வாழ்ந்தால் உன்னோடுதான் மான்சி - அத்தியாயம் - 23

மான்சிக்கு எல்லாமே கனவுபோல் இருந்தது, கண்களில் அவளையும் மீறி கண்ணீர் வழிந்தபடியே இருந்தது, உணர்ச்சிவசத்தில் உடல் நடுங்கியது, இப்போது சத்யன் தன்னருகில் இருந்தா தேவலாம் போல் இருந்தது...
குழந்தையை வாங்கி பாக்யா கொஞ்சிக்கொண்டிருக்க, அப்போது அங்கே வந்த அருண் மான்சியைப் பார்த்துவிட்டு சந்தோஷத்துடன் “ நான்போய் அண்ணனை கூட்டிட்டு வர்றேன்” என்று சொல்லிவிட்டு வெளியே ஓடினான்..

அவன் சென்ற சில நிமிடங்களுக்கெல்லாம் சத்யனை அழைத்து வந்துவிட்டான், அருண் எதுவுமே சொல்லாமல் அழைத்து வந்ததால், சத்யன் எந்த எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமல் அறைக்குள் நுழைந்தான், அங்கே மான்சியைப் பார்த்ததும் ஆச்சர்யத்தில் அப்படியே நின்றவன், அவள் கண்களில் மிரட்சியுடன் கண்ணீரைப் பார்த்ததும், இவனுக்கும் கண்கள் கலங்கியது, இரண்டு கைகளையும் விரித்து மான்சியை வாவென்று அழைக்க, அடுத்த விநாடி அவன் கைகளுக்குள் இருந்தாள் மான்சி,

அவளை தன் நெஞ்சோடு அணைத்து, அவள் தோளில் தன் தாடையை ஊன்றி “ அழாத மான்சி” என்று கூறிவிட்டு அவன் அவள் தோளை தன் கண்ணீரால் கழுவினான்,

> இன்று காலையிலிருந்து தவித்த தவிப்பு அவனுக்குத்தான் தெரியும், அவளை ஆறுதல்படுத்தும் சாக்கில் தன்னையும் ஆறுதல்படுத்திக்கொண்டான்

அங்கிருந்த அனைவருமே’ ஒன்றைவிட்டு ஒன்று பிரிந்தால் உயிரை விட்டுவிடும் இந்த காதல் பறவைகளைப் பார்த்து கண்ணீர் சொரிந்தனர், இவர்களைப் போய் இத்தனை நாளா பிரிச்சி வச்சிட்டமே என்ற குற்றவுணர்வில் குன்றினாள் சாந்தி

முதலில் சாந்திதான் கண்களைத் துடைத்துக்கொண்டு அவர்களை நெருங்கி மகனின் தோளில் கைவைத்து “ ஏன்டா என்கிட்ட ஏன் இவ்வளவு ரோஷமும் வீம்பும் , இவளையும் கூட்டிக்கிட்டு வந்திருக்கலாமே? நாங்க போகும்போது ஓன்னு அழுதுகிட்டு இருக்கா?” என்று ஆதங்கத்துடன் சொன்னதும் ..

மான்சியை அழைத்துவந்தது அம்மாதான் என்று சத்யனுக்கு அப்போதுதான் புரிந்தது, மான்சியை விட்டுவிட்டு தன் அம்மாவின் பக்கம் திரும்பிய சத்யன் தாயின் கையைப் பற்றிக்கொண்டு “ அம்மா ரொம்ப நன்றிம்மா” என்றவன் அவள் கையிலேயேமுகத்தை பதித்து அந்த கைகளை தன் கண்ணீரால் கழுவினான்

மகனின் கண்ணீரைப் பார்த்த சாந்தியின் மனம் பொறுக்கவில்லை, மான்சியின் மீது சத்யன் வைத்துள்ள காதலை அவன் கண்ணீர் உணர்த்தியது “ உன் தங்கச்சியோட கல்யாணத்துல உன்னை இந்த மாதிரி கோலத்தில் பார்க்க எனக்கு தாங்கமுடியலை சத்யா, அதனாலதான் ரமாவை கூட்டிக்கிட்டுப் போய் மான்சியை கூட்டிட்டு வந்தேன், உன்னோட சந்தோஷம் இவதான்னு எனக்கு எப்பவோ புரிஞ்சுருச்சு சத்யா, அப்பாவை நீ அடிச்சிட்டங்கற கோபம் எல்லாம் எப்பவோ போயிருச்சு சத்யா,, பாக்யாவோட கல்யாணத்துக்குப் பயந்து அமைதியா இருந்தேன், ஆனா இனிமே எனக்கு எந்த பயமும் இல்லை, யாரு என்னா சொன்னாலும் என் மகன் மருமகள் ரெண்டுபேரும் என்கூடத்தான் இருப்பாங்க, நீ மொதல்ல புதுத் துணியை போட்டுகிட்டு மாப்பிள்ளையை கூட்டிட்டு வா” என்று மகனுக்கு உத்தரவிட்டாள் சாந்தி

அதன்பின் அந்த அறை முழுவதும் சிரிப்பும் சந்தோஷமுமாக நிறைந்திருக்க, சத்யன் மான்சி எடுத்து வந்த உடைகளை எடுத்துக்கொண்டு பாத்ரூம் போய் மாற்றிக்கொண்டு வந்தான்,

அருண் ஓடிவந்து “ மாப்பிள்ளை அழைப்பு முடிஞ்சு, எல்லோரும் மண்டபத்து வாசலில் நிக்கிறாங்க” என்று சொல்ல

பாக்யாவைத் தவிர அனைவரும் வெளியே வந்தனர், சத்யன் ராமுவின் கால்களை எடுத்து தாம்பாளத்தில் வைத்து பால், தயிர், பன்னீர், ஊற்றி நன்றாக கழுவி மேல் பாதத்தில் மஞ்சள் தடவி குங்குமம் வைத்து பூப்போட்டு கையெடுத்துக் கும்பிட்டுவிட்டு, அம்மா கொடுத்த கால் மெட்டியை ராமுவின் விரலில் மாட்டிவிட்டு எழுந்து குடை பிடித்து மண்டபத்துக்குள் மாப்பிள்ளையை அழைத்து வந்தான்,

அவ்வளவு கூட்டத்திலும் ராமு மான்சியைப் பார்த்து புன்னகைத்து வரவேற்பாய் தலையசைத்தான்,

மான்சிக்கு இந்த சடங்குகள் புதிது என்பதால் தன் சத்யன் செய்வதை உடனிருந்து கவனித்தாள்,

புதிதாக ஒரு அழகானப் பெண்ணை சத்யனுடன்ப் பார்த்ததும் கல்யாண கூட்டத்தில் சிறு சலசலப்பு ஏற்பட, ஒருசிலர் சாந்தியிடம் கேட்டேவிட்டனர்
எல்லோருக்கும் சாந்தி அளித்த பதில் “ எங்களுக்குத் தெரியாம காதலிச்சு கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டான், ஒரு குழந்தை வேற பொறந்துடுச்சு, சரி இன்னும் எத்தனை நாளைக்கு ஒதுக்கியே வைக்கிறது, இந்த கல்யாணத்துலயாவது ஒன்னா சேரலாமேன்னு போய் அழைச்சுக்கிட்டு வந்துட்டேன்” என்று நிதானமாக கூறியதும் அது அனைவருக்கும் பரவியது

முதன்முறையாக கதிரவனுக்கு சத்யனின் மகன் என்ற அங்கீகாரம் முறையாக அந்த மண்டபத்தில் வழங்கப்பட்டது, குழந்தையை தூக்கிக் கொஞ்சும் அனைவரும் , சத்யன் மகனாம்,, மூர்த்தியோட பேரனாம்” என்ற வார்த்தைதான் எங்கும் ஒலித்தது,

அதற்கேற்றாற்போல் மூர்த்தியும், சாந்தியும் மாற்றி மாற்றி குழந்தையைத் தூக்கிக்கொண்டே அந்த மண்டபத்தில் அலைந்தனர்,

சத்யன் தன் அப்பாவைத் தேடி, அவர் காதில் எதையோ சொல்லிவிட்டு அருணையும் உடன் அனுப்ப மூர்த்தி அருண் இருவரும் அவசரமாக மண்டபத்துக்கு வெளியே வந்து சத்யனின் பைக்கில் கிளம்பினார்கள்
அதோடு மணமக்களை போட்டோக்கள் எடுக்கும் வேலை ஆரம்பம் ஆனதும், அவரவர் வேலையை கவனிக்கப் போனார்கள்,

சத்யன் மணமகள் அறைக்கு வந்து எல்லோரும் சாப்பிட்டு விட்டார்களா? என்று கேட்க அங்கே மான்சியைச் சுற்றி ஒரு கூட்டமே அமர்ந்திருந்தது, அத்தனைபேரும் மான்சியின் அழகையும் அதற்கேற்ற பொறுமையையும் பார்த்து வியந்தபடி அவளுடன் இயல்பாக பேசிக்கொண்டிருக்க, மான்சியின் முகத்தில் என்றுமில்லாத தேஜஸ், பூரிப்பு சந்தோஷம் என்று கலவையாய் தெரிந்தது, அந்த கூட்டத்துக்கு மத்தியில் இருந்து தலையை நீட்டி சத்யனைப் பார்த்து வெட்கமாய் புன்னகைத்தாள் மான்சி ,

சத்யனும் சிரித்தபடி கண்சிமிட்டிவிட்டு வெளியே வந்தான்,,, எந்த குறுக்கு கேள்வியும் இல்லாமல் மான்சியும் கதிரவனும் ஏற்றுக்கொள்ளப் பட்டதில் சத்யனுக்கு அப்பாடி என்றிருந்தது, எத்தனைபேர் அவனுக்கென்று உழைத்தாலும், தன்னுடைய அம்மாவும் அப்பாவும் இவர்களுக்கு கொடுத்த அங்கீகாரம் தான் தன் காதலுக்கு சரியான சமூக அந்தஸ்தை வழங்கியுள்ளது என்று சத்யனுக்கு தெளிவாகப் புரிந்தது,

டைனிங் ஹாலில் நான்காவது பந்தி ஓடிக்கொண்டிருந்தது, அரவிந்தன் எல்லோரையும் ஓடி ஓடி கவனித்துக்கொண்டிருந்தான், சத்யனை டைனிங் ஹாலில் பார்த்ததும் வேகமாக அவனை நெருங்கி “ என்ன சத்யா சாப்பிட்டயா? இதோட பந்தி முடியுது, வா நீயும் நானும் சாப்பிடலாம்? ” என்று அழைக்க சத்யன் அவனுடன் போனான்

சாப்பிட அமர்ந்ததும் “என்ன சத்யா இன்னும் என் மாமனாரைக் காணோம்?, காலையில கிளம்பும்போது ராமுவுக்கும் அவர் அப்பாவுக்கும் பயங்கர வாக்குவாதமாம், ராமு என் தங்கச்சி என் கல்யாணத்துக்கு கட்டாயம் வருவா யாரும் தடுக்க முடியாதுன்னு சொல்லிட்டு வந்துட்டாப்பலயாம் விஷயம் தெரிஞ்சு அனுசுயா இப்பதான், இப்ப சரி காலையில அவரு இல்லாம எப்படிடா கல்யாணம் பண்றது?, ” என்று அரவிந்தன் கவலையோடு கேட்க..

“ ஆமா அரவிந்த் அவங்க சொந்தக்காரங்க யார் யாரோ கூப்பிட்டாங்களாம் வரவே மாட்டேன்னு சொல்லிட்டாரு, வேற வழியில்லாம எப்படியாவது சமாதானம் பண்ணி கூட்டிட்டு வாங்கன்னு இப்பதான் அப்பாவையும் அருணையும் அனுப்பிருக்கேன், எங்கப்பா எப்படியாவது பேசி சரிகட்டி கூட்டி வந்துருவாரு பாறேன்” என்ற சத்யன், பரிமாறப்பட்ட உணவில் குளோப் ஜாமூனை விரலில் கவ்வி வாயருகே எடுத்துப் போனவன் “ நான் சொன்னேன்ல அதோ பாரு எங்கப்பா மாமாவை சமாதானம் பண்ணி கையோட கூட்டிட்டு வந்துட்டாங்க” என்று சத்யன் உற்சாகமாய் கூவினான்.

சத்யன் காட்டிய திசையில் மாமனாரை பயபக்தியோடு பார்த்த அரவிந்தனுக்கு அதிர்ச்சியில் குளோப் ஜாமூன் பாதில் தொண்டையில் சிக்கி அப்படியும் போகாமல் இப்படியும் வராமல் பாதியில் நின்று தகராறு செய்ய அவசரமாய் தண்ணீரைக் குடித்து குளோப் ஜாமூனை மாத்திரை போல் விழுங்கிவிட்டு “ டேய் சத்யா யாரைடா சொல்ற?” என்று தன் சந்தேகத்தை தெளிவுபடுத்திக்கொள்ள கேட்டான்

“ அதோ அப்பாக்கூட பேசிகிட்டு வர்றாரே அவருதான்டா ராமோட அப்பா, வீரராகவன்” என்று சத்யன் அவரை பெருமையோடு அறிமுகம் செய்ய..

அரவிந்தன் சத்யனை எரித்துவிடுவது போல் பார்த்தான், சத்யன் குழப்பத்துடன் “என்னாச்சு அரவிந்தா?” என்று கேட்டான்..

கையிலிருந்த காலி டம்ளரை நசுக்கி எறிந்த அரவிந்தன் “ அடப்பாவிகளா இந்த அரை ஆழாக்காடா என் மாமனார்?” என்று அரவிந்தன் கைகாட்டிய இடத்தில் மூன்றரை அடி உயரத்தில், முன் தலை வழுக்கையாக, பின் தலையில் ஏகப்பட்ட முடியை பாகவதர் போல் விட்டுக்கொண்டு, வெள்ளை வேட்டி ஜிப்பாவில், மொத்தத்தில் பெரிய சைஸ் எட்டுக்கால் பூச்சிபோல் இருந்த ஒரு மனிதர் மூர்த்தியிடம் அதிகாரமாக ஆனால் கீச்சுக் குரலில் ஏதோ பேசிக்கொண்டிருக்க, மூர்த்தி தன் மொத்த உயரத்தையும் அவருக்காக வளைத்து வெகு பவ்யமாக அவர் செல்வதை கேட்டு “ சரிங்க சம்மந்தி சரிங்க சம்மந்தி” என்று தலையை ஆட்டிக்கொண்டிருந்தார்

“ ஆமாம் அரவிந்தா அவருதான் ராமுவோட அப்பா, உனக்கு மாமனார்” என்று சத்யன் மறுபடியும் உறுதி செய்ய,,

“ அடப்பாவிகளா எல்லாரும் இந்த பூச்சிக்காடா இவ்வளவு பில்டப்பு குடுத்தீங்க, நாலு நாளா அய்யோ என்னாகுமோ என்னாகுமோன்னு பயந்து பயந்து செத்தது எனக்குத்தாண்டா தெரியும், பொண்டாட்டிகிட்ட கூட சரியா என்ஜாய் பண்ணமுடியாம, மாமனார் என்ன பண்ணுவாரோன்னு என்னை அலற வச்சிட்டீங்களேடா?” என்று அரவிந்தன் ஆத்திரமாக கத்தினான்...

சத்யன் அவன் தோளைத் தட்டி “ கூல் அரவிந்தா கூல் , உன்னோட பீலிங்க்ஸ் புரியுது, பட் இனிமே மாமனாரை மாத்த முடியாதுடா ராசா,, உன்மையாவே மனுஷன் கோபக்காரர் தான்டா, அப்பா கொஞ்சம் சமாதானம் பண்ணதும் நீயும் அனுசுயாவும் தடால்னு கால்ல விழுந்துடுங்க, ரெண்டு அறைவிட்டா கூட வாங்கிக்கங்க, அவரை சமாதானம் செய்றதுதான் ரொம்ப முக்கியம் ” என்று சத்யன் இன்னும் அதே தொனியில் பேச...

அரவிந்தன் இன்னும் சமாதானம் ஆகவில்லை, மாமனார் கோபக்காரர் என்று எல்லோரும் சொன்னதை வைத்து அவன் உள்ளுக்குள் நிறையவே பயந்து போயிருந்தான், அனுசுயாவின் மீது பழியாய் கோபம் வந்தது, நேற்று இரவு நல்ல மூடில் இருக்கும்போது தான் ‘ என் அப்பா பேரு வீரராகவன், பேருக்கேத்த மாதிரி ரொம்ப வீரமா இருப்பாரு’ என்று பயமுறுத்தி ஏறிய மூடை ஒரே நொடியில் இறக்கிவிட்டாள்

அவன் அனுசுயாவை நினைத்தது அவளுக்கு எப்படி தெரிந்ததோ உடனே ஓடி வந்தாள் “ என்னங்க எங்கப்பா வந்துட்டாரு, மூர்த்தி மாமா நம்ம ரெண்டு பேரையும் அவர் கால்ல விழுந்து மன்னிப்பு கேட்கச் சொன்னாரு, சீக்கிரமா வாங்க ” என்று பதட்டமாக அழைக்க..

அரவிந்தன் அவளை முறைத்து “ ஏய் நைட்டு என்னடி சொன்ன, எங்கப்பா பெயருக்கேத்த மாதிரி வீரன்னு சொன்னேல்ல, அட ங்கொய்யால, கத்தி, கடப்பாரை, சைசு கூட இல்லை இவரு வீரரா? அண்ணனும் தங்கச்சியும் சேர்ந்து என்னை நல்லா பயமுறுத்துனீங்கடி, ச்சே நான் இமாஜின் பண்ணதுல ஒரு சதவிகிதம் கூட ஒத்து போகலையே? ஏய் நான் அந்த குள்ளன் கால்ல விழமாட்டேன் போடி” என்று கூறிவிட்டு சாப்பிட அமர்ந்து கொள்ள



“ அய்யோ ப்ளீஸ் வாங்கங்க, இல்லேன்னா வர்ற கோவத்துல எங்கமாவைத் தான் அடிப்பாரு” என்று அனுசுயா கவலைப்பட..

“ எப்படி அடிப்பாரு ஸ்டைலைப் போட்டு ஏறி நின்னா? எப்புடி கதை உடுறீங்க பாரு” இன்னும் டென்ஷன் ஆனான் அரவிந்தன்

அவனை சமாதானப்படுத்தி வீரராகவன் காலில் விழ வைப்பதற்குள் மூர்த்திக்கும் சத்யனுக்கும் போதும் போதும் என்றானது....
வீரராகவன் கெத்தாக நின்றபடி காலில் விழுந்தவர்களை “ ம்ம்” என்று மட்டும் சொல்ல...

அரவிந்தன் எழுந்து திரும்பி ராமுவையும் முறைத்து “ இவருக்கா மச்சான் இவ்வளவு பில்டப்பு குடுத்தீங்க?” என்று முனுமுனுக்க..

“ அட நீங்க வேற மாப்ள, கோவம் வந்தா மனுஷனை கையில பிடிக்க முடியாது” என்று மறுபடியும் தனது அப்பா பெருமையை ஆரம்பித்தான் ராமு

“ ஆமா ஆமா இந்த சைஸ் ஆளை எப்புடி பிடிக்க முடியும்? நழுவித்தான் ஓடும்” என்று முனங்கினான் அரவிந்தன்

“ என் பொண்ணை ஆரணி ரைஸ்மில் ஓனர் பொண்ணு கேட்டாரு, அப்புறம் ஆற்காட்டுல பெரிய ஜவுளிக்கடை ஓனர் பொண்ணு கேட்டாரு, நான் யாருக்கும் குடுக்கலை, இன்னும் நல்ல இடமா வரட்டும்னு நினைச்சேன், ஆனா போயும் போயும் இந்த மாதிரி சாதரணமா மாச சம்பளக்காரன் கூட போயிட்டாளே,, ஆளாவது நல்லாருக்கானா? சரி அதுவும் இல்ல, என்னமோ ஒட்டடைக் குச்சிக்கு பேன்ட்டு சொக்கா மாட்டுன மாதிரி ............” என்று மூர்த்தியிடம் அனுசுயாவின் அப்பா தனது எலி குரலில் புலம்பிக்கொண்டிருக்க...

“ என்னடி உங்கப்பன் வரும்போது கரகாட்டக்காரன் படம் பார்த்துட்டு வந்தாரா? விட்டா அமெரிக்கால இருந்து ஒபாமா வந்து உன்னைய பொண்ணு கேட்டாருன்னு சொல்லுவாரு போலருக்கு, மாச சம்பளக்காரன்னா சும்மாவா, சம்பளத்தையும் ஆளையும் பார்க்கவேண்டாம், ஐயாவோட வேலை எப்படின்னு பார்க்கச்சொல்லுடி?” என்று மனைவியிடம் ரகசியமாக முனுமுனுத்தான் அரவிந்தன்

“ அய்ய ரொம்ப பீத்திக்காதீங்க, உங்களுக்கு மேல எங்கப்பா கேடி, எனக்கும் என் அண்ணனுக்கும் கரெக்டா பத்து மாசம்தான் வித்தியாசம் தெரியுமா? ” என்று அனுசுயா கூறவும்..

“ அடேயப்பா குள்ளன் பெரியாளுதான் போலருக்கு, ஆனா இதுக்குமேல என்னைப் பத்தி இந்தாளு எதாவது சொன்னாருன்னு வை....... அப்படியே தூக்கி ரெண்டா மடிச்சு உங்கம்மா கைப்பைல வச்சு அனுப்பிடுவேன் ஆமா...” என்று எச்சரித்துவிட்டு அங்கிருந்து நகன்றான் அரவிந்தன்..

அனுசுயாவும் அவள் அம்மாவும் வீரராகவனை சமாதானம் செய்யும் வேலையில் இறங்கினர்,,

மறுநாள் அதிகாலையில் எழுந்த எல்லோரும் பரபரப்புடன் முகூர்த்ததிற்கான் ஏற்பாடுகளை செய்தனர்,

சாந்தி மான்சியை தனியாக விடவில்லை, இதை செய்மா, அதை எடுமா, என்று மருமகளுக்கான முக்கியத்துவத்தை கொடுக்க... மான்சிக்கு பெருமை பிடிபடவில்லை, இன்றுதான் பெண்ணானதை போல் உணர்ந்தாள், குழந்தைக்கு பால் கொடுக்கும் நேரம் தவிர மற்ற நேரங்களில் யாராவது அவனை வைத்திருந்தார்கள், மான்சி மணவறையில் சாந்தியுடன் அனைத்து வேலைகளையும் செய்தாள், எப்போதாவது சத்யனைப் பார்த்தால் சந்தோஷமாக சிரித்தாள், அந்த புன்னகை ஒன்றே போதும் என்பது போல் சத்யன் ஓடிக்கொண்டிருந்தான்

ராமுவும் பாக்யாவும் அருகருகே அமர்ந்து ஐயர் சொன்ன மந்திரங்களை சொல்லிவிட்டு பெற்றவர்களுக்கு பாத பூஜை செய்ய, முகூர்த்த தேங்காயில் வைத்திருந்த தாலி அனைவரிடமும் ஆசிர்வாதம் பெற்று வந்ததும், அனுசுயா பின்னால் நின்று காமாட்சியம்மன் விளக்கை ஏந்தினாள்...

“ தாலி கட்டினதும் மீதி இரண்டு முடிச்சுப்போடு நீ மான்சி” என்று சாந்தி சொல்ல.... “ என்னது நானா?” என்று கலங்கிய விழிகளுடன் மான்சி கேட்க...

‘ ஆமா நீதானே பொண்ணு அண்ணி ? அப்ப நீதான் போடனும்” என்று சாந்தி உறுதியாக கூறிவிட, ஒரே இரவில் தன் வாழ்க்கையில் ஏற்பட்ட மாற்றங்கள் மான்சியை ஒரு பொறுப்புள்ள மருமகளாக மாற்றியது...

தாலி கட்டும் வைபவம் அழகாக, கலகலப்புடன் நடந்தேறியது, மற்ற அனைவரையும்விட மான்சிக்குத்தான் சந்தோஷத்தில் மிதப்பது போல் இருந்தது..

திருமணம் முடிந்து அனைவரும் வீட்டிற்க்கு கிளம்பினார்கள், ராமுவும் பாக்யாவும் மறுவீடு நடத்தவேண்டும் என்று ஒரு வாரத்திற்கு மூர்த்தியின் வீட்டுக்கு முறையாக அழைத்துச்செல்லப் பட்டார்கள்

அதைப்பார்த்து விட்டு தன் கணவரிடம் கெஞ்சி கூத்தாடி தன் மகளையும் மருமகனையும் மறுவீட்டுக்கு அழைத்துச்செல்ல அனுமதி வாங்கினாள் ராமுவின் அம்மா, முதலில் அரவிந்தன் மறுத்தாலும் மூர்த்தியின் வற்புறுத்தலுக்குப் பிறகு அரைமனதாக சம்மதித்து மனைவியுடன் மாமியார் வீட்டுக்கு கிளம்பினான்

மான்சியும் முதன் முதலாக சத்யன் வீட்டிற்குள் மகனுடன் காலடி வைக்க, அவளுடன் சத்யனையும் சேர்த்து நிறுத்தி வைத்து சாந்தியின் கையால் ஆரத்தி சுற்றி உள்ளே அழைக்கப்பட்டாள்,

சாந்தி ரமா மான்சி மூவரும் புதுமணத்தம்பதிகளுக்கு அவசரமாக விருந்தை தயார் செய்தனர், களைப்பினால் பாக்யா படுக்கையறைக்குள் சென்று படுத்து தூங்க, அருண் ராமுவை உட்க்கார வைத்து மாமா மாமா என்று வெட்டிக்கதை பேசி ராமுவின் வயிற்றெரிச்சலைக் கொட்டிக்கொண்டான்

அருணுடன் அமர்ந்து ராமு நெளிவதை ஓரக்கண்ணால் பார்த்து சிரித்தபடி தன் அப்பாவுடன் அமர்ந்து கல்யாண செலவுகளை கணக்குப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் சத்யன்

மாலை நான்கு மணிக்கு மான்சியிடம் வீட்டு சாவி வாங்கிச் சென்று அவளுக்கும் குழந்தைக்கும் தேவையான உடைகளை எடுத்து வந்தான் சத்யன்
ஆறு மணியானதும் துரையும் மூர்த்தியும் ஆட்டோவில் சென்று அன்று இரவுக்கு தேவையானவற்றை வாங்கி வந்தார்கள்

ராமு துடிப்புடன் காத்திருந்த இரவும் வந்தது, சத்யன் ராமுவுக்கு மாற்றுடை எடுத்துவந்து கொடுத்து “ கசகசன்னு இருக்கும் குளிச்சிட்டு வாங்க மாப்பிள்ளை சாப்பிடலாம்” என்று சொல்லிவிட்டு போனான்...

ராமு குளித்துவிட்டு வரும்போது ஹாலில் அமர்ந்து பாக்யாவுக்கு தலைப் பின்னி பூ வைத்துக்கொண்டிருந்தார்கள் மான்சியும் ரமாவும், பிறகு இருவரையும் அமர வைத்து சாப்பாடு பரிமாறினார்கள்,

அனைவரும் சாப்பிட்டு முடித்ததும், பாக்யாவிற்கு வேறு புடவை மாற்றி, கையில் பால் சொம்பை கையில் கொடுத்து “ அவருக்கு பிடிச்ச மாதிரி நடந்துக்க பாகி, எதுவாயிருந்தாலும் சத்தம் வெளிய கேட்கக்கூடாது, அடக்கமா இருக்கனும்” என்று இன்னும் சில அறிவுரைகளை கூறி அறைக்குள் அனுப்பிவிட்டு துரையும் ரமாவும் தங்களின் வீட்டுக்கு கிளம்பினார்கள்

மூர்த்தி, சத்யன், அருண், மூவரும் மாடிக்குச் சென்று படுத்துக்கொள்ள, முன் வாசலில் வராண்டாவை ஒட்டியிருந்த அருண் படிக்க உபயோகிக்கும் அறையில் மான்சி குழந்தையுடன் படுத்துக்கொள்ள அவளுக்கு துணையாக சாந்தியும் படுத்துக்கொண்டாள்

அறைக்குள் நுழைந்த பாக்யா கதவைச் சாத்திவிட்டு தலைகுனிந்து அங்கேயே நிற்க்க, பூத்தூவி எளிமையாக அலங்காரம் செய்யப்பட்ட கட்டிலில் அமர்ந்திருந்த ராமு எழுந்து வந்து பாக்யாவின் கையைப்பிடித்து அழைத்து வந்து கட்டிலில் அமர்த்தி கையிலிருந்த பால் செம்பை வாங்கி பக்கத்தில் இருந்த மேசையில் வைத்தான், தன் காலில் விழப்போனவளைத் தடுத்து தூக்கி மறுபடியும் அமர வைத்து “ இதெல்லாம் வேனாம் பாகி,, நார்மலா இருப்போம்” என்று காதலாய் சொன்னான்

பிறகு அவள் எதிரில் மண்டியிட்டு அமர்ந்து ஒற்றை விரலால் அவள் முகத்தை நிமிர்த்தினான், ஏற்கனவே சிவந்திருந்த பாக்யாவின் முகத்தை வெட்கம் மேலும் சிவக்கடித்திருந்தது, ஐந்தாம் பிறையாய் ஆரம்பித்த நெற்றியில், விபூதி குங்குமம் அழகாய் துலங்க, திருத்தப்படாத அழகிய புருவங்கள், அதன் கீழே ஆளை விழுங்கும் அகன்ற விழிகள், அந்த கண்களுக்கு சிறை செய்யப்படும் காட்சிகளை மறைக்கும் அடர்த்தியான இமைகள்,, கீழுதடு பருத்து, மேலுதடு மெலிந்து இருக்க, அவைகளுக்கு நடுவே இருந்த இடைவெளியில் சிறு ஈர முத்து ஒன்று விளக்கின் வெளிச்சத்தில் ஒளிர்ந்தது, மாசுமருவற்ற அழகிய வழவழப்பான கன்னங்கள்,

ராமுவின் பார்வை அவள் கழுத்தில் இறங்கியது, பச்சை நரம்புகள் ஓடும் வென்மையான கழுத்து, அதில் கிடந்த புத்தம்புதிய நகைகள் அவள் அழகை கான தடையாக இருக்க “நகையெல்லாம் கழட்டி வச்சிடலாமா? கொஞ்சம் கம்பர்ட்டபிளா இருக்கும்” என்று அனுமதி கேட்டான்,

‘ ம்” என்று தலையசைத்து விட்டு நகைகளை கழட்ட கழுத்தில் கைவைத்தவளை, தடுத்து “ ம்ஹூம்நானே கழட்டுறேன்” என்று ஒவ்வொரு நகையாக கழட்டி பக்கத்தில் இருந்த மேசையில் வைத்தான், இப்போது அவள் கழுத்தில் இவன் கட்டிய தாலி மட்டுமே இருக்க, அதன் பின்னால் பூரித்திருந்த அழகு இப்போது தெளிவாக தெரிந்தது, அவற்றின் முழுப்பரிமாணத்தையும் கானும் ஆவலில் ராமு கொஞ்சம் பதட்டமானான்

அவள் கைகளை எடுத்து அவற்றை விரித்து முகத்தைப் பதித்து தன் பதட்டத்தை குறைத்தவன், எழுந்து அவளருகில் அமர்ந்து அவள் தோளை வளைத்து தன் நெஞ்சோடு அணைத்து கூந்தலில் இருந்த ஜாதிமல்லியின் வாசத்தை நுகர்ந்து தன் இதயம் வரை அந்த வாசத்தை அனுப்பி உடல் கிளர்ச்சியுற “ பாகி இன்னிக்கு நான்தான் முதல்ல ஆரம்பிக்கனும், ஆனா எனக்கு போன்ல கூட ஒரு முத்தம் கொடுக்காம என்னை தவிக்கவிட்டதுக்கு, நீதான் இன்னிக்கு எனக்கு முதல் முத்தம் கொடுக்கனும்” மெல்லிய குரலில் கூற....

“ ம்ஹூம்” என்று அவனிடமிருந்து விலகி முகத்தை மூடிக்கொண்டாள் பாக்யா

“ அதெல்லாம் என்னை ஏமாத்த முடியாது, நீதான சொன்ன கல்யாணத்துக்கு அப்புறமா தான்னு” என்று ராமு சொன்னதும்,

வெட்கத்துடன் அவன் விரல்களைப் பற்றி மொத்த விரலுக்கும் ஒற்றை முத்தத்தை கொடுத்து ராமுவின் உடலில் மின்சாரத்தை செலுத்தினாள்

“ ஏய் பாகி இதென்ன யானைப் பசிக்கு சோளப்பொரி மாதிரி விரல்ல முத்தம் குடுக்குற” என்று சலித்துக்கொண்ட கணவனைப் பார்த்து “ வேற எங்க வேனும்?” என்று முனுமுனுப்பாய் கேட்டாள்

அவளை தன் பக்கமாக திருப்பி நேராக உட்கார வைத்து தன் உதட்டை குவித்து “ ம்” என்று அன்பால் அதிகாரம் செய்தான் ராம்

அந்த காதல் அதிகாரத்துக்கு கட்டுப்பட்டுதான் ஆகவேண்டும் என்று பாக்யாவிற்கு புரிந்தது, கண்களை மூடிக்கொண்டு தனது ஈர இதழ்களை ஒன்றாக சேர்த்து குவித்தபடி அவனை நெருங்கி இமைக்கும் நேரத்தில் அவன் உதடுகளில் ஒற்றிவிட்டு உடனே எடுத்துக்கொண்டாள்

ராமு கண்களை மூடிக்கொண்டு அப்படியே அமர்ந்திருந்ததான், இதுவரை இப்படியொரு மென்மையை அவன் உணர்ந்ததில்லை, அந்த சிறு ஒற்றுதலை எண்ணியபடியே அவன் கண்மூடி அமர்ந்திருக்க, பாக்யா அவனை ரசனையோடுப் பார்த்துவிட்டு மறுபடியும் நெருங்கி கொஞ்சம் அழுத்தமாக தன் உதடுகளை பதித்தாள், ஆனால் கண்களை திறந்து கொண்டே தான்

சற்றுநேரம் தன் உதடுகளில் தாமதித்த அவளின் மென் இதழ்களை தன் உதடுகளை பிளந்து கவ்விக்கொண்டான், அதன்பின் யார் இழுத்தது, யார் சரிந்தது, என்று இருவருக்குமே தெரியாமல் படுக்கையில் சரிந்திருந்தனர் இருவரும்,

தன்மீது கிடந்த பூங்கொத்தை புரட்டிவிட்டு அதன்மேல் இவன் படர, இத்தனை நாட்களாக அவளுக்காகவே காத்திருந்த அவன் ஆண்மை மெல்ல விழிக்க ஆரம்பித்தது, இதழ்களை விட்டுவிட்டு முகம் முழுவதும் நிதானமாக முத்தமிட்டான், அவன் முத்தத்தாலேயே அவன் காதலை அவளுக்கு உணர்த்தினான்,

அவன் முரட்டு உடல் கீழே நசுங்குவது வலியைக் கொடுததாலும் அந்த சுகமான வலியில் சொக்கிப்போய் தன் கைகளால் அவன் முதுகை வளைத்தாள் பாக்யா. அவளாகவே அணைத்தது ராமுவின் முத்தமிடும் வேகத்தை அதிகரித்தது, அவள் முகத்தில் முத்தமிட்டபடி கழுத்து வளைவில் இறங்கியவன் இந்த இடத்தில் தன் நாவையும் துணைக்கழைத்துக் கொண்டான்

அழகான கவிதை போல் ஆரம்பித்தது அவர்களின் முதல் உறவு, அவளின் ஒவ்வொரு உடையையும் முத்தமிட்ட படியே களைந்தான் ராமு, புடவையும் ரவிக்கையையும் அவன் கைகளுக்கு கொடுத்துவிட்டு மார்புக்கு குறுக்கே கைகளால் மறைத்தபடி கால்களை மடித்துப் போட்டு அமர்ந்திருந்தாள்
படுக்கையில் இருந்து எழுந்த ராமு, தனது சட்டை பனியனை கழட்டி ஓரமாக போட்டுவிட்டு மேசையில் இருந்த பால் செம்பை எடுத்துக்கொண்டு மறுபடியும் கட்டிலில் அமர்ந்தான்

மனைவியை இழுத்து தன் நெஞ்சில் சாய்த்து பால் செம்பை அவள் உதட்டில் வைத்து மெல்ல சரித்து, “ ம் குடி பாகி” என்று சொல்ல, “ ம்ஹூம் மொதல்ல நீங்க” என்றாள் பாக்யா

“ பரவாயில்லை மொதல்ல நீ குடி, பிறகு நான் குடிக்கிறேன்” என்று கூறிவிட்டு குழந்தைக்கு புகட்டுவது பாலை புகட்ட, பால் அவள் வாயை நிறைத்து கழுத்தில் வழிந்து மார்பின் பிளவில் தேங்கி சிறுகச்சிறுக உள்ளே இறங்கியது, அதைப் பார்க்கப் பார்க்க ராமுவின் உணர்ச்சிகள் கட்டுப்பாட்டை மீறியது, பாதி பாலுடன் பாத்திரத்தை மேசையில் வைத்துவிட்டு சட்டென்று குனிந்து அவள் கழுத்தில் வழிந்திருந்த பாலை தனது நாக்கால் வழித்தபடி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இறங்கி அவள் மார்பின் பிளவில் நின்று அந்த இறுக்கமான இடைவெளியினுல் நாக்கை நுழைத்து வருடினான்...

பாக்யா அவன் தலையை அசையவிடாமல் பற்றிக்கொண்டு “ ம்ஹூம்” என்று செல்லமாய் சினுங்கினாள்

ராமு அங்கிருந்து தனது வாயை எடுத்துவிட்டு அவளை திருப்பி கட்டிலில் படுக்க வைத்து பக்கவாட்டில் அமர்ந்து , ரவிக்கையின் விழிம்பை விரல்களால் வருடி, கழட்டிவிடவா என்று அவளிடம் பார்வையால் அனுமதி கேட்க, அவள் வெட்கத்துடன் எரிந்துகொண்டிருந்த லைட்டை பார்த்தாள்..

அவளருகே சரிந்து படுத்த ராமு “ வெளிச்சத்தில் பார்க்க ஆசையா இருக்கு பாகி” என்று காதலில் குரலை குழைத்து கேட்க.....

“ முடியாது லைட்டை அணைச்சுடலாம்” என்று பாகி மெல்லிய குரலில் கூறியதும், முதல் முறை என்பதால் அவளின் கூச்சத்தை மதிக்கவேண்டும் என்று எண்ணிய ராமு எழுந்து லைட்டை அணைத்துவிட்டு இரவு விளக்கைப் போட்டுவிட்டு வந்தான் .

அதன்பின் இருவரின் முத்த சப்தமும் அது ஓய்ந்ததும் மூச்சு சப்தமும் மாறி மாறி கேட்டது, ராமு மெல்ல மெல்ல அவள் ரவிக்கைக்கு விடுதலை அளித்துவிட்டான்

பாகி அவசரமாக பக்கத்தில் இருந்த போர்வையைத் தேடி எடுத்து தனது உடலை போர்த்திக் கொள்ள, அவளின் மீதி உடைகளை போர்வைக்குள் புகுந்து அவிழ்த்தான் ராமு, அவன் இடுப்பில் இருந்த பட்டு வேட்டியை களைந்துவிட்டு அவனும் போர்வைக்குள் புகுந்தபோது, பாக்யாவின் கைகள் அவனை வரவேற்று இறுக தழுவிக்கொண்டது,

ராமு இறுதியாக தனது உள்ளாடைக்கும் விடை கொடுத்து அவள் மீது படர்ந்து, பார்த்த நாளில் இருந்து அவனை ஏங்க வைத்த அவளின் மார்புகளை முதலில் கையகப்படுத்தினான், கை ஒரு பக்கமும், வாய் ஒரு பக்கமும் அவள் மார்புகளை கவ்விப்பிடித்து கசக்கி உறிய, பாகி அனலில் இட்ட மெழுகாக உருகினாள் 

இருட்டில் அந்த அறை முழுவதும் காமனின் மொழியான வித்தியாசமான முனங்கல்கள் மட்டுமே கேட்க, ராமு அவள் மார்புகளில் இருந்து தன் முகத்தை எடுத்துவிட்டு, உருகிய நிலையில் தயாராக இருந்த அவள் பெண்மையை தனது ஆண்மையின் உதவியுடன் சந்திக்கத் தயாரானான், ,

அவள் கால்களை விரித்துப் பிடித்து, அதன் நடுவே இவன் மண்டியிட்டு, தனது உறுப்பால் அவள் பெண்மை வாசலை தடவ... பயத்தால் அவள் தொடைகள் தடதடவென்று உதறியது, ராமு சட்டென்று அவள் மேல் கவிழ்ந்து “ என்ன பாகி, ஏன் பயப்படுற, பர்ஸ்ட் டைம் கொஞ்சம் வலியிருக்கும்னு கேள்விப்பட்டிருக்கேன், ஆனா நான் வலிக்காமல் பண்ண ட்ரைப் பண்றேன்” என்று ஆறுதலாய் கூறிவிட்டு,

அவள் மீது கவிழ்ந்தபடி இடுப்பை உயர்த்தி வலதுகையை அதன் இடைவெளியில்விட்டு, அவள் பெண்மையை வருடி, துளையைக் கண்டுபிடித்து முதலில் அதில் இருந்த ஈரத்தோடு தன் விரலை நுழைத்து அளந்தான், பிறகு விரலை எடுத்துவிட்டு, ஒரு கையால் அவளை அணைத்து, மறுகையால் தனது உறுப்பை கையில் பிடித்து பெண்மையின் வாசலில் சரியாக பொருத்தி தனது இடுப்பை அழுத்த,

பாக்யாவின் தொடைகள் மறுபடியும் நடுங்க ஆரம்பித்தது, அவள் பயத்தை கண்டு இறங்கிவிடலாமா என்று கூட யோசித்தான் ராமு, ஆனால் இந்த முதல் இரவின் தோல்வியை அவனால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது என்பதால், முடிந்தவரை மென்மையை கையாண்டு அவள் பெண்மைக்குள் நுழைந்தான், அவள் பெண்மையில் இருந்த ஈரம் அவனுக்கு துணையாக இருந்து உள்ளோ போக வழிவிட்டது,

ஒரளவுக்கு உள்ளே நுழைந்த அவன் ஆண்மையை தடுத்து நிறுத்தியது அவளின் பெண்மைத் திரை, ராமுவுக்கு எது தடுக்கிறது என்று தெரியும், இனிமேல் வலியில்லாமால் சுகம் கிடைக்காது என்று எண்ணியவாறு அவள்மீது படர்ந்து நெருக்கமாக அணைத்து இதழ்களை கவ்வியபடி இடுப்பை உயர்த்தி ஆவேசமாக இறக்க கிழித்துக்கொண்டு உள்ளே நுழைந்தது அவனது முரட்டு உறுப்பு,

உதடுகளை அவன் கவ்வியிருக்க, வலியால் கத்தக் கூட முடியாமல் அவன் வாய்க்குள்ள முனங்கி அவனை கீழே தள்ள முயன்றாள் பாக்யா, ராமு தன் பலம் முழுவதையும் திரட்டி அவளை அழுத்தி அணைத்து இதழ்களை சப்பியவாறு மிகமிக மெதுவாக இடுப்பை அசைத்து, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வேகத்தை அதிகரித்து முன்னேறினான்

முதலில் முரண்டிய பாக்யா, பிறகு சுகம் மேலிட, தனது கால்களை விரித்து அவன் இலகுவாக இயங்க வழி செய்தாள், மூச்சு வாங்க இயங்கிய கணவன் இளைப்பாற தன் மார்பில் இடமளித்தாள், அவனுக்கு சுகமாக முடியை விரல்களால் கோதி, தன் கால்களால் அவன் இடுப்பை வளைத்துக் கொண்டாள்,,



ராமு இரண்டு பக்கமும் கையூன்றி இயங்க இயங்க அவர்கள் மீது கிடந்த போர்வை சரிந்து கீழே விழுந்தது, வெற்றுடலில் வியர்வை பூக்க, தனக்கு வாய்த்த பெண்மையை பிளந்து அதன் ஆழம் வரை சென்று தன் குடும்பத்தின் முதல் விதையை விதைக்க போராடினான் ராமு,

இப்போது பாக்யாவின் கூச்சமும் பயமும் ஓரளவுக்கு தெளிந்திருக்க.. அவனுக்கு அற்புதமான ஒத்துழைப்பை தந்தாள்,

சற்றுநேரத்தில் ராமுவின் நடுங்குவதை உணர்ந்து பாக்யா அவனை இறுக்கி அணைத்த அதேவேளையில் அவள் பெண்மைக்குள் சூடாக பாய்ந்தது அவனுடைய உயிரணுக்கள், அவன் உறுப்பு அவளுக்குள் துடித்து துடித்து தன் கடைசி சொட்டு வரை சிந்துவதை அவளால் நன்றாக உணரமுடிந்தது

ராமுவின் உதடுகள் பாகி பாகி என்று பிற்றக்கொன்டிருக்க, அவள் அவனை அணைத்து ஆசுவாசப்படுத்தினாள், அவனது உயிர் நீரால் தன் பெண்மை பொங்கி வழிந்து படுக்கையை நனைப்பது போல் இருக்க, தொடைகளை இறுக்கிக்கொண்டு மூச்சை இழுத்து பெண்மை இதழ்களை சுருக்கி உயிர்நீரை வழியவிடாமல் தடுத்து தனக்குள் அனுப்பினாள்

முதல் உறவில் களைத்துப்போன இருவரும் பிரிந்து ஆளுக்கொருப் பக்கமாய் படுக்கையில் விழுந்து ஒருவரையொருவர் பார்த்து காதலோடு புன்னகைத்துக் கொண்டனர், முதல் உறவிலேயே அவள் பெண்மைக்குள் கொடிநாட்டிய பெருமிதம் முகத்தில் மிளிர திரும்பிப் படுத்து அவளை வளைத்து அணைத்துக்கொண்டான் ராமு

அழகான கவிதை போல் ஒரு உறவு அரங்கேறியதால், அவர்கள் இருவருக்குமே திருப்தியான சந்தோஷம்,