வாழ்ந்தால் உன்னோடுதான் மான்சி - அத்தியாயம் - 3

சத்யன் அழைத்ததும் வந்த மான்சியின் நடையில் மென்மை, முகத்தில் ஒருவித பயம் கலந்த பூரிப்பு, அடிமேல் அடிவைத்து நிமிர்ந்து நின்ற சத்யனை மான்சி நெருங்கியதும், பின்னால் கட்டியிருந்த கைகளை பிரித்து அவளை நோக்கி விரித்து “ வா” என்றான் சத்யன்

அவனுடைய வார்த்தை மந்திரத்திற்கு கட்டுப்பட்டு அவன் விரித்த கைகளுக்குள் வந்தாள் மான்சி, தன் கைகளுக்குள் திரும்பி இருந்த அவளை தன் பக்கமாக திருப்பினான், கைகளால் சுற்றி வளைத்து அவளை அணைத்து அவளின் உச்சந்தலையில் தன் தாடையை பதித்து “ இன்னும் எத்தனை நாளைக்கு என்னை ஏமாத்தலாம்னு நினைக்கிற? , இனிமேல் நான் கூப்பிட்டதும் வரலைன்னா ஹாஸ்டலில் தங்கி படிக்கிறேன்னு சொல்லிட்டு வீட்டைவிட்டு போயிடுவேன், அதுக்கப்பறம் நீ எப்பவுமே என்னை பார்க்கமுடியாது மான்சி ” என்று மென்மையான குரலில் மிரட்டிய சத்யன் அவளை இடுப்பில் கைவைத்து தூக்கி சோபாவில் அமர்ந்து மான்சியை தன் மடியில் படுக்க வைத்து அவள் இதழ் நோக்கி குனிந்தான்,



மான்சியின் சந்தோஷத்திற்கு அளவேயில்லை, எத்தனை நாட்களாக சத்யன் தன்னை ஒரு பார்வையாவது பார்க்கமாட்டானா? என்று ஏங்கியிருப்பாள், இதோ இன்று அவன் மடியில் ஒரு குழந்தையாகவே தான் கிடப்பதை எண்ணி எண்ணி பூரித்தாள், இப்போதே செத்துவிட சொன்னாலும் அவன் கைகளில் தன் உயிரைவிட தயாராக இருந்தாள் மான்சி, அவன் மீதான கண்மூடித்தனமான காதல் அவளை சிந்திக்க விடாமல் மூளையை மழுங்க செய்தது, அவன் அணைப்பில் ஒரு பதுமையாக கிடந்தாள் மான்சி

அவன் தன் உதடுகளை நெருங்கும் முன்பே தன் இதழ்களை பிளந்து தயாராக இருந்தாள், அவளின் சிவந்த தேன் இதழ்கள் பிளந்து உள்ளே கீற்றாக வரிசையான முத்துக்களை கோர்த்த பற்கள் வெகு கவர்ச்சியாக இருக்க, சத்யன் அந்த தன நாக்கை நீட்டி உதடுகளின் பிளவில் செலுத்தி முத்துப்பற்களை வருடினான், அதுபோல் நீண்ட நேரம் நாக்கை நீட்டி அவளின் இதழ்களையும், பற்களையும் ரசனையுடன் அவன் வருடிக்கொடுக்க,, அவனின் நுனி நாக்கில் இருந்து உமிழ்நீர் சுரந்து மான்சியின் பிளந்த இதழ்களுக்குள் தேனமுதாக வழிய, கோயிலில் கிடைத்த தீர்த்தம் போல் விழிமூடி அவன் உமிழ்நீரை உள்வாங்கினாள் மான்சி

நாவால் வருடிய சத்யன் தன் உமிழ்நீரால் ஈரமான அவளின் இதழ்களை கவ்விக்கொண்டு சுவைக்க, மான்சிக்கு சொர்க்கம் கண்முன்னே வந்துபோனது, அவனின் உதடுகள் செய்த வித்தையில் மயங்கி அரைப்பார்வையாக கண்களை திறந்து அவன் மடியில் கிடந்தாள்,

இதழில் முத்தத்தின் மகத்துவத்தை அவளுக்கு உணர்த்தியபடி அவளின் முதுகுக்கு கீழேயிருந்த கையை உருவிக்கொண்டு மேலே வயிற்றை தடவியபடி சிறுகச்சிறுக மேலேறி அவளின் மலர் பந்துகளை அவளே உணரா வண்ணம் மென்மையாக வருடினான், மென்மையான வருடல் அவன் விரல்களுக்கு போதவில்லை என்றதும் கையை அகல விரித்து மொத்தமாய் அந்த முதிராத தனங்களில் ஒன்றை அழுத்தமாக பற்றினான்

அதுவரை மயங்கி அவன் மடியில் கிடந்த மான்சிக்கு அவன் விரல்களின் அழுத்தம் என்ன நடக்கிறது என்பதை உணர்த்த “ ஏய் என்ற சிறு கூவலுடன் அவன் கையை தட்டிவிட்டு அலறிப்புடைத்து துள்ளி அவன் மடியில் இருந்து எழுந்தவள் அவனைவிட்டு நான்கடி தள்ளி நின்று தன் டாப்ஸை சரி செய்துகொண்டு அவனை ரௌத்திரமாக முறைத்தாள்

அலட்சியமாக தலையை சிலுப்பியபடி எழுந்த சத்யன் “ என்னை உனக்கு ரொம்ப ரொம்ப பிடிக்கும்னு எனக்கு தெரியும், உன்னை எனக்கு பிடிக்கும்னு உனக்கும் தெரியும், அப்புறமா ஏன் மான்சி இன்னும் இந்த மாதிரி ஓவரா சீன் போடுற?” என்று தன் தாயைப்போலவே அலட்சியமான குரலில் சத்யன் கேட்க

மான்சி துடித்துப் போய் அவனை நிமிர்ந்து பார்த்து “ பிடிக்கும்ங்கறதுக்காக இப்படியெல்லாமா பண்ணுவாங்க,, ச்சே அசிங்கம் ” என்று மெல்லிய குரலில் கூறிய மான்சி விட்டாள் அழுதுவிடுவாள் போல் இருந்தது,

சட்டென அவளை நெருங்கிய சத்யன் அவள் தோள்களை பற்றி “ ஏய் எதுடி அசிங்கம்” என்று அவளை மறுபடியும் கம்பியூட்டரின் முன்பு இழுத்துச்சென்று மவுஸை அசைத்து அதே நிர்வாண காட்சியை காட்டி “ இந்த படத்தை நீ பார்க்கும் போது , இதே மாதிரி நீயும் நானும் கிஸ் பண்ணா எப்படியிருக்கும்னு நீ நெனைச்சு பார்த்தியா? இல்லையா? பொய் சொல்லாம சொல்லு?” என்று சத்யன் கோபமாக கேட்க

என்ன சொல்வது என்று புரியாமல் விழித்த மான்சி இல்லையென்பது போல் தலையசைக்க, “ ம்ஹூம் நான் நம்ப மாட்டேன்” என்று பதிலுக்கு தலையசைத்து மறுத்தான் சத்யன்

தலையை குனிந்த மான்சி சிறிதுநேரம் கழித்து ஆமாம் என்று தலையசைக்கவும், அவளை இழுத்து அணைத்துக்கொண்ட சத்யன் “ அப்புறம் ஏன் மான்சி அசிங்கம் அது இதுன்னு பெரிய வார்த்தையெல்லாம் சொல்ற, இதோ பார் நாளைக்கு பொழுது எப்படின்னே யாருக்கும் தெரியாதப்ப இருக்கு நிமிஷங்களை சந்தோஷமாக கழித்துவிட்டு போகலாம் மான்சி” என்று மென்மையாக கூறியபடி அவள் இதழ் நோக்கி குனியவும் கீழேயிருந்து “ மான்சி” என்று ஜானகி அழைக்கவும் சரியாக இருந்தது,

இருவருமே பட்டென்று விலகிக்கொண்டனர், மான்சி தன் உடைகளை சரிசெய்துகொண்டு அவனை பார்க்காமல் அந்த அறையிலிருந்து வெளியேறினாள்

உடலில் ஏற்பட்ட நடுக்கத்தை மறைத்தபடியே கீழே வந்தவளை “ என்ன மான்சி கூட்டி சுத்தம் பண்ண இவ்வளவு நேரமா? விஜயா அம்மா வர்றதுக்குள்ள எல்லா வேலையையும் முடிக்கனும் வா வா” என்ற ஜானகி கூறியதும், எதுவும் பேசாமல் சரியென்று தலையசைத்து விட்டு மற்ற வேலைகளை பார்க்க ஆரம்பித்தாள்,

அன்று இரவு தோட்டத்தில் உலாவும் போது அவளின் காதலன் வரவேயில்லை, மாடியிலிருந்த அவன் அறையின் ஜன்னலை நொடிக்கொரு தரம் நிமிர்ந்து பார்த்தாள், விளக்குகள் அணைக்கப்பட்டு இருட்டாக இருந்தது, வெகுநேரமாகியும் அவன் வராததால் சோர்ந்துபோய் தன் அறைக்கு சென்று படுத்துக்கொண்டாள்

அவன் ஏன் வரவில்லை என்று யோசித்து யோசித்து கசியும் கண்களுடன் வெகுநேரம் கழித்தே உறங்கினாள் மான்சி

மறுநாள் காலை உணவுக்கு சாமிநாதனும் விஜயாவும் மட்டுமே வந்து அமர, சத்யனுக்கு உணவு வேலைக்காரன் ரங்கன் மூலமாக மாடியில் அவன் அறைக்கே போனது, மான்சி தவிப்புடன் மதிய உணவு நேரம் வரை காத்திருக்க, சத்யன் படிக்கும் கல்லூரி வீட்டுக்கு வெகு அருகிலேயே என்பதால் எப்போதும் சத்யன் மதிய உணவு வீட்டில் சாப்பிடுவது தான் வழக்கம், அன்றும் அதுபோல் வந்தவன் கல்லூரி கேண்டீனிலேயே மதிய உணவு சாப்பிட்டு விட்டதாக கூறிவிட்டு தன் அறைக்கு போய்விட்டான்,

அன்று மட்டும் இல்லை அடுத்து வந்த சில நாட்களும் இதேநிலை தொடர மான்சி அழுவதற்க்கென்றே தோட்டத்தில் இருந்து குளியலறையை அடிக்கடி நாடினாள், அவளால் சத்யனின் இந்த அலட்சியத்தை பொறுக்க முடியவில்லை, சந்தர்ப்பம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் அவளை இழுத்து அணைத்து தன் உதட்டால் உரசியவன் இப்போது அவளை ஏறெடுத்தும் பார்க்காதது அவள் இதயத்தை பிசைந்தது குமுறி கண்ணீர் விட்டவளுக்கு அவன் ஏன் அப்படி செய்கிறான் என்று புரியவேயில்லை,



சரியாக எட்டு நாட்கள் முடிந்தது, அதற்குள் மான்சிக்கு பெண்கள் கல்லூரி ஒன்றில் BBA படிக்க சாமிநாதன் ஏற்பாடு செய்திருந்தார், அந்த கல்லூரி சாமிநாதன் வீட்டுக்கு வெகு அருகில் என்பதால் மான்சி விடுதியில் தங்கவேண்டாம் ஜானகியின் அறையில் தங்கிக்கொண்டே கல்லூரிக்கு போய் வரட்டும் என்று ஏற்பாடானது, வீட்டு வேலையும் செய்தமாதிரி இருக்கும் என்று விஜயாவும் இந்த ஏற்பாட்டுக்கு ஒத்துக்கொண்டாள்

மான்சியின் கல்லூரி திறக்க இன்னும் இரண்டு மாதங்கள் இருந்த நிலையில், சத்யனின் பாராமுகத்தால் மனம் நொந்தபடி அமைதியாக தன் வேலைகளை செய்தாள் மான்சி, பத்தாவது நாள் வழக்கம் போல் இரவு பத்தானதும் தோட்டத்தில் வந்து உலாவியவளின் பார்வை சத்யனின் அறை ஜன்னலை ஏறிட்டது

சத்யன் அறையில் விளக்குகள்ஓளிர்ந்தன, ஆனால் ஜன்னல் மூடியிருந்தது, மான்சியின் மனதில் ஒர மூலையில் சந்தோஷம் குமிழியிட அந்த ஜன்னல் திறக்காதா என்று ஏக்கத்துடன் பார்த்திருந்தாள், ம்ஹூம் திறக்கவேயில்லை, நொடிகள் நிமிடங்களாகி , நிமிடங்கள் மணித்துளியாகும் நேரத்தில் மான்சி மனதில் ஒரு முடிவுடன் தன் அறைக்கு போனாள்

பகலெல்லாம் அடுப்படியில் உழைத்த களைப்பில் ஜானகி அயர்ந்து உறங்க, மான்சி அங்கே எறிந்த ஜீரோ வாட்ஸ் பல்பையும் ஆப் செய்துவிட்டு, தனது பாயில் தலையணைகளை வைத்து போர்வையால் மூடிவிட்டு அறையைவிட்டு வெளியே வந்தாள்,,

தோட்டத்துக்கு வந்து சத்யனின் அறையை நிமிர்ந்து பார்த்தாள், இன்னும் லைட் எரிந்துகொண்டிருந்தது கண்ணாடி ஜன்னல் வழியாக தெரிந்தது, மான்சி இன்று அவனுடன் பேசியே ஆகவேண்டும் என்ற முடிவுடன் வீட்டுக்குள் செல்லும் பின் வழியை அடைந்து கதவை திறந்து உள்ளே போய் வீட்டின் ஹாலை அடைந்தாள்

அனைத்து விளக்குகளும் அணைக்கப்பட்டு அந்த பெரிய ஹால் இருளில் மூழ்கியிருக்க சற்றுநேரம் அங்கேயே நின்று கண்களை இருளுக்கு பழக்கப்படுத்திக் கொண்டாள், சற்றுநேரத்தில் அனைத்தும் கண்களுக்கு புலப்பட்டது, சாமிநாதன் விஜயா அறை சலமின்றி இருக்க, மான்சியின் கால்கள் பெரும் தயக்கத்துடன் மாடிப்படிகளை நோக்கி அடியெடுத்து வைத்தது,
பூனை நடைபோட்டு மாடிக்கு சென்றவள், சத்யனின் அறையை நெருங்கியதும் சிறிது தயங்கி நின்று பின்னர் வலதுகை ஆள்காட்டிவிரலை மடக்கி கதவை தட்டினாள், இரண்டு முறை தட்டியபின் “ யார்?” என்று ஒற்றை வார்த்தையில் கேட்டான்

சிறிது தயக்கத்திற்கு பிறகு, “ நான்........ நான்தான் .. மான்சி வந்திருக்கேன்” என்றாள் திக்கித்திணறி...

அடுத்த நிமிடம் கதவுகள் திறக்கப்பட்டாலும், திறந்தவன் அவளை திரும்பியும் பார்க்காமல் போய் கட்டிலில் சாய்ந்து படுத்து தனது லேப்டாப்பை வயிற்றில் தாங்கி விரல்களால் கீபோர்டில் விளையாடினான், மான்சி வந்ததை பொருட்படுத்தாத முகபாவனையுடன்,,

கதவருகே தயங்கி நின்ற மான்சி, அவன் ஏதாவது பேசுவான் என்று காத்திருந்தாள், அவன் இவள் அந்த அறையில் இருப்பதையே கவனியாதவன் போல் லேப்டாப்பில் மும்முரமாக இருந்தான்,

மான்சி தன் தயக்கத்தை உதறிவிட்டு அவனிருந்த கட்டிலருகே சென்று தொண்டையை செருமி தான் இருப்பதை அவனுக்கு உணர்த்த, அவளை நிமிர்ந்து அலட்சியப் பார்வைப்பார்த்து புருவம் உயர்த்தி என்ன என்று கேட்டான் சத்யன்

அவனின் அலட்சியம் பெரிய அவமானமாக இருந்தது மான்சிக்கு, ஆனால் அவமானத்தை விட அதிகமாக காதலால் கசிந்தது அவளின் பிஞ்சு உள்ளம், அவன் மீதான காதல் அவளை தயக்கம் உதறி வாய் திறக்க வைக்க “ ஏன் என்கூட பேசவே மாட்டேங்குறீங்க?” என்றாள், இதை சொல்லி முடிப்பதற்குள் அவள் விழிகள் நீர்மணிகளை சிந்தியது

சத்யன் ஒரு நீண்ட பெருமூச்சுடன் தன் மடியில் இருந்த லேப்டாப்பை பக்கத்தில் வைத்துவிட்டு விரல்களை முறுக்கி சொடுக்கெடுத்தபடி அவளை நிமிர்ந்து பார்த்தவன் “ யாரு நான் பேசலையா?” என்று நிதானமாக கேட்டவன் “ ஆமா நான் ஏன் உன்கிட்ட பேசனும்?” என்று மறுபடியும் அவளையே திருப்பி கேட்க
இப்படி கேட்பவனுக்கு என்ன பதில் சொல்வது என்று புரியாமல் விழித்தாள்

மான்சி, அவனையே பரிதாபமாகப் பார்த்தவளை கண்டு சத்யனுக்கு என்ன தோன்றியதோ “ ஆமாம் மான்சி, நான் சொல்றதுல என்ன தவறு இருக்கு, நான் பேசினா நீ தலையை குனிஞ்சுக்குற, நான் தொட்டா கையை தட்டி விட்டுட்டு ஓடிப் போயிர்ற, என்னை பிடிக்காம தானே நீ இவ்வளவும் செய்ற, அப்படியிருக்கும் போது நான் மட்டும் ஏன் உன் பின்னால பைத்தியக்காரன் மாதிரி சுத்தனும், அதான் என்னை நானே கட்டுப்படுத்திக்கிட்டேன்” என்று சத்யன் நல்லவன் போல் உரையாற்ற ..

மான்சி அதை கேட்டு கொஞ்சம் அதிகப்படியாகவே மயங்கித்தான் போனாள், இவ்வளவு நேரமும் மனதில் இருந்த வருத்தமும் ஆற்றாமையும் இருந்த இடம் தெரியாமல் போக ‘ அய்யோ என்னாலதான் இவரு பேசலையா?’ என்று எண்ணியவள் மறுபடியும் வெட்கத்துடன் தலை குனிந்து “ அது வந்து.......... எனக்கு உங்க முகத்தை பார்க்கவே வெட்கமா இருக்கு, அப்புறம் நீங்க தொட்டா?........” என்று முடிக்காமல் மான்சி நிறுத்த,

சத்யன் கட்டிலில் இருந்து எழுந்து அவளை நெருங்கி நின்று “ நான் தொட்டா? ம் சொல்லு ” என்று அவளை மென்மையாக கேட்க

குரல் அடைக்க மெல்லிய குரலில் “ நீங்க தொட்டா, எனக்கு ஒரு மாதிரியா இருக்கு, அதோட நீங்க எங்கங்கயோ எல்லாம் கை வைக்கிறீங்க, அது ஒரு மாதிரியா இருக்கு, அதனாலதான் நான் ஓடிப் போயிடுறேன், நீங்க அதப்போய் தப்பா எடுக்கிட்டீங்களே?, இது தெரியாம, நீங்க ஏன் என்னை வெறுக்குறீங்கன்னு இந்த பத்து நாளும் எவ்வளவு அழுதேன் தெரியுமா? அப்படியே செத்துடனும் போல இருந்துச்சு?” என்று மான்சி கண்ணீர் கலந்த குரலில் கூறியதும்

சத்யன் அவளை அங்குலம் இடைவெளியில் இன்னும் நெருங்கி நின்று, “ உனக்கு என்னை அவ்வளவு பிடிக்குமா மான்சி?, ஆனா உன் நடவடிக்கை எல்லாம் என்னை ரொம்ப பிடிச்சவள் மாதிரி இல்லை?” என்று மேலும் தூண்டில் போட ,

அவனை சிறு மருட்சியுடன் அன்னாந்து பார்த்த மான்சி “ ஏன் அப்படி சொல்றீங்க? எனக்கு உங்களை ரொம்ப ரொம்ப புடிக்கும்,, நான் என்ன பண்ணா நீங்க நம்புவீங்க?” என்று தானாகவே தூண்டில் மாட்டினாள் மான்சி

குனிந்து அவள் கண்களையே பார்த்த சத்யன் “ நான் சொல்றதை செய்தா நம்புவேன்” என்றான்

அவன் பார்வையின் வீரியம் தாங்காமல் தலை குனிந்த மான்சி “ என்ன செய்யனும் சொலலுங்க?” என்றாள் காதல் வழியும் குரலில்

“ என்னை உனக்கு எவ்வளவு புடிக்கும்னு நிரூபிச்சு காட்டு, உன்னை நம்புறேன்” என்றான் குறும்பான குரலில் சத்யன்

“ அதெப்படி காட்டமுடியும்” என்று அப்பாவியாக கேட்டாள் மான்சி,

“ அது எனக்குத் தெரியாது? உனக்கு என்ன தோனுதோ அதை செய்து நிரூபி?” என்றான் அவளின் இரக்கமில்லாத காதலன்

அவன் என்ன விரும்புகிறான் என்று மான்சிக்கு ஓரளவுக்கு புரிவது போல இருந்தது, சிறிதுநேரம் அமைதியாக நின்ற மான்சி, அவன் ஏற்படுத்திய அந்த அங்குல இடைவெளியை இவள் விலக்கி அவனை நெருங்கினாள், அவன் இடுப்பு பகுதியில் இருந்த டீசர்ட்டை கொத்தாக பற்றிக்கொண்டாள், அவன் நெஞ்சில் தன் இதழ்களை அழுத்தமாக பதித்துவிட்டு அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்,

அவனோ போதாது என்பதுபோல் அதே அலட்சியத்துடன் நின்றிருந்தான்,, மான்சி விழிகளால் சினுங்கியபடி கால் கட்டை விரலால் மெல்ல உயர்ந்து அவன் கழுத்தடியில் தன் இதழ்களை பதித்துவிட்டு நிமிர்ந்தாள், அவன் பார்வையில் அதே அலட்சியமான பாவனையே தெடர “ ம்ஹும்” என்ற சுக பெருமூச்சுடன் பெருவிரலை அதிகமாக அழுத்தி நுனிவிரலில் உயர்ந்து சொரசொரப்பான அவன் தாடையில் தன் மென் இதழ்களை மென்மையாக பதித்துவிட்டு அவனை பார்க்காமலேயே அடுத்த கன்னத்தை திருப்பி அங்கும் தன் இதழ்களின் மென்மையை அவனுக்கு உணர்த்தினாள்,

அவன் இன்னும் அசையாமல் அப்படியே நிற்க,, மான்சி மனதுக்குள் “ சரியான முத்தத் திருடன்” அவனை செல்லமாக வைதவாறு அவன் தாடையை தன் கைகளில் ஏந்தி தன் விழிகளை மூடியவாறு அவன் உதட்டைத் தேடி அதில் தன் ரோஜா இதழ்களை பதித்தாள்

அவ்வளவு நேரம் அலட்சியமாக இருந்த சத்யன் , அவளின் மென் இதழ்கள் தன் உதட்டில் பட்ட அடுத்த நொடி அவளை தன் உயரத்திற்கு தூக்கிக்கொண்டான், அன்று பாதியில் விட்ட முத்தத்தை இன்று தொடர எண்ணி அவள் இதழ்களை கவ்விக்கொண்டான்,

சத்யனின் இந்த ஆர்வமிக்க முத்த வித்தையில் மயங்கிப் போன மான்சி இன்னும் ஏதாவது இருந்தால் தேடி எடுத்துக்கொள் என்பதுபோல் தன் வாயை பிளந்து அவன் உதடுகளுக்கும் அதனை பின்தொடர்ந்த நாவுக்கும் சுலபமாக வழிவிட்டாள், சத்யன் உறிஞ்சிய உமிழ்நீரை திரும்பப்பெறும் ஆவேசத்தில் அவள் சரமாரியாக அவன் உதடுகளை கவ்வி உறிஞ்சினாள்

முன்பு முத்தமிட்டபோதே மான்சிக்கு சிகரெட் வாசனையுடன் கூடிய சத்யனின் வாய் வாசனை ரொம்ப பிடித்துவிட்டது, இப்போது அவன் உமிழ்நீரும் சேர்ந்துகொள்ள அவளுக்கு இன்பத்தின் உச்சிக்கு எடுத்துச்சென்றது

அவளின் பின்புறத்தில் கைவைத்து தூக்கிய சத்யன் இதழ்களை சுவைத்தபடியே அவளை எடுத்துச்சென்று கட்டிலில் பூவைப்போல் கிடத்தி தானும் அவள் பக்கத்தில் சரிந்து நெருங்கி அவளை பாதியாக அணைத்துக்கொண்டான்,

அவன் கட்டில் கிடத்திய போது ஏற்படாத நடுக்கம் அவன் அணைத்ததும் ஏற்ப்பட்டது மான்சிக்கு, மெதுவாக அவனை விலக்கி எழுந்தவளைப் பார்த்து முறைத்த சத்யன் “ எனக்குத் தெரியும் நீ இப்படித்தான் பண்ணுவேன்னு” என்று முறைப்புடன் கூறி சுவர் பக்கமாக திரும்பி படுத்துக்கொண்டான்

மான்சிக்கு கண்ணீர் வரும்போல் இருந்தது , மெதுவாக அவன் தோளில் கைவைத்து “ கிஸ் பண்றது பரவாயில்லை, ஆனா இந்த மாதிரி இருக்குறது ரொம்ப தப்பில்லையா?” என்று மெல்லிய குரலில் கேட்க..

சட்டென்று அவள் பக்கம் திரும்பிய சத்யன் “ எதுடி தப்பு? உனக்கு என்னை பிடிக்கும், எனக்கு உன்னை பிடிக்கும், அப்போ எதுவுமே தப்பில்லை” என்று அவன் சொல்ல

மான்சியின் முகத்தில் மாற்றமில்லை அதே கண்ணீர் கண்களில் அவனைப் பார்த்தாள்,

சத்யனின் கண்கள் கோபத்தில் மின்ன அவள் தோள்களைப் பற்றி “ இதோபாரு மான்சி நான் உன்மேல ரொம்ப ஆசை வச்சிருக்கேன், ஆனா நான் நெருங்கும் போதெல்லாம் நீ விலகுறது எனக்கு வெறுப்பா இருக்கு, ரெண்டு பேருக்கும் இருக்குற ஆசைகளை கூட நிறைவேத்தாம யாருக்கு பயந்து நாம வாழனும் மான்சி,, ஆனா ஒன்னு மட்டும் தெரிஞ்சுக்கோ? இவ்வளவு மனசுல ஆசையை வச்சுகிட்டு நாளைக்கே நான் ஏதாவது ஆக்ஸிடெண்ட்ல செத்துட்டேன்னு வையி ‘ அய்யோ அவனோட கடைசியா கேட்ட ஆசைய கூட நிறைவேத்தலையேன்னு நீதான் காலம் பூராவும் கண்ணீர் விடனும்” என்று சத்யன் சரியான படி ஒரு அஸ்திரத்தை ஏவியதும், அதன் இலக்கை சரியாக சென்று தாக்கியது அந்த அஸ்திரம்

அய்யோ என்ற கதறலுடன் அவனை இறுக்கி அனைத்த மான்சி, அவன் முகமெல்லாம் எச்சில்த் தெரிக்க ஆவேசமாக முத்தமிட்டு அவனை திணற வைத்துவிட்டு, அவளின் எச்சில்ப் பட்ட அவனின் ஈர முகத்தை தன் கைகளில் தாங்கி “ என்ன வார்த்தை சொல்லிட்டீங்க, நீங்க நூறு வயசுக்கு மேலே வாழனும், இனிமேல் ஆக்ஸிடெண்ட் அது இதுன்னு பேசினீங்க அப்புறமா அதை கேட்க நான் இருக்கமாட்டேன் ஆமா” என்று கண்ணீர் வழிய குழந்தையாய் கூறியவள் அவன் முகத்தையே சிலவிநாடிகள் உற்றுப்பார்த்து “ இப்போ உங்களுக்கு என்ன வேனும், என்னிக்கு இருந்தாலும் என்கிட்ட இருக்குற எல்லாமே உங்களுக்குத்தான், அது இப்பவே உங்களுக்கு வேனும்னா எடுத்துக்கங்க, நான் தடை சொல்லமாட்டேன்” என்று மான்சி காதல் பொங்க ரகசிய குரலில் சொன்னதும் சத்யன் அவளை வாரியெடுத்து தன் நெஞ்சில் போட்டுக்கொண்டான்,

அவனின் இளமை ததும்பும் பரந்த மார்பில் மான்சி ஒரு புறாக்குஞ்சாய் அடங்கினாள், சத்யனின் விரல்கள் அவள் உடலை வீணையாக்கி மீட்ட ஆரம்பிக்க “ ஜானகி அம்மாச்சி சீக்கிரமா எழுந்துடுவாங்க” என்று அவனுக்கு ரகசிய தகவல் சொன்னாள் மான்சி

“ ம்ஹும்’ என்ற ஓங்காரத்துடன் அவளை புரட்டி கட்டிலில் படுக்கவைத்துவிட்டு சத்யன் கட்டிலில் இருந்து இறங்கி தனது டீசர்ட்டை அவிழ்த்து விட்டு மறுபடியும் அவளருகே படுத்தான், மான்சி வெட்கத்தால் விழி மூடியிருக்க, அவள் இமைகளின் சத்யன் முத்தமிட்டதும் அவள் இமைக்கதவுகள் உடனே திறந்து கொண்டது,

எதிரில் இருந்தவனின் முகத்தில் இருந்த சந்தோஷத்தைப் பார்த்த மான்சிக்கு, இந்த சந்தோஷத்திற்கு எதை வேண்டுமானாலும் காணிக்கையாக கொடுக்கலாம், என்று எண்ணி அவன் முகத்தை தன்னருகே இழுத்தாள்,

மீண்டும் ஒரு முத்தத் திருட்டில் ஆரம்பித்த அவர்களின் உறவு, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மோகத் திருட்டுக்கு மாறியது, அந்த இளவயதில் காமத்தில் கைதேர்ந்த சத்யன் அவளே அறியாமல் அவள் உடைகளை ஒவ்வொன்றாக களைந்தான், இதுவரை ஆடைகளின் மேலாக அவன் ரசித்த அவள் உடலை ஆடைகளின்றி அணுவணுவாக ரசித்த சத்யன் முதலில் தன் விரல்களால் அவள் உடலின் அத்தனை பாகங்களையும் மென்மையாக வருடினான், பிறகு தன் முரட்டு உதடுகளால் ஆவேசமாக ஆளுமை செய்தான், பிறகு தன் நாவால் அவள் உடலை அர்ச்சித்தான், ஒரு கட்டத்தில் விரல்கள், உதடுகள், நாவு, என மூன்றாலும் அவளின் அழகு உடலில் காமப் போரிட்டான்

அவள் உடலில் மிகவும் பிடித்த இடமானது அவளின் வென்பஞ்சு மார்புகள், அவற்றைப் பார்த்துப்பார்த்து அதிசயித்தான் சத்யன், மான்சியின் வயதுக்கேற்ற முதிராத அளவான மார்புகள், இப்படி அப்படி சரியாமல் போர் வீரனின் நிமிர்வுடன் திமிராக நின்றன, அதன் நடுவே கறுப்புமின்றி சிவப்புமின்றி செம்மண் நிறத்தில் ஒரு வட்டம் அதன் நடுவே இது முகப்பருவோ என்று சந்தேகம் கொள்ளவைக்கும் சின்னச்சிறய காம்புகள், வெகுநேரம் அந்த அற்புதங்களை பார்வையிட்டான் சத்யன்

அவனின் வருடல்களுக்கு, சிலநேரங்களில் இன்பத்தில் விழிமூடிய மான்சி, சிலநேரங்களில் துன்பத்தில் விழிமூடினாள், சிலநேரங்களில் தவிப்புடன் தன்நிலை மறந்து சுகமாக முனங்கியவள், சிலநேரங்களில் தவிர்க்கமுடியாத தன்நிலையை எண்ணி சோகத்தில் முனங்கினாள், அவளின் உடல் மெல்ல மெல்ல அவனின் ஆளுமையின் கீழ் வந்தது , அவன் மனம் அறுபது சதவிகிதம் ஆதரித்தது நாற்பது சதவிகிதம் எதிர்த்தது,

சத்யன் அவள் உடலில் இறுதிப் போர் தொடுக்க ஆசைப்பட்டு தன் இடுப்பில் மிச்சமாக இருந்த நிஜாரை உறுவி எறிந்துவிட்டு அவள் மீது தாவி ஏறி அவள் வெட்கத்தால் போர்த்தியிருந்த போர்வைக்குள் புகுந்தான், போர்வைக்குள் புகுந்த அதே வேகத்தில் தன் காலால் அவள் வாழைத் தொடைகளை விரித்து அவள் பெண்மைக்குள் தனது ஆண்மையையும் புகுத்த முயன்றான், மான்சியின் பதினேழு வயது இளம் பூ தடாகம் அவனின் முரட்டு ஆண்மைக்கு துளிகூட வழிவிடாமல் முரண்டியது

பலமுறை முயன்று தோற்ற சத்யன் இடையூறாக இருந்த போர்வையை விலக்கி தூர எறிந்தான், போர்வை விலகியதும் கூச்சத்துடன் கால்களை இடுக்கிய மான்சி புரண்டு படுக்க முயன்றாள், அவளை புரள விடாமல் இடையை இறுகப் பற்றிய சத்யன் “ மான்சி இன்னும் கொஞ்சநேரம் தான் என்னை ஏமாத்தாதே?” என்றபடி அவள் கால்களை மறுபடியும் விரித்து சற்று முரட்டுத்தனமாக தனது உளவாளியை உள்ளே அனுப்பினான்,

கோட்டைவாசல் மூடியிருக்கிறது என்று முட்டி நின்றான் உளவாளி, கோட்டைச்சுவர்களை தகர்த்துவிட்டு உள்ளே நுழையச் சொன்னான் சத்யன், உத்தரவை ஏற்ற உளவாளி முட்டிமோதி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உள்ளே நுழைந்தான், அவனின் ஒவ்வொரு மோதலுக்கும் வலியால் கண்ணீருடன் உதடுகடித்து பொறுத்துக்கொண்டாள் மான்சி, அவள் கைகள் படுக்கை விரிப்பை கசக்கி பிய்த்தது,

வெற்றிகரமாக உள்ளே நுழைந்து இறுதியாக தடுத்த உட்புறச் சுவற்றை ஒரே அடியாக தகர்த்துவிட்டு அவளின் கருவறை மாளிகையின் கதவை தட்டியது சத்யனின் ஆண்மை, இறுக்கமான உட்புறச் சுவர்கள் தகர்ந்ததால் சேதாரம் இருவருக்கும் என்றானது, நெருப்பாய் எறிந்தது சத்யனி உறுப்பு, உலைக்களத்தில் இருந்து எடுத்த காச்சிய இரும்பை உள்ளே விட்டதுபோல் இருந்தது மான்சிக்கு, அவன் எடுத்துவிட மாட்டானா என்றிருந்தது அவளுக்கு, என்ன ஆனாலும் முன்வைத்த காலை பின்வைக்க கூடாது என்ற முடிவுடன் அவளை இறுக்கி அணைத்துக்கொண்டு சிறிதுநேரம் அமைதியாக அவள்மீது கிடந்தான்,

தனது பெண்மை தகர்க்கப்பட்டு விட்டது என்று மான்சிக்கு புரிந்தது, இவ்வளவு மோசமான வலியை கொடுக்கும் இதற்காகவா இவன் இப்படி அலைந்தான் என்று எண்ணியபடி அவன் அணைப்பில் சுருண்டு கிடந்தாள் மான்சி 

சத்யனுக்கு சற்று வலி குறைந்ததும் அவள் காதருகே குனிந்து “ இப்போ வலி இல்லையே மான்சி, மெதுவா செய்யட்டுமா?” என்று அனுமதி கேட்டவன், அவள் அனுமதிக்கும் முன் அராஜகமாக தனது இயக்கத்தை ஆரம்பித்தான், அவனின் வேகத் தாக்குதலில் அதிர்ந்த மான்சியின் மெல்லிய உடலை இருகையால் பற்றிக்கொண்டு இயங்கினான் சத்யன்,

முதலில் அதிகமான வலியில் ஆரம்பித்த புணர்ச்சி, போகப்போக மிதமான சுகமாக மாற, மான்சி கண்கள் சொருக அனுபவித்தாள், சத்யனின் இறுதி தாக்குதலின் போது அவளிடம் மிச்சமிருந்த நாற்பது சதவிகித எதிர்ப்பும் காணாமல் போக, முழுமனதுடன் அவனை இறுக்கி அணைத்து, தன் கால்களால் அவன் இடுப்பை சுற்றி வளைத்தாள்,

மான்சியின் மீதான சத்யனின் நீண்டநாள் ஆசை வெறியாக மாற ஆக்ரோஷத்துடன் அவள் பெண்மையை தகர்த்து தனது அணுக்களை அவள் கருவறையில் கொட்டித் தீர்த்தான், அவன் ஆண்மையின் துடிப்பு அடங்காமல் கடைசிச் சொட்டுவரை அவளுக்குள் வடியவிட்டது

மான்சிக்கு எல்லாம் புரிந்தது, தனக்கு என்ன நடக்கிறது என்று அவள் பெண்மை அறிந்து கொண்டது, வலிகள் போய் சுகங்களின் மிச்சம் அவள் உடலில் தேங்கி நிற்க, உடல் நடுங்க தன்மீது கிடந்தவனை ஆறுதலாக அணைத்துக்கொண்டாள்

பெரியப்பெரிய மூச்சுகள் விட்டு ஒரு நிதானத்துக்கு வந்த சத்யன் அவளின் இருபுறமும் கையூன்றி எழுந்து அவள் முகத்தைப் பார்த்து உண்மையான சந்தோஷத்துடன் “ மான்சி இதுபோல என்னைக்குமே நான் அனுபவிச்சதில்லை, சொர்க்கம்டி உன் உடம்பு ” என்று கூறி அவளை உதட்டில் அழுத்தி முத்தமிட்டான்
பிறகு அவன் முதலில் இறங்கி கீழே கிடந்த மான்சியின் உடைகளை பொறுக்கி அவள்மீது போட்டு “ மான்சி நேரமாச்சு எழுந்து பாத்ரூம் போய் க்ளீன் பண்ணிகிட்டு வா நான் உன்னை தோட்டத்தில் விட்டுட்டு வர்றேன் ” என்று கூற

சரி என்பது போல் தலையசைத்து எழுந்தவள் அவளின் உடைகளை அள்ளிக்கொண்டு பாத்ரூமுக்குள் நுழைந்தாள், தண்ணீரை திறந்துவிட்டு தன்னை சுத்தம் செய்தவள் கால்களில் வழிந்த உதிரத்தை கண்டு கண்கலங்கினாள், தான் இனிமேல் கன்னியல்ல என்ற எண்ணம் அவள் நெஞ்சில் நங்கூரமாக வலுவாக இறங்கியது, ரத்தகரையுடன் தன் கண்ணீர் கரையையும் சேர்த்து கழுவிவிட்டு உடைகளை அணிந்துகொண்டு வெளியே வந்தாள் மான்சி

சத்யன் நிஜாரும் டீசர்ட்டுமாக அவளருகில் வந்து “ வா மான்சி போகலாம்” என்றான் 

அவன் முகத்தைப் பார்க்க கூசி “ பரவாயில்லை நானே போய்க்கிறேன்” என்றவளை தடுத்து அறைக்கதவை திறந்து அவளோடு வெளியே வந்து மாடிப்படிகளில் மெதுவாக இறங்கினார்கள் , சத்யனின் விரல்கள் அவள் இடுப்பை அழுத்தமாக பற்றியிருந்தது, மான்சிக்கு இருந்த மனநிலையில் இந்த பற்றுதல் ஆறுதலாக இருக்க அவனை ஒன்றியபடியே வந்தாள்
தோட்டத்துக்கு வந்து மான்சியின் அறையை பார்த்து அங்கேயே நின்ற சத்யன் “ ம் போ மான்சி” என்றான்

மான்சி அவனைப் பார்க்காமலேயே தன் அறையை நோக்கி நடக்க அப்போது எங்கிருந்தோ வந்த சத்யன் வீட்டு நாய் பிரவுனி மான்சியின் பாவாடையை பற்றி இழுக்க, பயத்தில் மான்சி ஓவென்று அலறியதும் சத்யன் ஒரே எட்டில் அவளை நெருங்கி அவளை இழுத்து அணைத்து “ ஸ்ஸ்ஸ் சத்தம் போடாதே மான்சி” என்றான் ரகசியமாக,

சத்யனை கண்டதும் நாய் வாலை குழைத்துக் கொண்டு அவன் கால்களை நக்கியது, மான்சியின் நடுக்கம் நிற்காததால் முதுகை வருடிய சத்யன் “ பிரவுனி ஒன்னும் பண்ணாது மான்சி, இந்த நேரத்தில் உன்னைப் பார்த்ததும் வந்துருக்கு அவ்வளவுதான் பயப்படாதே , நாளையிலிருந்து பிரவுனியை நல்லா பழக்கப்படுத்திக்க, இனிமேல் ஒன்னும் பண்ணாது” என்று ஆறுதலாய் கூறிவிட்டு மான்சியின் அறைவரை அவளை நடத்திச்சென்று “ ம் போ மான்சி ” என்றான் ரகசியமாக

மான்சி கரைபடிந்த கண்களோடு அவனை நிமிர்ந்து பார்க்க, சத்யன் அவளை மறுபடியும் அணைத்து சிறிதுநேரம் அமைதியாக நின்று, பிறகு மெல்லிய குரலில் “ மான்சி இதை அசிங்கம், கேவலம், அவமானம்னு நெனைக்காதே, நம்முடைய தேவையை தீர்த்துகிட்டதா நெனைச்சுக்க, மற்றபடி நடந்தது தவறு ஒன்னும் இல்லை மான்சி, நம்ம ரெண்டுபேருக்கும் தேவைகள் இருந்துச்சு, அதை தீர்த்துகிட்டோம், அவ்வளவுதான், வீனா மனசை போட்டு குழப்பிக்காம நிம்மதியா இரு, இந்த நிமிஷம் கிடைச்ச சந்தோஷத்தை மட்டுமே நினைச்சுப் பாரு மான்சி, நாளைக்கு வரப்போற துன்பத்தை யோசிக்காதே" என்று புதுமையான தத்துவம் ஒன்றை சொல்லிவிட்டு அவளை அறைக்குள் அனுப்பினான்,



அறைக்குள் நுழைந்து கதவை சாத்திவிட்டு தன் படுக்கையில் விழுந்த மான்சி, நடந்தவைகளை எண்ணி கண்ணீர் விட்டாலும் சத்யனின் ஆறுதலான அணைப்பும் வார்த்தைகளும் அவளுக்கு ஓரளவுக்கு தைரியத்தை கொடுத்தது,

ஆனால் இந்த இளம் பேதை பெண் சத்யன் வார்த்தைகளில், நடத்தையில் இரண்டு விஷயங்களைப் பற்றி யோசிக்கும் திறனை இழந்திருந்தாள்,,
ஒன்று, அவன் உன்னைப்பிடிக்குது, உன்மேல் ஆசை வச்சிருக்கேன் என்றெல்லாம் சொன்னானே, ஏன் ஒருமுறை கூட காதலிக்கிறேன் என்று சொல்லவில்லை?,,
இரண்டு,, இவ்வளவு நேரம் நடந்த உறவில் அவனுடைய ஈடுபாடும், திறமையும் எப்படி ஏற்பட்டிருக்கும்?? இத்தனை வித்தைகளை எப்படி கற்றான்?
இவை இரண்டையுமே மான்சியின் காதல் மனது யோசிக்கவேயில்லை

அதுமட்டுமின்றி இப்போது நடந்த சம்பவத்தால், தன் வாழ்க்கையிலும் உடலிலும் ஏற்ப்படப் போகும் மாற்றங்களையும், அதனால் ஏற்படப்போகும் அவமானங்களையும் பற்றிகூட மான்சி யோசிக்கவில்லை

இதைப்பற்றி கொஞ்சமும் யோசிக்காத இந்த முட்டாளுக்கு எல்லாம் புரிய வரும்போது இவளின் நிலை என்னவாக இருக்கும்?????