மான்சியின் காதலன் - அத்தியாயம் - 19

மான்சி என்று அவன் கூப்பிட்டதும் லேசாக கண்ணயர்ந்தவள் பட்டென்று விழித்து எழுந்து உட்கார்ந்து அவ்வளவு உடல் உபாதையிலும் முகமலர "எப்பங்க வந்தீங்க நான் தூங்கிட்டேன், வேலையெல்லாம் முடிஞ்சிபோச்சா" என்று படபடவென கேட்டவள் அவன் முகம் கலங்கியிருப்பதை கண்டு " என்னாச்சு சத்யா" என்று கேட்க

ஒன்றுமில்லை என்று தலையசைத்த சத்யன் " என்னாலதான உனக்கு இந்த கஷ்டமெல்லாம், என்மேல் ஆசைப்பட்டதால தான உனக்கு இவ்வளவு சிரமம்" என்று வருத்தமாக கேட்டான்

" ச்சீ என்ன பேசுறீங்க, எனக்கு ஒரு கஷ்டமும் இல்லங்க நான் ரொம்ப நல்லாருக்கேன் நீங்க மனசை போட்டு குழப்பிக்காதீங்க, இந்தமாதிரி சமயத்தில் எதையுமே தொடக்கூடாதாம் மூணு நாளைக்கு தனியாத்தான் இருக்கனுமாம், இல்லேன்னா குடும்பத்துக்கு ஆகாதாம் அத்தை சொன்னாங்க அதான் இங்க இருக்கேன், இன்னும் ரெண்டு நாளைக்குத்தானே எனக்கு ஒரு கஷ்டமும் இல்ல நீங்க போய் குளிச்சுட்டு சாப்பிடுங்க போங்க" என்று மான்சி அன்பான குரலில் கூறியதும்



சத்யனின் துக்கத்தை இன்னும் கிளறிவிட்டது போல ஆனது. அவளை வாரியெடுத்து நெஞ்சோடு அணைத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்ற உணர்வில் சத்யன் தவிக்க இருவருக்கும் இடையே இருந்த சாம்பல் கோடு பெரும் தடையாக இருந்தது

அவனுடைய பார்வையின் ஏக்கம் புரிய மான்சி தலைகுனிந்த வாறு " காலையில வயலுக்கு வரனும் ரொம்ப ஆசையா எழுந்தேன் அப்புறம் பார்த்தா இப்படி ஆயிருச்சு, ஸாரி சத்யா" என்று அவள் மெல்லிய குரலில் சொல்ல,

இவளின் ஒவ்வொரு அன்பான வார்த்தையும் என் இதயத்தை பிளப்பது ஏன் இவளுக்கு புரியவில்லை, நான் அப்படி என்னதான் இவளுக்கு செய்தேன் இவள் என்மீது இவ்வளவு அன்பு செலுத்தும் அளவுக்கு, இவளோட அன்புக்கு ஈடாக நான் என்னதான் கொடுப்பது என் கண்ணீரைத்தவிர என்று சத்யனின் மனம் தவித்து உருகியது

" மான்சி நான் வேனா அம்மாகிட்ட சொல்றேன் நீ வந்து உள்ளவே ஒரு ஓரமா படுத்துக்கிறயா" என்று சத்யன் தவிப்புடன் கேட்க...

மான்சிக்கு அவன் தவிப்பு புரிய " இதோ பாருங்க நான் உங்க பொண்டாட்டியா இந்த வீட்டு மருமகளா இருக்கத்தான் ஆசைப்படுறேன், ராஜாராமின் மகளா இல்லை அதை மொதல்ல நீங்க புரிஞ்சுக்கோங்க, ப்ளீஸ் நீங்க போய் மொதல்ல குளிச்சிட்டு சாப்பிடுங்க டைம் ஆகுது " என்று மான்சி கெஞ்சலாக அவனிடம் கூறியதும்

ம்ஹும் தனது ஒருநாள் தாம்பத்யம் அந்த கடவுளுக்கே பொறுக்கவில்லை போல என்று ஒரு பெருமூச்சுடன் எழுந்த சத்யன் தோட்டத்து பக்கமாக நகர, அவனுடைய பெருமூச்சின் அர்த்தம் உணர்ந்து "ஏங்க கொஞ்சம் இங்க வாங்க " என்று மான்சி அழைக்க, சத்யன் மறுபடியும் அவளருகில் மண்டியிட்டு"என்ன மான்சி" என்றான்

"ஒன்னுமில்ல நீங்க இப்போ குளிக்கத்தான போறீங்க" என்றவள் வீட்டுக்குள் எட்டிப்பார்த்து விட்டு அவன் தலையை பிடித்து தன்னருகே இழுத்து அவன் கீழுதட்டை கடித்து சப்பி அவசரமாக ஆனால் ஆழமாக ஒரு முத்தத்தை கொடுத்துவிட்டு உடனே அவனை விடுவித்தாள்

" ம் பெருமூச்சு விடாமல் இப்போ போய் குளிங்க ஆனா வீட்டுக்குள்ள குளிச்சிட்டு போங்க" என்று மான்சி சொன்னதும், சத்யன் இன்னும் அவள் முத்தமிட்ட திகைப்பு மாறாமல் சத்யன் பொம்மை போல் எழுந்து தோட்டத்துக்கு குளிக்கப் போனான்
அடுத்த மூன்று நாளும் சத்யனுக்கும் சரவணனுக்கும் மதுரையில் வேலை சரியாக இருந்தது, மதுரை நெல்லுப் பேட்டையில் வியாபாரியை பிடித்து நெல்லின் தரத்தை காண்பித்து அதை விலைபேசி பணம் வாங்கி வருவதற்குள் போதும் போதும் என்று ஆனது

பணத்தை கையில் வாங்கியதும் அம்மா மதுரை சென்ரல் மார்கெட்டில் வாங்கி வரச்சொன்ன பொருட்களை எல்லாம் ஞாபகப்படுத்தி இருவரின் வீட்டுக்கும் வாங்கிக்கொண்டனர்

சரவணனின் இரண்டாவது மகனுக்கு சட்டை துணி வாங்கவேண்டும் என்று இருவரும் பேசிக்கொண்டே ஜவுளிக்கடை பஜார் பக்கமாக நடக்க அவர்களை கடந்து சென்ற ஒரு கார் ஓரமாக நின்று அதிலிருந்து மாணிக்கம் இறங்கி சத்யனை நோக்கி ஓடி வந்து " வணக்கம் சத்யா தம்பி நம்ம அய்யா கார்ல இருக்காரு உங்களை பார்க்கனும்னு வரச்சொன்னாரு" என்று மிகுந்த பணிவுடன் அழைத்தான்

சத்யனுக்கு அவனுடைய பணிவு வித்தியாசமாக இருக்க " நீங்க நல்லாருக்கீங்களா மாணிக்கம் இதோ வர்றேன் இருங்க " என்ற சத்யன் தன் கையில் இருந்த பைகளை சரவணனிடம் கொடுத்து விட்டு "இருண்ணே நான் என்னான்னு கேட்டுட்டு வர்றேன்" என்று சொல்ல

சரவணனுக்கு அவனை தனியே அனுப்ப பயமாக இருந்தது " இருலே தம்பி நானும் வர்றேன்" என்று அவனும் வர இருவரும் காரை நோக்கி போனார்கள்

முன்பக்கமாக காரை நெருங்கிய சத்யன் இறக்கிவிடப்பட்ட கார் ஜன்னலின் வழியாக குனிந்து உள்ளே பார்க்க, உள்ளே ராஜாராமன் அமர்ந்திருந்தார், சத்யன் தலையை உள்ளே நீட்டி பார்த்து "வணக்கம் சார் எப்படியிருக்கீங்க வீட்டுல அம்மா நல்லாருக்காங்களா" என்று கேட்க

சிறிதுநேரம் ராஜாராமனிடம் இருந்து எந்த பதிலும் இல்லை அமைதியாக இருந்தவர் சட்டை பாக்கெட்டில் இருந்து வெள்ளைநிற கைக்குட்டையை எடுத்து நெற்றியில் துளிர்த்த வியர்வையை துடைத்துக்கொண்டார்.பிறகு சத்யனை நிமிர்ந்து பார்த்து " ம் நாங்க நல்லாருக்கோம் நீங்க எப்படியிருக்கீங்க" என்று மெல்லிய குரலில் விசாரித்தார்

சத்யன் பதில் சொல்வதற்குள் அவன் பின்னால் நின்ற மாணிக்கம் " தம்பி பின்னாடி வண்டி நிறைய நிக்குது டிராபிக் ஆவுது நீங்க கார்ல ஏறுங்க போய்கிட்டே பேசலாம்" என்றவன் குனிந்து உள்ளே ராஜாராமனிடம் " அய்யா பின்னாடி ஓவரா டிராபிக் ஆவுது எல்லாம் திட்டுறானுங்க அதான் தம்பிய வண்டில ஏறச்சொன்னேன்" என்று பணிவுடன் சொன்னதும்

" சரி பின்னாடி கார் கதவை திறந்து விடு" என்று மாணிக்கத்திற்கு உத்தரவிட்ட ராஜாராமன் சத்யனை பார்த்து " கார்ல ஏறுங்க உங்ககூட கொஞ்சம் பேசனும். உங்களோட வேற யாராவது வந்திருந்தா அவங்களையும் கார்ல வரச்சொல்லுங்க" என்று சொன்னார்
முன்பக்கமாக காரை நெருங்கிய சத்யன் இறக்கிவிடப்பட்ட கார் ஜன்னலின் வழியாக குனிந்து உள்ளே பார்க்க, உள்ளே ராஜாராமன் அமர்ந்திருந்தார், சத்யன் தலையை உள்ளே நீட்டி பார்த்து "வணக்கம் சார் எப்படியிருக்கீங்க வீட்டுல அம்மா நல்லாருக்காங்களா" என்று கேட்க

சிறிதுநேரம் ராஜாராமனிடம் இருந்து எந்த பதிலும் இல்லை அமைதியாக இருந்தவர் சட்டை பாக்கெட்டில் இருந்து வெள்ளைநிற கைக்குட்டையை எடுத்து நெற்றியில் துளிர்த்த வியர்வையை துடைத்துக்கொண்டார்.பிறகு சத்யனை நிமிர்ந்து பார்த்து " ம் நாங்க நல்லாருக்கோம் நீங்க எப்படியிருக்கீங்க" என்று மெல்லிய குரலில் விசாரித்தார்

சத்யன் பதில் சொல்வதற்குள் அவன் பின்னால் நின்ற மாணிக்கம் " தம்பி பின்னாடி வண்டி நிறைய நிக்குது டிராபிக் ஆவுது நீங்க கார்ல ஏறுங்க போய்கிட்டே பேசலாம்" என்றவன் குனிந்து உள்ளே ராஜாராமனிடம் " அய்யா பின்னாடி ஓவரா டிராபிக் ஆவுது எல்லாம் திட்டுறானுங்க அதான் தம்பிய வண்டில ஏறச்சொன்னேன்" என்று பணிவுடன் சொன்னதும்

" சரி பின்னாடி கார் கதவை திறந்து விடு" என்று மாணிக்கத்திற்கு உத்தரவிட்ட ராஜாராமன் சத்யனை பார்த்து " கார்ல ஏறுங்க உங்ககூட கொஞ்சம் பேசனும். உங்களோட வேற யாராவது வந்திருந்தா அவங்களையும் கார்ல வரச்சொல்லுங்க" என்று சொன்னார்

சத்யன் மவுனமாக சரவணனை பார்க்க அவன் ம் போகலாம் என்று தலையசைத்து சொல்ல, மாணிக்கம் திறந்துவிட்டு காரின் பின்கதவு வழியாக ஏறினார்கள் சத்யனும் சரவணனும்,, உடனே மாணிக்கம் தனது இருக்கையில் அமர்ந்து காரை கிளப்பினான்

கார் சிறிதுதூரம் போனதும் ராஜாராம் மெதுவாக தொண்டையை கனைத்துக் கொண்டு " நேத்துதான் உங்க ஊர் சேர்மனும் அவரோட மருமகன் அதான் உங்களை வேலைக்கு கூட்டிட்டு வந்தாரே அவரும் வந்தாங்க, அங்க நடந்ததை எல்லாம் சொன்னாங்க, அப்புறமா தான் உங்கமேல எந்த தப்பும் இல்ல எல்லாத்துக்கும் காரணம் எங்க மகள்தான்னு தெரிஞ்சுது, கடைசி நிமிஷம் வரைக்கும் நீங்க அந்த கல்யாணம் வேனாம்னு சொன்னீங்கன்னு தெரிஞ்சது, மான்சி செத்துடுவேன்னு உங்களை மிரட்டி கல்யாணம் பண்ணிகிட்டான்னு எனக்கு இப்பத்தான் தெரிஞ்சது",
" அதான் அன்னிக்கு உங்களை அவ்வளவு பேர் முன்னாடி தவறா பேசினதுக்கு மன்னிப்பு கேட்கனும்னு நான் நீலாவதியும் நெனைச்சோம், இப்போ திடீர்னு இங்க பார்த்ததும் அதை சொல்லலாம்னு கூப்பிட்டேன்" என்று மெல்லிய குரலில் கூறியவர் திரும்பி பின்சீட்டில் இருந்த சத்யனை பார்த்து கைகூப்பி " என் பொண்ணு செய்த தவறு தெரியாமல் உங்களை தரக்குறைவாக பேசியதற்கு மண்ணிச்சுடுங்க" என்று மகள் செய்த தவறுக்காக மனப்பூர்வமாக மன்னிப்புக் கேட்டார் ராஜாராமன்

ஒரு நிமிடம் விக்கித்துப் போன சத்யன் எட்டி அவரின் கூப்பிய கைகளை பற்றிக்கொண்டு " அய்யோ என்னங்க சார் இதெல்லாம் எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு தயவுசெய்து இன்னொரு முறை இந்த மாதிரி பண்ணாதீங்க" என்று சத்யன் கெஞ்சுதலாக கூறி அவரின் கையை விட

" யாராயிருந்தாலும் தவறு தவறுதானே, அன்னிக்கு யோசிக்காம என் மகள் பண்ண அதே தப்ப நாங்களும் பண்ணிட்டோம்" என்று அவர் கூற

" இன்னொரு முறை இதுமாதிரி சொல்லாதீங்க சார் மான்சி யோசிக்காம எதையும் செய்யலை, நான்தான் அவளோட காதலை புரிஞ்சுக்காம அவளை ஏத்துக்க முடியாதுன்னு சொன்னேன் ஆனா அவ பிடிவாதமா இருந்து அவ காதலையும் ஜெயிக்க வச்சு என் காதலையும் எனக்கு புரிய வச்சுட்டா, இப்போ சொல்றேன் சார் மான்சியை நான் உயிரா விரும்புனேன் அதை வெளிய சொல்ல பயந்து மறைச்சேன், ஆனா மான்சி எனக்கும் சேர்த்து அவளே தைரியமா ஒரு முடிவெடுத்து என் மனசை எனக்கே புரிய வச்சா, இன்னிக்கு நிலைமையில் நான் உடல் என்றால் அவள் உயிர் அதுதான் உண்மை, அதனால தப்பு அவமேல மட்டும்னு சொல்லாதீங்க என்மேலயும் தப்பு இருக்கு என் மனைவியை நான் எந்த சூழ்நிலையிலும் விட்டுக்கொடுக்க மாட்டேன் சார்" என்று சத்யன் தீர்மானமாக பேச

ராஜாராமன் அயர்ந்துபோய் அவனைப் பார்த்தார், " மாணிக்கம் அண்ணே வண்டியை ஓரமா நிறுத்துங்க நாங்க இறங்கிக்கிறோம்" என்று சத்யன் குரலை உயர்த்தி சொன்னதும்.. மாணிக்கம் காரை ஓரமாக நிறுத்தினான்..

சத்யனும் சரவணனும் இறங்கிக்கொள்ள சத்யன் ராஜாராமின் இருக்கையருகே வந்து குனிந்து " நான் கெளம்புறேன் சார் நேரமாச்சு மான்சி எனக்காக காத்திருப்பா, அம்மாவை கேட்டதா சொல்லுங்க" என்று கூறிவிட்டு காருக்கு எதிர்திசையில் கையில் பையுடன் நடக்க சத்யனை வியப்புடன் பார்த்தவாறு சரவணன் அவன் பின்னால் நடந்தான்



ராஜாராமின் கார் கிளம்பி போனதும், சரவணனும் சத்யனும் சரவணன் பிள்ளைகளுக்கு புது துணிகளை எடுத்துக்கொண்டு பாலமேடு கிளம்பினார்கள் ,

பஸ்ஸில் ஏறி அமர்ந்ததும் சரவணன் மனதில் சத்யன் மிக உயர்ந்த இடத்துக்கு போய்விட்டிருந்தான் பக்கத்தில் அமர்ந்திருந்த சத்யனிடம் திரும்பி “ ஏலேய் தம்பி அந்த புள்ள மேல இம்புட்டு உசிரை வச்சுகிட்டா அன்னிக்கு கல்யாணமே வேனாம்னு சொன்ன” என்று வியந்து போய் கேட்க

அவனை திரும்பி பார்த்து லேசாக புன்னகைத்த சத்யன் “ கல்யாணத்துக்கு முன்னாலேயே அவளை எனக்கு பிடிக்கும்ணே, ஆனா அவ்வளவு பெரிய சொத்துக்காரியை கொண்டு வந்து எங்க வச்சு காப்பாத்துறதுன்னு பயந்துபோய் கோழைத்தனமா நெனைச்சேன், இப்போ அதெல்லாம் இல்லண்ணே என்னோட காதலை எனக்கு உணர்த்தி என் கோழைத்தனத்தை விரட்டி அடிச்சுட்டா மான்சி, அவ தேவதை மாதிரி பொண்ணு அண்ணே, நான் அவளை ரொம்ப நேசிக்கிறேன் அண்ணே, இனி எதற்க்காகவும் நான் அவளை விட்டுக் குடுக்க மாட்டேன் ” என்று சத்யன் சொல்லும்போது அவன் கண்கள் லேசாக கலங்க

சரவணன் அவன் தோளில் ஆறுதலாக தட்டி “ சரி அதுக்கு ஏன்லே கண்ணு கலங்குற அந்த புள்ளய பார்த்த உடனே ரொம்ப நல்ல புள்ளன்னு எனக்கு தெரியுமலே, அதனாலதான் நானும் ஒரே புடியா நின்னு கல்யாணத்தை முடிச்சேன், ஆமா அந்த புள்ளைக்கு ஏதாச்சும் வாங்கிருக்கியாலே” என்று சரவணன் கேட்க

அசடு வழிந்த சத்யன் “ அவளுக்கு என்ன பிடிக்கும்னு எனக்கு எதுவும் தெரியாதுண்ணே, இனிமேதான் கேட்டு தெரிஞ்சுக்கனும்,” என்று சொல்ல,
சரவணன் சிரித்துவிட்டு “ இந்த ஒரு வாரமா என்னலே பண்ண, மொதல்ல அதை தெரிஞ்சுக்க” என்று சொன்னதும் சத்யன் சிரித்தபடி தலையசைத்தான்

அவனுக்கும் மனதில் மான்சியின் விருப்பு வெறுப்புகளை பற்றி தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்தான், அவளுக்கு பிடித்ததை அறிந்துகொண்டு தன்னால் முடிந்ததை வாங்கி தரவேண்டும் என்று நினைத்தான்

மான்சி சிந்தனைகளில் சத்யன் கண்முட. ஊர் வந்ததும் சரவணன் அவன் தோளை தட்டி எழுப்பினான், இருவரும் பஸ்ஸை விட்டு இறங்கி வீடுபோய் சோர சாயங்காலம் ஆகிவிட்டது

சத்யன் போனதுமே நெல் விற்ற பணத்தை தனலட்சுமியிடம் கொடுத்தான் ஆனால் தனலட்சுமி அதை வாங்கவில்லை , “ இருடா ராசு” என்ற தனலட்சுமி உள்ளே பார்த்து “ஏ புள்ள மானிசி” என்று குரல் கொடுக்க,

சமையலறையில் இரவு சாப்பாட்டுக்காக பூங்கொடிக்கு உதவி செய்துகொண்டு இருந்த மான்சி, முந்தானையில் தன் கைகளை துடைத்துகொண்டே வந்து சத்யனை பார்த்து ஒரு மலர்ந்த புன்னகையை வீசிவிட்டு தனலட்சுமியிடம் “ என்ன அத்தை சொல்லுங்க” என்று கேட்டதும்

“ ஒம்ம புருஷன் கிட்ட இருந்து நெல்லு போட்ட காசை உன் கையால வாங்கிட்டு போயி சாமி மணையில் வைம்மா, நீ வந்து மொத மொத நெல்லு போட்டு வந்த காசு” என்று குரலில் ஒரு நிறைவுடன் சொன்னாள் தனலட்சுமி

சத்யன் பணத்தை மான்சியிடம் கொடுக்க, அவள் அதை வாங்கி கூடத்தில் இருந்த சாமி அலமாரியை திறந்து அதில் இருந்த பிள்ளையார் மணையில் வைத்துவிட்டு தரையில் விழுந்து கும்பிட, தனலட்சுமி மன நிறைவுடன் தன் மருமகளையே பார்த்துவிட்டு வெளியே போனாள்

சத்யனுக்கு உடலெல்லாம் கசகசவென்று இருக்க குளிக்கலாம் என்று பின்கட்டு போக, சரவணன் திண்ணையில் அமர்ந்து மதுரை டவுனில் நடந்த சங்கதிகளை ஒன்றுவிடாமல் துரையிடமும் தனலட்சுமியிடமும் சொல்ல, இருவரும் எதுவுமே பேசவில்லை அவர்களின் வேதனை முகத்தில் தெரிந்தது

தன் மருமகளை அவள் அப்பாவே ஆனாலும் குறையாக பேசியது தனலட்சுமியின் மனதை வாட்டியது, ஆனால் அதற்கு சத்யன் கூறிய பதிலை கேட்டதும் மகனை நினைத்து ரொம்ப பெருமையாக இருந்தது,

“ சரி சரவணா எப்புடியோ என் மவன் நல்லவன்னு தெரிஞ்சுகிட்டாங்களே அதுவே போதும், வெரசாவே அவுக மகளை பத்தியும் புரிஞ்சுக்குவாங்க” என்று தனலட்சுமி கூறிவிட்டு அடுத்ததாக எந்த வகை நெல்லை பயிர் வைக்கலாம் என்று சரவணனுடன் ஆலோசனையில் இறங்கினர் இருவரும்

மான்சி குளிக்கும் தன் கணவனுக்கு துண்டை எடுத்துக்கொண்டு தோட்டத்துக்கு போக, சத்யன் குளித்து முடித்து இடுப்பில் கைலியை கட்டியபடி அவள் எதிரே வந்தான், மான்சி துண்டை அவளிடம் நீட்ட அவன் அதை வாங்காமல் குனிந்து அவளிடம் தலையை காட்டினான்

மான்சி புரிந்துகொண்டு முகத்தில் லேசான ஒரு வெட்கச் சிரிப்புடன் தன் கால்களின் பெருவிரலை தரையில் ஊன்றி எக்கி அவன் தலையை மான்சி துவட்டி விட, அவள் கையை உயர்த்தி தலையை துவட்டியதால் சேலை தலைப்பு இரு மார்புகளின் நடுவில் விழ அவளின் கையசைவுக்கு ஏற்றார் போல் அவளது தனங்கள் குலுங்க ஆரம்பிக்க,

அடடா இவள் தலை துவட்டினால் இப்படியொரு அழகு காட்சியை தரிசிக்கலாம் போலருக்கே என்று நினைத்த சத்யன் அவளின் அந்த அழகு தாமரை மொட்டுகள் குலுங்கும் தரிசனத்தை தன் கண்கள் விரிய ரசித்தவனின் கைகள் பரபரவென ஊற சட்டென அவள் இடுப்பை பற்றிக்கொண்டு தன்னுடன் இழுத்து அவளை ஒட்ட வைத்துக்கொண்டான்

தன் மார்புகள் அவன்மேல் நச்சென்று மோத அவன் தலையை துவட்டிக் கொண்டிருந்த மான்சி “ ஸ் என்ன இது யாராவது வரப்போறாங்க விடுங்க” என்று சினுங்கினாலும் பேச்சுக்கும் செயலுக்கும் சம்மந்தமேயில்லாமல் அவனின் பலமில்லாத அணைப்பிலிருந்து விலகாமல் இன்னும் அழுத்தமா ஒட்டிக்கொண்டாள்

இன்னும் நன்றாக குனிந்த சத்யன் அவள் கழுத்தடியில் தன் முகத்தை வைத்து “ நாலுநாளா ராவும் பகலும் இதே நெனைப்பு தான் மான்சி ரொம்ப அவஸ்த்தையா இருந்தது, இன்னிக்கு எல்லாத்துக்கும் சேர்த்து வச்சு வேலையை காட்டவேண்டியதுதான்” என்று அவள் மார்புகளிடம் பேசிக்கொண்டே துணியில்லாத இடங்களை தன் உதடுகளால் தடவினான்

தலை துவட்டியி மான்சியின் கைகள் தடுமாற “ இப்படியெல்லாம் பண்ணாதீங்க எனக்கு ஒரு மாதிரியா இருக்கு, போதும் வாங்க வீட்டுக்குள்ள போகலாம்” என்று ஈனஸ்வரத்தில் முனங்கிய மான்சி தனது கைகளால் அவன் தலையை பிடித்து தன் மார்பில் அழுத்திக்கொண்டு, தனது மார்பை தூக்கி கொடுத்து அவன் முகத்தில் அழுத்தினாள்

வெட்டவெளியில் நிற்க்கிறோம் என்பது சத்யனுக்கு புரிந்தது அவன் உணர்ச்சிகளுக்கு புரியவில்லை, நான்குநாட்களாக அணைபோட்டு தடுத்து வைத்திருந்த உணர்ச்சிகள் தாறுமாறாக கிளர்தெழ அவளை அலேக்காக தூக்கிக்கொண்டு பாத்ரூம் தட்டிகுள் போய் அவளை கீழே இறக்கிவிட்டான்

அவனின் அவசரம் மான்சிக்கு திகிலை உண்டாக்க, “ அய்யோ என்னங்க இது தயவுசெய்து வாங்க வீட்டுக்குள்ள போகலாம் யாராவது வந்துரப் போறாங்க” என்று பதட்டமாக கூறியபடி தட்டியை விலக்கிக்கொண்டு வெளியே போக முயன்றாள்
எட்டி அவளை பிடித்த சத்யன் அங்கிருந்த உயரமான துணி துவைக்கும் கல்லில் அவளை உட்கார வைத்து “ ஏன் மான்சி எதுக்கெடுத்தாலும் இப்படி பயப்படுற நாம எந்த திருட்டுத்தனமும் செய்யலை, யாரும் தப்பா நினைக்கமாட்டாங்க, இந்த மாதிரி சின்ன சின்ன சந்தோஷங்கள் எல்லார் வாழ்க்கையிலும் சகஜம்தான் மான்சி, எனக்கு எப்பவுமே இதே நெனைப்பா இருக்கு மான்சி ப்ளீஸ் கொஞ்சநேரம் சும்மாதான் வேற எதுவும் பண்ணலை” என்று சத்யன் பார்வையில் தாபமும் குரலில் கெஞ்சலுமாக கேட்க

அவ்வளவுதான் மான்சி உள்ளம் பரிதவிக்க அவனை இழுத்து தன் காலருகே அமர்த்த, சத்யன் மண்டியிட்டு அமர்ந்து அவள் மடியில் தலைசாய்க்க, மான்சி குனிந்து அவன் தலையில் தனது மார்பு கலசங்களை அழுத்திக்கொண்டு “ என்ன மச்சான் என்னமோ அவசரமா கேட்டாரு இப்போ பார்த்தா அமைதியா மடியில படுத்துக்கிட்டாரு” என்று குறும்பாக சொல்ல

அவளின் மச்சான் என்ற அழைப்பு சத்யனை சந்தோஷப்படுத்த நிமிர்ந்து அவள் முகத்தை பார்த்து “ மான்சி” என்று அழைத்து வியப்புடன் பார்க்க, அவனை முகத்தை மார்போடு அணைத்து “ ம் சீக்கிரமா ரொம்ப இருட்டிப் போச்சு” என மான்சி குழைவான குரலில் அவனுக்கு நேரமாவதை உணர்த்த

இப்போது சத்யனுக்குத்தான் குழப்பமாக இருந்தது, இப்போ எதை செய்வது , நேரமும் இடமும் இருக்கும் இருப்பில் எதை செய்தாலும் சிக்கல்தான், என நினைத்தாலும் அவன் உணர்ச்சிகளுக்கு கொஞ்சமாவது தீனி போட்டே ஆகவேண்டும் என்று எண்ணிக்கொண்டு அவசரமாக அவள் முந்தானைய விலக்கி ரவிக்கையின் ஊக்குகளை அவிழ்த்தான்

அவனுக்கு என்ன வேண்டும் என்று புரிந்த மான்சி “ கொஞ்சம் இருங்க” என்ற மான்சி அவன் மேலே அவிழ்த்த ஊக்குகளை வேகமாக போட்டுக்கொண்டு கீழ்பக்கமாக இரண்டு ஊக்குகளை அவிழ்த்து அவன் தலையை பற்றி தனது முந்தானை மறைவுக்குள் விட்டு கொக்கி அவிழ்த்த ரவிக்கையை கைவிட்டு மான்சி மேலே உயர்த்த, இரண்டு பஞ்சு பொதிகளும் சத்யன் முகத்தில் வந்து விழுந்தன

திடீரென யாராவது வந்தால் இருவரும் பட்டென விலகி எழுந்து கொள்ளலாம், மான்சி இந்த முன்யோசனை செயல் சத்யனை திக்குமுக்காட செய்தது, தன் முகத்தில் மோதிய பஞ்சு பொதிகளின் அடிப்பகுதியில் தன் முகத்தை வைத்து அவற்றை உயர்த்த அவளின் விரைத்த மார் காம்புகளில் சத்யனின் தலைமுடி உரசி கூசவைத்தது

கழுத்தை வளைத்து வானத்தை பார்த்த மான்சி உணர்ச்சி வேகத்தில், லேசாக முனங்கி அவன் தலையை பிடித்து இழுத்து அவன் முகத்தை தன் வலது மார்பின் காம்பருகே எடுத்துச்செல்ல, அடுத்த நடவடிக்கையை அவளை செய்யவிடாமல் சத்யன் சற்று முன் நகர்ந்து தன் பற்களால் அந்த காம்பை வலிக்காமல் கடித்து இழுக்க, மான்சியிடம் இருந்து உஷ்ணமாய் ஒரு பெருமூச்சு வந்து அவன் கழுத்தில் பட்டது

அதன்பின் சத்யனின் உறிஞ்சும் வேகத்தில் மான்சி துடித்துப்போய் உடலை மோசமாக அசைத்து அவன் தலைமுடியை பற்றிக்கொண்டு பிதற்ற, சத்யன் இரண்டு கைகளாலும் அவள் இடுப்பை பற்றிக்கொண்டான், அவன் உதட்டாலும் பற்களாலும் நாக்காலும் அந்த கனியாத கனிகளை சுவைக்க சுவைக்க காம்புகள் இன்னும் விரைத்து நீண்டது

மான்சியால் உணர்ச்சியின் வேகத்தை தாங்கவே முடியவில்லை, பட்டென்று எழுந்து நின்ற மான்சி அவன் தலைமுடியை பிடித்து முகத்தை தன்னருகே இழுத்து அவன் உதட்டை கடித்து ஆவேசமாக சப்பினாள் , அவள் கைகளோ சத்யனின் மார்பு ரோமங்களை கொத்தாக பற்றி இழுத்தது

அவள் மார்பு ரோமங்களை இழுத்ததில் சத்யனுக்கு வலித்தது, ஆனால் சுகமான வலி இன்னும் வேண்டும் என்று தவிக்க வைக்கும் வலி, அவன் வெறும் கைலி மட்டும் அணிந்திருக்க அவனது ஆண்மை நிமிர்ந்து மான்சியின் தொப்புளை குறிவைத்து இடிக்க ஆரம்பித்தது

மான்சி இந்த ஆவேச முத்தத்தில் திணறினான் சத்யன் அவளிடமிருந்து வலுக்கட்டாயமாக தன் உதடுகளை விடுவித்து கொண்டவன் " மான்சி நேரமாச்சுடா எனக்கு புரியுது என்னாலையும் முடியலைதான் ஆனா நாம ரொம்ப நேரமா இங்கேயே இருக்கோம், வா சாப்பிட்டு நைட் ரூம்ல போய் மிச்சத்தை பார்த்துக்கலாம்" என சத்யன் அவளுக்கு நிலைமையை விளக்கும் அளவுக்கு மான்சியின் ஆவேசம் இருந்தது

அவள் ஏமாற்றமாக அவனை பார்க்க "எனக்கும் அப்படித்தான் மான்சி நீயே வேனா பாரு " என்ற சத்யன் அவள் கையை எடுத்து சீறிக்கொண்டு நிமிர்ந்து நின்று இருந்த தனது ஆண்மையில் வைக்க, "ஆவ்வ்வ்வ் " என்ற சத்தத்துடன் மான்சி கையை உதறி விடுவித்து கொண்டாள்



அவள் அப்படி பட்டென்று கையை உதறியவுடன், சத்யனுக்கு சங்கமாக போய்விட்டது, இதெல்லாம் அவளுக்கு பிடிக்கவில்லையோ என்ற கலக்கத்துடன் " ஸாரி மான்சி என் நிலைமையை உனக்கு உணர்த்ததான் அப்படி செய்தேன், தப்பா நெனைக்காதே" என வருத்தமாக கூற

அவன் மனசு மான்சிக்கு பட்டென்று புரிந்து போனது, அய்யோ நான் கையை உதறியதை எனக்கு பிடிக்கலைன்னு நெனைச்சுட்டாரே என மனம் பதற என்ன செய்து அவளை நிருபிப்பது என்று புரியாமல் அவனை பார்த்தவள், பிறகு அவனை உரசியபடி நெருக்கமாக நின்று

" அதான் நைட் பார்க்கலாம்னு சொன்னீங்களேன்னு தான் கையை எடுத்தேன், இப்பத்தான பர்ஸ்ட் டைம் என் கை அங்க பட்டது, .... எனக்கும் கூச்சமா இருக்காதா" என்று பேசிக்கொண்டே அவளின் வலது கையை அவர்கள் இருவருக்கும் இடையே விட்டு அவன் தொப்புளை விரலால் நோண்டி பிறகு அடிவயிற்றை தடவிவாறு கீழே இறங்கி கைலியோடு உயர்ந்து நின்ற அவன் உறுப்பை தன் ஆள்காட்டிவிரலால் தொட்டவள் மெதுவாக அடுத்தடுத்த விரல்களாலும் அதை தடவி தயங்கி தயங்கி பற்றிக் கொள்ள

சத்யனின் உணர்ச்சிகள் மொத்தமும் அவன் ஆண்மைக்கு பயணமாக தானாக வாய் பிளந்து கொள்ள, தலையை பக்கவாட்டில் சரித்து " மான்சி என்ன பண்ற வேனாம் விடு மான்சி" என்று அவனுக்கே கேட்காத குரலில் உளறலாக பேசினான்