மறுபடியும் கார் கிளம்ப உள்ளே மவுனம் ஆட்சி செய்தது...மான்சி அந்த மவுனத்தை களைத்து “ நீங்க இனிமேல் அடிக்கடி வீட்டுக்கு வந்து பிசினஸை எல்லாம் பார்க்கனும் பாவம் மாமா இந்த வயசில ரொம்ப சிரமப்படுறாரு” என கூறினாள் சத்யன் லேசாக முகம் மலர அவளை திரும்பி பார்த்து....” ம் உத்தரவு பொண்டாட்டி.... உத்தரவு மட்டும் போடுறீங்க.... ஆனா ஒரு பொண்டாட்டிக்கு உண்டான கடமையை மட்டும் செய்யாதீங்க பொண்டாட்டி” என்று பொண்டாட்டி என்ற வார்த்தையை அழுத்தமாய் பலமுறை சொல்ல மான்சியின் முகம் லேசாக வெட்கத்தை பூசிக்கொள்ள உதட்டில் லேசான புன்னகையுடன் “ அந்த கடமையை நான் உங்களுக்கு பொண்டாட்டியான பிறகு பார்க்கலாம்.... இப்போ கொஞ்சம் சீக்கிரமா போங்க ரயிலை விட்டுற போறேன்” என்றாள்.
“அதெல்லாம் கரெக்டா டைமுக்கு போயிருவேன்”.... என்றவன் அவளை திரும்பி பார்த்து குரலில் தாபத்துடன் “ மான்சி” என்று அழைக்க...... அவளிடமிருந்து எந்த பதிலும் இல்லை சத்யன் காரை ஓரங்கட்டி நிறுத்திவிட்டு முழுவதுமாக அவள் பக்கம் திரும்பி உட்கார்ந்து “ மான்சி இத்தோட உன்னை பார்க்க இன்னும் எவ்வளவு நாள் ஆகுமோ அதனால”... என்று அவன் நிறுத்த..... மான்சி சட்டென நிமிர்ந்து அவனை பார்க்க....... அவன் அவளின் உதடுகளை பார்த்துக்கொண்டே தன் வலது கைவிரல்களை குவித்து “ ப்ளீஸ் மான்சி” என்று கெஞ்ச..... மான்சி அவன் என்ன கேட்கிறான் என்பது புரிந்து விதிர்த்துப்போய் மவுனமாக தலைகுனிய சத்யனுக்கு அவளின் மவுனம் துணிச்சலைத் தர அவள் இருக்கையின் பக்கம் சரிந்து அவளை தோள்களை பற்றி தன்புறமாக இழுத்து தன் மார்பில் சாய்த்து... அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி அவளின் தேன் சுமந்த உதடுகளையே சற்று நேரம் உற்று பார்த்தான் மான்சி முகம் கலவரமாக இருக்க கண்களை இருக்கமாக மூடிக்கொண்டு இருந்தாள்
சத்யன் அவளின் மூடிய விழிகளில் தன் உதட்டை அழுத்தமாக பதித்து முத்தமிட்டுவிட்டு மெதுவாக தன் உதடுகளை கீழே பயனித்து அவளின் இதழ்களுக்கு வந்தான்.... காற்றில் காய்ந்து போயிருந்த அவள் இதழ்களை தன் நாக்கால் தடவி ஈரப்படுத்தினான்.... பிறகு அவள் கீழுதட்டை அழுத்தமாக கவ்வி தனக்குள் இழுக்க.... அவள் கீழுதடு மொத்தமும் சுருண்டு அவன் வாய்க்குள் போக... சத்யன் அவள் உதட்டில் என்னமோ பால் சுரப்பது போல உறிஞ்சி இழுத்து சப்ப.... மான்சியின் கைகள் அவளையும் அறியாமல் உயர்ந்து அவன் சட்டை காலரைப் பற்றி அவன் முகத்தை தன் முகத்தோடு இழுத்து அழுத்தியது சத்யன் அவளின் ஒத்துழைப்பை உணர்ந்து அவளின் இதழ்களை சப்பியபடி இன்னும் அதிகமாக அவளை தன்புறம் சரித்து தன் மடியில் கிடத்தி குனிந்தவாக்கில் இதழ்களை பிளந்து நாக்கை உள்ளே செலுத்தி தன் வாயில் சுரந்த உமிழ்நீரை அவள் வாய்க்கு மாற்ற... மான்சி முதலில் திமிறி அவன் எச்சிலை வெளியே தள்ள முயற்சிக்க... சத்யன் அவள் வாயோடு தன் வாயை இருக்கமாக வைத்திருந்ததால்அவள் வெளியே துப்பிய உமிழ்நீர் மறுபடியும் அவள் வாய்க்குள்ளேயே இறங்கி அவள் தொண்டையை நனைத்தது சத்யன் வெகுநேரம் அவள் வாயின் எச்சிலை உறிஞ்சி அதை தனது எச்சிலுடன் கலந்து நாக்கால் குழப்பி பிறகு மறுபடியும் அவள் வாய்க்குள் அனுப்பிக்கொண்டு இருக்க...... இப்போது மான்சியும் அதை எதிர்க்காமல் கண்மூடி கிடந்தாள்.
சத்யன் அவள் உதடுகளை விட்டுவிட்டு சற்று கீழே இறங்கி அவளின் மார்பில் தன் முகத்தை வைத்து இப்படியும் அப்படியுமாக தேய்க்க..... சத்யனின் உடல் சூடேறி கைகள் அவளின் ஒருபக்கத்து மார்பை பற்றி அமுக்கியது ....... அப்போது அவர்களை கடந்து சென்ற ஒரு வாகனம் ஹாரனை அதிகமாக ஒலித்து விட்டு போக..... இருவரும் திடுக்கிட்டுப்போய் விலகி நிமிர்ந்தனர் ......இவர்களை கடந்து சென்ற வாகனம் நிச்சயமாக இவர்களின் நெருக்கத்தை கண்டுதான் ஹாரனை அடித்திருக்க வேண்டும் மான்சிக்கு அவமானமாக இருந்தது ச்சே நடுரோட்டில் இப்படி நடந்து கொண்டோமே என நினைத்து வேதனையுடன் தன் முகத்தை காரின் ஜன்னல் வழியாக திருப்பி கொள்ள..... சத்யன் அவளின் சங்கடத்தை உணர்ந்து எதுவும் பேசாமல் காரை கிளப்பியவன்..... அத்தோடு காரை ரயில் நிலையத்தில்தான் நிறுத்தினான்
மான்சி அமைதியாக இறங்கி தனது பெட்டியை எடுக்க.... சத்யன் அவள் கைகளை விலக்கி பெட்டியை தான் எடுத்துக்கொண்டு நின்றிருந்த ரயிலில் ஏறி ஒரு இருக்கையை பார்த்து பெட்டியை வைத்துவிட்டு இறங்கி ஜன்னலருகே வந்து நின்றான் மான்சி தனது சீட்டில் அமர்ந்துவிட்டு ஜன்னல் வழியாக சத்யனை பார்க்க..... அவனின் ஏக்கம் நிறைந்த கண்கள் அவள் மனதை என்னவோ செய்ய தலையை குனிந்து கொண்டாள்..... சிக்னல் கிடைத்து ரயில் புறப்பட ஆயத்தமாக சிக்னல் கிடைக்காத சத்யன் ஜன்னல் கம்பியை பிடித்தபடி தயங்கி நிற்க்க..... மான்சி மெதுவாக நிமிர்ந்து ஜன்னல் கம்பியை பற்றியிருந்த அவன் விரல்கள் மேல் தன் கையை வைத்து அழுத்தி “நான் கிளம்பறேன் சத்யா” என்று சொன்னதும்..... சத்யன் பளிச்சென்று முகம் மலர்ந்து “ம் போய்ட்டு வா மான்சி உனக்காக நான காத்திருக்கிறேன்’” என்று சொல்லி அவளை வழியனுப்பினான்
"வட்டிக்கு வைத்த நகையைக் கூட.... "திருப்பி விடலாம்............ "உன்மீது வைத்த கண்களைத்தான்............. "என்னால் திருப்பவே முடிவதில்லை.......... "ஒருவேளை......... " உன்னைக் காதலிக்கும்படி.............. "நீயே எனக்கு............ "செய்வினை வைத்திருப்பாயோ..........????? ரயில் வழக்கமான இரைச்சலுடன் முன்னோக்கி ஓடிக்கொண்டிருக்க......மான்சியின் நினைவுகள் பின்நோக்கிச் சென்றது….. சத்யனுடைய கலப்பற்ற அன்பும் , உறவின் போது தன்னை வற்புறுத்தாத அவனுடைய மென்மையான அனுகுமுறையும் பிடித்திருந்தாலும்.... அவன் ஆழ்மனதில் இன்னும் ரம்யாவை நேசிக்கிறானோ என்ற சந்தேகம் பலமாக இருந்தது .... இதற்க்கு தன் மனம் தெளிவான ஒரு விளக்கத்தை கண்டு கொள்ளும் வரை சத்யனுடன் எந்தவிதமான தொடர்புகளும் இருக்கக்கூடாது என்று முடிவுசெய்தாள்
மான்சி சென்னையில் இறங்கியதும் முதலில் செய்த வேலை மும்பையில் இருக்கும் தனது தோழி அர்ச்சனாவுக்கு போன் செய்து தனக்கு உடனடியாக அவள் கம்பெனியில் ஒரு வேலைக்கு ஏற்ப்பாடு செய்யும்படி கூறிவிட்டு தனது பயோடேட்டாவை அவளுக்கு அனுப்பினாள் ஆனால் மறுநாளே சத்யன் அவள் வீட்டுக்கு வந்துவிட்டான்..... அவனைக்கண்டதும் ராஜவேலு முறைத்துக் கொண்டு வெளியே போய்விட..... அழகம்மை மட்டும் தன் அண்ணன் மகனை விழுந்து விழுந்து கவனித்தாள்.... மான்சி சத்யன் இருவரும் டாப்சிலிப்பில் இருந்த போது அவர்களுக்குள் இருந்த ஏற்றதாழ்வுகள் தீர்ந்து இருக்கும் என்பதை அதன் பிறகு நடந்த இருவரின் பார்வை பரிமாற்றங்கள் செயல்பாடுகள்...... மான்சியின் வீட்டுக்கு வந்த சத்யனின் தற்போதைய வரவு என எல்லாம் ஒரளவுக்கு அழகம்மைக்கு புரிய.... கடவுளே எப்படியாவது இந்த இருவரும் இணைய வேண்டும் என அந்த தாயுள்ளம் கடவுளை பிரார்த்தனை செய்தது
மான்சி சத்யன் தன்னைத்தேடி வருவான் என ஒரளவுக்கு யூகித்ததால் எந்தவித அதிர்ச்சியும் அடையாமல் “வாங்க சத்யன் ” என்று மட்டும் அழைத்துவிட்டு தன் அறைக்கு போய்விட்டாள் சத்யன் தனது அத்தையின் கைப்பக்குவத்தை ஒரு பிடிபிடித்துவிட்டு..... “ம் அத்தை சாப்பாடு சூப்பர்” என்று சர்டிபிகேட் கொடுத்துவிட்டு மான்சியை தேடி அவள் அறைக்கு வந்தான் அங்கே மான்சி ஜன்னலருகே நின்று வீட்டு தோட்டத்திலிருந்து வந்த மனோரஞ்சிதம் பூக்களின் வாசனையை நுகர்ந்துபடி அங்கிருந்த கார் செட்டின் மேல் அமர்ந்து கொஞ்சிக் கொண்டு இருந்த இரண்டு ஜோடிப் புறாக்களை பார்த்து ரசித்து கொண்டு இருந்தாள்
சத்யன் கதவை சாத்திவிட்டு வந்து பின்புறமாக அவளைத் தொடாமல் நெருக்கமாக நின்று அவளின் இருபக்கமும் தன் கைகளை ஊன்றி அவளை சிறைசெய்து உதடுகளை தன் குவித்து மூச்சு காற்றை உள்ளிழுத்து பின்னர் அதை அவள் பிடரியில் ஊதிவிட்டன் மான்சிக்கு அவன் அறைக்குள் வந்தது அவள் பின்னால் நெருங்கி வந்தது என எல்லாவற்றையும் உணர்ந்தாலும்... அவன் தன்னை கைகளால் தொடாமல் தன் மூச்சுக்காற்றால் தொட்டது மான்சியை சிலிர்க்க வைத்தது.... உடல் சிலிர்த்து நெளிய சட்டென திரும்பி சத்யனைப் பார்த்து நின்றாள் மான்சி அப்படி வேகமாக திரும்பியதும்... அவர்களுக்குள் சிறிது இடைவெளி இருந்ததால் அவளின் மற்றபாகங்கள் அவனைத் தொடுமுன் அவள் மார்பின் கூர்ந்த முனை அவன் மார்பை தொட்டது
சத்யன் கீழே குனிந்து தன்னை தொட்டுக்கொண்டு இருந்த அவள் மார்பை பார்த்துவிட்டு நிமிர்ந்து மான்சியை பார்த்து “ ம் அதுக்கு இருக்கிற அக்கறை கூட உனக்கு இல்லை.... பாவம் எவ்வளவு தூரத்தில் இருந்து நம்மை தேடி வந்திருக்கானேன்னு அதுவந்து ஆறுதலாக என் நெஞ்சை தடவி கொடுக்குது... நீ என்னடான்னா தள்ளியே நிக்கற” என்று குறும்புத்தனமாக அவள் மார்பை வருடிக்கொண்டே சத்யன் கூறினான் மான்சி தன் மார்பில் இருந்த அவன் கையை எடுத்துவிட்டு “ என்ன ஏழு வருஷமா எங்க வீட்டுக்கு வராதவர் இப்போ திடீர்னு கெளம்பி வந்திருக்கீங்க” என கேட்டாள் “ம் அப்போ இங்கே எனக்குன்னு யாருமில்லை ஆனால் இப்போதான் என் ஆசை காதலி இருக்காளே’” என்று அவள் உதட்டை தன் ஆள்காட்டிவிரலால் தடவியபடி சொல்ல “ காதலியா அது யாரு... ஏழு வருஷமாக இல்லாத புது காதலி.... இப்போ இங்கே இருக்காளா.... இது என்ன புது கதையா இருக்கே....என்று ஆச்சிரியப்பட்டு விழிகளை விரித்தவள்.....”ஆனால் இங்கே அப்படி யாரும் இல்லை சத்யன்” என்றாள்
“ சும்மா ஓவரா நடிக்காத மான்சி” என்ற குரலில் சிறு எரிச்சலுடன் கூறிய சத்யன் அவள் தோள்களில் கைவைத்து தன் நெஞ்சில் அவள் மார்பு மோதுவது போல வேகமாக இழுத்து அணைத்தான். “ மான்சி என்னால டாப்சிலிப்ல இருக்கவே முடியலைடா.... அங்கே எந்த இடத்தில பார்த்தாலும் நீ இருக்குற மாதிரியே இருக்கு..... என் படுக்கையில் உன் வாசனை... என் போர்வையில் உன் வாசனை..... பாத்ரூமில் என் டவலில் உன் வாசனை.... அப்புறம் நீ சாய்ந்திருந்த என் மார்பில் உன் வாசனை.... இதுபோல எங்கே பார்த்தாலும் நீ இருக்கிறமாதிரியே வாசனை வருது மான்சி என்னால என்னை கன்ட்ரோல் பண்ணிக்கவே முடியலை..... நீ வந்ததில் இருந்து நைட்ல நான் தூங்கறதே இல்லை மான்சி...... அதான் உன்னை சும்மா பார்த்துட்டாவது போகலாம்ன்னு வந்தேன்” என சத்யன் ஏக்கமாய் கூறினான்
மான்சி அவன் அணைப்பில் இருந்து தன்னை விடுவித்து கொள்ள முயற்சித்தவாறே “அதெல்லாம் போகப்போக சரியாயிடும்... நீங்க பொள்ளாச்சிக்கு போய் பிசினஸில் கவணம் செலுத்துங்க..... அதுக்கப்புறம் இதுமாதிரி நினைப்பெல்லாம் வராது” என்று ஒருவழியாக அவனை அணைப்பிலிருந்து விடுபட்டவாறு சொன்னாள் ஆனால் சத்யன் அவசரக்காரனாய் அவள் இடுப்பை பிடித்து உயரமாக தூக்கி அவளை ஜன்னலோடு சாத்திவைத்து கீழே சரியாமல் தன் இரண்டு முழங்கால்களால் அவளின் கால்களில் முட்டுக்கொடுத்து.... அவள் வலது மார்பில் தன் முகத்தை வைத்து ஆடைகளுக்கு மேலாகவே அவள் மார்பை தன் பற்களால் வலிக்காமல் பற்றி கடித்து இழுக்க..... மான்சி “ம்ம் என்ன பண்றீங்க சத்யா ” என்று ஈனஸ்வரத்தில் முனங்கி அவன் தலைமுடியை கொத்தாக பற்றி தள்ள முயற்சிக்க.... அவனோ தன் தலையை பற்களால் பற்றியிருந்த அவள் மார்போடு இழுத்துக்கொண்டு வர.... அவன் அப்படி அவள் மார்பையும் தன் பற்களால் கொத்தாக பற்றி இழுத்துக்கொண்டு வந்தது
மான்சிக்கு வலியெடுக்க மறுபடியும் அவன் முகத்தை தன் மார்பில் அழுத்திக்கொண்டாள் சத்யனும் அதுதான் சாக்கு என்று அவளின் இடது மார்புக்கு தன் பற்களை மாற்றி அதை பற்றி இழுத்து ஆடைகளுக்கு மேலாகவே அவள் காம்பை தேடி அழுத்தமாக கடித்துசப்ப.... மான்சிக்கு அவனை என்ன செய்வது என்று புரியாமலேயே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனுக்கு ஒத்துழைத்து கொண்டிருந்தாள் இருவரும் ஒருவரையொருவர் தங்களுக்குள்ளாகவே இழந்து கொண்டிருக்க.. அப்போது மான்சியின் அறைக்கதவு தட்டப்பட்டு “ அக்கா என்ன பண்றே கதவைத்திற” என்று குரல் கொடுக்க இருவரும் திகைத்துப்போனார்கள்
சத்யன் அவசரமாக மான்சியை கீழே இறக்கி விட்டுவிட்டு எச்சில் வழிந்த தன் வாயைத் துடைத்துக்கொண்டு கதவை நோக்கி போக....மான்சி தனது உடைகளை சரிசெய்ய குனிந்தவள் தன் மார்புகளை பார்த்து அதிர்ந்து போனாள் அவளின் இரண்டு மார்பிலும் சத்யனின் எச்சில் பட்டு ஆடைகளின் மேல் இரண்டு பெரிய வட்டங்களாக ஈரமாகி ஊறிப்போயிருந்தது..... அவன் எச்சிலின் ஈரம் அவளின் மெருன் கலர் சுடிதாரில் அப்பட்டமாக தெரிந்தது மான்சிக்கு கைகால் உதற எங்கே தம்பியின் முன்பு அசிங்கப்பட்டு நிற்கப்போகிறோமோ என்று பயந்து கலங்க.... அவளின் நிலையை உணர்ந்த சத்யன் அஸ்வினை அறைக்குள் விடாமல் ஏதோ பேசிக்கொண்டே தோளில் கைபோட்டு வெளியே தள்ளிக்கொண்டு போனான்
மான்சி பாத்ரூமுக்குள் நுழைந்து தன் உடையை கலைந்து வேறு உடை அணிந்து வெளியே வந்தாள்.... அவளுக்கு அழுகை முட்டிக்கொண்டு வந்தது..... ச்சே தன்னை இந்த நிலையில் அஸ்வின் பார்த்திருந்தால் எவ்வளவு கேவலமாக நினைத்திருப்பான் என்று நினைத்தாள் ..... சத்யன் தொட்டவுடனேயே அவன் கைகளில் துவழும் தன் உடலை நினைத்து அவளுக்கே அவமானமாக இருந்தது...... ச்சே உடலால் தான் இவ்வளவு பலகீனமானவளா ..... ம்ஹூம் இனிமேல் சத்யனின் நிழலில் கூட தான் நிற்கக்கூடாது என்று முடிவுசெய்தாள் சத்யன் அவள் வீட்டை விட்டு போகும் வரை அவனின் ஏக்கப் பார்வைகளையும் தாபம் நிறைந்த பெருமூச்சுகளையும் தவிர்த்த மான்சி .... அவன் ஏமாற்றத்துடன் அவளை பார்த்துக்கொண்டே பொள்ளாச்சி கிளம்பியதும்தான் அவள் மனம் நிம்மதியானது
மான்சியுடைய படிப்பும் அவள் வெளிநாடுகளில் வேலைசெய்த அனுபவங்களும் அவளுக்கு உடனடியாக ஒரு நல்ல வேலை பெற்றுத்தர மான்சி உடனே மும்பை கிளம்பினாள்..... ஆனால் சத்யனுக்கு இவள் எங்கே போகிறாள் என்று தெரியாதவாறு ரகசியமாக கிளம்பினாள் "அன்பே நீ பேசு..... "அல்லது உன் அழகு பேசட்டும்..... "இருவரும் பேசினால்.... "நான் எப்படி கேட்பது..... "அன்பே நீ .... "தாவனி உடுத்த கற்றுக்கொண்டதைப் ....... "பற்றிச் சொல்லேன் - நான்.... " கவிதை எழுத கற்றுக்கொண்டதைப்..... "பற்றிச் சொல்கிறேன்...!
பொள்ளாச்சிக்கு வந்த சத்யனிடம் நிறைய மாற்றங்கள்..... எல்லோரிடமும் முகமலர பேசினான்..... அவன் அப்பாவை வீட்டில் இருக்க சொல்லிவிட்டு மில்லுக்கு போய் ஒழுங்காக தன் தொழிலை கவணித்தான்..... வேலு ரஞ்சனியின் பிள்ளைகளை முதுகில் சுமந்துகொண்டு தோட்டத்தில் விளையாடினான்..... ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் வீட்டு வேலைக்காரர்களுடன் சேர்ந்து கிரிகெட் விளையாடுகிறேன் என்று அதை பற்றி ஒன்றுமே தெரியாத அவர்களை ஏமாற்றிவிட்டு வயிறு வலிக்க குலுங்கி சிரித்தான்.....
சிறுபையன் போல் டவுசரை போட்டுக்கொண்டு பைக்கை எடுத்து ஊரைச் சுற்றினான் வழியில் தென்பட்ட ஊர்மக்களை கூப்பிட்டு நிறுத்தி வழிய பேசி நலம் விசாரித்தான்.... வயலுக்கு சென்று வேலைகள் செய்பவர்களிடம் இன்முகத்துடன் பேசினான்... வேலைக்காரர்களுக்கு காரணமேயில்லாமல் போனஸ் வழங்கினான்..... வேலுவின் வீட்டுக்கு போய் உரிமையுடன் சாப்பாடு சாப்பிட்டான்.... இவனை பார்த்து முறைத்துக்கொண்டுப் போன வேலுவை மாமா மாமா என்று அவன் பின்னாலேயே சுற்றி வெறுப்பேற்றினான்...... தனது குடிப்பழக்கத்தை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைத்து பிறகு அறவே ஒதுக்கினான்....சுதாகருடன் சினிமா கோயில் போன்ற வெளியிடங்களுக்கு அதிகமாக போனான்
ஆனால் இவனின் மாற்றங்கள் அத்தனைக்கும் மான்சிதான் காரணம் என்று அந்த ஊரின் சிறுகுழந்தைக்கு கூட தெரிந்தது..... வாரத்தில் ஒருநாள் மட்டும் டாப்சிலிப் சென்று எஸ்டேட்டின் கணக்குகளை பார்த்துவிட்டு அவன் மான்சியும் படுத்து கிடந்த வெறும் தரையில் படத்து விடியவிடிய தூங்காமல் அன்று இரவு நடந்த அத்தனை நிகழ்வுகளையும் மனதில் கொண்டு வருவான் ஆனால் அன்றைய நினைவின் தாக்கத்தால் விரைத்து நிமிர்ந்து நிற்கும் அவன் ஆண்மையை அடக்க வழி தெரியாமல் கவிழ்ந்து படுத்துகொண்டு அவஸ்தை படுவான் இவ்வளவையும் இயல்பாக செய்த சத்யன் இரவு எட்டு மணியானதும் சாப்பிட்டு விட்டு வீட்டில் அவன் அறைக்குள் போனால் காலையில் தான் வெளியே வருவான்.... காரணம் அவன் தன் படுக்கையில் தூங்காமல் கண்களைமூடிப் படுத்துக் கொண்டு மான்சியை பற்றிய கனவுகளை காண்பதில் தனது இரவு நேரத்தை செலவிட்டான்
இப்போதெல்லாம் கனவிலேயே அவளுடன் குடும்பம் நடத்தி குழந்தை பெற்று மகன் மற்றும் மகளின் திருமணம் வரைக்கும் வந்துவிட்டான்...... இது அவனுக்கு ரொம்பவே பிடித்திருந்தது..... மான்சியினுடனானா அவனது கனவு வாழ்க்கை ரொம்ப சக்ஸஸ்ஸாக போய்க்கொண்டிருந்தது...... மான்சியின் மீதானா அவனின் நேசத்தை கனவுகளில் காண்பித்தான் ..... கனவில் அவனும் அவளும் ஒரு நல்லஅன்பான கணவன் மனைவியுமாக வாழ்ந்தனர்..... சத்யனுக்கு இப்படியே திருப்தியாக அவளுடன் குடும்பம் நடத்துவது போல இருக்க அந்த கனவு வாழ்க்கையை தொடர்ந்து நடத்தினான்
"கதைகளில் எனக்கு ....
"பிடித்தது இரண்டு......
ஒன்று "காக்கை வடையைத்....
"தூக்கிப்போனது..... "மற்றென்று..... "
நீ என் இதயத்தை...... "தூக்கிப்போனது......!
மும்பை சென்ற மான்சி அர்ச்சனா பார்த்து வைத்திருந்த வேலையில் சேர்ந்தாள் .... அர்ச்சனா திருமணமாகி தன் குடும்பத்துடன் இருப்பதால் மான்சி தனியாக ஒரு அப்பார்ட்மெண்டில் தங்கினாள்.... தனிமை அவளுக்கு பழக்கமானதுதான் என்றாலும் சத்யனுடனான சேர்க்கைக்கு பிறகு தனிமை அவளுக்கு ரொம்ப கொடுமையாக இருந்தது.... அவள் உடல் சத்யனின் தொடுகைக்காக ஏங்கியது..... ஆனால் தன்மானம் தடைபோட்டது..... தன் மனஉளைச்சல்களை தனது வேலையில் காண்பித்து கம்பெனியில் நல்ல பெயர் வாங்கினாள்..... வேலை முடிந்து வீட்டுக்கு வெளியே எங்கேயும் போகாமல் வீட்டுக்குள்ளேயே தனிமையில் முடங்கினாள்....
அர்ச்சனாவும் அவள் குழந்தையும் அடிக்கடி வந்து அவள் தனிமையை போக்க முயற்சித்தனர்..... அர்ச்சனாவின் ஒருவயது பெண் குழந்தை தைந்தவியை மான்சிக்கு ரொம்ப பிடித்தது.... தனது ஓய்வுநேரத்தை அந்த குழந்தையுடன் செலவிட்டாள் ஒருநாள் அர்ச்சனா மான்சி இருவரும் சவியை தூக்கிக்கொண்டு கோவிலுக்கு போனார்கள்..... அங்கே அர்ச்சனா குழந்தையை வைத்துக்கொண்டு பிரகாரத்தில் உட்கார்ந்துகொள்ள மான்சி மட்டும் மனதில் எதையோ வேண்டியபடி சன்னதியைச் சுற்றி வந்தாள்.....
இரண்டு சுற்றுகள் முடிந்து மூன்றாவது சுற்று சுற்றிக்கொண்டு இருக்கும் போது மான்சிக்கு எதிரில் இருந்த எதுவுமே கண்ணுக்கு தெரியாமல் இருட்டிக்கொண்டு வர கையால் எதிரில் இருப்பவைகளை துழாவினாள் எதுவுமே கைக்கு தட்டுப்பட்டாமல் போக அப்படியே மண்டியிட்டு சரிந்து தரையில் விழுந்தாள் கொஞ்சநேரத்தில் அங்கே சிறு கூட்டம் கூடிவிட அர்ச்சனா குழந்தையுடன் ஓடிவந்து மான்சியைப் பார்க்க.... மான்சி தன் நினைவின்றி மயங்கி கிடக்க அர்ச்சனா அவசரமாக அங்கிருப்பவர்கள் உதவியுடன் அவளை அவர்கள் வந்த காரில் ஏற்றிக்கொண்டு மருத்துவமனைக்கு விரைந்தாள்
பாதிவழியில் மயக்கம் தெளிந்து கண்விழித்த மான்சி அப்பார்ட்மெண்ட்க்கு போகாமல் கார் வேறு வழியில் போவதை உணர்ந்து “அர்ச்சனா கார் இப்போ எங்க போகுது “என கேட்க “ம் ஆஸ்பத்திரிக்குதான் மான்சி போறோம்.... ஏய் என்னடி ஆச்சு திடீர்னு.... கொஞ்சம் நேரம் எனக்கு என்ன செய்றதுன்னே புரியலை.... என்ன ஆச்சு மான்சி உன் உடம்புக்கு” என்று அர்ச்சனா பதட்டத்துடன் கேட்டதும்.... மான்சி சிறிதுநேரம் எதுவும் பேசாமல் மவுனமாக தலையை குனிந்து கொண்டு இருந்தாள்..... அர்ச்சனா மான்சியிடமிருந்து எந்த பதிலும் இல்லாது போகவே ஆதரவாக அவள் தோளில் கைவைத்து “என்னம்மா உனக்கு என்ன பிரச்சனை என்கிட்ட சொல்லமாட்டியா” என்றதும் மான்சி தன் தோளில் இருந்த அர்ச்சனாவின் கையை எடுத்து தன் அடிவயிற்றில் வைத்து “ இதுதான் பிரச்சனை” என்று சொல்ல அர்ச்சனா அதிர்ச்சியுடன் “ அடிப்பாவி என்னடி சொல்ற” என்று கூவினாள்....
மான்சி அவசரமாக அர்ச்சனாவின வாயை பொத்தி காரை ஓட்டிக்கொண்டிருந்த டிரைவரை ஜாடையில் காட்டி அவளை அமைதியாக இருக்கும் படி கண்னால் சொல்லிவிட்டு “காரை பிளாட்டுக்கு திருப்பச் சொல்லு நாம அங்கே போய் பேசிக்கலாம்” என்றாள் அர்ச்சனாவும் வேறு எதுவும் பேசாமல் காரை மான்சியின் வீட்டுக்கு திருப்பச் சொல்லிவிட்டு குழப்பத்துடன் சீட்டில் சாய்ந்து கொண்டாள் அர்ச்சனாவுக்கு மனம் குழம்பியது அவளை பொருத்தவரை மான்சி போல ஒரு ஒழுக்கமான பெண் இந்த உலகத்திலேயே கிடையாது...
அப்படியிருக்க அவளா இப்படி என்ற கேள்வி பெரிதாக எழுந்தது மான்சியின் மனதில் எந்த குழப்பமும் இல்லை .... இதை அவள் சிலநாட்களாக எதிர்பார்த்ததுதான் தனது பீரியட்ஸ் தள்ளிப்போய் பலநாட்கள் ஆகிவிட்டதை அவளும் உணர்ந்திருந்தாள் அவளின் தற்போதைய பிரச்சனை என்னவென்றால் சமூகத்துக்கும் சொந்தங்களுக்கும் பயந்து இதை என்ன செய்வது..... இதை வைத்துக்கொள்வதா.... இல்லை வேண்டாம் என அழித்துவிடுவதா என்பதுதான்.... ஆனால் அவளுக்கு அந்த இரண்டாவது யோசனையை நினைத்தாலே உடல் நடுங்கியது
"நான் உன்னோடிருந்தால்...... "வெட்டிச் சண்டையில் கூட...... "காலம் ஓடிப்போயிருக்கும்.... "ஆனால் உன்னை காணமுடியாமல்...... "இங்கே யுத்தங்கள் செய்கிறேன்..... "காலம் மட்டும்...... "நகர்வதாயில்லை ஏன்....?? கார் மான்சி இருக்கும் அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் நுழைந்து நின்றதும்.... காரில் இருந்து இறங்கிய அர்ச்சனா குழந்தையை டிரைவரிடம் கொடுத்து அங்கேயே விளையாட்டு காட்டும்படி கூறிவிட்டு மான்சி அழைத்துக்கொண்டு லிப்டில் ஏறி மான்சியின் வீட்டுக்கு வந்தனர் இருவரும் உள்ளே நுழைந்ததும் மான்சி படுக்கையறைக்கு போய்விட.... அர்ச்சனா கதவை தாழ்போட்டு விட்டு அவளும் படுக்கைஅறைக்கு வந்தாள்...
அங்கிருந்த கட்டிலில் மான்சி தலைகவிழ்ந்து உட்கார்ந்திருக்க அர்ச்சனா அவளருகே போய் உட்கார்ந்தாள் அர்ச்சனா மான்சியின் முகத்தை நிமிர்த்தி “இது எப்படியாச்சு மான்சி...உன்கிட்ட நான் இதை எதிர் பார்க்கலை...... யாருடி அந்த ஆளு....நம்ம ஆபிஸ்லேயே யாராவதா”......என்று கேள்வியை முடிக்காமல் நிறுத்தி மான்சியைப் பார்க்க...... மான்சி கண்கலங்க “ என்னஅர்ச்சனா என்னை பத்தி இவ்வளவு கேவலமா நினைச்சிட்ட.... நான் என் மாமா சத்யனுக்காகவே வாழ்றவன்னு உனக்கு தெரியும் ..... என்னை போய் இன்னொரு ஆணோட எப்படி சேர்த்து நினைச்ச அர்ச்சனா”.. என்று மான்சி கேட்டதும்... அர்ச்சனாவுக்கு மனது சங்கடமாகிவிட்டது.... “ஐயோ மான்சி ஸாரிடி நான் அவரை பற்றி யோசிக்கவேயில்லை மன்னிச்சுக்கோம்மா ப்ளீஸ்..... என்றவள்.....
நேராக திரும்பி மான்சியை பார்த்து “அப்படின்னா இதுக்கு காரணம் உன் மாமா தானா...அவருக்குத்தான் கல்யாணம் ஆயிருச்சேடி அப்புறம் எப்படி இது நடந்தது”.... என்று மான்சியின் கையை பிடித்துக்கொண்டு கேட்க மான்சி சிறிதுநேரம் தலைகவிழ்ந்து உட்கார்ந்திருந்தவள் பிறகு நிமிர்ந்து அமர்ந்து..... அவள் பொள்ளாச்சிக்கு போனதில் இருந்து இங்கே மும்பை வந்தது வரை நடந்தது எல்லாவற்றையும் ஒன்றுவிடாமல் சொன்னாள் அர்ச்சனா தலையில் கைவைத்துக்கொண்டு உட்கார்ந்துவிட்டாள்
“ஏன்டி லூசா நீ கடவுளே பார்த்து நீயும் சத்யனும் சேரணும்னு முடிவுப் பண்ணிதான் இப்படியெல்லாம் நடந்துருக்குன்னு நெனைக்கிறேன் ஆனா இப்போ போய் இந்த மாதிரி கோவிச்சுக்கிட்டு இங்கே வந்திட்டுயே மான்சி என்னடி இது இப்படி பண்ணிட்ட” என்று வருத்தத்துடன் கூற “என்ன அர்ச்சனா நீ சொல்றதை பார்த்தா சத்யன் அந்தநேரத்தில் அவர் எக்ஸ் ஒய்ப் பேரைச்சொன்னது சரின்ற மாதிரி இருக்கு”என்று மான்சி லேசான கோபத்தோடு கேட்க “ஏய் மான்சி நான் அப்படி சொல்லலை...
ஆனா அவர் அதுக்காக கொடுத்த விளக்கத்தையும் நீ கொஞ்சம் யோசிச்சுப் பார்த்து முடிவு பண்ணியிருக்கலாம்னு தான் சொன்னேன்... சரி மான்சி அதைவிடு பிறகு பேசிக்கலாம் இப்போ உன்னை பத்தி சொல்லு இது எவ்வளவு நாள் ஆச்சு மான்சி “ என்று மான்சியின் வயிற்றில் கைவைத்து அர்ச்சனா கேட்டாள் அவ்வளவு நேரம் கோபமாக இருந்த மான்சியின் முகம் சட்டென வெட்கத்தில் சிவக்க “ ம் ரெண்டு மாசம் முடிஞ்சு பத்துநாள் ஆகுது அர்ச்சனா” என கூறியதும் “அடிப்பாவி இவ்வளவு நாளா என்கிட்டே கூட சொல்லலை.... சரி இனிமேல் என்ன பண்ணப்போற”
“அதான் எனக்கே புரியலை..... ஆனா இந்த குழந்தை எனக்கு நிச்சயமா வேனும்....ஏன்னா அந்த ரம்யா அவரை சரியான ஆம்பளை இல்லைன்னு கோர்ட்ல வச்சு சொல்லி அவமானப்படுத்தியிருக்கா.... அதுக்காகவே நான் இந்த குழந்தையை பெத்துக்கனும்னு நெனைக்கிறேன் அர்ச்சனா....அதே நேரம் எங்க அப்பாவையும் அண்ணனையும் நெனைச்சா ரொம்ப பயமாயிருக்கு” என்று கலவரத்துடன் மான்சி சொல்ல
“அதுக்கு ஏன்டி பயப்படுற நேர சத்யன்கிட்டவே சொல்லி ஒரு முடிவெடுக்கலாமே... ஏன் அதிலே என்ன பிரச்சனை மான்சி” “ஐயோ வேற வினையே வேனாம்... நானே இது அவருக்கு தெரியவே கூடாதுன்னு நெனைக்கிறேன்.... நீ அவர்க்கிட்டயே சொல்லச்சொல்ற” என மான்சி பயந்து போய் கூறியதும் “அவருக்கு ஏன்டி தெரியக்கூடாது.... நீ சொல்றத பார்த்தா யாருக்குமே தெரியாம இந்த குழந்தையை பெத்துக்க போறேன்னு சொல்றியா” “ம் ஆமாம் அர்ச்சனா அதுக்கு காரணம் இருக்கு.....
மொதல்ல சத்யன் முன்னாடி என்னை வேனாம்னு சொன்னதுக்கு காரணம் நெருங்கிய உறவில் திருமணம் செய்தால் குழந்தை ஊனமாகி பிறக்கும் என்பதுதான்....
அதுவுமில்லாம அவர் மனசில இன்னும் ரம்யாதான் இருக்கான்னு என்னால நிச்சயமா சொல்ல முடியும்... அப்படியிருக்க இருக்க இந்த குழந்தையைப்பற்றி அவருக்கு சொல்லறது சுத்த வேஸ்ட் “ என்ற மான்சி உதட்டை பிதுக்கி கைகளை விரித்தாள்
No comments:
Post a Comment