அதே சமயம், அவன் அன்றும் போதையில் இருந்தான்.
போதாததுக்கு, பாத்ரூம் உள்ளே சங்கீதாவின் அவிழ்த புடவை, ரவிக்கை, பாவாடை, பிரா, ஜட்டி என்று அனைத்தும் ஸ்டான்ட் ல் தொங்கின, அதை பார்த்து விட்டு அவளின் பின் அழகையும் கதவின் ஓரமாக ஒரு முறை எட்டிப்பார்த்தான், ஒரு towel லில் தனது முகத்தை துடைத்துக்கொண்டு சமையல் ரூமுக்கு சென்று சங்கீதாவின் முதுகிலிருந்து பின் பக்கமாக அவளுடைய இடுப்பை சுத்தி கட்டிப்பிடிக்க.. “என்ன?” என்று திரும்பி பார்வையால் கேட்டாள்.
“ஒன்னும் இல்ல சும்மாதான்”.. – என்று இழுத்தான்….அவன் வாயினில் இருந்து வரும் காற்று, அன்றும் அவன் குடித்து வந்திருக்கிறான் என்பதை உணர்த்தியது அவளுக்கு, மீண்டும் மனதளவில் எரிச்சல் கலந்த சலனம் அடைந்தாள். “hall ல டிபன் ரெடி ஆக இருக்கு சாப்பிட்டுட்டு போய் படுக்குற வழிய பாருங்க”– என்றால் சங்கீதா சற்று வெறுப்பாகவும் கண்டிப்பாகவும்…. அவள் சொல்வதெல்லாம் என்னதான் காதில் கேட்டாலும் அவளின் இடுப்பும், பின் புற புட்டங்களின் வளைவும் அந்த பாவாடையில் அழகாக தெரிந்து அவனுடைய உஷ்ணத்தை அதிகரித்தது.
ஒரு நிமிடம் மனைவியிடம் ரோஷத்தை மறந்து மீண்டும் அவளின் பின்னால் போய் பக்கத்தில் நின்று இடுப்பின் இரு பக்கங்களிலும் அவனது கைகளை வைத்து தடவி முன் பக்கம் தொப்புள் அருகே இறக்கி கொண்டு சென்றான். இதை கவனித்த சங்கீதா –“இப்போதான் குளிச்சிட்டு சுத்தமா இருக்கேன், பசங்கலோடையும் கொஞ்சம் சந்தோஷமா இருந்தேன், பக்கத்துல வந்து உங்க quarter ஸ்மெல் காமிச்சி என்னை மூட் அவுட் ஆக்காதீங்க, நாளைக்கு காலிலையும் எனக்கு நிறைய முக்கியமான வேலைகள் இருக்கு, நான் சீக்கிரம வேலைய முடிச்சிட்டு தூங்கணும், தயவு செஞ்சு என்னை தனியா விடுங்க.” என்று மிகவும் கண்டிப்பாக சொன்னாள்.
ஏய், தாலி கட்டினவன் நான் டி, கட்டின பொண்டாட்டிய தொடுறது ஜீவாதார உரிமை, அதனால ஒழுங்க நான் உன் கிட்ட இருக்கும்போது பேசாம என்னை allow பண்ணிடு, இல்லேன்னா வீனா நமக்குள்ள சண்டை வரும் ஏன் சண்டை வருதுன்னு கொஞ்சம் உட்கார்ந்து யோசிச்சி, அதுக்கு என்ன solution னு கண்டுபுடிச்சி, என்னை எப்படி சந்தோஷமாக்கலாம் னு முடிவு பண்ணி முயற்சி பண்ணு, அப்படி செஞ்சா நானே உனக்கு எல்லாத்தையும் குடுப்பேன், இப்படி திருடன் மாதிரி பொண்டாட்டி கிட்டயே பின்னாடி வந்து தடவ வேண்டாம். – சுட்டெரிக்கும் பார்வை பார்த்து பேசினால் சங்கீதா..
அவள் மனதில் இருப்பதெல்லாம் பேசி க் கொட்டிக்கொண்டிருக்க ,அதை எல்லாம் காதில் வாங்காமல் அவனுடைய கைகள் அவளுடைய இடுப்பை பிசைந்து, மேல் நோக்கி, ரவிக்கைக்கு மேல் அவளுடைய முளை சதைகளை அடி பாகத்தில் அமுக்க தொடங்கின,
அப்போது கோவம் தாங்காமல் திரும்பி நின்று தன் கணவனை பார்த்த படி சங்கீதா “இவளோ பேசியும் கொஞ்சம் கூட காதுல வாங்காம சொரணை இல்லாம என் மேல கை வைக்குறீங்க…. அப்படின்னா, நான் உன்னை ஆம்பலையே இல்லைன்னு சொல்லுறேன், இதை கேட்டுட்டும் உனக்கு என்னை சீண்ட ஆசையா இருந்தால் நல்லா சீண்டிக்கோ. எனக்கு ஏதோ செவுத்துல உரசுர எண்ணம் தான் வரும்” என்று அவனின் முகம் பார்த்து அவன் ரோஷத்தை சீண்டும் வகையாக பேச அந்த பேச்சை கேட்டு மூக்கின் மேல் வேர்த்து ஆத்திரம் அடைந்த குமார் அவளை ஒரு நிமிடம் “என்னடி சொன்ன” என்று அதட்டும் வகையில் கத்த அப்பொழுது சங்கீதாவின் இளைய மகன் ரஞ்சித் எப்படியோ சத்தம் கேட்டு “அம்மா அம்மா” என்று ஓடி கிட்சன் உள்ளே ஓடி வர, அந்நேரம் குமார் அதிக கோவத்துடன் நின்றுகொண்டிருக்க, அதை ரஞ்சித் பார்க்க, உடனே தன் கைகளால் ஓடி அவனை தூக்கி இடுப்பில் வைத்துக்கொண்டாள் சங்கீதா “ஒன்னும் இல்லைடா, ஒன்னும் இல்லை தங்கம் இச் இச்” என்று சொல்லி முத்தங்கள் குடுத்து அவன் தலையை தடவி அவள் தோளில் சாய வைத்துக்கொண்டாள்.
அவள் தோளில் அழகாக படுத்துக்கொண்டு ஒரு விரலால் வாயினில் சப்பிக்கொண்டு தன்னுடைய முறைதுக்கொண்டிருக்கும் தந்தையின் கண்களை பயத்துடன் பார்த்தது. குமார் இதைக்கண்டு வெறுப்புடன் அவளை பிடித்து “திரும்புடி, உன்னை எப்போ வேணும்னாலும் தொட எனக்கு உரிமை இல்லையா?, நான் உன் புருஷந்தானே” என்று சொல்ல, அந்த கல்யாண சடங்கைதான் முடிச்சி வெச்சி உன்னை எனக்கு புருஷன்னு ஊர் அறிய சொல்லிட்டாங்களே அப்புறம் என்ன உனக்கு மட்டும் தனியா சந்தேகம்? என்று குத்தும் விதமாக வார்த்தைகளை உபயோகித்து பதில் சொல்ல, அவள் பேச்சை கவனிக்காமல், குழந்தை அவளின் தோளில் இருப்பதையும் கண்டுகொள்ளாமல் அவள் மீது மீண்டும் கை வைத்தான்,
அப்போது “செப்பா….” என்று பெருமூச்சு விட்டு மெதுவாக திரும்பி குமார் காதுகளுக்கு கேட்க்கும் விதமாக “போய் படுங்க, கட்டில்ல வெச்சிக்கோங்க….” திருந்தாத ஜென்மம் என்று யாருக்கும் கேட்கத வண்ணம் மெல்லிய குரலில் தனக்கு தானே எரிச்சலாக ரஞ்சித்துக்கும் குமாருக்கும் கேட்க்காத வகையில் கூறினாள். இரவு வேலைகள் அனைத்தையும் முடித்து விட்டு தனது பெட்ரூமுக்கு சென்றாள், லைட் அணைக்கப்பட்டு, வந்து தனது குழந்தைக்கும் புருஷனுக்கும் மத்தியில் படுக்க, அவளது நெஞ்சு அவளின் குழந்தையின் முகத்தருகே இருந்தது, முதுகை காமித்து படுத்தாலும் பரவாயில்லை என்று குமார் அவனது கைகளை அவளுடைய மார்பின் மீது வைத்திருந்தான்.
சற்றும் மணம் ஒட்டாதவளாய், தனது குழந்தையின் தலையில் தடவி, தட்டி தூங்க வைத்தாள் சங்கீதா, அந்த பிஞ்சு கைகளின் விரல்கள் அவளுடைய வயிற்றில் தொப்புள் உள் வைத்து தூங்க தடவி தேடிப்பார்க்க, அது அந்த குழந்தைக்கு கிடைக்காததால், “ஹ்ம்ம்” என்று லேசாக அழ, அந்த பிஞ்சு அழு குறள் கேட்டு “இல்லடா இல்லடா, இந்தா” என்று சொல்லி தொப்புளுக்கு மேல் கட்டிய பாவாடையின் நாடாவை லேசாக தானே அவிழ்த்து தளர்த்தி அதைக்கொஞ்சம் இறக்கி விட்டு அந்த சிறிய விரலை தானே எடுத்து தன் தொப்புளில் வைத்து “ஆறி ராரி புஜ்ஜி கண்ணா…… ஆறி ராரி செல்ல கண்ணா……” என்று அவளின் கொஞ்சல் தாலாட்டைக் கேட்டுக்கொண்டே சொக்கிய விழிகளுடன், சமத்தாக தூங்கும் அவளது குழந்தையின் முகத்தை ரசித்துக்கொண்டே மற்றொரு முனையில் புருஷனின் சீண்டல்களில் சிறிதும் உயிர் இல்லை என்பதை அவனுக்கு சீக்கிரமாகவே தன் குழந்தையை நெஞ்சோடு அனைத்து குழந்தையுடன் தானும் தூங்கி புரிய வைத்தாள் சங்கீதா….
அடுத்த நாள் காலை 5:30 மணிக்கு எழுந்து சுப்ரபாதம் பாட்டு போட்டு, கோலம் போட்டு, உள்ளே சென்று முகம் கழுவுகையில், யாரோ பெல் அழுத்தினார்கள், பால் பாக்கெட் போடா வரும் மருதனா என்று பார்க்க சென்றாள் சங்கீதா, பார்த்தவளுக்கு அவள் வீட்டு வாசலின் முன் ஒரு ஆச்சர்யம் காத்து இருந்தது. காலை நேர மிருதுவான வெளிச்சத்தில் சுமார் 16 அடி நீளத்துக்கும் மேல் ஒரு Benz கார் பல பலக்க நின்றுகொண்டிருந்தது. அதன் கதவில் IOFI Executives என்று எழுதி இருந்ததை கவனித்தாள் சங்கீதா. ஓட்டுனர் அவள் கையில் ஒரு கார்டு குடுத்தான் அதில் “We take pleasure in providing you our warm welcome to IOFI Mrs.Sangeetha Madam. We hope your consultation might help us reach our profit targetted for the annual year 2012. looking forward for your arrival – Mr.Raghav, CEO, IOFI, chennai, India.” என்று அதில் அச்சிடப்பட்டு இருந்தது. மனதுக்குள் ஆச்சர்யமும் உற்சாகமும் சேர்ந்து எட்டிப்பார்த்தது அவளுக்குள்.
காரின் கதவில் உள்ள IOFI எழுத்துக்களை படித்து விட்டு ஒரு நிமிடம் பிரமிப்பானவள், ஓட்டுனரிடம் “கொஞ்சம் 30 நிமிடம் wait பண்ணுங்க, நான் சில வேலைகளை முடித்து விட்டு வருகிறேன்” என்றாள்…. “பரவாயில்லை மேடம், நீங்க வழக்கமா உங்க bank குக்கு கிளம்புற நேரத்துலேயே வரலாம், 9 மணிக்கு மேல shed ல கார் இருக்காது, ஏன்னா கம்பெனியில் யாரவது பெரிய மனுஷனுங்க எதாவது வெட்டி காரணத்துக்காக காரை எடுத்துகுட்டு கம்பெனி செலவுல பெட்ரோல் வீனாக்குவாங்க, அதனால யாரவது executives எங்க factory க்கு வராங்கனா காலைலேயே இந்த வண்டிய எடுத்து block பண்ணி வெச்சிப்போம், நீங்க பொறுமையா வாங்க நான் பத்திரமா கொண்டு போய் இறக்கிடுறேன்” – என்று இதற்கு முன்பு சில ஆண் executive களுக்கு இப்படியெல்லாம் அதிகம் விளக்கம் தராத அந்த 50 வயதை தாண்டி காதோரம் நரைத்த முடிகளை கொண்ட அந்த ஓட்டுனர் சங்கீதாவிடம் என்னமோ அவர் இல்லை என்றாள் இந்த கார் ஓடாது என்பது போல நெத்தியில் சுருக்கம் தெரிய புருவங்களை ஏற்றி சிரித்து அவர் பங்குக்கு வழிந்தார்.
“ஒஹ் அப்படினா நல்லது, கொஞ்சம் இந்த paper படிச்சிட்டு இருங்க, time ஓடிடும், நானும் சீக்கிரம் வந்துடுவேன்..” – என்று சொல்லி தன் வாசலில் இருக்கும் தினத்-தந்தி, தின-கரன் பத்திரிக்கைகளை ஓட்டுனரிடம் குடுத்து விட்டு உள்ளே சென்றாள் சங்கீதா. ரூமுக்குள் சென்று நேற்றைய இரவு கூந்தலில் கட்டி இருந்த ஈர டர்கி towel ஐ ஹாலில் உள்ள chair மீது fan காற்றின் கீழ் காய வைத்திருந்தாள், அது சற்று காய்ந்திருப்பதை உணர்ந்து எடுத்துக்கொண்டு, ரூமுக்குள் சென்று நேற்றோடு காலியான gopuram பூசு மஞ்சள் தூள் டப்பாவை குப்பையில் போட்டுவிட்டு புதிய மஞ்சள் டப்பாவை தனது bureau வை திறந்து எடுத்துக்கொண்டாள், பிறகு தன் கழுத்தை தொட்டுப்பார்த்து “முதன் முதலில் consultation போகிறோம், ஏதாவது போடலாமா?..” என்று தனக்கு தானே மெலிதாக பேசிக்கொண்டே அவளிடம் இருக்கும் ஒரு சில chain களை பார்த்தாள், பிறகு வேண்டாம் இருப்பதே போதும் என்று சொல்லி, light beige நிற சேலையை எடுத்துக்கொண்டாள், அதற்கு matching blouse எடுத்துக்கொண்டு, சமீபத்தில் west side ல் ரம்யவுடன் சென்று வாங்கிய stone worked design வளையல்கள் மற்றும் கம்பல்கள் எடுத்துக்கொண்டாள்.
நாளைய பதிவிலும் சங்கீதாவின் ரொமான்ஸ் இருக்கு காத்திருங்கள்...
No comments:
Post a Comment