நேரமாகிவிட்டது என்று அரவிந்தன் அனுசுயாவுடன் முன்னால் நடக்க ராமுவும் பாக்யாவும் அவர்களை தொடர்ந்தார்கள், இப்போது நடந்துபோக விலகித்தான் ஆகவேண்டும், மான்சி சால்வையிலிருந்து விலகி மவுனமாக நடக்க சத்யன் அவளை தொடர்ந்து சென்று மறுபடியும் சால்வையோட சுற்றி அவளை கையிருப்பில் வைத்துக்கொண்டு காரை நோக்கி நடந்தான்...
இயற்கையான சூழ்நிலையும் கவிழ்ந்து வரும் இரவும் எல்லோரையும் மவுனமாக்கியிருந்தது,
காட்டேஜ்க்குப் போனதும் பெண்கள் இரவுக்கு உணவு தயாரிக்கும் வேலையில் ஈடுபட, சப்பாத்தியும் குருமாவும் செய்யலாம் என்று முடிவாகி அனுசுயாவும் பாக்யாவும் காய் நறுக்கிவிட்டு குருமாவை ரெடி செய்தனர் ... “ ம்ம் மாவு பிசையுற வேலையா எனக்கு? ஓகே ஓகே “ என்றபடி அரவிந்தன் சப்பாத்திக்கு மாவை பிசைந்து கொடுத்தான், அனுசுயா கணவனின் குறும்பை ரசித்து எழுந்து ஓடிவந்து அவன் தலையில் குட்டிவிட்டு போனாள்,
சமையல் மேடையில் நின்றபடி சத்யன் சப்பாத்தி தேய்த்துப் போட மான்சி அதை கல்லில் இட்டு வாட்டினாள்,, ராமு சமையல் மேடையில் ஏறியமர்ந்து சுடச்சுட சப்பாத்தியை குருமாவோட சேர்த்து இறக்கிக்கொண்டிருந்தான், அடுத்ததாக அரவிந்தனும் அவனுடன் சேர்ந்துகொண்டான்
சத்யன் மவுனமாக மாவை தேய்த்தான், அருகில் நின்ற மான்சிக்கு அடுப்பின் அருகே வெகுநேரம் நின்றதில் லேசாக வியர்க்க ரவிக்கையின் அடியில் உற்பத்தியான ஒரு சொட்டு வியர்வை வயிற்றில் வழிந்து இடுப்பு கொசுவத்துக்குள் மறைந்தது, அடுத்து ஒருதுளி வியர்வை அதேபோல் உற்பத்தியாகி மறைந்தது சத்யனின் பார்வை அந்த வியர்வை துளியின் பின்னாலேயே ஓடியாது, ஆனால் யாரும் கவனிக்கா வண்ணம் தலையை கவிழ்ந்துகொண்டு இருந்தான்...
எல்லோரும் சாப்பிட்டு முடித்தார்கள், கடைசியாக சத்யனும் மான்சியும் சாப்பிட்டுவிட்டு வந்தனர், மான்சி அனுசுயாவின் போனிலிருந்து வீட்டுக்கு பேசி கதிரவனின் நலம் தெரிந்துகொண்டாள்,, அதன்பின் பெண்கள் மூவரும் ஒரு பக்கம் அரட்டை அடிக்க...
ராமு சத்யன் அரவிந்தன் மூவரும் சிகரெட் புகைத்தபடி சிறிதுநேரம் கார்ட்ஸ் விளையாடினார்கள், ஒவ்வொரு முறையும் சத்யனிடம் இருவரும் தோற்க்க “ நமக்கு ரம்மி சரியா வராதுப்பா” என்ற அரவிந்தன் ரம்மி வேண்டாம் உள்ளே வெளியே ஆடலாம் என்று கார்ட்ஸை கலைத்துப்போட்டு அடுக்கி இரண்டாக பிரித்தான், மூவருக்கும் கார்டைப் போட்டு ஒரு கார்டை எடுத்து திருப்பி போட்டான்
க்ளவர் ராணி வந்தது... “ ஆ க்ளவர் குயின் உள்ள, க்ளவர் குயின் உள்ள, என்றபடி அரவிந்தன் கார்டை கடகடவென போட, ராமு “ க்ளவர் குயின் வெளிய” என்றான் ஆட்டம் களைக்கட்டியது, முதல் ரவுண்டில் அரவிந்தன் ஜெயிக்க, சத்யன் விலகிக்கொண்டான்
பத்து ரூபாய் வைத்து ஆடிய ஆட்டம் கழுத்தில் இருக்கும் மயினர் செயினை வைத்து இருவரும் ஆடும் அளவிற்கு வந்தது, மாமியார் வீட்டில் போட்டச் செயினை ராமுவிடமே தோற்றான் அரவிந்தன், பிறகு சத்யன் ஆட்டத்தை களைத்ததும், ராமு சிரித்தபடி செயினை தங்கையிடம் கொடுத்துவிட்டு போனான்,
“ குள்ளன் தான் பெரியாளுன்னுப் பார்த்தா அவன் மகன் அதைவிட கேடியா இருக்கான்பா” என்றபடி தனது அறைக்குள் போனான் அரவிந்தன்...
மான்சியும் சத்யனும் தங்களின் அறைக்குள் நுழைந்தனர், கட்டிலருகே தயங்கி நின்றவளை ஒரு பார்வைப் பார்த்துவிட்டு திவானில் படுத்து கம்பளியால் போர்த்திக்கொண்டான், மான்சி ஒரு நீண்ட பெருமூச்சுடன் அந்த பெரிய கட்டிலின் ஒரு மூலையில் படுத்து போர்த்திக்கொண்டாள்
அலுப்பில் மான்சி உறங்கிவிட, சத்யனுக்கு உறக்கமே வரவில்லை, புரண்டு படுத்தான், மான்சியின் சீரான மூச்சுவிடும் சத்தம் இவனை அழைப்பது போல் இருக்க “ ச்சே தோத்துடுவேன் போலருக்கே” என்று எழுந்து சட்டையிலிருந்து சிகரெட்டை எடுத்துக்கொண்டு வெளியே வந்தான் சோபாவில் அமர்ந்து சிகரெட்டை பற்றவைத்து இழுத்தான்,
மூன்றாவது தம் இழுக்கயில் பக்கத்தில் இருந்த அறைகளில் இருந்து கேட்ட மெல்லிய முனங்கல் ஒலியும், வேறு சில வித்தியாசமான சப்தங்களும் மறுபடியும் அவனை அறைக்குள் விரட்டியது, சிகரெட்டை அணைத்துவிட்டு திவானில் படுத்துக்கொண்டு கம்பளியால் மூடிக்கொண்டு ஒன்றிலிருந்து நூறுவரை எண்ணினான், இது சிறுவயதில் இருந்து தூக்கம் வராவிட்டால் செயவது, இன்று அதுவும் கைகொடுக்கவில்லை நூறுவரை கிட்டத்தட்ட இருபது முறை எண்ணியப் பிறகுதான் உறக்கம் வந்தது...
மறுநாள் காலை கிளம்பி எல்லோரும் தொட்டபெட்டா சென்றார்கள், பெண்கள் மூவரும் சுரிதார் அணிந்துகொண்டனர், சத்யன் மான்சியை சுடிதாரில் பார்ப்பது இதுதான் முதல்முறை, ஓரக்கண்ணால் ரசித்தபடியே வந்தான், எல்லோரும் மலை முகட்டை நோக்கி நடக்க, மான்சியால் முடியவில்லை, அடிக்கடி சோர்ந்து அமர்ந்தாள்,
மற்ற இரு ஜோடிகளும் ஒருவரையொருவர் அணைத்தபடி முன்னால் போய்விட, சத்யன் மான்சியின் அருகில் வந்து “ என்னாச்சு?” என்றான்
“ தெரியலை என்னால ஏறவே முடியலை, நான் இங்கயே இருக்கேன் நீங்க போய்ட்டு வாங்க ” என்றாள், அவள் கண்கள் சிவந்தாற்ப் போல் இருக்க கன்னத்தில் பொட்டாக இரண்டு சிவப்பு வட்டங்கள்.. குளிரில் நடுங்கி சுடிதார் துப்பட்டாவை உடலில் சுற்றிக்கொண்டாள்
சத்யன் அவளை கைகொடுத்து தூக்கி தன்னோடு அணைத்தபடி சால்வையைப் போர்த்திக்கொண்டு மெதுவாக அவளுடன் மேல்நோக்கி ஏறினான், அவன் அணைப்பில் இப்போது ஏறுவதற்கு சுலபமாக இருந்தது
இருவரும் பேசவில்லை அணைத்ததையும் காட்டேஜ் வரும்வரை விடவில்லை, மற்றவர்கள் சமையலில் ஈடுபட மான்சி சோர்வுடன் போய் படுத்துவிட்டாள், யாரும் அவளை தொந்தரவு செய்யவில்லை,
உணவு தயாரானதும் சாப்பிட மான்சியை எழுப்பச் சென்ற பாக்யா அவள் உடல் நெருப்பாய் கொதிப்பதைக் கண்டு திகைப்புடன் வெளியே வந்து “ அண்ணா அண்ணிக்கு உடம்பு நெருப்பா கொதிக்குதுண்ணா” என்றாள்
மறுநிமிடம் அறைக்குள் ஓடிய சத்யன் மான்சியின் நெற்றியில் கைவைத்து பார்த்துவிட்டு “ அய்யோ இப்படி கொதிக்குதே என்ன பண்ணறது?” என்று கவலையுடன் சொல்ல..
நெற்றியில் இருந்த அவன் கையை இழுத்து கழுத்தடியில் வைத்துக்கொண்ட மான்சி “ மாத்திரை இருந்து போட்டா சரியாயிடும், வாமிட் வர் மாதிரி இருக்கு ,, சாப்பாடு வேண்டாம் வெறும் பால் மட்டும் போதும் ” என்றாள் முனங்கலாக...
உடனே அனுசுயா தனது அறைக்கு சென்று மாத்திரை எடுத்து வர, பாக்யா பால் எடுத்து வந்தாள், சத்யன் மான்சியை எழுப்பி தன் நெஞ்சில் சாய்த்து மாத்திரைப் போட்டுவிட்டு பாலைப் புகட்டினான்,
சிறிதுநேரம் கழித்து மற்றவர்கள் சாப்பிடப் போக “ எனக்கு ஒன்னுமில்லை.. நீங்கபோய் சாப்பிட்டு வாங்க” என்றாள் சத்யன் அவளின் வற்புறுத்தளுக்குப் பிறகு அரைமனதோடு எழுந்து போனான்,
சாப்பிட்டுவிட்டு வந்தவன் கதவை மூடிவிட்டு அவளருகே அமர்ந்து “ இப்போ எப்படியிருக்கு?” என்றான்
“ ம் பரவாயில்லை” என்றாள்..
“ காலையில நல்லாத்தானே இருந்த இப்போ ஏன் இப்படி திடீர்னு காய்ச்சல் வந்தது ” என்று சத்யன் கவலையோடு கேட்க...
மான்சி எதுவும் சொல்லாமல் மவுனமாக இருந்தாள்...
அவளின் மவுனம் வித்தியாசமாக இருக்க “ எதுனால இந்த காய்ச்சல் மான்சி?” என்று மறுபடியும் கேட்டான்...
அவன் அருகில் இருந்தாலே போதும் என்று நினைத்தவளுக்கு, அவனின் கேள்விகள் நாணத்தை உண்டாக்க திரும்பி படுத்துக்கொண்டாள்,, சத்யனுக்கு இதுவும் வித்தியாசமாக இருக்க மெல்ல சரிந்து அவள் தோளில் கைவைத்து “ ஏய் என்னன்னு சொல்லு?” என்றான் ரகசியமான குரலில்...
இவன் சொல்லாமல் விடமாட்டான் என்று மான்சிக்குத் தெரியும்... “ அது... கதிர் பால் குடிக்காததால பால் சேர்ந்து காய்ச்சல் வந்திருச்சு” என்றாள் மெல்லிய குரலில்...
சத்யனுக்குள் சில மாற்றங்கள் “ ஓ....... இப்படி ஆகும்னு தெரிஞ்சு ஏன் குழந்தையை விட்டுட்டு வந்த?” என்று கேட்டான்
“ இப்படி ஆகம இருக்க அத்தை ஒரு யோசனை சொன்னாங்க அதை இன்னிக்கு பண்ணாம விட்டுட்டேன், அதனால்தான் இப்படி ” என்று முனுமுனுத்தாள்
“ என்ன யோசனை சொன்னாங்க?” துருவினான் சத்யன்,
“ ரெண்டு வேளையும் ஒரு வெள்ளைத் துணில பாலை பீட் பண்ணி அதை தண்ணில அலசிட சொன்னாங்க, இன்னிக்கு வெளிய கெளம்பும் அவசரத்தில் மறந்திட்டேன்” என்றுவிட்டு தன்னை குறுக்கிக்கொண்டு படுத்துக்கொண்டாள்
“ இப்போ பண்ணா தானே பீவர் குறையும்” என்று சத்யன் கேட்டதும் “ ம்” என்றாள் மான்சி
“ அந்தத் துணி எங்க வச்சிருக்க?”
“ பாத்ரூம்ல காய வச்சிருக்கேன் ”
சத்யன் எழுந்து பாத்ரூம் போய் அந்த துணியை எடுத்து வந்து மறுபடியும் கட்டிலில் ஏறி அவளருகே சரிந்து முன்பக்கமாக அந்த துணியை கொடுத்து “ ம் அதே போல பண்ணிடு மான்சி, அப்புறம் நைட்ல காய்ச்சல் அதிகமாகிட போகுது” என்றான்
மான்சியின் விரல்கள் துணியை வாங்கி கம்பளிக்குள் எடுத்துச்சென்றது, சத்யன் சற்று நகர்ந்து படுத்து கண்மூடினான் ‘ என்னால்தான் இந்த வேதனை, மூன்று மாத குழந்தையை விட்டுட்டு நான் வேனும்னு என்கூட வந்ததால்தான் இந்த வேதனை, அங்கே குழந்தைக்கு தேவையான ஆகாரம் கிடைத்தது விடும், ஆனால் இவளின் உடல் வேதனை எப்படி தீரும்? இதைப் புரிஞ்சுக்காம இவளை என்கூட அனுப்பினாங்களே இந்த அம்மா அவங்களை சொல்லனும் ’ என்று நினைத்து இவன் வேதனைப்பட்டான்
சற்றுநேரத்தில் பக்கத்தில் இருந்த மான்சியிடமிருந்து மெல்லிய வேதனை முனங்கலும் அதைத்தொடர்ந்து விசும்பும் ஒலியும் கேட்க சத்யன் பதட்டமாக அவள் கம்பளியை நீக்கிவிட்டு அவளை மெதுவாகத் திருப்பி “ என்னாச்சு மான்சி?” என்று கேட்க...
“ கல்லு மாதிரி இருக்கு, தொடவே முடியலை பயங்கரமா வலிக்குது” என்று வேதனையுடன் கண்ணீர் விட்டாள்...
சத்யனுக்கும் நெஞ்சுக்குள் வலித்தது, “ இப்படின்னு தெரிஞ்சு ஏன் வந்த மான்சி, இப்பப்பாரு எவ்வளவு வேதனை, சரி இவங்க வேனும்னா இருக்கட்டும் நாம நாளைக்கு ஊருக்கு கிளம்பலாம் ” என்று சத்யன் கோபமாக சொன்னதும்
“ அய்யோ திரும்ப போகவேண்டாம், எனக்கு சரியாயிடும், நான் சரி பண்ணிக்கிறேன்” என்று அவள் குரலில் இவனுடன் இருக்கும் இந்த இன்பத்தை இழக்க விரும்பாத பதட்டம் தெரிந்தது...
சத்யன் மான்சியின் முகத்தையே உற்றுப் பார்த்தான், எனக்காக எந்த வேதனையையும் தாங்க தயாராக இருக்கும் இவள் அன்று மட்டும் ஏன் அப்படி பேசினாள், உன்னுடன் படுத்தால் நான் வேசிக்கு சமம் என்று...
“ ஏன் மான்சி அன்னிக்கு அந்த வார்த்தை சொன்ன?”
இந்த திடீர் கேள்வியில் திகைத்து விழத்தவள், அவ்வளவு உடல் வேதனையிலும் “ பாக்யா அனுசுயா ரெண்டுபேருக்கும் கல்யாணத்துக்குப் பிறகு கிடைச்ச மரியாதைகளைப் பார்த்து, எனக்கும் உங்க கையால தாலி வேனும், அதுக்கப்புறம் தான் எல்லாமேன்னு நினைச்சேன், அதனால்தான் என்ன பேசுறோம்னு தெரியாம பேசிட்டேன், அன்னிக்கு என் நாக்குல சனி பிடிச்சிருச்சுங்க” என்று குமுறினாள்
சத்யன் அவளை அழவிடாமல் இழுத்து தன் நெஞ்சில் அழுத்திக்கொண்டான், அவளின் கண்ணீரும் உடலில் இருந்த காய்ச்சலும் சேர்ந்து அவன் நெஞ்சை சுட்டது... வரும்போது அப்பா சொன்னது ஞாபகம் வந்தது, எல்லோரையும் விட சிறுபெண், அவள் சொன்ன ஒரு வார்த்தையைத் தவிர அவள் கோரிக்கை நியாயமானதுதானே? தன் கழுத்துக்கு தாலி வேண்டும், அதன்பின் தான் உறவு என்றது ஒரு குற்றமா? அன்று தான் நடந்து கொண்ட விதம் பற்றி சத்யனுக்கு அருவருப்பாக இருந்தது, இந்த சிறுப் பெண்ணின் உணர்வுகளை கூட புரிந்துகொள்ளாமல் அடித்துவிட்டு இத்தனை நாட்களாக பாரா முகமாக இருந்ததை நினைத்து வேதனையாக இருந்தது ,, இவளானால் என் மனதை மாற்ற மூன்று மாத குழந்தையை விட்டுவிட்டு வந்து இவ்வளவு கஷ்டப்படுகிறாளே? சத்யனின் அணைப்பு இறுகியது .. அவன் நெஞ்சில் இருந்த மான்சியிடமிருந்து வேதனை முனங்கல்...
அவளை தன் நெஞ்சில் இருந்து விலக்கி “ என்னம்மா?” என்றான்..
“ ரொம்ப வலிக்குது” என்றவள் உதட்டைக் கடித்து வலியைப் பொறுத்தாள்..
என்ன செய்யலாம் என்று சில நிமிடங்கள் யோசித்தான் “ சரி இரு நான் ட்ரைப் பண்றேன்” என்றவன் அந்த துணியை எடுத்துக்கொண்டு சரிந்து இறங்கினான்,,
கம்பளியை நீக்கி விட்டு நைட்டியின் ஜிப்பை முழுமையாக திறந்து இரண்டு கை பக்கமும் தள்ளி பாதிவரை அவிழ்த்தான் பிறகு வெளிச்சத்தில் அவள் மார்புகளைப் பார்த்தவன் திகைத்துப்போனான், சரியாமல் விறைத்துக்கொண்டு, கல்போல் இருக்க, அவன் இதற்கு முன்பு பார்த்த அளவைவிட இரண்டு மடங்கு உப்பியிருந்தது ‘ அய்யோ இதை எப்படித்தான் தாங்குவாளோ? ’ என்று வேதனையாக இருந்தது...
வலது மார்பின் காம்பருகில் அந்த துணியை வைத்து லேசாக மார்பை அழுத்த, மார்பு அழுந்தவும் இல்லை பால் சொட்டவும் இல்லை, மாறாக ‘ அய்யோ அம்மா’ என்று அவளிடம் வேதனையான முனங்கல்,,
சத்யன் அவள் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்துவிட்டு ‘ வாயை வைத்து உறிந்தால் வலி குறையுமா? என்று தனக்குத் தானே கேட்டுக்கொண்டு இன்னும் கொஞ்சம் சரிந்து படுத்து அவள் மேல் இருந்த கம்பளியால் தலை வரை மூடிக்கொண்டான் மார்பில் விரல் கூட படாமல் காம்பை மட்டும் மென்மையாக கவ்வி உறிஞ்சினான்,
மான்சியின் உடலில் மெல்லிய அதிர்வு, அவள் விரல்கள் அவன் தலைமுடியை இறுகப் பற்றியது, முதலில் பால் வரவில்லை, சத்யன் உதடுகளுக்கு அழுத்தம் கொடுத்து மூச்சை இழுத்து உறிஞ்சியதும் சொட்டுச் சொட்டாக அவன் நாவை நனைத்தது, ..
அதன்பின் சத்யன் உறிஞ்சாமலேயே சுரந்தது, மான்சி அவன் தலையை இழுத்து அடுத்த மார்புக்கு மாற்றினாள், இதேவேலையை அடிக்கடி அவள் செய்ய அவள் மார்புகளின் கனம் குறைந்து அதிலிருந்த அமுதமெல்லாம் சத்யனின் வயிற்றுக்குள் இறங்கியது
சத்யன் கைகளால் அவள் இடுப்பை வளைத்தான், அவள் கம்பளிக்குள் கையைவிட்டு அவன் முகத்தை வருடி அங்கே சிந்தியிருக்கும் பாலை அந்த துணியால் துடைத்தாள், போன உயிர் திரும்பியது போல் ஒரு உணர்வு மான்சிக்கு.. இன்னும் விடாமல் உறிஞ்சியவனின் தலையில் மெதுவாக தட்டி “ சரியாபோச்சு மேலே வாங்க” என்றாள். அவள் குரலிலும் பழைய தைரியம் திரும்பியிருந்தது...
சத்யன் மேலே வரவில்லை.. இன்னும் கீழே இறங்கினான், அவள் தொடைகள் வரை சரிந்தவன் சுருண்டு கிடந்த நைட்டியை மேலேற்றினான் அதன் உள்ளே பாவாடை இல்லை, வெறும் ஜட்டி மட்டுமே அணிந்திருந்தாள், சத்யன் தலையை நைட்டிக்குள் நுழைத்து உள்ளாடைக்கு மேலே மன்மத மேட்டில் முகத்தை வைத்து அழுத்தமாக முத்தமிட,
“ ஏய் ச்சீ” என்ற மான்சி அவன் முடியைப் பற்றி மேலே இழுக்க. அவன் வீம்பாக மறுபடியும் மறுபடியும் முத்தமிட்டான், அவன் உதடுகள் முத்தமிடும் நேரம் அவன் விரல்கள் அவள் உள்ளாடையை கீழ் நோக்கி இழுத்துச் செல்ல, இப்போது அவன் உதடுகள் நேரடியாக அவளின் ரோமங்கள் அடர்ந்த பெண்மை மேட்டில் பதிந்தது,
“ ம்ஹூம் வேனாம்” என்று அலறிய மான்சி எழுந்தே அமர்ந்து விட.. சத்யன் அங்கிருந்து எழுந்து அவள் கால்களுக்கு நடுவே அமர்ந்து அவளது நைட்டியை உருவி எடுத்து கீழேப் போட்டுவிட்டு குளிரில் நடுங்கியவளை இழுத்து அணைத்து “ மான்சி உனக்கு உடம்புக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கா? அப்படியிருந்தா எதுவும் வேண்டாம்” என்று கேட்க
அவன் எதற்காக கேட்கிறான் என்று புரிய அவசரமாக “ இல்லை இப்போ உடம்புக்கு எதுவுமில்லை, மாத்திரை போட்டதுல காய்ச்சல் சரியாயிருச்சு, அங்க இருந்த வலியும் இப்போ இல்லை” என்று சொல்லிவிட்டு அவனை அணைத்துக்கொண்டாள்..
சத்யனுக்கு அவளின் அவசரத்தைப் பார்த்து சிரிப்பு வந்தது, இவளின் ஒவ்வொரு அணுவிலும் என்மீதான காதலால் துடிக்கிறது... அவளை கட்டிலில் கிடத்திவிட்டு குளிராமல் கம்பளியால் மூடி.. மூடிய கம்பளிக்கு இவனும் புகுந்தான், முதலில் முத்தமிட்ட இடத்தில் முகத்தை புதைத்தான், மன்மத வாசனை, ம்ம்ம்ம்ம் ... மூச்சை இழுத்து வாசனையை மூளைக்கு ஏற்றினான்..
“ அங்கல்லாம் வேனாமே” என்று மான்சி மெல்லிய குரலில் முனங்க... சத்யன் அதையெல்லாம் கேட்கும் நிலையில் இல்லை, தனது சொரசொரப்பான நாக்கை அங்கிருந்த ரோமங்களின் மீது ஓடவிட்டான், விரலால் தடவி பெண்மை உதடுகளை விரித்துப் பிடித்தான், நாக்கை இஞ்ச் இஞ்சாக இறக்கி அங்கிருந்த சிறு உணர்ச்சி மொட்டை தீண்டினான் “ ஊவவ்வ்............” என்ற நீண்டதொரு ஒலி மான்சியிடமிருந்து
தனது உதட்டால் அந்த மொட்டை இழுத்து சப்பினான், மான்சியின் உடல் அரையடி உயர்ந்தது படுக்கையைவிட்டு.... சத்யன் தனது நாக்கை விரித்துப் பிடித்த விரல்களுக்கு நடுவே எடுத்துச்சென்று நாவால் கோடுபோட்டான், அந்த பலகாரத்தை உண்ண அவனுக்கு எச்சில் ஊறி வழிந்தது, தனது எச்சிலை வழியவிட்டபடி அவளின் உறுப்பை தின்றான்... இரண்டு பக்க உதடுகளையும் தனித்தனியாக இழுத்து சப்பினான்,
மான்சியின் உடல் கட்டிலில் நிலையில்லாமல் துடித்தது “ போதும் போதும் என்னால தாங்க முடியலையே” என்று அவள் அலற அலற அவள் பெண்மையை சுவைத்தான், நேரம் ஆகஆக துவாரத்தின் சுரப்பு அதிகமாக உதடுகளை குவித்து அங்கே வைத்து சர்ரென்று உறிஞ்சினான், அவளின் உவர்ப்பு நீர் அவன் தொண்டையை நனைத்த அதேசமயம்
மான்சியிடமிருந்து “ ஆங்....... இன்னும் இன்னும்... என்னமோ பண்ணுதே” என்ற ஒரு உச்சகட்ட அலறல், சத்யன் அலறும் அவள் வாயை விரல்களால் மூடியபடி அருவியாய் கொட்டிய நீரை உறிஞ்சினான்...
மான்சியின் உச்சம் அடங்கி உடல் அமைதியுரும் வரை விடவேயில்லை, இத்தனை நாட்களாக அடக்கி வைத்த ஆசைகளையெல்லாம் அவளது பெண்மையை உறிஞ்சியே தீர்த்துக்கொண்டான், தனது கீழுதட்டையும் மேலுதட்டையும் நாவால் நக்கியபடி மெதுவாக எழுந்து தனது உடைகளை களைந்தான், அவளின் நீர் வழியும் தனது முகத்தை தன் சட்டையில் துடைத்துவிட்டு மீண்டும் கம்பளிக்குள் வந்தான்...
மான்சி துவண்டு போய் படுத்திருந்தாள், சத்யன் அருகில் வரவும் அவன் நிர்வாண உடலை அணைத்துக்கொண்டாள், அவன் உறுப்பு தனது தொடையை தீண்டியதும் துணிச்சலாக கையில் பற்றினாள், அதன் நீளத்துக்கும் தன் விரல்களால் அளந்தவள் “ யப்பா எவ்வளவு பெரிசா இருக்கு?” என்று கிசுகிசுத்தாள்...
“ ம்ம் இப்பதான் உன் பாலும் தண்ணியும் குடிச்சி இப்படி வளர்ந்துடுச்சு” என்று காம ரகசியம் பேசி அவளை கிளர்ச்சியுற செய்தான், அவள் உடல் முழுவதையும் கையால் தடவி உதட்டால் ஓவியம் தீற்றி விட்டு, அவளுக்கு வேதனையிராமல் அவள்மேல் மெதுவாகத்தான் படர்ந்தான்,
ஆனால் அவனின் தடித்த உறுப்பு அவளுக்குள் நெருக்கடியாக போனதும் சத்யனின் மூளை அவன் கட்டுப்பாட்டில் இல்லாமல் அவன் ஆண்மையின் கட்டுபாட்டுக்கு போனது, நுழைந்தது அதிரடி என்றால், இயக்கம் அதைவிட அதிரடியாக இருந்தது,
தனக்கு வாகாக அவள் கால்களை தூக்கி தன் தோள் மீது போட்டு இடுப்பை பிடித்துக்கொண்டு இயங்க ஆரம்பித்தான்,, அவனுடைய ஒவ்வொரு குத்துக்கும் மான்சியின் உடல் அதிர்ந்து குலுங்கியது, இடமும் வலமும்மாக குலுங்கிய மார்புகளை கையால் பற்றிக்கொண்டு தனது உறுப்பால் அவள் பெண்மையை தகர்த்தான்,
மான்சியின் கைகள் பிடிமானம் தேடி பக்கவாட்டில் அலைந்து பிறகு எட்டி அவன் முடியைப் பிடித்து இழுத்து அவள் மார்பில் கவிழ்த்தது, மார்பில் இருந்து கைகளை எடுத்துவிட்டு வாயால் கவ்விக்கொண்டான், மறுபடியும் ஊறியிருந்த பால் குடங்கள் அவன் களைப்பை போக்கின...
வேகமாய் இடுப்பை அசைத்து இயங்கிய சத்யன், மான்சி அவன் இலகுவாக நுழைய தொடையை அகல விரித்தாள், விரல்களால் அவன் முதுகை வருடி அவனை உற்சாகப்படுத்தினாள் , அவளின் அருமையான் ஒத்துழைப்போடு தனது முதல் நீரை அவளுக்குள் கொட்டும் நோக்கோடு அதிவேகமாக இயங்கினான்,
மான்சியின் பெண்மை உதடுகள் அவன் உறுப்பை கவ்விப்பிடித்து மீண்டும் விட்டது, இதுபோல் இரண்டுமுறை செய்து மூன்றாவது முறை சத்யனிடம் “ மான்சி “ என்றொரு தீனமான அலறல், அவன் உடல் நடுங்கியது, மான்சி தனது தொடையை இறுக்கிப் பிடிக்க சத்யன் உச்சத்தில் தனது அணுக்களை அவளுக்குள் செலுத்தினான்,
நீண்ட மூச்சுக்களோடு அவளை அணைத்தபடி கட்டிலில் விழுந்தான், அவன் உதடுகள் இன்னமும் மான்சியின் பெயரை உச்சரித்துக்கொண்டே இருந்தது, அவன் காதல் காத்திருப்புக்கு தன் பெண்மையை விருந்தாக்கிய மான்சி கண்ணீருடன் அவனை அணைத்துகொண்டாள்
அவள்மீது கிடந்த சத்யன் அவள் மார்புகளுக்கு நடுவே கிடந்த தாலியின் மீது முத்தமிட்டான், இதற்காகத்தானே இவள் இவ்வளவு கஷ்டங்களையும் கண்ணீரையும் அனுபவித்தாள்.. அழகும் பொறுமையும் கண்ணியமும் மிகுந்த மான்சி தன் மனைவி ஆனதில் சத்யனுக்கு பெருமைதான்
சற்றுநேரம் இளைப்பாரிய பிறகு “ மான்சி காலையில எழுந்து அவங்க காய்ச்சல் போயிருச்சான்னு கேட்டா, இல்லை இன்னும் இருக்குன்னு சொல்லு” என்றான் ரகசியமாக...
“ ஏன் சொல்லனும்?,, அதான் சரியா போச்சே?”
“ ஏய் சரியாப்போச்சுன்னு சொன்னா நாளைக்கு வெளியேப் போக கூப்பிடுவாங்க, இன்னும் காய்ச்சல் போகலைன்னு சொன்னா நம்மளை இங்கயே விட்டுட்டு அவங்க மட்டும் போவாங்க” என்று போலீஸ்காரன் மனைவிக்கு காதல் திருட்டுத்தனத்தை கற்று கொடுத்தான்...
“ ஆமால்ல, சரி சரி நான் அதே மாதிரி சொல்றேன், நீங்க என்னை பார்த்துக்கனும்னு சொல்லி நின்னுடுங்க” என்று மான்சி தன் திருட்டுக்கு துணை சேர்த்தாள்...
ஒரு காதல் காவியம் கண்ணீரால் வரைந்த மான்சி எனும் ஓவியத்திற்கு இன்றுதான் திறப்புவிழா,
இயற்கையான சூழ்நிலையும் கவிழ்ந்து வரும் இரவும் எல்லோரையும் மவுனமாக்கியிருந்தது,
காட்டேஜ்க்குப் போனதும் பெண்கள் இரவுக்கு உணவு தயாரிக்கும் வேலையில் ஈடுபட, சப்பாத்தியும் குருமாவும் செய்யலாம் என்று முடிவாகி அனுசுயாவும் பாக்யாவும் காய் நறுக்கிவிட்டு குருமாவை ரெடி செய்தனர் ... “ ம்ம் மாவு பிசையுற வேலையா எனக்கு? ஓகே ஓகே “ என்றபடி அரவிந்தன் சப்பாத்திக்கு மாவை பிசைந்து கொடுத்தான், அனுசுயா கணவனின் குறும்பை ரசித்து எழுந்து ஓடிவந்து அவன் தலையில் குட்டிவிட்டு போனாள்,
சமையல் மேடையில் நின்றபடி சத்யன் சப்பாத்தி தேய்த்துப் போட மான்சி அதை கல்லில் இட்டு வாட்டினாள்,, ராமு சமையல் மேடையில் ஏறியமர்ந்து சுடச்சுட சப்பாத்தியை குருமாவோட சேர்த்து இறக்கிக்கொண்டிருந்தான், அடுத்ததாக அரவிந்தனும் அவனுடன் சேர்ந்துகொண்டான்
சத்யன் மவுனமாக மாவை தேய்த்தான், அருகில் நின்ற மான்சிக்கு அடுப்பின் அருகே வெகுநேரம் நின்றதில் லேசாக வியர்க்க ரவிக்கையின் அடியில் உற்பத்தியான ஒரு சொட்டு வியர்வை வயிற்றில் வழிந்து இடுப்பு கொசுவத்துக்குள் மறைந்தது, அடுத்து ஒருதுளி வியர்வை அதேபோல் உற்பத்தியாகி மறைந்தது சத்யனின் பார்வை அந்த வியர்வை துளியின் பின்னாலேயே ஓடியாது, ஆனால் யாரும் கவனிக்கா வண்ணம் தலையை கவிழ்ந்துகொண்டு இருந்தான்...
எல்லோரும் சாப்பிட்டு முடித்தார்கள், கடைசியாக சத்யனும் மான்சியும் சாப்பிட்டுவிட்டு வந்தனர், மான்சி அனுசுயாவின் போனிலிருந்து வீட்டுக்கு பேசி கதிரவனின் நலம் தெரிந்துகொண்டாள்,, அதன்பின் பெண்கள் மூவரும் ஒரு பக்கம் அரட்டை அடிக்க...
ராமு சத்யன் அரவிந்தன் மூவரும் சிகரெட் புகைத்தபடி சிறிதுநேரம் கார்ட்ஸ் விளையாடினார்கள், ஒவ்வொரு முறையும் சத்யனிடம் இருவரும் தோற்க்க “ நமக்கு ரம்மி சரியா வராதுப்பா” என்ற அரவிந்தன் ரம்மி வேண்டாம் உள்ளே வெளியே ஆடலாம் என்று கார்ட்ஸை கலைத்துப்போட்டு அடுக்கி இரண்டாக பிரித்தான், மூவருக்கும் கார்டைப் போட்டு ஒரு கார்டை எடுத்து திருப்பி போட்டான்
க்ளவர் ராணி வந்தது... “ ஆ க்ளவர் குயின் உள்ள, க்ளவர் குயின் உள்ள, என்றபடி அரவிந்தன் கார்டை கடகடவென போட, ராமு “ க்ளவர் குயின் வெளிய” என்றான் ஆட்டம் களைக்கட்டியது, முதல் ரவுண்டில் அரவிந்தன் ஜெயிக்க, சத்யன் விலகிக்கொண்டான்
பத்து ரூபாய் வைத்து ஆடிய ஆட்டம் கழுத்தில் இருக்கும் மயினர் செயினை வைத்து இருவரும் ஆடும் அளவிற்கு வந்தது, மாமியார் வீட்டில் போட்டச் செயினை ராமுவிடமே தோற்றான் அரவிந்தன், பிறகு சத்யன் ஆட்டத்தை களைத்ததும், ராமு சிரித்தபடி செயினை தங்கையிடம் கொடுத்துவிட்டு போனான்,
“ குள்ளன் தான் பெரியாளுன்னுப் பார்த்தா அவன் மகன் அதைவிட கேடியா இருக்கான்பா” என்றபடி தனது அறைக்குள் போனான் அரவிந்தன்...
மான்சியும் சத்யனும் தங்களின் அறைக்குள் நுழைந்தனர், கட்டிலருகே தயங்கி நின்றவளை ஒரு பார்வைப் பார்த்துவிட்டு திவானில் படுத்து கம்பளியால் போர்த்திக்கொண்டான், மான்சி ஒரு நீண்ட பெருமூச்சுடன் அந்த பெரிய கட்டிலின் ஒரு மூலையில் படுத்து போர்த்திக்கொண்டாள்
அலுப்பில் மான்சி உறங்கிவிட, சத்யனுக்கு உறக்கமே வரவில்லை, புரண்டு படுத்தான், மான்சியின் சீரான மூச்சுவிடும் சத்தம் இவனை அழைப்பது போல் இருக்க “ ச்சே தோத்துடுவேன் போலருக்கே” என்று எழுந்து சட்டையிலிருந்து சிகரெட்டை எடுத்துக்கொண்டு வெளியே வந்தான் சோபாவில் அமர்ந்து சிகரெட்டை பற்றவைத்து இழுத்தான்,
மூன்றாவது தம் இழுக்கயில் பக்கத்தில் இருந்த அறைகளில் இருந்து கேட்ட மெல்லிய முனங்கல் ஒலியும், வேறு சில வித்தியாசமான சப்தங்களும் மறுபடியும் அவனை அறைக்குள் விரட்டியது, சிகரெட்டை அணைத்துவிட்டு திவானில் படுத்துக்கொண்டு கம்பளியால் மூடிக்கொண்டு ஒன்றிலிருந்து நூறுவரை எண்ணினான், இது சிறுவயதில் இருந்து தூக்கம் வராவிட்டால் செயவது, இன்று அதுவும் கைகொடுக்கவில்லை நூறுவரை கிட்டத்தட்ட இருபது முறை எண்ணியப் பிறகுதான் உறக்கம் வந்தது...
மறுநாள் காலை கிளம்பி எல்லோரும் தொட்டபெட்டா சென்றார்கள், பெண்கள் மூவரும் சுரிதார் அணிந்துகொண்டனர், சத்யன் மான்சியை சுடிதாரில் பார்ப்பது இதுதான் முதல்முறை, ஓரக்கண்ணால் ரசித்தபடியே வந்தான், எல்லோரும் மலை முகட்டை நோக்கி நடக்க, மான்சியால் முடியவில்லை, அடிக்கடி சோர்ந்து அமர்ந்தாள்,
மற்ற இரு ஜோடிகளும் ஒருவரையொருவர் அணைத்தபடி முன்னால் போய்விட, சத்யன் மான்சியின் அருகில் வந்து “ என்னாச்சு?” என்றான்
“ தெரியலை என்னால ஏறவே முடியலை, நான் இங்கயே இருக்கேன் நீங்க போய்ட்டு வாங்க ” என்றாள், அவள் கண்கள் சிவந்தாற்ப் போல் இருக்க கன்னத்தில் பொட்டாக இரண்டு சிவப்பு வட்டங்கள்.. குளிரில் நடுங்கி சுடிதார் துப்பட்டாவை உடலில் சுற்றிக்கொண்டாள்
சத்யன் அவளை கைகொடுத்து தூக்கி தன்னோடு அணைத்தபடி சால்வையைப் போர்த்திக்கொண்டு மெதுவாக அவளுடன் மேல்நோக்கி ஏறினான், அவன் அணைப்பில் இப்போது ஏறுவதற்கு சுலபமாக இருந்தது
இருவரும் பேசவில்லை அணைத்ததையும் காட்டேஜ் வரும்வரை விடவில்லை, மற்றவர்கள் சமையலில் ஈடுபட மான்சி சோர்வுடன் போய் படுத்துவிட்டாள், யாரும் அவளை தொந்தரவு செய்யவில்லை,
உணவு தயாரானதும் சாப்பிட மான்சியை எழுப்பச் சென்ற பாக்யா அவள் உடல் நெருப்பாய் கொதிப்பதைக் கண்டு திகைப்புடன் வெளியே வந்து “ அண்ணா அண்ணிக்கு உடம்பு நெருப்பா கொதிக்குதுண்ணா” என்றாள்
மறுநிமிடம் அறைக்குள் ஓடிய சத்யன் மான்சியின் நெற்றியில் கைவைத்து பார்த்துவிட்டு “ அய்யோ இப்படி கொதிக்குதே என்ன பண்ணறது?” என்று கவலையுடன் சொல்ல..
நெற்றியில் இருந்த அவன் கையை இழுத்து கழுத்தடியில் வைத்துக்கொண்ட மான்சி “ மாத்திரை இருந்து போட்டா சரியாயிடும், வாமிட் வர் மாதிரி இருக்கு ,, சாப்பாடு வேண்டாம் வெறும் பால் மட்டும் போதும் ” என்றாள் முனங்கலாக...
உடனே அனுசுயா தனது அறைக்கு சென்று மாத்திரை எடுத்து வர, பாக்யா பால் எடுத்து வந்தாள், சத்யன் மான்சியை எழுப்பி தன் நெஞ்சில் சாய்த்து மாத்திரைப் போட்டுவிட்டு பாலைப் புகட்டினான்,
சிறிதுநேரம் கழித்து மற்றவர்கள் சாப்பிடப் போக “ எனக்கு ஒன்னுமில்லை.. நீங்கபோய் சாப்பிட்டு வாங்க” என்றாள் சத்யன் அவளின் வற்புறுத்தளுக்குப் பிறகு அரைமனதோடு எழுந்து போனான்,
சாப்பிட்டுவிட்டு வந்தவன் கதவை மூடிவிட்டு அவளருகே அமர்ந்து “ இப்போ எப்படியிருக்கு?” என்றான்
“ ம் பரவாயில்லை” என்றாள்..
“ காலையில நல்லாத்தானே இருந்த இப்போ ஏன் இப்படி திடீர்னு காய்ச்சல் வந்தது ” என்று சத்யன் கவலையோடு கேட்க...
மான்சி எதுவும் சொல்லாமல் மவுனமாக இருந்தாள்...
அவளின் மவுனம் வித்தியாசமாக இருக்க “ எதுனால இந்த காய்ச்சல் மான்சி?” என்று மறுபடியும் கேட்டான்...
அவன் அருகில் இருந்தாலே போதும் என்று நினைத்தவளுக்கு, அவனின் கேள்விகள் நாணத்தை உண்டாக்க திரும்பி படுத்துக்கொண்டாள்,, சத்யனுக்கு இதுவும் வித்தியாசமாக இருக்க மெல்ல சரிந்து அவள் தோளில் கைவைத்து “ ஏய் என்னன்னு சொல்லு?” என்றான் ரகசியமான குரலில்...
இவன் சொல்லாமல் விடமாட்டான் என்று மான்சிக்குத் தெரியும்... “ அது... கதிர் பால் குடிக்காததால பால் சேர்ந்து காய்ச்சல் வந்திருச்சு” என்றாள் மெல்லிய குரலில்...
சத்யனுக்குள் சில மாற்றங்கள் “ ஓ....... இப்படி ஆகும்னு தெரிஞ்சு ஏன் குழந்தையை விட்டுட்டு வந்த?” என்று கேட்டான்
“ இப்படி ஆகம இருக்க அத்தை ஒரு யோசனை சொன்னாங்க அதை இன்னிக்கு பண்ணாம விட்டுட்டேன், அதனால்தான் இப்படி ” என்று முனுமுனுத்தாள்
“ என்ன யோசனை சொன்னாங்க?” துருவினான் சத்யன்,
“ ரெண்டு வேளையும் ஒரு வெள்ளைத் துணில பாலை பீட் பண்ணி அதை தண்ணில அலசிட சொன்னாங்க, இன்னிக்கு வெளிய கெளம்பும் அவசரத்தில் மறந்திட்டேன்” என்றுவிட்டு தன்னை குறுக்கிக்கொண்டு படுத்துக்கொண்டாள்
“ இப்போ பண்ணா தானே பீவர் குறையும்” என்று சத்யன் கேட்டதும் “ ம்” என்றாள் மான்சி
“ அந்தத் துணி எங்க வச்சிருக்க?”
“ பாத்ரூம்ல காய வச்சிருக்கேன் ”
சத்யன் எழுந்து பாத்ரூம் போய் அந்த துணியை எடுத்து வந்து மறுபடியும் கட்டிலில் ஏறி அவளருகே சரிந்து முன்பக்கமாக அந்த துணியை கொடுத்து “ ம் அதே போல பண்ணிடு மான்சி, அப்புறம் நைட்ல காய்ச்சல் அதிகமாகிட போகுது” என்றான்
மான்சியின் விரல்கள் துணியை வாங்கி கம்பளிக்குள் எடுத்துச்சென்றது, சத்யன் சற்று நகர்ந்து படுத்து கண்மூடினான் ‘ என்னால்தான் இந்த வேதனை, மூன்று மாத குழந்தையை விட்டுட்டு நான் வேனும்னு என்கூட வந்ததால்தான் இந்த வேதனை, அங்கே குழந்தைக்கு தேவையான ஆகாரம் கிடைத்தது விடும், ஆனால் இவளின் உடல் வேதனை எப்படி தீரும்? இதைப் புரிஞ்சுக்காம இவளை என்கூட அனுப்பினாங்களே இந்த அம்மா அவங்களை சொல்லனும் ’ என்று நினைத்து இவன் வேதனைப்பட்டான்
சற்றுநேரத்தில் பக்கத்தில் இருந்த மான்சியிடமிருந்து மெல்லிய வேதனை முனங்கலும் அதைத்தொடர்ந்து விசும்பும் ஒலியும் கேட்க சத்யன் பதட்டமாக அவள் கம்பளியை நீக்கிவிட்டு அவளை மெதுவாகத் திருப்பி “ என்னாச்சு மான்சி?” என்று கேட்க...
“ கல்லு மாதிரி இருக்கு, தொடவே முடியலை பயங்கரமா வலிக்குது” என்று வேதனையுடன் கண்ணீர் விட்டாள்...
சத்யனுக்கும் நெஞ்சுக்குள் வலித்தது, “ இப்படின்னு தெரிஞ்சு ஏன் வந்த மான்சி, இப்பப்பாரு எவ்வளவு வேதனை, சரி இவங்க வேனும்னா இருக்கட்டும் நாம நாளைக்கு ஊருக்கு கிளம்பலாம் ” என்று சத்யன் கோபமாக சொன்னதும்
“ அய்யோ திரும்ப போகவேண்டாம், எனக்கு சரியாயிடும், நான் சரி பண்ணிக்கிறேன்” என்று அவள் குரலில் இவனுடன் இருக்கும் இந்த இன்பத்தை இழக்க விரும்பாத பதட்டம் தெரிந்தது...
சத்யன் மான்சியின் முகத்தையே உற்றுப் பார்த்தான், எனக்காக எந்த வேதனையையும் தாங்க தயாராக இருக்கும் இவள் அன்று மட்டும் ஏன் அப்படி பேசினாள், உன்னுடன் படுத்தால் நான் வேசிக்கு சமம் என்று...
“ ஏன் மான்சி அன்னிக்கு அந்த வார்த்தை சொன்ன?”
இந்த திடீர் கேள்வியில் திகைத்து விழத்தவள், அவ்வளவு உடல் வேதனையிலும் “ பாக்யா அனுசுயா ரெண்டுபேருக்கும் கல்யாணத்துக்குப் பிறகு கிடைச்ச மரியாதைகளைப் பார்த்து, எனக்கும் உங்க கையால தாலி வேனும், அதுக்கப்புறம் தான் எல்லாமேன்னு நினைச்சேன், அதனால்தான் என்ன பேசுறோம்னு தெரியாம பேசிட்டேன், அன்னிக்கு என் நாக்குல சனி பிடிச்சிருச்சுங்க” என்று குமுறினாள்
சத்யன் அவளை அழவிடாமல் இழுத்து தன் நெஞ்சில் அழுத்திக்கொண்டான், அவளின் கண்ணீரும் உடலில் இருந்த காய்ச்சலும் சேர்ந்து அவன் நெஞ்சை சுட்டது... வரும்போது அப்பா சொன்னது ஞாபகம் வந்தது, எல்லோரையும் விட சிறுபெண், அவள் சொன்ன ஒரு வார்த்தையைத் தவிர அவள் கோரிக்கை நியாயமானதுதானே? தன் கழுத்துக்கு தாலி வேண்டும், அதன்பின் தான் உறவு என்றது ஒரு குற்றமா? அன்று தான் நடந்து கொண்ட விதம் பற்றி சத்யனுக்கு அருவருப்பாக இருந்தது, இந்த சிறுப் பெண்ணின் உணர்வுகளை கூட புரிந்துகொள்ளாமல் அடித்துவிட்டு இத்தனை நாட்களாக பாரா முகமாக இருந்ததை நினைத்து வேதனையாக இருந்தது ,, இவளானால் என் மனதை மாற்ற மூன்று மாத குழந்தையை விட்டுவிட்டு வந்து இவ்வளவு கஷ்டப்படுகிறாளே? சத்யனின் அணைப்பு இறுகியது .. அவன் நெஞ்சில் இருந்த மான்சியிடமிருந்து வேதனை முனங்கல்...
அவளை தன் நெஞ்சில் இருந்து விலக்கி “ என்னம்மா?” என்றான்..
“ ரொம்ப வலிக்குது” என்றவள் உதட்டைக் கடித்து வலியைப் பொறுத்தாள்..
என்ன செய்யலாம் என்று சில நிமிடங்கள் யோசித்தான் “ சரி இரு நான் ட்ரைப் பண்றேன்” என்றவன் அந்த துணியை எடுத்துக்கொண்டு சரிந்து இறங்கினான்,,
கம்பளியை நீக்கி விட்டு நைட்டியின் ஜிப்பை முழுமையாக திறந்து இரண்டு கை பக்கமும் தள்ளி பாதிவரை அவிழ்த்தான் பிறகு வெளிச்சத்தில் அவள் மார்புகளைப் பார்த்தவன் திகைத்துப்போனான், சரியாமல் விறைத்துக்கொண்டு, கல்போல் இருக்க, அவன் இதற்கு முன்பு பார்த்த அளவைவிட இரண்டு மடங்கு உப்பியிருந்தது ‘ அய்யோ இதை எப்படித்தான் தாங்குவாளோ? ’ என்று வேதனையாக இருந்தது...
வலது மார்பின் காம்பருகில் அந்த துணியை வைத்து லேசாக மார்பை அழுத்த, மார்பு அழுந்தவும் இல்லை பால் சொட்டவும் இல்லை, மாறாக ‘ அய்யோ அம்மா’ என்று அவளிடம் வேதனையான முனங்கல்,,
சத்யன் அவள் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்துவிட்டு ‘ வாயை வைத்து உறிந்தால் வலி குறையுமா? என்று தனக்குத் தானே கேட்டுக்கொண்டு இன்னும் கொஞ்சம் சரிந்து படுத்து அவள் மேல் இருந்த கம்பளியால் தலை வரை மூடிக்கொண்டான் மார்பில் விரல் கூட படாமல் காம்பை மட்டும் மென்மையாக கவ்வி உறிஞ்சினான்,
மான்சியின் உடலில் மெல்லிய அதிர்வு, அவள் விரல்கள் அவன் தலைமுடியை இறுகப் பற்றியது, முதலில் பால் வரவில்லை, சத்யன் உதடுகளுக்கு அழுத்தம் கொடுத்து மூச்சை இழுத்து உறிஞ்சியதும் சொட்டுச் சொட்டாக அவன் நாவை நனைத்தது, ..
அதன்பின் சத்யன் உறிஞ்சாமலேயே சுரந்தது, மான்சி அவன் தலையை இழுத்து அடுத்த மார்புக்கு மாற்றினாள், இதேவேலையை அடிக்கடி அவள் செய்ய அவள் மார்புகளின் கனம் குறைந்து அதிலிருந்த அமுதமெல்லாம் சத்யனின் வயிற்றுக்குள் இறங்கியது
சத்யன் கைகளால் அவள் இடுப்பை வளைத்தான், அவள் கம்பளிக்குள் கையைவிட்டு அவன் முகத்தை வருடி அங்கே சிந்தியிருக்கும் பாலை அந்த துணியால் துடைத்தாள், போன உயிர் திரும்பியது போல் ஒரு உணர்வு மான்சிக்கு.. இன்னும் விடாமல் உறிஞ்சியவனின் தலையில் மெதுவாக தட்டி “ சரியாபோச்சு மேலே வாங்க” என்றாள். அவள் குரலிலும் பழைய தைரியம் திரும்பியிருந்தது...
சத்யன் மேலே வரவில்லை.. இன்னும் கீழே இறங்கினான், அவள் தொடைகள் வரை சரிந்தவன் சுருண்டு கிடந்த நைட்டியை மேலேற்றினான் அதன் உள்ளே பாவாடை இல்லை, வெறும் ஜட்டி மட்டுமே அணிந்திருந்தாள், சத்யன் தலையை நைட்டிக்குள் நுழைத்து உள்ளாடைக்கு மேலே மன்மத மேட்டில் முகத்தை வைத்து அழுத்தமாக முத்தமிட,
“ ஏய் ச்சீ” என்ற மான்சி அவன் முடியைப் பற்றி மேலே இழுக்க. அவன் வீம்பாக மறுபடியும் மறுபடியும் முத்தமிட்டான், அவன் உதடுகள் முத்தமிடும் நேரம் அவன் விரல்கள் அவள் உள்ளாடையை கீழ் நோக்கி இழுத்துச் செல்ல, இப்போது அவன் உதடுகள் நேரடியாக அவளின் ரோமங்கள் அடர்ந்த பெண்மை மேட்டில் பதிந்தது,
“ ம்ஹூம் வேனாம்” என்று அலறிய மான்சி எழுந்தே அமர்ந்து விட.. சத்யன் அங்கிருந்து எழுந்து அவள் கால்களுக்கு நடுவே அமர்ந்து அவளது நைட்டியை உருவி எடுத்து கீழேப் போட்டுவிட்டு குளிரில் நடுங்கியவளை இழுத்து அணைத்து “ மான்சி உனக்கு உடம்புக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கா? அப்படியிருந்தா எதுவும் வேண்டாம்” என்று கேட்க
அவன் எதற்காக கேட்கிறான் என்று புரிய அவசரமாக “ இல்லை இப்போ உடம்புக்கு எதுவுமில்லை, மாத்திரை போட்டதுல காய்ச்சல் சரியாயிருச்சு, அங்க இருந்த வலியும் இப்போ இல்லை” என்று சொல்லிவிட்டு அவனை அணைத்துக்கொண்டாள்..
சத்யனுக்கு அவளின் அவசரத்தைப் பார்த்து சிரிப்பு வந்தது, இவளின் ஒவ்வொரு அணுவிலும் என்மீதான காதலால் துடிக்கிறது... அவளை கட்டிலில் கிடத்திவிட்டு குளிராமல் கம்பளியால் மூடி.. மூடிய கம்பளிக்கு இவனும் புகுந்தான், முதலில் முத்தமிட்ட இடத்தில் முகத்தை புதைத்தான், மன்மத வாசனை, ம்ம்ம்ம்ம் ... மூச்சை இழுத்து வாசனையை மூளைக்கு ஏற்றினான்..
“ அங்கல்லாம் வேனாமே” என்று மான்சி மெல்லிய குரலில் முனங்க... சத்யன் அதையெல்லாம் கேட்கும் நிலையில் இல்லை, தனது சொரசொரப்பான நாக்கை அங்கிருந்த ரோமங்களின் மீது ஓடவிட்டான், விரலால் தடவி பெண்மை உதடுகளை விரித்துப் பிடித்தான், நாக்கை இஞ்ச் இஞ்சாக இறக்கி அங்கிருந்த சிறு உணர்ச்சி மொட்டை தீண்டினான் “ ஊவவ்வ்............” என்ற நீண்டதொரு ஒலி மான்சியிடமிருந்து
தனது உதட்டால் அந்த மொட்டை இழுத்து சப்பினான், மான்சியின் உடல் அரையடி உயர்ந்தது படுக்கையைவிட்டு.... சத்யன் தனது நாக்கை விரித்துப் பிடித்த விரல்களுக்கு நடுவே எடுத்துச்சென்று நாவால் கோடுபோட்டான், அந்த பலகாரத்தை உண்ண அவனுக்கு எச்சில் ஊறி வழிந்தது, தனது எச்சிலை வழியவிட்டபடி அவளின் உறுப்பை தின்றான்... இரண்டு பக்க உதடுகளையும் தனித்தனியாக இழுத்து சப்பினான்,
மான்சியின் உடல் கட்டிலில் நிலையில்லாமல் துடித்தது “ போதும் போதும் என்னால தாங்க முடியலையே” என்று அவள் அலற அலற அவள் பெண்மையை சுவைத்தான், நேரம் ஆகஆக துவாரத்தின் சுரப்பு அதிகமாக உதடுகளை குவித்து அங்கே வைத்து சர்ரென்று உறிஞ்சினான், அவளின் உவர்ப்பு நீர் அவன் தொண்டையை நனைத்த அதேசமயம்
மான்சியிடமிருந்து “ ஆங்....... இன்னும் இன்னும்... என்னமோ பண்ணுதே” என்ற ஒரு உச்சகட்ட அலறல், சத்யன் அலறும் அவள் வாயை விரல்களால் மூடியபடி அருவியாய் கொட்டிய நீரை உறிஞ்சினான்...
மான்சியின் உச்சம் அடங்கி உடல் அமைதியுரும் வரை விடவேயில்லை, இத்தனை நாட்களாக அடக்கி வைத்த ஆசைகளையெல்லாம் அவளது பெண்மையை உறிஞ்சியே தீர்த்துக்கொண்டான், தனது கீழுதட்டையும் மேலுதட்டையும் நாவால் நக்கியபடி மெதுவாக எழுந்து தனது உடைகளை களைந்தான், அவளின் நீர் வழியும் தனது முகத்தை தன் சட்டையில் துடைத்துவிட்டு மீண்டும் கம்பளிக்குள் வந்தான்...
மான்சி துவண்டு போய் படுத்திருந்தாள், சத்யன் அருகில் வரவும் அவன் நிர்வாண உடலை அணைத்துக்கொண்டாள், அவன் உறுப்பு தனது தொடையை தீண்டியதும் துணிச்சலாக கையில் பற்றினாள், அதன் நீளத்துக்கும் தன் விரல்களால் அளந்தவள் “ யப்பா எவ்வளவு பெரிசா இருக்கு?” என்று கிசுகிசுத்தாள்...
“ ம்ம் இப்பதான் உன் பாலும் தண்ணியும் குடிச்சி இப்படி வளர்ந்துடுச்சு” என்று காம ரகசியம் பேசி அவளை கிளர்ச்சியுற செய்தான், அவள் உடல் முழுவதையும் கையால் தடவி உதட்டால் ஓவியம் தீற்றி விட்டு, அவளுக்கு வேதனையிராமல் அவள்மேல் மெதுவாகத்தான் படர்ந்தான்,
ஆனால் அவனின் தடித்த உறுப்பு அவளுக்குள் நெருக்கடியாக போனதும் சத்யனின் மூளை அவன் கட்டுப்பாட்டில் இல்லாமல் அவன் ஆண்மையின் கட்டுபாட்டுக்கு போனது, நுழைந்தது அதிரடி என்றால், இயக்கம் அதைவிட அதிரடியாக இருந்தது,
தனக்கு வாகாக அவள் கால்களை தூக்கி தன் தோள் மீது போட்டு இடுப்பை பிடித்துக்கொண்டு இயங்க ஆரம்பித்தான்,, அவனுடைய ஒவ்வொரு குத்துக்கும் மான்சியின் உடல் அதிர்ந்து குலுங்கியது, இடமும் வலமும்மாக குலுங்கிய மார்புகளை கையால் பற்றிக்கொண்டு தனது உறுப்பால் அவள் பெண்மையை தகர்த்தான்,
மான்சியின் கைகள் பிடிமானம் தேடி பக்கவாட்டில் அலைந்து பிறகு எட்டி அவன் முடியைப் பிடித்து இழுத்து அவள் மார்பில் கவிழ்த்தது, மார்பில் இருந்து கைகளை எடுத்துவிட்டு வாயால் கவ்விக்கொண்டான், மறுபடியும் ஊறியிருந்த பால் குடங்கள் அவன் களைப்பை போக்கின...
வேகமாய் இடுப்பை அசைத்து இயங்கிய சத்யன், மான்சி அவன் இலகுவாக நுழைய தொடையை அகல விரித்தாள், விரல்களால் அவன் முதுகை வருடி அவனை உற்சாகப்படுத்தினாள் , அவளின் அருமையான் ஒத்துழைப்போடு தனது முதல் நீரை அவளுக்குள் கொட்டும் நோக்கோடு அதிவேகமாக இயங்கினான்,
மான்சியின் பெண்மை உதடுகள் அவன் உறுப்பை கவ்விப்பிடித்து மீண்டும் விட்டது, இதுபோல் இரண்டுமுறை செய்து மூன்றாவது முறை சத்யனிடம் “ மான்சி “ என்றொரு தீனமான அலறல், அவன் உடல் நடுங்கியது, மான்சி தனது தொடையை இறுக்கிப் பிடிக்க சத்யன் உச்சத்தில் தனது அணுக்களை அவளுக்குள் செலுத்தினான்,
நீண்ட மூச்சுக்களோடு அவளை அணைத்தபடி கட்டிலில் விழுந்தான், அவன் உதடுகள் இன்னமும் மான்சியின் பெயரை உச்சரித்துக்கொண்டே இருந்தது, அவன் காதல் காத்திருப்புக்கு தன் பெண்மையை விருந்தாக்கிய மான்சி கண்ணீருடன் அவனை அணைத்துகொண்டாள்
அவள்மீது கிடந்த சத்யன் அவள் மார்புகளுக்கு நடுவே கிடந்த தாலியின் மீது முத்தமிட்டான், இதற்காகத்தானே இவள் இவ்வளவு கஷ்டங்களையும் கண்ணீரையும் அனுபவித்தாள்.. அழகும் பொறுமையும் கண்ணியமும் மிகுந்த மான்சி தன் மனைவி ஆனதில் சத்யனுக்கு பெருமைதான்
சற்றுநேரம் இளைப்பாரிய பிறகு “ மான்சி காலையில எழுந்து அவங்க காய்ச்சல் போயிருச்சான்னு கேட்டா, இல்லை இன்னும் இருக்குன்னு சொல்லு” என்றான் ரகசியமாக...
“ ஏன் சொல்லனும்?,, அதான் சரியா போச்சே?”
“ ஏய் சரியாப்போச்சுன்னு சொன்னா நாளைக்கு வெளியேப் போக கூப்பிடுவாங்க, இன்னும் காய்ச்சல் போகலைன்னு சொன்னா நம்மளை இங்கயே விட்டுட்டு அவங்க மட்டும் போவாங்க” என்று போலீஸ்காரன் மனைவிக்கு காதல் திருட்டுத்தனத்தை கற்று கொடுத்தான்...
“ ஆமால்ல, சரி சரி நான் அதே மாதிரி சொல்றேன், நீங்க என்னை பார்த்துக்கனும்னு சொல்லி நின்னுடுங்க” என்று மான்சி தன் திருட்டுக்கு துணை சேர்த்தாள்...
ஒரு காதல் காவியம் கண்ணீரால் வரைந்த மான்சி எனும் ஓவியத்திற்கு இன்றுதான் திறப்புவிழா,
காதலித்துப் பார்!
உன்னைச் சுற்றி
ஒளிவட்டம் தோன்றும்...
உலகம் அர்த்தப்படும்...
ராத்திரியின் நீளம்
விளங்கும்....
உனக்கும்
கவிதை வரும்...
கையெழுத்து
அழகாகும்.....
தபால்காரன்
தெய்வமாவான்...
உன் பிம்பம் விழுந்தே
கண்ணாடி உடையும்...
கண்ணிரண்டும்
ஒளிகொள்ளும்...
காதலித்துப்பார் !
தலையணை நனைப்பாய்
மூன்று முறை
பல்துலக்குவாய்...
காத்திருந்தால்
நிமிஷங்கள் வருஷமென்பாய்...
வந்துவிட்டால்
வருஷங்கள் நிமிஷமென்பாய்...
காக்கைகூட உன்னை
கவனிக்காது
ஆனால்...
இந்த உலகமே
உன்னை கவனிப்பதாய்
உணர்வாய்...
வயிற்றுக்கும்
தொண்டைக்கமாய்
உருவமில்லா
உருண்டையொன்று
உருளக் காண்பாய்...
இந்த வானம்
இந்த அந்தி
இந்த பூமி
இந்த பூக்கள்
எல்லாம்
காதலை கவுரவிக்கும்
ஏற்பாடுகள்
என்பாய்
காதலித்துப் பார்!
இருதயம் அடிக்கடி
இடம் மாறித் துடிக்கும்...
நிசப்த அலைவரிசைகளில்
உனது குரல் மட்டும்
ஒலிபரப்பாகும்...
உன் நரம்பே நாணேற்றி
உனக்குள்ளே
அம்புவிடும்...
காதலின்
திரைச்சீலையைக்
காமம் கிழிக்கும்...
ஹார்மோன்கள்
நைல் நதியாய்ப்
பெருக்கெடுக்கும்
உதடுகள் மட்டும்
சகாராவாகும்...
தாகங்கள் சமுத்திரமாகும்...
பிறகு
கண்ணீர்த் துளிக்குள்
சமுத்திரம் அடங்கும்...
காதலித்துப் பார்!
சின்ன சின்ன பரிசுகளில்
சிலிர்க்க முடியுமே...
அதற்காகவேனும்
புலன்களை வருத்திப்
புதுப்பிக்க முடியுமே...
அதற்காகவேனும்...
ஆண் என்ற சொல்லுக்கும்
பெண் என்ற சொல்லுக்கும்
அகராதியில் ஏறாத
அர்த்தம் விளங்குமே..
அதற்காகவேனும்...
வாழ்ந்துகொண்டே
சாகவும் முடியுமே
செத்துக் கொண்டே
வாழவும் முடியுமே...
அதற்காக வேணும்...
காதலித்துப் பார்!
-வைரமுத்து
உன்னைச் சுற்றி
ஒளிவட்டம் தோன்றும்...
உலகம் அர்த்தப்படும்...
ராத்திரியின் நீளம்
விளங்கும்....
உனக்கும்
கவிதை வரும்...
கையெழுத்து
அழகாகும்.....
தபால்காரன்
தெய்வமாவான்...
உன் பிம்பம் விழுந்தே
கண்ணாடி உடையும்...
கண்ணிரண்டும்
ஒளிகொள்ளும்...
காதலித்துப்பார் !
தலையணை நனைப்பாய்
மூன்று முறை
பல்துலக்குவாய்...
காத்திருந்தால்
நிமிஷங்கள் வருஷமென்பாய்...
வந்துவிட்டால்
வருஷங்கள் நிமிஷமென்பாய்...
காக்கைகூட உன்னை
கவனிக்காது
ஆனால்...
இந்த உலகமே
உன்னை கவனிப்பதாய்
உணர்வாய்...
வயிற்றுக்கும்
தொண்டைக்கமாய்
உருவமில்லா
உருண்டையொன்று
உருளக் காண்பாய்...
இந்த வானம்
இந்த அந்தி
இந்த பூமி
இந்த பூக்கள்
எல்லாம்
காதலை கவுரவிக்கும்
ஏற்பாடுகள்
என்பாய்
காதலித்துப் பார்!
இருதயம் அடிக்கடி
இடம் மாறித் துடிக்கும்...
நிசப்த அலைவரிசைகளில்
உனது குரல் மட்டும்
ஒலிபரப்பாகும்...
உன் நரம்பே நாணேற்றி
உனக்குள்ளே
அம்புவிடும்...
காதலின்
திரைச்சீலையைக்
காமம் கிழிக்கும்...
ஹார்மோன்கள்
நைல் நதியாய்ப்
பெருக்கெடுக்கும்
உதடுகள் மட்டும்
சகாராவாகும்...
தாகங்கள் சமுத்திரமாகும்...
பிறகு
கண்ணீர்த் துளிக்குள்
சமுத்திரம் அடங்கும்...
காதலித்துப் பார்!
சின்ன சின்ன பரிசுகளில்
சிலிர்க்க முடியுமே...
அதற்காகவேனும்
புலன்களை வருத்திப்
புதுப்பிக்க முடியுமே...
அதற்காகவேனும்...
ஆண் என்ற சொல்லுக்கும்
பெண் என்ற சொல்லுக்கும்
அகராதியில் ஏறாத
அர்த்தம் விளங்குமே..
அதற்காகவேனும்...
வாழ்ந்துகொண்டே
சாகவும் முடியுமே
செத்துக் கொண்டே
வாழவும் முடியுமே...
அதற்காக வேணும்...
காதலித்துப் பார்!
-வைரமுத்து
முற்றும்
No comments:
Post a Comment