அண்ணாமலைக்கு அன்று மாலை சுந்தரத்திடம் இருந்து போன் வந்தது..... அண்ணாமலை ஆர்வத்துடன் செல்லை உயிர்பித்து காதில் வைக்க
“ அண்ணாமலை நான்தாப்பா சுந்தரம்..... நாளைக்கு நாள் நல்லா இல்லைப்பா.... அதனால நாங்க வெள்ளிக்கிழமை காலையில பத்து மணிக்கு வர்றோம்..... நீ நாளைக்கு உன் தங்கச்சி மக ஜாதகத்தை எடுத்துகிட்டு நம்ம வீட்டுக்கு வந்துரு.... நாங்க வழக்கமா ஜாதகம் பார்க்கற ஜோசியரை நாளைக்கு வீட்டுக்கு வரச்சொல்லிருக்கேன்... எல்லாரும் இருந்து பொருத்தம் பார்த்துடலாம்... என்ன அண்ணாமலை சரியா” என்று சுந்தரம் அண்ணாமலையின் பதிலை எதிர்பார்த்து காத்திருக்க
“நான் என்னய்யா சொல்லப்போறேன்... நீங்க எது சொன்னாலும் சரிங்கய்யா” என்று அண்ணாமலை கூறியதும்
“ அப்ப சரிப்பா நீ நாளைக்கு காலையில வீட்டுக்கு வந்துரு”என்று கூறிவிட்டு சுந்தரம் தனது இணைப்பை துண்டித்தார்
என்னவாங்க என்று நச்சரித்த ராணியிடம்..... போனில் வந்த தகவலை சொல்லிவிட்டு..... மான்சியின் ஜாதகத்தை எடுத்து தயாராக வைக்கும்படி கூறிவிட்டு வெளியே கிளம்பினார் அண்ணாமலை
விளையாட போயிருந்த சந்துருவும். சந்தீப்பும் வீட்டுக்கு வந்துவிட்டனர் .... அவர்களுக்கு மான்சியின் திருமண ஏற்பாடுகள் தெரிந்து மான்சியை கிண்டல் செய்து உற்சாகப்படுத்த....
அவர்களின் பேச்சில் மான்சியின் மனதில் அதுவரை இருந்த இறுக்கமான நிலைமாறி இயல்பானது.... ம் இந்த பிள்ளைகளின் அன்புக்கு ஈடாக எதையும் நீ தியாகம் செய்யலாம் என்று அவள் மனம் ஆறுதல் கூறியது
மறுநாள் அண்ணாமலை மான்சியின் ஜாதகத்தை எடுத்துக்கொண்டு சுந்தரம் வீட்டுக்கு போனார்
ஜோசியர் இருவரின் ஜாதகத்தையும் பார்த்துவிட்டு... மான்சியை மணந்தால் மட்டுமே சத்யனின் வாழ்க்கை சிறப்பாக அமையும்... என்று ஒரே வார்த்தையில் தனது ஒப்புதலை சொல்ல... அங்கிருந்த அனைவருக்கும் ரொம்ப சந்தோஷமானது
அன்று மாலை சுந்தரம் வீட்டிலேயே சாப்பாடை முடித்துவிட்டு அண்ணாமலை கிளம்பினார்.... அவரை வாசல் வரை வந்து வழியனுப்பிய சுந்தரம் “ இதோ பாரு அண்ணாமலை நீ இனிமே என்னை அய்யான்னு கூப்பிடதே... நாம சம்மந்தியாகப் போறப்ப இனிமே அது சரியா வராது... நீ என்னைவிட நாலஞ்சு வயசு சின்னவனாதான் இருப்ப அதனால என்னை அண்ணன்னே கூப்பிடு” என அன்புடன் கூறி வழியனுப்பினார்
சுந்தரம் பட்டறையில் இருந்த சத்யனுக்கு போன் செய்து இருவருக்கும் ஜாதகம் பார்த்ததையும்... அனைத்துப் பொருத்தங்களும் இருப்பதாகவும்.... நாளைமறுநாள் பாபநாசம் போய் மான்சியை பெண் பார்க்கவேண்டும் என்று சொல்....
சத்யனும் அன்று வர சம்மதித்தான்... அவனை பொருத்தவரையில் எவ்வளவு சீக்கிரம் திருமணம் நடக்கிறதோ அவ்வளவுக்கவ்வளவு இவனுக்கு பணம் மிச்சம் என்று நினைத்தான்.... காரணம் இனி அதிகாமாக பொண்ணுங்களை வெளியே தேட போக வேண்டியயதில்லையே...
....பெட்ரூமில் மனைவியுடன் தனது காமப்பசிக்கு தீர்வுகாணவேண்டியது... அவளால் முடியாதபோது இருக்கவே இருக்கா அமுதா அவளை போடவேண்டியதுதான்... வெளியபோய் வெட்டியா பணத்தை செலவளிக்காம வீட்லயே கெடச்சா சந்தோஷம்தான் என்று நினைத்தான்
அன்று ஏற்றவேண்டிய லேடுகளை பற்றி முத்துவிடம் சில விஷயங்களை பேசிவிட்டு “சரி முத்து மத்ததெல்லாம் நீயே பார்த்துக்க நாளைக்கு நான் பட்டறைக்கு வரமாட்டேன்”.... என்றவன்
மறுபடியும் “ ஆமா முத்து நீ எல்லா சாமான்களையும் பேக் பண்ணிட்டயா... என்னிக்கு எங்க வீட்டுக்கு வரப்போற ” என்று ஆர்வமில்லாதது போல நடித்து முகத்தை திருப்பிகொண்டு சத்யன் கேட்க
“ம் எல்லாத்தையும் நேத்தே அமுதா கட்டிவச்சுட்டா சின்னய்யா... நாளைக்கு காலையிலயே நம்ம டாட்டா எஸ்ல ஏத்திகிட்டு அங்க வந்துரலாம்ன்னு இருக்கோம்”
“ சரி அப்ப நாளைக்கு நீங்கல்லாம் வர்ரவரைக்கும் நான் வீட்லயே இருக்கேன்” என சத்யன் கூறியதும்
“சரிங்கய்யா நான் போய் நேத்து துவைச்சு போட்ட உங்க துணியெல்லாம் அமுதா எடுத்துட்டு வரச்சொல்றேன்” என்று முத்து வெளியேறினான்
சிறிதுநேரத்தில் கைகளில் மடித்த துணிகளுடன் வந்த அமுதா சத்யன் பக்கம் திரும்பாமல் ரொம்ப கவனமாக அலமாரியை திறந்து துணிகளை எடுத்து அடுக்கிவைத்தாள்
அவளுடைய அமைதி சத்யனுக்கு வித்யாசமாக இருந்தது “ ஏய் அமுதா என்ன சைலண்டாயிட்ட.... என்ன முத்து ஏதாவது திட்டினானா” என்று கேட்க
அமுதா துணிகளை அடுக்கிகொண்டே அவனுக்கு முதுகு காட்டியபடி “ அவர் எப்பவுமே என்னை எதுவும் சொல்லமாட்டார்”....என்றாள்
“அப்ப வேறென்னடி பிரச்சனை... என்னவோ முறுக்கிகிட்டு இருக்க” என்றபடி சத்யன் அவளை நெருங்க
“ ம் நாளைக்கு உங்களுக்கு பொண்ணு பார்க்க பாபநாசம் போறீங்களாமே கணக்குப்பிள்ளை சொன்னார்” என்று அதை விரும்பாதவளாய் கூறினாள்
“ ஆமா அதுக்கென்ன இப்போ’”
“ இல்ல கொஞ்சநேரத்துக்கு முன்னாடி கூட இங்க வந்தேன்... ஒரு வார்த்தைக்கூட இதைப்பத்தி நீங்க என்கிட்ட சொல்லலை” என அமுதா குற்றம்சாட்டும் குரலில் கூற
சத்யனுக்கு எரிச்சலாக வந்தது.... இவகிட்ட அவசியம் சொல்லனுமா.... என்று மனதில் நினைத்தவன் அதை அப்படியே தன் வார்த்தைகளில் காட்டினான்
“ ஏய் உன்னோட தகுதியென்னவோ அதுக்கேத்தாப்பல நடந்துக்க....என் விஷயத்துல வீனா மூக்கை நுழைக்கிறது ... இந்தமாதிரி எனக்கு உத்தரவு போடுற வேலையெல்லாம் உனக்கு வேனாம்” என்று சத்யன் உரத்து பேச
அந்த குரலை கேட்டதும் அமுதாவுக்கு உடல் உதற ஆரம்பித்தது அவசரமாக திரும்பி “அய்யோ நான் எங்க உங்க விஷயத்தில தலையிட்டேன்... என்கிட்ட சொல்லலையேன்னு தான கேட்டேன்’” என கலவரமாக கூறிவிட்டு வாசலை நோக்கி வேகமாக போனாள்
“ ஏய் அமுதா எங்கப்போற நாளைக்கு நான் இங்க வரமாட்டேன் தெரியுமில்ல” என சத்யன் கேட்க
அமுதா தலைகவிழ்ந்தபடி “ம் தெரியும்” என்றாள்
“ பின்னே ஒன்னுமே கவனிக்காம மூஞ்சிய திருப்பிக்கிட்டுப் போற”
“ என்ன கவனிக்கனும்”
“ ம் அதை இங்கே வந்து கேளு சொல்றேன்”
அமுதா அவனை நெருங்கினாள் “ ம் சொல்லுங்க என்ன செய்யனும்” என்று கேட்க
சத்யன் தன் விரல்களால் அவள் முகத்தை நிமிர்த்த... அவள் கண்கள் லேசாக கலங்கி இருந்தது
“இப்போ எதுக்காக கண்கலங்கற.... அப்படியென்ன நான் சொல்லிட்டேன்” என்று அதட்டியவாறு சத்யன் குனிந்து அவள் கீழுதட்டை தனது பற்களால் கடித்து இழுக்க
“ம் விடுங்க சின்னய்யா வலிக்குது” என்று அமுதா அலறினாள்
சத்யன் விடவில்லை உதட்டை கடித்து சப்பிக்கொண்டே அவள் இடுப்பில் கைகொடுத்து தூக்கிச் சென்று கட்டிலில் போட்டு அவள்மீது கவிழ்ந்து படுத்தான்
“சின்னய்யா வேனாம் சின்னய்யா பட்டபகல்ல கதவு வேற திறந்து கிடக்கு.... தயவுசெய்து வேண்டாம்ய்யா” என்று அமுதா கலங்கிய குரலில் கெஞ்சினாள்
சத்யன் அவளைவிட்டு எழுந்து வேகமாக கதவை மூடி தாழ்ப்பாள் போட்டுவிட்டு வர.... அதற்க்குள் அமுதா கட்டிலைவிட்டு இறங்கி பின்கதவை நெருங்கினாள்
சத்யன் நாலே எட்டில் அவளை அடைந்து அவளை பின்புறமாக பற்றி அலேக்காக தூக்கிவந்து கட்டிலில் போட்டுவிட்டு.. அவசரமாக தனது சட்டை பேன்ட்டை கழட்டி விட்டு வெறும் ஜட்டியுடன் அவள்மீது ஏறி படுத்தான்
அமுதாவுக்கு அவன் வேகம் பயமாக இருந்தது “ இதோ பாருங்க சின்னய்யா எனக்கும் ஆசையாத்தான் இருக்கு... ஆனாக்க பட்டப்பகலிலேயே இப்படி பண்ணா யாராவது வந்துட்டா அப்புறமா என்ன பண்றது” என்று தவிப்புடன் கேட்க
“ ம் யாராவது வந்தா பின்கதவை திறந்து வெளியே போயிடு” என்றவன் அதற்குமேலும் அவளை பேசவிடாமல் தனது வேலை ஆரம்பித்தான்
சத்யனுக்கும் யாராவது வந்துவிட்டால் என்ன செய்வது என்ற பயம் இருந்ததால்....
கொஞ்சம் அவசரமாகவே செயல்பட்டான்.... அமுதாவின் உடைகளை களையாமலேயே அவளை திருப்பி கவிழ்த்து படுக்கவைத்துவிட்டு.... புடவையோடு பாவடையையும் சேர்த்து சுருட்டி மேலே ஏற்றியவன்.... அவள் வயிற்றில் கைவிட்டு தூக்கி கால்களை மடித்து முழங்காலில் நிற்கவைத்துவிட்டு.... எழுந்து நின்று தனது ஜட்டியை கழட்ட... விரைத்த அவன் உறுப்பு நரம்புகளை புடைத்துக்கொண்டு வெளியே தலையை நீட்டியது... சத்யன் அமுதாவின் பின்னால் கால்களுக்கு நடுவே மண்டியிட்டு தனது குறியை கையில் பிடித்து குனிந்து பின்புறமாக அமுதாவின் விரிந்துபோயிருந்த பெண்மையில் வைத்து ஒரே அழுத்தாக அழுத்த.... அவன் குறி வெண்ணையில் சொருகிய கத்தியைப் போலே புதுக்கென்று உள்ளே போனது
சத்யன் நன்றாக அவள்மேல் கவிழ்ந்து படுத்து தனது மொத்த உறுப்பையும் அடித்து உள்ளே இறக்க... அவனது குறி அமுதாவின் கருவரையின் வாசலைப் போய் முட்டி நின்றது.... அமுதா வலியால் தலையனையை முகத்தை வைத்து அழுத்திக்கொண்டே அவனுக்காக பின்புறத்தை இன்னும் உயர்த்திகாட்டினாள்
சத்யன் ஆரம்பத்திலேயே கொஞ்சம் அவசரமாக தனது இரண்டு கைகளாலும் அவள் மார்புகளை கொத்தாக பற்றி அழுத்தி பிசைந்துகொண்டே வேலையை தொடங்க.... அவன் வேகம் தாளாமல் கட்டில் பயங்கரமாக குலுங்கியது....
அமுதா பற்களை கடித்துக்கொண்டு தனது வலியையும் உணர்ச்சியையும் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு அவனுக்கு முழு ஒத்துளைப்பு கொடுக்க..... சத்யனுக்கு சிறிது நேரத்திலேயே உச்சம் வர தனது வேகத்தை அதிகப்படுத்தி அவள் பெண்மை பிளந்துவிடுவது போலக் குத்தினான்.... அடுத்த சிலவினாடிகளில் அவனின் ஜீவநீர் அமுதாவின் பெண்மைக்குள் சர்ரென்று பாய அமுதாவால் அதை நன்றாக உணர முடிந்தது....
பக்கவாட்டில் சரிந்து விழுந்த சத்யன் " ம் இந்த ஐஞ்சு நிமிசத்து வேலைக்கு என்னமா பிலிம் காட்றடி.... ம் நாளைக்கு நீ வீட்டுக்கு வா உனக்கு தினமும் ஓயாத வேலைதான் " என்று அமுதாவின் கழுதட்டை பிடித்து பிதுக்கி அதை கடித்தபடி சொல்ல
" ம் பராவாயில்லை நீங்க என்ன பண்ணாலும் நான் தாங்குவேன் " என சந்தோஷமாக சொன்ன அமுதா நேரமாகிவிட்டதை உணர்ந்து அவசரமாக எழுந்து தன் தொடைகளில் வழிந்ததை கழுவாமல் கூட பின்கதவை திறந்து கொண்டு ஓடினாள்
வெள்ளிகிழமை காலைமணி ஒன்பது அண்ணாமலையும் ராணியும் தங்களால் முடிந்த வரை வீட்டை தலைகீழாக மாற்ற முயற்சித்துக்கொண்டுருந்தனர்.... அது முடியாத காரியம் என புரிந்ததும்....
வீட்டில் உள்ள பொருட்களை மாற்றிவைத்து பார்த்தனர்..... அது சரியாக வரவில்லை என்றதும் மறுபடியும் இருந்த இடத்திலேயே வைத்தனர்
அண்ணாமலை தன் வீட்டுக்கு பந்தல் போட்டு வாழைமரம் கட்டாதது ஒன்றுதான் பாக்கி.....
மான்சியை பணக்கார வீட்டில் இருந்து பெண்பார்க்க வருவதை ராணி தன்னால் முடிந்தவரை அந்த தெருவில் வசிக்கும் ஆடுமாடுகளுக்கு கூட தகவல் சொல்லியிருந்தாள்.....
மான்சியை அலங்காரம் செய்ய யாரை அழைப்பது என குழம்பிப்போய்... அதை மான்சியிடமே கேட்க.... அவள் தானே செய்துகொள்வதாக கூறினாள்
சந்தீப்பும் சந்துருவும் வெளியே எங்கேயும் போகாமல் ஓடிஓடி வேலை செய்துகொண்டு இருந்தார்கள்..... சந்துரு தனது நன்பர்களின் வீட்டில் இருந்து வருபவர்கள் உட்கார குஸன் இருக்கைகள் வாங்கிவந்து போட.... பெரியவன் சந்தீப்போ வருபவர்களுக்கு என்ன சாப்பிடக் கொடுப்பது என்ற குழப்பத்தில் தனது அம்மாவை நச்சரித்துக்கொண்டு இருந்தான்
மான்சிக்கு இவர்களின் நடவடிக்கைகளை பார்த்து ஒருபுறம் சிரிப்பு வந்தாலும்.... அவர்கள் என்ன வானத்தில் இருந்தா குதிச்சு வர்றாங்க ஏன் இவ்வளவு ஆர்பாட்டம் என்று மறுபுறம் எரிச்சல்பட்டாள்
சரியாக பத்துமணிக்கு இரண்டு பெரிய கார்களில் வந்து இறங்கினர் சத்யன் குடும்பத்தினர்... சத்யன், சுந்தரம், கலாவதி தவிர இன்னும் சில உறவினர்களும் உடன் வந்திருக்க.... அண்ணாமலை அனைவரையும் வரவேற்று உட்காரச்சொன்னவர்... சத்யனைப் பார்த்ததும் உன்மையிலேயே கொஞ்சம் திகைத்து தடுமாறிப் போனார்
அவனை சில வருடங்களுக்கு முன் பார்த்தது... அப்போது கொஞ்சம் ஒல்லியாக இருப்பான்... ஆனால் இப்போது தனது ஆறடி உயரத்திற்கு ஏற்றார் போல நல்ல திடமான உடற்கட்டுடன் கத்தை மீசையுடன் கறுப்பாக இருக்கும் அவனை பார்த்து இவன் மான்சிக்கு பொருத்தமானவனா என்று எண்ணி பயந்தார்
சம்பிரதாயப் பேச்சுக்கள் எல்லாம் முடிந்து ஒரு பெரியவர் பெண்ணை அழைத்துவரச் சொல்ல... ராணி மான்சியை அழைத்துவந்தாள்.... வந்த மான்சி அனைவரின் காலிலும் விழுந்து கும்பிட்டுவிட்டு எழுந்து நின்றாள் ....
பச்சைப்பட்டில் தலைநிறைய பூக்களுடன் அளவான ஒப்பனையுடன் கோயிலின் கற்பக்கிரஹத்து சிலை போல இருந்த அவளை பார்த்து வந்திருந்த அனைவரும் வாயைப்பிளக்க.... ம் பாருங்க என் மருமகளை என்று கலாவதிக்கு ரொம்ப கர்வமாய் இருந்தது.... பக்கத்தில் யாருடனோ தீவிரமாக பேசிக்கொண்டிருந்த சத்யனை சீண்டி பொண்ணை பாருடா என்றார் சுந்தரம்
சத்யன் நிமிர்ந்து மான்சியைப் பார்த்தான்.... பார்த்தவன் திகைத்துப்போய் கண்களை இமைக்க மறந்து.... சுற்றியிருப்பவர்களை மறந்து..... தனது சூழ்நிலை மறந்து வியந்துபோய்ப் பார்த்தான்.... அவன் மனதில் குழப்பத்துடன் ஏகப்பட்ட கேள்விகளும் பதில்களும்...
‘இது என்ன இவ இவ்வளவு அழகாக இருக்கா... அப்படியே செதுக்கி வச்ச சந்தனச் சிலையாட்டம் இருக்காளே ? ம்ம் தன் அழகை பாதுகாக்கவே இவளுக்கு நேரம் பத்தாது.....
‘இவ தலைமுடி இவ்வளவு நீளமா அடர்த்தியா இருக்கே இது ஒரிஜினலா இல்லை டூப்ளிகேட்டா...? ம்ம் ஒரிஜினலாகத்தான் இருக்கும் ஏன்னா உச்சியில் இருந்து நிறம் மாறாமல் ஒரே மாதிரியாக இருக்கிறதே......
‘இந்த அழகான பிறை போன்ற நெற்றியில் இன்னும் கொஞ்சம் பெரியதாக பொட்டு வைத்திருக்கலாமே....? ம்ம் இப்பல்லாம் எவ பெரிசா பொட்டு வச்சிக்றா இன்னும் கேட்டா சில பொண்ணுங்க பொட்டே வைக்கறதில்ல....
“ இந்த மூக்கில் ஏன் வெள்ளைக்கல் மூக்குத்தி போட்டுக்கா....? அது அவ நிறத்துக்கு எடுப்பாவே இல்லையே சிவப்போ பச்சையோ கல்வச்சு போட்டுருக்கலாம் அவ நிறத்துக்கு நல்ல அழகா இருந்திருக்கும்....
‘ இந்த உதடு ஏன் இப்படி பளபளன்னு ஈரமா சிவப்பா இருக்கு நிறத்துக்கு லிப்ஸ்டிக்கும் பளபளப்புக்கு ஏதாவது ஆயிலும் தடவியிருப்பாளோ...? இல்லையே பார்த்தால் அப்படி தெரியலையே... ம்ம் இது இயற்க்கையாவே இவளுக்கு இப்படித்தான் இருக்கும் போல....
இந்த மெல்லிய சங்கு கழுத்தில் இன்னும் இரண்டு நகைகள் சேர்த்து போட்டால் தாங்குவாளா....? ம்ம் ஏன் தாங்க மாட்டா ஓசியிலே நகை வந்தா வாறி கழுத்துல போட்டுக்கப் போறா.... பார்க்கத்தானே போறேன்
இப்போது வந்த பெருமூச்சை அடக்கிக்கொண்டு தன் கண்களை கழுத்துக்கு ஆறு இஞ்ச் கீழே கொண்டுபோனான்
‘யப்பா இது என்ன இவ ஒல்லியான ஒடம்புக்கு சம்மந்தமேயில்லாம இவ்ளோ கணமான மார்புகளா இருக்கு.... இதை எப்படி சுமக்கறா... இதை நாம ஒருகையால் பற்ற முடியுமா இல்லை இரண்டு கையாளும் சேர்த்துதான் பிடிக்கனுமா.... ? ஏன் சுமக்க முடியாது எவ்வளவு பெரிய ஆம்பளையையும் சுமக்கற பொண்ணுங்களுக்கு இந்த கொஞ்ச வெயிட்டையா சுமக்க முடியாது என்ன மிஞ்சிப்போனா ஒவ்வொன்னும் ஒரு மூன்று கிலோ இருக்கும்.... ஒருகையால் முடியலைன்னா ரெண்டு கையாளையும் சேர்த்துப்பிடிக்க வேண்டியதுதான் என்று நாகரீகமே இல்லாமல் கண்களால் எடைப்போட்டான்
இவளுக்கு இந்த இடுப்பை எப்படி இவ்வளவு அழகாக செதுக்கினான் பிரம்மன்.... இதை தனது இரண்டு கைகளில் அடக்கிவிட முடியுமா...? ம்ம் ஏன் முடியாது இரண்டு கையாளும் கொத்தாக பற்றி அப்படியே உயரே அலேக்காக தூக்கலாம்
அதற்கும் கீழே வந்தவன் அய்யோ தொப்புளை புடவை மறைக்குதே என்று வருந்தி.... அவள் புடவை கொஞ்சம் விலகுமா தொப்புளை பார்த்துவிடலாம் என்று எதிர்பார்த்து சிறிதுநேரம் பார்வையை அங்கேயே வைத்திருந்தான்.... ம்ஹூம் புடவை விலகவே இல்லை...
ஏமாற்றத்துடன் பார்வை கீழே கொண்டு செல்ல அதற்குமேல் இருந்த புதையல்கள் நிறைந்த சுந்தரப் பிரதேசத்தை புடவையெனும் வேலியைப் போட்டு பலமாக மறைத்திருந்தாள்.. ம்ம் கல்யாணம் ஆகட்டும் உள்ள என்ன எப்படி இருக்கும்ன்னு பார்த்துட்டாப்.போச்சு
அவளை அழகை அணுவணுவாய் ரசித்துப் பார்த்த சத்யனுக்கு கடைசியாக தோன்றிய சந்தேகம்... இவள் ஏன் இவ்வளவு அழகாக இருந்துகிட்டு என்னை கல்யாணம் செய்துக்கனும்.... என்னைவிட அழகானவனெல்லாம் இவ காலடியில் விழுந்து கெடப்பான்களே....? என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க வேறென்ன காரணம் இருக்கும் எல்லாம் என்னோட பணம்தான்.... அது இல்லேன்னா இவ ஏன் என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறா.... எல்லாம் பணம்தான் காரணம்... என்று அவனது வக்ரம் மனது எண்ணமிட்டது
காக்கை டீக்கடையில் இருக்கும் பலகாரத்தை வெறிப்பது போல இவன் இப்படி மான்சியை வெறித்துக் கொண்டிருக்க.... சுந்தரத்துக்கு தர்மசங்கடமாக இருந்தது...
மெதுவாக அவன் தோளில் தட்டி “ ம் சத்யா என்ன இப்பட மொறைச்சு பார்த்துகிட்டு இருக்க எல்லாரும் உன்னையே பார்க்கிறாங்க பாரு” என்று மெல்லிய குரலில் கூற
ச்சே என்ன இப்படி வெறிச்சுகிட்டு உட்கார்திருக்கமே... இந்த அழகான பொண்ணுங்களே ஆள் மயக்கிகள்தான்.... என நினைத்த சத்யன் அவசரமாக தனது பார்வையை திருப்பிக்கொன்டான்
அதன்பிறகு மான்சியை ராணி உள்ளே அழைத்துச்செல்ல....
சந்துரு அவர்களின் பின்னாலேயே வந்து மான்சியின் கைகளைப் பற்றிக்கொண்டு “ அக்கா இந்த மாப்பிளையை பிடிக்கலைன்னு சொல்லிருக்கா.... இந்தாள் உனக்கு வேண்டாம்” என்றான் கெஞ்சும் குரலில்
மான்சிக்கு அவன் பேச்சு வியப்பாக இருந்தது.... காலையில இருந்து நல்லாத்தானே ஓடியாடி எல்லா வேலையும் செய்தான் இப்ப என்ன திடீர்னு இப்படி பேசறான் என்று வியந்து
“ என்னாச்சு சந்துரு ஏன் வேணாங்கற”
“இல்லக்கா இந்த மாப்பிள்ளை ரொம்ப கறுப்பா உயரமா பெரிய மீசை வச்சுகிட்டு நம்ம கருப்பண்ணசாமி மாதிரி இருக்காரு.... அதுமட்டுமில்ல அக்கா நிறைய குடிப்பாரு போல இருக்கு கண்ணெல்லாம் சிவந்து போயிருக்கு... நிறைய சிகரெட் பிடிப்பாரு போல உதடெல்லாம் கருத்து போயிருக்கு... அதான் வேண்டாம்னு சொல்றேன்" என்று சந்துரு பதட்டத்துடன் சொல்ல
" ஏய் சும்மாயிருடா எல்லாம் அப்பாவுக்கும் அம்மாவுக்கும் தெரியும் அவங்க பார்த்துக்குவாங்க... என்ன சரியா" என்று அவனை சமாதானப்படுத்தினாள்
மான்சிக்கு சந்துரு சொன்னதில் இருந்து மனசுக்குள் ஒரு குழப்ப மேகம் சூழ.... சதயனை பார்க்கவேண்டும் என்று தோன்றியது..... மெதுவாக எழுந்து ஜன்னலருகே போய் நின்று வெளியே ஹாலைப் பார்க்க....
சத்யன் பக்கவாட்டில் திரும்பி யாருடனோ பேசிக்கொண்டு இருக்க.... இவளுக்கு அவன் முகம் சரியாக தெரியவில்லை..... சிறிதுநேரம் அவனையே பார்த்துக்கொண்டு இருந்தவள் அவன் திரும்புவான் என காத்திருந்தாள்
எல்லோரும் கிளம்புவதற்கு ஆயத்தமாக எழுந்து நிற்க.... சத்யனும் எழுந்தான்..... மான்சிக்கு நேராக நின்றவாறு தன் பாக்கட்டில் இருந்து கர்சீப்பை எடுத்து நெற்றியைத் துடைக்க..... அவனை பார்த்த மான்சிக்கு வயிற்றில் திக்கென்றது
அய்யோ என்னது இவ்ளோ உயரமா இருக்கானே.... ம் எவ்வளவு பெரிய மீசை வச்சிருக்கான் ..... கலரை பத்தி ஒன்னுமில்லை கறுப்புத்தான் ஆண்களுக்கு அழகு... இந்த கண்கள் ஏன் இப்படி ரத்தமென சிவந்து... தடித்த உதடுகள் கறுத்துப்போய் ஏன் இப்படி... இவ்வளவு உயரமும் எடையுமாக இருக்கும் இவனுடன் எப்படி ஒரே வீட்டில் வாழமுடியும்
மான்சி சத்யனை மனதால் எடைபோட்டு கொண்டிருக்க... சத்யன் கிளம்புவதற்காக அங்கிருந்தவர்களிடம் சொல்லிவிட்டு திரும்பியவனின் கண்களில்.... ஜன்னல் வழியாக தன்னையே பார்த்துக்கொன்டிருந்த மான்சியை பார்த்ததும் அங்கேயே நிலைத்தது
சத்யன் அவளை பார்த்ததும் தனது வலது புருவத்தை உயர்த்தி லேசாக உதட்டை சுழித்து ஸ்டைலாக என்ன என்பது போல் கேட்க.... அதுபோல் அவன் புருவம் உயர்த்தியது உதடு சுழித்தது ரொம்ப அழகாக இருந்தது....
மான்சி அந்த அழகில் லயித்து ஜன்னலில் இருந்து முகத்தை விலக்காமல் கூச்சத்தில் கண்களை மட்டும் மூடிக்கொண்டாள்....
சத்யன் போயிருப்பான் என்று மான்சி மெதுவாக தனது விழிகளை திறந்தவள் திகைத்துப்போனாள் ....
ஜன்னலுக்கு அந்தபக்கம் அவள் முகத்துக்கு வெக அருகில் நெருக்கமாக சத்யனின் முகம் இருந்தது... மான்சி அவசரமாக ஜன்னலைவிட்டு விலக முயற்சிக்க.... அவன் ஜன்னல் கம்பிகளை பிடித்திருந்த அவள் விரல்களின் மீது தன் விரல்களைஅழுத்தி பதித்திருந்தான்
மான்சி அவன் விரல்களில் தன் விரல்களை உருவிக்கொள்ள பெரும் முயற்சி செய்ய..... ம்ஹூம் முடியிவில்லை ..... அவன் அவள் விரல்களை முரட்டு பிடிபிடித்திருந்தான்
மான்சி நிமிர்ந்து அவனுக்கு பின்னால் வீட்டில் இருந்தவர்களை எட்டி பார்க்க.... யாருமே இல்லை.... அய்யோ என்னை இந்த முரடன்கிட்ட விட்டுட்டு எல்லாரும் எங்கப்போனாங்க என்று தவித்தாள்
சத்யன் இவள் பார்வையை புரிந்துகொண்டு “ எல்லாரும் வெளிய போய்ட்டாங்க.... நான் உன்கிட்ட சொல்லிட்டு வர்றதா சொன்னேன் சரின்னு சொல்லிட்டாங்க.... ஆமா என்னையே ஏன் அப்படி பார்த்த சொல்லு மான்சி... ம் பேர் நல்லாதான் இருக்கு” என்றவன் தன் விரல்களில் இன்னும் அழுத்தம் கொடுக்க
ஆளுதான் முரடு ஆனா குரல் பரவாயில்லை.... ஆனா இதென்ன பார்த்து கொஞ்ச நேரம்தான் ஆச்சு அதுக்குள் இப்படி கையை பிடிச்சுகிட்டு நிக்கிறானே ரொம்பதான் தைரியம் என்று நினைத்த மான்சி ...தன் பார்வையால் விரல்களை விடுவிக்குமாறு கெஞ்ச....
“ம்ஹூம் நீ ஏன் என்னை அப்படி பார்த்தேன்னு சொல்லு விட்டுர்றேன்” என்று மெல்லிய குரலில் சத்யன் சொன்னதும்
மான்சி வெகுவாக தயங்கி பிறகு தன் குரலில் தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு “ இல்ல நீங்க எப்படி இருக்கீங்கன்னு பார்க்கலாம்னு தான்” என்றாள் அவளுக்கே கேட்காத குரலில்
“ம் எப்படி இருக்கேன் ஓகேவா.... என்ன ஒரு முப்பந்தைந்து மார்க்கவது தேறுவேனா” என்று சத்யன் கிண்டலாக கேட்க
மான்சி இப்போது கொஞ்சம் துணிச்சலாக நிமிர்ந்து அவன் முகத்தை அருகில் பார்த்தாள்... ‘இவனுக்கு என்ன குறைச்சல் ஏன் முப்பத்தஞ்சு மார்க் போடனும்... என்ன நிறம்தான் கொஞ்சம் குறைவு..... மற்றபடி அவன் கம்பீரம் அவனுடைய குறைகள் எல்லாவற்றையுமே அடித்துவிட்டதே.... ம்ம் பரவாயில்லை என்று நினைக்க
“ம் சொல்லு என்ன மார்க் தேறுவேன்” என சத்யன் வற்புறுத்தி கேட்க
மான்சி தலையை கவிழ்ந்து கொண்டு “ எழுபது மார்க்” என்றாள் சின்னக்குரலில்
“ ம்ம் பரவாயில்லையே ஸ்கூல் படிக்கிற பணக்காரப் பசங்க பணத்தை காட்டி மார்க்கை டபுளா வாங்குற மாதிரி..... என்னோட பணம் என் பெர்ஸனாலிடிக்கு கூட டபுள் மார்க் வாங்கி குடுக்குதே” என்று சத்யன் ஆச்சிரித்துடன் கண்களை விரித்து ஏளனமாக சொல்ல
மான்சிக்கு அவன் சொன்னதின் அர்த்தம் புரிய சிலநிமிடங்கள் ஆனது.... புரிந்தபோது விதிர்த்துப்போனாள்.... இவன் என்ன சொல்லவர்றான் இவனுடைய பணத்துக்காகத்தான் நான் இவனுக்கு மார்க் போட்டேன் என்று நினைக்கிறானா ....
இல்லை இவன் பணத்துக்காகத்தான் நான் இவனை திருமணம் செய்து கொள்கிறேன் என்று நினைக்கிறானா ... இவன் அழகில்லை என்று நினைக்கறானா..... இவ்வளவு கம்பீரமானவனுக்குள் இப்படியொரு தாழ்வுமனப்பான்மையா...... இந்த தாழ்வுமனப்பான்மை இறுதிவரை வாழ்க்கைக்கு ஒத்துவருமா..... என்று குழம்பிய மான்சி பிடிவாதமாக போராடி தன் விரல்களை பிடுங்க முயற்சிக்க
சத்யன் அவள் பிடிவாதமான போராட்டத்துக்கு ஈடுகொடுத்தவாறு “என்ன கோபமா நான் உள்ளதைத்தானே சொன்னேன் இதுல என்ன இருக்கு.... இதுக்கு ஏன் கோபப்படுற ம்” என்று கேட்க
அதற்க்கு மான்சியிடம் பதிலில்லை.... அவன் முகத்தை ஏறெடுத்தும் பார்க்காமல் தன் விரல்களை விடுவிப்பதிலேயே மான்சி குறியாக இருக்க
“ சரி விரலை விட்டுர்றேன்... ஆனா நான் கிளம்பும்போது நீ என் முகத்தைப் பார்த்து சிரிச்ச மாதிரி போய்ட்டுவாங்கன்னு சொல்லனும் சரியா மான்சி” என்றான் இறங்கிய குரலில்
இப்போது மான்சிக்கு குழப்பமாகிவிட்டது.... ‘இவனுடைய முதல் பேச்சுக்கும் இதுக்கும் சம்மந்தமே இல்லையே.... இவன் இயல்பே இதுதானா.... இல்லை என்னிடம் மட்டும் தனது பணக்காரத் திமிரை காட்டுகிறானா.... எது எப்படியோ என் வாழ்க்கை இவனுடன்தான் என்று விதி முடிவு செய்துவிட்டது.... அதை மாற்ற யாரால் முடியும்’ என்று மனதை சமாதானப்படுத்திய மான்சி சரியென்பது போல தலையசைக்க
சத்யன் அவள் விரல்களின் மீதான தனது அழுத்தத்தை குறைத்து “ மான்சி அப்போ நான் கிளம்பட்டுமா.... மறுபடியும் கல்யாணத்தில் சந்திப்போம்” என்று கூற
மான்சி நிமிர்ந்து அவன் கண்களை பார்த்துக்கொண்டே “ ம் போயிட்டுவாங்க” என்று சன்னமான குரலில் சொல்ல...
சத்யனுக்கு அவளின் விழிகள் ஏதோ சேதி சொல்லியது.... ஆனால் அவனுடைய முரட்டு மனதுக்குத்தான் அது என்னவென்று கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை
ஆனால் அந்த விழிகளின் பேச்சு சத்யனின் வாய்பேச்சை கட்டிவிட்டது போல... வேறு எதுவுமே பேசமால் சத்யன் அவள் விரல்களை விடுவிக்க....
இவ்வளவு நேரப் போராட்டத்தில் மான்சியின் விரல்கள் கன்றிப் போனது.... மான்சி தன் விரல்களை தடவியவாறு அங்கிருந்து பட்டென்று விலகி மறைந்துபோக...
சத்யன் திரும்பி வாசல் நோக்கிச் சென்றான்.... அவன் மனதில் இறுதியாக ஒரு கேள்வி....
அவள் கண்கள் எவ்வளவு அழகாக இருக்கு... நல்ல தெளிந்த பாலில் மிதக்கும் கருப்புத் திராச்சையை போல அவள் கருவிழிகள் உருண்டது அவனுக்கு வியப்பாக இருந்தது.... இதுபோன்ற பேசும் விழிகளை சத்யன் இதற்க்கு முன் பார்த்ததேயில்லை....
இதுவரை அவன் ரசித்து அனுபவித்த சில பெண்களை மனதில் கொண்டுவந்து மான்சியின் விழிகளை அவர்களின் விழிகளுடன் ஒப்பிட்டுப்பார்த்தான்... ம்ஹூம் யாருடனும் ஒத்துப்போகவில்லை.....
இவளுடைய விழிகளை செதுக்கமட்டும் பிரம்மனுக்கு பலநாட்கள் ஆகியிருக்கும் என்று நினைத்துக்கொண்டே காரில் ஏறினான் சத்யன்
சத்யன் குடும்பத்தினரை வழியனுப்பிவிட்டு உள்ளே வந்த அண்ணாமலை நேராக மான்சியிடம் தான் வந்தார்
“ மான்சி உனக்கு இந்த மாப்பிள்ளையை பிடிச்சிருக்கா.... பிடிக்கலைன்னா சொல்லும்மா இத்தோட எல்லாத்தையும் நிறுத்திடலாம்” என்று அண்ணாமலை அவசரமாக கேட்க
சத்யன் பிடித்ததால் கன்றிப்போன விரல்களை நீவியவாறு “ ம் பிடிச்சுருக்கு மாமா நீங்க கவலைப்படாமல் மத்த ஏற்ப்பாடுகளை கவனிங்க” என்று அவர் முகத்தை பார்த்து மான்சி தீர்மானமாக சொன்னாள்
அவளின் வார்த்தைகள் அண்ணாமலைக்கு நிம்மதியை தந்தது
“ நாம என்னத்த ஏற்பாடு பண்றது..... எல்லாமே அவங்க பார்த்துக்கிறேன்னு சொல்லிட்டாங்க..... நாங்க உனக்கு தேவையானதை மட்டும் வாங்கனும்” என அண்ணாமலை சந்தோஷமாக சொல்லும்போதே அவரிடம் வந்த ராணி
“ அதுசரி கல்யாணத்தை எப்ப வச்சிருக்காங்கலாம் வெளிய ஏதோ பேசிகிட்டு இருந்தீங்களே என்ன சொன்னாங்க” என்று ராணி கேட்க
“ ம்ம் அதச்சொல்ல மறந்திட்டேனே... வர்ற புதன் கிழமை ஒரு நல்ல முகூர்த்தம் இருக்காம்... அன்னிக்கே கல்யாணத்தை வச்சுக்கலாம்ன்னு சொல்றாங்க.... ஆனா மண்டபம் கிடைக்காதாம் அதனால அவங்களோட ரைஸ்மிலுலயே பந்தல் போட்டு கல்யாணத்தை பன்னிட்டு கொஞ்சநாள் கழிச்சு ஒரு மண்டபம் புக் பண்ணி ரிசப்ஷன் வைக்கிறதா சொல்றாங்க.... நீ என்ன ராணி சொல்ற” என தன் மனைவியை கேட்க
நான் என்னங்க சொல்லப்போறேன்.... ஆனா அதுக்குள்ள மான்சிக்கு தேவையானதை வாங்கனும்.... அவங்க எதுவும் வேனாம்னு சொன்னாலும் நாம செய்யவேண்டியதை செய்துறனும்.... நாளைக்கு போய் எல்லாத்தையும் வாங்கிறலாம்... அப்புறமா ஒரு விஷயங்க மான்சி பெயரில் இருக்குற ரூபாயை எடுக்க வேனாம்... என்னோட நகையெல்லாம் மாத்தி அவளுக்கு போட்டுரலாம்.... உங்க பேர்ல பேங்கில் இருக்க பணத்தை எடுத்துட்டு வாங்க அதில் மான்சிக்கு தேவையான துணிகள் வாங்கிறலாம்” என்று ராணி பெருந்தன்மையோடு பேச மான்சிக்கு கண்கலங்கியது
“ அடிக்கடி முகம் சுழிக்கிறாய்....
“ உதட்டைப் பிதுக்குகிறாய்.....
" கண்களை உருட்டி விழிக்கிறாய்....
“ நெற்றி முடியை கோதிவிட்டு....
“ முகத்தை வெட்டிக் கொள்கிறாய்....
“ அடிக்கடி நழுவும் கற்றை முடியை....
“ காதில் தினித்துக் கொள்கிறாய்....
“ இதன் மூலம் நீ எதை....
“ பிரகடனப்படுத்துகிறாய்....
“ உன் அழகையா..?
“ உன் திமிரையா..?
No comments:
Post a Comment