கலைந்த கூந்தலை சரி செய்தபடி அவன் கையைப் பிடித்து எழுப்பிய ஜோயல் “ போதும் போதும்... ரொம்ப வரம்பு மீறுறீங்க... மொதல்ல ஆஸ்பிட்டல் கிளம்புங்க” என்று அவன் முதுகில் கைவைத்து கதவுவரை தள்ளிச் சென்றாள்
திரும்பி அவள் முகத்தைப் பார்த்து “ சாப்பாடு போடுறேன்னு சொன்னியே ருத்ரா?” என்று பரிதாபமாக கேட்க....
“ இப்படி குழந்தை மாதிரி முகத்தை வச்சிகிட்டு தான் என்னை கவுத்துட்டீங்க” என்று அவன் சட்டை காலரைப் பிடித்து இழுத்து வந்து சோபாவில் உட்காரவைத்து விட்டு “ நல்ல பிள்ளையா இங்கேயே டிவி பார்த்துக்கிட்டு இருங்க... நான் போய் லஞ்ச் ரெடி பண்றேன்” என்று கூறிவிட்டு சமையலறைக்கு சென்றாள்
வீரேன் எங்கே அப்படியே அமர்ந்திருந்தான்... அவள் பின்னாடியே போய் சமையலுக்கு உதவுகிறேன் என்று அவளுக்கு சுகமாக இம்மை செய்தான்... பின்னாலிருந்து அவள் இடுப்பைக் கட்டிக்கொண்டு தோளில் தன் தாடையை வைத்துக்கொண்டு “ ருத்ரா ருத்ரா” என்று அவள் பெயரை ஆயிரம்முறை உச்சரித்து அவளை வசப்படுத்தினான்..
வளர்ந்த குழந்தையாய் நினைத்த முரட்டுகாதலனின் காதல் வார்த்தைகளில் மயங்கிபோனாள் ஜோயல்.. இருவரும் காதலோடு ஒன்றாக சமைத்து.. ஒரே தட்டில் காதலோடு உண்டு முடித்து... சிறிதுநேரம் காதலோடு இருவரும் கண்மூடிக்கிடந்தனர்.. அன்று மாலை வீரேன் கிளம்பும்போது ஜோயல் முகத்தில் பூரிப்புடன் வழியனுப்பினாள்
வீரேன் மருத்துவமனைக்கு சென்றபோது தேவனும் செல்வியும் வீட்டுக்கு கிளம்பிவிட்டனர்... வீரேன் அவர்களை பஸ்ஸில் ஏற்றி அனுப்பிவிட்டு சத்யன் மான்சிக்கு இரவு உணவு வாங்கி வந்து கொடுத்துவிட்டு “ நான் வெளியே வராண்டாவில் தான் மாமா இருப்பேன் ஏதாவது தேவைன்னா போன் பண்ணி கூப்பிடுங்க மாமா” என்று சொல்லிவிட்டுப் ஜோயலை தேடிப் போனான்..
சத்யனுக்கு தெரியும் வீரேன் ஜோயலை விரும்புகிறான் என்று... அவர்களின் நடவடிக்கைகளை வைத்து யூகித்திருந்தான்... ஜோயலைப் பற்றிய விவரங்களை கேட்டறிந்த வரையில் இன்னுமொரு நல்ல மருமகள் தன் அக்காவுக்கு கிடைத்திருக்கிறாள் என்று அவனுக்கு சந்தோஷமே...
அதோடு இன்னொரு பணக்காரப் பெண் மருமகளாக வந்தாள் என்றால்.. வசதியற்ற செல்விக்கு தகுந்த மரியாதை கிடைக்காது என்றும் சத்யனுக்கு தெரிந்தது.. இனிமேல் அந்த பிரச்சனை இல்லை என்று எண்ணினான்..
தனது அக்கா மாமாவிடம் தேவன் செல்வி பற்றி பேசி முதலில் சம்மதம் வாங்கியப் பிறகு... வீரேன் ஜோயல் காதலைப் பற்றி முழுமையான விபரம் உறுதியாக தெரிந்தால் மட்டுமே அதைப் பற்றி மாமாவிடம் பேசவேண்டும் என்று நினைத்தான்....
அன்று இரவு மான்சிக்கு உணவு கொடுத்து உறங்க வைத்தப்பிறகு சத்யன் கட்டிலுக்கு கீழே தரையில் படுத்துக்கொண்டான்...
அடுத்த இரண்டு நாட்கள் எந்த மாற்றமும் இன்றி இயல்பாக போனது... மகளைப் பார்க்க வந்த தர்மனிடமும் தனது அக்காவிடமும் தேவன் செல்விப் பற்றிய விஷயத்தை சொன்னான்...
வீரேன் மறுத்ததால் எங்கே செல்வி தங்கள் வீட்டு மருமகளாக மாட்டாளோ என்று கவலையுடன் இருந்தவர்களுக்கு சத்யன் கூறிய செய்தி சந்தோஷமாக இருந்தது... வீரேனுக்கு ஒரு பெண்ணை பார்த்து முடித்து விட்டு அதன் பிறகு தேவன் செல்வி திருமணத்தை முடித்துவிடலாம் என்று முடிவு செய்தார்கள்....
அவர்கள் போனதும் சிவாத்மிகா தன் கண்வனுடன் மான்சியைப் பார்க்க வந்தாள்.... மான்சியின் உடல்நிலை நன்றாக தேறியிருக்க சிவாவின் குழந்தையை வாங்கி வெகுநேரம் கொஞ்சிக்கொண்டிருந்தாள்... மான்சியும் சிவாத்மிகாவும் ஒருவரையொருவர் புரிந்துகொண்டு பேசியது சத்யனின் மனதுக்கு நிம்மதியாக இருந்தது... மனைவியுடன் கட்டிலில் அமர்ந்து தனது பேத்தியை கொஞ்சினான்....
தன் அப்பா மான்சியை கவனித்துக் கொள்ளும் அழகைப் பார்த்து தனது புருஷனிடம் புருவத்தை உயர்த்தி ‘ என் அப்பாவைப் பார்த்தியா? நீயும்தான் இருக்கியே?’ என்று பொய்க் கோபத்துடன் கேட்க... அவள் கணவன் திரும்பி காரில் போகும்போது வழியெல்லாம் தனது இளம் மனைவியை சமாதானம் செய்தபடி போனான்
சிவாத்மிகா வந்து போனதும் மான்சியிடம் சத்யன் மீதான காதல் இன்னும் அதிகமாகியிருந்தது... அன்று முழுவதும் சத்யனை தன்னருகிலேயே வைத்துக்கொண்டு அவன் முகத்தைப் பார்த்தபடி கிடந்தாள்...
அன்று இரவு மான்சி உறங்கியதும் கட்டிலில் இருந்து இறங்கிய சத்யன் தரையில் பெட்சீட்டை விரித்துப் படுத்துக்கொண்டான்.. போன் செய்து தொழிலைப் பற்றி ராமைய்யாவிடம் கொஞ்சநேரம் பேசிவிட்டு தலைக்கு கீழே கைகளை மடித்து வைத்துக்கொண்டு கண்மூடியவன் சற்றுநேரத்தில் உறங்கிப் போனான்...
நல்ல உறக்கத்தில் தன் மார்பில் எதோ ஊர்வது போல் இருக்க பட்டென்று கண் விழித்துப் பார்த்தான்... மான்சி தான் .. இவனருகில் படுத்து தனது கையால் அவன் மார்பில் வருடிக்கொண்டிருந்தாள்...
பதறிப்போன சத்யன் “ என்னடா கீழ வந்து படுத்துட்ட?” என்று கேட்க.... “ தூக்கம் வரலை மாமா... அதான் உன்னைப் பார்த்துக்கிட்டு இருக்கலாம்னு கீழ வந்து படுத்தேன்” என்றவள் மார்பில் இருந்த கைகளை எடுத்து அவன் கழுத்தில் போட்டு வளைத்து தன் பக்கமாக திருப்பினாள்...
“ அதுக்காக தரையில வந்து படுக்குறதா.... என்னை எழுப்பியிருக்கலாமே?” என்றபடி அவள் பக்கமாக ஒருக்களித்துப் படுத்து மான்சியை தன்னோடு சேர்த்து அணைக்க... மான்சி வலதுகாலை தூக்கி அவன்மீதுப் போட்டு சத்யனை தனக்குள் அடக்கினாள்...
அவளது அணைப்பில் வித்தியாசத்தை உணர்ந்து “ மான்சி வேனாம்டா... உடம்பு நல்லாகட்டும்... இன்னும் ஒருநாள்தான் வீட்டுக்குப் போனதும் பார்த்துக்கலாம் கண்ணம்மா” என்று வாய் சொன்னாலும் அவன் உடல் அவள் அணைப்பிற்கு ஏற்ப வளைந்து கொடுத்தது...
மான்சி கொஞ்சமாய் மேலேறி.. தன் மார்புகளுக்கு நடுவே அவன் முகத்தை கொண்டுவந்தாள்... அன்று மாலை சத்யன் தான் அவள் உடலை துடைத்து பவுடர் போட்டு விடடான்.. அப்போது வராத கிறக்கம் இப்போது அந்த பவுடரும் மான்சியின் உடல் வாசனைும் கலந்து வந்து அவனை கிறங்கடித்தது... உள்ளாடை அணியாத மார்புகளில் முகத்தால் மோதி தேய்த்து புரட்டி நைட்டிக்கு மேலேயே அவள் காம்புகளை தேடியது அவன் உதடுகள்...
மான்சி அவன் முகத்தை விலக்கி விட்டு நைட்டியின் ஜிப்பை இறக்கி உள்ளே கைவிட்டு வலது மார்பை வெளியே எடுத்து மறுபடியும் அவன் முகத்தை தன் மார்போடு சேர்த்து அணைத்து காம்பை அவன் வாயில் ஊட்டி “ ம்ம் சாப்பிடு மாமா” என்றாள் கிசுகிசுப்பாக...
இந்த ஒரு வாரமாக மான்சிக்கு உடல் துடைத்து உடை மாற்றும் போதெல்லாம் வராத தாபம் இப்போது அலைகடலெனப் பொங்கிப் பெருக சத்யன் வாயைத்திறந்து அந்த காம்பை கவ்விக்கொண்டான்... அவன் சப்பி சப்பி உறிஞ்சியதும் மான்சி தனது மார்புகளை எக்கிக் கொடுத்தாள்...
சத்யனும் தனது கட்டுப்பாட்டை இழந்தான்... இரண்டு கையாலும் அவள் மார்பை பற்றிக்கொண்டு குழந்தையைப் போல் அவள் காம்புகளை சப்பினான்... மான்சி அவன் தலைமுடிகளுக்குள் விரலை நுழைத்து விளையாடினாள்.. பாதியில் அவன் தலையை இழுத்து அடுத்த காம்பை வாயில் தினித்தாள்..
அவள் மார்புகளை கவ்வி உறிஞ்ச உறிஞ்ச அதன் வீரியமெல்லாம் சத்யனின் ஆண்மைக்குப் போனது.. திமுதிமுவென விறைத்து நீண்ட உறுப்பு மான்சியின் தொடைகளில் குத்த... அவனுக்கு பாலூட்டியபடி கையை கீழே நகர்த்தி லுங்கியின் முடிச்சை அவிழ்த்து கையை உள்ளே விட்டு ஜட்டியை விலக்கி நரம்புகள் புடைத்து விறைத்து நீண்டிருந்த அவன் ஆண்மையை கையில் பிடித்த அடுத்த நொடி சத்யன் தன் வாயிலிருந்த காம்பை விட்டுவிட்டு எழுந்து அமர்ந்தான்..
தன் உறுப்பைப் பற்றியிருந்த அவள் கையை விலக்கி “ மான்சி வேனாம்மா.. முதுகுல தையல் போட்டிருக்குடா.. இன்னும் கொஞ்சநாள் தான்... அப்புறம் நீ வேனாம் வேனாம்னு சொன்னாலும் மாமா உன்னை விடமாட்டேன்.... இப்போ போய் தூங்கடா ” என்றான் விரகத்தை அடக்கி அவளையும் உணர்ச்சிவசப்படுத்திவிட்ட வேதனையுடன்...
அவன் கையை உதறிவிட்டு மீண்டும் அவன் ஆண்மையை தன் கையால் பிடித்த மான்சி “ மாமா எனக்கு வேனும் மாமா.. உன்னைப் பார்த்தாலே இதே ஞாபகமாவே இருக்கு... அன்னிக்கு அவ்வளவு ஆசை காட்டிட்டு இப்போ வேனாம்னு சொல்றியே?” என்று சினுங்களால பேசியவளைப் பார்த்ததும் சத்யனுக்கு ஒருமாதிரி ஆகிவிட்டது..
மறுபடியும் அவளருகில்ப் படுத்து முகத்தை நெருங்கி “ மான்சி எனக்கு மட்டும் ஆசையில்லையா மான்சி.. அதான் நீயேப் பார்த்தேயில்ல உன்னைத் தொட்டதுமே உன் கையில இருக்குறது எப்படி விறைச்சு நிக்கிதுன்னு? ஆனா என்ன மான்சி செய்யமுடியும்... காயம் முதுகுல இருக்கு... நேரா படுக்கவே முடியாது... இதுல இந்த சின்ன சுகத்துக்காக உனக்கு வலியை கொடுக்க என்னால முடியாது கண்ணம்மா” என்று அவளுக்குப் புரியும்படி எடுத்துச்சொன்னான்
அவன் சொல்லும்போதே மான்சியின் விரல்கள் அவன் உறுப்பை வருடி இழுத்து உருவிவிட்டு அதன் முனையை விரலால் தடவியது... சத்யனின் உடல் தளர.. கண்கள் சொருகி வாய் பிளந்து கொள்ள “ வேனாம் மான்சி அப்புறம் என்னால கன்ட்ரோல் பண்ணிக்க முடியாது” என்று முடிந்த வரை மான்சியை தடுத்துப் பார்த்தான்..
ஆனால் மான்சியின் விரல்கள் அதன் வேகத்தை அதிகப்படுத்தியது...புடைத்திருந்த நரம்புகளை அழுத்தமாய் வருடியது... முனையில் கசிந்த நீரை தடவி தடவி உருவினாள்.... வேனாம் மான்சி வேனாம் மான்சி என்று புலம்பியவனின் வாயில் தன் மார்பை தினித்து அடைத்தாள் ..
காம்பை கவ்வி சப்பியவனின் காதருகே “ மாமா மல்லாந்து படுக்காம செய்யமுடியாதா?” என்று ரகசியமா கேட்டாள்....
சத்யன் தன் உணர்வுகளை அடக்க வழிதெரியாமல் தவித்து அவள் மார்பிலிருந்து வாயை எடுத்து... அவளுக்கு வார்த்தையால் பதில் சொல்லாமல் ஒருக்களித்தவாறு அவளை அணைத்தான் .... அவள் நைட்டியை தலைவழியாக கழட்டி எறிந்தான்... எழுந்திருக்காமலேயே தன் ஜட்டியை அவிழ்த்து கால்கள் வழியாக உதறினான்... இருவரின் இடுப்புக்கும் இடைவெளி விட்டான்... அவளின் காலைத்தூக்கி தன் இடுப்பின் மீது போட்டுக்கொண்டான்.. அவள் கையிலிருந்த உறுப்பை பிடுங்கி அவள் பெண்மை வாசலில் வைத்தான் ..
இருவருக்கும் உண்டான இடைவெளியில் உறுப்பை சரியாக பொருத்திக்கொண்டு... இடுப்பை அவள் இடுப்போடு அழுத்த சற்று சிரமமாக போனது சத்யனின் ஆண்மை... அவள் காலை இன்னும் அகலமாக விரித்து தன்மீது போட்டதும் சரக்கென்று உள்ளே புகுந்து மறைந்தது .மான்சி என்று இன்பமான அழைப்புடன் அவளை அணைத்துக்கொண்டான் சத்யன் ...
“ இது நல்லாருக்கே மாமா... ரெண்டு பேரும் ஒருத்தரையொருத்தர் பார்த்துக்கிட்டே... என்னொட வலது தோள்ப்பட்டை தரையில படாமல்... ம்ம் இதை ஏன் முன்னாடியே பண்ணலை” என்று அவன் மூக்கை வலிக்காமல் கடித்தாள் மான்சி ...
“ ஏய் இதெல்லாம் அனியாயம்டி.. அமைதியிருக்கிறவன உசுப்பேத்தி விட்டுட்ட... இன்னும் குழந்தை பொறந்ததும் நாலஞ்சு மாசம் தொடாம இருக்கனுமே அப்போ என்னப் பண்ணுவியோ தெரியலை” என்று கவலை போல குறும்பாக சத்யன் சொல்ல..
“ நாலஞ்சு மாசமா? அய்யோடா அவ்வளவு நாள் நம்மளால முடியாது சாமி... எனக்கு பாப்பா பொறந்ததும் உனக்கு பத்துநாள் தான் டைம்.. அப்புறம் பாப்பா அந்தபக்கம் நீ இந்தபக்கம்.. ஒருநாள் தவறுனாலும் நீ அவ்வளவு தான் மாமா சரியா ” என்றாள்
“ இது மேல அவ்வளவு ஆசையாடி?” என்ற சத்யன் தன் அணைப்பை இறுக்கி... இடுப்பின் அசைவை மெதுவாக ஆரம்பித்தான்...
அவன் கழுத்தை வலது கையால் வளைத்து கட்டிக்கொண்ட மான்சி “ இதுமேல ஆசையில்லை மாமா... உன்மேல பயங்கர ஆசை... அன்னிக்கு நீ சொன்னப் பாரு ‘ என் உயிர் போனாலும் பரவாயில்லை நீ எனக்கு வேனும் மான்சின்னு’ அன்னிக்கு முடிவு பண்ணேன் மாமா.. என் உயிர் போற நிலையிலும் உன்கூட படுத்து எழுந்த பிறகுதான் போகனும்னு.. அன்னிக்கு நீ என்கிட்ட கெஞ்சின... இன்னிக்கு உனக்கு இந்த உடம்பை மொத்தமா குடுத்துட்டேன் மாமா... உனக்கு இதை என்னனென்ன பண்ணிப்பார்க்கனும்னு நினைக்கிறயோ அதையெல்லாம் பண்ணிடு மாமா” மான்சியின் ஒவ்வொரு வார்த்தையும் இதுவரை அவள் சொல்லாத ஆழமான காதலை சொன்னது...
சத்யனின் இயக்கம் நின்றுபோனது.. அவளை அணைத்தபடி அமைதிகாத்தான் ... அவன் மனமெல்லாம் உருகி மான்சியின் காலடியில் வழிந்தது.. வேறு யாராவது இவ்வளவு காதலோடு இருக்கமுடியுமா? என்ற கேள்வியுடன் அவள் கழுத்தடியில் முகத்தைப் பதித்துக்கொண்டான் ..
தனது வார்த்தைகள் சத்யனை செயலிழக்க வைத்துவிட்டது என்பதை உணர்ந்து “ ஏய் குதிரை என்னா திடீர்னு நின்னுட்ட? ம்ம் ஓடு ஓடு... உன் எஜமானி சொல்றேன்ல சீக்கிரமா போ” என்று அவன் பின்புறம் தட்டினாள் மான்சி ..
அவள் முகத்தை நிமிர்ந்துப் பார்த்தான் சத்யன்... அவன் கண்களை நோக்கிய மான்சி “ செய் மாமா... எனக்கு ஒன்னுமேயில்ல... நீ என்கூட இருந்தா நான் எப்பவும் நல்லாருப்பேன்.” என்றவள் தன் இடுப்பை அவனோடு நெருக்கிப் பிடித்து “ ஓவர் பீலிங்க்ஸ்ல அது சுருங்கி வெளிய வந்துரப் போகுது... ம்ம் விட்ட இடத்திலிருந்து ஆரம்பி மாமா” என்று அவனை உற்சாகப்படுத்தினாள்
அவள் பேச்சில் சத்யன் சிரித்தபடி மறுபடியும் தனது இடுப்பை அசைத்தபடி “ உனக்குள்ள இருக்குறதுன்னா அவனுக்கு கொண்டாட்டம் தான்.. அவ்வளவு சீக்கிரம் சுருங்க மாட்டான்” என்றுவிட்டு அவள் மார்புகளை கையால்ப் பற்றிக்கொண்டு சற்று சரிந்து வளைந்தான்.. அவன் உறுப்பு சுத்தமாக அவள் பெண்மைக்குள் சென்று மறைய சத்யன் தன் இடுப்பில் கிடந்த அவள் தொடையைப் பற்றியபடி கொஞ்சம் வேகத்தை அதிகப்படுத்தினான் ..
சரியாக அவனுக்கு தோதாக இல்லாமல் இருக்க சரக்கென்று தன் உறுப்பை உருவிக்கொண்டு தாவி மறுபுறம் போய் மான்சியின் முதுகு பக்கமாக படுத்து அவளின் வலதுகாலை உயர்த்திப்பிடித்து விரிந்து தெரிந்த அவள் பெண்மைக்குள் தனது ஆண்மையை நுழைத்தான் ... அவன் அவள்மீது படாமல் வளைந்த நிலையில் அவள் பெண்மைக்குள் புகுந்து விளையாடினான்... துள்ளி குதித்த உறுப்பை அவள் உடல்நிலையை கருத்தில் கொண்டு அளவான வேகத்தோடு இயக்கினான்..
“ இப்படி நல்லாருக்கு மாமா... இன்னும் கொஞ்சம் வேகமாப் பண்ணு மாமா” என்றவளின் வயிற்றை கைபோட்டு மென்மையாக அணைத்துக்கொண்டு கொஞ்சம் வேகத்தை அதிகப்படுத்தினான்...
மான்சியின் பெண்மை தனது உச்சத்திற்கு தயாராக... தலையணையை முறுக்கி கிழித்துவிடுபவள் போல் பண்ணினாள்.... “ மாமா மாமா” என்று அவள் மெதுவாக அலறும் போதே அவள் பெண்மை பொங்கி அவள் தொடை வழியே வழிந்து விரித்திருந்த விரிப்பை நனைத்தது..
இப்போது சத்தம் மாறி ஒலிக்க அவள்... உச்சத்தால் நனைந்த உறுப்பு சுலபமாக உள்ளே சென்று வந்தது.. மான்சி தனது தொடைகளை இறுக்கிப்பிடிக்க... அடுத்த நொடி அவளுக்குள் விறைத்த உறுப்பு தனது சூடான திரவப்பொருளை ஆழத்தில் சென்று கொட்டியது... சத்யனின் வேகம் நிற்க்கவில்லை கடைசி துளியை சிந்தும் வரை இடுப்பு அசைந்தபடியே இருந்தது...
எல்லாம் முடிந்து அவன் மல்லாந்து சரிய.... மான்சி ஒருக்களித்தவாறு தனது தொடைகளை இறுக்கிக்கொண்டாள்... சற்று நிதானத்திற்கு வந்த சத்யன் எழுந்து பாத்ரூம்போய் கழுவிக்கொண்டு வந்து தனது உடைகளை அணிந்தான்...
பிறகு மான்சி கையில் அள்ளிக்கொண்டு போய் பாத்ரூமில் இறக்கிவிட்டு அவள்முன் மண்டியிட்டு அமர்ந்து அவள் பெண்மையில் தண்ணீர் ஊற்றி சுத்தமாக கழுவினான்... மான்சி கூச்சத்தில் சிலிர்க்க.. அவளை அணைத்தபடி வெளியே அழைத்து வந்து நைட்டியை மாட்டிவிட்டு கட்டிலில் படுக்க வைத்தான்...
கீழேயிருந்த படுக்கையை சுருட்டி ஒரு ஓரமாக போட்டுவிட்டு இவனும் மான்சியின் கட்டிலிலேயே அவளை அணைத்தபடி படுத்துக்கொண்டான்…
அவன் மனது குற்றவுணர்வில் குறுகுறுத்தது... அவளே விரும்பி கேட்டால் கூட... மருத்துவமனையில் சிகிச்சையில் இருப்பவளைப் போய் இப்படி பண்ணிட்டோமே என்று வருத்தமாக இருந்தது..
அவளை அணைத்து முதுகை வருடியபடி “ என்னை மன்னிச்சுடு மான்சி ... உன் நிலைமை தெரிஞ்சும் எனக்கு கட்டுப்படுத்த முடியாம இப்படி பண்ணிட்டேன்” என்றான்
அவன் பரந்த மார்பில் முகத்தைப் பதித்திருந்த மான்சி அவனை நிமிர்ந்துப் பார்த்து “ லூசா மாமா நீ? நான்தான கேட்டேன்... அவ்வளவு சந்தோஷமா ரெண்டுபேரும் அனுபவிச்சுட்டு இப்போ இந்த மாதிரி பேசுறியே? எனக்கே இப்பதான் உடம்பு பழைய மாதிரி ஆனது போல இருக்கு... அடுத்து இன்னொரு ரவுண்டு கேட்கலாமான்னு யோசிச்சிகிட்டு இருக்கேன்.. நீ என்னடான்னா மன்னிப்பு கேட்டுகிட்டு இருக்குற... இன்னிக்கு நீ பண்ணலைன்னா .. கண்டிப்பா நான் பண்ணிருப்பேன்” என்று குறும்பாக சொல்லிவிட்டு அவன் நெஞ்சில் நறுக்கென்று கிள்ளினாள்...
“ ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஏன்டி கிள்ற? அப்புறம் பதிலுக்கு நான் கடிச்சு வைப்பேன்” என்றவன் அவளை இறுக்கமாக அணைத்து “ இதேபோல் நாம என்றும் இருக்கனும் மான்சி....... என் கையில் இருக்கும் பொக்கிஷத்தை பாதுக்காக்கும் உரிமையை கடைசிவரை தடையில்லாமல் செய்யனும்.. இப்போ என்னோட பிரார்த்தனை எல்லாம் இதுதான்” என்று தொண்டை கரகரக்க பேசினான்
மான்சிக்கும் அவன் வார்த்தைகள் அளவுகடந்த மகிழ்ச்சியை கொடுத்தாலும் ..அவன் மனதை திசைத் திருப்ப எண்ணி “ ம்ம் பேசினது போதும்... மொதல்ல என்னை தூங்க வைங்க” என்று அன்பாக கட்டளையிட்டாள்
“ உத்தரவு மகாராணி” என்று சிரிப்புடன் கூறிவிட்டு.. அவளை தன் மார்பின் மீது கிடத்தி கூந்தலை மென்மையாக வருடியபடி மெல்லிய குரலில் காதில் காதல் வார்த்தைகள் பேசியபடி தூங்க வைத்தான் சத்யன்
மறுநாள் காலை மான்சிக்கு தையல் பிரித்தார்கள்... காயம் முற்றிலும் ஆறியிருந்தது... லேசான வடு மட்டும் இருக்க அந்த வடுவைப் பார்த்ததும் வீரேனின் கண்கள் கலங்கியது... அவன் மனசு படும்பாடு புரிந்து சத்யன் ஆறுதலாக அவன் தோளைத்தட்டினான்...
அன்று மான்சி டிச்சார்ஜ் ஆகி வீட்டுக்குப் போவதால் ஜோயல் லீவு போட்டுவிட்டு அவள் அருகிலேயே இருந்தாள்.... வீரேன் ஜோயல் பார்வை பறிமாற்றங்களை வைத்து அவர்களைப்பற்றி மான்சி ஓரளவுக்கு யூகித்திருக்க.. சத்யன் மான்சியைப் பார்த்து கண்சிமிட்டி “ ரெண்டு பேரையும் கவனியேன்” என்று அதை உறுதி செய்தான்
மான்சியின் அருகில் கட்டிலில் அமர்ந்து அவளது மெடிக்கல் ரிப்போர்ட்டை படித்துக்கொண்டிருந்த ஜோயலின் கையைப் பிடித்து “ எனக்கு உங்களை ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு டாக்டர்... எங்க வீட்டுல அடுத்து நடக்கவிருக்கும் விசேஷத்திற்கு நீங்க கண்டிப்பா வரனும்” என்றாள்... மான்சியின் விழிகளில் குறும்பு கொப்பளித்தது..
குழப்பமாக மான்சியை ஏறிட்ட ஜோயல் “ கண்டிப்பா வருவேன் மான்சி... ஆனா அடுத்து என்ன விசேஷம் மான்சி?” என்றதும்...
“ அது வேறொன்னும் இல்லைங்க .... எங்க வீரண்ணாவோட கல்யாணம் தான்... எனக்குப் பிடிச்சப் பொண்ணைத்தான் எங்கண்ணன் கட்டிக்கும்... நான்தான் அதுக்கு பொண்ணு செலக்ட் பண்ணனும்... இல்லேன்னா யாரையுமே கட்டிக்காது... அதனால நானே நல்ல பொண்ணா பார்த்துட்டேன்.. ஊருக்குப் போனதும் பேசிமுடிச்சு கல்யாண ஏற்பாடு பண்ணவேண்டியதுதான்... நீங்க கல்யாணத்துக்கு கண்டிப்பா வரனும் ” என்று மான்சி அளந்துகொண்டே போக... ஜோயல் கலவரத்துடன் வீரேனைப் பார்த்தாள்..
அவனோ அழுதுவிடுபவன் போல தனது தங்கையைப் பார்த்தான் .... “ என்னண்ணே முழிக்கிற... நான் பார்த்து வச்ச பொண்ணைத் தானே நீ கல்யாணம் பண்ணுவ... அதை இவங்ககிட்ட சொல்லுண்ணே?” என்று தனது அண்ணனையும் வம்பிக்கிழுத்தாள்
வீரேன் தங்கையின் வார்த்தையை தட்டமுடியாதவனாக ஜோயலைப் பார்த்து “ ஆமாம் என் தங்கச்சிக்குப் பிடிச்சவ கழுத்துல தான் தாலி கட்டுவேன் ... இல்லேன்னா காலமெல்லாம் இப்படியே இருப்பேன்” என்று வேதனையுடன் கூறினாலும் என் தங்கையை மீறமாட்டேன் என்ற உறுதி அவன் குரலில் இருந்தது...
கண்ணீரை மறைக்க ஜோயல் தலைகுனிய... வீரேன் தவிப்புடன் அவளைப் பார்த்தான்.. “ அண்ணா என் கிட்ட வாயேன்?” என்று மான்சி அழைக்க... வீரேன் தங்கையின் அருகில் போனான்..
அவனின் இரண்டு கன்னங்களையும் கிள்ளி முத்தமிட்டு “ என் அண்ணன்னா அண்ணன் தான்... ஆனா அண்ணா எனக்கு எந்த பொண்ணைப் பிடிச்சிருந்தாலும் கட்டிக்குவயா? ” என்று விழிகளில் ஆர்வம் மின்னலாய் ஓளிர கேட்டாள்...
வீரேன் சிலவிநாடிகள் ஜோயலை மறந்தான்... தன் தங்கையின் கைகளைப் பற்றி தன் கன்னங்களில் வைத்துக்கொண்டு “ என்னடா ராசாத்தி இப்படி கேட்டுட்ட? இனிமே நீதான் என்க்கு உலகமே... உனக்குப் பிடிக்காத எதையுமே நான் செய்யமாட்டேன்... நீ என்ன சொல்றியே அதை செய்வேன்மா... இது சத்தியம் ராசாத்தி ” என்று கண்கலங்க அவன் சொன்ன அடுத்த நொடி கட்டிலில் இருந்து எழுந்துகொண்டாள் ஜோயல்...
அவளை நகரவிடாமல் கையைப்பிடித்துக் கொண்ட மான்சி “ சரிண்ணா எனக்கு இந்த டாக்டரம்மாவை தான் பிடிச்சிருக்கு.. அதனால இவங்களையே கட்டிக்கோ... சரியா?” என்ற குறும்புடன் கூறியதும் வீரேன் முகம் மத்தாப்பூவாய் மலர “ மானு கண்ணு” என்று தங்கையின் கன்னத்தை கைகளில் தாங்கினான் ...
திரும்பி அவள் முகத்தைப் பார்த்து “ சாப்பாடு போடுறேன்னு சொன்னியே ருத்ரா?” என்று பரிதாபமாக கேட்க....
“ இப்படி குழந்தை மாதிரி முகத்தை வச்சிகிட்டு தான் என்னை கவுத்துட்டீங்க” என்று அவன் சட்டை காலரைப் பிடித்து இழுத்து வந்து சோபாவில் உட்காரவைத்து விட்டு “ நல்ல பிள்ளையா இங்கேயே டிவி பார்த்துக்கிட்டு இருங்க... நான் போய் லஞ்ச் ரெடி பண்றேன்” என்று கூறிவிட்டு சமையலறைக்கு சென்றாள்
வீரேன் எங்கே அப்படியே அமர்ந்திருந்தான்... அவள் பின்னாடியே போய் சமையலுக்கு உதவுகிறேன் என்று அவளுக்கு சுகமாக இம்மை செய்தான்... பின்னாலிருந்து அவள் இடுப்பைக் கட்டிக்கொண்டு தோளில் தன் தாடையை வைத்துக்கொண்டு “ ருத்ரா ருத்ரா” என்று அவள் பெயரை ஆயிரம்முறை உச்சரித்து அவளை வசப்படுத்தினான்..
வளர்ந்த குழந்தையாய் நினைத்த முரட்டுகாதலனின் காதல் வார்த்தைகளில் மயங்கிபோனாள் ஜோயல்.. இருவரும் காதலோடு ஒன்றாக சமைத்து.. ஒரே தட்டில் காதலோடு உண்டு முடித்து... சிறிதுநேரம் காதலோடு இருவரும் கண்மூடிக்கிடந்தனர்.. அன்று மாலை வீரேன் கிளம்பும்போது ஜோயல் முகத்தில் பூரிப்புடன் வழியனுப்பினாள்
வீரேன் மருத்துவமனைக்கு சென்றபோது தேவனும் செல்வியும் வீட்டுக்கு கிளம்பிவிட்டனர்... வீரேன் அவர்களை பஸ்ஸில் ஏற்றி அனுப்பிவிட்டு சத்யன் மான்சிக்கு இரவு உணவு வாங்கி வந்து கொடுத்துவிட்டு “ நான் வெளியே வராண்டாவில் தான் மாமா இருப்பேன் ஏதாவது தேவைன்னா போன் பண்ணி கூப்பிடுங்க மாமா” என்று சொல்லிவிட்டுப் ஜோயலை தேடிப் போனான்..
சத்யனுக்கு தெரியும் வீரேன் ஜோயலை விரும்புகிறான் என்று... அவர்களின் நடவடிக்கைகளை வைத்து யூகித்திருந்தான்... ஜோயலைப் பற்றிய விவரங்களை கேட்டறிந்த வரையில் இன்னுமொரு நல்ல மருமகள் தன் அக்காவுக்கு கிடைத்திருக்கிறாள் என்று அவனுக்கு சந்தோஷமே...
அதோடு இன்னொரு பணக்காரப் பெண் மருமகளாக வந்தாள் என்றால்.. வசதியற்ற செல்விக்கு தகுந்த மரியாதை கிடைக்காது என்றும் சத்யனுக்கு தெரிந்தது.. இனிமேல் அந்த பிரச்சனை இல்லை என்று எண்ணினான்..
தனது அக்கா மாமாவிடம் தேவன் செல்வி பற்றி பேசி முதலில் சம்மதம் வாங்கியப் பிறகு... வீரேன் ஜோயல் காதலைப் பற்றி முழுமையான விபரம் உறுதியாக தெரிந்தால் மட்டுமே அதைப் பற்றி மாமாவிடம் பேசவேண்டும் என்று நினைத்தான்....
அன்று இரவு மான்சிக்கு உணவு கொடுத்து உறங்க வைத்தப்பிறகு சத்யன் கட்டிலுக்கு கீழே தரையில் படுத்துக்கொண்டான்...
அடுத்த இரண்டு நாட்கள் எந்த மாற்றமும் இன்றி இயல்பாக போனது... மகளைப் பார்க்க வந்த தர்மனிடமும் தனது அக்காவிடமும் தேவன் செல்விப் பற்றிய விஷயத்தை சொன்னான்...
வீரேன் மறுத்ததால் எங்கே செல்வி தங்கள் வீட்டு மருமகளாக மாட்டாளோ என்று கவலையுடன் இருந்தவர்களுக்கு சத்யன் கூறிய செய்தி சந்தோஷமாக இருந்தது... வீரேனுக்கு ஒரு பெண்ணை பார்த்து முடித்து விட்டு அதன் பிறகு தேவன் செல்வி திருமணத்தை முடித்துவிடலாம் என்று முடிவு செய்தார்கள்....
அவர்கள் போனதும் சிவாத்மிகா தன் கண்வனுடன் மான்சியைப் பார்க்க வந்தாள்.... மான்சியின் உடல்நிலை நன்றாக தேறியிருக்க சிவாவின் குழந்தையை வாங்கி வெகுநேரம் கொஞ்சிக்கொண்டிருந்தாள்... மான்சியும் சிவாத்மிகாவும் ஒருவரையொருவர் புரிந்துகொண்டு பேசியது சத்யனின் மனதுக்கு நிம்மதியாக இருந்தது... மனைவியுடன் கட்டிலில் அமர்ந்து தனது பேத்தியை கொஞ்சினான்....
தன் அப்பா மான்சியை கவனித்துக் கொள்ளும் அழகைப் பார்த்து தனது புருஷனிடம் புருவத்தை உயர்த்தி ‘ என் அப்பாவைப் பார்த்தியா? நீயும்தான் இருக்கியே?’ என்று பொய்க் கோபத்துடன் கேட்க... அவள் கணவன் திரும்பி காரில் போகும்போது வழியெல்லாம் தனது இளம் மனைவியை சமாதானம் செய்தபடி போனான்
சிவாத்மிகா வந்து போனதும் மான்சியிடம் சத்யன் மீதான காதல் இன்னும் அதிகமாகியிருந்தது... அன்று முழுவதும் சத்யனை தன்னருகிலேயே வைத்துக்கொண்டு அவன் முகத்தைப் பார்த்தபடி கிடந்தாள்...
அன்று இரவு மான்சி உறங்கியதும் கட்டிலில் இருந்து இறங்கிய சத்யன் தரையில் பெட்சீட்டை விரித்துப் படுத்துக்கொண்டான்.. போன் செய்து தொழிலைப் பற்றி ராமைய்யாவிடம் கொஞ்சநேரம் பேசிவிட்டு தலைக்கு கீழே கைகளை மடித்து வைத்துக்கொண்டு கண்மூடியவன் சற்றுநேரத்தில் உறங்கிப் போனான்...
நல்ல உறக்கத்தில் தன் மார்பில் எதோ ஊர்வது போல் இருக்க பட்டென்று கண் விழித்துப் பார்த்தான்... மான்சி தான் .. இவனருகில் படுத்து தனது கையால் அவன் மார்பில் வருடிக்கொண்டிருந்தாள்...
பதறிப்போன சத்யன் “ என்னடா கீழ வந்து படுத்துட்ட?” என்று கேட்க.... “ தூக்கம் வரலை மாமா... அதான் உன்னைப் பார்த்துக்கிட்டு இருக்கலாம்னு கீழ வந்து படுத்தேன்” என்றவள் மார்பில் இருந்த கைகளை எடுத்து அவன் கழுத்தில் போட்டு வளைத்து தன் பக்கமாக திருப்பினாள்...
“ அதுக்காக தரையில வந்து படுக்குறதா.... என்னை எழுப்பியிருக்கலாமே?” என்றபடி அவள் பக்கமாக ஒருக்களித்துப் படுத்து மான்சியை தன்னோடு சேர்த்து அணைக்க... மான்சி வலதுகாலை தூக்கி அவன்மீதுப் போட்டு சத்யனை தனக்குள் அடக்கினாள்...
அவளது அணைப்பில் வித்தியாசத்தை உணர்ந்து “ மான்சி வேனாம்டா... உடம்பு நல்லாகட்டும்... இன்னும் ஒருநாள்தான் வீட்டுக்குப் போனதும் பார்த்துக்கலாம் கண்ணம்மா” என்று வாய் சொன்னாலும் அவன் உடல் அவள் அணைப்பிற்கு ஏற்ப வளைந்து கொடுத்தது...
மான்சி கொஞ்சமாய் மேலேறி.. தன் மார்புகளுக்கு நடுவே அவன் முகத்தை கொண்டுவந்தாள்... அன்று மாலை சத்யன் தான் அவள் உடலை துடைத்து பவுடர் போட்டு விடடான்.. அப்போது வராத கிறக்கம் இப்போது அந்த பவுடரும் மான்சியின் உடல் வாசனைும் கலந்து வந்து அவனை கிறங்கடித்தது... உள்ளாடை அணியாத மார்புகளில் முகத்தால் மோதி தேய்த்து புரட்டி நைட்டிக்கு மேலேயே அவள் காம்புகளை தேடியது அவன் உதடுகள்...
மான்சி அவன் முகத்தை விலக்கி விட்டு நைட்டியின் ஜிப்பை இறக்கி உள்ளே கைவிட்டு வலது மார்பை வெளியே எடுத்து மறுபடியும் அவன் முகத்தை தன் மார்போடு சேர்த்து அணைத்து காம்பை அவன் வாயில் ஊட்டி “ ம்ம் சாப்பிடு மாமா” என்றாள் கிசுகிசுப்பாக...
இந்த ஒரு வாரமாக மான்சிக்கு உடல் துடைத்து உடை மாற்றும் போதெல்லாம் வராத தாபம் இப்போது அலைகடலெனப் பொங்கிப் பெருக சத்யன் வாயைத்திறந்து அந்த காம்பை கவ்விக்கொண்டான்... அவன் சப்பி சப்பி உறிஞ்சியதும் மான்சி தனது மார்புகளை எக்கிக் கொடுத்தாள்...
சத்யனும் தனது கட்டுப்பாட்டை இழந்தான்... இரண்டு கையாலும் அவள் மார்பை பற்றிக்கொண்டு குழந்தையைப் போல் அவள் காம்புகளை சப்பினான்... மான்சி அவன் தலைமுடிகளுக்குள் விரலை நுழைத்து விளையாடினாள்.. பாதியில் அவன் தலையை இழுத்து அடுத்த காம்பை வாயில் தினித்தாள்..
அவள் மார்புகளை கவ்வி உறிஞ்ச உறிஞ்ச அதன் வீரியமெல்லாம் சத்யனின் ஆண்மைக்குப் போனது.. திமுதிமுவென விறைத்து நீண்ட உறுப்பு மான்சியின் தொடைகளில் குத்த... அவனுக்கு பாலூட்டியபடி கையை கீழே நகர்த்தி லுங்கியின் முடிச்சை அவிழ்த்து கையை உள்ளே விட்டு ஜட்டியை விலக்கி நரம்புகள் புடைத்து விறைத்து நீண்டிருந்த அவன் ஆண்மையை கையில் பிடித்த அடுத்த நொடி சத்யன் தன் வாயிலிருந்த காம்பை விட்டுவிட்டு எழுந்து அமர்ந்தான்..
தன் உறுப்பைப் பற்றியிருந்த அவள் கையை விலக்கி “ மான்சி வேனாம்மா.. முதுகுல தையல் போட்டிருக்குடா.. இன்னும் கொஞ்சநாள் தான்... அப்புறம் நீ வேனாம் வேனாம்னு சொன்னாலும் மாமா உன்னை விடமாட்டேன்.... இப்போ போய் தூங்கடா ” என்றான் விரகத்தை அடக்கி அவளையும் உணர்ச்சிவசப்படுத்திவிட்ட வேதனையுடன்...
அவன் கையை உதறிவிட்டு மீண்டும் அவன் ஆண்மையை தன் கையால் பிடித்த மான்சி “ மாமா எனக்கு வேனும் மாமா.. உன்னைப் பார்த்தாலே இதே ஞாபகமாவே இருக்கு... அன்னிக்கு அவ்வளவு ஆசை காட்டிட்டு இப்போ வேனாம்னு சொல்றியே?” என்று சினுங்களால பேசியவளைப் பார்த்ததும் சத்யனுக்கு ஒருமாதிரி ஆகிவிட்டது..
மறுபடியும் அவளருகில்ப் படுத்து முகத்தை நெருங்கி “ மான்சி எனக்கு மட்டும் ஆசையில்லையா மான்சி.. அதான் நீயேப் பார்த்தேயில்ல உன்னைத் தொட்டதுமே உன் கையில இருக்குறது எப்படி விறைச்சு நிக்கிதுன்னு? ஆனா என்ன மான்சி செய்யமுடியும்... காயம் முதுகுல இருக்கு... நேரா படுக்கவே முடியாது... இதுல இந்த சின்ன சுகத்துக்காக உனக்கு வலியை கொடுக்க என்னால முடியாது கண்ணம்மா” என்று அவளுக்குப் புரியும்படி எடுத்துச்சொன்னான்
அவன் சொல்லும்போதே மான்சியின் விரல்கள் அவன் உறுப்பை வருடி இழுத்து உருவிவிட்டு அதன் முனையை விரலால் தடவியது... சத்யனின் உடல் தளர.. கண்கள் சொருகி வாய் பிளந்து கொள்ள “ வேனாம் மான்சி அப்புறம் என்னால கன்ட்ரோல் பண்ணிக்க முடியாது” என்று முடிந்த வரை மான்சியை தடுத்துப் பார்த்தான்..
ஆனால் மான்சியின் விரல்கள் அதன் வேகத்தை அதிகப்படுத்தியது...புடைத்திருந்த நரம்புகளை அழுத்தமாய் வருடியது... முனையில் கசிந்த நீரை தடவி தடவி உருவினாள்.... வேனாம் மான்சி வேனாம் மான்சி என்று புலம்பியவனின் வாயில் தன் மார்பை தினித்து அடைத்தாள் ..
காம்பை கவ்வி சப்பியவனின் காதருகே “ மாமா மல்லாந்து படுக்காம செய்யமுடியாதா?” என்று ரகசியமா கேட்டாள்....
சத்யன் தன் உணர்வுகளை அடக்க வழிதெரியாமல் தவித்து அவள் மார்பிலிருந்து வாயை எடுத்து... அவளுக்கு வார்த்தையால் பதில் சொல்லாமல் ஒருக்களித்தவாறு அவளை அணைத்தான் .... அவள் நைட்டியை தலைவழியாக கழட்டி எறிந்தான்... எழுந்திருக்காமலேயே தன் ஜட்டியை அவிழ்த்து கால்கள் வழியாக உதறினான்... இருவரின் இடுப்புக்கும் இடைவெளி விட்டான்... அவளின் காலைத்தூக்கி தன் இடுப்பின் மீது போட்டுக்கொண்டான்.. அவள் கையிலிருந்த உறுப்பை பிடுங்கி அவள் பெண்மை வாசலில் வைத்தான் ..
இருவருக்கும் உண்டான இடைவெளியில் உறுப்பை சரியாக பொருத்திக்கொண்டு... இடுப்பை அவள் இடுப்போடு அழுத்த சற்று சிரமமாக போனது சத்யனின் ஆண்மை... அவள் காலை இன்னும் அகலமாக விரித்து தன்மீது போட்டதும் சரக்கென்று உள்ளே புகுந்து மறைந்தது .மான்சி என்று இன்பமான அழைப்புடன் அவளை அணைத்துக்கொண்டான் சத்யன் ...
“ இது நல்லாருக்கே மாமா... ரெண்டு பேரும் ஒருத்தரையொருத்தர் பார்த்துக்கிட்டே... என்னொட வலது தோள்ப்பட்டை தரையில படாமல்... ம்ம் இதை ஏன் முன்னாடியே பண்ணலை” என்று அவன் மூக்கை வலிக்காமல் கடித்தாள் மான்சி ...
“ ஏய் இதெல்லாம் அனியாயம்டி.. அமைதியிருக்கிறவன உசுப்பேத்தி விட்டுட்ட... இன்னும் குழந்தை பொறந்ததும் நாலஞ்சு மாசம் தொடாம இருக்கனுமே அப்போ என்னப் பண்ணுவியோ தெரியலை” என்று கவலை போல குறும்பாக சத்யன் சொல்ல..
“ நாலஞ்சு மாசமா? அய்யோடா அவ்வளவு நாள் நம்மளால முடியாது சாமி... எனக்கு பாப்பா பொறந்ததும் உனக்கு பத்துநாள் தான் டைம்.. அப்புறம் பாப்பா அந்தபக்கம் நீ இந்தபக்கம்.. ஒருநாள் தவறுனாலும் நீ அவ்வளவு தான் மாமா சரியா ” என்றாள்
“ இது மேல அவ்வளவு ஆசையாடி?” என்ற சத்யன் தன் அணைப்பை இறுக்கி... இடுப்பின் அசைவை மெதுவாக ஆரம்பித்தான்...
அவன் கழுத்தை வலது கையால் வளைத்து கட்டிக்கொண்ட மான்சி “ இதுமேல ஆசையில்லை மாமா... உன்மேல பயங்கர ஆசை... அன்னிக்கு நீ சொன்னப் பாரு ‘ என் உயிர் போனாலும் பரவாயில்லை நீ எனக்கு வேனும் மான்சின்னு’ அன்னிக்கு முடிவு பண்ணேன் மாமா.. என் உயிர் போற நிலையிலும் உன்கூட படுத்து எழுந்த பிறகுதான் போகனும்னு.. அன்னிக்கு நீ என்கிட்ட கெஞ்சின... இன்னிக்கு உனக்கு இந்த உடம்பை மொத்தமா குடுத்துட்டேன் மாமா... உனக்கு இதை என்னனென்ன பண்ணிப்பார்க்கனும்னு நினைக்கிறயோ அதையெல்லாம் பண்ணிடு மாமா” மான்சியின் ஒவ்வொரு வார்த்தையும் இதுவரை அவள் சொல்லாத ஆழமான காதலை சொன்னது...
சத்யனின் இயக்கம் நின்றுபோனது.. அவளை அணைத்தபடி அமைதிகாத்தான் ... அவன் மனமெல்லாம் உருகி மான்சியின் காலடியில் வழிந்தது.. வேறு யாராவது இவ்வளவு காதலோடு இருக்கமுடியுமா? என்ற கேள்வியுடன் அவள் கழுத்தடியில் முகத்தைப் பதித்துக்கொண்டான் ..
தனது வார்த்தைகள் சத்யனை செயலிழக்க வைத்துவிட்டது என்பதை உணர்ந்து “ ஏய் குதிரை என்னா திடீர்னு நின்னுட்ட? ம்ம் ஓடு ஓடு... உன் எஜமானி சொல்றேன்ல சீக்கிரமா போ” என்று அவன் பின்புறம் தட்டினாள் மான்சி ..
அவள் முகத்தை நிமிர்ந்துப் பார்த்தான் சத்யன்... அவன் கண்களை நோக்கிய மான்சி “ செய் மாமா... எனக்கு ஒன்னுமேயில்ல... நீ என்கூட இருந்தா நான் எப்பவும் நல்லாருப்பேன்.” என்றவள் தன் இடுப்பை அவனோடு நெருக்கிப் பிடித்து “ ஓவர் பீலிங்க்ஸ்ல அது சுருங்கி வெளிய வந்துரப் போகுது... ம்ம் விட்ட இடத்திலிருந்து ஆரம்பி மாமா” என்று அவனை உற்சாகப்படுத்தினாள்
அவள் பேச்சில் சத்யன் சிரித்தபடி மறுபடியும் தனது இடுப்பை அசைத்தபடி “ உனக்குள்ள இருக்குறதுன்னா அவனுக்கு கொண்டாட்டம் தான்.. அவ்வளவு சீக்கிரம் சுருங்க மாட்டான்” என்றுவிட்டு அவள் மார்புகளை கையால்ப் பற்றிக்கொண்டு சற்று சரிந்து வளைந்தான்.. அவன் உறுப்பு சுத்தமாக அவள் பெண்மைக்குள் சென்று மறைய சத்யன் தன் இடுப்பில் கிடந்த அவள் தொடையைப் பற்றியபடி கொஞ்சம் வேகத்தை அதிகப்படுத்தினான் ..
சரியாக அவனுக்கு தோதாக இல்லாமல் இருக்க சரக்கென்று தன் உறுப்பை உருவிக்கொண்டு தாவி மறுபுறம் போய் மான்சியின் முதுகு பக்கமாக படுத்து அவளின் வலதுகாலை உயர்த்திப்பிடித்து விரிந்து தெரிந்த அவள் பெண்மைக்குள் தனது ஆண்மையை நுழைத்தான் ... அவன் அவள்மீது படாமல் வளைந்த நிலையில் அவள் பெண்மைக்குள் புகுந்து விளையாடினான்... துள்ளி குதித்த உறுப்பை அவள் உடல்நிலையை கருத்தில் கொண்டு அளவான வேகத்தோடு இயக்கினான்..
“ இப்படி நல்லாருக்கு மாமா... இன்னும் கொஞ்சம் வேகமாப் பண்ணு மாமா” என்றவளின் வயிற்றை கைபோட்டு மென்மையாக அணைத்துக்கொண்டு கொஞ்சம் வேகத்தை அதிகப்படுத்தினான்...
மான்சியின் பெண்மை தனது உச்சத்திற்கு தயாராக... தலையணையை முறுக்கி கிழித்துவிடுபவள் போல் பண்ணினாள்.... “ மாமா மாமா” என்று அவள் மெதுவாக அலறும் போதே அவள் பெண்மை பொங்கி அவள் தொடை வழியே வழிந்து விரித்திருந்த விரிப்பை நனைத்தது..
இப்போது சத்தம் மாறி ஒலிக்க அவள்... உச்சத்தால் நனைந்த உறுப்பு சுலபமாக உள்ளே சென்று வந்தது.. மான்சி தனது தொடைகளை இறுக்கிப்பிடிக்க... அடுத்த நொடி அவளுக்குள் விறைத்த உறுப்பு தனது சூடான திரவப்பொருளை ஆழத்தில் சென்று கொட்டியது... சத்யனின் வேகம் நிற்க்கவில்லை கடைசி துளியை சிந்தும் வரை இடுப்பு அசைந்தபடியே இருந்தது...
எல்லாம் முடிந்து அவன் மல்லாந்து சரிய.... மான்சி ஒருக்களித்தவாறு தனது தொடைகளை இறுக்கிக்கொண்டாள்... சற்று நிதானத்திற்கு வந்த சத்யன் எழுந்து பாத்ரூம்போய் கழுவிக்கொண்டு வந்து தனது உடைகளை அணிந்தான்...
பிறகு மான்சி கையில் அள்ளிக்கொண்டு போய் பாத்ரூமில் இறக்கிவிட்டு அவள்முன் மண்டியிட்டு அமர்ந்து அவள் பெண்மையில் தண்ணீர் ஊற்றி சுத்தமாக கழுவினான்... மான்சி கூச்சத்தில் சிலிர்க்க.. அவளை அணைத்தபடி வெளியே அழைத்து வந்து நைட்டியை மாட்டிவிட்டு கட்டிலில் படுக்க வைத்தான்...
கீழேயிருந்த படுக்கையை சுருட்டி ஒரு ஓரமாக போட்டுவிட்டு இவனும் மான்சியின் கட்டிலிலேயே அவளை அணைத்தபடி படுத்துக்கொண்டான்…
அவன் மனது குற்றவுணர்வில் குறுகுறுத்தது... அவளே விரும்பி கேட்டால் கூட... மருத்துவமனையில் சிகிச்சையில் இருப்பவளைப் போய் இப்படி பண்ணிட்டோமே என்று வருத்தமாக இருந்தது..
அவளை அணைத்து முதுகை வருடியபடி “ என்னை மன்னிச்சுடு மான்சி ... உன் நிலைமை தெரிஞ்சும் எனக்கு கட்டுப்படுத்த முடியாம இப்படி பண்ணிட்டேன்” என்றான்
அவன் பரந்த மார்பில் முகத்தைப் பதித்திருந்த மான்சி அவனை நிமிர்ந்துப் பார்த்து “ லூசா மாமா நீ? நான்தான கேட்டேன்... அவ்வளவு சந்தோஷமா ரெண்டுபேரும் அனுபவிச்சுட்டு இப்போ இந்த மாதிரி பேசுறியே? எனக்கே இப்பதான் உடம்பு பழைய மாதிரி ஆனது போல இருக்கு... அடுத்து இன்னொரு ரவுண்டு கேட்கலாமான்னு யோசிச்சிகிட்டு இருக்கேன்.. நீ என்னடான்னா மன்னிப்பு கேட்டுகிட்டு இருக்குற... இன்னிக்கு நீ பண்ணலைன்னா .. கண்டிப்பா நான் பண்ணிருப்பேன்” என்று குறும்பாக சொல்லிவிட்டு அவன் நெஞ்சில் நறுக்கென்று கிள்ளினாள்...
“ ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஏன்டி கிள்ற? அப்புறம் பதிலுக்கு நான் கடிச்சு வைப்பேன்” என்றவன் அவளை இறுக்கமாக அணைத்து “ இதேபோல் நாம என்றும் இருக்கனும் மான்சி....... என் கையில் இருக்கும் பொக்கிஷத்தை பாதுக்காக்கும் உரிமையை கடைசிவரை தடையில்லாமல் செய்யனும்.. இப்போ என்னோட பிரார்த்தனை எல்லாம் இதுதான்” என்று தொண்டை கரகரக்க பேசினான்
மான்சிக்கும் அவன் வார்த்தைகள் அளவுகடந்த மகிழ்ச்சியை கொடுத்தாலும் ..அவன் மனதை திசைத் திருப்ப எண்ணி “ ம்ம் பேசினது போதும்... மொதல்ல என்னை தூங்க வைங்க” என்று அன்பாக கட்டளையிட்டாள்
“ உத்தரவு மகாராணி” என்று சிரிப்புடன் கூறிவிட்டு.. அவளை தன் மார்பின் மீது கிடத்தி கூந்தலை மென்மையாக வருடியபடி மெல்லிய குரலில் காதில் காதல் வார்த்தைகள் பேசியபடி தூங்க வைத்தான் சத்யன்
மறுநாள் காலை மான்சிக்கு தையல் பிரித்தார்கள்... காயம் முற்றிலும் ஆறியிருந்தது... லேசான வடு மட்டும் இருக்க அந்த வடுவைப் பார்த்ததும் வீரேனின் கண்கள் கலங்கியது... அவன் மனசு படும்பாடு புரிந்து சத்யன் ஆறுதலாக அவன் தோளைத்தட்டினான்...
அன்று மான்சி டிச்சார்ஜ் ஆகி வீட்டுக்குப் போவதால் ஜோயல் லீவு போட்டுவிட்டு அவள் அருகிலேயே இருந்தாள்.... வீரேன் ஜோயல் பார்வை பறிமாற்றங்களை வைத்து அவர்களைப்பற்றி மான்சி ஓரளவுக்கு யூகித்திருக்க.. சத்யன் மான்சியைப் பார்த்து கண்சிமிட்டி “ ரெண்டு பேரையும் கவனியேன்” என்று அதை உறுதி செய்தான்
மான்சியின் அருகில் கட்டிலில் அமர்ந்து அவளது மெடிக்கல் ரிப்போர்ட்டை படித்துக்கொண்டிருந்த ஜோயலின் கையைப் பிடித்து “ எனக்கு உங்களை ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு டாக்டர்... எங்க வீட்டுல அடுத்து நடக்கவிருக்கும் விசேஷத்திற்கு நீங்க கண்டிப்பா வரனும்” என்றாள்... மான்சியின் விழிகளில் குறும்பு கொப்பளித்தது..
குழப்பமாக மான்சியை ஏறிட்ட ஜோயல் “ கண்டிப்பா வருவேன் மான்சி... ஆனா அடுத்து என்ன விசேஷம் மான்சி?” என்றதும்...
“ அது வேறொன்னும் இல்லைங்க .... எங்க வீரண்ணாவோட கல்யாணம் தான்... எனக்குப் பிடிச்சப் பொண்ணைத்தான் எங்கண்ணன் கட்டிக்கும்... நான்தான் அதுக்கு பொண்ணு செலக்ட் பண்ணனும்... இல்லேன்னா யாரையுமே கட்டிக்காது... அதனால நானே நல்ல பொண்ணா பார்த்துட்டேன்.. ஊருக்குப் போனதும் பேசிமுடிச்சு கல்யாண ஏற்பாடு பண்ணவேண்டியதுதான்... நீங்க கல்யாணத்துக்கு கண்டிப்பா வரனும் ” என்று மான்சி அளந்துகொண்டே போக... ஜோயல் கலவரத்துடன் வீரேனைப் பார்த்தாள்..
அவனோ அழுதுவிடுபவன் போல தனது தங்கையைப் பார்த்தான் .... “ என்னண்ணே முழிக்கிற... நான் பார்த்து வச்ச பொண்ணைத் தானே நீ கல்யாணம் பண்ணுவ... அதை இவங்ககிட்ட சொல்லுண்ணே?” என்று தனது அண்ணனையும் வம்பிக்கிழுத்தாள்
வீரேன் தங்கையின் வார்த்தையை தட்டமுடியாதவனாக ஜோயலைப் பார்த்து “ ஆமாம் என் தங்கச்சிக்குப் பிடிச்சவ கழுத்துல தான் தாலி கட்டுவேன் ... இல்லேன்னா காலமெல்லாம் இப்படியே இருப்பேன்” என்று வேதனையுடன் கூறினாலும் என் தங்கையை மீறமாட்டேன் என்ற உறுதி அவன் குரலில் இருந்தது...
கண்ணீரை மறைக்க ஜோயல் தலைகுனிய... வீரேன் தவிப்புடன் அவளைப் பார்த்தான்.. “ அண்ணா என் கிட்ட வாயேன்?” என்று மான்சி அழைக்க... வீரேன் தங்கையின் அருகில் போனான்..
அவனின் இரண்டு கன்னங்களையும் கிள்ளி முத்தமிட்டு “ என் அண்ணன்னா அண்ணன் தான்... ஆனா அண்ணா எனக்கு எந்த பொண்ணைப் பிடிச்சிருந்தாலும் கட்டிக்குவயா? ” என்று விழிகளில் ஆர்வம் மின்னலாய் ஓளிர கேட்டாள்...
வீரேன் சிலவிநாடிகள் ஜோயலை மறந்தான்... தன் தங்கையின் கைகளைப் பற்றி தன் கன்னங்களில் வைத்துக்கொண்டு “ என்னடா ராசாத்தி இப்படி கேட்டுட்ட? இனிமே நீதான் என்க்கு உலகமே... உனக்குப் பிடிக்காத எதையுமே நான் செய்யமாட்டேன்... நீ என்ன சொல்றியே அதை செய்வேன்மா... இது சத்தியம் ராசாத்தி ” என்று கண்கலங்க அவன் சொன்ன அடுத்த நொடி கட்டிலில் இருந்து எழுந்துகொண்டாள் ஜோயல்...
அவளை நகரவிடாமல் கையைப்பிடித்துக் கொண்ட மான்சி “ சரிண்ணா எனக்கு இந்த டாக்டரம்மாவை தான் பிடிச்சிருக்கு.. அதனால இவங்களையே கட்டிக்கோ... சரியா?” என்ற குறும்புடன் கூறியதும் வீரேன் முகம் மத்தாப்பூவாய் மலர “ மானு கண்ணு” என்று தங்கையின் கன்னத்தை கைகளில் தாங்கினான் ...
No comments:
Post a Comment