சத்யன் தனக்குத்தானே தோளில் தட்டி சபாஷ் சொல்லவேண்டும் போல இருந்தது.... பின்னே வெளியே வராத மிளகு அளவுக்கு இருந்த காம்பை கடித்து,. இழுத்து, சப்பி, உறிஞ்சியே நாவல்பழம் விதையைப் போல ஆக்கிவிட்டானே இது பெரிய சாதனை தானே
சத்யன் தனது அதே கண்டுபிடிப்பை அடுத்து மார்பிலும் செய்து தனது திறமையை காட்ட... அந்த காம்பும் இப்போது விரைத்துக்கொண்டது..... அவள் மார்புகளை சப்பியே களைத்துப்போன சத்யன் அவள் பக்கவாட்டில் சரிந்து படுத்து அவளையும் தன்பக்கமாக திருப்பி அனைக்க
மான்சி உயிருள்ள ஒரு இயந்திரத்தைப் போல திரும்பி படுக்க.... ச்சே இவளுக்கு உணர்ச்சியே இருக்காதா... என்ன செஞ்சாலும் அப்படியே மரக்கட்டை மாதிரி இருக்கா... ம்ம் எவ்வளவு நாளைக்கு உன் வீராப்புன்னு பார்க்கிறேன்.. என்று மனதுக்குள்ளேயே அவளுக்கு சவால் விட்டவன்... இவளை துடிக்கவச்சாதான் நான் யாருன்னு புரிஞ்சுக்குவா என்று நினைத்தான்
இந்த நினைப்பு வந்ததுமே மறுபடியும் அவளை புரட்டி நேராக படுக்க வைத்து முன்பைவிட படுவேகமாக அவளின் பாவடையை அவிழ்த்து வீச.... மான்சி இப்போது முழு நிர்வாணமாக கண்களை மூடியபடி படுத்திருக்க...
சத்யன் அவளை பார்த்துக்கொண்டே கட்டிலைவிட்டு இறங்கி தனது உடைகளை களைந்தான்.... இவனும் நிர்வாணமாகி அவள்மீது படர்ந்தான்..... இரண்டு நிர்வாண உடல்களும் ஒன்றின் மீது ஒன்றாக கிடந்து தங்கள் உடல் சூட்டை தணிக்க முயற்சிக்க.... உடல் சூடு தணியவில்லை மாறாக கபகபவென சூடு ஏறி உணர்ச்சிகளை தூண்டியது
சத்யன் அவளுக்கு வலிக்க வலிக்க மறுபடியும் கனியாத அவள் மார்புகளை கனியவைக்க முயற்சித்தான்.... மான்சி எங்கே அவன் தன் மார்புகளை கடித்து பிய்த்து எடுத்துவிடுவானோ என்று பயமாக இருந்தாலும் வலியை பொறுத்து கொண்டு கிடந்தாள்
பணம்கொடுத்து விலைக்கு வாங்கிய பொருளை அவன் திருப்தியாக அனுபவிக்கிறான்.... அதை நாம தடுக்கக்கூடாது என்று மான்சி விரக்த்தியாக நினைத்தாள்
சத்யன் அவள்மீது படர்ந்து தனது உடல் எடையால் அவளை அழுத்தியாவாறு... தனது உறுப்பை அவளின் பெண்மையில் வைத்து தேய்க்க.... அவனின் அதிக எடையால் மான்சிக்கு மூச்சு திணறியது
அவள் திணறுவதை பார்த்து அவள்மீது இருந்து இறங்கி அவள் கால்களை விரித்து நடுவில் மண்டியிட்டு வெளிச்சத்தில் அவளின் பெண்மையை பார்த்தான்
அவள் பெண்மை ரொம்பவே சிறியதாக அதிகமாக உப்பியில்லாமல் சிறு புடைப்பாக... சுத்தமாக ரோமங்கள் இன்றி.... வெண்ணையில் செய்யப்பட்ட முக்கோணத்தின் நடுவே கத்தியால் கோடுபோட்டது போல இருந்தது.... அவள் பெண்மையின் பக்கச்சவர்களோ பெண்மையின் உதடுகளோ மன்மத மொட்டோ எதுவுமே வெளியே தெரியவில்லை.... கீற்றாக ஒரு பிளவைத் தவிர வேறு எதுவுமே இல்லாமல் இருக்க ... சத்யனுக்கு அதை பார்க்க ஆச்சரியமாக இருந்தது இது என்ன இப்படியிருக்கு என்று விழிகள் விரிய பார்த்தான
அவன் இதுவரை எந்த கன்னிப்பெண்னையும் அனுபவித்ததில்லை.... அதனால் யாருக்குமே இதுபோல் இருந்ததில்லை..... ஒரு கன்னியின் பெண்மையை இப்போததான் பார்க்கிறான் சத்யன்... முதல்முறையாக மான்சியை எண்ணி அவனுக்கு சந்தோஷமாக இருந்தது... இதுவரை யாருமே பார்க்காத பொக்கிஷத்தை இவன் பார்க்கிறான்
அதன் அழகு அவனை மயக்க சட்டென குனிந்து முத்தமிட்டு அதன் பிளவில் தனது நாக்கை செலுத்தி கீழிருந்து மேலாக ஒரே கோடாக இழுத்தான... மான்சியின் உடல் இதுக்குகூட சிலிர்க்கவில்லை துடிக்கவில்லை....
சத்யன் நிமிர்ந்து அவள் முகத்தை பார்த்தான்.... கண்களை மூடி கீழுதட்டை கடித்துக்கொண்டு படுத்திருந்தாள்....
சத்யனுக்கு அவளை இழுத்து நாலு அறைவிடலாமா என்று இருந்தது.... எந்த ஒத்துழைப்பும் இல்லாமல் இப்படி கட்டை போல இருக்க இவள் என்ன உணர்ச்சியற்ற ஜடமா... என்று நினைத்தவன்... நீ எப்படி வேனும்னாலும் கிட நான் என் வேலையை விடப்போறதில்லை என்று மறுபடியு தன் வாயால் அவன் பெண்மையை ஆராய்ச்சி செய்யும் பணியை மேற்கொண்டான்
அவள் பெண்மை புடைப்பை நக்கியவாறே அந்த பிளவில் தனது நாக்கை செலுத்தி அதன் முனையில் இருந்த வெளியே தெரியாத அவளின் மன்மத மொட்டை தீண்டினான்... இப்போது மான்சி உடல் வெடுக்கென உதறிக்கொள்ள.... தனது தொடையை இடுக்கிக்கொன்டான்....
சத்யன் அவள் தொடைகளை பிளந்து மறுபடியும் தனது வாய் வேலையை தொடர்ந்தான்.... அவன் இதுவரை எந்த பெண்ணின் பெண்மையையும் சுவைத்ததே இல்லை.... ஏன் என்றால் அவர்களில் யாருமே கன்னியில்லை என்பதால் தான்.... நம்மை போல எத்தனை பேர் நக்கியிருப்பானோ என்று ஒரு அருவருப்பில் அங்கே வாயை வைக்க மாட்டான்
ஆனால் மான்சியின் பெண்மை அவனுக்கு பெரிய விருந்தாக அமைய... விடாமல் அனுபவித்து நக்கி சுவைத்தான்... வெகுநேரம் வரை அவள் தொடையிடுக்கில் இருந்து தனது முகத்தை எடுக்கவே இல்லை சத்யன்
ஒருகட்டத்தில் அவனது ஆண்மை தனது உச்சபட்ச எழுச்சியை அடைய.... இதற்க்கு மேல் தனது ஆண்மையை வைத்து அவள் பெண்மையை சுவைக்கவேண்டும் என்று நினைத்தான்
நிமிர்ந்து மண்டியிட்டு அமர்ந்து அவள் கால்களை அகலமாக விரித்து வைத்து ஒருகையால் தனது ஆண்மையை எடுத்து அவள் பெண்மை வாசலில் வைத்து எந்தவிதமான முன்னறிவிப்பு இல்லாமல் உள்ளே நுழைக்க முயற்சிக்க....
அவளின் சிறிய புடைப்பில் இவனின் தடித்த உறுப்பு நுழையாமல் முறண்டியது.... சத்யனா சும்மா விடுபவன் எழந்து போய் தனது டிரஸ்சிங் டேபிளை திறந்து அதிலிருந்த ஆயிலை எடுத்து தனது உறுப்பில் பூசிவிட்டு மறுபடியும் வந்து....அவள் கால்கள் நடுவே மண்டியிட்டு அவளின் பெண்மை தன் விரல்களால் தடவி விரித்து பிடித்து அதன் துவாரத்தை கண்டுபிடித்து அதில் வைத்து தனது புட்டத்தால் அழுத்தி தள்ள.... சிறிய பிளவை மேலும் அகலமாக்கி லேசாக அவள் பெண்மையை கிழித்துக்கொண்டு உள்ளே போனது அவன் உறுப்பு
சத்யன் நிமிர்ந்து மான்சியை பார்த்தான்... அவள் தலையனையை இரண்டு பக்கமும் கைகளால் பற்றிக்கொண்டு உதட்டை கடித்து தன் வலியை பொருக்க... அவள் கடித்துகொண்டு இருந்த கீழுதட்டில் லேசாக ரத்தம் கசிந்தது
சத்யனுக்கு அவள்மீது கொஞ்சம் பரிதாபம் வர சிறிதுநேரம் எதுவும் செய்யாமல் அமைதியாக இருந்துவிட்டு பிறகு தனது இயக்கத்தை ஆரம்பித்தான் ..... அவனுடைய வழக்கத்தை போலவே முதலில் மெதுவாக ஆரம்பித்து பிறகு வேகமெடுத்து குத்தினான்....இப்போது இவனின் ஒவ்வொரு குத்துக்கும் மான்சி வாய்விட்டு அலறினாள்.... அவளின் அந்த சிறு பெண்மைப் புடைப்பு இவனின் வேகத்தை தாங்காமல் கதறியது.... வெகுநேரம் தனது வேகத்தால் அவளை கதறவைத்த சத்யன் இறுதியாக தனது ஜீவரசத்தை அவள் பெண்மையின் ஆழத்தில் சர்ரென்று பீய்ச்சியடிக்க.... அது அவள் பெண்மை நிறைத்து அங்கேஅதற்க்கேற்ற கொள்ளளவு இல்லாததால் மீதி வெளியே வழிந்தது
இந்த நீண்டநேர துளையிடும் வேலையால் என்றுமில்லாத அளவுக்கு சத்யன் களைத்துப் போனான்.... தனது உடல் எடை முழுவதையும் அவள்மீது கிடத்தி படுத்துக்கொண்டான்
சத்யன் சிறிதுநேரத்தில் அவளைவிட்டு கீழே இறங்கி பாத்ரூம் நோக்கி போக..... மான்சி தன் உடலின் மீது இருந்த பெரிய பாரம் இறங்கியதும் புஸ்ஸென்று பெரிதாக இழுத்து மூச்சுவிட்டாள் ....
பிறகு திரும்பி படுத்து கட்டிலின் தலைப்பகுதியில் கிடந்த தனது பட்டுபுடவையை எடுத்து தன் உடலின் நிர்வாணத்தின் மீது போர்த்தியபடி எழுந்திருக்க....
மான்சிக்கு தலைசுற்றியது அவசரமாக கட்டிலில் கைகளை ஊன்றிக்கொண்டு தன்னை நிதானப்படுத்தியவள்.... அப்போதுதான் கவனித்தாள் மான்சி கட்டிலில் போடப்பட்டிருந்த விரிப்பில் திட்டுத்திட்டாக ரத்த கறையாகியிருந்தது....
அய்யோ என்று பதறி கீழே குனிந்து பார்க்க அவள் தொடைகளில் அவனது உயிர்நீரும் இவளுடை கன்னி உதிரமும் வழிந்தது
மான்சி வேகமாக அந்த விரிப்பை இழுத்து சுருட்ட முயற்சிக்க... அதற்க்குள் சத்யன் வந்துவிட்டான் “ ஏய் என்ன பண்றே” என்று கட்டிலை பார்த்தவன்.... அதில் இருந்த ரத்தக்கறையை பார்த்துவிட்டு மான்சியிடம் திரும்பி
“என்னாச்சு மான்சி உனக்கு பீரியட்ஸ் ஆயிருச்சா” என்று கேட்க
மான்சிக்கும் அதுதான் புரியவில்லை இன்றுதானே பத்தாவது நாள் அதற்க்குள் எப்படி வரும் என நினைத்தவள் “ அதெல்லாம் இல்லை இ.....இது என்னன்னு தெரியலை” என்றாள் மெல்லிய குரலில்
“ம் எனக்கு தெரியும் உனக்கு இது பர்ஸ்ட் டைம்ல அதான் இப்படி ஆகியிருக்கும்... சரிவிடு அதை ஏன் எடுக்கற காலையில வேலைக்காரங்க வந்து கிளீன் பண்ணிக்குவாங்க... என்றவன் அந்த கறைபடிந்த விரிப்பின் மீதே படுத்துக்கொண்டான்
மான்சி அவன் நிர்வாணத்தை பார்க்க கூசி தலையை குனிந்து கொண்டு கட்டிலில் கையூன்றியவாறே மெதுவாக எட்டு வைக்க.... நகரவே முடியாத அளவுக்கு தொடைகள் இரண்டும் இறுக்கமாக இருந்தது.... அடிவயிறும் அவள் பெண்மையின் உட்பகுதியும் நெருப்பால் சுட்டதுபோல ஒருவிதமான எரிச்சலுடன் வலியெடுக்க... அவளுக்கு அப்படியே மடிந்து அமர்ந்து கதற வேண்டும் போல இருந்தது
ஆனால் அவன் முன்னால் அதை செய்தால் அதற்க்கும் பணத்தை சம்மந்தபடுத்தி ஏதாவது ஏளனமாக பேசுவான்... அந்த ஏளனத்தை தாங்குவதை விட இந்த வலியை தாங்குவது எவ்வளவோ மேல் என்று நினைத்தாள்
அவன்முன் தனது பலகீனத்தை மறைத்து பல்லைக்கடித்து முடிந்தவரை உடலில் பலத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு மெதுவாக நடந்து பாத்ரூம் நோக்கி போக.... அவள் நடப்பதற்கு அவள் உடலில் சுற்றியிருந்த புடவை பெரும் தடையாக இருந்தது
“என்னாச்சு மான்சி ஏன் அப்படி நடக்குற” என்று சத்யன் கட்டிலில் படுத்தவாறே கேட்க
மான்சி தனது உணர்வுகளை எவ்வளவோ கட்டுபடுத்த முயன்றும் அதையும் மீறி ஒருதுளி கண்ணீர் அவள் விழிகளில் உற்பத்தியாகி கன்னத்தில் வழிந்தது
சத்யன் கட்டிலில் இருந்து பட்டென்று எழுந்து அமர்ந்து “ என்னாச்சு மான்சி ரொம்ப வலிக்குதா... இரு நான் வர்றேன்” அவளை நெருங்கியவன் அவளின் இடுப்பில் கைகொடுத்து தாங்கியபடி பாத்ரூம்க்கு அழைத்துச்சென்றான்
அவளை கைத்தாங்கலாக நடத்தியபடி “ இந்த மாதரி புடவையை சுத்திகிட்டு இருந்தா தடுமாறாம என்ன பண்ணும்.... நல்ல ப்ரீயா இரு மான்சி..... இப்போ கிட்டத்தட்ட மூணுமணி நேரமா நாம ரெண்டுபேரும் நிர்வாணமாத்தான் இருக்கோம்.... அப்புறமா ஏன் இந்த மாதிரி நடிக்கனும்.... ஆனா எனக்கு இதெல்லாம் சுத்தமா புடிக்காது.... என்னோட பெட்ரூமுக்குள்ள எப்பவுமே நீ வெளிப்படையா இருக்கனும்” என்று சத்யன் நிதானமாக சொல்லிகொண்டு போக
தான் பத்தினி வேசம் போடுவதாக அவன் மறைமுகமாக சொன்னது புரிய.... மான்சிக்கு தன் உடலில் அவன் கைபட்ட இடமெல்லாம் தீயாய் தகித்தது.... அவனிடமிருந்து விலகி நின்று தான் சுற்றியிருந்த புடவையை பரபரவென்று அவிழ்த்து வீசி எறிந்துவிட்டு அவன்முன் நிர்வாணமாக நின்றாள்
“ ம்ம் இது சூப்பர்... ஆனா ரொம்ப ரோசக்காரியா இருப்ப போல.... உன்னோட ரோசமெல்லாம் என்கிட்ட செல்லாது பேபி” என்று அவள் கீழுதட்டை கிள்ளியவன் அவள் முதுகில் ஒருகையும் தொடையில் மறுகையும் கொடுத்து அனாயசமாக அவளை தூக்கிக்கொண்டு போய் பாத்ரூமில் விட்டான்
அவ்வளவு வேதனையிலும் வலியிலும் அவன் தன்னை அலட்சியமாக அப்படி தூக்கியதை பார்த்து மான்சிக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.... நல்ல இரும்புபோல வலிமையான தேகமுடையவன்தான்.... ஆனால் அவன் நாக்கையும் கூட அந்த பிரம்மன் இரும்பாலேயே செய்துவிட்டான் போல.... அதனால்தான் அவன் வார்த்தைகள் ஒவ்வொன்றும் தன் மனதில் காயத்தை ஏற்ப்படுத்துகிறதோ
மான்சி சத்யனை பார்த்து ‘வெளியபோங்க’ என்பதை போல பார்க்க....
அவன் பிடிவாதமாக மார்பின் குறுக்கே கைகளை கட்டியபடி அலட்சியமாக நின்றான்
தான் வாயைத்திறந்து கேட்காமல் அவன் வெளியே போகமாட்டான் என்று நினைத்த மான்சி “ ப்ளீஸ் கொஞ்சம் வெளிய போங்க நான் கிளீன் பண்ணிகிட்டு வர்றேன்” என்றாள்
“ஏய் இப்பத்தானே சொன்னேன் வெளிப்படையாக இருக்கனும்”
இவன் இந்த இடத்தைவிட்டு நகரமாட்டான் என்பது தெளிவாகத் தெரிய மான்சி வேறு எதுவும் பேசாமல் திரும்பி நின்றுகொண்டு தண்ணீரை திறந்துவிட்டு தனது தொடையிலிருந்த கசடுகளை சுத்தமாக கழுவினாள்... பிறகு தண்ணீரை வாறி தன் முகத்தில் அடித்து தனது களைப்பைப் போக்கினாள்
“ம் ஆச்சா மான்சி போகலாம” என்று சத்யன் அவளை நெருங்கி அவளை தூக்க முயல
“ம்ஹூம் நான் நடந்தே வர்றேன்” என்று அவன் கைகளை விலக்க
அவன் அவளின் பேச்சை அலட்சியம் செய்து அவளை தூக்கி தன் மார்போடு சேர்த்தணைத்துக் கொண்டு பாத்ரூமைவிட்டு வெளியே வந்தான்
இப்போது அவன் அணைப்பு சற்று மென்மையாக இருக்க..... மான்சி தன்னையும் அறியாமல் தனது உடல் பலவீனத்தோடு அவன் மார்பில் தன்முகத்தை சற்று அழுத்திவைத்துக் கொள்ள.... அவனின் வாசம் அவள் நாசியில் ஏறி மனதை நிறைக்க... அதுவரை கீழே தொங்கியபடி வந்த அவள் கைகள் சற்று மேலேறி அவன் முதுகை தொட்டது....
அவளுடைய தொடுகையை உணர்ந்த சத்யன் அவளை படுக்கையில் கிடத்தும் முன் தயங்கி நின்று குனிந்து அவள் முகத்தை பார்த்தான்
அவள் விழிகள் மூடியிருந்தலும்... நிமிர்ந்த அவளின் இரண்டு மன்மத கோபுரங்களும்... மலர்ந்த அவள் முகமும்... குவிந்த அவள் உதடுகளும்... அவனுடைய உணர்ச்சியை மறுபடியும் தூண்டிவிட....
அவளை அப்படியே கவிழ்த்து படுக்கவைத்து அவள் முதுகில் இவன் சவாரி செய்வது போல் ஏறி அவள் இடுப்பின் இரண்டு பக்கமும் கால்களை ஊன்றி அவள் அடிவயிற்றை உயர்த்தி அதன்கீழே ஒரு தலையனையை வைக்க... இப்போது அவள் பின்புறம் நன்றாக உயர்ந்து தெரிய....
சத்யன் அவளின் புட்டத்தை வெகுவாக ரசித்து குனிந்து அந்த வெளுத்து சிவந்து பருத்த சதை கோளங்களில் தன் உதடுகளால் அழுத்தி அழுத்தி முத்தமிட்டான்... அதன் மென்மையும் திண்மையும் அவன் உதடுகளுக்கு ரொம்பவே பிடித்துப்போக அந்த இடத்தை விட்டு நகராமல் மாற்றிமாற்றி மறுபடியும் மறுபடியும் முத்தமிட்டுக் கொண்டே இருக்க
மான்சியின் உடலில் முதன்முறையாக உணர்ச்சிகள் தலைகாட்ட ஆரம்பிக்க அதை லேசான தன்னுடைய முனங்கலில் வெளிப்படுத்தினாள்
ஆனால் சத்யன் அவளின் அந்த மென்மையான உணர்ச்சிகளை தனது முரட்டுத்தனமான ஆண்மையால் அழிக்கும் முயற்ச்சியாக.... அவள் அசந்த நேரத்தில் தடாலடியாக அவளின் பின்புறமாகவே... தனது நரம்புகள் முறுக்கேறிய முரட்டு உறுப்பால் ஒரே குத்தாக குத்தி ஏற்றினான்
இவ்வளவு நேரம் அவனது செயல்களை பற்களை கடித்துப் பொருத்துக்கொண்ட மான்சி.... இப்போதய இவனுடைய அதிரடி தாக்குதலால் வாய்விட்டு அலறி அவனை புரட்டி கீழே தள்ள முயல
எப்படி முடியும் அவளது பலவீனமான உடலை சத்யனின் பலமான உடல் எளிதாக வென்றது
சத்யன் விடியவிடிய கண்விழித்து மான்சியை விதவிதமாக புணர்ந்ததில் அவனுக்கு ரொம்பவும் உடல் களைத்து போக.... அற்புதமாக பலமுறை அவளை புணர்ந்து தனது வெற்றிகரமான முதலிரவை கொண்டாடிய திருப்த்தியில் அவளை இறுக்கி அணைத்துக் கொண்டு படுத்து உறங்க ஆரம்பித்தான்
மான்சிக்குத்தான் காலை வரை தான் உயிருடன் இருப்போமா என்ற சந்தேகம் எழுந்தது.... அந்தளவுக்கு அவள் உடலை நார்நாராகக் கிழித்திருந்தான் சத்யன்
அவன் கடித்து இழுத்த மார் காம்புகளை சுற்றி அவனுடைய பல் தடங்கள் இருக்க... சுருக்சுருக்கென்று பயங்கரமாக வலித்தது....
அவள் முதுகெல்லாம் அவனின் நகக்குறிகள் பட்டிருக்க திகுதிகுவென எரிந்தது
அவளுடைய பெண்மையே சற்று வீங்கிவிட்டது போல இருக்க.... தொடைகளை சேர்த்து வைக்க ரொம்ப சிரமப்பட்டாள்
கைகளும் கால்களும் எங்கே பரப்பது போல தன்னுணர்வுவற்று கிடக்க..... அவளுக்கு கைகால்களை அசைக்க வெக கஷ்டமாக இருந்தது
இது இன்றுமட்டும் தானா இல்லை தொடருமா.... அப்படி தொடர்ந்து நடந்ததென்றால் தன்னால் தாங்க முடியுமா........
எனக்கு மட்டும்தான் இப்படி இருக்கிறதா.... இல்லை முதலிரவன்று எல்லாப் பெண்களுக்குமே இப்படித்தான் இருக்குமா.......
பெண்ணென்றாலே இந்த கஷ்டத்தையும் வலிகளையும் தாங்கிதான் ஆகவேண்டுமா...........
இப்படி விடைதெரியாத பல கேள்விகளுடன் மான்சி விடியவிடிய கண்மூடாமல் கிடக்க.... சத்யன் அவளுடைய வாசனை மிகுந்த அழகு உடலை அணைத்துக்கொண்டு சுகமாக உறங்கினான்
பொழுது நன்றாக விடிந்து வெளியே ஆட்கள் நடமாடும் சத்தம் கேட்டாலும் மான்சியினால் படுக்கையைவிட்டு எழுந்திருக்க முடியவில்லை
சத்யன் அவள் மார்பு மத்தியில் முகத்தை வைத்துக்கொண்டு தூங்கியது ஒரு காரணம் என்றால்.... மான்சியால் அவனை விலக்கிவிட்டு எழ முடியாமால் கைகால்கள் வழுவிழந்து இருந்தது இன்னொரு காரணம்
மான்சி தன்மீது பாதி படர்ந்த நிலையில் நன்றாக உறங்கியவனின் முகத்தை தனது தலையை சாய்த்து பார்த்தாள்.... அவளின் வலது மார்பு கீழே இருக்க இடது மார்பை தன் முகத்தால் மேலே தள்ளிவிட்டு அதன் இடையே கிடைத்த சிறு இடைவெளியில் தனது முகத்தை வைத்துக்கொண்டு தூங்கினான்...
அவனின் வெப்பமான மூச்சுகாற்று அவள் இடது மார்பில் மோதி பிறகு மீண்டும் அவன் முகத்துக்கே போனது.... அவன் உதடுகள் கொஞ்சம் விரிந்து கீழுதடு மட்டும் அவள் இடது மார்பின் அடிச்சதையில் அழுத்தி வைத்து இருந்தான்... இந்தமாதிரி பழக்கமில்லாத இடத்தில் முகத்தை வைத்துக்கொண்டு மூச்சுமுட்டாமல் எப்படித்தான் தூங்குகிறானோ தெரியவில்லை
அவன் வலதுகை மான்சியின் இடுப்பை சுற்றி இருக்க... வலதுகாலை அவள் தொடைகள் மீது போட்டிருந்தான்.... அவனின் ஆண்மை தனது வீரியத்தை தொலைத்து அவள் பெண்மையின் மேட்டில் அவனைவிட சுகமாக உறங்கியது
இவனால் வெகுநாட்களாக பழக்கப்பட்டவன் போல எப்படி இவ்வளவு சுகமாக தூங்க முடியுது....
ஒருவேளை இது இவனுக்கு பழக்கமானதுதானோ என அவள் மனம் திடீரென்று நினைத்தது... அப்படியும் இருக்கலாம் இல்லையென்றால் இவ்வளவு நேர உறவில் எந்த தடுமாற்றமும் இல்லாமல்... எதை எப்படி செய்யவேண்டும் என்று பலவருடங்களாக பழகியவன் போல அவனால் நடந்துகொள்ள முடியுமா.... என்று எண்ணினாள்
" என் காதலுக்கு
" கல்லரை கட்டிவிட்டு....
" வெறும் காமத்தை தணிக்கும்...
" கருவியாகிப் போனேன்.....
" என்னைப்பற்றி எழுதினேன்....
" காகிதம் கண்ணீர் விட்டது ....
" உன்னைப்பற்றி எழுதினேன்.....
" அது எரிந்தே விட்டது.!
அவள் அவனை பற்றி சிந்தித்துக் கொண்டிருக்க.... வெளியே ராணி மான்சி என்று அழைத்து கதவை தட்டும் சத்தம் கேட்க
ச்சே அவங்களே கதவை தட்டி கூப்பிடுற அளவுக்கு நான் இன்னும் இங்கேயே இருக்கேனே என்று மான்சிக்கு இருந்தது
அதற்க்குள் சத்தம் கேட்டு விழித்த சத்யன் எழுந்து உட்கார்ந்து ரிமோட்டால் ஏசியை ஆப் செய்துவிட்டு கீழே இறங்கி நின்று சோம்பல் முறிக்க... முழு நிர்வாணத்துடன் நின்ற அவனைப்பார்த்து மான்சி கூசியவாறு முகத்தை திருப்பிக்கொண்டாள்
“ ஏய் என்ன மூஞ்சிய திருப்புற” என்ற சத்யன் குனிந்து தன் இடுப்புக்கு கீழே பார்த்துவிட்டு “ ஓ இதுவா” என்று கீழேயிருந்த அவன் வேட்டியை எடுத்து இடுப்பில் அரைகுறையாக சுற்றிக்கொண்டு மான்சியின் அருகே சரிந்து படுத்து தனது கையை ஊன்றி தலையை தாங்கியவாறு குனிந்து மான்சியின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டான்
“ மான்சி உன் உடம்பு ரொம்ப சூப்பர்... அதிலயும் இது ரெண்டும் ரொம்பவே சூப்பர்” என்று பெட்சீட்டுக்குள் கையைவிட்டு அவள் மார்புகளை தடவி அதன் காம்ப விரல்களால் நிமிண்டி விட....
எற்கனவே அங்கே அவன் பல் பட்டு ரொம்ப எரிச்சலாக இருக்க இப்போது அவன் விரலால் நிமிண்டியதும் வலி அதிகமாக.... மான்சி அவன் கைகளை பற்றிக்கொண்டு முகத்தில் வேதனையுடன் அவன் கண்களை பார்த்து
“அந்த இடம் ரொம்ப எரியுது கையை எடுங்களேன் ப்ளீஸ்” என்றாள்
சத்யன் அவள் வார்த்தைக்கு கட்டுப்பட்டானா அல்லது அவளின் அந்த பேசும் விழிகளுக்கு கட்டுப்பட்டானா என்று தெரியவில்லை.... பட்டென்று உடனே கட்டிலைவிட்டு எழுந்துவிட்டான்...
மான்சிக்கு பரவாயில்லையே தனது வார்த்தைக்கு கூட மதிப்பு கொடுக்கிறானே ஆச்சிரியமாக இருந்தது
“மான்சி மணி ஏழாகுது எழுந்து வந்து குளி” என்றவன் கைகொடுத்து அவளை எழுப்பிவிட்டு கட்டிலைவிட்டு கீழே இறங்க வைத்தான்
மான்சி கால்கள் பின்னலிட மெதுவாக பாத்ரூமை நோக்கி போக.... அவள் பின்னாலேயே வந்த சத்யன்
“ என்ன மான்சி நடக்க முடியலையா...ரொம்ப வலிக்குதா” என்று பரிவுடன் கேட்டவன் அவளை தூக்கிப்போய் பாத்ரூமில் விட்டுவிட்டு
“ நீ மொதல்ல குளிச்சுடு.... நான் போய் வேலைக்காரங்ககளை கூட்டிவந்து கட்டிலையும் ரூமையும் கீளின் பண்ணச்சொல்றேன்” எனறான்
“ அய்யோ அதெல்லாம் நான்வந்து கிளீன் பண்ணிக்கிறேன் வேலைக்காரங்க செய்ய வேண்டாம்” என்று மான்சி பதட்டமாக கூற
சத்யன் அவள் வார்த்தையை கவனியாதவன் போல பாத்ரூம் கதவை மூடிவிட்டு வெளியேறினான்
இன்றோடு இருவருக்கும் திருமணம் முடிந்து ஒருவாரம் ஆகிவிட்டது....மான்சிக்கு தினமும் புதுபுது கலைகளை கற்றுக்கொடுத்தான் ... சிலவற்றை பொறுத்தாள் சிலவற்றை எதிர்த்தாள்.... அவளை எதிர்ப்புகளை எல்லாம் தூசுபோல் உதறித்தள்ளியவன் அவளை தினமும் அடக்கியாள்வதில் வெற்றிகண்டான்.... இப்போதெல்லாம் சத்யனினெ குடிப்பழக்கமும் மான்சிக்கு தெரிந்திருந்தது....
அவளுக்கு இந்த வாழ்க்கை ஏதோ கனவில் நரகத்தில் வாழ்வதுபோல் இருக்க.... இந்த கனவு வாழ்க்கை எப்போது கலைந்து நிம்மதி உண்டாகுமோ என்று இருந்தது
மான்சி அன்றுமாலை தோட்டத்தில் இருக்கும் ரோஜாச்செடிகளிடம் தனது சோகத்தை மவுன மொழியில் சொல்லிக்கொண்டிருக்க.... அவைகளும் தலையசைத்து அவளுக்கு ஆறுதல் சொல்லிகொண்டு இருந்தன
மான்சிக்கு அந்த மலர்ந்த ரோஜாக்களை பார்த்ததும் ரேகாவின் ஞாபகம் வந்தது.... எனக்கு திருமணமாகிவிட்டதை அறிந்தால் என்ன செய்வாள்.... தனது அண்ணனை நான் ஏமற்றிவிட்டதாக கத்தி கதறுவாளா... இல்லை துரோகி என்று என் முகத்தில் காறித்துப்புவாளா.....ஆனால் விஷயம் தெரிந்தால் இந்த இரண்டில் ஒன்றை நிச்சயமாக செய்வாள்
என் வாழ்க்கையில் மட்டும் இந்த இருபதுநாட்களில் எவ்வளவு மாற்றங்கள்.... எல்லாமே நான் விரும்பி ஏற்க்காத மாற்றங்கள்
தனக்கு பின்னால் யாரோ வரும் ஓசை கேட்டு மான்சி திரும்பிப்பார்க்க... அங்கே மாயனுடன் அண்ணாமலை வந்தார்
மாயன் பணிவுடன் “ சின்னம்மா ஐயா உங்களை பார்க்க வந்தார் நான்தான் நீங்க தோட்டத்தில் இருக்கிறதாக சொல்லி கூட்டியாந்தேன்” என்று சொல்ல
“ சரி நீங்க போங்க மாயன்” என்றவள் அண்ணாமலையிடம் திரும்பி “ வாங்க மாமா எப்படியிருக்கீங்க மாமி சந்துரு சந்தீப் எல்லாரும் எப்படி இருக்காங்க” என்று சம்பிரதாயமாக நலம் விசாரித்தாள்
“ ம் எல்லாரும் நல்லாருக்காங்க மான்சி.... சந்துருதான் இப்போ என்கூடவே வர்றேன்னு ரொம்ப அடம் பண்ணான்... நான் அவசரமா கிளம்பி வந்ததால விட்டுட்டு வந்தேன்” என்றார் அண்ணாமலை
“ அப்படியென்ன அவசரம் மாமா அவனையும் கூட்டிட்டு வந்திருக்கலாமே மாமா” என்று மான்சி வருத்தமாக கூற
“ இன்னொரு நாளைக்கு கூட்டிட்டு வர்றேன் மான்சி..... உனக்கு உன் பிரண்ட் ரேகாகிட்ட இருந்து நேத்து குரியர்ல ஒரு தபால் வந்ததும்மா அதை குடுத்துட்டு போகலாம்னு வந்தேன்” என்றவர் மான்சியிடம் ஒரு தடித்த கவரை நீட்டினார்
மான்சிக்கு அந்த கவரை கைநீட்டி வாங்குவதற்க்குள் உடல் வியர்த்து போனது உள்ளே என்ன இருக்கும் என்ற நினைப்பில் தொண்டை வரண்டு அவள் நாக்கு ஈரப்பசை இல்லாமல் மேலண்ணத்தில் ஒட்டிக்கொண்டது
கவரை கையில் வாங்கிய மான்சி அதை நடுங்கும் கரங்களால் பிரித்துப் பார்த்தாள்.....
அந்த தாபாலை ரேகா அனுப்பியிருந்தாள்.... கவரை பிரித்தால் உள்ளே இன்னொரு வெளிநாட்டு தபால் இருந்தது...அதை ரகுதான் அனுப்பியிருந்தான்.... அதில் பர்ஸனல் என்று எழுதப்பட்டு மான்சிக்கு என்று எழுதி ரேகாவுக்கு அனுப்பப்பட்டிருந்தது.... ரேகா பிரிக்காமல் வேறு கவரில் போட்டு அண்ணாமலையின் வீட்டுக்கு அனுப்பியிருக்கிறாள்
மான்சி தன் உள்ளத்தில் எழுந்த கூக்குரல்களை அண்ணாமலை கவனிக்காதவாறு வெகு சிரமப்பட்டு அடக்கிக்கொண்டு “ வாங்க மாமா உள்ளே போகலாம்” என்று கூறிவிட்டு வீட்டுக்கு போகும் வழியில் திரும்பி நடந்தாள்
அண்ணாமலைக்கு காபி கொடுத்து உபசரித்தவள் சிறிதுநேரம் அவருடன் பேசிக்கொண்டிருந்து விட்டு சுந்தரம் வந்து அண்ணாமலையிடம் பேச ஆரம்பிக்கவும் மான்சி அங்கிருந்து நழுவி மாடியில் இருக்கும் தனது சிறிய அறைக்கு போனாள்
மான்சி உள்ளம் படபடக்க தன் கையிலிருந்த ரகுவின் கடிதத்தை பிரித்து படித்தாள்
அதில் ரகு அவள்மீது தனக்கிருக்கும் கடலளவு காதலை வார்த்தைகளாக கொட்டியிருந்தான்....
அந்த கடிதத்தில் அவனின் நேசத்தை வரிகளாக வடித்திருந்தான்....
அவள்மீது தனக்கிருக்கும் உன்மை அன்பை அந்த காகிதத்தில் காவியமாக மாற்றியிருந்தான்....
அதிலிருந்த ஒவ்வொரு வரியிலும் தனது உள்ளத்தின் ஏக்கத்தை வெளிப்படுத்தியிருந்தான்....
அதிலிருந்த ஒவ்வொரு எழுத்தும் அவனின் பிரிவுத்துயரை சொல்லாமல் சொல்ல மான்சி அதிர்ந்துபோய் அப்படியே சிலைபோல் அமர்ந்திருந்தாள்
எவ்வளவு நேரம் அப்படியே அமர்ந்திருந்தாளே தெரியவில்லை அந்த அறையில் இருந்த கடிகாரம் எட்டுமுறை ஒலிக்க... சட்டென தன் மவுனம் கலைந்து எழுந்த மான்சி மறுபடியும் மறுபடியும் பலமுறை அந்த கடிதத்தை வாசித்தாள்
அந்த கடிதத்தில் இருந்த நேசமும் காதலும் அவள் உள்ளத்தை உலுக்கியெடுக்க அந்த கடிதத்தால் தன் முகத்தை மூடிக்கொண்டு ஓவென்று கத்தி கதறி அழ ஆரம்பித்தாள் மான்சி....
தன்னுடைய நிலைமையை எண்ணி அழுதாள்..... ரகுவுக்கு தான் இழைத்த கொடுமையை நினைத்து அழுதாள்..... ஒழுக்கத்தை போற்றிய தனக்கு ஒழுக்கம் என்ற வார்த்தைக்கே அர்த்தம் தெரியாத சத்யன் கணவனாக வாய்த்ததை எண்ணி அழுதாள்.... இப்படி தன் கண்களில் இருக்கும் கண்ணீர் வற்றிப்போகும் அளவுக்கு அழுதவள் யாரோ கதவை தட்டும் சத்தம் கேட்டு சட்டென அடங்கினாள்
“ இதோ வர்றேன்” என்று குரல் கொடுத்துவிட்டு அவசரமாக பாத்ரூம் ஓடியவள் தண்ணீரை வாறி முகத்தில் அடித்து அழுத தடம் தெரியாமல் கழுவினாள் பிறகு வெளியே வந்து கதவை திறக்க மாயன்தான் நின்றிருந்தான்
“ஊர்லேர்ந்து வந்திருந்தாரே உங்க மாமா அவரு கிளம்புராறாம்... உங்களை பார்த்து சொல்லிட்டு போகலாம்னு நிக்கிறாரும்மா வர்றீங்களா” என்று கேட்க
“சரி நீங்க போங்க நான் இதோ வர்றேன்” என்றவள் உள்ளே வந்து முகத்துக்கு லேசாக ஒப்பனை செய்துகொண்டு கீழே வந்தாள்
அவளுக்காகவே காத்திருந்தது போல அண்ணாமலை எழுந்துகொண்டு “ நேரமாச்சு மான்சி நான் கிளம்பறேன்” என்று விடைபெற
“ ம் சரி மாமா அடுத்தமுறை வரும்போது சந்துருவை கூட்டிட்டு வாங்க” என்று கூறிவிட்டு வாசல் வரை வந்து வழியனுப்பினாள்
பிறகு வீட்டுக்குள்ளே வந்தவள் தனக்கு மதியம் சாப்பிட்டதே வயிறு புல்லாயிருக்கு என்றும் இரவுஉணவு வேண்டாம் என கூறிவிட்டு மாடியில் இருக்கும் சத்யன் அறைக்குள் நுழைந்து பக்கத்தில் இருந்த அறைக்கு போய் அங்கிருந்த சிறியக் கட்டிலில் சுருண்டு படுத்துக்கொண்டாள்
அவள் அமைதியாக படுத்தாலும் அவள் மனம் ஓவென்று இரைச்சலுடன் கைகொட்டி சிரித்து அவளை ஏளனம் செய்தது....
‘ரகுவை ஏற்றிவிட்டு இந்த பணக்கார வீட்டில் சொகுசாக வாழலாம் என்று நினைத்தாய்... ஆனால் விதி உன்னை ஏமாற்றிவிட்டது பார்த்தாயா’ என்று மனம் ஏளனம் செய்ய... மான்சிக்கு தன் மனதுக்கு என்ன பதில் சொல்வது என்று தெரியாமல் குழம்பி கண்ணீர் வடித்தாள்
வெகுநேரம் அப்படி கண்ணீர் விட்டுக்கொண்டு படுத்திருந்தவள் பக்கத்து அறையில் சத்யன் நடமாடும் சத்தம் கேட்க தன் காதுகளை பொத்திக்கொண்டு இன்னும் தன்னை குறுக்கிக்கொண்டு கண்களை மூடிக்கொண்டாள்
அவளிருந்த அறையின் கதவு திறந்து அவள் அருகில் வரும் ஓசை கேட்க மான்சியின் இதயம் படபடவென்று அடித்துக்கொண்டது
“ என்ன மான்சி மதியம் சாப்பிட்டதே போதும்னு சொன்னியாமே சரி நான் கீழே போய் சாப்பிட்டு வர்றேன்.... அதுக்குள்ள நீ அங்கே இருக்கனும்..... இது பர்ஸ்ட் டைம் அதனால விடுறேன் இனிமேல் நான் வரும்போது நீ என் கட்டில்லதான் இருக்கனும்” என்று கடுமையான குரலில் எச்சரிக்கை செய்த சத்யன் அறையைவிட்டு வேகமாக வெளியேறினான்
மான்சிக்கு இருந்த மனநிலையில் ஆத்திரமாக வந்தது இவனெல்லாம் என்ன மனுஷன்.... இவன் செக்ஸுக்காக இவ்வளவு செலவு பண்ணி கல்யாணம் பண்ணதுக்கு பதிலா யாராவது ஒரு வேசியை கூடவே வச்சுக்கலாம்.... என்று முதன்முறையாக சத்யனை பற்றி மட்டகரமாக நினைத்தள் மான்சி ...
இன்னிக்கு என்ன ஆனாலும் சரி அவனுடைய இஷ்டத்துக்கு நான் பணிந்து போகவே மாட்டேன்.... என் உடலுக்கு ஓய்வும் மனதுக்கு நிம்மதியும் வேண்டும் அதனால் இன்னிக்கு அவன் முயற்சிகள் பலிக்காது என்று வைராக்கியமாக நினைத்தவள் கால்களை நீட்டி விரைப்பாக படுத்துக்கொண்டாள்
சிறிதுநேரத்தில் மான்சியின் அறைக்கதவை தடாலென திறந்துகொண்டு உள்ளே வந்த சத்யன் அவள் போர்த்தியிருந்த போர்வையை பிடித்து இழுத்து கீழே போட்டவன் “ஏய் என்ன திமிராடி உனக்கு.... நான் சொல்லிட்டு போய் எவ்வளவு நேரம் ஆகுது.... இன்னும் நீ இங்கேயே இருக்க..... என்ன அதுக்குள்ள இவன் என்ன சொல்றது நாம என்ன செய்றதுன்னு திமிராயிடுச்சா” என்றவன் அவளை முரட்டுப் பிடியாக பிடித்து தூக்க
மான்சி தன் பலத்தையெல்லாம் ஒன்று திரட்டி அவன் மார்பில் கைவைத்து தள்ள...
சத்யன் பின்புறமாக தடுமாறி விழ இருந்தவன் சமாளித்துக்கொண்டு நிமிர்ந்தவன் “ஏய் என்னடி திமிர் அதிகமாயிடுச்சா உன்னையெல்லாம் வைக்க வேண்டிய இடத்தில் வைக்கனும்” என்றவன் கண்கள் ரத்தமென சிவக்க உட்சபட்ச கோபத்தில் சத்தம் போட்டவாறே அவளை நெருங்க
மான்சிக்கு அவனுடைய கோபம் உதறலை கொடுத்தாலும் இன்றைக்கு தன் உயிரே போனாலும் பராவாயில்லை இவனுக்கு இணங்ககூடாது என்று நினைத்தவள் .... சட்டென தன் காதோரம் குத்தியிருந்த ஹேர்பின்னை எடுத்து கொண்டு மின்னலென பாய்ந்து அருகில் இருந்த சுவிட்ச் போடருகே போனவள்
" இன்னும் ஒரு அடி எடுத்து வச்சீங்க நான் இந்த பின்னை இந்த வேல்டர்க்குள்ள விட்டுருவேன்.... நான் சும்மா சொல்றேன்னு நினைக்காதீங்க உன்மைாவே செய்வேன்.... ஏன்னா எனக்கு வாழனும்ங்கற ஆசையே இல்லை சாவை வரவேற்கிறேன்" என்றவள் சுவிட்ச் போடில் இருந்த பிளக் பாயின்ட் மிகஅருகில் தன் கையிலிருந்த பின்னை கொண்டு போக
சத்யனுக்கு அப்போதுதான் நிலைமையின் தீவிரம் புரிந்தது அவள் உன்மையிலேயேதான் சொல்கிறாள் என்று புரிய அவன் மனம் குமுறியது இது தனது தன்மானத்துக்கு விழுந்த பலத்த அடியாக புரிய.... தனது கல்யாண வாழ்க்கை ஒரே வாரத்தில் முடிவுக்கு வந்துவிட்டது என்று நினைத்தவன் " இதுதான் உன் முடிவா.... அப்போ நான் சொல்றதையும் கேட்டுக்க இனிமேல் நீயா வந்து என்னை தொடும் வரை நான் உன் நிழலைக் கூட தீண்டமாட்டேன் இது உறுதி இனிமே இது உன்னோட அறை நீ என் அறைக்கு வரவேண்டிய அவசியமேயில்லை" என்று உறுதியான குரலில் கூறிவிட்டு அங்கிருந்து வெளியேறினான்
சத்யன் கோபமாக இரைந்துவிட்டு வெளியேறியதும் மான்சி சிறிதுநேரம் அந்த சுவிட்ச் போடருகிலேயே நின்றிருந்தாள்....
பிறகு மெதுவாக வந்து கட்டிலில் அமர்ந்தவாறு சத்யன் பேசியதை மறுபடியும் மனதில் ஓட்டினாள்
ரொம்ப அவசரப்பட்டு பேசிட்டமோ என நினைத்தாள் ...இறுதியாக என்ன சொன்னான்...
நானாக வந்து அவனை தொடும்வரை அவன் என்னை நாடமாட்டான் என்றுதானே சொன்னான்...
அதையும்தான் பார்க்கலாம் என்னைவிட்டுவிட்டு அவனால் ஒரு இரவுகூட இருக்க முடியாது....
என்னை அணைத்துக்கொள்ளாமல் இரவுநேரங்களில் அவனால் உறங்கவே முடியாதே.
என் மார்புக்கு மத்தியில் முகத்தை வைத்துக்கொண்டு என் மார்புகளின் வாசனையை நுகராமல் அவனுக்கு தூக்கம் பிடிக்காதே....
அப்புறமா ஏன் இந்த வெட்டி சவாலெல்லாம் ம் .....
இந்த ஒருவாரத்தில் விடியவிடிய அப்படித்தானே ஈருடல் ஓருயிராக இருக்கிறான்....
அப்புறம் எப்படி நான் இல்லாமல் இருப்பான்... ம்ம் இதெல்லாம் சும்மா என்னை மிரட்டுவதற்காக சொன்ன வார்த்தைகள்...
இதோ இன்னும் கொஞ்சம் நேரத்தில் வந்து மான்சி என்னால முடியலடி வாடி ப்ளீஸ்னு என் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு முத்தமிட்டு என்கிட்ட கெஞ்சப் போறான்...
வாழ்க்கை ஒரு வானவில்
அதன் வண்ணம் கலைவதற்க்குள்
வாழ்ந்துவிடலாம் வா
No comments:
Post a Comment