மான்சிக்காக - அத்தியாயம் - 8

மான்சியிடம் எதிர்ப்பில்லை அவனுக்குள் அடங்கினாள்... அவளை நொருங்க அணைத்தபடி “ ஏன்டி இந்த மாதிரி தோட்டமெல்லாம் சுத்தின” என்று கிசுகிசுப்பாய் கேட்டான்..

“ நீ கோயிலுக்குக் கூட்டிப் போறேன்னு சொல்லிட்டு வரலை அதான் இப்படி சுத்துனேனேன்” அவன் நெஞ்சில் அழுந்திய தன் மார்புகளை மேலும் அழுத்தினாள்..

“ குடும்பப் பொண்ணுக்கு அழகாடி இது” சத்யன் தன் நெஞ்சில் குத்திய கல் மாலையை எடுத்து பின்னால்ப் போட்டுவிட்டு அணைத்தான்...



“ நீ பண்றது மட்டும் ஒரு புருஷனுக்கு அழகா?” மான்சி காலைத்தூக்கி அவன் மேல்ப் போட்டுப் பின்னிக்கொள்ள தடையாக இருந்த பாவாடையை ஒரு கையால் மேலேற்றினாள்..

“ உன்னையெல்லாம் இத்தனை நாளா விட்டு வச்சது ரொம்ப தப்புடி... திமிரை அடக்கி கொட்டத்துல கட்டியிருக்கனும்” அணைப்பை இலகுவாக்கி சரிந்து வந்து பிதுங்கியிருந்த மார்புகளுக்கு நடுவே இருந்த பிளவில் தன் மூக்கை அழுத்தினான்

“ அய்ய நான் அப்படித்தான் பண்ணுவேன் உன்னால என்னப் பண்ண முடியும்?” தன் மார்பில் ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தவனின் தலைமுடியில் விரல் நுழைத்து கோதியபடி மார்பில் அழுத்தினாள்..

“ என்னப் பண்ணணுமோ அதைப் பண்றேன்டி ” கொம்பு சீவிய அலங்காநல்லூர் ஜல்லிக்கட்டு காளையாக விடைத்துக்கொண்டது அவன் ஆண்மை ...

பிதுங்கிய சதையை உதட்டால் சப்பி இழுத்தான், சத்யனின் மொபைல் எங்கோ அடிப்பது போல் கேட்டது... கையை இடையே நுழைத்து ஒரு மார்பை கொத்தாகப் பற்றினான், பாதிகூட அவன் கை கொள்ளவில்லை.. மறுபடியும் மொபைல் எங்கோ அழைத்தது

இம்முறை விடாமல் மொபைல் அடிக்க.. அவள் மார்புகளுக்கு நடுவில் இருந்து தலையை எடுத்தான், மான்சியை அணைத்த வேகத்தில் பாக்கெட்டில் இருந்த போன் படுக்கையில் விழுந்திருக்க.. மான்சியின் உடலுக்கு கீழே கையை நுழைத்து கையால் தடவி போனை எடுத்துப் பார்த்தான்..

கால் பண்ணியிருந்தது தர்மன்.. சத்யன் மான்சியை விலக்கி எழுந்து அமர்ந்து ஆன் செய்து “ மாமா” என்றான்..

“ மாப்ள எங்க இருக்க?” தர்மனின் குரல் ..

“ வீட்டுல தான் மாமா,, என்ன சொல்லுங்க மாமா?” என்றான் சத்யன் பணிவுடன்

“ ஒன்னுமில்ல நீ உடனே கிளம்பி நம்ம வீட்டுக்கு வா... ஒரு நல்ல சமாச்சாரம் பேசனும்” என்று அவர் சொன்னதும்..

“ இதோ பத்து நிமிஷத்தில் அங்க இருப்பேன் மாமா” என்றான் சத்யன்..
எதிர்முனை சத்தமின்றி இருக்க,, மொபைலை அணைத்துப் பாக்கெட்டில் போட்டுக்கொண்டு ஒயிலாக கிடந்த மனைவியை ஏக்கமாகப் பார்த்தபடி “ மான்சி உங்கப்பா தான் போன் பண்ணார்.. ஏதோ நல்ல சமாச்சாரம் பேசனும் உடனே வான்னு சொல்றாரு.. நான் போய்ட்டு வந்துர்றேன்” என்று கட்டிலில் இருந்து இறங்கியவன் மான்சியையும் தூக்கி இறக்கிவிட்டான்

அவளைத் தள்ளி நிறுத்தி ஏற இறங்கப் பார்த்துவிட்டு “ நாளைக்கு கண்டிப்பா கோயிலுக்குப் போகலாம், காலையிலேயே போகலாம்.. அதனால என் கண்ணம்மா நல்லபிள்ளையா டிரஸ் மாத்தி சாப்பிட்டு படுக்கனும்” என்று காதலோடு கூறியதும்.. அவன் குரலின் மாயத்திற்கு கட்டுப்பட்டு மெதுவாக தலையசைத்தாள்..

சத்யன் அவளைப் பிரிந்து கலைந்துபோன தலைமுடியை வாரிக்கொண்டு வெளியே வந்தான், வீட்டில் இருப்பவர்கள் அவரவர் வேலைகளை செய்துகொண்டிருக்க.. இவ்வளவு நேரமாக கதவை சாத்தாமலே கட்டிலில் கிடந்தது ஞாபகம் வந்தது.. தனக்குள் சிரித்தபடி அக்கா வீட்டுக்கு கிளம்பினான்...

சற்று காலம் கடந்து அவன் காதலை உணர்ந்தாலும்.. அது அவனை சொர்க்கத்தின் விழிம்பில் கொண்டுபோய் நிறுத்தியது,, அதே சந்தோஷமான மனநிலையுடனேயே தன் அக்காவீட்டுக்குப் போனான்...
அவனுக்காக காத்திருந்தார் தர்மன்,, தம்பிக்கு காப்பி எடுத்து வர உள்ளே போனாள் மீனா...

சத்யன் தர்மனுக்கு எதிரே இருந்த சோபாவில் அமர்ந்த படி “ எங்க மாமா வீரனும் தேவனும்” என்று கேட்க...

“ வீரன் மதுரைக்குப் போயிருக்கான்.. தேவன் ஆலையில இருந்து இன்னும் வரலை மாப்ள” என்றபடி நிமிர்ந்தவர்.. சத்யனின் வெள்ளைச் சட்டையின் காலரில் ஒட்டியிருந்த குங்கும தீற்றலைப் பார்த்து தனக்குள் சிரித்தபடி “ என்ன மாப்ள மான்சி இன்னிக்கு ஏதோ கோயிலுக்கு கூட்டிப்போகலைன்னு ரொம்ப தகராறு பண்ணாலாமே? அப்புறம் என்னாச்சு?” என்று .. ஏதோ மகளுக்கும் தனக்கும் சம்மந்தம் இல்லாதது போல கேட்டார்...

தன் சட்டையில் அவர் பார்வை போன இடத்தைப் பார்த்த சத்யன் சற்று நெளிந்தபடி “ ம் போன் பண்ணி சொன்னதும் நான் வந்து சமாதானம் பண்ணேன் மாமா.. என்னப் பண்றது மாமா கொஞ்சம் பிடிவாதம் அதிகம்.. போகப்போக சரியாயிடுவா” என்றவன் சோபாவில் இருந்து எழுந்தவன் “ இதோ வர்றேன் மாமா” என்றுவிட்டு கிச்சனுக்குள் நுழைந்தான்...

கிச்சனில் காபிப் போட்டுக்கொண்டு இருந்த மீனா தம்பியைத் திரும்பிப்பார்த்து “ என்ன சத்யா?” என்று கேட்க...

பாத்திரம் கழுவும் வாஷ்பேஷின் அருகே வந்து குழாயிலிருந்து தண்ணீர் பிடித்து தன் காலரில் இருந்த குங்குமக் கரையை கழுவியபடி.. “ இல்லக்கா சும்மா ஏதோ கரை ” என்று சமாளித்தவனை உற்றுப்பார்த்த மீனா சட்டையில் இருந்த குங்குமத்தைப் பார்த்துவிட்டு பூரித்து சிரித்தபடி காபியுடன் வெளியேப் போனாள்
சற்றுநேரத்தில் வந்து அமர்ந்த சத்யனை மேலும் சிரித்து சங்கடப்படுத்தாமல் நேரடியாக விஷயத்துக்கு வந்தார் தர்மன் “ சத்யா நம்ம செல்விய வீரனுக்கு கேட்கலாம்னு நானும் உன் அக்காவும் முடிவு பண்ணிருக்கோம்.. நீ என்ன சொல்ற மாப்ள?” என்று கேட்க..

சத்யன் அவரை ஆச்சர்யமாகப் பார்த்து “ என்ன மாமா சொல்றீங்க?... நம்ம செல்வியா?” என்று கேட்டதும்...

“ ஆமாம் மாப்ள.. அவள மாதிரி ஒரு ஆளுதான் இந்த வீட்டுக்கு லாயக்கு,, அதுவுமில்லாம நாம என்ன சாதி குளம் கோத்திரம் பார்க்கவேண்டியதில்ல, தூரத்து உறவுல ராமைய்யா உனக்கு அண்ணன் முறை.. எனக்கு மச்சான் முறை.. அதான் நீயே அவர்கிட்ட பேசி அபிப்ராயத்தை கேட்டு சொன்னா. நாம ஒரு நல்லநாள் பார்த்து ராமைய்யா வீட்டுக்குப் போய் தாம்பூலம் மாத்திக்கிட்டு வந்துடலாம்” என்று தனது முடிவை சொன்னார்

செல்வி இந்த வீட்டுக்கு மருமகளாவது அவனுக்கு ரொம்பவே சந்தோஷம்,, “ சரி மாமா நான் ராமைய்யா அண்ணனைப் பார்த்து பேசிடுறேன்” என்றான்..
அதன்பிறகு கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கொண்டு இருந்துவிட்டு சத்யன் கிளம்பினான்... நேராக தன் வீடு செல்லாமல் ராமைய்யாவின் வீட்டுக்குப் போனான்.. சத்யனுக்கு இந்த விஷயத்தை ஆறப்போட்ட செய்வதில் விருப்பமில்லை... உடனடியாக பேசி முடிக்க தீர்மானித்தான் ..

அந்த நேரத்தில் சத்யனை எதிர் பார்க்காத ராமைய்யா பதட்டத்துடன் “ என்னங்க தம்பி இந்த நேரத்துல?” என்று கலவரத்துடன் கேட்டு வெளித் திண்ணையில் சத்யன் அமர தன் தோளில் இருந்த துண்டை எடுத்து தரையை துடைத்தார்



திண்ணையில் ஏறியமர்ந்த சத்யன் “ நல்ல விஷயம் தாண்ணே... நம்ம செல்வியை மீனாக்கா பையன் வீரேனுக்கு கேட்கிறாங்க.. இப்பதான் மாமா கூப்ட்டு விஷயத்தை சொல்லி உங்ககிட்ட அபிப்பிராயம் கேட்க சொன்னாரு.. நீங்க என்னண்ணே சொல்றீங்க?’ என்று சத்யன் உற்சாகத்துடன் கேட்க..

தன் காதில் விழுந்த செய்தியை நம்ம முடியாமல் சத்யனை ஆவென்று பார்த்தார்... “ என்னண்ணே அப்புடிப் பார்க்குறீங்க.. எல்லாம் நல்லதுக்கு தான்.. அக்காவுக்கும் மாமாவுக்கும் செல்வியை ரொம்ப பிடிச்சுப் போச்சு. அதான் உடனே முடிக்க ஆசைப்படுறாங்க” என்று சத்யன் விளக்கியதும் ..

கதவோரமாக நின்றிருந்த ராமையாவின் மனைவி “ அய்யா இவருக்கு என்னத்தங்க தெரியும்.. செல்வி உங்க வீட்டு பொண்ணு.. நீங்கப் பார்த்து என்ன செய்தாலும் எங்களுக்கு சம்மதம்” என்று தன் கணவருக்கு பதிலாக பேச... அப்போதுதான் உயிர் வந்தது போல் “ ஆமாங்கய்யா ஆமா ஆமா.. செல்வி உங்கவீட்டு பொண்ணு நீங்கப் பார்த்து எது செய்தாலும் நாங்க மறுத்துப் பேசப்போறதில்ல.. அப்புறம் எங்ககிட்ட என்னய்யா கேட்குறது” என்றார் ராமைய்யா..

“ செல்வியும் என் மகதான்.. ஆனாலும் பெத்தவங்க கிட்ட கேட்கிறது தானே முறை அண்ணே... சரி சம்மதம் சொல்லிட்டீங்கள்ள இனிமே ஆகவேண்டியதை நான் பார்த்துக்கிறேன்” என்று உற்சாகமாய் கூறிவிட்டு சத்யன் வீட்டுக்கு கிளம்பினான்..

ராமைய்யாவின் வீட்டில் இருந்து பைக்கை தன் வீடு செல்லும் தெருவில் திருப்பியவன் பின்னாடி யாரோ ஓடி வருவது இருட்டில் தெரிய, உடனே வண்டியை நிறுத்திவிட்டு திரும்பிப்பார்த்தான் .. செல்விதான் மூச்சிரைக்க ஓடிவந்து வண்டியின் அருகே நின்றாள்

“ என்னா செல்வி ஏன் இப்படி ஓடி வர்ற?” என்று சத்யன் கேட்டு முடிக்குமுன் கண்களில் இருந்து பொல பொலவென கண்ணீர் கொட்ட சத்யனைப் பார்த்து கையெடுத்துக் கும்பிட்டு “ சின்னய்யா எனக்கு இந்த கல்யாண ஏற்ப்பாடு வேனாம்ய்யா.. எனக்கு இதுல சம்மதமில்லைங்க அய்யா” என்று சொல்லிவிட்டு கேவியவளைப் பார்த்து சத்யன் குழப்பத்துடன்..

“ ஏன் செல்வி? அவங்க என்கிட்ட பண்ண பிரச்சனையை மனசுல வச்சுக்கிட்டு இப்புடி சொல்றியா? ஏதோ கோவத்துல இப்படி பண்ணிட்டாங்க மத்தபடி அவனுங்க நல்ல பசங்கதான் செல்வி” சத்யன் தன் மச்சான்களுக்கு ஆதரவாக பேசினான்..

“ அய்யோ நான் அதையெல்லாம் நினைக்கலைங்க சின்னய்யா... எனக்கு இப்போ கல்யாணம் வேனாமுங்க” என்று கலங்கியவளை கூர்மையாகப் பார்த்து “ என்ன செல்வி நீ யாரையாவது விரும்புறயா?” என்று நேரடியாக சத்யன் கேட்டதும்..
திகைத்து மவுனமாக தலை குனிந்தாள்.. அவளது தலைகுனிவே சத்யன் கேட்டது உண்மை என்று உணர்த்த.. சத்யனது உற்ச்சாகமெல்லாம் வடிந்து போனது “ யாரு அந்த பையன் செல்வி? ” என்று கேட்டான்..

கலவரத்துடன் அவன் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்த செல்வி.. மறுபடியும் தலைகுனிந்து “ அந்த வீட்டு சின்னவரு தாங்க” என்றதும் சத்யன் ஆச்சரியமாக “ யாரு தேவனா?” என்று கேட்க

“ ஆமாங்க... மொதல்ல சம்மதமில்லை ஆனா அவரு என்னைய உசுருக்கு உசுரா விரும்புறாருங்கய்யா.. பொறவு நானும்தான்......” என்று முடிக்க முடியாமல் தடுமாறிவளைப் பார்த்து..

“ அடக் கழுதை.. கொஞ்சநேரத்தில என்னையவே கலங்க வச்சிட்டயே... நீ அந்த வீட்டு மருமகளா போகனும் , அது தேவனோ வீரனோ.. உனக்கு பிடிச்சவன் கூடதான் உன் கல்யாணம்.. மனசைப் போட்டு குழப்பிக்காம போய் தூங்கு நான் பார்த்துக்கிறேன்” என்று சொல்லிவிட்டு சத்யன் தன் வீட்டுக்கு கிளம்பினான்

அதேசமயம்த்தில் அங்கே தர்மன் வீட்டில் மீனா மூலமாக விஷயத்தை கேள்விப்பட்ட வீரேன்... ‘ மொதல்ல என் தங்கச்சியை பெரிய இடத்துல கட்டிக்குடுக்க கூடாதுன்னு அவ வாழ்க்கையை கெடுத்த.. இப்போ என் தலையில ஒன்னுமில்லாத வாயாடியை கட்டப் பார்க்கிறயாடா மாமா’ என்று சத்யன் மீது பயங்கரமாய் நெஞ்சில் வஞ்சத்தை வளர்த்தான்,, அவனுக்கு அந்த பணக்கார மதுரை பெண்ணின் மீது இருந்த மோகம் கண்ணை மறைத்தது..
சத்யன் வீட்டுக்குள் நுழையும்போது வழக்கத்தை விட மணி பத்தாகியிருந்தது ... மான்சியின் அறையில் விளக்குகள் நிறுத்தப்பட்டிருக்க... பஞ்சவர்ணம் மகனுக்காக விழித்திருந்தார்..

சத்யன் சத்தமின்றி அறைக்குள் நுழைந்து, மான்சியின் தூக்கத்தை கலைக்காமல் கைலிக்கு மாறி சாப்பிட வந்து அமர்ந்தான்... சாப்பிடும்போது அம்மாவிடம் விஷயத்தை சொல்ல..

பஞ்சவர்ணத்துக்கு ரொம்பவும் சந்தோஷம்,, “ செல்வி வாயாடியா இருந்தாலும் ரொம்ப நல்லவ ராசு, என்னடா இந்த தேவன் பய அடிக்கடி இங்கயே வந்து சுத்துதேன்னு பார்த்தா.... விஷயம் இதுதானா? ம்ம் ரெண்டு பேருக்கும் பொருத்தமாத்தான் இருக்கும்,, வீரனுக்கு ஒரு பொண்ணைப் பார்த்து முடிச்சிட்டு அதுக்கு அடுத்த முகூர்த்ததுல இவங்க ரெண்டு பேருக்கும் பண்ணிடவேண்டியதுதான்” என்று உற்சாக மிகுதியில் பஞ்சவர்ணம் பேசிக்கொண்டே போக.. சத்யன் சாப்பிட்டபடியே உம் கொட்டினான்...

சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு எழுந்த சத்யன் வாசலில் கிடந்த கட்டிலில் படுத்து ‘புதிதாய் தோன்றிய இந்தப் பிரச்சனைக்கு என்ன தீர்வு,, வீரேன் இதை எப்படி எடுத்துக்கொள்வான் என்று சத்யன் யோசித்தபடி இருந்தான்...

சரி எதுவாயிருந்தாலும் விடிஞ்சதும் பார்க்கலாம் என்று கண்மூடிப் படுத்தவன் படுத்த சிறிதுநேரத்திலேயே உறங்கிப் போனான்... மான்சியினுடனான அழகான கனவு ஒன்றின் தாக்கத்தால் நடு இரவில் விழித்தவன், தண்ணீர் தாகமெடுக்க கட்டிலுக்கடியில் இருக்கும் தண்ணீர் ஜக்கை எடுக்க குனிந்தவன் திகைப்பில் அலறி எழுந்து அமர்ந்தான்

கட்டிலுக்குப் பக்கத்தில் வெறும் தரையில், தலைக்கு தலையணை கூட இல்லாமல், கைகளை தொடைகளுக்கு நடுவே வைத்துக்கொண்டு தனது மொத்த உயரத்தையும் குறுக்கிக்கொண்டு படுத்திருந்தாள் மான்சி.

சத்யன் கட்டிலைவிட்டு இறங்கி தரையில் அமர்ந்து “ மான்சி......” என்ற கூவலுடன் அவள் தலையை எடுத்து தன் நெஞ்சோடு அழுத்திக்கொண்டான்...

மான்சி அவன் இடுப்பை தன் கைகளால் வளைத்துக்கொள்ள ... “ என்னடா கண்ணம்மா இதெல்லாம்? ஏன் இங்க வந்து படுத்த? ” குமுறினான் சத்யன்...

அவன் மார்பை தன் உதட்டால் உரசியபடி... “ நீ வருவேன்னு நைட்டெல்லாம் வெயிட் பண்ணேன்... நீ வரவேயில்ல. வெளிய வந்து பார்த்தா நீ இங்க தூங்குன.. சரி இந்த கட்டில்லயே படுக்கலாம்னு பார்த்தா இடமில்லை.. அதான் கீழயே படுத்துட்டேன்” என்று மான்சி மெல்லிய குரலில் சொல்ல....

“ அதுக்காக இப்படியா? என்னை எழுப்பியிருக்கலாமே?” என்று சத்யன் சொல்ல...

நிமிர்ந்து அவனை பொய்யாய் முறைத்த மான்சி “ எதுக்கு எழுப்பனும்? என்னடா பொண்டாட்டிய அந்த நிலைமையில விட்டுப் போனமேன்னு நீதான் வந்திருக்கனும்.. இங்க என்னடான்னா வெக்கங்கெட்டுப் போய் நானே வந்துருக்கேன்” என்று மான்சி நக்கலாக கூறி முடிக்க...

சத்யனுக்கு எதுவோ புரிவது போல் இருக்க மான்சி என்று அவளை இறுக்கியணைத்துக் கொண்டான்... அவசரமாக அவளை அள்ளி எடுத்தான்... அறையை நோக்கி வேகமாக நடந்தான்...

அன்று மாலை போல் அல்லாது மென்மையாக மான்சியை கட்டிலில் கிடத்திவிட்டு.. இவனும் பக்கத்தில் சரிந்து அவளைத் தன் பக்கம் திருப்பி அணைத்து நெற்றியில் மென்மையாய் முத்தமிட...

மான்சி அவன் கழுத்தைக் கட்டிக்கொண்டு " எனக்கு அன்னிக்கு குடுத்த மாதிரி முத்தம் வேனும்" என்று அவன் காதில் கிசுகிசுக்க...

என்றைக்கு மாதிரி என்ற நினைப்பில் சத்யனின் உடல் சற்று விரைத்தாலும் .. மெதுவாக ஏறி அவள் மீது படர்ந்து ... " என்னிக்கு மாதிரி ?" என்றான் ரகசியமாக....

" அதான் மாமா அன்னிக்கு குடுத்தியே...? என்னோட உதட்டை கடிச்சு.. நாக்கோட சண்டைபோட்டு.. பல்லெல்லாம் மோதிக்கிட்டு.. வாயில வந்த எச்சியெல்லாம் உறிஞ்சி.... அந்த மாதிரி முத்தம் மாமா" மான்சி கிள்ளையாய் கொஞ்சினாள்

சத்யன் நெற்றியில் இருந்த முத்தத்தை ஆரம்பிக்க... " அய்யோ இப்படியில்ல மாமா... அப்போ உன் கை ரெண்டும் இங்கே இருந்துச்சு" என்று சத்யன் கையை எடுத்து தன் மார்புகளின் மீது வைத்தவள்... " அப்புறம் நீ பண்ணியே அதே மாதிரி மாமா" என்று மறுபடியும் ரகசியம் சொன்னாள்

சத்யன் அவள் என்ன சொல்ல வருகிறாள் என்று புரிந்தாலும் புரியாதது போல் " ம்ம் என்ன பண்ணேன்" என்று கேட்டுவிட்டு அவள் மார்பை அழுத்தி வருடினான்..

இவ்வளவு நேரம் எல்லாவற்றையும் தெளிவாக சொன்னவளுக்கு இப்போது வெட்கம் வந்துவிட " நான் சொல்லமாட்டேன் போ" என்று சினுங்கினாள்..

அவள் மார்பின் கனத்தை பரிசோதித்த படி " சரி அதே மாதிரி பண்ணவா?" என்று கேட்டபடி அவள் இரவு உடையின் மேல் சட்டையை கழட்டினான்

" நிலா நிர்வாண குளியல் நடத்தும்...

" ஒரு நீல இரவில்...

" இரவின் வெதுவெதுப்பில்...

" உன் அணைப்பின் கதகதப்பில்...

" உன் உதட்டோடு ஒன்று சேர்ந்த படபடப்பில்..

" உன் மன்மதகரமான மார்புக்குள் புதைந்த களிப்பில்...

" ஆணவத்தையும்... அதிகாரத்தையும்..
" மோனத்தையும்... மோகனத்தையும்...
" குழைத்துக் குவித்த உன் புன்னகையை கண்டு..

" பட்டென்று ஒரு முறை மரணித்து...
" மீண்டும் ஒருமுறை புதிதாய் பிறந்தேன்! 

சத்யன் மான்சியின் சட்டைப் பொத்தன்களை ஒவ்வொன்றாக கழட்ட.... அவன் கையைப் பற்றிக்கொண்ட மான்சி “ அன்னிக்கு நீங்க என் டாப்ஸை கழட்டவே இல்லை” என்று அவன் காதில் குசுகுசுவென்று சொன்னாள்...

கடைசி பொத்தனை விடுவித்த சத்யன் “ ம்ம் அன்னிக்கு அவசரத்துல கழட்ட முடியலை, இன்னிக்கு இதுக்குள்ள என்ன இருக்குன்னு பார்க்கனும்” என்றவன் அவளை உயர்த்தி தன் நெஞ்சில் சாய்த்து சட்டையை பின் பக்கமாக அவிழ்த்து விட்டு அதற்கு உள்ளே இருந்த ஸ்மியையும் கழட்டினான்..

அவளின் வெற்று மார்புகள் சத்யன் நெஞ்சில் அழுந்தியது... கழுத்தைக் கட்டிககொண்டிருந்தவளை படுக்கையில் கிடத்தினான்,, மான்சி வெட்கத்துடன் இரண்டு கைகளாலும் தனது பெருத்த தனங்களை மறைக்க முயன்றாள், அவளால் அதில் கால் வாசியைக் கூட மறைக்க முடியவில்லை..

சத்யன் அவளின் தொடைகளில் அழுத்தமின்றி அமர்ந்து அவள் மார்புகளில் இருந்து பார்வையை நகர்த்தாமல், மறைத்திருந்த கைகளை விரித்துப் பிடித்தான்... அவற்றின் முழுப் பரிமாணத்தையும் பார்த்த விநாடியும் ஆவென்று வாய் பிளந்தான்...

இரண்டு வெண்ணைக் கட்டிகளை சம அளவில் உருட்டி ஒட்ட வைத்த மார்புகளில் இரண்டு ரூபாய் நாணயம் அளவிற்கு பெரிய கருஞ்சிவப்பு நிற வட்டம். அதன் நடுவே சிறு பொட்டாய் வைலட் நிற காம்புகள்... இரண்டும் சண்டைக்காரர்கள் போல் ஒன்றோடொன்று ஒட்டாமல் விலகியிருந்தன..
சத்யன் அவற்றின் அழகைப் பார்க்க பார்க்க மான்சி வெட்கத்தால் உருகினாள்... சத்யன் அவள் மேல் கவிழ்ந்து முகத்தை அந்த வெண்ணைய் உருண்டைகளுக்கு மத்தியில் வைத்தான்... மனத உடல் சூடு பட்டால் வெண்ணைய் உருகித்தான் பார்த்திருக்கிறான்.. ஆனால் அதிசயமாய் இந்த உருண்டைகள் இரண்டு கடினப்பட்டது..

இரண்டு கையாலும் அவற்றை கெட்டியாகப் பற்றிக்கொண்டு தனது நாக்கால் அவற்றுக்கு நடவே தடவி ஈரமாக்கினான்... அந்த பிளவின் நடுவே உதட்டால் வருடி வருடி முத்தமிட்டான்.. மான்சிக்கு இது அறியாத புதிய அனுபவம்.. உணர்ச்சிகள் மேலிட. தன் மார்பை அவன் முகத்தோடு உயர்த்தினாள்

சத்யன் அப்படியே முகத்தை வலதுபக்கம் திருப்பி நாக்கை நீட்டி அந்த செந்நிற வட்டத்தை நக்கியவாறு அந்த குட்டி காம்பை தீண்டினான்.. ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்க்க்..... மாமா.. என்ற மான்சியின் முனங்கல் சத்யனுக்கு மேலும் போதையேற்றியது..

அவனால் அந்த அழகு மார்புகளுக்கு மத்தியிலிருந்து முகத்தை எடுக்கவே முடியவில்லை... அப்படியே படுத்தபடி கையால் அவளின் வலது மார்பை பற்றிக்கொண்டு தன் உதட்டருகில் இழுத்தான் அதன் காம்பை.. திடமான குழையாத அவள் தனம் அவன் உதடுவரை வரவில்லை..

அவற்றை குழைத்து கனியவைத்தால்தான் தனக்கு சாறு கிடைக்கும் என்று சத்யனுக்குப் புரிய, அவள் மீது இருந்து புரண்டு கட்டிலில் சரிந்து அவளை தன்பக்கம் திருப்பி, இவன் அவள் மார்புகள் வரை சரிந்து வந்து கையால் ஒன்றையும் வாயால் மற்றொன்றையும் கவ்வி ஒரே சமயத்தில் இரட்டை தாக்குதலை நடத்த ஆரம்பித்தான்,,

இவன் பிசைவில் கல்லாய் இருந்த மான்சியின் மார்புகள் இறுக்கம் குறைந்தது.. இரண்டு காம்புகளையும் மாற்றி மாற்றி கவ்வி இழுத்து சத்யன் உறிஞ்ச உறிஞ்ச மான்சியின் துடிப்பு அதிகமானது.. சத்யன் ஒன்றைவிட்டு விட்டு மற்றொன்றை இரண்டு கையாலும்ப் பற்றி அழுத்தி பிதுக்கிக்கொண்டு காம்பை உதடுகளால் அழுத்தமாக கவ்வி உறியவும் மான்சியின் துடிப்பு அதிகமானது... மாமா மாமா மாமா என்று வாய் ஓயாமல் பிதற்றினாள்...

வெகுநேரமாகியும் அவளின் மார்புகள் மீதான சத்யனின் வெறி அடங்கவில்லை.. கன்னிச் சிவந்தன மான்சியின் வெண்ணைய் தனங்கள்.. இரண்டு கையால் பிதுக்கியபடி அடி நாக்கால் காம்பை நிரடுவதும் பிறகு உதடுகளை குவித்து சர்ரென்று உறிஞ்சுவதுமாக அவற்றுடன் போராடிக்கொண்டிருந்தான் சத்யன்

அவன் வாய் வித்தையிலும் கை வித்தையிலும் மயங்கி கண்கள் சொருக வாய்ப் பிளந்து கிடந்த மான்சி மென்மையான காம்புகளில் சத்யன் பல் பட்டு சுறுக்கென்ற வலி ஏற்ப்படும் போதுதான் நினைவுக்கு வந்தாள் “ போதும் மாமா வலிக்குற மாதிரி இருக்கு” என்று முனங்கியதும் தான் தன் முகத்தை அங்கிருந்து எடுத்தான்...

அவளை மல்லாந்து படுக்க வைத்துவிட்டு அவள் தொடையில் அமர்ந்து லைட் வெளிச்சத்தில் அவள் தனங்களை பார்த்தான்,, வெள்ளை வெளேரென்ற மார்பில் ஏராளாமான விரல் தடங்களும் பல் தடங்களும்... அந்த வெள்ளை மார்பில் சிவந்த தடங்கள் மேலும் போதையை கூட்டியது சத்யனுக்கு,,... கையால் தடவி விட்டான்.. இரண்டு கையாலும் அவற்றை குவித்துப் பிடித்தான்...



சண்டைக்கார்களாய் பிரிந்து கிடந்தவற்றை இரண்டு கையாலும் சேர்த்தணைத்து மோதவிட்டு விளையாடினான்... விரலிடுக்கில் மாட்டிய காம்புகளை மென்மையாக நசுக்கினான்.. “ மா.............மோவ்” மான்சியிடமிருந்து ஒரு போதையான அலறல்.. மறுபடியும் குனிந்து ஒரு காம்பை பற்றி சப்பியபடி உறிஞ்சினான்.. அவன் வாய்க்குள் விரைத்து நீண்டது அவள் காம்புகள்.. இவன் எச்சில் பூசிய தனங்கள் நிமிடத்தில் உலர்ந்துவிட மறுபடியும் எச்சில் கொண்டு நனைத்தான் அவற்றை... மான்சி அவன் தலை முடியை வெறிகொண்டு பிய்த்து எறிந்தாள்... ஒரு பூவை புயலாக மாற்றிக்கொண்டிருந்தான் சத்யன்

சத்யனின் உறுப்பு ஜட்டியை முட்ட கட்டிலைவிட்டு இறங்கி முற்றிலும் தன் ஆடைகளை துறந்தான்... அவன் சந்தடி காணோம் என்று கண்விழித்த மான்சியின் பார்வையில் அவன் உறுப்பு தான் முதலில் பட்டது.. வியப்பில் விழிவிரித்தாள்..

பச்சை மரக்கிளையை மடக்கிவிட்டு மறுபடியும் விட்டால் அது விர்ரென்று விசையுடன் நிமிருமே அதுபோல் அவன் ஜட்டியை அவிழ்த்ததும் நிமிர்ந்தது ஆண்மை... நரம்புகள் புடைத்துக்கொண்டு.. உச்சமாக தடித்துப்போய்... ரத்தச்சிவப்பான மொட்டை வெளியேத் தள்ளிக்கொண்டு.. தனது நுனியில் தேங்கிய முதல் நீருடன் இருந்த அந்த செங்கோலை மான்சி அதிசயத்தைப் பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்... ‘’அன்னிக்கு இவ்வளவு பெரிசா எனக்குள்ள போய் பாப்பா குடுத்துச்சு?” குழந்தையாய் யோசித்தாள்

அவனுக்கு முன்னால் அரையடிக்கு மேல் நீண்டிருந்த உறுப்புடன் சத்யன் அவளை நெருங்கி வந்து நிற்க்க.. வெகு அருகில் அதைப் பார்த்து “ மாமா நான் தொட்டுப் பார்க்கவா?” என்று அனுமதி கேட்க....