அவள் பெண்மையில் இருந்து விருப்பமேயில்லாமல் தனது முகத்தை நீக்கி எழுந்து அமர்ந்து அவள் மேலே இருந்த பெட்சீட்டை எடுத்துவிட்டு நிலவின் வெளிச்சத்தில் அவள் பெண்மையை பார்க்க
இதுவரை அவள் பெண்மையில் உதடுகளே தெரியாது ஆனால் இப்போது இவன் சப்பி சுவைத்ததில் இரண்டு பக்க உதடுகளும் ரத்தச்சிவப்பில் வெளியே தெரிய...
இவன் எச்சிலா அல்லது அவள் பெண்மையின் காம நீரா என்று தெரியாத அளவுக்கு அவள் பெண்மை முழுவதும் நனைந்து மினுமினுக்க
சத்யன் அவள் கால்களை அகல விரித்து தனது விரைத்து திமிராக தலையை ஆட்டிக்கொண்டிருந்த உறுப்பால் அவள் பெண்மை துவாரத்தில் வைத்து அழுத்த அவன் உறுப்பின் நுனி எளிதாக போனது சத்யன் மேலும் தனது இடுப்பை எக்கி குத்த... முழுவதும் உள்ளே போனது
மான்சி வலியால் அம்மா என்று முனங்கியபடி சட்டென எழுந்து உட்கார... சத்யன் தனது கையை அவள் மார்பில் வைத்து மீண்டும் பாயில் தள்ள... மான்சி மறுபடியும் மல்லாந்தாள்
சத்யன் அவளுக்கு வலிக்க கூடாது என்று மெதுவாக தனது இடுப்பை அசைத்து தனது தூர்வாரும் வேலையை தொடங்க... அவனின் இந்த மென்மையான அனுகுமுறை அவள் பெண்மைக்கு இதமாக இருந்தது
ஆனால் காமத்தின் முன் யார்தான் கட்டுப்பாடுடன் இருக்க முடியும்....
நேரம் ஆகஆக சத்யனின் ஆண்மையுடைய சொல்லைத்தான் அவன் உடலே கேட்டது... ஆமாம் அது எனக்கு வேகம் பத்தாது என்று அவன் இடுப்புக்கு உத்தரவிட.... அவன் இடுப்பு அதை உடனே ஏற்று வேகமாக அவள் பெண்மையில் மோத.... அந்த பலத்த ஆண்மை தாக்குதலை அவள் பெண்மை சளைக்காமல் தாங்கியது
நீயா நானா என்ற ஒரு நீண்ட போராட்டத்துக்கு பின் யாருமே ஜெயிக்காமல் அவள் பெண்மை அவன் ஆண்மையிடம் தோற்று கண்ணீர் விட... அவன் ஆண்மை அவள் பெண்மையிடம் தோற்று தனது உயிர் நீரை விட்டது
" ஆடைகளை களைந்தெடுத்து....
" ஆரணங்கு மெத்தையிட்டு...
" வாடையுள்ள மேனி ....
" வைத்தெடுக்கும் நிர்வாணம்..
" போராடித் தீர்த்தவுடன்...
" போயறையுள்ளே இருந்து...
" நீராடும் வேளையிலும்...
" நினைவிழந்தது நிர்வாணம்!
" ஆரணங்கு மெத்தையிட்டு...
" வாடையுள்ள மேனி ....
" வைத்தெடுக்கும் நிர்வாணம்..
" போராடித் தீர்த்தவுடன்...
" போயறையுள்ளே இருந்து...
" நீராடும் வேளையிலும்...
" நினைவிழந்தது நிர்வாணம்!
வெட்டவெளியில் இருவரும் நிர்வாணத்துடன் கட்டியணைத்தபடி கிடக்க அவர்களை பார்த்த நிலவும் வின்மீன்களும்... அடடா இதென்ன கோலமென்று வெட்கத்துடன் தங்களை மேகத்தின் முந்தானைக்குள் மறைத்துக்கொண்டன
“நீ இப்போ எதுக்காக என்னை அவ்வளவு ஆவேசமா அணைச்சு முத்தம் கொடுத்த... எனக்கு சரியான பதில் வேனும் மான்சி” என்று சத்யன் கேட்டதும்
“எனக்கு இப்போன்னு இல்லங்க நம்ம கல்யாணம் முடிஞ்சு ஒருவாரத்திலேயே என்னால உங்களைவிட்டு இருக்க முடியாதுன்னு தெரிஞ்சு போச்சு.... ஒவ்வொருமுறையும் உங்களை பார்க்கும்போது எப்படி தவிச்சுபோயிடுவேன் தெரியுமா” என்றாள் மான்சி
“நீ ஒரு பொண்ணு அதுவும் ரொம்ப கட்டுபாடோட வளர்ந்தவ நீயே கல்யாணமாகி ஒரு வாரத்தில் என்னை விட்டு இருக்கமுடியலை தவிச்சு போனேன்னு சொல்ற சரி ஒத்துக்கிறேன்.... ஆனா உன் அப்பா கிட்டத்தட்ட பத்து வருஷமா உன் அம்மாகூட செக்ஸ் பண்ணிட்டு அவங்க இறந்ததுக்கு அப்புறம் சும்மா இருக்கனும்னு நீ நெனைக்கிறது ரொம்ப அபத்தமா தெரியலை... பொம்பளை உன்னாலேயே உணர்வுகளை கட்டுபடுத்த முடியலை... ஒரு ஆண் அவரால எப்படி முடியும்... இதை நீ நல்லா யோசிக்கனும் மான்சி.. நைட் உங்கப்பா என்கிட்ட நீ அவரை அப்பான்னு கூப்பிட்டு பலவருடங்கள் ஆயிருச்சுன்னு ரொம்ப வேதனையோட சொன்னார் மான்சி ... நீ காலையில அவரை என் முன்னாடியே அப்பான்னு கூப்பிடனும் சரியா” என்று சத்யன் மான்சியை அணைத்துகொண்டே உருக்கமாக பேசினான்
"ம் நீங்க சொல்றதுக்கு முன்னயே நான் இதை பத்தி யோசிச்சிட்டேன் அந்த சின்னவயசுல அப்படி தோனுச்சு ஆனா என் புருஷன் அந்த புருஷனுடன் தாம்பத்தியம் அப்படின்னு பார்க்கறப்போ அன்னிக்கு நிலைமை அப்பா எடுத்த முடிவு ரொம்ப சரின்னு தான் படுது... நான் காலையில உங்க முன்னாடியே உங்க மாமனாரை அப்பான்னு கூப்பிடுறேன் போதமா” என்ற மான்சி அவன் மூக்கை பிடித்து ஆட்டியபடி கூற
“ம்ம் இதுதான் என் பொண்டாட்டி சரி பேசறதுக்கான கோட்டா முடிஞ்சுபோச்சு அடுத்து செயல்பாடு தான்” என்றவன் அவள்மீது கவிழந்து படுக்க
“ச்சீ இப்பத்தானே முடிஞ்சுது அதுக்குள்ள என்ன அவசரம்” என்று மான்சி சினுங்கிகொண்டே அவனை அணைக்க... இந்த அணைப்பு வேண்டாம் என்று சொல்வதற்கு அர்த்தமா இல்லை வேண்டும் என்பதற்கு அர்த்தமா... என்று அவளை அணைத்து அடுத்த புணர்ச்சிக்கு தயாராகும் சத்யனுக்கு மட்டும்தான் தெரியும்
“ ஒருநாள் என் கைகளில் காற்றை பிடித்து சேமித்தேன்...
“ பிறகு கையை விரித்தேன் கையில் ஒன்றுமேயில்லை...
“ மற்றொரு நாள் அதேபோல் காற்றை என் கைகளில் பிடித்தேன்
“ பிறகு கையை விரித்தேன் கையில் ஒருவித வாசனை மட்டும் மிச்சமிருந்தது...
“ இன்று என் கைகளில் காற்றை பிடித்து சேமித்து வைத்து பிறகு கைகளை விரித்தேன்....
“ என் கைகள் முழுவதும் அழகான ரோஜாவின் இதழ்கள்....
“ பிறகு கையை விரித்தேன் கையில் ஒன்றுமேயில்லை...
“ மற்றொரு நாள் அதேபோல் காற்றை என் கைகளில் பிடித்தேன்
“ பிறகு கையை விரித்தேன் கையில் ஒருவித வாசனை மட்டும் மிச்சமிருந்தது...
“ இன்று என் கைகளில் காற்றை பிடித்து சேமித்து வைத்து பிறகு கைகளை விரித்தேன்....
“ என் கைகள் முழுவதும் அழகான ரோஜாவின் இதழ்கள்....
வாழ்க்கையும் இப்படித்தான் நாம் எதை ஒன்னுமேயில்லை என்று ஓலமிட்டு அழுகிறோமோ அதில்தான் வாழ்க்கையின் தத்துவங்கள் அடங்கியிருக்கும்
முற்றும்
No comments:
Post a Comment