என் உயிரே மான்சி - அத்தியாயம் - 27

சத்யன் அவளின் இடுப்பை பிடித்துக்கொண்டு தனது இயக்கத்தை மெதுவாக ஆரம்பிக்க,

மான்சி தன்னிலை மறந்து சுக வேதனையில் முனங்க ஆரம்பித்தாள்

மான்சி முதலில் கேட்டதற்கு இணங்கி சத்யன் தனது துளையிடும் வேலையை மெதுவாகத்தான் ஆரம்பித்தான் ,

ஆனால் கண்ணெதிரில் மிக நெருக்கமாக மான்சியின் வெற்றுடல் அவனை வெறிக்கொள்ள செய்ய, தனது இயக்கத்தின் வேகத்தை அதிகரித்தான்

மான்சி தனது இடுப்பை அவனுக்கு நேர்த்தியாக உயர்த்திக்கொடுக்க அவன் தனது உறுப்பை நன்றாக கொண்டு செலுத்தினான்,

இருவரின் உணர்ச்சிகளும் ஒரே நேர்கோட்டில் பயணிக்க, சத்யனின் வேகத்தால் அவள் பெண்மை அதிர்ந்து விரிந்தது

மான்சி அவனின் வேகம் தாளாமல் தனது பெண்மை சுவர்களை இறுக்கி பிடிக்க,

சத்யனின் ஆண்மை அவளுக்குள் துடித்து தனது வெள்ளை அமுதத்தை அவள் பெண்மைக்குள் கொட்டியது,

மான்சியின் பெண்மை அந்த அமுதத்தை தன்னுடைய ஆழத்தில் வாங்கி சேமித்தது

சத்யன் களைத்துப்போய் அவளின் அடிவயிற்றில் கவிழ்ந்து படுக்க, மான்சி அவன் தலையை வருடி ஆறுதல் படுத்தினாள் 


அந்த காம போராட்டத்தில் இருவரும் சுகமாக களைத்துப்போனார்கள் ,, ஆனால் அவர்கள் உடம்பின் ஒவ்வொரு பகுதியும் சுகம் சுகம் என்று துள்ளிக்கொண்டு இருந்தது

அவள் வயிற்றில் முகம் வைத்திருந்த சத்யன் அங்கே அழுத்தமாக முத்தமிட்டான், பிறகு மெதுவாக அவள் பெண்மையில் இருந்து தன் உறுப்பை உருவிக்கொண்டு, மான்சியின் பக்கத்தில் படுக்கையில் விழுந்தான்

மான்சி திரும்பி படுத்து அவனை இறுக்கி அணைத்து கொண்டு " வேகமா பண்ணாதீங்கன்னா அப்பத்தான் ரொம்ப வேகமா பண்றீங்க, எனக்கு ரொம்ப பயமா இருந்துச்சு" என்று குசுகுசுவென்று சொல்ல

சட்டென அவளை விலக்கிய சத்யன் " ஏன் பயப்படனும், இப்போ அப்படி ஒன்னும் நான் முரட்டுத்தனமா பண்ணலையே, மான்சி உண்மையை சொல்லு உனக்கு உடம்பு ஏதாவது சரியில்லையா, ஏன் இப்படி டல்லா இருக்க" என கவலையுடன் கரிசனமாக கேட்டான்

அவனின் சொரசொரப்பான கன்னத்தை தடவியவாறு " உன்மையிலேயே என்னை பார்த்தா உங்களுக்கு எதுவுமே வித்தியாசமா தோணலியா" என மயக்கும் குரலில் மான்சி கேட்க

முகத்தில் லேசான கலவரத்துடன் எழுந்து அமர்ந்த சத்யன் " ஏன் மான்சி என்னாச்சு உனக்கு நீ எதையோ என்கிட்ட மறைக்கிற மான்சி" என சத்யன் பதட்டமாக கேட்டான்

படுத்தவாறு மான்சி அவனை பார்த்து கண்சிமிட்டி உதடு சுழித்து " அதை இப்படி தள்ளி உட்கார்ந்து கேட்டா சொல்ல முடியாது, என்னை தூக்கி உங்க மடியில் படுக்க வச்சி நான் சொல்ற இடத்தில் நான் சொல்ற மாதிரி எல்லாம் முத்தம் குடுத்தா சொல்வேன்" என மான்சி குறும்பு குரலில் கூறினாள்

அவள் குறும்பு பேச்சால் சத்யனுக்கு விஷயம் அவ்வளவு சீரியஸானது இல்லை என புரிய " கரும்பு தின்ன கூலியா" என்றவாறே தனது கையை நீட்டி அவளை இழுத்து தன் மடியில் குழந்தை போல் படுக்க வைத்துக்கொண்டான்

" ம்ம் சொல்லு எங்கெங்கே முத்தம் குடுக்கனும்," என சத்யன் கேட்க

" முதல்ல வயித்துல நல்லா சத்தமா அழுத்தி ஒரு உம்மா குடுங்க பார்க்கலாம் " என்று மான்சி கண்களை மூடிக்கொண்டு வெட்கமாய் சொல்ல

உடனே மறுபேச்சின்றி சத்யன் குனிந்து மான்சியின் ஆலிலை வயிற்றில் சத்தமாக முத்தம் பதித்தான், அந்த சத்தம் அந்த அறையெங்கும் எதிரொலித்தது

முத்தமிட்ட பிறகுதான் சத்யன் யோசிக்க ஆரம்பித்தான். உடம்புக்கு என்ன என்று கேட்டதற்கு ஏன் மான்சி வயிற்றில் முத்தமிட சொன்னாள், என் நினைத்தவன் நிமிர்ந்து மான்சியின் முகத்தை பார்க்க

அவள் முகம் முழுவதும் வெட்கமும் சிரிப்புமாய் பூரித்து சிவந்திருக்க, சத்யனுக்கு ஏதோ விஷயம் புரிவது போல் இருக்க, அவ்ள் அடி வயிற்றை தடவியபடி " மான்சி என்னன்னு சொல்லு , எனக்கு என்னென்னவோ தோணுது" என்று தாபத்தோடு கேட்க 
" உங்களுக்கு என்ன தோணுது" என்று மான்சி பதிலுக்கு கேட்டாள்

" ம் இந்த சொப்பு வயிற்றில் குட்டி மான்சி வந்திருக்காளோன்னு தோணுது" என்ற சத்யன் மறுபடியும் குனிந்து அவள் வயிற்றில் முத்தமிட்டான்

" அது சரி அதென்ன குட்டி மான்சி, அதுவும் குட்டி சத்யனா இருந்தா என்ன பண்ணுவீங்க" என அவன் தலையை தன் வயிற்றில் அழுத்தி கொண்டு மான்சி கூற

சத்யனுக்கு எல்லாம் நிமிடத்தில் புரிந்துபோனது " மான்சி நிஜமாகவேவா" என்று ஆனந்த கூச்சலிட்ட வாறு அவளை தூக்கி தன் மார்போடு அணைத்துக்கொண்டு " ஏன் மான்சி என்கிட்ட பர்ஸ்ட் சொல்லலை, நான் வேற இது தெரியாம அவ்வளவு போர்ட்ஸ்ஸா பண்ணிட்டேன்" என்று சத்யன் வருத்தபட்டான்

" அதெல்லாம் ஒன்னும் ஆகாது, நீங்க வருத்தபடாதீங்க" என மான்சி கூறவிட்டு அவனை அணைத்து அவன் மார்பில் முத்தமிட்டு " இது முடிஞ்சதுக்கப்புறம் தான் சொல்லனும்னு இருந்தேன் அதான் இப்போ சொன்னேன்" என்றாள்

இந்த உலகத்தையே ஆள்பவன் கூட இவ்வளவு சந்தோஷமாக இருக்கமாட்டான் , பெரும் புதையலை கண்டவனுக்கு கூட சத்யனின் சந்தோஷத்தில் கால்பங்கு வராது , சத்யன் அவ்வளவு சந்தோஷமாக இருந்தான்
அவளை அணைத்து ஆயிரம் முத்தங்களை அனாயாசமாக வழங்கினான், ஆனால் அவள் கஞ்சத்தனமாக வாங்கிய கடனை திருப்பி சத்யனுக்கு கொடுக்காமல் இன்னும் வேனும் இங்கே குடுங்க அதோ அங்கே விட்டுபோச்சு மறுபடியும் குடுங்க, ம்ஹூம் சத்தமே கேட்கலை நல்லா சத்தமா குடுங்க, என்று தனது ஏழு வருட பாக்கியை வசூல் செய்து அவன் முத்தத்தால் தன் உடலை அலங்கரித்துக்கொண்டாள்

அப்போது அறையில் இருந்த போன் ஒலித்தது, சத்யன் விலகி எழுந்து, போனை எடுத்து ஹலோ என்றான் “ சத்யா நான் அப்பா பேசறேன், இன்னிக்கு மீட்டிங் இருக்குன்னு சொன்ன, நான் வேனும்னா பானுவுக்கு போன் பண்ணி அவளை மட்டும் மீட்டிங்கை அட்டன் பண்ணிக்கச் சொல்லவா” என்று தயானந்தன் மெதுவாக கேட்க

அவருக்கு என்ன பதில் சொல்வது என்று சத்யனுக்கு சங்கடமாக இருந்தது, மான்சி விட்டுட்டு மீட்டிங் போகவும் முடியாது, தயங்கியபடி “ அது வந்துப்பா” என்று இழுக்க

“சரி சத்யா நான் பானுவுக்கு போன் பண்ணி சொல்லிர்றேன், ஆனா இப்போ மணி ஒன்னு ரெண்டு பேரும் சாப்பிட வாங்க அம்மா சமையல் ரெடி பண்ணிட்டா” என்று சொல்லிவிட்டு தயானந்தன் போனை வைத்துவிட்டார்

சத்யன் மறுபடியும் மான்சியிடம் வந்து அவளை தூக்கி உட்கார வைத்து “ மான்சி சாப்பாடு ரெடியாம், டிரஸ் பண்ணிகிட்டு வா சாப்பிட்டு வந்து மிச்ச கதைகளை பேசலாம்” என்றவன் தனது உடைகளை எடுத்தான்“டிரஸ் மட்டும் மாத்தமுடியாது குளிக்கனும்” என்ற மான்சி குளியலறைக்கு போய்விட்டாள்

இருவரும் குளித்துவிட்டு வேறு உடையணிந்து கீழே வந்தபோது, சத்யனின் மச்சான்கள் இருவரும் “ என்ன மாப்ளே நூன் ஸோவா” என்று நக்கல் செய்ய

சத்யன் கூச்சமின்றி “ஆமா அதுக்கு என்ன இப்போ, நீங்கல்லாம் பார்க்காத நூன் ஸோவா நாங்க பார்த்துட்டோம்” என்று பதிலடி கொடுக்க

“ ம்ம் நடத்து சத்யா ஆனா சாப்பாட்டை மட்டும் மறந்திடாதே அப்புறம் வெலவெலத்து போயிரும்” என்று தன் பங்குக்கு நித்யாவின் கணவன் கிண்டல் செய்ய

சத்யன் கூச்சமில்லாமல் எல்லாருக்கும் பதில் சொன்னாலும் மான்சிக்குத்தான் வெட்கம் வந்து தன் போர்வையால் அவளை மூடிக்கொண்டது

மான்சி கர்ப்பம் என்று தெரிந்ததும் சந்தோஷமும் கேலியும் கிண்டலும் அதிகமானது, அனைவரும் மான்சியை பூவாய் தாங்க ...மச்சான்களின் வாழ்த்துக்களை தனது சட்டை காலரை உயர்த்திவிட்டு கொண்டு கர்வமாக பெற்றுக்கொண்டான்

மாலை பிள்ளைகள் வந்ததும் இன்னும் ஆர்பாட்டம் அதிகமானது, தன் அம்மா மீது தாவி ஏறிய பிள்ளைகளை “ம்ஹூம் அப்படி அம்மா கிட்ட தாவக் கூடாது, அம்மா வயித்துல பாப்பா இருக்கு, அதுக்கு வலிக்கும் ” என்று நித்யா தன் தம்பி பிள்ளைகளுக்கு எடுத்து சொல்ல

அதன்பிறகு பாப்பாவை பற்றி ப்ரணேஷும் ப்ரணவ்வும் கேட்ட கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்ல, சம்பளம் கொடுத்து ஒரு டாக்டரை நியமிக்கலாமா என அனைவரும் யோசித்தனர்

அந்தளவுக்கு நுனுக்கமாக கேள்வி கேட்டார்கள், ஏன்டா இவன்களிடம் சொன்னோம் என்று நித்யா தலையில் கைவைத்துக்கொண்டு உட்கார்ந்து விட்டாள்

அவள் கணவன் “ என்னை எப்படி எல்லாம் மிரட்டுவ இப்போ பார்த்தியா உன் தம்பி பசங்க உன்னை என்ன பாடுபடுத்துறாங்க, அதான்டி நித்தி கடவுள் இருக்கார்டி” என மனைவியின் காலை வாரினான்

கூத்தும் கும்மாளமுமாக பகல் பொழுது கழிந்து இரவு வர, எல்லாருக்கும் முன் சத்யன் சாப்பிட்டுவிட்டு தன் அறைக்கு ஓட, அனைவரும் அதை பார்த்து கொள்ளென சிரிக்க, மான்சி ஒன்னும் தெரியாத பதுமையை போல் நைசாக மாடிக்கு நழுவினாள்

அவள் அறையை திறந்து உள்ளே நுழையவும் சத்யன் அவளை அள்ளியெடுக்கவும் சரியாக இருந்தது, ஆனால அப்போது அவள் பின்னாடியே அவர்களது வாரிசுகள் வந்து நிற்க்க சத்யன் அவசரமாக மான்சியை தரையில் விட்டுவிட்டு அசடு வழிந்தான்

“ அப்பா நாங்க உங்க ரெண்டு பேர்கூடயும் தான் தூங்க போறோம்,” என்று அறிவித்த ப்ரணேஷ் ஓடிப்போய் கட்டிலில் விழ, அவனை தொடர்ந்து ப்ரணவ்வும் போய் கட்டில் படுத்துக்கொண்டான் 



சத்யன் சங்கடமாக மான்சியை பார்க்க, அவளால் பொறுக்கமுடியாமல் நின்றிருந்தாள், பிறகு வேகமாக கட்டிலை நெருங்கிய மான்சி “ என் செல்லங்கள் இல்ல நீங்க கீழே போய் உங்க ரூம்ல படுங்க, இங்கே வேண்டாம்” என்று பொறுமையாக கூறினாள்

அவர்கள் அசையவில்லை முடியாது என்று தலையசைத்து விட்டு “ அப்பா நாங்க நடுவுல படுத்துக்குறோம், வாங்க சீக்கிரம் ” என்று அப்பாவுக்கு உத்தரவிட சத்யன் வேறு வழியின்றி கட்டிலின் ஓரத்தில் படுக்க, மான்சி நெருக்கியடித்து சத்யனை ஓட்டி படுத்தாள்

“அம்மா நீங்க இந்தபக்கமா வாங்க” என ப்ரணேஷ் அழைக்க,... “ வர முடியாது நான் இங்கயே படுத்துக்கிறேன்” என்றாள் மான்சி
“ அப்ப நங்க எப்படி உங்க ரெண்டு பேருக்கு நடுவுல படுக்கறது” என்று ப்ரணவ் கேட்க
‘ ஒரு மண்னும் வேண்டாம் அங்கயே படுங்க” என மான்சி கோபமாக கூற
“ ச்சு என்ன மான்சி பசங்களை போய் கோபமா பேசிகிட்டு, நீதான் போய் அந்த பக்கமா படேன் மான்சி” என்று சத்யன் சொல்ல
“ அதெல்லாம் முடியாது” என்ற மான்சி சத்யனி வயிற்றில் தனது கைகளை போட்டு வளைத்துக்கொண்டாள்
“ அம்மா கையை எடுங்க நான்தான் அப்பா மேல கை போட்டு தூங்குவேன்” என்று ப்ரணேஷ் அதிகாரம் செய்ய

விட்டால் மான்சிக்கு அழுகையே வந்துவிடும் போல இருந்தது, அப்போது சத்யனின் செல் ஒலிக்க சத்யன் எட்டி தனது செல்லை எடுத்து பேசிவிட்டு “இந்தா ப்ரணேஷ் தாத்தா உன்கிட்ட பேசனுமாம்’ என்று தன் மகனிடம் போனை கொடுத்தான்

அவன் சிறிதுநேரம் பேசிவிட்டு சத்யனிடம் போனை கொடுத்துவிட்டு “ டேய் ப்ரணவு வாடா தாத்தா கிட்ட போகலாம், நமக்கு ஒரு குட்டி கார் வாங்கி தரப்போறாராம் அது மாடல் பார்த்து சொல்லனுமாம் அதான் கூப்பிடுறார் வாடா போகலாம்” என்ற அடுத்த நிமிடம் இருவரும் சிட்டாகப்பறந்து விட்டனர் 


அவர்கள் போனதும் பக்கத்தில் இருந்த தன் மனைவியை தூக்கி தன் மீது போட்டுக்கொண்டு “ மான்சி சிங்கப்பூரில் ஒருநாள் உன்கிட்ட ஒரு விஷயம் சொன்னேனே ஞாபகம் இருக்கா,” என்று குறும்பு கொப்பளிக்கும் குரலில் கேட்க

“என்ன சொன்னீங்க எனக்கு ஞாபகம் இல்லை’

‘”ம் என்கூட படுத்துக்க, ஒரு நாளைக்கு இந்த பெரிய குழந்தை அந்த சின்ன குழந்தைங்ககூட வந்து சண்டை போடும்னு சொன்னேன் அது சரியா போச்சா” என்று கிண்டல் குரலில் கேட்க

“ ஆமாம்ல, ஆனா எனக்கு அழுகையே வந்துருச்சு” என்று அவனை இறுக்கி அணைத்துக்கொண்டாள், சத்யனும் தன் சொர்க்கத்தை அணைத்துக்கொண்டு தனது முத்தத்தால் அவள் உடலில் புதுக்கவிதை எழுதினான் 

முற்றும்