மான்சியின் காதலன் - அத்தியாயம் - 16

சத்யன் அவள் இதழ் நோக்கி குனிந்த சத்யனின் கழுத்தில் கைப்போட்டு வளைத்து தன் முகத்தருகே இழுத்துக்கொண்டாள் மான்சி, இருவரும் முத்தத்தை தங்களது காதலின் முகவரியாக தொடங்கி , பிறகு கொடுத்த கொண்ட முத்தங்களில் திருப்தியில்லாமல் மறுபடியும் முத்தத்தை முதலில் இருந்து ஆரம்பித்தார்கள்

மான்சியின் முகத்தில் சத்யனின் முத்தங்கள் தழும்புகளை ஏற்படுத்திவிடும் போல அழுத்தி அழுத்தி கொடுத்தான், இருவரும் இளைப்பாற சிறிதுநேரம் எடுத்துக்கொண்டு மீண்டும் தொடங்கினார்கள், முத்தங்களை எப்படியெல்லாம் கொடுக்கமுடியுமோ அப்படியெல்லாம் அவன் கொடுக்க, இவளோ மூச்சு திணற திணற அவற்றை வாங்கி தனக்குள் சேமித்துக்கொண்டிருந்தாள்

இப்படியெல்லாம் கூட முத்தம் கொடுக்க முடியுமா என்று இவன் ஆச்சரியத்துடன் கொடுக்க ... ஓ முத்தங்களில் இத்தனை வகை இருக்கிறதா என்று இவள் அதிசயப்பட்டாள் ,,

தன் கையில் இருந்த மனைவியை மெதுவாக பாயில் சரித்த சத்யன் தானும் அவள் பக்கத்தில் சரிந்தான், மான்சி வெட்கத்துடன் விழி மூட, சத்யன் அவள்மீது பாதியாக படர்ந்து மூடிய விழிகளில் முத்தமிட்டு திறக்க வைத்தான்

விழிகளை திறந்த மான்சி என்ன என்று கண்ணசைவில் கேட்க., அடுத்து என்ன செய்யலாம் என்பதுபோல் அவள் கண்களை பார்த்துக்கொண்டே கழுத்தடியில் கைவைத்து முந்தானையை விலக்கினான் சத்யன்

அவன் கைகளை பிடித்துக்கொண்ட மான்சி ,வேனாம், என்று தலையசைத்து சுற்றுபுறத்தை கண்ணசைவில் காட்ட, ,ம்ஹூம் முடியலை, மான்சி என்று தன் பார்வையால் கெஞ்சினான் சத்யன்



மான்சிக்கு பரிதாபமாக இருந்தாலும் சூழ்நிலையும், வெட்டவெளியும், வெளிச்சமான பகல் பொழுதும் அவளை பயமுறுத்தியது, அவன் முகத்தை இழுத்து தன் மார்பில் வைத்துக்கொண்டு அவன் காதருகே குனிந்து “ எனக்கும் ரொம்ப ஆசையாத்தான் இருக்கு ஆனா அதுக்கு இடம் இது இல்லை, நீங்க போய் வேலையை முடிச்சுட்டு வாங்க நாம வீட்டுக்கு போகயிரலாம்” என்று சொல்ல

சத்யன் அவளை இன்னும் நெருங்கி படுத்து விரைத்துக்கொண்டு இருந்த தனது உறுப்பை அவள் வலது தொடையின் பக்கவாட்டில் வைத்து அழுத்தி காண்பிக்க, மான்சி அதன் வீரியத்தை உணர்ந்து திகைத்து சட்டென எழுந்து உட்கார்ந்து அவன் முகத்தை பார்த்தாள்

இதெல்லாம் அவளுக்கு பிடிக்கவில்லையோ சத்யன் சங்கடமாக தன் காலை இடுக்கி எழுச்சியை மறைத்துக்கொண்டு பரிதாபமாக அவளை பார்க்க, அவன் நிலையை பார்த்த மான்சிக்கு அய்யோ என்றிருந்தது அவனுக்காக இப்போதே ஏதாவது செய்யவேண்டும் என்று அவள் உடலும் உள்ளமும் பரபரத்தது, ஆனால் என்ன செய்யமுடியும்

பிறகு ஏதோ யோசனை தோன்ற “ ஏங்க எல்லாரும் தான் இங்க இருக்காங்களே, நாம ரெண்டுபேரும் வீட்டுக்கு போகலாமா, உங்களுக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு போல ” என கிசுகிசுப்பாய் தலைகவிழ்ந்து கேட்க

அவளின் வார்த்தைகள் சத்யனுக்கு மேலும் சங்கடத்தை கொடுத்தது, உணர்ச்சிகளை கட்டுப்படுத்த தெரியாமல் தானும் அவஸ்த்தைப்பட்டு அவளையும் சங்கடத்துக்கு ஆளாக்குகிறோமே என்று நினைத்து ஒரு பெருமூச்சுடன் எழுந்து அமர்ந்தான்

“ அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல மான்சி கொஞ்சநேரத்தில் சரியாரும், நேரங்காலம் புரியாம உன்னையும் ரொம்ப சங்கடப்படுத்துறேன் ஸாரிம்மா,” என்றவன் எழுந்து போய் தொட்டியில் இருந்து நீரை அள்ளி முகத்தில் அடித்துக் கழுவிக்கொண்டு தோளில் இருந்த துண்டால் துடைத்துக்கொண்டே கிணற்றின் ஓரமாக வந்து வானத்தை அன்னாந்து பார்த்தான் சரசரவென மேகங்கள் ஒன்றாய் திரண்டது

“அய்யய்யோ மழை வரும் போலருக்கு” என்று இவன் சொல்லவும் “ஏலேய் தம்பி வானம் மூடிக்கிச்சுடோய் சீக்கிரமா ஓடியா கதிரு கட்டுக்கு பாய் போட்டு மூடலாம்” என்று சரவணனின் குரல் கேட்கவும் சரியாக இருந்தது

“ இதோ வந்துட்டேண்ணே” என்று சரவணனுக்கு பதில் சொல்லிய சத்யன், மான்சிடம் திரும்பி “நீ போயி மோட்டர் ரூம்ல உட்காரு இங்க வேனாம் வானம் நல்லா மூடிகிட்டு இருக்கு செம மழை வரும் போலருக்கு நீ எழுந்து அங்க போ ” என்று கூறிவிட்டு சத்யன் அவசரமாக வரப்பில் ஏறினான்

பாயிலிருந்து எழுந்த மான்சி பாயை சுருட்டி மரத்தில் சொருகி வைத்துவிட்டு, “சத்யன்” என்று அழைக்க, அவன் நின்று திரும்பி பார்த்தான் “ மழை வந்தா நனைஞ்சிறாதிங்க ப்ளீஸ்” என்று குரலில் குழைவுடன் கூற

வரப்பில் இருந்த சத்யன் வேகமாக கீழே இறங்கி ஓடிவந்து அவளை வாரியெடுத்து இறுக்கி அணைத்து பின்னர் தன் வலக்கையில் சாய்த்து இதழ்களில் முத்தமிட்டு, நிமிர்ந்து அவள் முகத்தை பார்த்துவிட்டு மறுபடியும் இதழ்களில் முத்தமிட்டு அணைத்த அதே வேகத்தில் விட்டுட்டு நெற்க்களத்தை நோக்கி ஓடினான்
போகும் வழியில் அறுப்பு வயக்காட்டை பார்த்தான், மொத்தம் அறுத்து முடித்து ஆட்கள் எல்லாம் போய்விட்டிருந்தனர், மொத்த கதிர் கட்டும் களத்தில் கொண்டுபோய் சேர்க்கப்பட்டு வயல் சுத்தமாக இருந்தது, மணி பனிரெண்டுக்கு எல்லாம் கருகருவென வானம் இருட்டிக்கொண்டு இருந்தது

சத்யன் தனது நடையில் வேகத்தை கூட்டி களத்தை அடைந்தபோது, துரையும் சரவணனும் தார்பாயை பிரித்து கட்டின் மீது மூடிக்கொண்டு இருந்தனர் ,, சத்யன் சரசரவென அடுக்கி வைத்திருந்த நெல் கதிர்கட்டில் ஏறி அவர்களிடம் இருந்து பாயை வாங்கி மூடி காற்றில் பறக்காமல் இருக்க அதன் மேல் பெரிய பெரிய பாறை கற்களை எடுத்து வைத்துவிட்டு இறங்கினான்

துரை மழை வருமா என்று சனிமூலையை வெறித்துக் கொண்டிருக்க சத்யன் அவரை நெருங்கி “ அப்பா எங்க அம்மா பூங்கொடி அண்ணி எல்லாரையும் காணோம் எங்க போய்ட்டாங்க ” என்று கேட்க

“ இன்னிக்கு அறுவடைக்கு ஆள் நிறைய வரவும் வெரசாவே அறுப்பு முடிஞ்சு போச்சு மவனே, அதான் இங்கேயே சோறு ஆக்கலாம்னு எடுத்துட்டு வந்ததை எல்லாம் எடுத்துகிட்டு உன் அம்மாவும் பூங்கொடியும் வீட்டுக்கு கெளம்பிட்டாங்க, நம்ம செட்டியார் வீட்டு மொட்டை மாடியில பூங்கொடி விதை சோளத்தை காய வச்சுட்டு வந்திருக்கும் போல, மழையில எங்க நனைய போகுதோன்னு அவசரமா ரெண்டுபேரும் ஓடிருக்காக, நான்போய் உனக்கு மதியான சாப்பாடு எடுத்துக்கிட்டு எல்லனை கூட்டியாறேன் அவன் ராவுக்கு உன்கூட இருப்பான், மழைக்கு முன்ன நான் போயிட்டு சோத்தை எடுத்துகிட்டு வர்றேன்” என்று துரை கிளம்பினார்

“ அப்பா நீங்க ஏன் மறுபடியும் திரும்பி வரப்போறீங்க சாப்பாட்டை எல்லன் கிட்டயே குடுத்து அனுப்புங்க, அப்புறம் மான்சி எப்படிப்பா தனியா வீட்டுக்கு போகும் நீங்க இப்போ கூட்டிட்டு போறீங்களா” என்று சத்யன் கேட்க

“ உன் அண்ணி இங்கதான இருக்கறவ அவகூட அந்த புள்ளய அனுப்பு, நான் எல்லன் கிட்டயே சோத்தை குடுத்து அனுப்புறேன்” என்றவர் வரப்போகும் மழைக்கு பயந்து ஓட்டமும் நடையுமாக வீட்டுக்கு போனார்

சத்யனின் மனதில் ஒரு இனம்புரியாத உணர்ச்சி எழுந்து உடலை சிலிர்க்க வைக்க திரும்பி சரவணனை பார்த்தான்,அவன் மூடி வைத்த தார்ப்பாயினை சுற்றி கல் அடுக்கிவிட்டு நிமிர்ந்து சத்யனை பார்த்து “ கௌசல்யா மழை வருதேன்னு ஆட்டை புடிச்சு கட்ட போயிருக்கா, நீ மோட்டர் ரூமுக்கு போ, நான் என் வயக்காட்டுல மடையை எல்லாம் தொறந்து விடனும் அப்புறம் தண்ணி தேங்கும்” என்றவன் தனது வயக்காட்டுக்கு கிளம்பினான்


சத்யன் அங்கே சிதறி கிடந்த நெல்களை விளக்குமாற்றால் கூட்டித் தள்ளி தார்பாயின் அடியில் தள்ளிக்கொண்டு இருக்கும்போதே ஒரு பலத்த இடியுடன் மழை ஆரம்பித்தது, யாரோ வானம் எனும் நீர் நிறைந்த பையை கத்தியால் கிழித்தது போல் தபதபவென பொத்துக்கொண்டு ஊத்தியது வானம்

மழையில் நனையாமல் போய்விடவேண்டும் என்ற சத்யனின் முயற்ச்சி பலனளிக்காமல் போக நனைய நனைய வரப்பில் ஓடி மோட்டர் ரூமை அடைந்தான் சத்யன்

அங்கே மான்சி சிமிண்ட் ஓட்டில் இருந்து வழியும் தண்ணீரை தனது கைகளில் பிடித்து தாளமிட்டவாறு விளையாடிக் கொண்டிருந்தாள், சத்யன் நனைந்துகொண்டே வந்ததும் " அய்யோ நல்லா நனைஞ்சுட்டீங்களா" என்றவள் உள்ளே போய் அங்கிருந்து ஒரு டவலை எடுத்து வந்து அவனிடம் கொடுத்தாள்

சத்யன் எதுவுமே பேசவில்லை மவுனமாக டவலை வாங்கி தலையை துவட்டிவிட்டு, அதே டவலை இடுப்பில் கட்டிக்கொண்டு வேட்டியை அவிழ்த்து நன்றாக பிழிந்து சிமிண்ட் சீட்டின் பைப்பில் கட்டியிருந்த கொடியில் உலர்த்திவிட்டு சில்லென்ற காற்றில் உடல் சிலிர்க்க சுவர் பக்கமாக திரும்பி நின்றுகொண்டான்

திடீரென்ற அவனது மவுனம் மான்சியின் மனதில் ஒரு கேள்விக்குறியை எழுப்ப, திரும்பி நின்றிருந்த சத்யனை பார்த்தாள், அவனின் பரந்த முதுகில் மழை நீர் வழிய மான்சி அவனை நெருங்கி தனது முந்தானையால் அவன் முதுகில் வழிந்த நீரை துடைக்க, சத்யன் சட்டென்று திரும்பினான்

இருவரும் ஒருவரையொருவர் மோதியபடி நிற்க்க, மான்சி தலையை கவிழ்த்து நிலம் பார்க்க, சத்யன் ஒரு விரலால் அவள் முகம் நிமிர்த்தி அவளின் வெட்கம் சுமந்த விழிகளை பார்த்தான், மான்சியும் அவன் கண்களை நேருக்குநேர் பார்க்க

அதில் வழிந்த காதலும் தாபமும் ஏக்கமும் அவள் மனதை என்னவோ செய்ய, சட்டென்று விழிகளுக்கு இமையை குடையாக பிடித்தாள் , சத்யன் அவள் இடுப்பில் கைவிட்டு அவளை தன் கைகளில் ஏந்திக்கொண்டு மோட்டார் அறைக்குள் போனான் .அங்கிருந்த கயிற்று கட்டிலில் அவளை கிடத்தியவன் அறைக்கதவை தாழிட்டான்

மான்சியை கட்டிலில் கிடத்திவிட்டு, போய் அறைக்கதவை தாழிட்டுவிட்டு அவளருகே மண்டியிட்டு தரையில் அமர்ந்தான் சத்யன், அவன் உயரத்திற்கு அந்த கயிற்றுக் கட்டில் அவன் இடுப்பின் உயரத்திற்கு வந்தது, கட்டிலில் கிடந்த மான்சியை வைத்த கண் எடுக்காமல் பார்த்தான்

அவன் பார்வையால் தேகம் கூச மான்சி சிறு புன்னகையுடன் முகத்தை பக்கவாட்டில் திருப்பிக்கொண்டு “ என்ன அய்யா கதவையெல்லாம் சாத்திட்டாரு யாராவது வந்து கதவை தட்டப்போறாங்க” என்று சொல்ல

“ எல்லாரு வீட்டுக்கு போய்ட்டாங்க, இப்போ நீயும் நானும் மட்டும்தான்” என்று சத்யன் ரகசியம் சொல்வதுபோல் கிசுகிசுப்பாய் சொன்னான்
பட்டென்று தலையை திருப்பி அவனை பார்த்த மான்சி “ அப்போ யாருமே இல்லையா” என்று ஆர்வமாக கேட்க,

அவளின் பொன்னுடலை தன் பார்வையால் மேய்ந்தபடி இல்லையென்று தலையசைத்தான் சத்யன் ,

அவன் பார்வை பட்ட இடமெல்லாம் மான்சிக்கு கூச “ நீங்க இப்போ என்ன பண்ணப்போறீங்க,” என்று மோகம் குழைத்த குரலில் கேட்டாள்

“ ம் நிறைய பண்ணனும்” என்ற சத்யன் அவள் இடுப்பில் சொருகியிருந்த முந்தானையை உருவியெடுத்து கீழே போட்டான், அவன் செயல்கள் ஒரு குழந்தை தனது பிறந்தநாளன்று கிடைத்த பரிசு பொருளை ஆர்வத்துடனும் பரவசத்துடனும் பிரித்து பார்க்குமே அதுபோல் இருந்தது

மல்லாந்து படுத்திருந்த வாக்கில் மான்சியின் தங்க கலசங்கள் மேல்நோக்கி பிதுங்கியிருக்க சத்யனின் பார்வை அந்த இடத்தைவிட்டு நகரவில்லை, அங்கே மெதுவாக தன் விரல்களால் வருடியவாறு ரவிக்கையின் கொக்கியில் விரல் வைத்து முதல் கொக்கியை அவிழ்த்தான்

மான்சி அவன் விரல்களை அடுத்த கொக்கிக்கு நகரமுடியாமல் பிடித்துக்கொண்டு “ அதெல்லாம் அவுக்க வேனாம் யாராவது வந்துட்டா ரொம்ப சங்கடமா போயிரும் ” என்று ஈனஸ்வரத்தில் முனங்க

சத்யன் அவளின் பிதுங்கியிருந்த மார்பில் தன் தாடையை வைத்து தேய்த்துக்கொண்டே “ வெளிய மழை கொட்டுது யாரும் வரமாட்டாங்க மான்சி, நீ பயப்படாத,” என்று அவளுக்கு பதில் சொன்னவன் தனது தாடையை திருப்பி அவள் மார்பில் தன் உதடுகளால் தடவ அவையிரண்டும் சூடாக இருந்ததை அவன் உதடுகள் உணர்ந்தன

சத்யனின் உதடுகள் அந்த சூட்டை இதமாக அனுபவித்தாலும், விரல்கள் பரபரவென்று கொக்கிகளை அவிழ்த்துக் கொண்டு இருந்தன, கொக்கிகளின் பிடியிலிருந்து விடுபட்ட ரவிக்கை தனது பிடிமானத்தை இழந்து பக்கவாட்டில் விழ, சத்யனின் கண்கள் விரிய அந்த அற்புதத்தை டியூப்லைட்டின் வெளிச்சத்தில் பார்த்தான், மான்சி அணிந்திருந்த உயர்ந்த ரக உள்ளாடையில் அவளின் மார்புகள் பாதிகூட அடங்கவில்லை

‘சொர்கத்துக்கு என்று ஒரு முகவரி இருந்தால் அது என் காதலியின் செந்தனங்கள்தான்’ என்று அவன் எப்போதோ படித்த கவிதையின் வரிகள் ஞாபகத்துக்கு வந்தது, அதன் அழகையும் செழுமையையும் ரசித்த சத்யன், அவள் பால் போன்ற வெளுத்த வலது மார்பில் மேல் நோக்கி சிவப்பாய் ஒரு கோடு இருந்ததை பார்த்தான் , ஆமாம் நகக்குறிதான், அது எப்போது ஏற்பட்டிருக்கும் என்று சத்யனுக்கு புரிந்தாலும் அதை அவள் சொல்லி கேட்கவேண்டும் என்ற உந்துதலால்

“ மான்சி இது என்ன காயம் எப்ப ஆச்சு” என்று அன்பாக ஆனால் குறும்பாக கேட்க

தன் மார்பில் இருந்த அவன் தலைமுடியை கொத்தாக பற்றி அவன் முகத்தை நிமிர்த்தி “ அய்யோ என் செல்லத்துக்கு ஒன்னுமே தெரியாதோ, இது நேத்து நைட் ஒரு திருட்டு பூனை பிறாண்டி வச்சுருச்சு, இப்பகூட அந்த பூனைதான் என்ன கிடைக்குமோன்னு அலையுது, சரியான திருட்டு பூனை” என்று மான்சி அவன் முகத்தை தன்னருகில் இழுத்து உதட்டில் முத்தமிட

சத்யன் முத்தமிட்ட அவள் இதழ்களை தன் உதடுகளால் பற்றி இழுத்து சப்பியவாறே அவள் முதுகுக்கு கீழே கைவிட்டு தூக்கி தன்மேல் சாய்த்தவன், அவள் முதுகில் தடவி உள்ளாடையின் கொக்கியையும் நீக்கிவிட்டு அவன் கைகள் அவளுடைய வெற்று முதுகை தடவ, மான்சியின் உடல் கூசி சிலிர்ப்பதை அவன் விரல்கள் உணர்ந்தன

சத்யன் அவள் முதுகில் அழுத்தம் கொடுத்து தடவிவிட, அதன் தாக்கத்தை மான்சி அவன் உதடுகளிடம் காட்டினாள், அதுவரை சப்பிக்கொண்டு இருந்த அவன் உதடுகளை சட்டென கடித்துக்கொண்டாள், அவன் வலியால் ஸ்க்........ என்றாலும் உதடுகளை விடுவித்துக் கொள்ளவில்லை

இருவரின் உணர்ச்சிப் போராட்டத்தில் அவர்களின் உதடுகள் படாதபாடுபட்டு கன்றிச் சிவந்தன, உறிஞ்சியது போக இருவரின் உமிழ்நீரும் அவர்களின் கடைவாயில் வழிந்து கழுத்தில் இறங்கியது, சத்யன் அவள் முதுகில் இருந்து கைகளை முன்புறமாக கொண்டு வந்து அவளின் பொற்த் தனங்களை கைக்கு ஒன்றாக பற்றி லேசாக அழுத்தம் கொடுத்து பிசைய, உணர்ச்சியின் வேகத்தில் மான்சியின் கைகள் அவன் வெற்று முதுகில் தன் நகங்களால் கோடு போட்டது

காலையில் இருந்து தவித்து துடித்துக்கொண்டிருக்கும் சத்யன் ஆண்மை அவன் டிரவுசரின் பக்கவாட்டு இடைவெளியில் தலையை நீட்டி ‘ம் சீக்கிரம்’ என்று சத்யனுக்கு எச்சரிக்கை விடுக்க.

சத்யன் அவளிடமிருந்து தன் உதடுகளை விடுவித்து கொண்டு அவளை மறுபடியும் கட்டிலில் படுக்கவைத்துவிட்டு அவள் மார்புகளை பட்டும்படாமலும் மூடிக்கொண்டு இருந்த உள்ளாடையை தனியே எடுக்க, எடுக்கவிடாமல் மான்சி கைகளை பற்றிக்கொண்டாள்



“ ப்ச் விடு மான்சி மூணுநாளா நான் தவிச்ச தவிப்பு எனக்குத்தான் தெரியும், இன்னிக்கு நான் மொத்தத்தையும் பார்த்தே ஆகனும்” என்றவன் வேகமாக அவள் கைகளை விலக்கிவிட்டு அவள் உள்ளாடையை எடுத்து கீழே போட்டுவிட்டு, நல்ல வெளிச்சத்தில் அவள் தனங்களின் அழகை ஆர்வத்துடன் ரசித்தான்

பிறகு அவள் புடவை கொசுவத்தில் கைவிட்டு கொத்தாக உருவியெடுத்து அவள் இடுப்பை கைவிட்டு தூக்கி மொத்த புடவையையும் அவிழ்த்து பக்கவாட்டில் போட்டான், இப்போது இவனுக்கும் அவளுக்கும் ஒரு ஒற்றுமை என்னவென்றால் இருவருமே இடுப்பு கீழே மட்டும் ஆடையணிந்திருந்தனர்

சத்யன் நிமிர்ந்து நின்று தனது இடுப்பில் இருந்த துண்டினுல் கைவிட்டு டிரவுசரின் பட்டனை கழட்ட, அவன் என்ன செய்கிறான் என்று கவணித்த மான்சி பதட்டத்துடன் விழிகளை மூடிக்கொண்டாள்

சத்யன் சிரிப்புடன் தனது டிரவுசரை கழட்டி ஓரமாக போட்டுவிட்டு இடுப்பில் துண்டுடன் கட்டிலை நெருங்கி ஒரு காலை மடித்து கட்டிலில் மான்சிக்கு அந்தபக்கம் ஊன்றி மறுகாலை தரையில் ஊன்றி, மான்சியின் தொடைகள் மீது பட்டும்படாமலும் உட்கார்ந்து அவளை பார்க்க

அவள் தனது கைகொள்ளா கனத்த தனங்களை தன் கைகளால் மூட முயன்று தோற்றுக்கொண்டே அவனை வெட்கத்துடன் பார்த்தாள், சத்யன் அவளின் பாவாடை நாடவை தேடி அதன் முடிச்சை அவிழ்க்க, மான்சி அவனை கலவரமாக பார்த்தாள்

“ அய்யோ அதையும் கழட்ட போறீங்களா, வேனாங்க இப்படியே இருக்கட்டும், எனக்கு ரொம்ப கூச்சமா இருக்கு” என்று மான்சி கெஞ்சுதலாக கூற

அவளைப்பார்த்து குறும்புடன் சிரித்த இப்படியே பாவாடையோட எப்படி முடியும் மான்சி, அதுவுமில்லாம எனக்கு சொந்தமான இன்னொன்னை நான் இன்னும் பார்க்கவேயில்லை, அது எப்படியிருக்குனு இன்னிக்கு பார்த்தே ஆகனும்” சட்டென்று அவள் பாவாடையை பிடித்து தொடைவரை இறக்கினான்,

மான்சிக்கு மேலே கைகொண்டு மறைப்பதா இல்லை கீழே இருக்கும் தங்கச் சுரங்கத்தை மறைப்பதா என்று புரியாமல் அவனை பரிதாபமாக பார்க்க, அவனோ அவள் முகத்தை ஏறெடுத்தும் பார்க்கவில்லை, அவனுடைய அகன்றவிழிப் பார்வையெல்லாம் அவளின் பொன் விளையும் பூமியையே பார்த்துகொண்டிருந்தது
ஓ இது என்ன இதுதான் என் உயிர் நீரை உள்வாங்கி ஒரு உயிரை உற்பத்தி செய்யும் பிரம்மனின் கலைக்கூடமா, ஓ இதுதான் நான் ஆண்மை அரசாலப்போகும் அரசு கட்டிலா, ஓ இதுதான் எனது குலத்தை விரிவாக்கம் செய்ய வந்திருக்கும் மந்திர பெட்டகமா,

பால்போல் வெளுத்து சற்றே உப்பிய, அந்த முக்கோண மேட்டில் சிறுசிறு முடிச்சுப் போல ரோமங்கள் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக இருக்க, அதில் கோடாய் ஒரு சிவந்த பிளவு, அந்த பிளவின் இருபக்கமும் கீற்றாய் சிவந்த உதடுகள், ஆண்டவனின் படைப்பில் என்ன ஒரு அற்புதம் இந்த அற்புதத்தை பிரம்மன் எப்படி எதை நினைத்து படைத்திருப்பான்

சத்யன் மூச்சுவிட மறந்து அந்த சொர்க்க வாசலை ரசிக்க, அவன் முகத்தை பார்த்த மான்சிக்கு அவன் தன் பெண்மையை ரசிப்பது அளவில்லாத ஆனந்தத்தை கொடுத்தது, அப்போது அவளின் ஓரப்பார்வை அவன் இடுப்பில் இருந்த துண்டின் பக்கம் போக,

அங்கே அவன் கால் அகட்டி அவள்மீது உட்கார்ந்திருந்ததால், துண்டு விலகி அதன் நடுவே தனது தடித்த தலையை வெளியே நீட்டியிருந்த அவனது விரைத்த உறுப்பு மான்சியை விதிர்க்க செய்தது

ஊப்ஸ் என்று மூச்சுவிட்டு அவள் தன் பார்வையை திருப்புவதற்குள் சத்யன் அவளை கவணித்துவிட்டான், அவள் தனது ஆண்மை பார்த்தாள் என்ற உணர்வே அவனை மேலும் சிலிர்க்க செய்ய அந்த சிலிர்ப்பு அவனது ஆண்மைக்கும் போய் மேலும் விரைக்க செய்தது

மான்சி மறைத்து வைத்திருந்த அற்புதத்தை பார்த்த உற்சாகத்தில் சத்யன் சட்டென்று குனிந்து அங்கே அழுத்தி முத்தமிட, மான்சி ஒரு துள்ளலுடன் தனது மார்பை மறைத்த கைகளை எடுத்து அவன் தலைமுடியை பற்றிக்கொண்டு அவசரமாக விலக்கி தள்ளினாள்

அவளை நிமிர்ந்து பார்த்த சத்யன் தன் தலையிலிருந்த அவள் கைகளை விலக்கிவிட்டு “ஏன் மான்சி இது பிடிக்கலையா” என்று பார்வையில் ஏக்கமும் குரலில் விரகத்துடன் கேட்க

அவன் முகத்தை பார்த்த மான்சி “ இல்ல ரொம்ப கூச்சமா இருக்கு, பகல்லயே இவ்வளவு வெளிச்சத்தில் அதான்” என்று தனது வார்த்தைகள் அவனை காயப்படுத்திவிட கூடாதே என்ற அக்கறையில் தயங்கி தயங்கி சொல்ல

சிறிதுநேரம் மவுனமாக அவளை பார்த்த சத்யன் கட்டிலைவிட்டு இறங்கி அங்கே மாடத்தில் இருந்த போர்வையை எடுத்துவந்து அவள்மீது போர்த்திவிட்டு “ இப்போ பரவாயில்லையா” என்று கரிசனமாக கேட்க

உண்மையில் மான்சிக்கு கண்கள் கலங்கியது, அவனுக்குள் ஆயிரம் ஆசைகள் இருந்தாலும் அதையெல்லாம் அடக்கிக்கொண்டு , தனது கூச்சத்தை மதித்து அவன் தன்மீது போர்வை போர்த்தியது மான்சியின் மனதில் சத்யனின் இடத்தை பலமடங்கு உயர்த்தியது, இவனுக்கு இன்னும் என்னவெல்லாம் செய்யவேண்டுமோ அதையெல்லாம் செய்து இவனை என் கண்ணுக்குள் வைத்து காக்கவேண்டும் என்ற உறுதி மனதில் எழுந்தது

கண்கள் கலங்க அவனை நோக்கி தன் இருகரங்களையும் விரித்து வா என்பதுபோல் மான்சி அழைக்க, சத்யனின் முகம் பளிச்சென்று மலர அடுத்த நொடி அவளுக்கு மேலே போர்வைக்குள் இருந்தான்,

மான்சி ஒரு கையால் அவனை இறுக்கி அணைத்து மறுகையால் அவன் முதுகை வருடியவாறு கீழே இறங்கி அவன் இடுப்பில் இருந்த துண்டை அவிழ்க்க அது மான்சியின் கையோடு வந்தது, பிறகு தன் கால்களை அசைத்து அசைத்து தனது பாவாடையை கீழேவிட்டவள், தன் கால்களை அகட்டி விரித்து கால்களுக்கு நடுவே சத்யனை இருத்திக்கொண்டாள்.