சிறிதுநேரம் கழித்து தலைகுனிந்தவாறு சுமியிடம் 'நான் அவரை பார்க்கனும்'என்றுமான்சி முனுமுனுப்பாக கூற அதற்க்காகவே காத்திருந்தள் போல் சுமித்ரா 'ம் வாங்க அண்ணி'என்று மாடியில் சத்யன் அறையில் மான்சியை விட்டுவிட்டு கதவை சாத்திக்கொண்டு வெளியேறினாள் மான்சி கதவருகிலியே நிற்க்க சத்யன் தன் மகனிடம் 'பிரவீன் அம்மாவுக்கு நடக்கமுடியலையாம் நீபோய் அம்மாவை கையை பிடிச்சு அப்பாகிட்டே கூட்டிவர்றியா'என்று கிண்டலாக கூற குழந்தை வேகமாக மான்சிடம் வந்து 'அம்மா உனக்கு நதக்க முதியலையா வா நான் அப்பாகித்த கூத்திப்போதேன் 'என்று தன் மழழையில் கூறி மான்சியின் கையைப்பிடித்து இழுத்தான் மான்சி சிறிதுநேரம் தயங்கிநின்று பிறகு குழந்தையுடன் மெதுவாக நடந்து சத்யனிடம் போக கட்டிலில் உட்கார்ந்திருந்த சத்யன் தன் பக்கத்தில் கைகாட்டி 'உட்கார் மான்சி' என்று கூறினான் 'ம் பரவாயில்லை நான் நிக்கிறேன் 'என்றாள் மான்சி 'என்னிடம் ஏதோ பேசனும்னு வந்திருக்க அதை ஏன் இப்படி நின்னுகிட்டே பேசனும் உட்கார்ந்தே பேசலாமே ஏன் நான் ஏதாவது பண்ணிடுவேன்னு பயமா பயப்படதே குழந்தை எதிரில் நான் நாகரீகமற்று நடந்துகொள்ளமாட்டேன் 'என்று நக்கலாகச்சொல்ல மான்சி வேறுவழியில்லாமல் கட்டிலின் அடுத்தமூலையில் அமர்ந்தாள் அதைப்பார்த்து சத்யன் மனதுள்ளேயே சிரித்தான் 'ம் சரி என்ன பேசனும் சொல்லு 'என்று மகனைத் தூக்கி தன் மடியில் வைத்துகொண்டே சத்யன் கேட்க குழந்தை அவனிடமிருந்து இறங்கி மான்சியின் மடியில் ஏறி அமர்ந்தது சிறிதுநேரம் அமைதியாக மடியில் இருந்த தன் பிள்ளையையே பார்த்துகொண்டிருந்த மான்சி ஒரு அர்த்தமற்ற பெருமூச்சுடன் சத்யன் பக்கமாக திரும்பினாள் 'உங்ககிட்டே அன்னிக்கு போன்ல சொன்னேனே அதை பற்றி பேசனும்'என்றால் நலிந்த குரலில் 'ம் எதை பத்தி இதோ உன் மடியில் உட்கார்திருக்கானே நம்ம பிள்ளை இவனை என்கிட்டயே விட்டுட்டு நீ மட்டும் ஊட்டிக்கு போறேன்னு சொன்னியே அந்த விஷயமா'என்று சத்யன் அழுத்தம் திருத்தமாக கேட்க மான்சிக்கு வயிற்றில் ஏதோ பிரளயம் நடப்பதுபோல் இருந்தது வெகுநேரம் அங்கே அமைதி நிலவ குழந்தை இருவரின் முகத்தையும் மாறிமாறிப் பார்த்தது சத்யன் எழுந்து மான்சியருகில் வந்து அவள் மடியில் இருந்த குழந்தையை தூக்கி 'டேய் நீ கீழே போய் சுமி அத்தைகிட்ட இரு அப்பா உனக்கு சாக்லேட் தரச்சொல்லி அத்தையிடம் சொல்றேன் 'என்று சொல்ல குழந்தை சரி என்று தலையசைத்தது உடனே சத்யன் கீழே போய் பிரவீனை விட்டுவிட்டு வந்தவன் மான்சிக்கும் தனக்கும் உண்டான இடைவெளியை குறைத்து கட்டிலில் அமர்ந்தான் 'ம் இப்ப சொல்லு மான்சி நான் என்ன செய்யனும் ' மான்சி தொண்டையை சரிசெய்து கொண்டு 'நான் இன்னும் கொஞ்சநேரத்தில் இங்கேயிருந்து கிளம்பறேன் குழந்தையை பத்திரமா பார்த்துக்கங்க'என கூற 'குழந்தையைப் பற்றி நீ பேசாதே அவன் என் மகன் அவனை எப்படி பார்த்துக்கனும்னு எனக்கு தெரியும்' எனறான் சத்யன் கடுமயான குரலில் கொஞ்சநேரம் அங்கே பலத்த அமைதி நிலவியது சத்யனின் வார்த்தைகள் மான்சியின் மனதில் கடும் பாதிப்பை ஏற்ப்படுத்த அதன் தாக்கம் அவள் கண்களில் தெரிந்தது அவள் முதுகு குலுங்குவதை வைத்து அவள் அழுகிறாள் என்பதை உணர்ந்த சத்யன் 'இப்போ நான் என்ன சொல்லிட்டேன்னு நீ அழற 'என்றான் இறங்கிய குரலில் ஆனால் அவள் அழுகை நிற்காததை கண்டு 'ப்ளீஸ் மான்சி அழாதே நீ சொன்னதுக்குத் தானே நான் பதில் சொன்னேன் 'என்றவன் 'சரிம்மா இப்ப நான் என்ன செய்யனும்னு சொல்லிட்டு அழு 'என்று எரிச்சலாக கூறினான் உடனே மான்சி கண்களை துடைத்துக்கொண்டு அவனை பார்த்து 'நான் இன்னைக்கு ஊட்டிக்கு போறதை பத்தி நீங்கதான் எல்லார்கிட்டயும் சொல்லனும்'என்று மான்சி மெல்லிய குரலில் கூற 'என்னது நான் சொல்லனுமா 'என்ற சத்யனின் குரலில் அளவுகடந்த அதிர்ச்சி 'ஆமாம் தப்பு செய்தது நீங்க ஆனால் நான் அதை பொருட்படுத்தாது உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்க சம்மதிச்சேன் அப்பியிருக்க இப்போ நீங்கதான் எல்லார்கிட்டயும் சொல்லனும் 'என்றாள் மான்சி தீர்மானமாக சிறிதுநேரம் யோசித்த சத்யன் 'சரி மான்சி நீ சொல்றமாதிரி நான் செய்தால் எனக்கு என்ன பிரயோசனம் என்னை பொருத்தவரையில் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கனும்னு நெனைச்சேன் அதை முடிச்சிட்டேன் அதன்பிறகு நடக்க வேண்டியதை நீ தான் பார்த்துக்கனும் 'என்று சத்யன் பற்றற்ற குரலில் கூற மான்சி கலங்கி கண்களுடன் பரிதாபமாக அவனை பார்த்தாள் ஏனோ அந்த பார்வை சத்யனின் மனசை சுட்டது 'சரி மான்சி நீ சொல்ற மாதிரி செய்றேன் ஆனால் அதுக்கு நீ எனக்கு என்ன திருப்பி செய்வ 'என்று அவளுக்கு சாதகமாக பேசுவது போல சத்யன் கேட்டான் நீ என்ன சொல்ற என்பது போல் மான்சி அவனை பார்த்தாள் 'மான்சி சிங்கப்பூரிலே நான் சும்மா ஊரைச்சுத்திகிட்டு இருந்தேன்னு நெனச்சயா அதுதான் இல்லை அங்கே நான் என் சித்தப்பாவோட பிசினஸை கவனிச்சேன் அங்கே எல்லோரும் என்னை பக்காவான பிசினஸ் மேன்னு சொல்லுவாங்க எப்பவுமே நான் ஒன்னை கொடுத்தா இன்னென்னை திருப்பி வாங்கனும்னு நினைப்பேன் என்ன புரிஞ்சுதா இப்ப சொல்லு நீ எனக்கு என்ன தருவே ம் 'என்று சத்யன் பக்கா பிசினஸ் மேனாய் அவளிடம் பேரம் பேச அவள் கண்களில் மிரட்சியுடன் கைகால்கள் உதற கட்டிலில் இருந்து எழுந்து நின்றுகொண்டாள்கண்களில் மிரட்சியும் உடம்பில் நடுக்கத்துடனும் நின்ற மான்சியை பார்த்தவுடன் சத்யனின் இதயம் ஓவென்று இரைச்சலிட உடனே அவளை வாரியெடுத்து தன் மார்பில் போட்டுகொள்ள அவன் கைகள் பரபரக்க அதை அடக்க சத்யன் பெரும் பாடுபட்டான் சத்யன் வேகமாக அவளை நெருங்கி 'ஏய் ஏய் மான்சி நான் என்ன கேட்டேன்னு இப்படி அலற்ற ப்ளீஸ் முதல்ல உட்காரு ரிலாக்ஸ் மானசி உன்னோட விருப்பம் இல்லாமல் நான் உன்னை தொடமாட்டேன் நீ என்னை நம்பலாம் மான்சி 'என்றவன் வேகமாக போய் பிரிஜ்ஜை திறந்து தண்ணீர் எடுத்துவந்து மான்சியிடம் கொடுத்து குடிக்க சொன்னான் மான்சி மறுக்காமல் தண்ணீரை வாங்கி குடித்தாள் அவள் தண்ணீர் குடித்து முடித்ததும் 'இப்ப பராவாயில்லையாபதட்டம் கொறைஞ்சுதா உட்கார் 'என்றவன் அந்த தண்ணீர் பாட்டிலை வாங்கி தானும் குடித்துவிட்டு வெகு நிதானமாக 'என்ன மான்சி நான் கேட்டதுக்கு என்ன முடிவு பண்ணிருக்க 'என்று கேட்க மான்சி இவனுக்கு என்ன பையித்தியமா இப்பத்தான் நல்லவன் மாதிரி இவ்வளவு பேசினான் இப்போ மறுபடியும் என்ன தருவேன்னு கேட்கிறானே என்று எரிச்சலுடன் நினைத்தாள் ''என்ன மான்சி பதிலே காணோ சரி எனக்கு என்ன வேனும்னு நானே சொல்றேன் அதை தரமுடியுமா முடியாதான்னு நீயே முடிவு பண்ணிக்கோ''என்று சத்யன் நிதானமாக கூற மான்சி அவன் என்ன சொல்லப்போறானோ என்று கலவரத்துடன் அவன் முகத்தை பார்த்தாள் சத்யன் அவள் முகத்தை பார்த்துகொண்டே 'வேற ஒன்னுமில்லை மான்சி நான் கீழே போய் நீ ஊட்டிக்கு போறதுக்கு காரணம் நான்தான்னு சொல்லனும்னா நான் சொல்ற மூன்று விஷயத்தை நீ செய்யனும் ரொம்ப மோசமாக எல்லாம் கேட்க மாட்டேன்... ''முதல் நிபந்தனை எப்பவாவது குழந்தை உன்னை பார்க்க நினைச்சா ஏன் நானும் கூடத்தான் பார்க்கனும்னு விரும்பினா எந்த நேரத்திலும் ஊட்டிக்கு வருவோம் அதை நீ தடுக்க கூடாது,, ''இரண்டாவது என்னை விட்டு போனாலும் நீ முன்னே மாதிரி எந்த நகையும் போடாம நல்லா டிரஸ் பண்ணிக்காம பூவும் பொட்டும் வச்சிக்காம எல்லாம் இருக்க கூடாது நான் இப்போ உன்னை எப்படி பார்க்கிறேனே அதேமாதிரி இருக்கனும் ,, ''மூன்றாவது நீ எப்படியும் என்னை விட்டு போறதுன்னு முடிவு பண்ணிட்ட அதனால உன் ஞாபகமா எனக்கு ''என்று சொல்லிகொண்டு இருந்தவன் பாதியில் நிறுத்தி தன் உதட்டில் ஆள்காட்டி விரலை வைத்து அவள் உதட்டைப் பார்த்தான்,, உடனே மான்சி முகத்தை திருப்பி கொண்டாள் ''ம்ஹூம் முகத்தை திருப்பாதே மான்சி நான் சொன்ன இந்த மூன்றும் நடந்தால்தான் நீ சொன்னது நடக்கும் ம் சொல்லு இதுக்கு ஒத்துகிறயா ''என்று சத்யன் கறாராக கேட்க மான்சி மெதுவாக தன் இதழ்களை திறந்து ' நீங்க சொன்ன முதல் இரண்டு நிபந்தனைக்கும் ஒத்துக்கிறேன் இது நிச்சயம் ''என்று நிறுத்த ''அப்ப மூனாவதுக்கு ஒத்துக்க முடியாதா ''என்று பதிலுக்கு சத்யன் அதிகாரமாக கேட்க அவள் பதில் எதுவும் சொல்லாமல் எழுந்து ஜன்னலருகே போய் நின்று கொண்டாள் அங்கே ஒரு நீண்ட அமைதி நிலவியது சத்யனுக்கு அவள் பதில் பேசாமல் போனதால் வியப்பு ஏதுமில்லை சுத்தமாக வெறுப்பவளாக இருந்தால் இன்னேரம் அறையைவிட்டு அல்லவா அவள் வெளியே போயிருப்பாள் அவளுக்கு அவள் காரியம் ஆகவேண்டும் அதனால்தான் அமைதியாக இங்கேயே நிற்கிறாள் என்று மனதுக்குள் கணக்கிட்டவன் பின்புறமாக அவளை நெருங்கினான் மான்சியை பின்புறமாக நெருங்கிய சத்யன் அவளை உரசிகொண்டு பின்னால் நின்று இரண்டு கையையும் முன்னால் எடுத்துச்சென்று அங்கேயிருந்த ஜன்னல் கம்பியைப் பற்ற இப்போது மான்சி அவன் கைகளுக்குள் சிறைப்பட்டிருந்தாள் மான்சிக்கு சத்யனின் மூச்சுகாற்று அவள் பின்கழுத்தில் பட உடல் கூசியது அவள் மனதில் பெரும் போராட்டம் நடந்து கொண்டிருந்தது இவனுடைய இந்த செயலை ஒதுக்கித்தள்ள வெகுநேரம் ஆகாது எனக்கு பிடிக்கவில்லை என்றால் அதன்பிறகு நிச்சயம் வற்புறுத்தமாட்டான் ஆனால் கீழேபோய் சொல்லவும் மாட்டான் அப்புறமா நானே போய் சொன்னால் நிச்சயம் எல்லோரும் என்னை ஏசுவார்கள் பெற்றபிள்ளையை கூட ஒதுக்கிவிட்டு போவதாக பேசுவார்கள் ஆனால் இவனை எப்படி சகித்துக்கொள்ள முடியும் இவன் தொடுவதை நினைத்தாலே உடலை நெருப்பிலிட்டு வாட்டுவதைப் போல் உள்ளதே ஐயோ கடவுளே என்றுமான்சிக்கு உள்ளம் குமுறியது அவளுடைய மனநிலை அறியாத சத்யனோ இன்னும் நெருங்கி அவளின் தோளில் தன் உதட்டை வைத்து உரசி ஜன்னல் கம்பியை பிடித்திருந்த தனது கையை எடுத்து அவள் வயிற்றில் வைத்து தடவ மான்சி தன் உடலில் ஏதோ பூச்சி ஊர்வதைப் போல கூசி நெளிந்தாள் சத்யன் தன் சுண்டுவிரலை அவள் தொப்புளில் நுழைத்து லேசாக சுரண்ட மற்ற நான்கு விரல்களும் வயிற்றுச் சதையை கொத்தாக பற்றியது மான்சிக்கு ஆத்திரமாக வந்தது இவன் வெறும் முத்தம் தானே கேட்டான் இப்போது பார்த்தால் என்னென்னவோ செய்றானே என்று கருவினாள் சத்யன் இப்போது கம்பியிலிருந்த இன்னெரு கையையும் எடுத்து அவளின் வயிற்றுக்கும் மேலாக அவள் ஜாக்கெட்டின் விழிம்பில் வைத்து தடவ ஆரம்பிக்க மான்சிக்கு எரியும் நெருப்பில் என்னை ஊற்றியது போல் இருந்தது அவள் தோளில் தன் உதடுகளை வைத்திருந்த சத்யன் இப்போது உதட்டை எடுத்துவிட்டு அவளின் வெண்பட்டு போன்ற சருமத்தை தனது நாக்கால் தடவி ஈரப்படுத்தினான் மான்சிக்கு அவன் தீண்டும் இடமெல்லாம் யாரோ பழுக்க காய்ச்சிய இரும்புத் துண்டால் சுடுவது போல் இருந்தது அவளுடைய அடி மார்பில் வருடிய சத்யனின் கை மெதுவாக மேலே முன்னேறி அவள் தனங்களை கைப்பற்றிய சத்யனுக்கு ஈன்று சிலநாட்களேயான முயல்குட்டியை தொடுவது போல் மென்மையாக இருந்தது மான்சியால் இவனின் அத்துமீறல்களை பொறுத்துக்கொள்ள முடியவில்லை இவனை உதறிவிட்டு கீழே ஓடிவிடலாமா என்று யோசித்தாள் சத்யன் ஒருகையால் அவள் தனங்களை தடவிக்கொண்டு இன்னொரு கையால் அவள் வயிற்றை பிசைந்து கொண்டு தன் உதட்டாலும் நாக்காலும் அவளின் தாழம்பூ சருமத்தை ஈரப்படுத்திகொண்டு இந்த உலகத்தையே மறந்திருந்தான் மான்சிக்கோ உன் விருப்பம் இல்லாமல் உன்னை தொடமாட்டேன் என்று சட்டம் பேசினானே இப்போது மட்டும் இப்படியெல்லாம் செய்லாமா என்று புகைந்தது. சத்யனுக்கு அவளின் வாசனையும் இன்பமான இந்த உரசல்களும் அவனை காமத்தின் உச்சிக்கு அழைத்துச் செல்ல ஆரம்பித்தது அவன் ஆண்மை சிறுகச்சிறுக தன் உச்சநிலையை அடைய அவன் கட்டியிருந்த பட்டுவேட்டிக்கு மேலாக அதன் எழுச்சி அப்பட்டமாக தெரிந்தது சத்யன் விரைத்து கணத்து போன தன் ஆண்மையை சுமக்க முடியாதவனை போல் அதற்க்கு அவளின் உடலில் எங்காவது அடைக்கலம் கொடுக்க நினைத்து பின்புறமாகவேத் தேடி இறுதியில் அவளின் இரண்டு அழகான பொற்க்குடங்களை போன்ற பிருஷ்டத்தின் நடுவே வைத்து அழுத்த நினைக்க அதுவோ இவன் அவளைவிட சற்றே உயரம் என்பதால் அவளின் முதுகுக்கு கீழே அவள் பிருஷ்டத்துக்கு மேலே என்று ஏடாகூடமாக போய் பொருந்திகொண்டது மான்சியின் இடுப்பின் அடிப்பகுதியில் குழிவாக இருந்த பள்ளத்தில் அடைக்கலமான அவன் ஆண்மை தனது எழுச்சியை மான்சிக்கு உணர்த்த அவளுக்கு வந்த கோபத்தில் வேகமாக திரும்ப இப்போது அவன் ஆண்மை அவளின் ஆலிலை வயிற்றில் வந்து கொண்டாட்மாய் தன்னை பதித்துக்கொண்டது மான்சிக்கு தான் திரும்பியது தப்போ தோன்றியது முதலில் தான் நின்றிருந்த நிலையே சரிதானோ என்று வருந்தினாள் அவள் வேகமாக திரும்பியதால் சத்யனின் கைகள் அவள் உடலில் இருந்து தளர்ந்துவிட்டிருக்க அவசரமாக அவள் பின்புறத்தை பற்றிக்கொண்டு அழுத்த மான்சிக்கு என்ன செய்வது என்று புறியாமல் கோபத்தோடு அவன் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தாள் அவள் அவன் முகத்தை பார்த்ததுதான் தாமதம் உடனே குனிந்து அவள் கீழ் உதட்டை கவ்வி கொண்டான் உதட்டை கவ்வியபடி தனது கைகளால் பின்புறத்தை அழுந்த பற்றி அவளை தன் கால் முட்டியால் நெட்டித் தூக்க இப்போது மான்சி தரையில் கால் படாமல் தரையிலிருந்து அரையடி உயரத்தில் வளைந்து சத்யனின் மார்பில் சரிந்து தன் உதட்டை அவனுக்கு தானமாக கொடுத்தவளாக கால்களை உதறிக்கொண்டு தவித்தாள்
சத்யன் அவளை அப்படி தூக்கிகொண்டு படுக்கையை நோக்கி சென்றான் மான்சியை படுக்கைக்கு தூக்கி சென்ற சத்யன் அவளை முதலில் கிடத்தி பிறகு தானும் அருகில் சரிந்தால் நிச்சயமாக கிடைத்த அந்த இடைவெளியில் மான்சி எழுந்து விடுவாள் என்பதை உணர்ந்து அவளை அப்பிடியே அணைத்துகொண்டே படுக்கையில் விழுந்தான் அவனுக்கு கீழே இருந்த மான்சிக்கு அவன் உடல் பாரத்தால் மூச்சுத்திணறியது ச்சே எவ்வளவு வெயிட்டா இருக்கான் என்று நினைத்து அவனை புரட்டித் தள்ள முயன்று தோற்றுப்போய் அவனிடமிருந்து தன் உதடுகளை விடுவிக்க நினைத்து அவள் கைகளால் அவன் தாடையின் இருபக்கமும் பற்றி தள்ளினாள் அவள் தள்ளியவேகத்தில் சத்யனின் வாய் அவள் உதட்டை சபக் என்று ஒரு சத்தத்துடன் விடுதலை செய்தது மான்சியின் உதடுகள் வலிப்பது போல் இருக்க தன் நாக்கால் உதட்டை தடவி கொண்டு ''எனக்கு மூச்சுத்திணறுது எழுந்திருங்க ப்ளீஸ்''என்று சத்யனை பார்த்து சொல்ல சத்யன் சிரித்தபடி அவளின் பக்கவாட்டில் சரிந்து தனது ஒரு கையையும் காலையும் அவள் மீது போட்டு அவள் நகராத அளவுக்கு அவளின் மொத்த உடம்பையும் தனக்குள் அடக்கி தன் முகத்தை அவள் முகத்துக்கு நேராக வைத்து அவள் கண்களை பார்த்துக்கொண்டே ''புருஷனை போய் சுமக்க முடியலைன்னு சொல்றியே நீ என்ன பொண்டாட்டி ம்''என்று குறும்புடன் கேட்க அவன் சிரிப்பும் குறும்பும் அவளுக்கு எரிச்சலை மூட்ட '' நீங்க செய்றது சரியில்லை எதையோ சொல்லிட்டு இப்போ வேறெதையோ செய்றீங்க அப்புறம் பேச்சை பாறு யோக்கியன் மாதிரி உன் விருப்பமில்லாம உன்னை தொடமாட்டேன்னு எல்லாம் பொய் ''என்ற மான்சி தன்னையே குறுகுறுவென பார்த்த சத்யனின் பார்வை தீவிரத்தை தாங்கமுடியாமல் பக்கவாட்டில் முகத்தை திருப்பிக்கொண்டாள்
ஒருகழித்து படுத்து ஒருகையை தலைக்கு ஊன்றி அவள் முகத்தை ரசித்துக்கொண்டே 'இப்போ மட்டும் நான் என்ன செய்ஞ்சேன் முத்தம் மட்டும் தானே கொடுத்தேன் ''என்று சத்யன் சிரித்தான் ''ஆமாம் ஆமாம் முத்தம் இப்படித்தான் கொடுப்பாங்களா அப்பா எனக்கு உடம்பே வலிக்குது''என்றவளுக்கு அப்போதுதான் ஒன்று உரைத்தது நாம் இவனுடன் படுக்கையில் படுத்து அணைத்துக்கொண்டு இவ்வளவு சகஜமாக பேசிக்கொண்டு இருக்கிறோமே அதற்க்கு இவன் தகுதியானவன் தானா இவன் எனக்கு செய்த கொடுமைகளையெல்லாம் எப்படி மறந்தேன் ஒரு முத்தத்தில் இப்படி மயங்கி இவன் பக்கத்தில் கிடக்கிறேனே எனது உடலுக்கு அவ்வளவு திணவெடுத்து விட்டதா என தன்னையே அருவருத்த மான்சியின் கண்களில் கண்ணீர் துளிர்க்க அவனைப் பார்த்து ப்ளீஸ் எனக்கு என்மேலேயே அருவருப்பா இருக்கு என்னை விட்டுடுங்க என்று கொஞ்ச அருவருப்பு என்ற அந்த வார்த்தை சத்யன் மனதை பலமாக தாக்க சட்டென்று அவளை உதறி படுக்கையை விட்டு எழுந்தான்படுக்கையில் இருந்து எழுந்த சத்யன் சிறிதுநேரம் எதுவும் பேசாமல் சுவற்றை பார்த்துக்கொண்டு நின்றான் அவன் முதுகு விரைத்து நிமிர்ந்திருக்க பின்புறமாக கட்டியிருந்த கைகள் ஒன்றை ஒன்று பின்னிக்கொண்டு தனது குமுறலையும் உணர்ச்சியையும் அடக்க முயன்றான் பிறகு மான்சியிடம் திரும்பி ''எழுந்து கீழே போ மான்சி''என்றான் இறுகிய குரலில் சத்யன் சொன்னபிறகுதான் அவன் தன்னை அணைத்துக்கொண்டு கிடத்திய அதே நிலையில்தான் இன்னமும் படுத்திருக்கிறோம் என்பதை உணர்ந்த மான்சி அவசரமாக எழுந்து தன் உடைகளை சரிசெய்து கொண்டு அவன் முகத்தை பார்த்தாள் அது கடினமான பாறையைப் போல் இறுகியிருந்தது தான் சொன்னவார்த்தை அவன் மனதை ரொம்ப பாதித்திருக்க வேண்டும் என்று நினைத்த மான்சி தன்னுடைய வார்த்தையை மதித்து அவன் விலகியது முதன்முறையாக அவள் மனதில் சில்லென்ற ஒரு உணர்வை ஏற்ப்படுத்த அந்த உணர்வின் தாக்கத்தால் சிலிர்த்து போனாள்மானசி சத்யனின் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தாள் அவன் முகத்தில் எதையும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை அவ்வளவு இறுகிபோயிருந்தது ''நீ இங்கே பாத்ரூமில் முகம் கழுவி ப்ரஷ்ஷாகி கீழே வா நான் போறேன்''என்ற சத்யன் அவள் பதிலை எதிர்பார்க்காமல் வேகமாக கதவைத்திறந்து கொண்டு வெளியேறினான் அவன் தன்னிடம் எதுவுமே கேட்காமல் அலட்சியப்படுத்திவிட்டு போவதாக நினைத்த மான்சி போயேன் யாருக்கு என்ன வந்தது என்று அவன் பின்னாலேயே கதவைப் பார்த்து அலட்சியமாக உதட்டை சுழித்து காண்பித்துவிட்டு பின்னர் அங்கிருந்த குளியறைக்குள் நுழைந்தாள் அங்கே இருந்த கண்ணாடியில் தன் முகத்தை பார்த்தாள் மான்சி இவ்வளவு நேரம் சத்யன் கொடுத்த முரட்டு முத்தத்தில் லேசாக அவள் கீழுதடு வீங்கியது போல் இருந்தது அவளையும் அறியாமல் அவள் விரல்கள் உதடுகளை தடவிப்பார்த்தது பிறகு தன் தோளில் அவன் நாக்கால் ஈரப்படுத்திய இடத்தை தடவிப்பார்க்க அங்கே அவன் எச்சில் காய்ந்து போய் சருமம் வளவளவென்று இருந்தது பிறகு குனிந்து தன் மார்பை பார்த்தாள் அங்கே மாராப்பு சற்றே விலகி எப்பவுமே இருக்கும் இடம் தெரியாமல் உள்ளே அழுந்தி கிடக்கும் அவள் மார்புகள் சத்யன் அவள் மீது படுத்து தன் உரமேறிய நெஞ்சால் அமுக்கியதால் உள்ளாடை ஜாக்கெட்டையும் மீறி வெளியே பிதுங்கி கால்வாசி மார்பு வெளியே தெரிந்தது தன்மேல் படுத்திருக்கும் போது மார்பில் முத்தமிட்டானா என்று யோசித்தாள் ''ம்ஹூம் முகத்தால் தேய்த்தானேத் தவிர அவன் எங்கே முத்தமிட்டான் அதற்க்குள் நீதான் எதைஎதையோ பேசி அவனை எழுச்செய்துவிட்டாயே''என்று மனது அவளிடம் குறைப்பட்டது ''நான் ஒரு வார்த்தை தானே சொன்னேன் அதுக்கு போய் அவரே எழுந்துட்டா நான் என்ன பண்றது ''என்று தன் மனதிடம் சலித்துக்கொன்டாள் மானசி சரி முகம் கழுவி கீழே போகலாம் என்று நினைத்த மான்சி அங்கிருந்த சோப்பை எடுத்தாள் அது சத்யனின் சோப் ஆண்கள் மட்டுமே உபயோகப்படுத்தும் பார்க் அவென்யூ சோப் இதையெப்படி தான் போடுவது என்று நினைத்தவள் ஏன் போட்டால் என்ன என்று சோப்பை கையில் குழைத்தவள் திடீரென இன்று காலை இதைப் போட்டுத்தானே சத்யன் குளிச்சிருப்பான் என்ற நினைவு வர சோப்பை தன் கன்னங்களில் மென்மையாகத் தடவிக்கொண்டாள் முகம் கழுவி துடைப்பதற்காக டவலைத் தேடியவள் அங்கே தாங்கியில் மாட்டியிருந்த டவலை எடுத்து முகம் துடைக்க அந்த டவலில் சத்யனின் வாசனை சற்றுமுன் அவள்மீது தன் உடல் முழுவதும் சரித்து கிடந்த போது சத்யன் மீது வந்த அதே வாசனை மான்சி அந்த டவலில் தன் முகத்தை புதைத்துக்கொன்டாள் வெகுநேரம் எடுக்கவேயில்லை சிறிதுநேரம் கழித்து ஏற்கனவே சத்யனால் காயமடைந்திருந்த அவள் உள்ளுணர்வு ''ஏய் பைத்தியக்காரி என்னடி செய்றே நீ செய்வதை தெரிந்துதான் செய்கிறாயா இல்லை என்ன நடக்கிறது என்று தெரியாமலேயே செய்கிறாயா முட்டாளே'' என்று கடுமையாக அவளை ஏசியது உள்ளுணர்வின் அந்த ஏச்சு உடனடியாக மூலையைத் தாக்க மான்சி திடுக்கிட்டு நிமிர்ந்து கையிலிருந்த டவலை ஏதோ மின்சாரம் தாக்கியவளைப் போல் விசிறியடித்தாள் குளியலறையில் இருந்து யாரோ அவளை விரட்டுவது போல் வெளியே அவசரமாக வந்த மான்சி தன்னை சீராக்கிக்கொண்டு வேகமாக மாடியைவிட்டு கீழே வந்தாள் அங்கே குடும்ப உறுப்பினர்கள் அனைவரும் கூடியிருந்தனர் அனைவருமே மான்சியின் முகத்தை ஒட்டு மொத்தமாக பார்க்க ஒவ்வொருவர் முகத்திலும் ஒவ்வெரு உணர்ச்சிகள் சிலர் சோகமாக இருந்தனர் சிலர் கோபமாக இருந்தனர் சிலர் வருத்தமாக இருந்தனர் மான்சி வேகமாக திரும்பி சத்யனைப் பார்க்க அவன் கைகளை பின்னால் கட்டிக்கொண்டு ஜன்னல் வழியாக எங்கோ தொலைதூரத்தை வெறித்து கொண்டிருந்தான் மான்சிக்கு சத்யன் எல்லா விஷயத்தையும் இவர்களிடம் சொல்லிவிட்டான் என்று உடனே புரிந்து போனது ஆனால் என்னவென்று சொல்லியிருப்பான் அது தெரியவில்லையே .... மான்சி சத்யனின் முதுகையே பார்த்துக்கொண்டிருக்க அவன் இவளை திரும்பியும் பார்க்காமல் விரைத்துக்கொண்டு நின்றிருந்தான் அப்போது மான்சியின் அம்மா வந்து மான்சியின் கையைப்பிடித்து ''என்ன மான்சி மாப்பிள்ளை என்னவே சொல்றார் எனக்கு ஒன்னுமே புரியலை,,என்று அவளிடம் புலம்ப மான்சி சத்யனை பார்த்து கொண்டே ''என்னம்மா சொன்னார் உன் மாப்பிள்ளை ''என்று மாப்பிள்ளை என்ற வார்த்தையை அழுத்திச்சொன்னாள் ம்ஹூம் அப்பவும் சத்யன் அவள் இருந்த பக்கம் திரும்பவில்லை அவன்மீது வஞ்சம் கொண்ட மான்சியின் ஒருமனது கர்வக்காரன் திமிர்பிடித்தவன் திரும்புகிறானா பார் என்று அவனை கருவ அவன்மீது புதிதாய் நேசத்தை பதியனிட்ட இன்னொரு மனது ஏன் அவன் திரும்பவில்லை என்மீது அவ்வளவு கோபமா என்று ஏங்கியது இரண்டு மனதுக்கும் இடையிலான போராட்டத்தில் எது ஜெயிக்கவேண்டும் என்று விரும்புகிறாள் என்பது மான்சிக்கே புரியவில்லை சுழலில் சிக்கிய பாய்மரப்படகைப் போல் மான்சியின் உணர்வுகள் அல்லாடின '' உன்னை இன்னும் கொஞ்ச நாள் ஊட்டியிலேயே இருக்க சொல்றார்''என்ற அவள் அம்மாவின் குரலால் களைந்த மான்சி தன் அம்மாவிடம் '' ம்ம் வேறென்ன சொன்னார் உன் மாப்பிள்ளை''என்று மறுபடியும் அழுத்தமாக கேட்க 'உன் மனசு பழயை நெனைப்பினால் ரொம்ப கஷ்டபடுதாம் அதெல்லாம் மாறிய பிறகு உன்னை அவரே வந்து கூட்டிட்டு வர்றாராம் அதுவரைக்கும் நீ ஊட்டியில் இருக்கனுமாம் அதுவும் இன்னைக்கே உன்னை கூட்டிட்டு போகச்சொல்றார் என்னடி இதெல்லாம் உன் மனசு மாறித்தானே இந்த கல்யாணத்துக்கு ஒத்துகிட்ட அப்புறமா ஏன் இதெல்லாம் மான்சி ''என்று அவள் அம்மா வேதனையுடன் கேட்க மான்சி அமைதியாக சத்யனின் முதுகையே பார்த்தவள் அவன் திரும்பாததை கண்டு மனதுக்குள் ஆத்திரப்பட்டவள் ஓ இப்படியெல்லாம் சொல்லி இவன் நல்லபேர் வாங்க நான் மட்டும் கெட்டவளாகனுமா என்று எண்ணியவள்இருஇரு உன்னையும் மாட்டிவிடுகிறேன் என நினைத்து வேகமாக தன் அம்மாவிடம் திரும்பினாள்தன் தாயிடம் திரும்பிய மான்சி ''அம்மா பாவம்மா அவர் மேலே எந்த தப்பும் இல்லை நான்தான் இரண்டு நாளைக்கு முன்னாடி அவருக்கு போன் செய்து கல்யாணத்துக்கு சம்மதிப்பதாகவும் ஆனால் இவர் கூட சேர்ந்து வாழ எனக்கு துளிகூட விருப்பம் கிடையாதுன்னு சொன்னேன் அதனால திருமணம் முடிஞ்ச அன்னிக்கே நான் இங்கேயிருந்து போயிடுவேன்னு சொன்னேன் அதுக்கு இவரும் சம்மதிச்சு குழந்தை மேல் சத்தியம் பண்ணி எனக்கு வாக்கு குடுத்திருக்கார் பாவம் அதை எப்படி எல்லார்கிட்டேயும் சொல்றதுன்னு அவரே என்னை இங்கேருந்து அனுப்புவதாக சொல்லியிருக்கார் உன் மருமகன் ரொம்ப நல்லவர்தான் அம்மா''என்று சத்யனை பார்த்துகொண்டே நக்கலாக மான்சி கூறினாள் அடிபட்ட வேங்கை போல் திரும்பிய சத்யன் ''ஏய் நீதானே நீங்களே எல்லார்கிட்டேயும் சொல்லுங்கன்னு சொன்ன இப்போ மாத்தி பேசற ''என்று சத்தமிட்டு பேச இவ்வளவு நேரமாக தன்னை அவன் திரும்பி பார்க்காத ஆத்திரத்தில் இருந்த மான்சி ''ஆமாம் சொன்னேன் அதுக்கென்ன இப்போ ஏன் மறுபடியும் எல்லார் முன்னாடியும் சொல்றேன் எனக்கு உங்கக்கூட வாழ விருப்பம் நீங்க எனக்கு செய்த கொடுமைகளை எப்பவுமே நான் மறக்கமாட்டேன் ''என்றவள் மற்றவர்களிடம் திரும்பி '' உங்க எல்லாரிடமும் நான் கேட்டுக்கிறேன் தயவுசெய்து என்னை அனுப்பிடுங்க நான் இங்கேயிருந்து போயிற்றேன் என்னால எதையுமே மறக்கமுடியலை எனக்கு எதுவுமே வேண்டாம் ''என்று கைகூப்பி கண்களில் கண்ணீர் வழிய கால்கள் பலமில்லாது மண்டியிட்டு கேட்டாள் அதை பார்த்ததும் சத்யனுக்கு அவள்மேல் இருந்த கோபமெல்லாம் இருக்கும் இடம் தெரியாமல் போனது ச்சே ஏன் இவள் இப்படியெல்லாம் பேசறா நான் எல்லாமே இவள் விருப்பப்படி தானே செய்கிறேன் என்று நினைத்து வருந்தியவன் அவளை நெருங்கி அவள் தோள்பற்றித் தூக்கி நிற்க்கவைத்து ''ஏன் மான்சி இப்படியெல்லாம் பேசுற உன் விருப்பத்துக்கு மாறாக நான் ஒரு துரும்பை கூட அசைய விடமாட்டேன் நீ நம்பினாலும் சரி நம்பாவிட்டாலும் சரி எனக்கு எல்லாமே நீயும் நம்ம பையனும் தான் என் மனைவி எதுக்காகவும் யாரிடமும் கொஞ்சகூடாது இப்போ என்ன எனைவிட்டு பிரிஞ்ச ஊட்டிக்கு போகனும் அவ்வளவுதானே நீ தாராளமாக போகலாம் ஆனால் அதனால என்னை பழிவாங்கிட்டதாக நினைக்காதே அது உன்னால் முடியாது இப்போ நீ அழாம இங்கேயிருந்து போகனும் அது மட்டும் எனக்கு போதும் ''என்ற சத்யன் அவள் கண்ணீரைத் துடைத்து தன் தோளில் சாய்த்து அவள் கூந்தலை கோதிவிட்டான் மான்சிக்கு தான் என்ன நினைக்கிறோம் என்ன உணர்கிறோம் என்ன செய்கிறோம் என்று ஒன்றும் புரியவில்லை சத்யனிடம் அப்படி என்னதான் எதிர்பார்கிறது அவள் மனது அது அவளுக்கே பெரிய குழப்பமாக இருந்தது அவனால் பாதிக்கப்பட்ட ஒருமனது அவனை ஏதாவது பேசி ஏதாவது செய்து அவமானப்படுத்து என்று உத்தரவிட்டது சத்யனின் அன்பான பேச்சாலும் காதலான பார்வைகளாலும் அவனின் நாகரீகமான தொடுகைகளாலும் அவனிடம் சரணாகதி அடைந்திருந்த இன்னொரு மனது அவன் உன்னை உன்மையாக நேசிக்கிறான் அவனைவிட்டு போகாதே என்று உத்தரவிட்டது இருமனங்கள் படுத்தியபாட்டில் அவளுக்கு பைத்தியம் பிடிக்காதது ஒன்றுதான் குறை மான்சி குழப்பத்தோடு சத்யனின் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தாள் உடனே சத்யன் என்ன என்பது போல் கண்ணசைத்து கேட்க ஒன்றுமில்லை என்று தலையசைத்து பதில் சொன்னவள் அவனிடமிருந்து விலகினாள்
சத்யன் சிவாவிடம் திரும்பி ''சிவா நீ மான்சிய ஊட்டிக்கு கூட்டிட்டு போ என்னைக்கு நானில்லாமல் அவள் வாழமுடியாது என்று நினைக்கிறாளோ அன்னைக்கு இங்கே வரட்டும் அது வரைக்கும் யாரும் இதை பத்தி பேசி அவ மனசை துன்புறுத்தக்கூடாது இது நான் எல்லோருக்குமே சொல்றதுதான்'' என்று தன் வீட்டாரையும் பார்த்து சொன்னான் பிறகு கார்த்திக்கிடம் வந்து ''நீயும் சுமியும் கூட கிளம்புங்க மான்சிய அடிக்கடி போய்ப்பார்த்துக்க நானும் நேரம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் வர்றேன் எல்லாரும் போகனும் அதனால பெரிய வண்டியை எடுத்துக்க ''என்று ஏதோ மாமியார் வீட்டுக்கு செல்லும் மகளை பிரிபவன் போல் அவன் பேசியது கார்த்திக்கு சிரிப்பை மூட்ட கஷ்டப்பட்டு பல்லை கடித்து அடக்கிக்கொண்டான்
No comments:
Post a Comment