ஏற்கனவே சொர்ணாவின் அண்ணன் மகனுக்குத்தான் தன் மகளை தரவேண்டும் என்ற ஆசை அவளுக்கு இருந்ததால்,, கோவயிமல் இஞ்சினியரிங் நான்காம் ஆண்டு படித்துக்கொண்டிருந்த சொர்ணாவின் அண்ணன் மகன் கார்த்திக்கும் சிவாத்மிகாவுக்கும் திருமணம் நடைபெற்று சிமாத்மிகா தன் கணவனுடன் கோவைக்கு போய்விட்டாள்...
உயிராய் வளர்த்த மகளை திருமணம் செய்துகொடுத்துவிட்டு.. நோயுற்ற மனைவியுடன் கஷ்டப்படும் மகனைப் பார்த்து பஞ்சவர்ணம் கண்ணீர் விடாத நாளே கிடையாது,, படுத்தபடுக்கையாக இருந்தபடியே தன் மகள் வயிற்றில் ஒரு மகளையும் பார்த்துவிட்டு தனது வாழ்க்கைப் பயனத்தை முடித்துக்கொண்டாள் சொர்ணா...
இளமையை முழுமையாக உணரக்கூடிய தனது முப்பதாறாவது வயதில் மனைவியை இழந்து. மகளுக்கு திருமணம் செய்து ஒரு பேத்தியை பார்த்துவிட்டான் சத்யன்,,
அவன் வாழ்க்கையில் காதல் என்றால் என்னவென்று உணரா முடியாமலேயே போனது,, தன் குடும்ப கௌரவம், தன் தகப்பனின் கண்ணியம் என்ற இரும்பு போர்வையை மூடிக்கொண்டு தன் இளமையை அதற்க்குள் அடக்கிவைத்தான் சத்யன்...
அவன் வயலில் வேலைசெய்யும் பெண்களைக்கூட கண்ணியத்துடன் பார்க்கும் தன் இளமைக்கு வடிகாலாக தனது உழைப்பை நம்பினான், உழைப்பில் தன் கவனத்தை செலுத்திய சத்யனின் உடல் உரமேறியது,
கூலியாட்களோடு தானும் ஒரு ஆளாக வேலை செய்யும் மகனைப் பார்க்க பெருமையாக இருந்தாலும், அவனது உழைப்பு இரவில் களைத்துப்போய் உறங்குவதற்காகத்தான் என்று புரிந்துகொண்ட தாயின் உள்ளம் ஊமையாய் கண்ணீர்விட்டது
ஒரு வயலுக்கு உணவு எடுத்துவந்த பஞ்சவர்ணம் மகனுக்கு சாப்பாட்டை போட்டபடி “ ஏன் ராசா, உனக்கு என்னா வயசாச்சு? இந்த வயசுல சாமியாரு மாதிரி ஏன்ய்யா வாழனும்? ஒரு நல்ல பொண்ணாப் பார்த்து கல்யாணம் பண்ணிக்க ராசா?” என்று மகனிடம் தன் வேண்டுதலை வைக்க....
“ அம்மா நீங்க சொன்னது கோயமுத்தூர்ல நம்ம சம்மந்தி காதுல விழுந்தா காறித்துப்பிட்டு போயிடுவாங்க,, போம்மா... போய் வேலையைப் பாருங்க... எனக்கு எல்லாம் முடிஞ்சு போச்சு, இனிமேல் என் வாழ்க்கையில் எதுவும் கிடையாது” என்றவன் பாதி சாப்பாட்டில் எழுந்துகொள்ள.. அத்துடன் அந்த பேச்சை விட்டுவிட்டார் பஞ்சவர்ணம்..
சத்யனுக்கு யாருமில்லை என்ற கவலையைப் போக்குவது போல், வீரேந்திரனும் தேவேந்திரனும் இவன் மீது ரொம்பவே பாசமாக இருந்தார்கள்,, இருவரும் டிகிரி மட்டும் முடித்துவிட்டு தர்மனின் சொத்துக்களை பெருக்கும் பொறுப்பில் ஈடுபட்டனர்,, தாய்மாமன் சத்யனுக்கும் உதவ தயங்கமாட்டார்கள், அவர்களின் உறவு உறவுமுறையை தாண்டி ஒரு நட்பு வட்டத்திற்குள் இருந்தது...
ஆனால் உன் வாழ்க்கையை சூரையாட நான் இருக்கேன்டா என்பது போல் வந்து இறங்கினாள் சத்யனின் அக்கா மகள் மான்சி... சென்னையில் ஹாஸ்டலில் தங்கி பேஷன் டிசைனிங் படித்தவள், படிப்பை முடித்துக்கொண்டு அந்த கிராமத்தில் வந்து குதித்தபோது.. அந்த ஊர் இளவட்டங்களின் வாயில் வழிந்ததை வைகைக்கு திருப்பியிருந்தால் இரண்டு போகம் நெல்லே விளைந்திருக்கும்...
கிட்டத்தட்ட நான்கு வருடம் கழித்து மான்சி வந்து இறங்கியதுமே ஊரே பரபரப்பானது.. அக்கா வீட்டு தேவதை வந்துவிட்டதை அறிந்து சத்யன் மான்சியைத் தேடி அக்கா வீட்டுக்கு வந்தபோதுதான் முதன்முறையாக அவனது சன்யாச வாழ்க்கையில் அலையடிக்க ஆரம்பித்தது...
அக்காவிடம் “ மான்சி எங்கக்கா?” என்று கேட்டபடி சத்யன் மான்சியின் அறை வாசலுக்குப் போய் நிற்க...
“ ஓய் மாமா.............” என்ற பெரும் கூச்சலுடன் ஓடிவந்து அவன் கட்டிக்கொண்டு வயிற்றில் ஏறினாள் மான்சி...
பஞ்சு மூட்டையாய் தன் மீது மோதிய மலர் தோட்டத்தைக் கண்டு தடுமாறிப் போன சத்யன் மூச்சை அடக்கி கண்களை மூடி பட்டென்று அவளை உதறித் தள்ளினான்...
“ அடியேய் இன்னும் சின்னப்புள்ள கணக்கா அவன் மேல ஏறி உட்காருறியே, எருமைமாடு” என்று மகளை கடிந்த மீனா... “ பட்டணத்துக்குப் போய் குட்டிச்சுவராயிட்டா தம்பி இவ” என்று ஆத்திரமாய் தம்பியிடம் புகார் செய்தாள்...
நிதானத்துக்கு வந்த சத்யன் “ ஏன்கா அவளைப்போய் திட்டுற,, எப்பவுமே அவ நமக்கு சின்ன குழந்தைதான்” என்றபடி பக்கத்தில் அவன் தோளில் சாய்ந்து ஒயிலாக நின்ற மான்சியின் கூந்தலை பாசத்தோடு வருடிவிட்டான்....
“ ஆமாம்டா இங்க இருக்குறவங்க குடுக்குற செல்லம் பத்தாதுன்னு நீவேற வந்துட்டியா?.. இனிமேல் இவளை பிடிக்க முடியாது” என்று சலித்தபடி மீனாள் சோபாவில் அமர...
அக்காவின் பக்கத்தில் அமர்ந்த சத்யன் “ ஏன்க்கா இவ்வளவு சலிப்பு என்னாச்சு?” என்றான்
அவனை உரசியபடி அருகில் அமர்ந்த மான்சி “ மாமா அந்த கதையை உன் அக்காகிட்ட கேட்காத? என்னை கேளு நான் சொல்றேன்?.. நான் வெளிநாட்டுக்குப் போய் மேல படிக்கனும்னு சொல்றேன்,, இவங்க எனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கனும்னு சொல்றாங்க.. நீயே சொல்லு மாமா? எனக்கு இப்போ கல்யாணத்துக்கு என்ன அவசரம்,, அதான் எனக்கு முன்னாடி ரெண்டு தடிமாடுக இருக்கே அதுகளுக்கு கல்யாணத்தை பண்ணவேண்டியது தானே? நான் படிக்கிறதை கெடுக்கிறாங்க” என்று தனது குரலில் கோபத்தோடு கத்த.. ஆனால் வார்த்தைகள் என்னவோ கவிதையாக வந்து விழுந்தது...
சத்யன் யோசிக்கவேயில்லை மான்சியின் கைகளைப் பற்றி “ என்னடாம்மா இப்புடி பேசுற.. உனக்கு கல்யாணம் பண்ணா தான அவனுகளுக்கு பண்ணமுடியும்.. நீ வெளிநாட்டுக்குப் போய்ட்டா நாங்க உன்னை விட்டுட்டு எப்படியிருப்போம் மான்சி” என்று சத்யன் சொன்ன மறாவது நிமிடம் அவனை உக்கிரமாக முறைத்தவள்
“ போங்கடா நீங்களும் உங்க கல்யாணமும்,, சரியான லூசு பேமிலி. எனக்கு கல்யாணம் பண்ணீங்க பர்ஸ்ட்நைட் அன்னிக்கே அவன் கழுத்தை பிடிச்சு நெரிச்சு கொன்னுடுவேன் ” என்று அவன் நெஞ்சில் குத்திவிட்டு எழுந்து தன் அறைக்குள் ஓடி மறைந்தாள்...
“ என்ன இவ இப்படி பேசிட்டுப் போறா?” என்றவாறு திரும்பி தன் அக்காவைப் பார்த்தான் சத்யன்
“ ஆமாம்டா தம்பி நேத்து நைட்டு வந்ததுல இருந்து இதே போராட்டமா இருக்கு இவகூட.. அவரு என்னடான்னா இன்னும் மூன மாத்தைக்குள்ள கல்யாணத்தை முடிச்சே ஆகனும்னு சொல்றாரு.. இவ என்னடான்னா நான் மேலபடிக்க வெளிநாட்டுக்குப் போறேன்னு சொல்றா.. இடையில மாட்டிகிட்டு நான்தான் தவிக்கிறேன், மதுரையில மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க வேற ரொம்ப அர்ஜண்டு படுறாங்க ” என்று கலக்கத்துடன் மீனா தன் தம்பியிடம் சொல்ல..
“ அக்கா நீ கவலைப்படாதே,, சின்னப் புள்ளதான நாம எடுத்துச் சொன்னா புரிஞ்சுக்குவா? நானும் ஆத்தாவும் பேசி புரியவைக்கிறோம், நீ மொதல்ல மாமாகிட்ட சொல்லி மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்கள வரச்சொல்லு, நல்ல படிச்ச மாப்பிள்ளை தானே அவரைப் பார்த்தா மான்சி மனசு மாறும் ” அக்காவுக்கு ஆறுதல் சொல்லிவிட்டு கிளம்பினான் சத்யன்...
அதன்பிறகு மறுநாள் சத்யனை தேடி வயலுக்கு வந்த மான்சி, அவனுடன் தனது சென்னை கதையை எல்லாம் அளந்தபடி வயலைச் சுற்றி வந்தாள்... சிலநாட்கள் படு கவர்ச்சியான உடைகளை அணிந்துவந்து வயலில் நடக்கும் வேலையை கெடுத்தபடி “ மாமா இந்த டிரஸ் நானே டிஸைன் பண்ணது... எப்படியிருக்கு?” என்று தனது உடலை வளைத்து நெளித்து சத்யனிடம் காட்டி அவன் ரத்த ஓட்டத்தை தாறுமாறாக்கினாள்
ஒருநாள் அவனுக்கு முன்னால் நடந்தவள் திடீரென்று நின்று அவனுக்குப் பின்னால் வந்து அவன் முதுகில் தொற்றிக்கொண்டு “ மாமா முன்னாடியெல்லாம் நீ என்னைய உப்புமூட்டை தூக்குவியே அது மாதிரி இப்ப தூக்கு மாமா ஆசையா இருக்கு” என்று அவனின் அடக்கி வைத்த இளமைக்கு சோதனை வைத்தாள்
சத்யன் திகைத்துப்போனான்,, இவள் தெரிந்துதான் செய்கிறாளா? அல்லது தெரியாமல் செய்கிறாளா? இன்னும் தன்னை குழந்தையாகவே எண்ணுகிறாளா?
முதன்முறையாக அவள் அருகாமையில் சத்யனின் மனம் தடுமாற ஆரம்பித்தது, அவளைவிட்டு ஒதுங்கினான்,, அவள் வரும் திசைக்கு எதிர்திசையில் பயணமானான்.. அப்படியே அவளைப் பார்த்தாலும் தனது கவனத்தை அவள் மீது வைக்காமல் வேறு எங்கோ பார்த்தபடி அவளிடம் பேசினான்...
ஆனால் திருமணத்தை வற்புறுத்திய சத்யனின் பேச்சை அவள் துளிகூட மதிக்கவில்லை.. தினமும் வயலுக்கு வந்தாள் பஞ்சவர்ணத்துடன் வாயாடினாள், சத்யனுடன் அரட்டை அடித்தாள், ஆனால் கல்யாணத்துக்கு மட்டும் சம்மதிக்கவேயில்லை... வெளிநாடு செல்வதிலேயே குறியாக இருந்தாள்...
தர்மன் தன் மகளுக்கு கல்யாணம் பண்ணுவதிலேயே குறியாக இருந்தார்... வீரேனுக்கும் தேவாவுக்கும் தங்கையை அந்த கோடிஸ்வரன் வீட்டு மருமகளாக்கும் ஆசை எக்கச்சக்கமாக இருந்தது,, மாப்பிள்ளை தனியாக ஒரு பெரிய கம்பெனியையே நிர்வகித்து நடத்துகிறார் என்றதும் அவர்களின் ஆசை பேராசையானது...
அத்தனைபேரும் ஒருகட்சியாக இருக்க தன் பேச்சு அங்கே எடுபடவில்லை என்றதும் மான்சி அவர்களை மிரட்டிப் பார்க்க நினைத்தாள்.. அன்று மாலை ஆறு மணிக்கு வீட்டிலிருந்து வெளியேறி தெருவில் இருக்கும் எல்லோரும் தன்னை பார்க்குபடி நடந்து சத்யனின் வயலுக்குப் போனாள்..
எல்லோரும் பார்த்தால் தானே அவளை காப்பாற்ற வருவார்கள் என்ற அவளது கணக்கு தவறானது, நடக்கவிருந்த ஒரு பயங்கரத்துக்கு அவர்கள் அனைவரும் சாட்சியாவார்கள் என்று அவள் துளிகூட எண்ணவில்லை..
சத்யன் வேலையாட்கள் எல்லோருக்கும் கூலி கொடுத்து அனுப்பிவிட்டு.. ராமையாவிடம் “ அண்ணே நீங்களும் கிளம்புங்க,, கரண்ட் வந்ததும் நான் மோட்டரை ஆன் பண்ணி மடைமாறிட்டு வீட்டுக்குப் போறேன்” என்று அவரையும் அனுப்பி வைத்தான்.. பாவம் புள்ளைக்குட்டிக்கார மனுசன் அவராவது குடும்பத்தோட சந்தோஷமா இருக்கட்டும் என்று எண்ணியபடி அவரை அனுப்பிவிட்டு .. மங்கிவரும் வெளிச்சத்தில் வரப்போரம் காலாற நடந்தான்...
அவன் மனம் மான்சியைத் தவிர வேறு எதைப்பற்றியும் சிந்திக்கவில்லை,, அவளது அபரிமிதமான இளமை ததும்பும் அழகு தன்னை பெரிதும் சலனப்படுத்துவதை எண்ணியபடி நடந்தான்,, இவ்வளவு நாட்களாக இல்லாத தவிப்பும் துடிப்பும் இப்போது தன்னை வதைப்பதை நினைத்து நொந்தான்,, தன் தூக்கி வளர்த்த பெண்ணைப் பார்த்து சலனப்படுவது எவ்வளவு கேவலம் என்று தன்னையே அருவருத்தான்,, இனிமேல் மனசை கட்டுப்பாடாக வைச்சுக்கனும் என்று தனக்குத்தானே ஆறுதல் சொன்னபடி நடந்தவன் தொலைவில் யாரோ வருவதைப்பார்த்து அப்படியே நின்றான்..
வருவது மான்சிதான் என்று விநாடிகளில் கண்டுகொண்டவன் .. இவள் ஏன் இந்த நேரத்துல இங்க வர்றா? என்று குழப்பத்தோடு இவன் பார்க்கும்போதே வேகமாய் வந்த மான்சி, மோட்டார் ரூமை நெருங்கி அதை சுற்றிக்கொண்டு அருகில் இருந்த கிணற்றில் தொபீர் என்று குதிக்க.. சத்யனின் உடல் ஆடிப்போனது..
அவளுக்கு நீச்சல் கூட தெரியாதே என்ற உண்மை முகத்தில் அறைய “ அய்யோ மான்சி” என்று அலறியபடி சத்யன் ஓடி வரப்புகளை கடந்து கிணற்றை நெருங்கிய போது மான்சி முற்றிலும் மூழ்கி விட்டிருந்தாள்
கிணற்றுக்குள் குதித்த சத்யன் அவளைத் தேடி மூழ்கினான்,, நீருக்குள் நீந்தி தேடினான்... மூழ்கிக்கொண்டிருந்த மான்சியின் கூந்தல் அவன் கையில் கிடைக்க அதைப்பற்றி இழுத்துக்கொண்டே நீருக்கு மேலே வரமுயன்றான்.. மான்சி இழுத்தால் வரவில்லை, எதிலோ மாட்டிக்கொண்டிருக்கிறாள் என்று கூந்தலை விட்டுவிட்டு மறுபடியும் நீருக்குள் மூழ்கி அவள் கால்பக்கமாக வர.. அவள் அணிந்திருந்த லாங் மிடியின் ஒரு முனை மோட்டாருக்கு நீரேற்றும் பைப்பில் சுற்றிக்கொண்டு இருந்தது..
யோசிக்க நேரமில்லை மான்சியின் உயிர் தன் கண்முன் ஊசலாடுகிறது என்ற நினைப்பு அவனை வேகமாக செயல்பட வைத்தது, மான்சியின் இடுப்பில் கைவிட்டு மிடியின் பட்டனை பிடித்து முரட்டுத்தனமாக இழுக்க அது உடனே அறுந்துபோய் மிடி அவள் காலோடு நழுவியது..
உடனே அவள் இடுப்பை வளைத்துக்கொண்டு மேல்நோக்கி நீந்தியவன் படியில் அவளை கிடத்தி முகத்தைப் பார்க்க... உயிர் இருக்கிறதா என்றுகூட தெரியவில்லை.. படிகளில் வழுக்கி மறுபடியும் நீருக்குள் போனவளை தூக்கி தோளில்ப் போட்டுக்கொண்டு வேகமாக மேலே வந்தவன் மோட்டார் அறையின் கதவை கலால் உதைத்து தள்ளித் திறந்து உள்ளே போய் அங்கிருந்த கட்டிலில் மான்சியை கிடத்தி நாடியைப் பிடித்துப் பார்த்தான்..
கொஞ்சம் தடுமாற்றமாக இருந்தது நாடித்துடிப்பு, குடித்த நீரை வெளியேற்றினால் மூச்சு சீராகிவிடும்... கட்டிலின் கால்பகுதியை தூக்கி அங்கிருந்த கல்லில் வைத்து தலை பகுதியை ரொம்பவும் தாழ்வாக வைத்துவிட்டு அவள் வயிற்றில் கைவைத்து அழுத்த அழுத்த வாயில் நீர் கொப்புளித்துக்கொண்டு வந்து விழுந்தது, ஓரளவு நீர் வெளியேறியதும் மீண்டும் நாடியைப் பிடித்துப்பார்த்தான்.. துடிப்பு சீராக இருந்தது
அப்பாடா என்ற நிம்மதி பெருமூச்சுடன் கட்டிலை நேராக்கிவிட்டு நிமிர்ந்தவனின் கண்களில் இடுப்பு கீழே உள்ளாடையைத் தவிர வேறு ஆடையில்லாத அவளின் தேக்கு மரத்தை கடைசல் பிடித்தது போன்ற கால்கள் தென்பட்டது
முதலில் அவளை காப்பாற்றும் வேகத்தில் அவன் கண்களில் படாத அவளின் அரை நிர்வாண கோலம் இப்போது அவன் பார்வையில் பட்டு கிளறிவிட்டு தீயாக அவனை தகிக்க வைத்தது,, தடுமாறி எழுந்து நின்றவனின் பார்வையில் மான்சியின் வெள்ளை தொடைகளும் அது முடிவடையும் இடத்தில் இருந்த முக்கோண புதையலும் பட்டது... யப்பா என்ன மாதிரியான அழகு தொடைகள் வெள்ளை தேக்கை வழவழவென்று இழைத்து அதில் எண்ணை பூசினால் எப்படியிருக்கும்,, அப்படித்தான் இருந்தது மான்சியின் இரு தொடைகளும்,, ,
சத்யன் சிந்திக்க மறந்தான், தான் யார்? அவள் யார்? என்பது மறந்து போனது.. மூளை செயலிழந்து அவனை புரட்டி தள்ளியது,, அவன் உடல் அவன் கட்டுப்பாட்டில் இல்லாமல் தல்லாடி தடம்மாறியது.. அவன் தனக்குப் போட்டுவைத்திருந்த கட்டுகள் தெறித்து விழுந்தன.. அவன் போர்த்தியிருந்த இரும்பு திரையை கழித்துக்கொண்டு அவனது இளமை துள்ளலோடு வெளியே வந்தது...
அவள் இடுப்பருகே தரையில் மண்டியிட்டான், கட்டிலில் கிடந்தவளின் தொடைகளை தன் விரலால் வருடியவனின் விரல் வழியாக மூளைக்கு மின்சாரம் பாய, விரல்களை எடுத்துவிட்டு தனது உதடுகளை அந்த இடத்தில் உறவாட விட்டான், உதட்டால் தொடையை வருடியபடியே மேலேறியவன் உள்ளாடை மூடியிருந்த அந்த புதையலை அடைந்து தனது உதட்டை அழுத்தமாக அங்கே பதித்தான்..
அங்கே வந்த வாசனையும் மென்மையையும், அந்த உள்ளாடையை கழட்டிவிட்டு அங்கே புதைந்துபோகச் சொன்னது, அவன் விரல்கள் அவன் அனுமதியின்றி செயல்பட்டு ஈரத்தால் இறுகிகிடந்த மான்சியின் ஜட்டியை இழுத்தபடி அவள் காலை உயர்த்தி கழட்டி எறிந்தது...
துளிகூட ரோமங்கள் அற்ற... உள்ளங்கை அளவுகூட இல்லாத.. அந்த அழகான மோகன சொரூபத்தை பார்த்ததும் சத்யனுக்குள் இருந்த கொஞ்சநஞ்ச தயக்கமும் பறந்து போக காமவெறி பிடித்தது, அறுசுவை உணவை கண்ட பிச்சைக்காரனாய் மான்சியின் பெண்மையின் மீது அவசரமாக முகத்தை கவிழ்த்தான், பரபரப்புடன் பல முத்தங்களை வைத்தான் அந்த புதையலுக்கு காணிக்கையாக...
கிளர்ந்தெழுந்து விஸ்வரூபம் எடுத்த அவனது ஆண்மையை அடக்க முடியவில்லை அவனால் .. பட்டென்று எழுந்தவன்.. வேட்டி ஏற்கனவே கிணற்றில் அவிழ்ந்து விட்டதால், தனது இடுப்பில் இருந்த டிரவுசரை மட்டும் கழட்டி விட்டு அங்கே கொடியில் கிடந்த மற்றொரு வேட்டியை எடுத்து இடுப்பில் சுற்றிக்கொண்டு கட்டிலில் கிடந்த மான்சியின் மீது கவிழ்ந்தான்...
இப்போது அவனது கவனம் அவளது கலசங்கள் மீது படிந்தது,, திமிராய் நிமிர்ந்து நின்ற அவைகளை கசக்கி நுகர தோன்றியது... இரண்டு கையாலும் அழுத்தமாக பற்றியவன் அதே அழுத்தத்துடன் பிசைய ஆரம்பிக்க,, மான்சியிடம் அசைவு தெரிந்தது.. அய்யோ மயக்கம் தெளிந்தால் காரியம் கெட்டுவிடுமடா என்று எச்சரித்தது காமம் பீடித்த மனது..
சத்யன் அவசரமாக செயல்பட்டான், கட்டிலில் இருந்து இறங்கி மான்சியின் கால்களை விரித்து கட்டிலின் இரண்டு பக்கமும் விரித்து மடக்கி வைத்தான், மறுபடியும் அவள்மீது படர்ந்தான், வீறுகொண்டு விண்ணைப் பார்த்து நிமிர்ந்து நின்ற தனது உறுப்பை அவள் பெண்மை வாசலில் அழுத்தினான், தடித்து உருண்டிருந்த முனை மட்டும் போனது மீதியை தள்ளமுடியால் தவித்து நின்றான்..
மான்சியின் பெண்மையை இவன் உறுப்பு தொட்டதுமே, அவள் உடலில் ஒரு சிலிர்ப்பு ஓடி உடல் நிமிர்ந்து கால் இடுங்கியது... சத்யன் பரபரப்பானான்.. அவள்மீது அழுத்தமாக படிந்து அணைத்து இறுக்கிக்கொண்டு தனது உறுப்பை முரட்டுத்தனமாக அழுத்தி குத்தினான், பாதி வரை போன உறுப்பை இடுப்பை உயர்த்தி வெளியே இழுத்து அதே வேகத்தில் உள்ளே அழுத்தமாக குத்தியதும் சரக்கென்று அவள் பெண்மையின் மென்மையான இதழ்களை பிளந்துகொண்டு உள்ளே போனது சத்யனின் முரட்டு ஆண்மை..
அந்த வலியில் மான்சியின் மயக்கம் தெளிய.... ஆவ் என்ற அலறலுடன் எழுந்திருக்க முயன்றவளை அழுத்திக்கொண்ட சத்யன் அசுர வேகத்தில் தனது இடிகளை அவள் பெண்மையின் ஆழத்தில் இறக்கினான்...
என்ன நடக்கிறது என்று நிமிடத்தில் உணர்ந்தவள்,, கண்களை திறவாமல் தன் பலம் முழுவதையும் திரட்டி சத்யனின் நெஞ்சில் கைவைத்து தள்ளி “ ஏய் விடுடா என்னை” என்று அலறினாள்..
அவளை இறுக்கியணைத்த சத்யன் தனது இடுப்பின் வேகத்தை அதிகரித்தபடி “ மான்சி நான்தான் மான்சி” என்று அவள் காதருகே கிசுகிசுத்து விட்டு அவளின் உதடுகளை கவ்வி சப்பியபடி தனது வேகத்தை அதிகரிக்க...
அவ்வளவு வேகத்தை தாங்கமுடியாமல் அதிர்ந்தது மான்சியின் உடல், அவனின் பரந்துவிரிந்த நெஞ்சுக்கு கீழே மான்சியின் வெள்ளை தனங்கள் நசுங்கியது.. அவன் கவ்வியிருந்த உதடுகளை ஆத்திரமாய் பிடுங்கிக்கொண்டு “ மாமா நீயா இப்படி?” என்று வேதனையுடன் அலறியவளின் முகத்தோடு முகம் இழைத்து...
“ என்னால கட்டுப்படுத்த முடியலையே மான்சி, என்னை மன்னிச்சுடு” என்று ரகசிய குரலில் உளறியபடி தனது வேகத்தை அதிகமாக்கி, அவளின் பெண்மையை பிளந்து கட்டினான்...
“ வேண்டாம் மாமா... இது மகா கேவலம்.. நான் ஒருநாளும் உன்னை அப்படி நினைக்கலை மாமா,, என்னை விட்டுடு” என்று மான்சி அழுகையுடன் கெஞ்ச...
“ நான் மட்டும் நெனைச்சேனா? எவளையுமே ஏறெடுத்துப் பார்க்காம இருந்தேனே, உன்கிட்ட இப்படி விழுந்துட்டேனே” என்று புலம்பியவாறே சற்று வளைந்து அவள் மார்பில் தன் முகத்தை வைத்து அழுத்திக்கொண்டு “ என்னை கேவலமா நெனைக்காத மான்சி... உன் அழகுக்கு முன்னாடி நான் தோத்துட்டேன் மான்சி” என்று மூச்சுவாங்க பேசியபடி இயங்கினான்..
முதலில் பயங்கரமாக தனது எதிர்ப்பை காட்டிய மான்சி நேரமாக ஆக துவண்டு போய் சிறுசிறு முனங்களுடன் அமைதியானாள், சிலநிமிடங்கள் கழித்து வேனாம் மாமா என்னைவிடு” என்று மீண்டும் அவள் முனங்க..
“ இல்ல மான்சி இந்த நிமிஷமே என் உயிர் போனாலும் பரவாயில்லை, எனக்கு நீ இப்போ வேனும்” என்று புலம்பியவனைப் வழிவிரித்துப் பார்த்தவள் அதன்பின் செத்த பிணம் போல் கிடந்தாள்...
சத்யனின் இயக்கம் நிற்க்கும் நேரம், மோசமாய் அவளுக்குள துள்ளித் துடித்தது சத்யனின் உறுப்பு,, மான்சி மான்சி என்று ஆயிரம் முறை பிதற்றினான்... வெறிகொண்டு உதட்டை கவ்வினான்,, மூர்க்கத்தனமாக மார்புகளில் முட்டி மோதினான்,, அவளின் டாப்ஸ்க்கு மேலாக சிறு காம்புகளை தேடி கவ்வினான்...
மான்சியின் எதிர்ப்புகள் முற்றிலும் அடங்கிப்போனது... சத்யனின் இயக்கமும் நின்றுபோனது,, துடித்த உறுப்பு தனது நீரை அவள் கருவரைக்குள் சென்று கக்கிவிட்டு வந்தது... அயர்ந்து போய் அவள்மீதே கவிழ்ந்தான்... முகத்தோடு முகம் வைத்து இழைத்தான் மான்சியின் கண்ணீர் கட்டுக்கடங்காமல் வழிந்தது... சத்யனின் மூச்சு சீரானதும் அவளை விட்டு இறங்கினான்..
உணர்சிகள் வடிந்ததும் நிலவரம் புரிந்தது.. கண்ணீர்விடும் அக்காவின் மகளைப் பார்த்து செய்வதறியாது திகைத்தான்.. அவசரமாக அவளது நிர்வாணத்தை தனது வேட்டியால் மூடியவன். தனது டிரவுசரை தேடி அணிந்து கொண்டான்..
மான்சியின் கண்ணீரைக் கண்டு தன்னையே வெறுத்த சத்யனை இடிபோல் அழைத்தது வீரேந்திரனின் குரல் வெளியேயிருந்து... அழைப்பை தொடர்ந்து படபடவென்று கதவை தட்டும் ஒலி... ஏராளமான பேச்சு குரல்கள்
வந்துட்டாங்க..... எல்லாம் போச்சு.... எல்லாமே முடிஞ்சு போச்சு... மான்சியைப் பார்த்தான்... முகத்தை மூடிக்கொண்டு அழுதுகொண்டிருந்தாள்... சத்யன் எழுந்து கதவை திறந்து வெளியே வர...
“ மாமா மான்சி வந்தாளா?” என்றபடி உள்ளே பார்த்த தேவா... தங்கையின் கதறலை கண்டு அதிர்ச்சியுடன் உள்ளே ஓட... அவனைத் தொடர்நது வீரேனும் ஓடினான்...
ஊர் மக்கள் ஏராளமானோர் கையில் டார்ச்லைட்டுடன் வந்திருக்க,, அவர்களை விலக்கிக்கொண்டு கடைசியாக வந்த மீனாள் வந்தாள்..
தமக்கையை பார்த்ததும் தலை குனிந்த சத்யனை குழப்பமாக பார்த்தபடி உள்ளே போனாள் மீனாள்...
கூட்டத்துக்குள் இருந்து வந்த ராமையா சூழ்நிலை உணர்ந்து சத்யனின் அருகே வந்து “ சின்னய்யா என்னோட சின்ன வண்டி வரப்புல நிக்கிது ... அதை எடுத்துகிட்டு வீட்டுக்கு போகலாம். எதுவாயிருந்தாலும் அங்க வந்து பேசிக்கலாம், மொதல்ல இங்கிருந்து நகருங்க ” என்று அவனை தள்ளிக்கொண்டு அவருடைய டிவிஸ் பிப்டி இருந்த இடத்திற்கு போனார்..
ராமையா வண்டியில் அமர்ந்து ஸ்டார்ட் செய்ய... சத்யன் வண்டியில் ஏறி அமரவும் “ அடப்பாவி என் குடிய கெடுத்துட்டியேடா” என்று மீனாவின் அலறல் கேட்கவும் சரியாக இருந்தது...
அவர்கள் வண்டி போகப்போக அக்காவின் அலறல் தேய்ந்து மறைந்தது
" உறக்கம் வரவில்லை எனக்கு...
" என்னை உடைத்தது நீதானே...
" படுக்கை விரிப்புற்குள்...
" என்னை பாடாய்ப் படுத்தும் மலரே...
" நான் நிஜத்தில் விழித்திருக்க...
" என்னை கனவில் கொல்கிறாயே...
" உன் சுவாசத்தில் தொடங்கி...
" உன் அசைவுகளில் வாழ்ந்து...
" உன் நிராகரிப்பில் நான் சாவேன்!
உயிராய் வளர்த்த மகளை திருமணம் செய்துகொடுத்துவிட்டு.. நோயுற்ற மனைவியுடன் கஷ்டப்படும் மகனைப் பார்த்து பஞ்சவர்ணம் கண்ணீர் விடாத நாளே கிடையாது,, படுத்தபடுக்கையாக இருந்தபடியே தன் மகள் வயிற்றில் ஒரு மகளையும் பார்த்துவிட்டு தனது வாழ்க்கைப் பயனத்தை முடித்துக்கொண்டாள் சொர்ணா...
இளமையை முழுமையாக உணரக்கூடிய தனது முப்பதாறாவது வயதில் மனைவியை இழந்து. மகளுக்கு திருமணம் செய்து ஒரு பேத்தியை பார்த்துவிட்டான் சத்யன்,,
அவன் வாழ்க்கையில் காதல் என்றால் என்னவென்று உணரா முடியாமலேயே போனது,, தன் குடும்ப கௌரவம், தன் தகப்பனின் கண்ணியம் என்ற இரும்பு போர்வையை மூடிக்கொண்டு தன் இளமையை அதற்க்குள் அடக்கிவைத்தான் சத்யன்...
அவன் வயலில் வேலைசெய்யும் பெண்களைக்கூட கண்ணியத்துடன் பார்க்கும் தன் இளமைக்கு வடிகாலாக தனது உழைப்பை நம்பினான், உழைப்பில் தன் கவனத்தை செலுத்திய சத்யனின் உடல் உரமேறியது,
கூலியாட்களோடு தானும் ஒரு ஆளாக வேலை செய்யும் மகனைப் பார்க்க பெருமையாக இருந்தாலும், அவனது உழைப்பு இரவில் களைத்துப்போய் உறங்குவதற்காகத்தான் என்று புரிந்துகொண்ட தாயின் உள்ளம் ஊமையாய் கண்ணீர்விட்டது
ஒரு வயலுக்கு உணவு எடுத்துவந்த பஞ்சவர்ணம் மகனுக்கு சாப்பாட்டை போட்டபடி “ ஏன் ராசா, உனக்கு என்னா வயசாச்சு? இந்த வயசுல சாமியாரு மாதிரி ஏன்ய்யா வாழனும்? ஒரு நல்ல பொண்ணாப் பார்த்து கல்யாணம் பண்ணிக்க ராசா?” என்று மகனிடம் தன் வேண்டுதலை வைக்க....
“ அம்மா நீங்க சொன்னது கோயமுத்தூர்ல நம்ம சம்மந்தி காதுல விழுந்தா காறித்துப்பிட்டு போயிடுவாங்க,, போம்மா... போய் வேலையைப் பாருங்க... எனக்கு எல்லாம் முடிஞ்சு போச்சு, இனிமேல் என் வாழ்க்கையில் எதுவும் கிடையாது” என்றவன் பாதி சாப்பாட்டில் எழுந்துகொள்ள.. அத்துடன் அந்த பேச்சை விட்டுவிட்டார் பஞ்சவர்ணம்..
சத்யனுக்கு யாருமில்லை என்ற கவலையைப் போக்குவது போல், வீரேந்திரனும் தேவேந்திரனும் இவன் மீது ரொம்பவே பாசமாக இருந்தார்கள்,, இருவரும் டிகிரி மட்டும் முடித்துவிட்டு தர்மனின் சொத்துக்களை பெருக்கும் பொறுப்பில் ஈடுபட்டனர்,, தாய்மாமன் சத்யனுக்கும் உதவ தயங்கமாட்டார்கள், அவர்களின் உறவு உறவுமுறையை தாண்டி ஒரு நட்பு வட்டத்திற்குள் இருந்தது...
ஆனால் உன் வாழ்க்கையை சூரையாட நான் இருக்கேன்டா என்பது போல் வந்து இறங்கினாள் சத்யனின் அக்கா மகள் மான்சி... சென்னையில் ஹாஸ்டலில் தங்கி பேஷன் டிசைனிங் படித்தவள், படிப்பை முடித்துக்கொண்டு அந்த கிராமத்தில் வந்து குதித்தபோது.. அந்த ஊர் இளவட்டங்களின் வாயில் வழிந்ததை வைகைக்கு திருப்பியிருந்தால் இரண்டு போகம் நெல்லே விளைந்திருக்கும்...
கிட்டத்தட்ட நான்கு வருடம் கழித்து மான்சி வந்து இறங்கியதுமே ஊரே பரபரப்பானது.. அக்கா வீட்டு தேவதை வந்துவிட்டதை அறிந்து சத்யன் மான்சியைத் தேடி அக்கா வீட்டுக்கு வந்தபோதுதான் முதன்முறையாக அவனது சன்யாச வாழ்க்கையில் அலையடிக்க ஆரம்பித்தது...
அக்காவிடம் “ மான்சி எங்கக்கா?” என்று கேட்டபடி சத்யன் மான்சியின் அறை வாசலுக்குப் போய் நிற்க...
“ ஓய் மாமா.............” என்ற பெரும் கூச்சலுடன் ஓடிவந்து அவன் கட்டிக்கொண்டு வயிற்றில் ஏறினாள் மான்சி...
பஞ்சு மூட்டையாய் தன் மீது மோதிய மலர் தோட்டத்தைக் கண்டு தடுமாறிப் போன சத்யன் மூச்சை அடக்கி கண்களை மூடி பட்டென்று அவளை உதறித் தள்ளினான்...
“ அடியேய் இன்னும் சின்னப்புள்ள கணக்கா அவன் மேல ஏறி உட்காருறியே, எருமைமாடு” என்று மகளை கடிந்த மீனா... “ பட்டணத்துக்குப் போய் குட்டிச்சுவராயிட்டா தம்பி இவ” என்று ஆத்திரமாய் தம்பியிடம் புகார் செய்தாள்...
நிதானத்துக்கு வந்த சத்யன் “ ஏன்கா அவளைப்போய் திட்டுற,, எப்பவுமே அவ நமக்கு சின்ன குழந்தைதான்” என்றபடி பக்கத்தில் அவன் தோளில் சாய்ந்து ஒயிலாக நின்ற மான்சியின் கூந்தலை பாசத்தோடு வருடிவிட்டான்....
“ ஆமாம்டா இங்க இருக்குறவங்க குடுக்குற செல்லம் பத்தாதுன்னு நீவேற வந்துட்டியா?.. இனிமேல் இவளை பிடிக்க முடியாது” என்று சலித்தபடி மீனாள் சோபாவில் அமர...
அக்காவின் பக்கத்தில் அமர்ந்த சத்யன் “ ஏன்க்கா இவ்வளவு சலிப்பு என்னாச்சு?” என்றான்
அவனை உரசியபடி அருகில் அமர்ந்த மான்சி “ மாமா அந்த கதையை உன் அக்காகிட்ட கேட்காத? என்னை கேளு நான் சொல்றேன்?.. நான் வெளிநாட்டுக்குப் போய் மேல படிக்கனும்னு சொல்றேன்,, இவங்க எனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கனும்னு சொல்றாங்க.. நீயே சொல்லு மாமா? எனக்கு இப்போ கல்யாணத்துக்கு என்ன அவசரம்,, அதான் எனக்கு முன்னாடி ரெண்டு தடிமாடுக இருக்கே அதுகளுக்கு கல்யாணத்தை பண்ணவேண்டியது தானே? நான் படிக்கிறதை கெடுக்கிறாங்க” என்று தனது குரலில் கோபத்தோடு கத்த.. ஆனால் வார்த்தைகள் என்னவோ கவிதையாக வந்து விழுந்தது...
சத்யன் யோசிக்கவேயில்லை மான்சியின் கைகளைப் பற்றி “ என்னடாம்மா இப்புடி பேசுற.. உனக்கு கல்யாணம் பண்ணா தான அவனுகளுக்கு பண்ணமுடியும்.. நீ வெளிநாட்டுக்குப் போய்ட்டா நாங்க உன்னை விட்டுட்டு எப்படியிருப்போம் மான்சி” என்று சத்யன் சொன்ன மறாவது நிமிடம் அவனை உக்கிரமாக முறைத்தவள்
“ போங்கடா நீங்களும் உங்க கல்யாணமும்,, சரியான லூசு பேமிலி. எனக்கு கல்யாணம் பண்ணீங்க பர்ஸ்ட்நைட் அன்னிக்கே அவன் கழுத்தை பிடிச்சு நெரிச்சு கொன்னுடுவேன் ” என்று அவன் நெஞ்சில் குத்திவிட்டு எழுந்து தன் அறைக்குள் ஓடி மறைந்தாள்...
“ என்ன இவ இப்படி பேசிட்டுப் போறா?” என்றவாறு திரும்பி தன் அக்காவைப் பார்த்தான் சத்யன்
“ ஆமாம்டா தம்பி நேத்து நைட்டு வந்ததுல இருந்து இதே போராட்டமா இருக்கு இவகூட.. அவரு என்னடான்னா இன்னும் மூன மாத்தைக்குள்ள கல்யாணத்தை முடிச்சே ஆகனும்னு சொல்றாரு.. இவ என்னடான்னா நான் மேலபடிக்க வெளிநாட்டுக்குப் போறேன்னு சொல்றா.. இடையில மாட்டிகிட்டு நான்தான் தவிக்கிறேன், மதுரையில மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க வேற ரொம்ப அர்ஜண்டு படுறாங்க ” என்று கலக்கத்துடன் மீனா தன் தம்பியிடம் சொல்ல..
“ அக்கா நீ கவலைப்படாதே,, சின்னப் புள்ளதான நாம எடுத்துச் சொன்னா புரிஞ்சுக்குவா? நானும் ஆத்தாவும் பேசி புரியவைக்கிறோம், நீ மொதல்ல மாமாகிட்ட சொல்லி மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்கள வரச்சொல்லு, நல்ல படிச்ச மாப்பிள்ளை தானே அவரைப் பார்த்தா மான்சி மனசு மாறும் ” அக்காவுக்கு ஆறுதல் சொல்லிவிட்டு கிளம்பினான் சத்யன்...
அதன்பிறகு மறுநாள் சத்யனை தேடி வயலுக்கு வந்த மான்சி, அவனுடன் தனது சென்னை கதையை எல்லாம் அளந்தபடி வயலைச் சுற்றி வந்தாள்... சிலநாட்கள் படு கவர்ச்சியான உடைகளை அணிந்துவந்து வயலில் நடக்கும் வேலையை கெடுத்தபடி “ மாமா இந்த டிரஸ் நானே டிஸைன் பண்ணது... எப்படியிருக்கு?” என்று தனது உடலை வளைத்து நெளித்து சத்யனிடம் காட்டி அவன் ரத்த ஓட்டத்தை தாறுமாறாக்கினாள்
ஒருநாள் அவனுக்கு முன்னால் நடந்தவள் திடீரென்று நின்று அவனுக்குப் பின்னால் வந்து அவன் முதுகில் தொற்றிக்கொண்டு “ மாமா முன்னாடியெல்லாம் நீ என்னைய உப்புமூட்டை தூக்குவியே அது மாதிரி இப்ப தூக்கு மாமா ஆசையா இருக்கு” என்று அவனின் அடக்கி வைத்த இளமைக்கு சோதனை வைத்தாள்
சத்யன் திகைத்துப்போனான்,, இவள் தெரிந்துதான் செய்கிறாளா? அல்லது தெரியாமல் செய்கிறாளா? இன்னும் தன்னை குழந்தையாகவே எண்ணுகிறாளா?
முதன்முறையாக அவள் அருகாமையில் சத்யனின் மனம் தடுமாற ஆரம்பித்தது, அவளைவிட்டு ஒதுங்கினான்,, அவள் வரும் திசைக்கு எதிர்திசையில் பயணமானான்.. அப்படியே அவளைப் பார்த்தாலும் தனது கவனத்தை அவள் மீது வைக்காமல் வேறு எங்கோ பார்த்தபடி அவளிடம் பேசினான்...
ஆனால் திருமணத்தை வற்புறுத்திய சத்யனின் பேச்சை அவள் துளிகூட மதிக்கவில்லை.. தினமும் வயலுக்கு வந்தாள் பஞ்சவர்ணத்துடன் வாயாடினாள், சத்யனுடன் அரட்டை அடித்தாள், ஆனால் கல்யாணத்துக்கு மட்டும் சம்மதிக்கவேயில்லை... வெளிநாடு செல்வதிலேயே குறியாக இருந்தாள்...
தர்மன் தன் மகளுக்கு கல்யாணம் பண்ணுவதிலேயே குறியாக இருந்தார்... வீரேனுக்கும் தேவாவுக்கும் தங்கையை அந்த கோடிஸ்வரன் வீட்டு மருமகளாக்கும் ஆசை எக்கச்சக்கமாக இருந்தது,, மாப்பிள்ளை தனியாக ஒரு பெரிய கம்பெனியையே நிர்வகித்து நடத்துகிறார் என்றதும் அவர்களின் ஆசை பேராசையானது...
அத்தனைபேரும் ஒருகட்சியாக இருக்க தன் பேச்சு அங்கே எடுபடவில்லை என்றதும் மான்சி அவர்களை மிரட்டிப் பார்க்க நினைத்தாள்.. அன்று மாலை ஆறு மணிக்கு வீட்டிலிருந்து வெளியேறி தெருவில் இருக்கும் எல்லோரும் தன்னை பார்க்குபடி நடந்து சத்யனின் வயலுக்குப் போனாள்..
எல்லோரும் பார்த்தால் தானே அவளை காப்பாற்ற வருவார்கள் என்ற அவளது கணக்கு தவறானது, நடக்கவிருந்த ஒரு பயங்கரத்துக்கு அவர்கள் அனைவரும் சாட்சியாவார்கள் என்று அவள் துளிகூட எண்ணவில்லை..
சத்யன் வேலையாட்கள் எல்லோருக்கும் கூலி கொடுத்து அனுப்பிவிட்டு.. ராமையாவிடம் “ அண்ணே நீங்களும் கிளம்புங்க,, கரண்ட் வந்ததும் நான் மோட்டரை ஆன் பண்ணி மடைமாறிட்டு வீட்டுக்குப் போறேன்” என்று அவரையும் அனுப்பி வைத்தான்.. பாவம் புள்ளைக்குட்டிக்கார மனுசன் அவராவது குடும்பத்தோட சந்தோஷமா இருக்கட்டும் என்று எண்ணியபடி அவரை அனுப்பிவிட்டு .. மங்கிவரும் வெளிச்சத்தில் வரப்போரம் காலாற நடந்தான்...
அவன் மனம் மான்சியைத் தவிர வேறு எதைப்பற்றியும் சிந்திக்கவில்லை,, அவளது அபரிமிதமான இளமை ததும்பும் அழகு தன்னை பெரிதும் சலனப்படுத்துவதை எண்ணியபடி நடந்தான்,, இவ்வளவு நாட்களாக இல்லாத தவிப்பும் துடிப்பும் இப்போது தன்னை வதைப்பதை நினைத்து நொந்தான்,, தன் தூக்கி வளர்த்த பெண்ணைப் பார்த்து சலனப்படுவது எவ்வளவு கேவலம் என்று தன்னையே அருவருத்தான்,, இனிமேல் மனசை கட்டுப்பாடாக வைச்சுக்கனும் என்று தனக்குத்தானே ஆறுதல் சொன்னபடி நடந்தவன் தொலைவில் யாரோ வருவதைப்பார்த்து அப்படியே நின்றான்..
வருவது மான்சிதான் என்று விநாடிகளில் கண்டுகொண்டவன் .. இவள் ஏன் இந்த நேரத்துல இங்க வர்றா? என்று குழப்பத்தோடு இவன் பார்க்கும்போதே வேகமாய் வந்த மான்சி, மோட்டார் ரூமை நெருங்கி அதை சுற்றிக்கொண்டு அருகில் இருந்த கிணற்றில் தொபீர் என்று குதிக்க.. சத்யனின் உடல் ஆடிப்போனது..
அவளுக்கு நீச்சல் கூட தெரியாதே என்ற உண்மை முகத்தில் அறைய “ அய்யோ மான்சி” என்று அலறியபடி சத்யன் ஓடி வரப்புகளை கடந்து கிணற்றை நெருங்கிய போது மான்சி முற்றிலும் மூழ்கி விட்டிருந்தாள்
கிணற்றுக்குள் குதித்த சத்யன் அவளைத் தேடி மூழ்கினான்,, நீருக்குள் நீந்தி தேடினான்... மூழ்கிக்கொண்டிருந்த மான்சியின் கூந்தல் அவன் கையில் கிடைக்க அதைப்பற்றி இழுத்துக்கொண்டே நீருக்கு மேலே வரமுயன்றான்.. மான்சி இழுத்தால் வரவில்லை, எதிலோ மாட்டிக்கொண்டிருக்கிறாள் என்று கூந்தலை விட்டுவிட்டு மறுபடியும் நீருக்குள் மூழ்கி அவள் கால்பக்கமாக வர.. அவள் அணிந்திருந்த லாங் மிடியின் ஒரு முனை மோட்டாருக்கு நீரேற்றும் பைப்பில் சுற்றிக்கொண்டு இருந்தது..
யோசிக்க நேரமில்லை மான்சியின் உயிர் தன் கண்முன் ஊசலாடுகிறது என்ற நினைப்பு அவனை வேகமாக செயல்பட வைத்தது, மான்சியின் இடுப்பில் கைவிட்டு மிடியின் பட்டனை பிடித்து முரட்டுத்தனமாக இழுக்க அது உடனே அறுந்துபோய் மிடி அவள் காலோடு நழுவியது..
உடனே அவள் இடுப்பை வளைத்துக்கொண்டு மேல்நோக்கி நீந்தியவன் படியில் அவளை கிடத்தி முகத்தைப் பார்க்க... உயிர் இருக்கிறதா என்றுகூட தெரியவில்லை.. படிகளில் வழுக்கி மறுபடியும் நீருக்குள் போனவளை தூக்கி தோளில்ப் போட்டுக்கொண்டு வேகமாக மேலே வந்தவன் மோட்டார் அறையின் கதவை கலால் உதைத்து தள்ளித் திறந்து உள்ளே போய் அங்கிருந்த கட்டிலில் மான்சியை கிடத்தி நாடியைப் பிடித்துப் பார்த்தான்..
கொஞ்சம் தடுமாற்றமாக இருந்தது நாடித்துடிப்பு, குடித்த நீரை வெளியேற்றினால் மூச்சு சீராகிவிடும்... கட்டிலின் கால்பகுதியை தூக்கி அங்கிருந்த கல்லில் வைத்து தலை பகுதியை ரொம்பவும் தாழ்வாக வைத்துவிட்டு அவள் வயிற்றில் கைவைத்து அழுத்த அழுத்த வாயில் நீர் கொப்புளித்துக்கொண்டு வந்து விழுந்தது, ஓரளவு நீர் வெளியேறியதும் மீண்டும் நாடியைப் பிடித்துப்பார்த்தான்.. துடிப்பு சீராக இருந்தது
அப்பாடா என்ற நிம்மதி பெருமூச்சுடன் கட்டிலை நேராக்கிவிட்டு நிமிர்ந்தவனின் கண்களில் இடுப்பு கீழே உள்ளாடையைத் தவிர வேறு ஆடையில்லாத அவளின் தேக்கு மரத்தை கடைசல் பிடித்தது போன்ற கால்கள் தென்பட்டது
முதலில் அவளை காப்பாற்றும் வேகத்தில் அவன் கண்களில் படாத அவளின் அரை நிர்வாண கோலம் இப்போது அவன் பார்வையில் பட்டு கிளறிவிட்டு தீயாக அவனை தகிக்க வைத்தது,, தடுமாறி எழுந்து நின்றவனின் பார்வையில் மான்சியின் வெள்ளை தொடைகளும் அது முடிவடையும் இடத்தில் இருந்த முக்கோண புதையலும் பட்டது... யப்பா என்ன மாதிரியான அழகு தொடைகள் வெள்ளை தேக்கை வழவழவென்று இழைத்து அதில் எண்ணை பூசினால் எப்படியிருக்கும்,, அப்படித்தான் இருந்தது மான்சியின் இரு தொடைகளும்,, ,
சத்யன் சிந்திக்க மறந்தான், தான் யார்? அவள் யார்? என்பது மறந்து போனது.. மூளை செயலிழந்து அவனை புரட்டி தள்ளியது,, அவன் உடல் அவன் கட்டுப்பாட்டில் இல்லாமல் தல்லாடி தடம்மாறியது.. அவன் தனக்குப் போட்டுவைத்திருந்த கட்டுகள் தெறித்து விழுந்தன.. அவன் போர்த்தியிருந்த இரும்பு திரையை கழித்துக்கொண்டு அவனது இளமை துள்ளலோடு வெளியே வந்தது...
அவள் இடுப்பருகே தரையில் மண்டியிட்டான், கட்டிலில் கிடந்தவளின் தொடைகளை தன் விரலால் வருடியவனின் விரல் வழியாக மூளைக்கு மின்சாரம் பாய, விரல்களை எடுத்துவிட்டு தனது உதடுகளை அந்த இடத்தில் உறவாட விட்டான், உதட்டால் தொடையை வருடியபடியே மேலேறியவன் உள்ளாடை மூடியிருந்த அந்த புதையலை அடைந்து தனது உதட்டை அழுத்தமாக அங்கே பதித்தான்..
அங்கே வந்த வாசனையும் மென்மையையும், அந்த உள்ளாடையை கழட்டிவிட்டு அங்கே புதைந்துபோகச் சொன்னது, அவன் விரல்கள் அவன் அனுமதியின்றி செயல்பட்டு ஈரத்தால் இறுகிகிடந்த மான்சியின் ஜட்டியை இழுத்தபடி அவள் காலை உயர்த்தி கழட்டி எறிந்தது...
துளிகூட ரோமங்கள் அற்ற... உள்ளங்கை அளவுகூட இல்லாத.. அந்த அழகான மோகன சொரூபத்தை பார்த்ததும் சத்யனுக்குள் இருந்த கொஞ்சநஞ்ச தயக்கமும் பறந்து போக காமவெறி பிடித்தது, அறுசுவை உணவை கண்ட பிச்சைக்காரனாய் மான்சியின் பெண்மையின் மீது அவசரமாக முகத்தை கவிழ்த்தான், பரபரப்புடன் பல முத்தங்களை வைத்தான் அந்த புதையலுக்கு காணிக்கையாக...
கிளர்ந்தெழுந்து விஸ்வரூபம் எடுத்த அவனது ஆண்மையை அடக்க முடியவில்லை அவனால் .. பட்டென்று எழுந்தவன்.. வேட்டி ஏற்கனவே கிணற்றில் அவிழ்ந்து விட்டதால், தனது இடுப்பில் இருந்த டிரவுசரை மட்டும் கழட்டி விட்டு அங்கே கொடியில் கிடந்த மற்றொரு வேட்டியை எடுத்து இடுப்பில் சுற்றிக்கொண்டு கட்டிலில் கிடந்த மான்சியின் மீது கவிழ்ந்தான்...
இப்போது அவனது கவனம் அவளது கலசங்கள் மீது படிந்தது,, திமிராய் நிமிர்ந்து நின்ற அவைகளை கசக்கி நுகர தோன்றியது... இரண்டு கையாலும் அழுத்தமாக பற்றியவன் அதே அழுத்தத்துடன் பிசைய ஆரம்பிக்க,, மான்சியிடம் அசைவு தெரிந்தது.. அய்யோ மயக்கம் தெளிந்தால் காரியம் கெட்டுவிடுமடா என்று எச்சரித்தது காமம் பீடித்த மனது..
சத்யன் அவசரமாக செயல்பட்டான், கட்டிலில் இருந்து இறங்கி மான்சியின் கால்களை விரித்து கட்டிலின் இரண்டு பக்கமும் விரித்து மடக்கி வைத்தான், மறுபடியும் அவள்மீது படர்ந்தான், வீறுகொண்டு விண்ணைப் பார்த்து நிமிர்ந்து நின்ற தனது உறுப்பை அவள் பெண்மை வாசலில் அழுத்தினான், தடித்து உருண்டிருந்த முனை மட்டும் போனது மீதியை தள்ளமுடியால் தவித்து நின்றான்..
மான்சியின் பெண்மையை இவன் உறுப்பு தொட்டதுமே, அவள் உடலில் ஒரு சிலிர்ப்பு ஓடி உடல் நிமிர்ந்து கால் இடுங்கியது... சத்யன் பரபரப்பானான்.. அவள்மீது அழுத்தமாக படிந்து அணைத்து இறுக்கிக்கொண்டு தனது உறுப்பை முரட்டுத்தனமாக அழுத்தி குத்தினான், பாதி வரை போன உறுப்பை இடுப்பை உயர்த்தி வெளியே இழுத்து அதே வேகத்தில் உள்ளே அழுத்தமாக குத்தியதும் சரக்கென்று அவள் பெண்மையின் மென்மையான இதழ்களை பிளந்துகொண்டு உள்ளே போனது சத்யனின் முரட்டு ஆண்மை..
அந்த வலியில் மான்சியின் மயக்கம் தெளிய.... ஆவ் என்ற அலறலுடன் எழுந்திருக்க முயன்றவளை அழுத்திக்கொண்ட சத்யன் அசுர வேகத்தில் தனது இடிகளை அவள் பெண்மையின் ஆழத்தில் இறக்கினான்...
என்ன நடக்கிறது என்று நிமிடத்தில் உணர்ந்தவள்,, கண்களை திறவாமல் தன் பலம் முழுவதையும் திரட்டி சத்யனின் நெஞ்சில் கைவைத்து தள்ளி “ ஏய் விடுடா என்னை” என்று அலறினாள்..
அவளை இறுக்கியணைத்த சத்யன் தனது இடுப்பின் வேகத்தை அதிகரித்தபடி “ மான்சி நான்தான் மான்சி” என்று அவள் காதருகே கிசுகிசுத்து விட்டு அவளின் உதடுகளை கவ்வி சப்பியபடி தனது வேகத்தை அதிகரிக்க...
அவ்வளவு வேகத்தை தாங்கமுடியாமல் அதிர்ந்தது மான்சியின் உடல், அவனின் பரந்துவிரிந்த நெஞ்சுக்கு கீழே மான்சியின் வெள்ளை தனங்கள் நசுங்கியது.. அவன் கவ்வியிருந்த உதடுகளை ஆத்திரமாய் பிடுங்கிக்கொண்டு “ மாமா நீயா இப்படி?” என்று வேதனையுடன் அலறியவளின் முகத்தோடு முகம் இழைத்து...
“ என்னால கட்டுப்படுத்த முடியலையே மான்சி, என்னை மன்னிச்சுடு” என்று ரகசிய குரலில் உளறியபடி தனது வேகத்தை அதிகமாக்கி, அவளின் பெண்மையை பிளந்து கட்டினான்...
“ வேண்டாம் மாமா... இது மகா கேவலம்.. நான் ஒருநாளும் உன்னை அப்படி நினைக்கலை மாமா,, என்னை விட்டுடு” என்று மான்சி அழுகையுடன் கெஞ்ச...
“ நான் மட்டும் நெனைச்சேனா? எவளையுமே ஏறெடுத்துப் பார்க்காம இருந்தேனே, உன்கிட்ட இப்படி விழுந்துட்டேனே” என்று புலம்பியவாறே சற்று வளைந்து அவள் மார்பில் தன் முகத்தை வைத்து அழுத்திக்கொண்டு “ என்னை கேவலமா நெனைக்காத மான்சி... உன் அழகுக்கு முன்னாடி நான் தோத்துட்டேன் மான்சி” என்று மூச்சுவாங்க பேசியபடி இயங்கினான்..
முதலில் பயங்கரமாக தனது எதிர்ப்பை காட்டிய மான்சி நேரமாக ஆக துவண்டு போய் சிறுசிறு முனங்களுடன் அமைதியானாள், சிலநிமிடங்கள் கழித்து வேனாம் மாமா என்னைவிடு” என்று மீண்டும் அவள் முனங்க..
“ இல்ல மான்சி இந்த நிமிஷமே என் உயிர் போனாலும் பரவாயில்லை, எனக்கு நீ இப்போ வேனும்” என்று புலம்பியவனைப் வழிவிரித்துப் பார்த்தவள் அதன்பின் செத்த பிணம் போல் கிடந்தாள்...
சத்யனின் இயக்கம் நிற்க்கும் நேரம், மோசமாய் அவளுக்குள துள்ளித் துடித்தது சத்யனின் உறுப்பு,, மான்சி மான்சி என்று ஆயிரம் முறை பிதற்றினான்... வெறிகொண்டு உதட்டை கவ்வினான்,, மூர்க்கத்தனமாக மார்புகளில் முட்டி மோதினான்,, அவளின் டாப்ஸ்க்கு மேலாக சிறு காம்புகளை தேடி கவ்வினான்...
மான்சியின் எதிர்ப்புகள் முற்றிலும் அடங்கிப்போனது... சத்யனின் இயக்கமும் நின்றுபோனது,, துடித்த உறுப்பு தனது நீரை அவள் கருவரைக்குள் சென்று கக்கிவிட்டு வந்தது... அயர்ந்து போய் அவள்மீதே கவிழ்ந்தான்... முகத்தோடு முகம் வைத்து இழைத்தான் மான்சியின் கண்ணீர் கட்டுக்கடங்காமல் வழிந்தது... சத்யனின் மூச்சு சீரானதும் அவளை விட்டு இறங்கினான்..
உணர்சிகள் வடிந்ததும் நிலவரம் புரிந்தது.. கண்ணீர்விடும் அக்காவின் மகளைப் பார்த்து செய்வதறியாது திகைத்தான்.. அவசரமாக அவளது நிர்வாணத்தை தனது வேட்டியால் மூடியவன். தனது டிரவுசரை தேடி அணிந்து கொண்டான்..
மான்சியின் கண்ணீரைக் கண்டு தன்னையே வெறுத்த சத்யனை இடிபோல் அழைத்தது வீரேந்திரனின் குரல் வெளியேயிருந்து... அழைப்பை தொடர்ந்து படபடவென்று கதவை தட்டும் ஒலி... ஏராளமான பேச்சு குரல்கள்
வந்துட்டாங்க..... எல்லாம் போச்சு.... எல்லாமே முடிஞ்சு போச்சு... மான்சியைப் பார்த்தான்... முகத்தை மூடிக்கொண்டு அழுதுகொண்டிருந்தாள்... சத்யன் எழுந்து கதவை திறந்து வெளியே வர...
“ மாமா மான்சி வந்தாளா?” என்றபடி உள்ளே பார்த்த தேவா... தங்கையின் கதறலை கண்டு அதிர்ச்சியுடன் உள்ளே ஓட... அவனைத் தொடர்நது வீரேனும் ஓடினான்...
ஊர் மக்கள் ஏராளமானோர் கையில் டார்ச்லைட்டுடன் வந்திருக்க,, அவர்களை விலக்கிக்கொண்டு கடைசியாக வந்த மீனாள் வந்தாள்..
தமக்கையை பார்த்ததும் தலை குனிந்த சத்யனை குழப்பமாக பார்த்தபடி உள்ளே போனாள் மீனாள்...
கூட்டத்துக்குள் இருந்து வந்த ராமையா சூழ்நிலை உணர்ந்து சத்யனின் அருகே வந்து “ சின்னய்யா என்னோட சின்ன வண்டி வரப்புல நிக்கிது ... அதை எடுத்துகிட்டு வீட்டுக்கு போகலாம். எதுவாயிருந்தாலும் அங்க வந்து பேசிக்கலாம், மொதல்ல இங்கிருந்து நகருங்க ” என்று அவனை தள்ளிக்கொண்டு அவருடைய டிவிஸ் பிப்டி இருந்த இடத்திற்கு போனார்..
ராமையா வண்டியில் அமர்ந்து ஸ்டார்ட் செய்ய... சத்யன் வண்டியில் ஏறி அமரவும் “ அடப்பாவி என் குடிய கெடுத்துட்டியேடா” என்று மீனாவின் அலறல் கேட்கவும் சரியாக இருந்தது...
அவர்கள் வண்டி போகப்போக அக்காவின் அலறல் தேய்ந்து மறைந்தது
" உறக்கம் வரவில்லை எனக்கு...
" என்னை உடைத்தது நீதானே...
" படுக்கை விரிப்புற்குள்...
" என்னை பாடாய்ப் படுத்தும் மலரே...
" நான் நிஜத்தில் விழித்திருக்க...
" என்னை கனவில் கொல்கிறாயே...
" உன் சுவாசத்தில் தொடங்கி...
" உன் அசைவுகளில் வாழ்ந்து...
" உன் நிராகரிப்பில் நான் சாவேன்!
No comments:
Post a Comment