அவளை தன் வயிற்றோடு சேர்த்து அணைத்து தனது பத்துவிரலால் வெல்வெட் போன்ற அவளின் இடுப்பு சதையை இருபக்கமும் கவ்வி பிடித்தான், அவனின் இந்த முரட்டு பிடியில் மான்சி சிலிர்த்து அடங்கினாள்,
அவள் தோளில் இருந்த அவனது தாடை சற்று இறங்கி அவளின் தோள் சதையை உதட்டால் கவ்வி அருவிநீரை உறிஞ்சி குடிக்க, உணர்ச்சி வேகத்தில் மான்சியின் அடிவயிறு தடதடவென்று அதிர்ந்தது, இடுப்பில் இருந்த அவன் கைகளின் மீது தன் கையை வைத்து அழுத்திக்கொண்டாள்
அருவி நீர் சத்யனின் தலையில் விழுந்து கீழே வழிந்து ஓட இடமில்லாது மான்சியின் தோள் வழியாக மார்பில் இறங்கி காலில் வழிந்து ஓடியது, இருவருக்கும் இடையே நீர் வழியக்கூட இடமில்லாமல் இருவரும் அவ்வளவு நெருக்கமாக நின்றிருந்தனர்,
சூழ்நிலை மறந்து தன் காதலனின் கையில் தளர்ந்த மான்சியின் தலை பக்கவாட்டில் சரிய, சத்யனின் ஷாட்ஸ்க்குள் நடந்த போராட்டதில் அடிப்பட்ட வேங்கையாக அவன் உறுப்பு விறைத்து நிமிர்ந்து மான்சியின் பின்புறத்தில் முட்டியது, சத்யனால் தன் உணர்ச்சியை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் அவள் பின்புறத்தில் தனது உறுப்பை வைத்து அழுத்தினான்
காதல் மயக்கத்தில் கட்டுண்டிருந்த மான்சி தன்னை பின்னால் இருந்து தாக்கும் போர்வீரனை சிறிதுநேரம் வரை உணரவேயில்லை, சற்று நேரத்தில் சத்யனின் ஆண்மை மேலும் விறைக்கவும்தான் மான்சிக்கு வித்தியாச புரிந்தது,
அதன் விரைப்பையும் பருமனையும் உணர்ந்த மான்சி ‘ அய்யோ அதுவா இது? இவ்வளவு கணமானதா? இது ஏன் இப்படி வந்து முட்டுது? என்ற பல கேள்விகள் கிளர்ச்சியுடன் எழும்ப, பெண்மைக்கே உரித்தான வெட்கம் அவளை பீடிக்க, சட்டென்று சத்யனின் பிடியிலிருந்து நழுவி நகர்ந்து நின்றாள்
சத்யன் விடவில்லை,, அவளின் வலது அக்குளில் கைவிட்டு, சடாரென்று தன்பக்கமாக இழுத்துக்கொண்டு அருவியின் உள்பக்கமாக போனான், அருவியின் வேகம் அதிகமாகி மூச்சுத்திணறும் போது இதுபோல் அருவியின் உள்ளே போய்விடுவது சத்யனின் பழக்கம், பாறைக்கு அடியில் நின்றால் அருவி இவர்களை தாண்டி போய் விழும், அவர்கள் இருக்கும் இடத்தில் லேசான சாரலைத் தவிர ஒரு சொட்டுத் தண்ணீர் கூட விழாது, மணிக்கில் கூட பாறையின் அடியில் நிற்கலாம், உள்ளே இருப்பவர்களை யாருக்கும் தெரியாது, ராட்சஸ அருவியின் நீர் மட்டுமே தெரியும்
அப்படித்தான் மான்சியை இழுத்துக்கொண்டு உள்ளுக்குள் போனான் சத்யன், அவளின் தோள்களைப் பற்றி சற்றுத்தள்ளி நிறுத்திப்பார்த்தான், ரோஜாவை அழகு என்றால், இவளை என்னவென்று சொல்வது ரோஜா என்றா? அவளின் நீலநிற சட்டை ஈரத்தில் உடலோடு ஒட்டி அவளின் வனப்பை அவன் கண்களுக்கு விருந்தாக்க, சத்யன் எச்சில் விழுங்கினான், அவளின் இடுப்பளவே இருந்த சட்டை ஈரத்தில் சற்றே உயர்ந்து அவளின் அழகுத் தொப்புளை சத்யனுக்கு படையலிட்டது, அவளின் லாங்மிடி தொடைகளோடு ஒட்டி அதன் பருமனை வெளிச்சமிட, அவற்றில் மாறி மாறி முத்தமிட சத்யனின் உதடுகள் ஏங்கின, நனைந்து போன மிடி தொடைகளுக்கு இடையே குழிந்து அவளின் உள்ளாடையின் அளவைச் சொல்லாமல் சொல்லியது
அவள் தோளில் இருந்த சத்யனின் கைகள் கைகளின் வழியாக இறங்கி இடுப்பை பற்றிக்கொண்டது, மிக நெருக்கமாக நின்ற மான்சி அவன் பார்வையின் கூர்மையில் தானாகவே கண்களை மூடிக்கொண்டாள்,
இடுப்பை பற்றிய கைகள் அவளை இழுத்து சத்யன் மீது மோதியது, வந்து விழுந்த வேகத்தில் மான்சியின் மார்புகள் பஞ்சுமூட்டையை போல் அவன் நெஞ்சில் மோதி அமுங்கி மீண்டும் விரிந்து நிமிர்ந்தது,
மான்சியின் தலையில் இருந்து வழிந்த நீர் மூக்கு நுனியில் மூக்குத்தியாய் நிற்க்க, சத்யன் அதை தன் நுனி நாக்கில் எடுத்து உறிஞ்சினான், நெற்றியில் முத்துமுத்தாக இருந்த ஒவ்வொருத் துளி நீரையும் நிதானமாக உறிஞ்சினான் சத்யன், உதடுகள் உறியும்போதே நாக்கு அவள் சருமத்தை வருடியது, மான்சியின் உடலில் சிறு நடுக்கம் ஏற்பட, சத்யனின் வெற்று மார்பில் இருந்த முடிக்கற்றைகளை கையால் பற்றிக்கொண்டாள்
இரண்டு கையாலும் மென்மையாக அவளின் தாடையைத் தாங்கினான் சத்யன், அவனது நாக்கு அவளின் மேலுதட்டில் வருடிவிட்டு கீழுதட்டுக்கு வந்து நிதானமாக வருடியது, சத்யன் இரண்டு உதடுகளையும் கவ்வி சுவைக்காமல் நாக்கால் தடவித் தடவியே அவளுக்கு கிளர்ச்சியை ஏற்ப்படுத்த, மான்சி புழுவாய் நெளிந்தாள் , அவன் நாக்கே அவளை இவ்வளவு உணர்ச்சிவசப்பட வைக்கும் என்று எதிர்பார்க்காததால் கண்கள் சொருக அவன் நெஞ்சில் மயங்கினாள்
சத்யன் தன் நெஞ்சில் சாய்ந்த மான்சியின் முகத்தை நிமிர்த்தி மறுபடியும் தனது நாக்கால் அவள் உதட்டை வருடி சிறு பிளவை ஏற்ப்படுத்தி நாக்கை உள்ளே நுழைக்க, மான்சி அவன் நாக்கை கவ்வி சிறை செய்தாள்,
‘அடிக்கள்ளி’ என்று மனதில் நினைத்து உற்சாகமான சத்யன் தனது முதல் முத்தக்கவிதையை அவள் இதழ்களில் எழுத ஆரம்பித்தான், அவன் கைகள் அவளின் இடுப்பு சதையை பிசைய ஆரம்பித்தது, அவனின் முரட்டுக்கரங்களால் பிசைவது மான்சிக்கு வலித்தாலும் சுகமாக தாங்கினாள்
சத்யன் அவள் வாய்க்குள் தன் நாக்கை சுழட்டி அங்கே சுரந்த இன்பத்தேனை பருகிக்கொண்டிருக்க, திடீரென்று மான்சி அவனிடமிருந்து தன் இதழ்களை பிடிங்கிக்கொண்டு ஆவென்று அலறினாள்,
நிமிடத்தில் பதட்டமான சத்யன் “ என்னாச்சு மான்சி? ஏன் கத்துற?” என்று கேட்டதும்
அவன் கைகளை பற்றிக்கொண்டு “ வலது கால்ல ஏதோ ஊர்ந்த மாதிரி இருந்துச்சு, இப்போ சுருக்கு சுருக்குன்னு வலிக்குது” என்று மிரண்ட பார்வையோடு சொன்னதும்,
சற்றுமுன் கொடுத்த முத்தம் மறந்து போனது சத்யனுக்கு, அப்படியே மண்டியிட்டு அமர்ந்து ஈரத்தில் தொங்கிய மிடியை உயர்த்தி பிடித்துக்கொண்டு வலது பாதத்தை பார்க்க, அவளின் வெள்ளை பாதத்தில் கறுப்பாக பட்டையாக ஏதோ இருந்தது, சத்யனுக்கு நிமிடத்தில் புரிந்து போனது, அட்டைப்பூச்சி தான் அது, ஆனால் மான்சி பார்த்தாள் அலறிவிடுவாள் என்று தோன்ற எழுந்து அவளை அணைத்தபடி அருவியைவிட்டு வெளியே வந்தான்
ஒரு பாறையின் மீது அவளை அமரச்சொல்லி காலை அவள் பார்க்காத வாறு மான்சியின் முகத்தை தன் நெஞ்சோடு அழுத்திக்கொண்டு விஸ்வாவைப் பார்த்து “ விஸ்வா உங்களோட சிகரெட் லைட்டை எடுத்துட்டு வாங்க?” என்று சத்யன் உரக்க கத்தியதும்,
ஏதோ விபரீதம் என்று புரிய விஸ்வா கையில் இருந்த பேக்கை போட்டுவிட்டு, சிகரெட் லைட்டரோட ஓடிவந்தான், சத்யன் லைட்டர் கேட்டு கத்தியதுமே ஏதோ ஆபத்து என்று மான்சிக்கு விளங்க, சத்யனிடமிருந்து விலகி தன் காலைப் பார்த்தாள்
மூன்று அங்குல நீளத்தில் நடுவிரல் பருமனில், அவளின் மேல் பாதத்தில் இருந்து நடுவிரலுக்கு போகும் ரத்த நரம்பை வசமாக பற்றிக்கொண்டு ரத்தத்தை உறிஞ்சி விநாடிக்கு விநாடி தடித்துக்கொண்டு இருந்தது அந்த அட்டை பூச்சி, அவளின் வெள்ளை பாதத்தில் அதன் நிறம் படுபயங்கரமாக தெரிந்தது,
அதைப்பார்த்ததும், அவ்வளவு தான் மான்சி பயங்கரமாக அலற ஆரம்பிக்க,
சத்யன் அவளை தன் நெஞ்சோடு அணைத்து “ ஒன்னுமில்ல மான்சி பதட்டப்படாம இரு எடுத்துடலாம்” என்று அவளை அணைத்துக்கொண்டான், ஆனால் மான்சியின் பயம் அடங்காமல் அலறிக்கொண்டே இருந்தாள்
அவர்களை நெருங்கிய விஸ்வா கூட அந்து அட்டையை பார்த்து பயத்தில் அப்படியே நின்றுவிட்டான், சத்யன் அவன் கையில் இருந்த லைட்டரை பிடுங்கி “ விஸ்வா நீங்க மான்சிய அசையாம பிடிச்சுக்கங்க” என்ற சத்யன் மான்சியின் முன்பு மண்டியிட்டு அமர்ந்து அவள் காலை எடுத்து தன் மடியில் வைத்து லைட்டரை பற்றவைத்து அட்டைப்பூச்சியின் ஓரத்தில் காட்டினான், பூச்சி மான்சியின் ரத்த ருசியிலிருந்து அவ்வளவு சீக்கிரமாக விடுபடவில்லை, அட்டையை சுடும்போது மான்சியின் பாத தோலும் சேர்ந்து பொசுங்க, மான்சி வலியால் கத்தினாள், ஒரு கையால் விஸ்வாவின் கையைப்பற்றிக்கொண்டு மறுகையால் சத்யனின் தலைமுடியைப் பற்றிக்கொண்டு வலியில் துடித்தாள் மான்சி
அவள் எரிச்சலால் கத்துவதைப் பார்த்து சத்யனுக்கு கண்ணீரே வந்துவிட்டது, நெருப்புப்பட்டு அட்டைப்பூச்சி கீழே விழுந்துவிட்டது, ஆனால் மான்சியின் பாதம் திட்டாக நெருப்பால் வெந்துவிட்டது, அதைப்பார்த்து சத்யனின் இதயமும் வெந்துபோனது, நடுங்கும் அவள் பாதத்தை தன் நெஞ்சோடு வைத்துக்கொண்டு மான்சியை ஏறிட்ட சத்யன், அப்போதுதான் அங்கே கூடியிருந்த கூட்டத்தை கவனித்தான்,
மான்சியின் ஈர உடல் அணைவருக்கும் காட்சிப்பொருளாய் இருப்பதை உணர்ந்து ,, மான்சியின் பாதத்தை தரையில் வைத்துவிட்டு எழுந்த சத்யன், மான்சியின் இடுப்பில் கைவிட்டு தூக்கி ஒரு குழந்தையைப் போல் கைகளில் ஏந்தி “ விஸ்வா வாங்க போகலாம்” என்று முன்னே நடந்தான்
மான்சி நெருப்பு காயம் பட்ட காலில் ஏற்ப்பட்ட எரிச்சலில் அழுதுகொண்டே வந்தாள்,, தன் கையில் குழந்தையாய் கண்ணீர்விடும் மான்சிக்கு என்ன ஆறுதல் சொல்வது என்று புரியாமல் தன் நெஞ்சோடு அவளின் கண்ணீர் முகத்தை வைத்து அழுத்திக்கொண்டான்,
அவ்வளவு தூர மலைப்பாதையையும் மான்சியை தூக்கிக்கொண்டே இறங்கினான், எங்கே விஸ்வா நான் கொஞ்சநேரம் சுமக்கிறேன் என்று கேட்டுவிடப்போகிறானோ என்று பயந்தவன் போல் வேகவேகமாக அந்த பூங்கொத்தை எடுத்துச்சென்றான்
அவர்களின் பின்னால் வந்த விஸ்வாவுக்கு சத்யனைப் பார்க்க பெருமையாக இருந்தது, சத்யனின் ஒவ்வொரு செயலிலும் அவனுடைய காதல் தெரிந்தது, அவனின் கலங்கிய கண்கள் அவன் நேசத்தை ஊருக்கே சொல்லும்போது மான்சிக்கு மட்டும் புரியாதா என்ன? நிச்சயம் புரியும், தான் வந்த வேலை முடிந்தது என்று சந்தோஷமாக எண்ணினான் விஸ்வா
படகில் ஏறி மறுகரைக்கு வந்து, மான்சியை காரின் பின்சீட்டில் படுக்கவைத்துவிட்டு சத்யன் காரின் டிரைவர் சீட்டுக்கு வர, விஸ்வா அவனைத் தடுத்து கார் சாவியை வாங்கிக்கொண்டு “ சத்யா உங்க மனநிலை சரியில்லை, இப்போ நீங்க காரை ஓட்டவேண்டாம், மான்சி கூட போய் உட்காருங்க, நான் காரை ஓட்டுறேன்” என்று சொல்லிவிட்டு டிரைவர் சீட்டில் போய் அமர்ந்தான்
சத்யன் மறுபேச்சின்றி பின்சீட்டில் போய் அமர்ந்து, மான்சியின் கால்களை எடுத்து தன் மடியில் வைத்துக்கொண்டான், உதட்டைக் குவித்து பொசுங்கி இருந்த பாதத்தில் ஊதியபடி வந்தான், மான்சி கண்மூடி அரை மயக்கம் போல் கிடந்தாள், ஈர உடையும் அவ்வளவு பெரிய அட்டையைப் பார்த்த பயமும், நெருப்பினால்சுட்ட காயத்தால் ஏற்பட்ட வலியும் அவளை ரொம்ப சோர்வடைய செய்திருந்தது,
“ விஸ்வா வீட்டுல வண்டியை நிறுத்தவேண்டாம், நேரா பாபநாசம் டவுனுக்கு போயிடுங்க, அங்க ஆஸ்பிட்டல்ல மான்சி காலுக்கு ட்ரீட்மெண்ட் பார்த்துட்டு அப்புறமா வீட்டுக்கு வரலாம்” என்று சத்யன் சொல்ல, விஸ்வா தலையசைத்து விட்டு காரை டவுனுக்கு செலுத்தினான்
சத்யன் சொன்ன சிறிய க்ளினிக்கின் அருகில் காரை நிறுத்திவிட்டு விஸ்வா இறங்க, அதற்குள் சத்யன் மான்சியை தூக்கிக்கொண்டு இறங்கி க்ளினிக்குள் ஓடினான் அங்கிருந்த பெஞ்சில் மான்சியை படுக்கவைத்துவிட்டு, நர்ஸிடம் விபரம் சொல்ல, அவள் உள்ளேபோய் டாக்டரை கையோடு அழைத்து வந்தாள்
மான்சியை பரிசோதித்த டாக்டர், பிறகு இரண்டு ஊசியும் சிலமாத்திரைகளும் கொடுத்து கால் புண்ணுக்கு மருந்தும் தடவிவிட்டு டாக்டர் பீஸாக வெறும் இருபது ரூபாய் வாங்கிக்கொள்ள, விஸ்வா அவ்வளவுதானா? வாயை பிளந்தான்
மான்சி ஓரளவுக்கு தெளிவாக இருந்தாலும் சத்யன் அவளை நடக்க விடிவில்லை, தூக்கி வந்தே காரில் ஏற்றினான், அங்கிருந்த சில பெரியவர்கள் அவர்களை வேடிக்கையாக பார்த்து சிரிக்க சத்யன் வேண்டுமென்றே இன்னும் நெருக்கமாக அணைத்து தூக்கிவந்து அவர்களை வெறுப்பேற்றினான்
வீட்டுக்கு வந்தும் அப்படித்தான், மாடிப்படிகளில் அவளை ஏறவிடவில்லை தூக்கிச்சென்றே கட்டிலில் கிடத்தினான், பேச்சிக்கு மருமகளை அந்த நிலையில் பார்த்ததும் கண்ணீர் ஆறாய் பெருக, “ இவளுக்கு இப்படி ஆகிறவரைக்கும் நீங்க ரெண்டு பேரும் என்ன பண்ணிகிட்டு இருந்தீக” என்று திட்டிக்கொண்டே மான்சியின் உடைகளை மாற்றி படுக்கவைத்தாள்
அன்று இரவு காலில் அடிபட்டதற்கு சத்யன் அவளை கையால் கூட சாப்பிட விடவில்லை, பேச்சியை மான்சிக்கு சாதத்தை பிசைந்து ஊட்டச் சொன்னான்,
“சொல்றதை இவனே செய்யக்கூடாதா? சரியான டியூப்லைட்” என்று மான்சிக்கு எரிச்சலாக வந்தது,, அன்று இரவு மான்சிக்கு உடல் உபாதைகளால் காய்ச்சல் வர, அவள் அறையிலேயே படுத்திருந்த பேச்சி அவளின் முனங்கல் கேட்டு பதறி எழுந்து சத்யனை எழுப்பி அழைத்து வந்தாள்
காய்ச்சல் வர வாய்ப்பு இருப்பதாக டாக்டர் முன்பே மாத்திரைகள் கொடுத்திருக்க, சத்யன் மான்சிக்கு மாத்திரை கொடுத்து, கம்பளியால் மூடி படுக்கவைத்தான், மறுநாள் காலை வரை சத்யன் அவளைவிட்டு இம்மியளவும் அகலாமல் சூடேறிய கையைப்பற்றிய படி அப்படியே அமர்ந்திருந்தான்
காலையில் பேச்சி வந்துதான் அவனை வற்புறுத்தி கொஞ்சநேரம் தூங்கிவிட்டு கடைக்கு போகுமாறு கூறினாள்
ஆனால் மான்சி பெருமளவு அமைதியாகவே இருந்தாள், அவளுக்கு சத்யனின் மனது ஓரளவுக்குத்தான் புரிந்தது, சத்யன் மனதில் எனக்கு முழுமையான இடம் இருக்கிறதா? அல்லது ஈர உடையில் அவ்வளவு நெருக்கமாக பார்த்ததில் வந்த உணர்ச்சி வேகமா? எதுவாக இருந்தாலும் இன்னும் தெளிவாகத் தெரியவேண்டும் என்று நினைத்தாள்
அடுத்த இரண்டு நாளும் காய்ச்சல் விட்டுவிட்டு வர, மான்சி சோர்ந்துபோய் படுத்துக்கிடந்தாள், சத்யனும் கடை வேலையாக சுற்ற, விஸ்வா மான்சியை மருத்துவமணைக்கு அழைத்துச்சென்று வந்தான், ஆனால் அது சத்யனுக்கு பிடிக்கவில்லை என்பது அவன் முகத்தில் தெரிந்த பொறாமையிலேயே தெரிந்தது
ஓய்வாக படுத்திருக்கும் போது அருவியில் நடந்த சம்பவங்களை மனதில் கொண்டு வந்து நினைத்து நினைத்து ரசித்தாள், அருவிக்கு உள்ளே வைத்து சத்யன் கொடுத்த முத்தம் அவளுக்கு இப்போதும் தேனாய் இனித்தது, இணைந்த உதடுகள் பாதியில் பிரிய காரணமாக இருந்த அட்டைப்பூச்சியை கண்டபடி மனதுக்குள் திட்டினாள், இத்தனை நாட்களாக அவனை சீண்ட நினைத்தவள், அப்போது அவள் அடிவயிற்றில் உறுத்திய அவன் ஆண்மையின் பலமறிந்து இப்போது வெட்கத்துடன் முகம் சிவந்தாள், நினைக்க நினைக்க கிளுகிளுப்பாக இருந்தது மான்சிக்கு, அதனாலேயே சத்யனின் முகத்தைப் பார்ப்பதை வெகுவாகத் தவிர்த்தாள்
ஆனால் சத்யனுக்குத்தான் அவளின் திடீர் அமைதி ரொம்ப தவிப்பாக இருந்தது, அருவிகிட்ட நல்லாத்தானே இருந்தா? இப்போ ஏன் பேசமாட்டேங்குறா? ஒருவேளை நடந்ததை நினைச்சு வருத்தப்படுறாளா? என்று எண்ணி குழம்பினான், அவளின் உடல் வாசனையை நுகராத வரை அமைதியாக இருந்த அவனது ஆண்மை, அவளின் உடலின் ஏற்றத்தாழ்வுகளை கண்டுகொண்டதால் கண்ட நேரத்தில் விழித்துக்கொண்டு சத்யனை இம்சித்தது, அதை அடக்க முடியாமல் அவஸ்தை பட்டான்
மூன்றாவது நாள் மான்சியின் உடல்நிலை நன்றாகிவிட்டது, காலில் இருந்த காயம் மட்டும் கொஞ்சம் ரணமாக இருந்தது, சத்யன் கடைக்கு பொருட்கள் வாங்க டவுனுக்கு பைக்கில் கிளம்ப, போரடிப்பதாக சொல்லி விஸ்வாவும் உடன் கிளம்பினான்
இருவரும் பைக்கில் போய் பொருட்களை வாங்கிக்கொண்டு ஒரு ஆட்டோவில் ஏற்றிவிட்டு, ஒரு டீக்கடையில் இருவரும் காபி குடித்தனர், அப்போது சத்யனின் நண்பன் ஒருவன் வர சத்யன் அவனுடன் சிறிதுநேரம் பேசிக்கொண்டு நின்றுவிட்டான், விஸ்வா காபி க்ளாஸை வைத்துவிட்டு திரும்ப அவன் மொபைல் ஒருமுறை அடித்து நின்றது, உடனே மொபைலை எடுத்துப் பார்த்துவிட்டு விஸ்வா டீக்கடையின் பின்புறமாக மறைவாக போக,, அவன் செயல் சத்யனுக்கு வித்தியாசமாக இருந்தது
சத்யன் தன் நண்பனிடம் பேசிவிட்டு விஸ்வாவைத்தேடி கடையின் பின்புறமாக வரும்போது, விஸ்வா மெல்லியக் குரலில் தெளிவாக பேசிக்கொண்டு இருந்தான்,
சத்யன் அதை கேட்க வேண்டும் என்று அருகே போகவில்லை, அந்த உரையாடல்கள் தானாக அவன் காதில் விழ ,, கால் அப்படியே நின்று காதுகள் மட்டும் விஸ்வாவின் அருகே சென்றது
“ சரிடா கண்ணா வெந்துபோன இடம் அப்படித்தான் எரிச்சல் இருக்கும், இதுக்குப்போய் அழலாமா? நீ அழறது எனக்கு நெஞ்சுக்குள்ள வலிக்குடி தங்கம்” என்று விஸ்வா குரல் குழைய கொஞ்சினான்
எதிர்முனையில் என்ன பேசினார்களோ தெரியவில்லை, மறுபடியும் விஸ்வா சற்று உரக்கவே பேசினான்
“ சரி சரி நான் வந்து அந்த காயம் பட்ட இடத்துல கிஸ் பண்றேன், வலி போயிடும்”
“.....................................”
“ ஏய் என்னடி ச்சீ, நேத்து குடுத்தப்ப வாங்கிகிட்ட இன்னிக்கு என்ன வெட்கம்,, அதெல்லாம் முடியாது நான் முத்தம் தருவேன் நீ வாங்கித்தான் ஆகனும், ஆனா காயம் இருக்கிற இடம் மட்டுமில்ல வேற எனக்கு பிடிச்ச சில இடத்திலும் குடுப்பேன்”
“ ............................... “
“ போடி பைத்தியக்காரி என்னை எவனும் தடுக்கமுடியாது, உனக்கும் எனக்கும் கல்யாணம்னு எனக்கு லைசன்ஸ் கிடைக்கப்போகுது, அப்புறம் ஏன் நான் யாருக்கும் பயப்படனும்?”
“...............................”
“ சரி நான் நேர்ல வர்றேன், இப்ப என்னோட மாமூலை குடுத்துட்டு வச்சிரட்டுமா?
” என்றவன் மொபைலை உதட்டருகே வைத்து அழுத்தமாக சில முத்தங்களை பதித்துவிட்டு இணைப்பை துண்டித்து போனை பாக்கெட்டில் போட்டுக்கொண்டான்
No comments:
Post a Comment