறைத்தாள். "ஏய், பிசாசு .. ஒரே நாள்ல எப்படி மாறீட்டே? சொல்லீட்டியில்ல கல்யாணத்துக்கப்பறம் டோஸேஜ் குறையாம பாத்துக்கறது என் பொறுப்பு. அப்படியே வினிட்டயும் சொல்லணும் .. வேற இந்த மாதிரி பேஷண்ட் யாராவுது .." என்று ஆரம்பித்து முடிக்காமல் அவள் முதத்தைப் பார்த்தான். ரேவதி அவன் சொல்வதை புன்னகைத்தபடி கேட்டுக் கொண்டு இருந்ததைப் பார்த்து

"ஏய் .. என்ன நீ நான் வேற யாராவுதுன்னு சொல்லீட்டு இருக்கேன் .. நீ பேசாம இருக்கே. பொஸஸிவ்வா இருக்க மாட்டியா?" "நான் பொஸஸிவ் இல்லேன்னு யார் சொன்னது ... கல்யாணத்துக்கு அப்பறம் வேற யாரையும் பாக்கறமாதிரி எந்த ஆசையும் வராம எப்படி பாத்துக்கறதுன்னு எனக்கு தெரியும்" என்றவள் அவன் கண்களில் கூர்ந்து நோக்கி "அந்த ஆறு மாச எக்ஸ்பீரியன்ஸ்ல நான் பெருமை படக்கூடிய ஒரே விஷயம் .. உங்களை எந்த அளவுக்கு வேணும்னாலும் என்னால திருப்தி படுத்த முடியும்" என்று கண்கள் பனிக்கச் சொன்னவளை அருண் இறுக அணைத்துக் கொண்டான். அவன் அணைப்பில் மனம் இளக அவன் தோளிலிருந்து முகத்தை எடுக்காமல் ரேவதி தொடர்ந்து "நேத்து நைட்டு ஐய்யா குடுத்த கான்ஃபிடென்ஸ்னால நானும் கூட சேந்து என்ஜாய் பண்ணிக்கவும் முடியும்" என்றபடி லேசாக அவன் அணைப்பிலிருந்து விலகி கலங்கிய கண்களுடன் முகத்தில் அழகான புன்னகையுடனும் அவனைப் பார்த்தாள்.

அவள் முகத்தை கையில் ஏந்தி இரு கன்னத்திலும் வழிந்து இருந்த சில சொட்டுக் கண்ணீரை தன் கட்டை விரலால் துடைத்தவாறு அவள் அதரங்களுடன் தன் இதழைச் சேர்த்தான். சில நிமிடங்கள் நீடித்த அம்முத்தத்திலிருந்து விலகியபடி "சரி, இப்ப its too late for breakfast and too early for lunch .இங்க பக்கத்துல there is a place that serves nice brunch அங்க போய் சாப்பிட்டுட்டு ஒரு ரெண்டு மணி நேரம் எங்கயாவுது போறதுன்னா போலாம். இல்ல எதாவுது ஷாப்பிங்க் பண்ணனும்னாலும் பண்ணலாம். What do you want to do?" ரேவதி முத்தத்தின் கிறக்கத்திலிருந்து மீண்டாலும் அவனை விட்டு அகல மனமில்லாமல் அவன் கன்னத்தை தடவியவாறு "இங்க பக்கத்துல எதாவுது கோவில் இருக்கா?"

 அவள் முகத்தை வாஞ்சையுடன் பார்த்தவன் "இங்க Flushingல ஓரளவுக்கு பெரிய வினாயகர் கோவில் ஒண்ணு இருக்கு .. அங்க போயிட்டு ஜெர்ஸி ஸிட்டிக்கு போறதுக்கு டைம் சரியா இருக்கும் .. " என்றதும் இருவரும் புறப்பட்டார்கள். இருவரும் ப்ரன்ச் சாப்பிட்டுவிட்டு சரியாக உச்சிகால பூஜையின் போது நியூ யார்கின் ஃப்ளஷ்ஷிங்க் பகுதியில் இருக்கும் ஸ்ரீ மஹா வல்லப கணபதி தேவஸ்தானக் கோவிலை அடைந்தனர். உள்ளே நுழைந்ததும் கோவில் மணியை அடிப்பதிலிருந்து கும்பிட்டபின் தலையில் கொட்டிக்கொண்டு தோப்புக்கரணம் என்ற பெயரில் அவள் லேசாக அமர்ந்து எழுவது வரை கோவிலில் ரேவதியின் வழக்கமான வழிபாட்டு முறைகளை ரஸித்தவாறு அருணும் தனக்கு தெரிந்தவாறு கடவுளை வணங்கினான்.

 கைகூப்பிக் கண்களை மூடி நின்றிருந்த ரேவதி "கடவுளே, இவ்வளவு நாள் இல்லாத தெளிவும் சந்தோஷமும் மனம் முழுக்க குடுததிருக்கற என் அருணுக்கு எப்பவும் நல்லதே நடக்கணும் .. என் கடந்த காலத்துனால இவருக்கு எந்த விதமான மனக் கஷ்டமும் வரக்கூடாது ... நடக்கப் போற கல்யாணம் நல்ல படியா முடியணும் .. நான் இவருக்கு எல்லா விதத்திலயும் ஒரு நல்ல மனைவியா நடந்துக்கணும் ... " என்று பிரார்த்தித்தவள் கண்விழித்து அருகில் நின்று இருந்தவனைப் பார்க்க அருண் கோவிலின் கூரையில் எதையோ ஆர்வத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டவள் மறுபடி கண்களை மூடி "அவர் கும்பிடலையேன்னு பாக்காதே .. அவருக்கும் சேத்து நானே கும்பிடறேன்.." என்றாள். மனதுக்குள் அவள் அப்படி சொல்லிக் கொண்டதில் அவள் முகத்தில் புன்னகை படர அருண் அவளைப் பார்த்து புருவத்தை உயர்த்தி வாய்திறக்காமல் "என்ன " என்க ரேவதியும் மௌனத்தாலை லேசாகத் தலையசைத்து "ஒன்றுமில்லை .." என்று விடையளித்தாள். காரில் ஏறி ஜெர்ஸி ஸிட்டி நோக்கி இரண்டு மணி நேரப் பயணத்தை தொடங்கினர். "ஏம்ப்பா.. இப்பவே சொல்லீட்டேன் ..

கல்யாணத்துக்கு அப்பறம் ஊர்ல சின்ன கார்தான் வாங்கணும் .. ரெண்டு பேருக்கும் நடுவுல இப்படி ஒரு மைல் தூரம் இருக்கற காரெல்லாம் வேண்டாம்" "கவலையே படாதே .. வேணும்னாலும் இந்த மாதிரி காரெல்லாம் அங்க கிடைக்காது .. கிடைச்சாலும் கன்னா பின்னான்னு விலை இருக்கும் .." என்றவன் தொடர்ந்து "உன் ஃப்ரெண்ட்ஸ் ரெண்டு பேரும் அப்பார்ட்மென்ட்ல இருப்பாங்களா? உன் ரூம் சாவி யார்கிட்ட இருக்கும்?" "சித்ரா எங்கயும் போறதா இல்லைன்னா. அவ அங்கதான் இருக்கணும்... ஆனா .. நீங்க போனப்பறம் ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து என்னை குடைஞ்சு எடுக்கப் போறாங்க .. " "என்னன்னு? .. " "ம்ம்ம் .. உங்களைப் பத்தி அப்பறம் ரெண்டு நாளா என்ன பண்ணினோம்ன்னு எல்லாம்தான்" என்றவாறு முகம் சுளித்தாள்.

 "அவங்க கிட்ட என்னைப் பத்தி நீ முதல்லயே சொல்லலையா?" "ஹல்லோ! நானே நாலு நாளைக்கு முன்னால வரைக்கும் ஃப்ரெண்டுன்னுதான் இருந்தேன் .. மறந்துடுச்சா? .. ஃப்ரெண்டு யூ.எஸ்ல இருக்கார்ன்னுதான் சொல்லி இருந்தேன். .. இப்ப போய் எதாவுது சொல்லி மழுப்பணும்" சிறிது நேர மௌனத்திற்குப் பிறகு அருண் "நீ உன் ஃப்ரெண்ட்ஸ் யார்கிட்டயும் உன்னைப் பத்தி சொன்னது இல்லையா?" "இல்ல .. ஏன் கேக்கறீங்க?" "சென்னைலன்னா வினி, பாஸ்கர், அத்தை மாமான்னு எல்லாரும் இருக்காங்க .. எதாவுதுன்னு ஒரு மாரல் சப்போர்ட்டுக்கு உன்னைப் பத்தி நல்லா தெரிஞ்சவங்க கூட இருந்தா நல்லது இல்லையா? அதுக்குத்தான் கேட்டேன்" "சித்ரா கிட்ட சொல்லணும்னுதான் நினைப்பேன்.

அவளுக்கு அம்மாவைப் பத்தி கூட தெரியும். எங்க என்னை கேவலமா நினைப்பாளோன்னு சொல்லல .. அப்பறம் அவளும் எங்கூடவே வேலைக்கு ஜாயின் பண்ணினதுக்கப்பறம் சொல்லவே வேண்டாம்ன்னு விட்டுட்டேன்" "கூட வேலைக்கு ஜாயின் பண்ணினதுக்கும் நீ சொல்றதுக்கும் என்னடா சம்மந்தம்" "அருண், நிறைய பேர் வொர்க் பண்ணற இடத்துல என்னைப் பத்தி தெரிஞ்சா யாராவுது கண்டபடி பேசுவாங்க .. அப்பறம் என்னால அங்க எப்படி வொர்க் பண்ண முடியும் சொல்லுங்க. என் டீம் லீடருக்கோ இல்லை மேனேஜருக்கோ தெரிஞ்சுதுன்னா? நல்லவங்களா இருந்தா பரவால்லை .. அப்படி இல்லாம என்னை வேற மாதிரி பாத்தாங்கன்னா?" என்றவாறு அவள் தன் பயங்களை அடுக்கிக் கொண்டு போனாள்.

அவள் சொல்வதில் நியாயம் இருப்பதை உணர்ந்தாலும் 'எத்தனை நாளைக்கு இப்படி மூடி மறைச்சு இருக்கறது? அப்படியே மறைக்கப் போறதில்லைன்னாலும் எல்லாருக்கும் அறிவிப்பா கொடுக்க முடியும்?' என்று மனதுக்குள் கேள்வி கேட்டபடி சாலையில் கவனம் செலுத்தினான். அவளது அப்பார்ட்மென்டை அடைந்தபின் அவள் அறையில் அவள் கொண்டு வந்தவைகளை எல்லாம் அதனதன் இடத்தில் எடுத்து வைக்க உதவினான். தேவையான சில பொருட்களை இருவரும் அருகே இருந்த 7-Eleven ஸ்டோருக்குச் சென்று வாங்கி வந்தனர்.

ஐந்து மணியளவில் அவளிடமிருந்து பிரியா விடை பெற்று விமான நிலையம் நோக்கி அவன் புறப்பட்டான்.
இருவருக்கும் அடுத்த மூன்று மாதங்களும் மூன்று யுகங்களாகக் கடந்தன. புதிய இடத்தில் புதிய வேலை என்ற காரணத்தால் அதிக நேரம் வேலையில் செலவிட்டு ரேவதி முடிந்த வரை தனிமையை தவிர்த்தாள். இந்தியாவில் முதன் முதலாக தொடங்கப் போகும் ஒரு பிரிவை அருணின் மேற்பார்வைக்கு கொடுக்க அவனது நிறுவனத்தில் முடிவெடுக்கப் பட்டிருந்தது. அப்பிரிவை அமைப்பதிலிருந்து அதில் பணியிடப்போகிறவர்களை தேர்ந்தெடுப்பது, அவர்களில் அமெரிக்காவில் இருப்பவர்களை நேரிலும் இந்தியாவில் இருப்பவர்களை தொலைபேசி மூலமும் தொடர்பு கொண்டு அவர்களைக் கணிப்பது, இந்தியாவில் நடப்பவைகளை அமெரிக்க மேனேஜர்களுக்கு ரிப்போர்ட் செய்யும் வழிமுறைகளை வகுப்பது என்று பல வேலைகள் குவிந்திருந்தன. அவனுக்கு ஒரு நாளுக்கு இருபத்து நான்கு மணி போதாத அளவுக்கு வேலைப் பளு. தினமும் ஒரு முறை ரேவதியுடன் பேசுவதில் அவனுக்குத் தேவையான புத்துணர்ச்சி கிடைத்தது. இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு நடந்தவை ரேவதி cafetariaவில் சித்ராவுடன் அமர்ந்திருந்த போது அவளது ப்ராஜக்ட் மேனேஜர் அவளை தன் அறைக்கு அழைத்தார்.

அவர் அறையை அடைந்ததும் "ஹாங்க், ரேவதி! There you are ... காலைலயே உங்கிட்ட சொல்லணும்னு இருந்தேன். வந்தவுடனே மத்த வேலைல நேத்து செண்டர் ஹெட்டுகிட்ட இருந்து வந்த மெயிலை கவனிக்காம விட்டுட்டேன். மத்தியானம் மூணு மணிக்கு நீ செண்டர் ஹெட்டை மீட் பண்ணனும்" "நானா, செண்டர் ஹெட்டை எதுக்கு மீட் பண்ணனும்" என்று வியப்புடன் கேட்டாள். அவளுக்கு மேல் ஒரு டீம் லீட் அதற்கு மேல் இந்த பீ.எம் அவருக்கும் மேல் ப்ரோக்ராம் மேனேஜர், டெலிவரி மேனேஜர் வெர்டிகல் ஹரிஸாண்டல் டாட்டட் லைன் என்று பல தலைகளுக்கும் மேல்தான் செண்டர் ஹெட். இந்த பெங்களூர் செண்டரில் வேலை செய்யும் ஐந்தாயிரம் பேருக்கும் தலைவர். அவர் எதற்கு அடிமட்டத்தில் இருக்கும் தன்னைப் பார்க்க வேண்டும் என்று நினைத்தாள். "நீ ஆன்-சைட் போயிருந்த இல்ல? அந்த யூ.எஸ் க்ளையன்டோட ஐ.டீ ஹெட் நாளைக்கு நம்ம செண்டருக்கு வர்றாராம்.

அவர் கூட நாளைக்கு நடக்கப் போற மீட்டிங்கல நீயும் கலந்துக்கணும்" "அந்த கம்பெனி ஐ.டீ ஹெட் கூட நடக்கற மீட்டிங்கல நான் எதுக்கு கலந்துக்கணும்" "பயப்படாதே .. இது நம்ம செண்டர் ஹெட்டோட புது இனிஷியேடிவ். வர்ற க்ளையண்டு வெறும் மேனேஜர்ஸை மட்டும் மீட் பண்ணாம அவங்க கம்பெனிக்காக வொர்க் பண்ணற க்ரூப்ல ஒவ்வொரு லெவெல்ல இருந்தும் ஒருத்தர் அந்த மீட்டிங்கல கலந்துக்கணுமாம். உன் லெவெல்ல இருந்து உன்னை செலெக்ட் பண்ணி இருக்காங்க. சும்மா போய் காஃபி குடிக்சுட்டு அந்த ஆள் சொல்ற ஜோக்குக்கெல்லாம் சிரிச்சுட்டு வரணும் அவ்வளவுதான். நாளைக்கு நடக்கப் போற மீட்டிங்கை பத்தின ப்ரீஃபிங்க் எதாவுது இருக்கும் அதுக்குத்தான் செண்டர் ஹெட் கூப்பிட்டு இருப்பார்"

 "என்னை யார் செலெக்ட் பண்ணினாங்க. ஹெச்.ஆர் மேனேஜர்தான் செலெக்ட் பண்ணி இருப்பார். உன் லெவெல்ல நீ பாக்க ஸ்மார்ட்டா இருக்கே, நல்லாவும் இங்க்ளீஷ் பேசற அதனால இருக்கும்" என்று அவளுக்கு விடை கொடுத்தார். பெருமிதத்தில் மிதந்தவாறு அவள் இருக்கையை அடைந்தவள் மதியம் தான் செண்டர் ஹெட்டை சந்திக்கப் போவதைப் பற்றியும் நாளை க்ளையன்டுடன் மீட்டிங்கில் கலந்து கொள்வதைப் பற்றியும் உடனே அருணுக்கு சொல்ல வேண்டும் என்று அவள் மனம் துடித்தது. மதியம் சரியாக மூன்று மணிக்கு அவள் செண்டர் ஹெட்டின் அறை இருக்கும் தளத்தை அடைந்து அவரது காரியதரிசி மரியாவிடம் தன்னை அழைத்து இருந்ததை சொன்னாள். தன் கணிணினியில் அவள் சொன்னதை சரி பார்த்தபின் அவளை அங்கிருந்த சோஃபாக்களில் ஒன்றைக் காட்டி "Please wait, the H.R. Manager also has to join for this meeting" ஹெச்.ஆர் மேனேஜரும் அவளுடன் அந்த சந்திப்பில் கலந்து கொள்ள இருப்பதால் அவர் வரவுக்கு காத்திருக்க பணித்தாள்.

சிறிது நேரத்தில் லேசாக நரைத்த ஹெச்.ஆர் மேனேஜர் கண்ணனும் வர, மரியா இன்டர்காமில் செண்டர் ஹெட்டுடன் பேசியபின் இருவரையும் உள்ளே அனுமதித்தாள். உள்ளே பின்புறம் திரும்பியவாறு அருகே இருக்கும் ஷெல்ஃபின் மேல் சார்ஜ் செய்ய வைத்து இருந்த ஒரு டிஜிடல் கேமராவில் எதையோ பார்த்துக் கொண்டிருந்த செண்டர் ஹெட் விஜயகுமாரைப் பாத்ததும் ரேவதி அதிர்ந்தாள். அவர் அவளது கடந்த கால வாழ்க்கையில் அவளை மென்மையாக கையாண்ட வாடிக்கையாளர்களில் ஒருவர். நான்கைந்து முறை அவளை அழைத்துச் சென்றிருந்தார்.

 "ப்ளீஸ் கம் .. ஹாவ் அ ஸீட்" என்று அவரெதிரே போட்டிருந்த நாற்காலிகளைக் காட்டினார். மனதில் பதட்டத்துடன் முகம் வியர்க்க அமர்ந்த ரேவதியை பார்த்து விஜயகுமார் சிரித்தார். அருகில் அமர்ந்த கண்ணன் மேசை மேல் பரப்பி வைக்கப் பட்டிருந்த ஒரு பெரிய விளம்பரத்தின் ஆர்ட் வொர்க்கைக் காட்டி, "நல்லா வந்திருக்கு சார். இந்த ஆட் எப்ப ரிலீஸ் ஆகப் போகுது?" என்று கேட்டதற்கு விஜயகுமார் பெருமிதத்துடன் "இது ஒரு ஸீரீஸ்ல முதல் ஆட். இந்த மாதிரி இன்னும் நாலஞ்சு வரப் போகுது. ரெண்டு மூணு பேப்பர்ல போடப்போறோம். எல்லா நியூஸ் பேப்பர்காரங்களும் நான் நீன்னு போட்டி போட்டுகிட்டு வந்துருக்காங்க. எல்லார்கிட்டயும் பேசிட்டு இருக்கேன். இன்னும் ரெண்டு மூணு நாள்ல ஃபைனலைஸ் பண்ணனும்" என்றார். பிறகு ரேவதியைப் பார்த்து சிரித்த முகத்துடன் "ம்ம்ம் .. ரேவதி .. இல்லை பழைய பழக்கத்துனால உன்னை நான் ரீடான்னே கூப்படலாமா?" முகத்தில் சிரிப்பிருந்தாலும் அவர் வார்த்தைகளிலிருந்த ஏளனத்தில் ரேவதி சற்று நிலை குலைந்தாள்.

அருகில் அமர்ந்து இருந்த கண்ணனும் அவளைப் பற்றி அறிந்தவர் போல இருந்தது. "சார், நான் அந்த தொழில விட்டு மூணு வருஷம் ஆச்சு .. பீ.ஈ படிச்சுட்டு இருக்கும் போது எங்கம்மாவுக்கு கேன்ஸர் வந்துது .. பணத்துக்கு வேற வழியில்லாம நான் அந்த தொழில்ல இறங்கினேன் .. அப்பறம் பீ.ஈ முடிச்சுட்டு மேல எம்.டெக் ..." என்று மனத்தை திடப் படுத்திக் கொண்டு சொல்லத் தொடங்கி இருந்தாலும் அவள் கட்டுப்பாட்டுக்கும் மீறி அவள் குரல் உடையத் தொடங்கியது. அவளை மேலும் சொல்ல விடாமல் தடுத்து நிறுத்திய விஜயகுமார், "எனக்கு தெரியும் .. நீ இன்னும் ஒரு வாரத்துல கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறதும் தெரியும். யாரது, மிஸ்டர் அருண் இல்லை?" என்ற பிறகு அருணின் நிறுவனத்தின் பெயரையும் சாதாரணமான குரலில் சொன்னார். ஆனால் அவர் கண்களில் தெரிந்த வக்கிரம் அவளை மேலும் துன்புறுத்தியது.

ரேவதி மௌனம் சாதித்தாள் “முன்னாடி ப்ராஸ்டிட்யூட்டா இருந்ததுனால இந்த பொண்ணுக்கு ப்ராப்ளம் எதாவுது வருமா கண்ணன்?” அந்த வார்த்தை கொடுத்த மன வலியில் தலை குனிந்தாள். “ஆமா சார், ஜாயின் பண்ணும்போது போலீஸ் ரெக்கார்ட் எதுவும் இல்லைன்னு பொய்யா டிக்லேர் பண்ணி சைன் பண்ணி இருக்கும். நம்ம கம்பெனி ரூல்ஸ் ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்ட் சார். கடந்த காலத்தைப் பத்தி பொய்யா டிக்லேர் பண்ணினது தெரிய வந்தா உடனே டிஸ்மிஸல் தான் நோ எக்ஸ்பளனேஷன்ஸ் அல்லௌட்” தான் இது வரை கேட்டதே அவளுக்கு நாக்கை பிடிங்கிக் கொண்டு சாக வேண்டுமென்று இருந்தாலும் “என் மேல போலீஸ் ரெக்கார்ட் எதுவும் இல்லை .. நீங்க வேணும்ன்னா வெரிஃபை பண்ணிப் பாருங்க” என்றாள். சொல்லும்போதே தன் மீது அவள் அளவுகடந்த வெறுப்படைந்தாள்.

 “அப்படி இல்லேன்னாலும் சட்ட விரோத செயல் எதுலயும் ஈடு பட்டது இல்லைன்னு டிக்லேர் பண்ணி சைன் பண்ணி இருக்கும்” அடிபட்டுத் தப்பி ஓடப் பார்க்கும் எலியை ஓடவிடாமல் சீண்டி விளையாடும் பூனைகளைப் போல் அவர்கள் தன்னை சீண்டி விளையாடுவது ரேவதிக்கு விளங்கியது. அவர்களுக்கு பிடி கொடுக்காமல் “நான் ஆறு மாசம் அந்த தொழில்ல இருந்தது கம்பெனிக்கு எப்படி தெரியும்” “கம்பெனிங்கறது உன்னைப் பொறுத்தவரை நானும் ஹெச்.ஆர் டிபார்ட்மென்ட்டும்தான். எனக்கு தெரிஞ்சு இருக்கே .. இதுவரைக்கும் நீ அவருக்கு பெட்ல கம்பெனி குடுக்கலைன்னாலும் இப்ப என் மூலம் இவருக்கும் தெரிஞ்சு இருக்கு. ... என்ன பண்ணலாம்?” தன்னை ப்ளாக்மெயில் செய்கிறார் என்று நன்கு உணர்ந்த ரேவதி மனதில் ‘இந்த வேலை இல்லைன்னா என்ன? .. வேற வேலை .. அதுவும் இல்லேன்னா என் அருணுக்கு மனைவியா இருக்கற அந்தஸ்தே எனக்கு போதும்' என்ற முடிவுடன். குரலில் எந்த விதப் பதட்டத்தையும் காட்டாமல் “என் கடந்த காலத்தைப் பத்தி நான் மறைச்சது உண்மை.

அதுக்காக நீங்க என்ன நடவடிக்கை எடுத்தாலும் சரி. இல்ல அப்படி நடவடிக்கை எடுக்காம இருக்கறதுக்கு பணம் எதாவுது வேணுமா? என்னால முடிஞ்சா கொடுக்கறேன். முடியாட்டி நீங்க என்னை டிஸ்மிஸ் பண்ணலாம்” என்றாள். “உன் பணம் எனக்கு தேவையில்லை .. நீ முன்ன கவனிச்சுகிட்ட மாதிரி என்னை இன்னோரு தடவ கவனிச்சுகிட்டா போதும். என்ன? கூட கண்ணன் சாரையும் கொஞ்சம் கவனிச்சுக்கணும். அவ்வளவுதான்.” ஆத்திரத்தில் எழுந்து நின்றவள் குரலை உயர்த்தி, “செருப்பு பிஞ்சுடும் .. “ என்றாள். “முதல்ல இதைப் பாத்துட்டு அப்பறம் பத்தினி மாதிரி கூச்சல் போடு” என்றவாறு மேசை மீதிருந்த தன் மடிக்கணிணியை அவள் பார்க்கும் படி திருப்பினார். திரையில் தெரிந்த புகைப்படத்தில் அவள் நிர்வாணமாகப் படுத்திருந்தாள். அவள் அதை பார்க்கும் வரை காத்திருந்தவர் அந்த ஃபோல்டரில் இருந்த அடுத்தடுத்த படங்களை காட்டினார்.

ஒவ்வொன்றிலும் வெவ்வேறு கோணத்தில் படுக்கையில் அவளது நிர்வாணக் கோலம். ‘ரொம்ப தூக்கம் வருதா? யூ வாண்ட் டு டேக் அ நாப்? கோ அஹெட் .. கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு எழுப்பறேன் கண்டின்யூ பண்ணலாம்' என்று அவர் தன்னை ஃபுல் நைட்டுக்கு அழைத்துச் சென்ற ஓர் இரவில் சொன்னதின் உள் அர்த்தத்தை உணர்ந்தாள். அவளறியாமல் அவளை படம் பிடித்திருநதான் அந்த நயவஞ்சகன். அடுத்து வந்த படங்களில் அவள் விஜயகுமாருடன் கலவியில் இருப்பது படமாக்கப் பட்டிருந்தது. யாவற்றிலும் அவள் முகம் தெளிவாக படம் பிடிக்கப் பட்டிருந்தது. அவர் காட்டிய ஒரு படத்திலும் அவர் முகம் தெளிவாக பதிவாக வில்லை. அப்படங்களை அவர் கணிணிக்கு இறக்கம் செய்திருக்கவில்லை. அல்லது அப்படங்களை நீக்கி இருக்கிறார். “ரொம்ப ஸாஃபிஸ்டிகேடட் கேமரா ..

டைம்டு மோட்ல போட்டு விட்டுட்டா தன்னைப் போல படம் எடுத்துகிட்டு இருக்கும் .. “ என்று தன் கேமராவை புகழ்ந்தவர் தொடர்ந்து “என் கூட படுக்கற பொண்ணுங்களை படம் எடுத்து கலெக்ட் பண்ணறது என்னோட ஹாபி. நீ இன்னும் கொஞ்சம் கேர் ஃப்ரீயா இருந்திருந்தா வீடியோவே எடுத்து இருப்பேன்” என்றார் பெருமிதத்துடன். அவமானத்தில் அவள் உடல் தணலில் இருப்பது போல் உணர்ந்தாள். குரலில் சிறு நடுக்கத்துடன், “இதை வெச்சு என்ன பண்ணப் போறீங்க?” “நிறைய பண்ணலாம்...கொடுக்கற படத்தையெல்லாம் போடறதுக்கு நிறைய வெப்சைட்டுங்க இருக்கு .. இதை எல்லாம் அந்த மாதிரி ஒரு வெப் சைட்டுல போட்டுட்டு. நம்ம செண்டருக்குள்ள அந்த நியூஸை ஸ்ப்ரெட் பண்ணினா போதும். அப்பறம் நம்ம இன்ட்ராநெட்டுல எவனாவுது கமென்ட் போடுவான். ஹெச் ஆர் டிபார்ட்மென்ட் என்கொயரி நடத்தும். நடத்தை சரியில்லைன்னு உன்னை வேலையை விட்டு தூக்கும். ஊரு முழுக்க நியூஸ் பரவ ரொம்ப நாள் ஆகாது.

ஏன்னா பெங்களூர்ல பாதி ஐ.டீ க்ரௌட் அதுல பாதிக்கும் மேல எப்பவும் நெட்டுல எதாவுது கிடைக்குமான்னு பாத்துட்டு இருக்கற யங்க் க்ரௌட் .. நீ மட்டும் இல்ல உன் வருங்கால கணவரும் ஊருக்குள்ள தலை நிமிந்து நடக்க முடியாது” விஜயகுமார் சொன்னவைகளும் அதில் பொதிந்திருந்த உண்மைகளும் பழுக்கக் காய்ச்சிய ஈட்டிகளாய் அவள் மனதை துளைத்தன. அளவு கடந்த துக்கம், ஆதங்கம், மற்றும் இவைகளுடன் இவ்வளவு நேரமும் இல்லாத அந்த தாழ்மை உணர்வும் தன் மீதே வெறுப்பும் சேர்ந்து அவள் மனதை தாக்கின. அவளை அழைத்து சென்ற வாடிக்கையாளர்களையும் மற்றும் சிலரையும் தாண்டி, தன் கடந்த கால வாழ்க்கை மட்டுமல்லாமல் தன் அந்தரங்கமும் பகிரங்கம் ஆக்கப் படும் என்று உண்மை அவளை குலை நடுங்க வைத்தது. இருப்பினும் அந்த நயவஞ்சகனின் இச்சைக்கு அடிபணிவதைப் பற்றி கடுகளவும் எண்ணிப் பார்க்கவில்லை.

 அருண் தொட்ட உடல் இனி அவனுக்கன்றி சுடுகாட்டுத் தீயின் நாக்குகளுக்கு மட்டும் என்பதில் திண்ணமாயிருந்தாள். “இப்ப என்ன சொல்றே .. “ "நான் என்ன செய்யணும் .. " "அப்படி வா வழிக்கு .. என்ன செய்யணும்? நான் முதல்ல சொன்னதுதான் .. இன்னைக்கேன்னாலும் எனக்கு ஓ.கே"
"நீங்க சொன்னதை செஞ்சா இதையெல்லாம் எங்கிட்ட கொடுத்துடுவீங்களா. வேற காப்பி வெச்சுட்டு மறுபடி என்னை மிரட்ட மாட்டீங்கன்னு என்ன நிச்சயம்?" என்று கேட்டாலும் மனதுக்குள் இப்படிப் பட்ட ஒரு கேவலமான பேரத்தில் ஈடு பட்டிருக்கிறேனே என்று குமைந்தாள். "உங்கிட்ட கொடுத்துடுவேன்னு நான் சொன்னேனா? இல்லையே? You know? beggars can not be choosers நெட்டுல போட மாட்டேன்னு நான் சொன்னா நீ நம்பித்தான் ஆகணும். உன் மேரீட் லைஃப் நல்லா இருக்கணும்ன்னா நான் சொன்ன படி கேக்கணும்" என்று அவர் வரம்பு மீறினார். யோசித்துச் செயல் பட அவளுக்கு அவகாசம் தேவைப் பட்டது. "சரி, ஆனா இன்னும் ரெண்டு நாளைக்கு ஒண்ணும் முடியாது" "ஏன் " "பீரியட்ஸ் .." என்று தான் வீட்டு விலக்காகி இருப்பதாகப் பொய் சொன்னாள்

 அவளை சில கணங்கள் கூர்ந்து நோக்கினார். ரேவதியும் அவர் கண்களிலிருந்து கண் விலக்காமல் பார்த்தாள். "சரி, நம்பறேன் .. பாருங்க கண்ணன் நம்ம அதிர்ஷ்டம் .." என்றவர் திரும்பி ரேவதியிடம் "அப்ப நாளன்னைக்கு சாயங்காலம் ஒரு எட்டு மணிக்கு உன்னோட ஹாஸ்டலுக்கு கார் அனுப்பறேன். ரெடியா இரு. தொழில்ல இருந்தப்ப பாத்த உடனே _க்கத் தோண்ற மாதிரி ஸ்டைலா புடவை கட்டிட்டு வருவியே அந்த மாதிரியே வா" ஒன்றும் பேசாமல் நின்று கொண்டிருந்தவளிடம் தொடர்ந்து "இன்னோரு விஷயம் இது நம்ம மூணு பேருக்குள்ள இருக்கணும்.

உதவிக்குன்னு வேற யாரையாவுது கூட்டிட்டு வந்தே, எனக்கு ஒண்ணும் தெரியாதும்பேன் ஆனா நிச்சயம் அடுத்த நாள் இந்த ஃபோட்டோவெல்லாம் இன்டர்நெட்டுல இருக்கும்" ஒன்றும் பேசாமல் நின்று கொண்டிருந்தவளிடம் தொடர்ந்து "அப்பறம் நாளைக்கு அந்த க்ளையன்டோட ஐ.டீ ஹெட் வர்றான். அந்த மீட்டிங்கு கொஞ்சம் நல்லா ட்ரெஸ் பண்ணீட்டு வா. உனக்கு வேணும்னா சொல்லு அவனும் நம்மளை மாதிரி லைஃபை என்ஜாய் பண்ணற பார்ட்டிதான். செட் அப் பண்ணி கொடுக்கறேன். யூ மே கோ நவ்" என்றார்.

ரேவதி பாகம் 15

பாய்ந்தணைக்கத் துடித்த மனத்தை கட்டுப்படுத்தியபடி அருண் அவள் விளையாட்டில் கலந்து கொள்ள ஆயத்தமானான். உயர்த்திய அவள் கைகள் உயர்த்தியபடி அவள் கூந்தலை கோதிக் கொண்டு இருந்தன .. பக்கத்தில் இருந்த அருண் குனிந்து முந்தானைக்கு கிழே பக்கவாட்டில் எட்டிப் பார்த்த அவளது இடது முயல் குட்டியை ஜாக்கெட்டுடன் கடித்தான். "ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் . " என்ற அவள் சீற்றத்தில் திளைத்து சற்று நகர்ந்து சேலையுடன் சேர்த்து அவள் மார்பை கடித்தான். ரேவதி அவன் கழுத்தை வளைத்து அவன் முடிகளை இழுத்தபடி "கடிக்காதீங்க .. " என்றாள்.

 
காதடைத்திருந்த அருணுக்கு கடிக்காதீங்க என்றபோது லேசாக விரிந்த அவள் உதடுகள் என்னை கடீங்க என்றன போலிருந்தது. அவளை படுக்கையில் சரித்தவன் அவள் கன்னத்தைக் கடித்தான் .. தன் நாக்கால் அவள் கன்னத்தை கோலமிட்டவ்ன் கீழுதட்டை மடித்து கடித்துக் கொண்டு தன் முனகலை தடுக்கப் பார்த்தவளின் உதடுகளை கவ்வினான். ரேவதி அவன் தலைமுடியை பற்றிக் கொண்டு தன் நாக்கை நுழைத்தாள். தேடினாள். அவன் தேட இடமளித்தாள். அருணின் எச்சில் ருசித்தாள். ருசிக்கக் கொடுத்தாள். அமர்ந்திருந்தவன் தன் சட்டையை கழட்டினான். அவளது முந்தானையை முழுவதும் அகற்றினான. முத்தத்தில் திளைத்து மூச்சு வாங்கி அவள் மார்புக் குன்றுகள் ஏறி இறங்குவதை பார்த்த அருண் தன் பார்வையை கீழே இறக்கினான். மற்றவை எல்லாம் துகில் மறைத்திருக்க நான் வெளியில் இருக்கிறேன், நானே இவ்வளவு அழகு என்றால் மற்றவை எல்லாம் எப்படி இருக்கும் என்று யோசித்துப் பார் என்று கர்வமாக சொல்லிக் கொண்டு அவள் வயிற்றில் இருந்த தொப்புள் குழியில் முத்தமிட்டான்.

அதன் அடியில் இருந்த அருகிலிருந்து பார்த்தால் மட்டும் தெரியும் சிறு ரோமங்களை ஊதினான். மெல்ல நாக்கை நீட்டி தொட்டான். "ஹாங்க்.. " என்ற அவளது சத்தத்துடன் உள்வாங்கிய தொப்புளின் கீழே மேடிட்டிருந்த சதையை கவ்வினான். அவன் தலைமுடிகளையெல்லம் பிய்த்து விட முயல்வதுபோல் அவனை பற்றி மேலே இழுத்தாள். அருண் தன் பார்வையை அவளது மன்மதக் குன்றுகளின் மேல் செலுத்தினான் .. அவள் முலைக்காம்புகள் அவளது ஜாக்கெட்டைத் துளைத்து வெளிவரும் அளவுக்கு விடைத்து இருந்தன .. தொடாமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவனை மூச்சு வாங்க ஏறியிறங்கிய அவள் மார்புகள் இன்னும் எவ்வளவு நேரம் பார்ப்பாய் என கேள்வி கேட்டன. பார்த்தால் பசி தீராது என்றபடி அருண் அவள் முலைக்காம்பில் ஒன்றைக் கவ்வினான். நுனிப்பற்களால் கடித்தான்.

ஜாக்கெட்டுடன் சேர்த்து சப்பினான். என்னையும் கவனி என்ற மற்ற மார்பை பிடித்து பிசைந்தான். பிறகு தன் உதடிருந்த இடத்தை கைக்கு கொடுத்து மற்ற காம்புக்கு தாவினான். இதற்கு மேலும் விடைத்தால் ஜாக்கெட்டை துளைத்து விடுவோம் என்ற் காம்புகள் அவன் எச்சில் ஈரத்தில் நனைந்து ஜாக்கெட்டில் தெரிவதை ரசித்த படி ஹூக்குகளை கழட்டத் தொடங்கினான். ஜாக்கெட்டை விலக்கியபின் நேற்று வாங்கிய அழகான லேஸ் ப்ரா அவளது முயல்குட்டியின் தோற்றத்தை மறைக்காமல் மறைத்து அவனை வா வா என்று அழைக்க .. ஜாக்கெட்டின் மேலாக நடத்திய விளையாட்டில் ப்ராவுக்கும் வாய்ப்பளித்தான்.. ஜாக்கெட்டாவது பட்டால் ஆன துணி .. இது வெறும் லேஸ் .. இருபது டாலரை வீணாக்காதே என்று அவள் காம்புகள் எச்சரித்தபின் தன் கைகளை அவள் முதுகுக்குப் பின் கொண்டு சென்று ப்ரா ஹூக்கினை விலக்கினான்.

 அவன் தலையை இழுத்து உயர்த்தி பார்த்த ரேவதி "இது வேற மாதிரி ஹூக்கில்ல .. எப்படி தெரியும் ஐய்யாவுக்கு ." "ட்ரையல் ரூமுக்குள்ள கூட்டிட்டு போகாமெ வெளிய நிறுத்தினா ... என்ன பண்றது .. எப்பவாவுது உதவும்னு ஒரு நம்பிக்கையோட ஒரு ப்ராவை எடுத்து அங்க இருக்கற சேல்ஸ் கேர்ல் கிட்ட அந்த ஹூக்கை எப்படி போடறதுன்னு கத்துகிட்டேன்.. இப்ப நீ டிஸ்டர்ப் பண்ணாதே .. " என்றவாறு ப்ராவை முழுவதும் அகற்றினான். "சீ .. அவகிட்ட போய் கேட்டீங்களா" "கத்துக்கறது யார் கிட்ட கத்துகிட்டா என்ன?" "கருமம் .. நல்லா இருந்தா அந்த கடைக்கு மறுபடி போய் இன்னும் ரெண்டு வாங்கலாம்னு இருந்தேன் ..

இனிமேல் நான் அந்த கடைப் பக்கம் போக முடியாது" அவள் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே அவளை இழுத்து உட்கார வைத்தான். "ம்ம்ம் .. என்ன பாதில?" என்று சிணுங்கியவளிடம் "பாதிலயா .. இன்னும் ஆரம்பிக்கவே இல்லெ .. சும்மாரு" "சரி .. இப்ப ஐய்யா என்ன பண்றதா உத்தேசம் .." "I need to inspect you.. முன்ன பாத்ததுக்கும் இப்போதைக்கும் என்னெல்லாம் சேஞ்சஸ்ன்னு பாக்க வேண்டாமா" என்றவாறு அவள் முகத்திலிருந்து தனது இன்ஸ்பெக்ஷனை தொடங்கினான். முன்பு போல் மனதுக்குள் அவளை பற்றி கூறாமல் அவள் காதறிய வர்ணிக்கத் தொடங்கினான் .. "ம்ம்ம் .. பரவால்ல மேடம் இப்பெல்லாம் கொஞ்சம் நல்லா தூங்கற மாதிரி இருக்கு .. கண்ணைச் சுத்தின கருவளையம் இப்ப இல்லை .." "அப்பறம் .. " "கன்னம் ரெண்டுலயும் ஒண்ணும் சேஞ்சஸ் அதிகமா இல்லை .. முன்ன கொஞ்சம் பொரி பொரியா இருந்தது எல்லாம் இப்ப இல்ல .. சோப் மாத்திட்டயா?"

 "இல்லை அதே சோப்தான் யூஸ் பண்ணிட்டு இருக்கேன்" "கழுத்துக்கு கீழ இப்ப அந்த காலர் போன் அவ்வளவா தெரியல .. பரவால்ல அங்கெல்லாம் கொஞ்சம் சதை போட்டுருக்கே" "ம்ம்ம்..." "இப்ப இன்னும் கீழ போலாம் ..." "அதைத்தான இவ்வளவு நேரம் பாடா படுத்தீட்டு இருந்தீங்க?" "உஸ்ஸ்ஸ் ... டிஸ்டர்ப் பண்ணாதே .. " என்றவாறு அவளது முயல் குட்டிகளைப் பார்த்தான் .. "ம்ம்ம் .. there is some change .. for the better though" என்றவாறு கண்களை அவள் முகத்திற்கு திருப்ப அவள் கண்மூடி இருந்ததைக் கண்டு அவள் கண்களில் முத்தமிட்டு ..."ஹல்லோ .. நான் சீரியஸா இன்ஸ்பெக்ட் பண்ணீட்டு இருக்கேன் . .மேடம் கண்ணை மூடிட்டு இருந்தா எப்படி .. ஏதாவுது குறை இருந்தா அப்பறம் கல்யாணத்துக்கு முன்னால யார் சரி செய்யறது?" "ம்ம்ம் .. இப்ப என்ன பெரிசா கண்டுபிடிச்சுட்டீங்க?"

 "இதுக ரெண்டும் முன்னை விட அட்டகாசமா இருக்கூன்னேன் .. " என்றபடி அவள் மார்புகளை லேசாக பிசையத் தொடங்கியவன் உடனே நிறுத்தி " நிச்சயம் சேஞ்ச் இருக்கு அப்பவும் நல்லா தான இருந்துது .. கொஞ்சம் லேசா .. ரொம்ப லேசா சாஞ்சு இருந்துது .. சாஃப்டா பஞ்சு மாதிரி இருந்துது .. என்ன பண்ணுனீங்க மேடம் .. எதாவுது சிலிகோன் இம்ப்ளாண்ட் எதாவுது வெச்சுகிட்டயா?" "சீ .. அந்த மாதிரி எல்லாம் நான் பண்ண வேண்டிய அவசியமே இல்லை" "அப்பறம் எப்படிடா இப்ப கல்லு மாதிரி சும்மா கும்முன்னு இருக்கு?" "இப்ப ரொம்ப அவசியமாக்கும் .. " "பின்ன? இந்த மாதிரியெல்லாம் சேஞ்சஸ் வரும்ன்னா முதல்லயே தெரிஞ்சுக்கணும் இல்ல?" :"நான் அப்பறம் சொல்றேன் .. இப்ப என்னை சித்ரவதை செஞ்சது போதும் ப்ளீஸ் .. " என்று கெஞ்சி படுக்கையில் சரிந்தாள் ..

 அருண் சொருகியிருந்த அவளது புடவைக் கொசுவத்தை கைப் பற்றி இழுத்தான் .. வயிற்றை எக்கி .. அதை எடுக்க வழி கொடுத்தாள். முழுவதும் புடவையை களைய பொறுமையில்லாமல் புடவையின் ஓரிரு சுற்றை லேசாக விலக்கி அதன் அடியிலிருந்த பாவாடையை அடைந்தான் .. அதன் நாடாவில் இருந்த முடிச்சை தேடிக் கண்டுபிடித்தான் . நாடாவின் முடிச்சை அவிழ்த்ததும் புடவையை பாவாடையுடன் சேர்த்து கீழே இறக்கினான் .. அவள் இடுப்பை தூக்கி வசதி செய்த ரேவதி கண்மூடிப் படுத்திருந்தாள் .. புடவையையும் பாவாடையும் ஒன்றாக கழட்டி வீசியவன் .. அவள் முக்கோணத்தை மறைததிருந்த பேன்டியை அவள் இடுப்பில் இரண்டு விரல் கொடுத்து இழுத்தான் ..

அவனை பார்த்தவாறு மறுபடி அவள் இடுப்பை தூக்க கணத்தில் அவளது பேண்டி அவன் கையில் இருந்தது.. அதை முகர்ந்தவனை பார்த்து "சீ.." என்றவாறு திரும்பி குப்புற படுத்தவளின் புட்டத்தில் முத்தமிட்டான் .. மறுபடி திரும்பி அவனிடம் "ஐய்யோ .. உங்களுக்கு என்ன ஆச்சு ?" என்றவளை பார்க்காமல் அவள் கால்களிடையில் பார்த்தவனைக் கண்டு எழுந்து உட்கார்ந்தவள் கால்களை மடக்கி தன் அந்தரங்கத்தை மறைத்து அமர்ந்தாள்.. அவள் தலை வைத்திருந்த இடத்தில் அமர்ந்த அருண் அவளை இழுக்க அருகில் வந்தவள் குறும்பு சிரிப்புடன் அவன் மடி மேல் அமர்ந்து தன்னை மறைக்க தூக்கிய கைகளை அவன் கழுத்தில் போட்டு அவனை இறுக்கி அணைத்து "இப்ப எப்படி பாப்பீங்க?" "இப்ப எதுக்கு பாக்கறது .. " என்றபடி மேலும் அவளை இறுக்கினான் சிறிது நேரம் அவன் மடியில் அமர்ந்தவள் தன் புட்டத்தில் ஏதோ அழுந்துவதை உணர்ந்தவள் .. நகர்ந்து அவன் மடியிலிருந்து இறங்கி படுக்கையில் அமர்ந்து .. அவன் பான்ட் பெல்டை உருவி எறிந்தாள் .


. பிறகு இப்போது தனது முறை என்று அவனுககு உணர்த்தியவாறு அவனை படுக்கையில் சரித்தாள்.. அவன் ஜட்டியை விலக்க முயல அருண் இம்முறை தன் இடுப்பை உயர்த்தி தன் ஜட்டியை கழற்ற உதவினான். படுத்திருந்தவன் பக்கத்தில் ஆடையின்றி அமர்ந்து தன் ஆண்மையை ரசித்துக் கொண்டிருந்தவளிடம் "பாரு மூணு வருஷத்துல லேசா துரு பிடிச்ச மாதிரி இல்லே?"
"அப்படியா? இப்ப ஆயில் போட்டு க்ளீன் பண்ணறேன் ... மத்ததை வேற ஒரு நாள் பாக்கலாம்" படித்திருந்த அருண் வேகமாக எழுந்தான். எழுந்த வேகத்தில் அவளை படுக்கையில் சாய்த்து அவள் கால்களுக்கு இடையே அமர்ந்து குனிந்து அவளது மன்மத வாசலில் முத்தமிட்டான்.

 "சீ .. என்ன பண்ணறீங்க?" என்றவாறு எழ முயற்சித்தவளை தடுத்து ஏன்? கிஸ் பண்ணினேன் .. சரியா பண்ணலையா ... இரு" என்று இம்முறை முத்தத்தை வெகு நேரம் நீடித்தபின் தன் நாக்கால் அவளது கிளிட்டோரிஸ் எனப்படும் சிறு முளைப்பை சீண்டினான் .. பின் அவள் வாசலுக்குள் செலுத்தினான். அத்தைகய இன்பத்தை அதுவரை அனுபவித்திராத ரேவதி துடி துடித்துப் போனாள். பிறகு எழுந்து அவனுக்கு நன்றி சொல்லிக் கொள்ளலாம் இப்போது இந்த இன்பம் தொடர வேண்டும் என்றெண்ணி தன் கையால் அவன் தலையை கால்களுக்கு இடையே அழுத்தி உச்சத்தை நோக்கிய தன் பயணத்தை துரிதமாக்கினாள்.

அருண் அப்போது தன் ஆள்காட்டி விரலை அவள் வாசலுக்குள் நுழைத்து அக்குகையின் மேல் கூரையை அழுந்த உரசியவாறு செலுத்தி வெளியில் எடுத்தான். இச்செயலை பன்முறை பன்மடங்கு வேகத்தில் தொடர்ந்தவாறு தன் நாக்கை வாளாக்கி அவள் மன்மதப் பருப்புடன் போர் புரிந்தான். "ஹாங்க் .. ஹாங்க் .. " என்று தன் வெட்கத்தை துறந்து சற்று உரக்க முனகி இடையை அவன் முகத்தில் அழுத்தி அவனை மூச்சடைக்கச் செய்தவாறு தொடைகளை இறுக்கி உச்சமடைந்தாள். அவளது உச்ச நீரை திருக்கோவில் தீர்த்தமாகக் கருதி செலுத்திய விரலை எடுத்து அப்புனிதத்தை வழிக்கும் பணியை தன் உதடுகளுக்கு மட்டும் அளித்தான். அவளது ஊற்றில் வழிந்ததை உறிந்து குடித்தபின் உதடெல்லாம் பாலாடை போல் படற எழுந்து அவளைப் பார்த்தான். உன்னதமான ஆனந்தமும் அளவு கடந்த காதலும் சிறு ஏளனப் புன்னகையும் கலந்த அவள் முகத்தை படம் பிடிக்க கையில் கேமரா இல்லையே என்று ஆதங்கப்பட்டான்.

அவள் மேல் படர்ந்து அவள் முகத்தருகே தன் முகத்தை செலுத்தினான். அவன் உதட்டில் படந்திருந்ததைப் பார்த்து "சீ .. " என்றபடி அருவெறுப்பில் திரும்ப முயன்ற அவள் முகத்தை இரு கரம் கொண்டு ஏந்தித் தடுத்த்தான். 'பொறு, துடைத்துச் சுத்தப் படுத்தி விட்டு வருகிறேன்' என்று வாயால் சொல்லாமல் தன் நாக்கால் உதடுகளை சுத்தப் படுத்திய பின் அவள் அதரங்களை ஆட்கொண்டான். தனது நீரால் நேர்ந்த உப்புக் கரிப்பு கலந்த அவன் இதழின் சுவை அவளை திரும்பவும் மலை ஏற்றத்திற்குத் தயார் படுத்தியது .. கால்களை அகட்டி உயர்த்தியவளது தொடைகளுக்கு நடுவே தன் இடுப்பை உயர்த்தி தன் உறுப்பால் அவள் பருப்பை உறசினான்.

சிறிது நேரம் அவள் எதிர்பார்ப்பை நிராகரித்து உறசியபடி இருந்தான். பொறுமையின்றி அவன் உறுப்பைக் கைப் பற்றி தன் வாசலுக்கு நேர் வைத்து "ம்ம்ம் . . " என அவள் முனகலுடன் சிணுங்க தன் வருங்கால மனைவியின் தவிப்பை ரசித்தபடி அவளுக்குள் பிரவேசிக்கத் தொடங்கினான். "ஏய், என்னாச்சு? .. ஏன் இப்படி டைட்டா இருக்கு .. " மூடியிருந்த கண்களைத் திறந்து அவனைப் பார்த்து "ப்ளீஸ் .. இப்ப அந்த ஆராய்ச்சி எல்லாம் வேண்டாம் .. நான் அப்பறமா சொல்றேன் .." "But this is amazing .. you feel like a virgin .. " என்று அவளது வாசலை ஒரு கன்னிப் பெண்ணுடையதற்கு ஒப்பிட்டவாறு முழுவதுமாக நுழைத்தான்.

 இன்பத்தில் திளைத்தாலும் அடுத்த கணம் "ம்ம்ம் .. how many virgins have you felt so far" எத்தனை கன்னிப் பெண்களை உணர்ந்திருக்கிறாய் இது வரை என்றவளிடம் "none .. you are the first .. " ஒருவரும் இல்லை .. நீதான் முதல் என்றதும் அவன் இடுப்பைப் பற்றியிருந்த கைகளை எடுத்து உயர்த்தி அவன் முகத்தை ஏந்தி "ஐ லவ் யூ" என்றாள் "ஐ லவ் யூ டூ மை டார்லிங்க் .. " என்றவாறு தன் இயக்கத்தை தொடங்கினான். தொடக்கத்திலேயே அடுத்த உச்சத்தை அடைந்த ரேவதி முழங்காலில் கைகொடுத்து தன் கால்களை அவனது இடுப்பின் அகலத்திற்கும் உறுப்பின் அளவுக்கும் ஏற்றார்போல் அகற்றி அவனது இன்பத்தை அதிகப் படுத்தினாள். அவனது இயக்கத்திற்கேற்ப தன் இடுப்பை உயர்த்திக் கொடுத்தாள்.

அவன் விதைப் பைகள் அவள் மன்மத வாசலுக்கு கீழ் வந்து மோதியது மெல்லிய கைதட்டலைப் போல் ஒலித்தது. பல நிமிடங்கள் தொடர்ந்த ஆட்டத்தின் முடிவை நெருங்க அருண் தன் வேகத்தை அதிகரித்தான் .. அவனுக்காக இவ்வளவு நேரம் உச்சியிலிருந்து சிறிது தூரத்தில் காத்திருந்த ரேவதி முனகலுடன் தன் பயணத்தை தொடர்ந்தாள் .. அவனது உறுப்பின் சிலிர்ப்பு அவளை மின்சாரம் போல் தாக்க இருவரும் ஒன்றாக உச்சமடைந்தனர். நீண்ட பெரு மூச்சுடன் நிலைக்கு வந்தவளின் மேல் தன் பாரத்தைப் போடாமல் அவளுக்கு இருபுறமும் கைகளை ஊன்றியவாறு அவளது அதரங்களை சுவைக்க வந்தவனிடம் ஆண் பாரம் எனக்கு புதிதல்ல ஆனால் உன் பாரம் எனக்கு இனிது என்று கூறுவதைப் போல் அவனது கழுத்தை கைகளாலும் இடுப்பைக் கால்களாலும் வளைத்து இறுக்கி அவன் இதழுடன் தன் இதழை இணைத்தாள்.

 பல நிமிடங்கள் இருவரும் அந்நிலை மாறாமல் கிடந்த பின் அருண் சரிந்து அவள் பக்கத்தில் அனந்தசயனனைப் போல் அவளைப் பார்த்தபடி படுத்து அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டு, "ஹெய் ஹனி, உனக்கு நல்லா இருந்துதா .. எஞ்சாய் பண்ணினயா?" என்றான் "ம்ம்ம் ...அருண் நான் ஒண்ணு சொன்னா நீங்க நம்புவீங்களா?" "நிச்சயமாடா என் தங்கத்துக்கு என்ன சந்தேகம் அதுல" அவன் சொற்களில் நெகிழ்ந்து, "எனக்கு இது வரைக்கும் எனக்கு இந்த மாதிரி இருந்ததே இல்லை .. ரொம்ப திருப்தியா இப்படியே செத்தா கூட நல்லா இருக்கும்னு இருக்கு" "எனக்கும்தாண்டா லைஃப்ல வேற எதுவுமே வேண்டாம்னு இருக்கு ... " என்றுபடி மறுபடி அவளை முத்தமிட்டான்.

 தொடர்ந்து, "டேய், ... காண்டம் போடாம் பண்ணியிருக்கோம் .. " "இப்ப சொல்லுங்க .. காஞ்சு கெடக்கறேன்னு சொன்னீங்க இல்ல, வாங்கிட்டு வந்திருக்கணூம் இல்ல?" "என் கிட்ட இருந்துதுடா, நேத்து கோட் பாக்கெட்ல இருந்ததை பெட்டில வெச்சேன் .. போய் எடுத்துட்டு வந்து போட்டுக்கறதுக்கு பொறுமை இல்லை ... சாரி டா" "எதாவுது ஆச்சுன்னா? "நாளைக்கு காலைல ஒரு Morning After Pill வாங்கித் தறேன். சாப்பிட்டுக்கோ.. ஒண்ணும் ஆகாது ... " என்று சகஜமாக சொன்னிடம் .. "ஒண்ணும் வேண்டாம். ஆச்சுன்னா என்ன? வெட்டிங்க் ஆனிவர்ஸரியை கைல குட்டி அருணோட சேந்து கொண்டாடுவோம்" "நான் அப்பவே சொல்லணும்னு இருந்தேண்டா ... உனக்கு இந்த குட்டி அருண் ஆசை வேண்டாம் .. அப்பறம் ரொம்ப ஃபீல் பண்ணுவே" "ஏன், என்ன ஃபீல் பண்ணுவேன்"

 குட்டி ரேவதின்னா பரவால்லை .. குட்டி அருண் .. வேண்டாம் ...படுத்தி எடுத்துடுவான் .. " "நான்கூட என்னவோ சீரியஸ்ஸா என்னவோ சொல்வீங்கன்னு பாத்தா?" என்று அவன் கன்னத்தை கிள்ளியவாறு எழ முயற்சித்தாள் "எங்க எந்திரிக்கற " "போய் வாஷ் பண்ணிட்டு வரேன் ..." "இரேன் அப்பறமா போலாம் ..." "சார், உங்களுக்கென்ன ஜாலி .. எனக்கு தொடை அப்பறம் அடில எல்லாம் ஒரே சொத சொதன்னு இருக்கு .. " "ம்ம்ம் .. did I come so much .. " எனக்கு அவ்வளவு வந்துதா என்றான் "அய்யே ... போதும் கிண்டல் .. you know I came thrice .. " என்று எழுந்து அருண் கழற்றி புடவையுடன் வீசியிருந்த பாவாடையை பிரித்தெடுத்து மார்புகளை மறைத்தவாறு அணிந்து குளியலறைக்குள் சென்றாள்.

வெகு நேரம் இருவரும் மௌனமாக அணைத்தபடி படுத்திருக்க ரேவதி அருணிடம் .. "அருண் .. எனக்கு இங்க வேற வேலை கிடைக்குமா .. நீங்க அரேஞ்ச் பண்ண முடியுமா?" "எதுக்கு கேக்கறே?" "எனக்கு லாங்க் டர்ம் ஆன்-சைட் அசைன்மென்டெல்லாம் இப்ப ரொம்ப கம்மி .. எனக்கு கிடைக்குமான்னு தெரியல .. அதுவும் நீங்க இருக்கற கலிஃபோர்னியாவுல .. நிச்சயம் கிடைக்காது .. " "சரி, அதனால என்ன?" "ஐய்யோ .. மறுபடியும் கிண்டலா .. பொறுக்கலப்பா .. நான் இன்னும் மூணு மாசத்துல திரும்பி போய் பெங்களூர்ல ஜாயின் பண்ணணும். நீங்க இங்க கலிஃபோர்னியாவுல உக்காந்துட்டு எப்படி கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறோம் .. ?"

 "நீ பெங்களுர்ல போஸ்டிங்க் கெடைக்கும்னு சொன்னப்ப எவ்வளவு சந்தோஷப் பட்டேன் தெரியுமா?" "எதுக்கு?
"நான் இன்னும் மூணு மாசத்துல பெங்களூர்ல இருக்கற எங்க இண்டியா டெவெலப்மென்ட் சென்டர்ல PM ஆ ப்ரொமோஷன்ல ஜாயின் பண்ணப் போறேன். அதுக்கப்பறம் நான் எவ்வளவு வருஷம்ன்னாலும் அங்கயே இருக்கலாம் .. " "இதை எல்லாம் ஐய்யா ப்ளான் பண்ணிட்டு என்னை லவ் பண்ணறதை மட்டும் கடைசியா சொன்னீங்க ... " "ஒருவிதத்துல அது ஓ.கே தானே ... இல்லேன்னா வெட்டிங்க் ஆன்னிவர்ஸரியை ஒரே ஒரு குட்டி அருணுக்கு பதிலா மூணு குட்டிகளோட செலபரேட் பண்ண வேண்டி இருந்திருக்கும்..." பேச்சுக் கொடுத்தவாறு அவன் விரல்கள் அவள் பாவாடை நாடாவின் முடிச்சை நாடின .. 

"ம்ம்ம் .. என்ன?" "ஓண்ணுமில்ல .. அதுங்கள கொஞ்சம் ஃப்ரீயா விடலாம்ன்னு .. " முடிச்சை அவன் விரல்கள் அவிழ்த்து இருந்தன .. பக்கத்தில் படுத்திருந்தவளை இழுத்து தன் மேல் படர வைத்து பாவாடையை அவள் தொடைகளிலிருந்து மேலேற்றி தலை வழியாக கழற்றினான். பிறந்த மேனியாக அவள் அவன் மேல் படுத்தபடி .. "இப்ப என்ன?" "இப்ப என்ன? ஒண்ணுமில்ல எதுக்கு ஈரமான பெட்ல படுத்துட்டு இருக்கேன்னு என் மேல படுக்க வெச்சேன் அவ்வளவுதான்" "அவ்வளவுதானா .. அப்பறம் எதுக்கு என்னவோ என் அடி வயித்துல இடிக்குது . "

 "அதுவா .. அது என் ஜூனியர்பா .. உன்னை மாதிரி அதுவும் சுயமா சிந்திப்பான் நான் சொல்றபடி எல்லாம் கேக்க மாட்டான்" "அப்ப உங்க கை ஏன் எங்கெங்கயோ போகுது? ..." "அது சும்மா .. ஒரு வேலையும் ப்ண்ணாம இருந்தா அப்படித்தான் .. நீ வேணுன்னா அதுக்கு எதாவுது வேலை கொடேன் .. " சிறிது நேரத்தில் ரேவதி அருண் மீது அமர்ந்திருந்தாள் .. அருணின் உறுப்பு அவளுக்குள் புதைந்திருந்தது .. இயக்கத்தை தொடங்கிய ரேவதியை தடுத்து நிறுத்தி "ம்ம்ம் என்ன அவசரம் ...?"

 "என்ன அவசரமா .. பின்ன எதுக்கு என்னை இப்படி உங்க மேல உக்காரவெச்சீங்க " "கொஞ்சம் இருடா ... முதல்ல மேடம் முடியை எந்த அளவுக்கு ஷார்ட் பண்ணி இருக்காங்கன்னு பாக்கலாம் .. " முதுகில் படர்ந்து இருந்த கூந்தலை இரு கைகளையும் தன் கழுத்திற்கு பின் செலுத்தி இரண்டாக வகுந்து முன்னுக்கு இழுத்து அவளது மார்பகங்களை மறைக்குமாறு படர விட்டாள் .. "beautifull .. நீ படு செக்ஸிடா .. " "சரி பாத்தாச்சா .. " என்று இடுப்பை உயர்த்தி இறக்கினாள் "இரு இரு .. " "என்னப்பா .. ஏன் தான் இபப்டி பண்ணுவீங்களோ .. என்னால் பொறுக்க முடியாது ... ஐ நீட் யூ" "ஒரே நிமிஷம்டா ... " என்று கையை தலையணைக்கு அடியில் செலுத்தி அவளிடம் "கண்ணை மூடிட்டு ரெண்டு கையும் நீட்டு" "இப்ப என்ன அதெல்லாம் .. போதும் நான் எழுந்துக்கறேன் .. "

 "ப்ளீஸ்டா செல்லம்மா .. இதுக்கப்பறம் உன்னை நிறுத்த மாட்டேன் .. " கண்மூடி இருந்தவளின் இடது கையில் அந்த மோதிரத்தை அணிவித்தான் .. அணிவிக்கும்போதே கண்விழித்தவள் .. "என்னது இது?" "நம்ம எங்கேஜ்மென்ட் ரிங்க்னு வெச்சுக்கோ . " "அதை போட வேற நேரம் கிடைக்கலையா?" "இதைவிட என்ன் நல்ல நேரம்டா? ஒருத்தரோட ஒருத்தர் முழுசா ஒண்ணு சேந்த நேரம் இது .. ஒண்ணு சொல்லுட்டுமா .. தாலி கூட உனக்கு நான் இப்படிதான் கட்டணும்னு இருக்கேன் .. " என்றவனை குனிந்து முத்தமிட்டு "இப்ப ஸ்டார்ட் பண்ணட்டுமா" "ம்ம்ம் எஸ் .. " என்று தன் இடுப்பை மேல் நோக்கி வேகமாக பாய்ச்ச .. "ஆங்க்க் .. " என்று சிணுங்கிய படி தன் இயக்கத்தை தொடங்கினாள்

குட் மார்னிங்க்" தூக்கம் கலைந்தாலும் கண் மூடி முகத்தை அருணின் தோளில் உரசியவாறு படுத்திருந்த ரேவதி, கண்களைத் திறக்காமல் லேசாக எழுந்து அவன் குரல் வந்த இடத்தை ஒரு குருடியைப் போல் கைகளால் தேடி அவன் முகத்தை இருகைகளில் சிறைபிடித்த பின் அவன் மேல் சாய்ந்து அவன் முகத்தைப் பார்த்துக் கண்விழித்தாள். "என்ன பண்ணுனீங்க மேடம்?" "ம்ம்ம் ... உங்க மூஞ்சீல முழிச்சேன் ... " "ஆக்சுவலா நானும் அந்த மாதிரி முழிக்கணும்ன்னு இருந்தேன் .. ஆனா நீ இழுத்துப் போத்தீட்டு படுத்து இருந்தே .. ." "நான் தூங்கும் போது எப்பவும் முகத்தை மூட மாட்டேனே?" என்று சிறு வியப்புடன் ரேவதி பதிலளிக்க

 "ம்ம்ம் .. மூஞ்சிய மூடல .... மத்ததெல்லாம் மூடியிருந்தீங்களே?" "சீ .. காலங்கார்தால ..." "யூ நோ சம்திங்க்? காலைலதான் கன்னா பின்னான்னு மூடு கெளம்பும் ..." "ம்ம்ம் .. கெளம்புனா அடக்கிக்கோங்க ... இனி கல்யாணத்துக்கு அப்பறம்தான் எல்லாம் ... " "சரி, எப்படியோ மூணு வருஷம் காஞ்சதுக்கு கொஞ்சூண்டு தீனி கெடச்சு இருக்கு ... " "ம்ம்ம் .. கொஞ்சூண்டு தீனியா? நைட்டு ஐய்யா போட்ட ஆட்டத்துல எனக்கு அடிச்சுப் போட்ட மாதிரி இருக்கு" என்றவள் அவன் நெஞ்சில் முகம் சாய்த்தாள்

 சிறிது நேரம் தன் மார்பின் மேல் படர்ந்த அவள் பட்டுக் கன்னத்தின் ஸ்பரிசத்தில் லயித்தான். "அப்பறம், நீ அங்கே இருந்து புறப்பட்டதுக்கு அப்பறம் அத்தை, மாமாகிட்ட பேசினேன் ... நான் இண்டியா திரும்புன ஒரு மாசத்துல கல்யாணம் வெக்கறமாதிரி ப்ளான் பண்ணலாம்னு சொன்னாங்க ... இன்னோன்னும் சொன்னாங்க .. ஆனா அவங்க சொன்னதுல எனக்கு உடன்பாடு இல்ல. உங்கிட்ட பேசிட்டு சொல்றேன்னு சொன்னேன் ..." "என்ன?" "கல்யாணத்தை எங்க ஃபேமிலி அப்பறம் பாஸ்கர் ஃபேமிலி மட்டும் கலந்துக்கிட்டு சிம்பிளா வெச்சுக்கலாம்னு சொன்னாங்க ..."

 "அவங்க சொன்னது சரிதானே ..."
"அதெப்படி அவங்க சொன்னது சரிங்கற? கல்யாணங்கறது ஊரறிய செஞ்சுக்கறதுடா .... எனக்கு மத்த சொந்தக்காரங்களோட அவ்வளவா பழக்கமில்லைன்னாலும் எனக்கு ஃப்ரெண்ட்ஸ் ஸர்கிள் ஒண்ணு இருக்கு .. அதே மாதிரி உனக்கும் ஒரு ஃப்ரெண்ட்ஸ் ஸர்கிள் இருக்கும் .. அவங்க எல்லாரையும் கூப்பிடாம பண்ணிகிட்டா நல்லா இருக்குமா?" "கல்யாணத்துல தர்மசங்கடமா எதாவுது நடக்க வேண்டான்னு அவங்க சொல்லி இருப்பாங்க ... என் ஃப்ரெண்ட்ஸ் ஸர்கிள் ஒண்ணும் அவ்வளவு பெருசு இல்ல .. நம்ம ரெண்டுபேரோட ஃப்ரெண்ட்ஸ்ல க்லோஸா இருக்கறவங்களை மட்டும் தனியா கூப்பிட்டு ஒரு டின்னர் வெச்சுடலாமா?"

 "நீயும் எதுக்கு அவங்கள மாதிரி பேசறேன்னு தெரியலடா ... எதுக்கு பயம்?" "இதுல பயம் ஒண்ணும் இல்லை .. ஒரு நல்ல காரியம் நடக்கற இடத்துல என்னைப் பத்தி தெரிஞ்ச எவனாவுது எதாவுது பேசினா கேட்டுட்டு மத்தவங்க சும்மா இருக்க மாட்டாங்க .. அனாவசியமா பிரச்சினை வேண்டாமேன்னுதான் சொல்லி இருக்காங்க "

 "ச்ச் .. " என்று உச்சுக் கொட்டி தன் வெறுப்பை தெரிவித்தபின் மௌனமாக அவளைப் பாத்தபடி சாய்ந்து இருந்தவன் "என்ன மேடம் எழுந்துரிக்கறதா இல்லையா?"என்றவாறு உலுக்கினான்.

ரேவதி பாகம் 14

"சும்மா பேச்சுக்கு சொல்லாதீங்க அருண் .. யோசிச்சுப் பாருங்க" "ம்ம்ம் .. ஒரு உம்மா குடு நல்ல தெம்பா யோசிச்சுப் பாத்து சொல்றேன்" "ஓண்ணும் வேண்டாம் .. இருக்கற தெம்புலயே யோசியிங்க .. " "ம்ம்ம் .. க்ர்ர்ர் .. பிசாசு! சுதந்திரம் அடிமைத்தனம் இது ரெண்டுக்கும் நடுவுல இங்க்லீஷ்ல இன்டெர்-டிபெண்டென்ட் (inter-dependant) அப்படீன்னு ஒண்ணு சொல்லுவாங்க அப்படீன்னா என்ன தெரியுமா .. நாம் கல்யாணம் பண்ணிக்கறதுங்கறது நம்ம வாழ்க்கைல ஒரு பகுதியை ஷேர் பண்ணிக்கறதுக்காக .. நம்ம சுதந்திரத்தை பறிகொடுக்கறதுக்காக இல்லை .. சம்பந்தம் இல்லாத விஷயங்கள்ல நம்ம ரெண்டு பேரும் தனி தனியா முடிவெடுப்போம் ..

நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் சம்மந்தப் பட்ட விஷயங்களை சேந்துதான் முடிவெடுப்போம் .. "
"இதல்லாம் பேச நல்லா இருக்கும் .. ப்ராக்டிகலா யோசிச்சு பாருங்களேன் .. " "யோசிக்க இதுல இன்னும் என்னடா இருக்கு?" "ம்ம்ம் ... உங்க நிலமைல என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கறதே பெருசு .. அதுக்கும் மேல எனக்கு சுதந்திரம் கொடுக்கறது .. யாரும் ஒத்துக்க மாட்டாங்க" "நீ இந்த மாதிரி நடந்துக்க கூடாது அந்த மாதிர் யோசிக்க கூடாதுன்னு சொல்ற ஆதிவாசி நான் இல்லைடா .. நான் அப்படி சொல்லணும்னு மத்தவங்க எதிர்பாத்தாங்கன்னா அதைப் பத்தி எனக்கு ஒரு கவலையும் இல்லை .. சரியா?" முகத்தில் சந்தோஷ ரேகை படிய ஆனந்தக் கண்ணீருடன் ரேவதி "ம்ம்ம் .. நிஜமா சொல்றீங்களா?" "You want me to give it in writing? " அவள் கேட்டதில் அவன் வருத்தமடைந்தான் என்பதை உணர்ந்து "ப்ளீஸ் .. சாரி ... நான் அந்த அர்த்ததுல கேக்கலெ ..

நான் இவ்வளவு லக்கின்னு என்னாலயே நம்ப முடியல .. ஐ லவ் யூ" என்று அவனை இறுக அணைத்து அவன் மார்பில் முகம் புதைத்தாள். கதையை தொடர இங்கு க்ளிக் செய்யவும் அருண் ரேவதியின் பெட்டிகளை அறைக்குள் வைத்தவனுக்கு டிப்ஸ் கொடுத்து அவனை வழியனுப்பி கதவைச் சாத்தியபின் அறைக்குள் வந்தான். கண் மூடி அமர்ந்திருந்த ரேவதியின் அருகே வந்தவன் ஒரு கையால் அவள் முகவாயைப் பிடித்து தூக்க கண் விழித்து மேல் நோக்கி அவனை பார்த்தவளிடம் "ம்ம்ம்? " என்க .. ஒன்றுமில்லை என்பதை தலையசைப்பில் சொன்னாள். "ஃப்ளைட்டுல நல்லா தூங்கிட்டு வந்தியா இல்ல இருக்கற இன்ஃப்ளைட் டி.வீ சானல் ஒவ்வொண்ணா பாத்துட்டு வந்தியா?" "அங்க கிளம்பினதுல இருந்து யூ.எஸ் டைம்படி தூங்கி எந்திருச்சுட்டு இருந்தேன் .. ஒவ்வொரு சமயம் நான் தூங்கிட்டு இருக்கும் போது சாப்பாடு கொண்டு வந்தாங்க .. அதுக்காக எழுந்திரிக்க வேண்டியதாயிடுச்சு .. "

 "ஏன் .. " "நீங்க இருக்கப் போறதே ரெண்டு நாள் .. அதுல நீங்க முழிச்சுட்டு இருக்கறப்ப நான் ஜெட் லாக்ன்னு தூங்க வேண்டாம்னுதான்" எப்படியும் மாலை எட்டு மணிக்கு மேல் தூங்காமல் இருக்க முடியாது என்று அறிந்திருந்தாலும் அவளது உற்சாகத்தைக் கெடுக்க விரும்பாமல் "எப்பவும் ஈஸ்ட்ல இருந்து வெஸ்ட் ட்ராவல் பண்ணும் போது ஜெட் லாக் கொஞ்சம் கம்மியாத்தான் இருக்கும் ... " என்றவாறு அவள் வலதுபுறம் அமர்ந்தான். தன் இடதுகையை அவள் தோளில் போட்டு வலதுகையால் அவள் முகத்தை ஏந்தினான். அவன் பார்வையை தாங்க முடியாமல் குனிந்து அவன் தோளில் தலை சாய்க்கப் போனவளை தடுத்து "ஏன் எங்கிட்ட இவ்வளவு நாளா சொல்லலே" "என்ன சொல்லலே?" "மேடம் என்னை லவ் பண்ணறதை. எப்ப என்னை லவ் பண்ண ஆரமிச்சீங்க?" "ம்ம்ம் ... உங்களை நேரில பாக்கறதுக்கு முன்னாடில இருந்து ..." "ஏய், என்ன சொல்ற நீ ... வினிதா நீ என்னை காதலனா கற்பனைதான் பண்ணிட்டு இருந்தேன்னா"

 "அதெல்லாம் உங்ககிட்ட சொன்னாங்களா?" என்றவளின் முகம் தன் அந்தரங்கம் பகிரங்கப் படுத்தப் பட்டதினால் ஏற்பட்ட வலியை காட்டியது. அதை உணர்ந்த அருண் "நீ என்னெல்லாம் வினி கிட்ட சொன்னேன்னு எனக்கு தெரியாது .. க்ளினிக்குல உன்னோட ட்ரீட்மென்டுக்கு அப்பறம் உன்னை என் ஃப்ளாட்டுக்கு கூட்டிட்டு போறதைப் பத்தி பேசும் போது நான் உன்னை காதலிக்கறதா சொன்னேன் .. " சொல்ல சொல்ல அவள் முகம் பிரகாசிப்பதை கவனித்தபடி "I think she didn't expect it .. நான் உன்மேல பரிதாபப் பட்டு ஹெல்ப் பண்ணறதா நினைச்சுட்டு இருந்திருக்கா .. அப்பத்தான் இதை சொன்னா .." "ம்ம்ம் .. சரியான ஆளு ... அப்பவே என்னை லவ் பண்ண ஆரமிச்சுட்டு நீங்க ஏன் எங்கிட்ட சொல்லலே?" "அது ஒரு பெரிய கதை .. " என்று தொடங்கி தண்டபாணிக்கு தான் கொடுத்த வாக்கைப் பற்றி கூறினான், "அதனாலதான் நான் கேக்காமலே எங்கிட்ட நீங்க எனக்கு ஒரு ஃப்ரெண்டுன்னு அடிக்கடி சொன்னீங்களா?" "ம்ம்ம் ... " "அதுக்கப்பறம் நான் உங்களை ஒரு ஃப்ரெண்டா மட்டும் பாத்துட்டு வேற யாரயாவுது லவ் பண்ணி இருந்தா என்ன பண்ணிருப்பீங்க?"

 "நான் உன்னை லவ் பண்ணாம வேற யாரையாவுது லவ் பண்ணி இருந்தா நீ என்ன பண்ணிருப்பயோ அதைத்தான் நானும் பண்ணி இருப்பேன்" அவன் தோளில் முழுவதுமாக சாய்ந்து சிறிது மௌனம் காத்தவள் தலையை நிமிர்த்தாமல் "அருண் .. நான் உங்ககிட்ட ஒண்ணு சொல்லணும் .. " "என்ன ..." "நான் கல்யாணம் பண்ணிக்க போறதில்ல ... " ஒரு நிமிடம் அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி அவளை பார்த்தவன் "ஓ, ரெண்டு பேரும் எப்பவும் லவர்ஸாவே இருக்கலாம்னு சொல்றயா? ... எனக்கொண்ணும் அதில ஆட்சேபணை இல்லயே .. " "இல்ல நீங்க கல்யாணம் பண்ணிக்கணும் .. " அவள் என்ன சொல்ல் வருகிறாள் என்று தெரிந்தும் தெரியாதது போல் "என்ன குழப்பற? கல்யாணங்கறது நம்ம ரெண்டு பேரும் சேந்துதான பண்ணிக்கணும் .. நீ பண்ணிக்காம நான் எப்படி பண்ணிக்கறது?" "நீங்க வேற யாரையாவுது ..." "உன்னை லவ் பண்ணிட்டு வேற யாரையாவுது கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு சொல்றயா? நீங்க என்ன பண்ணப் போறதா உத்தேசம்?" "I love you .. I will always love you .. " "ஆனா .. கல்யாணம் பண்ணிக்க மாட்டே .. அப்படித்தானெ?" என்று குரலை சற்று உயர்த்தினான் ரேவதி மௌனம் காக்க அருண் தொடர்ந்து, "இப்ப நான் கொஞ்ச நாள் உங்கூட ஜாலியா இருந்துட்டு வேற கல்யாணம் பண்ணிட்டு உன்னை மறந்துடணும் .. அப்படித்தானெ?" கண்களில் நீர் ததும்ப

 "அது உங்க இஷ்டம் .. சொல்லப் போனா உங்களுக்கு வரப் போற வொய்ஃபும் அதைத் தான் எதிர்பாப்பா ... " "சரி அதைவிடு .. முதல்ல ஏன் கல்யாணம் பண்ணிக்கறதுல உனக்கு இஷ்டமில்லைன்னு சொல்லு" "என்னை கல்யாணம் பண்ணீட்டா நிறைய பிரச்சனை வரும் அருண் .. வேண்டாம்" சிறிது மௌனம் காத்த அருண், "நிறைய பிரச்சனைங்கள எங்கிட்ட சொல்லி அப்படி வந்தா எப்படிடா ஃபேஸ் பண்ணுவேன்னு ஏற்கனவே மாமா என்னை சாலஞ்ச் பண்ணி இருக்கார் .. அவர் சொன்னதுக்கும் மேல ஒரு படி மேல வரக்கூடிய பிரச்சனைங்களை ஃபேஸ் பண்ண்ற மனப்பக்குவம் எனக்கு இருக்குடா .. அனேகமா நீ எதையும் புதுசா சொல்லப் போறதில்லை .. any how .. " என்றவாறு எழுந்து நின்று அவளை இழுத்து எழுந்து நிற்க வைத்து அவளது இடையை வளைத்து அணைத்தான்.. பிறகு, "இப்ப போய் நல்லா ஒரு குளியல் போட்டுட்டு கம்ஃபர்டபிளா ஒரு ட்ரெஸ போட்டுட்டு வா .. குளிக்கும்போதே என்னென்ன பிரச்சனைன்னு நல்லா யோசி .. you need time to think and organize your thoughts .. " என்றவாறு அவளை குளியலறைக்கு அனுப்பினான்.


 சோஃபாவில் அமர்ந்து தலையை பின்புறம் சாய்த்து சில நிமிடங்கள் கண்மூடி யோசனையில் ஆழ்ந்திருந்தான். பிறகு ரேவதிக்காக காத்திருக்கும் சிறிது நேரத்தில் தன் அலுவலக வேலைகளில் கவனம் செலுத்த எண்ணி தன் லாப்டாப்பில் மூழ்கினான். குளிக்கும் போது ரேவதி வரக்கூடிய இடுக்குகளை ஒவ்வொன்றாக மனதில் கணக்கிட்டாள் .. அவளுக்கு சென்னையில் ஷண்முகத்துடன் நேர்ந்த சந்திப்பும் அதை அருண் கையாண்ட விதமும் மனதுக்கு வர .. 'மனுஷன் அந்த மாதிரி பிரச்சனைகளை எல்லாம் நிச்சயம் யோசிச்சு வெச்சு இருப்பார் ... மனசுக்குள்ள கொஞ்சம் கஷ்டப் பட்டாலும் வெளிய காட்டாம எனக்கு ஆறுதல் சொல்லுவார் .. ' 'என்னோட பழைய கஸ்டமர் யாரையாவுது நேரில் பாத்தாலும் அவர் ரியாக்க்ஷன் அப்படித் தான் இருக்கும் .. ' 'ஆனா, வெளி ஆளுங்கனால வரக்கூடியதை மட்டும் தான் யோசிச்சு இருப்பார் .. எனக்கும் அவருக்கும் நடுவுல வரக்கூடியதை நிச்சயம் யோசிச்சு இருக்க மாட்டார் ..

' குளித்து முடித்த ரேவதி அவள் சென்னையில் இருக்கும்போது போட்டிருந்ததைப் போன்ற ஒரு ஹவுஸ் கோட்டில் வர தன் லாப்டாப்பிலிருந்து கண் எடுத்து "ஏய், குளிரல? இந்த ஹவுஸ் கோட் தாங்குதா?" "உள்ள நீங்க சொல்லி வாங்கின தெர்மல் போட்டு இருக்கேன் .. " "அப்ப அதை மட்டும் போட்டுட்டு வந்துருக்கலாம் இல்ல ?" "ம்ம்ம் ... ஆசை" என்றவாறு அவனருகில் சோஃபாவில் அமர்ந்தாள். அவள் தோளில் கைபோட்டு இன்னும் பக்கத்தில் இழுத்தவாறு "ஏன்?" என்றவனை மிக அருகில் பார்த்த ரேவதி "கூச்சமா இருக்கும் ..." என்றவள் அவன் கண்களை பார்த்து "முன்ன மாதிரியெல்லாம் என்னால உங்க முன்னால கூட இருக்க முடியுமான்னு தெரியல .. ஒரு மாதிரியா இருக்கு ..." என்றவாறு அவன் தோளில் தலை சாய்த்தாள் .. 

"ஏய், நான் விளையாட்டா சொன்னேன்டா ..." தலையை நிமிர்த்திய ரேவதி "நீங்க வேலையை கண்டின்யூ பண்ணுங்க .. " என்றபடி எழ முயற்சித்தாள். "ம்ம்ம் ... சும்மா கிடைச்ச பத்து நிமிஷத்துல சில மெயில் ரிப்ளை பண்ணினேன் ... இனி அப்பறம் நேரம் கிடைக்கும் போது பாத்துக்கறேன். நாளைக்கு கொஞ்ச நேரம் வந்துருக்கற எல்லா மெயிலையும் டௌன்லோட் பண்ணிட்டா ... அப்பறம் திரும்பி போகற ஆறு மணி நேர ஃப்ளைட்டுல உக்காந்து பாக்கி ரிப்ளை எல்லாம் முடிச்சுடுவேன். வீட்டுக்கு போனதும் சும்மா கனக்ட் பண்ணி விட்டுட்டு படுத்தா எல்லாருக்கும் மன்டே மார்னிங்க் அவங்க சீட்டுக்கு வரும் போது என் ரிப்ளை காத்துட்டு இருக்கும்" என்றவாறு தன் லாப்டாப்பை மேஜையின் மேல் வைத்தான். அடுத்த கணம் அவள் தோளில் இருந்த கையை இடைக்கு இறக்கி சற்று அவள் பக்கம் திரும்பி இன்னொரு கையை அவள் தொடைகளுக்கு கீழ் கொண்டு சென்று பக்கத்தில் அமர்ந்திருந்த அவளை எடுத்து "ம்ம்ம் .. என்னது ..." என்ற அவளது சிறு கூச்சலை பொருட்படுத்தாது அவளை மடிமேல் அமர்த்தி முன்பு தரையிலிருந்த அவள் கால்களை சொஃபாவில் படர விட்டான்.

அவள் பின் புறம் சரிந்து விழாமல் இருக்க அருண் அவள் இடையை வளைத்து இருந்த கையை இன்னும் இறுக்கி மறுகையால் அவள் முகவாயை ஏந்தி "ம்ம்ம் .. இபப் சொல்லு ...என்னென்ன பிரச்ச்னை வரும்னு ..." அவனை அளவுகடந்த காதலுடன் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தவள் அவன் இரு கன்னங்களிலும் அழுந்த முத்தமிட்டாள்.. பிறகு, "மத்தவங்களால என்ன பிரச்சனை வந்தாலும் நீங்க அதை ஃபேஸ் பண்ணுவீங்கன்னு எனக்கு தெரியும் .. " "மத்தவங்கன்னா?" "அன்னைக்கு ஷண்முகத்தைப் பாத்தமே அந்த மாதிரி .. என்னை அப்படி தெரிஞ்ச வேற யார் வந்தாலும் நீங்க சமாளிச்சுடுவீங்கன்னு தெரியும் .. அவமானம் ஒண்ணும் இல்லென்னு எங்கிட்ட சொல்லுவீங்க .. மனசுக்குள்ள கொஞ்சம் வலிச்சாலும் எங்கிட்ட காமிச்சுக்க மாட்டீங்க .. " "அதான் பிரச்சனையா .. " "அதெல்லாம் பிரச்சனை இல்லைன்னு சொன்னேன் .. எனக்கு தெரியும் போகப் போக அதெல்லாம் சரியாயிடும்" "அப்பறம் வேற என்ன?" அவன் முகத்தை தன் பக்கம் திருப்பி இரு கைகளால் அவன் கன்னங்களை ஏந்தி "நான் உங்களை என் உயிரா லவ் பண்ணறேன் அருண் ..

நான் சொல்றதை என்னடா இவ பெரிய கொம்பாட்டம் பேசறாளேன்னு தப்பா எடுத்துக்க கூடாது .. " "ஹெல்லோ!! knock knock" என்றவாறு அவள் நெற்றியை ஒரு விரலால் கதவைத் தட்டுவதைப் போல் செய்து .. "enough of preamble .." அடுத்த கணம் தனது கற்கும் ஆர்வத்தை "preambleன்னா என்ன?" என்றவாறு காட்டினாள் போலியான கடுகடுப்பை முகத்தில் காட்டி, " ம்ம்ம் .. அதை அப்பறமா நம்ம டீச்சிங்க் செஷன்ல சொல்றேன் .. நீ முதல்ல சொல்ல வந்ததை சொல்லு" சிரித்தவாறு எழுந்ததற்கு அருண், "ஏன் என் மடில உக்காந்துட்டு சொல்ல மாட்டீங்களா?" என்றான். "ம்ம்ம் .. நான் சொல்லப் போறது கொஞ்சம் சீரியஸான விஷயம் .. அப்படி உக்காந்துட்டு இருந்தா உங்க கை சும்மா இருக்காது .. ." என்றவாறு எதிரே இருந்த சோஃபாவில் அமர்ந்தாள் "ம்ம்ம் சரிங்க மேடம் ..:" என்ற வாறு தன் கைகளைக் கட்டிக் கொண்டு "இப்ப சொல்லுங்க .. " "எல்லா விஷயத்துலயும் புருஷனுக்கு பிடிச்ச மாதிரி அவர் சொன்ன மாதிரி நடந்து கிட்டு சுயமா ஒண்ணுமே யோசிக்காத ஒரு அடிமையா என்னால இருக்க முடியாது .. " என்று ஆரம்பித்தவளை வழி மறித்து ..

 "இரு, இரு, புருஷன்னு சொன்னது என்னைத்தானே?" "இல்லை .. ரோட்ல போறவனை சொன்னேன். .. முழுசா சொல்ல விடுங்க" என்றவாறு சிணுங்கினாள். "ஓ.கே, ஓ.கே .. கேரி ஆன் மை லவ்.. " "எந்த விஷ்யத்துலயாவுது நான் உங்களுக்கு பிடிக்காத மாதிரி நடந்துகிட்டா முதல்ல உங்க மனசுல என்ன நினைப்பு வரும் 'சே, சாக்கடைல கெடந்தவளை வீட்டுக்கு கூட்டீட்டு வந்து இவ்வளவு பண்ணியும் இப்படி நடந்துக்க்றாளே'ன்னுதானே .. அப்பறம் நமக்குள்ள சண்டை வரும் .. அதுக்காக எல்லா விஷயத்துலயும் நான் ரொம்ப இண்டிபெண்டென்டா சுதந்தரமாத்தான் இருப்பேன்னு சொல்லல ... ஆனா நான் யாரையும் முழுசா டிபெண்ட் ஆகி இருக்க விரும்பல .. " முகம் மலர அருண் "ம்ம்ம் .. ம்ம்ம் கோ ஆன்" என்றான்
"அப்பறம், நமக்குள்ள எவ்வளவோ difference of opinion வரலாம் அது ஒண்ணொண்ணுக்கும் இவர்னாலதான் நான் இந்த நிலைமைக்கு வந்துருக்கேன் .. அதனால அவர் சொன்னதுதான் சரின்னு இருக்க என்னால முடியாது ... " என்று அவள் சொல்லச் சொல்ல அருண் தன் கைகளை தட்ட ஆரம்பித்து இருந்தான்.

மேலும் எதுவும் சொல்லாமல் "என்ன? .." என்றவளிடம் "ஓண்ணுமில்லை நீ சொன்னது எனக்கு ரொம்ப புடிச்சு இருந்துது .. I applauded you .. நீ மத்த என்னெல்லாம் பிரச்சனைன்னு சொல்லி முடி .. அப்பறமா நான் சொல்றேன்" "மத்தபடி நான் வாழ்க்கையில எதையாவுது சாதிக்கணும்னு இருக்கேன் .. உங்க அளவுக்கு இல்லேன்னாலும் ஓரளவுக்காவுது ஒரு நல்ல பொசிஷனுக்கு வரணும் ... எந்த விததிலும் நான் என் கெரியரை விட்டுக் கொடுக்க மாட்டேன். இது ஒரு சாதாரண பொண்ணு சொன்னாலே அவளை கல்யாணம் பண்ணிக்க யோசிப்பாங்க .. அதை நான் சொன்னா எல்லாரும் என்னை பைத்தியம்பாங்க. அதுவும் எனக்கு தெரியும் ..

still my career is very important to me" என்று முடித்தாள். "அப்பறம்? எதோ பிரச்சனை வரும்னே .. என்ன பிரச்சனைன்னு சொல்லவே இல்லையே.." "இந்த கிண்டல்தானே வேண்டாம் .." "சரி, நீ சொன்ன முதல் விஷயத்துக்கு வருவோம் .. ஓ,கே?" "சொந்தமா யோசிக்காம எல்லா விஷயத்துலயும் புருஷனை நம்பி இருந்தா எனக்கு சுத்தமா பிடிக்காது ... உனக்கும் அது தெரிஞ்சு இருக்கும்னு நெனைச்சேன் .. நீ மட்டும் அப்படி இருந்தியோ .. பட்டை பட்டைய கெளப்பிடுவேன் ..." என்று போலியாக மிரட்டினான். "சும்மா பேச்சுக்கு சொல்லாதீங்க அருண் .. யோசிச்சுப் பாருங்க" "ஏய், இங்க வாயேன் .. அப்படி தூரத்துல உக்காந்துட்டு இந்த மாதிரி ஒரு விஷயத்துக்கு விளக்கம் கேட்டா எப்ப்டி?" "ஓண்ணும் வேண்டாம் .. அங்கிருந்தே சொல்லுங்க .. " "ம்ம்ம் .. க்ர்ர்ர் .. பிசாசு! சுதந்திரம் அடிமைத்தனம் இது ரெண்டுக்கும் நடுவுல இங்க்லீஷ்ல இன்டெர்-டிபெண்டென்ட் (inter-dependant) அப்படீன்னு ஒண்ணு சொல்லுவாங்க அப்படீன்னா என்ன தெரியுமா .. நாம் கல்யாணம் பண்ணிக்கறதுங்கறது நம்ம வாழ்க்கைல ஒரு பகுதியை ஷேர் பண்ணிக்கறதுக்காக ..

நம்ம சுதந்திரத்தை பறிகொடுக்கறதுக்காக இல்லை .. சம்பந்தம் இல்லாத விஷயங்கள்ல நம்ம ரெண்டு பேரும் தனி தனியா முடிவெடுப்போம் .. நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் சம்மந்தப் பட்ட விஷயங்களை சேந்துதான் முடிவெடுப்போம் .. " "இதல்லாம் பேச நல்லா இருக்கும் .. ப்ராக்டிகலா யோசிச்சு பாருங்களேன் .. " "யோசிக்க இதுல இன்னும் என்னடா இருக்கு?" "ம்ம்ம் ... உங்க நிலமைல என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கறதே ஒரு பெரிய தியாகம் மாதிரி .. அதுக்கும் மேல எனக்கு சுதந்திரம் கொடுக்கறது .. யாரும் ஒத்துக்க மாட்டாங்க" "ஃப்ளைட்டுல வந்தா சிலருக்கு தலை சுத்தும்பாங்க .. உனக்கு எதோ நட்டு லூஸான மாதிரியில்ல இருக்கு?

நான் உன்னை காதலிக்கறதுல கல்யாணம் பண்ணிக்க ஆசை படறதுல எல்லாம் தியாகம்ன்னு ஒரு மசுரும் இல்ல. தியாகம் அப்படீங்கற வார்த்தையே எனக்கு புடிக்காது .. நான் உன்னை லவ் பண்ணறேன் அவ்வளவுதான் .. நீ இந்த மாதிரி நடந்துக்க கூடாது அந்த மாதிர் யோசிக்க கூடாதுன்னு சொல்ற ஆதிவாசி நான் இல்லை .. நான் அப்படி சொல்லணும்னு மத்தவங்க எதிர்பாத்தாங்கன்னா அதைப் பத்தி எனக்கு ஒரு கவலையும் இல்லை .. சரியா?

" முகத்தில் சந்தோஷ ரேகை படிய ரேவதி "ம்ம்ம் .. நிஜமா சொல்றீங்களா?" "இங்க பக்கத்துல இருந்தா இப்ப சொன்னதைவிட நிஜமா சொல்லி இருப்பேன் .. சரி, இனி அடுத்ததுக்கு வருவோம் ..that is your concern about your career .. ஏன்டா உன் கெரியர்ல எனக்கு இன்டரெஸ்ட் இல்லேன்னா நான் எதுக்கு உன்னை எம்.டெக் படிக்க சொல்லணும்? நீ சொன்ன மாதிரி பி.ஈ முடிச்சதும் கிடைக்கற வேலைல சேந்துக்கோன்னு சொல்லி இருப்பேன் இல்லயா?" "தெரியும் அருண் . ஃப்யூச்சர்ல எதாவுது ஒரு விஷயத்துல நான் என் கெரியரை விட்டுக் குடுக்கணூம்னு வந்தா ... " "அப்படி என்ன விஷயம் இருக்கப் போகுது? இவ்வளவு நாளா லவ் பண்ணிட்டு ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் சொல்லாம இருந்ததுனாலதான் உனக்கு இந்த மாதிரி டௌட் எல்லாம் வருது .. நீ என்னை இன்னும் சரியா புரிஞ்சுக்கல .. I was born with a silver spoon .. கெரியர்ல நான் சக்ஸீட் ஆகறதை விட நீ சக்ஸீட் ஆனா நமக்கும் நாம உருவாக்கப் போற குடும்பத்துக்கும் பெருமை இல்லையா? அப்படி இருக்கும்போது உன்னை எதுக்காகவாவுது விட்டுக் குடுக்கச் சொல்லுவனா?

சரி, அதை விடு நீ அத்தையையும் மாமாவையும் பாத்ததில்லையா .. என்ன விட்டுக் கொடுக்கறாங்க ரெண்டு பேரும்?" "இல்லை, நாளைக்கு குழந்தைன்னு வரும்போது .. " "குழந்தைன்னு வரும் போது .. it's a very good point ...முதல்ல இதை சொல்லு உனக்கு குழந்தை பெத்துக்கணும்னு நல்லா வளக்கணும்னு ஆசை இருக்கா?" "உங்களுக்கு இல்லையா?" "நிச்சயம் இருக்கு முதல்ல நீ பதில் சொல்லு .. " "எனக்கு ஒரு குட்டி அருண் வெணும் .. " என்றாள் சற்று நிறுத்தி "நீங்க என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கலேன்னாலும்" என்று அழுத்தமாக முடித்தாள். அவளை முறைத்து "கிறுக்குத்தனமா பேசாம கன்டின்யூ பண்ணலாமா?" என்றவன் தொடந்து "உனக்கு குழந்தை வேணும்னு சொன்னே .. பெத்துக்கணும்னு ஆசை இருக்கா?"

 "ஆமா ... வேற எப்படி குட்டி அருண் வருவானாம்?" "சரி அப்பறம் ஏன் குழந்தைன்னு வரும்போது அப்படீன்னே? குழந்தை பொறந்த உடனே நீ வேலையை விடுன்னு சொல்லுவேன்னு நினைக்கறயா?" அதற்கு ரேவதி மௌனம் காக்க அருண் தொடர்ந்தான் "பிறந்ததுக்கு அப்பறம் அம்மாவோட அரவணைப்பு எந்த அளவுக்கு ஒரு குழந்தைக்கு தேவைன்னு உனக்கே தெரியும் .. அந்த அரவணைப்புக்காக உன் கெரியர்ல சின்ன ப்ரேக் வரலாம் ... இன்னும் ரெண்டு மூணு வருஷ்த்துக்குள்ளயே அந்த ப்ரேக் வரலாம்.

அதை நீ வேலை செஞ்ச ரெண்டு மூணு வருஷத்தோட கம்பேர் பண்ணினா .. கெரியர்ல ஒரு பெரிய gap (இடைவெளி) இருக்கற மாதிரி தெரியும் .. உன் கெரியர்ல நீ ரிடையர் ஆகற வரைக்கும்னு பாத்தா முப்பது வருஷத்துக்கும் மேல இருக்கு .. அந்த முபப்து வருஷத்தோட கம்பேர் பண்ணினா அந்த இடைவெளி ரொம்ப சின்னதுடா ... அப்படி யோசிச்சு பாரு. ஒண்ணு நிச்சயமா சொல்றேன் .. நமக்கு பொறக்க போற குழந்தைக்காக நான் எந்த விதத்திலாவுது என் கெரியரை விட்டுக் கொடுக்கணும்னா நிச்சயம் விட்டுக் குடுப்பேன். இன் ஃபாக்ட் எங்க கம்பெனில மட்டேர்னிடி லீவ் மாதிரி பட்டேர்னிடி லீவ் உண்டு தெரியுமா? நீ வேலைக்கு போக ஆரம்பிக்கும் போது நான் கொஞ்ச நாள் வீட்டுல இருந்து குழந்தையை பாத்துக்குவேன் .. " என்று அருண் சொல்லி முடிக்க முடிக்க எழுந்து வந்து அவன் மடியில் அமர்ந்த ரேவதி "நிஜமா?" என்றாள்.

 "You want me to give it in writing? " அவள் கேட்டதில் அவன் வருத்தமடைந்தான் என்பதை உணர்ந்து "ப்ளீஸ் .. சாரி ... நான் அந்த அர்த்ததுல கேக்கலெ .. என்னால நம்ப முடியல .. ஐ லவ் யூ" என்று அவனை இறுக அணைத்தாள். "சரி, முதல்ல நீ கொண்டு வந்திருக்கற பெட்டி ரெண்டையும் திற .. என்னென்ன ட்ரெஸஸ் இருக்கு என்னென்ன வாங்கணும்னு பாக்கலாம் . " "அதெல்லாம் ஒண்ணும் வேண்டாம் .. நீங்க இங்க வாங்கிக்கலாம்னு சொன்னதை மட்டும் வாங்கினா போதும் .. "

 "ஏன் நான் பாக்கக் கூடாதா .. " "நீங்க பாத்தா பாதி ட்ரெஸஸ் பழசுன்னு வேற வாங்க சொல்லுவீங்க .. " அப்போது அவள் தோளில் எட்டிப் பார்த்த சிறிது நைந்து போன ப்ராவின் ஸ்ட்ராப்பை ஒரு விரல் விட்டு இழுத்தபடி "இந்த மாதிரி இருக்கறதை எல்லாம் புதுசுன்னா சொல்லுவாங்க .." "சீ .. அதுவும் வாங்கணும்தான் ... வினிக்கா இங்க கரெக்ட் சைஸ் கிடைக்கும்ன்னு சொன்னாங்க" "அப்படியா அப்ப இப்பவே கெளம்பு அதை மட்டும் ட்ரையல் எல்லாம் பாத்து வாங்கிட்டு வரலாம்" மனம் விட்டு சிரித்தவள் அவன் மூக்கைப் பிடித்து அவன் முகத்தை ஆட்டி .. "யாரோ ரொம்பவே ஜொள்ளு விடறாங்கப்பா"

 "ம்ம்ம் ... ஜொள்ளெல்லாம் விடல .. இவ்வளவு நாளும் உன்னைப் பத்தி கனவு கண்டுட்டு ...காஞ்சுகிட்டு இருக்கேன் .. ஆக்சுவலா .. என் கனவுல உன்னை கல்யாணம் பண்ணி ரெண்டு குழந்தை கூட பெத்தாச்சு" "ஏன்.. உங்க concensual sex தீனி கிடைக்கலயா?"
"ம்ம்ம் .. இன்னும் நான் அப்ப சொன்னதை நினைச்சுட்டு இருக்கியா? நீ அப்ப ஃபர்ஸ்ட் டைமான்னு கேட்டே இல்ல? உடனே ஒரு வீராப்புல அதுக்கு முன்னால ரெண்டு தடவை எம்.எஸ் படிச்சுட்டு இருக்கும் போது என் க்ளாஸ்மேட் ஒருத்திகூட தண்ணியடிச்சுட்டு மப்புல பண்ணினதை சொன்னேன் .. வேலைக்கு வந்ததுக்கு அப்பறம் பேரு நாறி போயிரும்னு ஓண்ணும் பண்ணல .. "

 "அப்ப சென்னை வந்தப்ப மட்டும் என்ன திடீர்னு யாராவுது வேணும்னு இருந்துதாக்கும்" "அதுக்கு நான் பாஸ்கரை மனசுக்குள்ள தாங்க் பண்ணாத நாளே இல்லெ தெரியுமா .. ஆனா அவங்கிட்ட மட்டும் சொல்லிடாதே .. ஐய்யாவுக்கு ரொம்ப ஏறிடும்" "நானும்தான் .. " என்றவாறு மறுபடி அவளை இறுக அணைத்தாள் .. "சரி, அங்க கிடைக்காத சைஸ் அப்படி என்ன?" "ம்ம்ம் தெரிஞ்சுட்டு என்ன பண்ணப் போறீங்க?" "சும்மாடா .. its pure quest for knowledge .. " என்று தன் அறிவை வளர்க்கும் ஆர்வத்தைக் கூறினான். "இந்த knowledge எல்லாம் இல்லைன்னா பரவால்லை" "சொல்லுன்னா ஒரேயடியா பிகு பண்ணறே .. விடு அப்பறம் நானே பாத்துக்கறேன்" வெட்கத்தில் முகம் சிவந்தவள் "அங்க கிடைக்கற பாண்ட் சைஸ்ல என்னோட கப் சைஸ் கிடைக்கல .. " என்ற வாறு தனக்கு சரியாக பொருந்தும் ப்ரா சுற்றளவையும் கப் அளவையும் சொன்னாள்

 "ம்ம்ம் .. நினைச்சேன் .. இப்ப கொஞ்சம் குண்டாயிருக்கயா?" "ம்ம்ம் .. கொஞ்சம் .. " "அது ரெண்டும் கூட குண்டாயிருக்கா ?" "அது ரெண்டும் குண்டாகல .. அப்படியேதான் இருக்கு .." "எப்படி? மறந்துருச்சுடா .. " என்றவாறு அவன் கைகளை உயர்த்த .. சட்டென்று எழுந்து "அதெல்லாம் கல்யாணத்துக்கு அப்பறம் பாக்கலாம் .. இப்ப வாங்க கடைக்கு போலாம்" "ஏய், என்ன சொல்ற நீ? கல்யாணம் வரைக்கும் என்னால வெய்ட் பண்ண முடியாது .. " "ம்ம்ஹூம் .. நோ .. ஒன்லி ஆஃப்டர் மேரேஜ் .. அவசரம்னா என் கழுத்துல ஒரு தாலியை கட்டிட்டு என்ன வேணும்னாலும் பண்ணிக்குங்க .."

 "திஸ் இஸ் நாட் அட் ஆல் ஃபேர் !!! நான் அப்பவே சொன்னே இல்லெ? நீ பேசாம இருந்தே?" "அப்ப நான் உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்கறதா இல்லை .. நீங்கதான் என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்னு கன்வின்ஸ் பண்ணுனீங்க .. மறந்துருச்சா ஐய்யாவுக்கு?" "டேய், நான் கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்னுதாண்டா உன்னை கன்வின்ஸ் பண்ணுனேன் .. மத்ததை பண்ண வேண்டாம்ன்னு எப்ப சொன்னேன் .. " "கல்யாணம் பண்ணிக்கறதா இருந்தா மத்ததையும் கல்யாணத்துக்கு அப்பறமாவே பண்ணிக்கலாம்னு நான் தான் முடிவு பண்ணினேன்" "மறுபடியும் சொல்றேன் .. திஸ் இஸ் நாட் ஃபேர் .. கிஃப்ட் பாக்ஸை கொடுத்துட்டு பிரிச்சுப் பாக்கக் கூடாதுங்கற மாதிரி இருக்கு .. " "பரவால்லை .. கல்யாணத்துக்கு அப்பறம் பிரிச்சு பாத்துக்கலாம் .." முகத்தில் பெரும் ஏமாற்றம் தாண்டவமாட வேறு வழியின்றி அவளுடன் சென்றான். மாலை ஐந்துக்கும் மேல் ஆகியிருக்க ரேவதிக்கு சில உள்ளாடைகள் மட்டும் வாங்கி வரும் வழியில் உணவருந்திவிட்டு திரும்பினர் ..

 ரேவதி உடை மாற்றி வந்து சோஃபாவில் அமர்ந்து டீ.வியை பார்த்துக் கொண்டிருந்த அருணின் அருகே அமர்ந்தாள். அருண் எதிர்பார்த்ததுபோல் பேசப் பேச தூக்கம் அவள் கண்களை சுழற்றுவதைக் கண்டான் .. சிறிது நேரத்தில் அவன் தோளில் தலை சாய்த்து தூங்கியும் விட்டாள் .. அவளை எடுத்து கட்டிலில் படுக்கவைத்தபின் வெகு நெரம் லாப்டாப்பில் தன் பணியை தொடந்து பின் இரவின் தொடக்கத்தில் கட்டிலில் அவளருகே படுத்து அவள் முகத்தைப் பார்த்தவாறு இருந்தபின் உறங்கினான். அடுத்த நாள் நியூ யார்க்கின் சில இடங்களுக்கு அவளை அழைத்துக் கொண்டு சென்று காட்டினான்.

அவளுக்கு தேவையான துணிகளையும் வாங்கினர். மாலை ஆறு மணியளவில் அறைக்கு திரும்பியதும் அருண் அவர்கள் தங்கியிருந்த ஹோட்டலின் மேல் மாடியிலிருக்கும் ரெஸ்டாரண்டில் அவர்களுக்கு இரவு உணவருந்த டேபிள் புக் செய்தான் .. "புக் பண்ணாம போக முடியாதா?" "இந்த roof-top restaurant கொஞ்சம் ஃபேமஸ் .. அதனால ரிஸர்வ் பண்ணிட்டா போன ஒடனே உக்கார இடம் கிடைக்கும் .. " "அப்ப நான் போய் குளிச்சுட்ட கிளம்பறேன் .. " "ஏய், அழுக்கு மூட்டெ, காலைல குளிக்கலையா .. " "நேத்து சாங்காலம்தான குளிச்சேன் .. அதனால காலைல அப்படியே அட்ஜஸ்ட் பண்ணீட்டேன் .. " "அது சரி, அத்தச்சோட்டு ஆனை தெனம் தெனமா குளிக்குது ..." என்று கொங்கு நாட்டுத் தமிழில் கிண்டலடித்தவன் .. "நல்ல ட்ரெஸ் எதாவுது போட்டுட்டு வா .. " "சாரி கட்டுனா பரவாயில்லையா?" "கட்டலாமே ..கூடவே மேல அந்த பஷ்மினா ஷாலைப் போத்திக்கோ .. கொஞ்சம் குளிரும் .. இரு இரு நீ உள்ள போறதுக்கு முன்னாடி நான் ஃப்ரெஷன்-அப் பண்ணிட்டு வந்துடறென்" குளியலறைக்குள் தனக்கு தேவையான துணிகள் மற்றும் வேனிடி கிட்டுடன் சென்றவள் வெளியில் வருவதற்குள் தயாராகி அவளுக்காக காத்திருந்தவன் கண்களை டீ.வியிலிருந்து எடுத்து "ம்ம்ம் .. போலாமா ?" என்றவளை திரும்பிப் பார்த்தான் ..

பார்த்தவாறு இருந்தான்... "என்ன? ஐய்யா என்ன அப்படியே பாத்துட்டு இருக்கீங்க? போலாமான்னேன்" வினிதாவின் திருமணத்தின்போது உடுத்தியிருந்த அதே ஸால்மன் பிங்க் மைசூர் சில்க் க்ரேப் புடவையில் இருந்தாள் .. அவன் அவளை முதல் முதல் பார்த்தது போல் கூந்தலை முடியாமல் முதுகில் ஃப்ரீ ஹெராக விட்டு, காதுகளுக்கருகே இருந்து சிறு கற்றை முடிகளை பின்னுக்கு கொண்டு சென்று அவைகளை ஒன்று சேர்த்து ஒரு க்ளிப் அணிந்து, மெல்லிய மேக்கப் அணிந்து இருந்தாள். கழுத்தில் ஒரு சன்னமான செயின் .. ஒரு கையில் தங்க வளையலும் மறு கையில் அருண் அவளுக்கு ஒரு பிறந்த நாள் பரிசாக வாங்கிக் கொடுத்த கடிகாரமும் அணிந்து இருந்தாள். தோளில் அருண் சொன்ன பஷ்மினா சால்வை கருஞ்சிவப்பில் அவள் முகத்தையும் உடுத்தி இருந்த சேலையையும் எடுத்துக் காட்டியது .. எழுந்து ஒரு கையால் அவள் இடையை வளைத்தபடி ""Honey, You look gorgeous .. ம்ம்ம் .. போலாம் வா" என்று அழைத்துச் சென்றான்.

 உணவருந்தியபின் சிறிது நேரம் தூங்கா நகரமான நியூ யார்க்கின் வீதிகளில் சிறிது நேரம் நடந்த பிறகு அறைக்குத் திரும்பினர். சோர்வுடன் சோஃபாவில் அமர்ந்து டீ.வி ரிமோட்டை கையில் ஏந்தியபடி "நீ போயி சேஞ்ச் பண்ணிட்டு வந்து படு .. நான் கொஞ்ச நேரம் டீ,வி பாத்துட்டு அப்பறம் படுக்கறேன்" சில நிமிடங்களுக்கு பிறகும் அவள் குளியல் அறை நோக்கிச் செல்லவில்லை என்று உணர்ந்தவன் கண்களை அவள் பக்கம் திருப்ப கட்டிலில் ஒயிலாக அமர்ந்திருங்கவளைப் பார்த்து "என்ன மேடம் தூக்கம் வரலயா?" என்றவனிடம் "ம்ம்ம் ... யாரோ ரொம்ப காஞ்சு போயிருக்கறதா சொன்னாங்க ..

அதான் யோசிச்சுட்டு இருக்கேன்"
முகத்தில் பல கோடி வாட்ஸ் பிரகாசம் மின்ன அருண் மறுபடி டீ.வியை பார்த்தபடி "ம்ம்ம் .. ஆசையா கேட்டவனை கல்யாணத்துக்கு அப்பறம்ன்னு சொல்லி கடுப்பேத்தி விட்டுட்டு இப்ப யோசிச்சு என்ன ப்ரயோஜனம்?" "அப்பறம் கேட்டதும் எடுத்துக்கோங்கன்னா சொல்லுவாங்க?" என்றபடி அவளது சேலை முந்தானையை பொருத்தி இருந்த ப்ரூச்சை கழற்றினாள் இருக்கையிலிருந்து எழுந்த அருண், "அட்லீஸ்ட் அப்பறம் கிடைக்கும்ன்னாவுது சொல்லீருக்கலாமில்ல?" என்றவாறு அருண் கட்டிலில் அவள் அருகில் அமர்ந்தான்

 "எப்ப கிடைக்கும்னு தெரிஞ்சா சஸ்பென்ஸ் போயிடுமே" என்றபடி சோம்பல் முறிப்பது போல் கையை உயர்த்தி ஹேர் க்ளிப்பை நீக்கினாள். தலையை ஆட்டி கூந்தலை முதுகெங்கும் படர விட்டாள். குறும்புப் புன்னகையுடன் என்ன என்பதுபோல் புருவத்தை உயர்த்தினாள். அருணை தன் கண்களால் கைது செய்தபடி நாக்கை நீட்டி தன் அதரங்களை ஈரப்படுத்தினாள்.