ரேவதி பாகம் இறுதி பாகம்

"பாஸ்கர் கொடுத்தான். அத்தை கொடுத்து அனுப்பி இருந்தாங்களாம் .இதுக்கு நம்ம அங்க போயிருக்கணுமாம் .. நம்மனால போகமுடியாததனால நாலு திட்டு திட்டினதுக்கு அப்பறம் கொடுக்கச் சொன்னாங்களாம் ..

பையன் பர்மிஷன் கெடச்ச குஷில எதுக்கு திட்டறோம்னே தெரியாம திட்டுனான் .. " ஆடையற்ற உடலுடன் அருண்மேல் கவிழ்ந்து அவன் தோளில் தலைசாய்ந்து படுத்து இருந்த ரேவதி

"என்னது? சார் என்னவோ புதிர் போடற மாதிரி இருக்கு?" என்றவாறு எழுந்து அந்த கவரை வாங்கினாள். அந்த கவரைக் கொடுத்த கை வெறுமனே இருக்க விடாமல் இன்னும் நீட்டி அவள் கழுத்துக்கு கீழ் கொண்டு சென்றான். "சும்மா இருக்கணும் .. " என்று சிணுங்கியவாறு அவன் கையை தட்டி விட்ட படி அந்த கவரைப் பிரித்தாள். அதில் ஒரு தங்கத் தாலிக் கொடியும், தாலியுடன் கொர்க்க வேண்டிய கால்காசுகள், குண்டுமணிகள் எல்லாம் இருந்தன். கூடவே ஒரு கெட்டியான மஞ்சள் கயிறும் இருந்தது.

அவைகளைப் பார்த்ததும் கரை புரண்டோடிய சந்தோஷத்துடன், "தாலி மாத்தறதுக்காக கொடுத்து அனுப்பி இருக்காங்க. நாளைக்கு வெள்ளிக் கிழமை காலைல குளிச்சதுக்கு அப்பறம் நீங்க சாமி படத்துக்கு முன்னால எனக்கு கட்டி விடணும்" என்றாள்.
"இப்ப மணி என்ன? " "பன்னெண்டரை ..."

 "அப்ப ஆல்ரெடி வெள்ளிக் கிழமை" அவன் முன்பு கூறிய வினோத மான ஆசையை நினைவு கூர்ந்தாலும் பிடி கொடுக்காமல் "அதனால என்ன?" "இப்பவே கட்டலாம் .. " "இந்தக் கோலத்துலயா? குளிச்சுட்டு சுத்த பத்தமா கட்டணும்" "சரி, வா போய் குளிச்சுட்டு வரலாம்" "என்ன அவசரம் காலைல கட்டலாம் இல்ல?" "காலைல நீ பெட்டுக்கு வரமாட்டியே" தெரிந்தாலும் "இதை கட்ட பெட்டுக்கு ஏன் வரணும்" என்றவளிடம்

 "ஏய், நான் சொன்னது மறந்துருச்சா? மொதல்ல கட்டுனதைத்தான் நான் வேணுங்கற மாதிரி கட்டுல. இதையாவுது அப்படி கட்டப் போறேன்" வெட்கி முகம் சிவந்து, "எப்படி? சாமி முன்னால கட்டணும் .." "சரி, ஒரு சாமி படத்தை கொண்டு வந்து ஹெட் போர்ட் மேல வெச்சுட்டா போகுது" "சீ .. என்ன நீங்க மரியாதையே இல்லாம"

 "சரி கட்டும் போது நீ வேணுன்னா கை கூப்பி கும்பிட்டுக்கோ" அதெல்லாம் முடியாது என்று எழுந்து ஓடப் போனவளை வாரி எடுத்த படி குளியலறைக்குள் நுழைந்தான். அவளது கூச்சலுக்கு இடையே இருவரும் குளியலை முடித்தனர். "ப்ளீஸ் .. அந்த சமயத்துல என்னால் ஒண்ணும் யோசிக்க முடியாது இப்படி பெட்டுல உக்காந்துட்டே கட்டுங்க. .. கட்டுன உடனே ஐய்யா ஆசை மாதிரி ஆரம்பிக்கலாம்" என்று அவள் வற்புறுத்த முகத்தை சுளித்தபடி ஒப்புக்கொண்டான். ஒருவழியாக வெவ்வேறு விவாதங்களுக்குப் பிறகு அவன் முதலில் கட்டிய மஞ்சள் சரட்டிற்கு பதிலாக புதிதாக மின்னிய தங்கத்தாலிக் கொடி அவள் கழுத்தை அலங்கரித்தது.

அதற்கு மேல் பொறுக்காதவன் அவளை இழுத்து அணைத்தபடி படுக்கையில் சாய்ந்தான். சிறிது நேரத்தில் சுகமான கழுவேற்றத்திற்குப் பிறகு மல்லாந்து படுத்திருந்தவன் மேல் அமர்ந்து இருந்த ரேவதியின் இயக்கத்தை தொடங்க விடாமல் அவள் சிணுங்கல்களை பொருட்படுத்தாமல் அவள் மார்பில் படர்ந்த தாலியையும் அதனுக்கு இருபுறமும் இருந்த காசுகளையும் மணிகளையும் ஆராய்கிறேன் என்று அவளை இம்சைப் படுத்தினான். விடுமுறை முடியும்போது அவர்கள் இல்லற வாழ்வுக்குத் தேவையானவை அனைத்தும் அமைந்து இருந்தன. அடுத்த நாள் ரேவதியும் அருணும் அலுவலகத்திற்குப் புறப்பட்டனர்.

ரேவதி சிகப்புப் கரையுடைய வெளிச்சத்தில் தகதகக்கும் வெளிற் மஞ்சள் பட்டோலா புடவை உடுத்தி தங்கத்தாலிக் கொடியை முந்தானைக்கு மேல் போட்டு தாலியால் தன் மார்பை அலங்கரித்து அடர்ந்த கூந்தலை நடுவகிடு எடுத்து வாரி பின்புறம் ஒரு போனி டெயிலாகப் போட்டு நெற்றியில் சிறு பொட்டும் வகிட்டில் குங்குமமும் தோளில் அருண் வாங்கி வந்திருந்த GUCCI தோள் பையுடன் பாரதி பாடிய புதுமைப் பெண்ணாக காட்சியளித்தாள்.

 
அருண் அவள் அலுவலகத்தின் போர்டிகோவில் காரை நிறுத்தியதும் அவனைப் பார்த்து அன்னியோன்யமாக சிரித்து "வரேன்.. சாயங்காலம் நானே வந்துடறேனே .. நீங்க எதுக்கு எனக்காக எதாவுது வேலை இருந்தா பாதில விட்டுட்டு வரணும்" "எப்படியும் வீட்டுக்கு வந்து நைட் கொஞ்ச நேரம் வேலை இருக்கும் .. அஞ்சரையானதும் எல்லாத்தையும் அள்ளிப் போட்டு கிட்டு வந்துடுவேன்" ரேவதி "ஓ.கே ..சீ யூ" என்றவாறு இறங்குவதற்கு கதவைத் திறக்க முற்பட்டாள்.

அருண் அவளைத் தடுத்து "ஏய் .. வெறும் சீ.யூ பத்தாது .. " என்று அருகில் இழுக்க, ரேவதி அவனை செல்லமான கோபத்துடன் முறைத்து, "ஆமா .. என்னமோ நான் ஒரு ஹாண்டிகேப் மாதிரி இப்படி கட்டிட வாசல்ல, எல்லாம் பாக்கற மாதிரி நிறுத்திட்டு சீ.யூ கிஸ் கேட்டா" என்றாள். இருப்பினும் சுற்று முற்றும் பார்த்தவாறு அவன் அருகே நகர்ந்தாள். அவன் கழுத்தை வலக்கையால் வளைத்து இழுத்து அவன் உதட்டில் முத்தமிட்டு வேகமாக விலகினாள். தன் உதடுகளை நாக்கால் தடவிய படி "தாங்க்ஸ்" என்ற அருணை பார்த்து ஒரு வெட்கப் புன்னகை உதிர்த்து காரை விட்டு இறங்கி அவன் புறப்பட்டு செல்லும்வரை நின்றிருந்தவள் தன் அலுவலகக் கட்டிடத்திற்குள் நுழைந்தாள்.

வழக்கமாக அறிவுப்புகளும் வெளி நாட்டிலிருந்து வரும் க்ளையண்டுகளுக்கு வரவேற்பு மொழிகளும் இருக்கும் அறிவிப்பு பலகையில் "WISH YOU A HAPPY MARRIED LIFE REVATHI, WE ARE ALL WITH YOU" என்ற அறிவிப்பு அவளை வரவேற்றது. அவள் கண்கள் பனித்தன. அப்போது அலுவலகத்தில் நுழைந்த பலரும் அவளைச் சூழ்ந்து திருமண வாழ்த்துக்களும் நம்பிக்கை மொழிகளும் நாங்கள் உன்னுடன் இருக்கிறோம் என்ற ஊக்க மொழிகளும் பொழிந்தனர். அவள் இருக்கையை அடைய அரைமணி நேரம் ஆனது. அவளது பிரிவை அடைந்து இருக்கையில் அமர்ந்த சில நிமிடங்களில் அவள் பிரிவில் இருந்த அனைவரும் வந்து வாழ்த்தினர்.

ஒரு மலர்ச்செண்டை அவளுக்கு கொடுத்த அவளது P.M "ரேவதி, நாங்க எல்லாம் உன்னைப் பாத்து பெருமைப் படறோம்" என்றதும் ரேவதி மெய் சிலிர்த்தாள் அருண் அவளிடம் முன்பு ஒரு முறை 'எல்லாரும் நல்லவங்க தாண்டா .. ' என்று சொன்னது அவள் காதுகளில் எதிரொலித்தது. அவர்கள் சென்றபின் அமர்ந்து அவள் கணிணியை இயக்கியதும் அவளது மெயில் பாக்ஸில் நூற்றுக்கணக்கான வாழ்த்து மடல்கள் வந்து குவிந்து இருப்பதைக் கண்டு மலைத்தாள். சித்ரா அவளிடம் வந்து,

"ஏய், ஒரு நியூஸ் தெரியுமா? செண்டர் ஹெட் விஜயகுமார் ஹெச்.ஆர் மேனேஜர் கண்ணன் ரெண்டு பெரையும் வேலையை விட்டு தூக்கி இருக்காங்க ... என்ன ரீஸன்னு தெரியல. இப்ப புதுசா வேற ஒரு செண்டர் ஹெட் வந்து இருக்கார்" என்றாள். இன்னமும் அவளுக்கு யார் அந்த உதவியை செய்தது என்று தெரியவில்லை. சிறிது நேரத்தில் செண்டர் ஹெட்டின் காரியதரிசியான மரியா ஒரு மலர்ச்செண்டுடன் அவளது இருக்கைக்கு வந்தாள்.

 "This is from the new Center Head for you" இது வந்திருக்கும் புதிய செண்டர் ஹெட் உனக்கு கொடுத்தது என்றபடி ஒரு ரோஜாப்பூக்கள் நிறைந்த ஒரு மலர் கூடையையும் ஒரு கவரையும் கொடுத்து கை குலுக்கினாள். அந்த கவரை பிரித்துப் பார்க்க அதில் அந்த நிறுவனத்தின் தலைவர் அவளுக்கு எழுதிய கடிதம் இருந்தது. அவளை வாழ்த்தி, நிறுவனத்தின் சட்ட விரோதச் செயலைப் பற்றிய விதிமுறை அவளுக்கு மட்டும் தளர்த்தப் பட்டதையும் குறிப்பிட்டு முடிவில் இந்த நிறுவனம் உன்னை அடைந்ததில் பெருமை அடைகிறது என்றும் எழுதி இருந்தார்.

உடனே அருணுக்கு சொல்ல எண்ணி கைபேசியை எடுக்க முற்பட்டவளை எதிரிலிருந்த மரியா, "and hope you liked your wedding gift" என்றதும் மலைத்த ரேவதி மறுகணம் அவள் கைகளைப் பற்றி "I don't know how to thank you. நான் வாழ் நாள் முழுக்க உங்களுக்கு கடமைப் பட்டு இருக்கேன்" என்றவாறு கண்கலங்கினாள். மரியா "நிச்சயம் நீ ஒரு நல்ல பொண்ணுன்னு நினைச்சுத்தான் நான் அதை செஞ்சேன்.

ஆனா இப்ப உன்னைப் பத்தி தெரிஞ்சதுக்கு அப்பறம் நான் ரொம்ப பெருமை படறேன்" என்றவாறு விடைபெற்றாள்.
பிறகு சித்ராவுடன் காஃபி ஷாப்பிற்கு புறப்பட்டு செல்லும்போது வழியில் அவள் பிரிவில் இருக்கும் ஒருத்தி என்ன சொல்கிறோம் என்று உணராமல், "ரேவதி, ஒரு ப்ராஸ்டிட்யூட்டா இருந்துட்டு இந்த நிலைமைக்கு வந்த உன்னை பாக்க எனக்கு பொறாமையா இருக்குப்பா" என்றதும் சுற்றி இருந்தவர் அனைவரும் முகம் சுழித்தனர். சில கணங்கள் தான் இப்படி பலராலும் சித்தரிக்கப் படுவதை தவிர்க்க முடியாது என்பதை உணர்ந்தாள்.

அடுத்த கணம் அருண் அவள் மனக்கண் முன் தோன்ற மனம் தெளிந்து, "பொறாமையாவா இருக்கு? வேணும்னா சொல்லு எனக்கு தெரிஞ்ச ப்ரோக்கர் ஒருத்தர் இருக்கார் உனக்கு அறிமுகம் செஞ்சு வெக்கறேன் நீயும் அந்த மாதிரி ட்ரை பண்ணி சக்ஸீட் ஆகலாம்.. ஆனா என் அருண் மாதிரி ஒருத்தர் வந்து உனக்கு ஹெல்ப் பண்ணறதுக்கும் உயிருக்கு உயிரா உன்னை லவ் பண்ணறதுக்கும் ரொம்ப ப்ரே பண்ண வேண்டி இருக்கும் அப்பறம் போன ஜென்மத்துல புண்ணியம் நிறைய செஞ்சுருக்கணும். என்ன சொல்றே?" என்றவாறு அங்கிருந்த அனைவரையும் சிரிப்பில் ஆழ்த்தியபடி தலை நிமிர்ந்து நடந்தாள்.

நண்பர்களே கதை இத்துடன் முடிந்தது. எப்படி இருந்தது உங்கள் உணர்வுகளை தெரிவியுங்கள். அடுத்த கதை டிசம்பரில் தொடங்குகிறேன்,. ஆதரவளித்த அனைவருக்கும் நன்றிகள் பல....