"ஆமா என்னை, பெயர் சொல்லி,அப்புறம் வாடா, போடான்னு கூப்பிடுவியே இப்போ கூப்பிட மாட்டியா?".
கோபம் குறைந்து திருப்பி உட்கார்ந்து அவன் முகத்தை பார்த்து கொண்டே, "நிரு கண்ணா. தனிமைல உன்னை நான் எப்படி வேனாம்னாலும் கூப்பிடுவேன். ஆனால் வெளியே மத்தவங்க முன்னால உன்னை விட்டு கொடுக்க மாட்டேன்.இந்த டீல் ஓகேவா".
"ஓகே தான். ஆனால் தனிமையில் இருக்கும் போது கொஞ்சம் ஓவரா போகாம பாத்துக்கம்மா தாயே"என்று கெஞ்சுவது போல் கேட்க பக்பகவென்று சிரிக்க ஆரம்பித்தாள்.
"ப்ரொபசர் சார் எனக்கு நீங்கதான் காதல் படத்தை சொல்லி கொடுக்கணும்" என்று கிண்டலோடு கேட்க,"காதல் பாடத்தில் நான் இன்னும் மாணவன் தான். ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து கத்து கொள்ளலாமா?"
"உம்", என்று பதில் சொன்ன ஷிவானியை தோளை பிடித்து அமர்த்தி தாடையை தனது வலது கையால் உயர்த்தி கண்களை ஊடுருவி பார்க்க மெய்சிலிர்த்து போனாள்.
மெதுவாக தனது தலையை குனிந்து நெற்றியில் முத்தமிட, தொடர்ந்து இரண்டு கண்கள், காதுகள், உதடு, கழுத்து என்று முத்திரை பதிக்க, இன்ப வேதனையில் தவிக்க ஆரம்பித்தாள்.
தனது சட்டையை கழட்ட, ஓரக்கண்ணால் அந்த கட்டழகனை கண்களால் பருகினாள். அவளை இரு கைகளையும் நீட்டி அழைக்க,ஓடி வந்து தஞ்சம் புகுந்தாள்.
மெதுவாக ஒவ்வொரு உடையாக அவளிடம் இருந்து கழட்டி நிரஞ்சன் விடை கொடுக்க, வெட்கத்தால் அவனை கட்டி தழுவி கொண்டாள். இரு கைகளால் அவளை தூக்கி கட்டிலில் கிடத்தி தனது வேட்டியை கழட்டி, அவள் மீது படர, தவித்து போனாள்.
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அந்த அழகு ஓவியத்தை அவன் ஆக்ரமிக்க, காம பாடத்தில் மாணவர்களான இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் வெற்றி கொள்ள தவித்தார்கள்.இடுப்பில் இருந்த உள்ளாடைக்கு அவன் விடுப்பு கொடுக்க, மெதுவாக தனது ஆண்மையை அழுத்தி உள்ளே அனுப்ப, அவள் பெண்மை பெட்டகத்தில் செல்ல முடியாமல் தவித்தது.
நிரஞ்சனின் தவிப்பை உணர்ந்த அவள் 'பாவம் உதவி செய்யலாம்' என்று காலை விரித்து கொடுக்க ஒரு வழியாக உள்ளே நுழைந்தது.
மெதுவாக உள்ளே செல்ல செல்ல, அவளுக்கு சொல்ல முடியாத அளவுக்கு இன்ப வேதனை. உதடுகளை கடித்து கொண்டு முனக,நிரஞ்சன் "வலிக்குதா கண்ணா. நான் வேணா எடுக்கட்டுமா" என்று கரிசனத்தோடு கேட்க, "எடுக்கவேண்டாம். ஆனால் மெதுவாக பண்ணுங்க என்று அன்பு கட்டளை இட, உள்ளே வெளியே என்று தனது ஆட்டத்தை தொடர்ந்தான்.
ஒரு வழியாக முழுக்க நுழைத்து வெற்றி கொடி நாட்ட,ஷிவானி கண்களில் கண்ணீர்.
அவனை இறுக்க கட்டி கொண்டு, "தேங்க்ஸ் நிரு. எனக்கு இப்போதான் நிம்மதி. எனக்கு உன்னை மாதிரி ஒரு குழந்தைதான் வேண்டும்.சீக்கிரம் பெத்துக்கணும். சரியா?" என்று அன்போடு கேட்க, 'சரி' என்று சொல்லி கொண்டே தனது ஆட்டத்தை தொடர்ந்தான்.
இருவரும் தொடர்ந்த அந்த காம களியாட்டம் முடியும்போது மணி இரவு ஒன்று.
இருவரும் களைப்போடு உறங்கி விட, காலையில் முதலில் எழுந்த ஷிவானி, அவன் விழித்த போது முத்த மழை பொழிய திணறி போனான்."ஏய் ஏய் என்னடா, எப்போ எழுந்துறிச்ச."
"ஒரு அரை மணி நேரத்துக்கு முன்னால எழுந்தேன். நீங்க முழிக்கிற வரைக்கும் வெயிட் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தேன்.தேங்க்ஸ் நிரு டியர்".
"எதுக்கு "
"எல்லாத்துக்கும்தான்" என்று அழுத்தி சொல்ல, நிரஞ்சனுக்கு புரிந்தது.
"எழுந்துறி நிரு. டைம் எட்டு ஆச்சு. எனக்கு பசிக்குது கீழே போய் சாப்பிடலாம், ப்ளீஸ்டா". அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு கெஞ்ச, மெல்ல படுக்கையில் இருந்து எழுந்தான்.
இருவரும் சேர்ந்து குளித்து விட்டு சாப்பிட ரிசப்சன் அருகில் இருந்த ரெஸ்டாரன்ட் வர, அங்கே வந்த "குணசேகர் என்ன மச்சான். நேத்து ராத்திரியம்மாவா" என்று கேட்க, "இல்லை மச்சான் ஒரே அதிரடிதான்" என்று சொல்லி விட்டு சிரிக்க 'அவர்கள் என்ன பேசுகிறார்கள்'என்று தெரியாமல் பாவமாக விழித்தாள் ஷிவானி.
அருகில் இருந்த கீதா "என்ன ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து சின்ன பொண்ணை கிண்டல் பண்ணுறீங்களா தொலைச்சு புடுவேன் ஆமா" என்று கண்ணடித்து விட்டு "வாடா கண்ணு" என்று அன்போடு ஷிவானியை அணைத்து கொண்டாள்.
கிண்டல் பேச்சோடு அவர்கள் பேசி கொண்டு சாப்பிட்டு முடிக்க, ஒன்பது மணி அளவில் வீர ராஜு, பத்மா இருவரும் வந்தனர்.
பத்மா ஷிவானி முகத்தில் தெரிந்த சந்தோசக்களை கண்டு எல்லாம் நல்லபடியாக முடிந்தது என்று புரிந்து கொண்டாள்.
அக்கா, அத்தான், பையன்ரிஷி அனைவரும் மதியம் ட்ரெயினில் ஹைதராபாத் போய், நள்ளிரவு பிளைட்டில் யுஎஸ் செல்ல முடிவு செய்தனர்.
"தம்பி நீ தஞ்சாவூர் ஒரு தடவையாவது போய் நம்ம சொந்தக்காரங்களை பார்த்துட்டு வந்துடு" என்று சொல்ல மெளனமாக தலை அசைத்தான்.
ஷிவானியை தனியே அழைத்து, "இவன் கல்யாணம் பண்ணிக்க மாட்டேன்னு சொன்னான். நீ தான் இவன் மனசை மாத்தின. உனக்கு நன்றிம்மா".
"எதுக்கு அண்ணி எனக்கு போய் எதுக்கு இதல்லாம் சொல்லிட்டு. எனக்கு கூச்சமா இருக்கு."
"நீ அவனோட தஞ்சாவூர் ஒரு தடவையாவது போயிட்டு வா. அது உன்னோட புகுந்த வீடு. உனக்கும் ரொம்ப பிடிக்கும்."
தனசேகர், நிரஞ்சனை கிண்டல் செய்தார். "மச்சான் நீ என்னோட தங்கச்சியை ஒழுங்கா பாத்துக்கோ. இல்லைனா நான் பிரச்சனை பண்ணிடுவேன். என்னம்மா ஷிவானி, சட்டு புட்டுன்னு எங்க ரிஷிக்கு ஒரு நல்ல பெண்ணை பெத்து கொடுங்க. நாங்க காத்து இருப்போம். சரியா" என்று சொல்லி விட்டு, நிரஞ்சனை பார்த்து "நீ கலக்கு மச்சான்" என்று கண்ணடித்தார்.
அடுத்த மூன்று நாட்களும் அமராவதி கோவில், நரசிம்ஹா கோவில், வைசாக் சிம்மாசலம் கோவில், பீச் என்று காதல் பறவைகளாக இருவரும் திரிந்து வந்தனர்.
எப்போது டிஜிபி யிடம் இருந்து நிரஞ்சனுக்கு அழைப்பு வருமோ என்று மனதுக்குள் நடுங்கி கொண்டு இருந்தாள் ஷிவானி.
'என்னதான் உன்னோடு ஒரு நாள் வாழ்ந்தாலும் போதும்' என்று காதல் வசனம் பேசி திருமணம் செய்து செய்து கொண்டாலும் இந்த நான்கு நாட்கள் நிரஞ்சனிடம் பழக பழக அவன் பரந்த மனது புரிந்து போனது. யார் மீதும் அவ்வளவு சீக்கிரத்தில் கோபம் கொள்வதில்லை. 'ஆனால் எனக்கோ எதுக்கு எடுத்தாலும் கோபம் வருகிறது. எப்படி உன்னால மட்டும் இப்படி இருக்க முடியுது நிரு'என்று கேட்டால் சிரிப்புதான் பதிலாக வரும்.
வரவே கூடாது என்று அவள் வேண்டிக் கொண்டு இருந்த அந்த போன் கால் கடைசில் வந்து விட்டது.
பேசியது டி ஜி பி தினேஷ் ரெட்டி.
"சொல்லுங்க சார்."
........"இப்போ விசாகபட்டினத்தில இருக்கேன்."
........"ஓகே சார்"
........"நீங்க சொன்ன மாதிரி பண்ணிடலாம்."
........"ஷி இஸ் பைன்"
........"ஓகே சார், கேட்டதா சொல்றேன்."
போனை வைத்து தன் முகத்தையே பார்த்து கொண்டு இருந்த ஷிவானியை பார்த்து, டிஜிபி தான் லைன்ல வந்தார்.
"தெரியும். என்ன சொன்னார்."குரலில் சுரத்தை இல்லை.
"நாளைக்கு ஹைதராபாத் கிளம்பிவர சொன்னாரு."
"புதன் கிழமை (28ம் தேதி) Operation Nippu-2 ஆரம்பிக்கனும்னு சொல்லி இருக்காரு. அப்புறம்உன்னை விசாரிச்சார்."
"ஓ அப்படியா."
"சரி நாம கிளம்பலாம்". மாலை கிளம்பிய விசாகா எக்ஸ்பிரஸ் ட்ரெயினில் கிளம்பி விஜயவாடா வந்தபோது நள்ளிரவு ஒரு மணி.
வீட்டில் ஷிவானியின் அறையிலே தங்கி இருக்க முடிவு செய்தார்கள்.பயண களைப்பு இருந்தாலும், ஷிவானிக்கு தூக்கம் வரவில்லை.அப்பா சொன்ன கடந்த கால சம்பவங்கள் அவள் மனதில் ஓடின.
போன தடவை காட்டுக்குள் நடந்த Operation Fire வேட்டையில் நிரஞ்சன் பெற்றோர் இருவரும் கொல்லப்பட்டது நினைவுக்கு வந்தது.அந்த படுகொலைக்கு பழி வாங்க சமயம் வந்து விட்டது. இப்போது தடுத்தால் அது பாவம் மட்டும் இல்லை, அரசாங்கத்துக்கு எதிரான நடவடிக்கையும் கூட.
'ஒரு வேளை என்னோட நிருவுக்கு ஏதாவது ஆகி விட்டால், அய்யய்யோ', அந்த நினைப்பே அவளுக்கு மனதில் பயத்தை வரவழைத்தது.தான் ஒரு வீரனின் மனைவி பயப்படக்கூடாது என்று தன்னை தானே சமாதான படுத்தி கொண்டாள்.
"என்ன ஷிவானி தூங்கலையா?" என்று கேட்டபடி படுக்கையில் அவள் அருகில் படுத்து கிடந்த நிரஞ்சன் கேட்க, "ஒண்ணும் இல்லை தூக்கம் வரலை"என்று தடுமாறி பதில் சொல்ல, அவளை கட்டி கொண்டே கொஞ்ச நேரத்தில் உறங்கி விட்டான்.
தூங்காமல் இரவு முழுக்க விழித்து இருந்தாள் ஷிவானி.
காலை ட்ரெயினில் நிரஞ்சன், வீரராஜு இருவரும் கிளம்ப ஷிவானி, பத்மா அவர்களை வழி அனுப்பி வைத்தனர். ட்ரெயின் போகும் வழியில் டி ஜி பி யிடம் இருந்து போன் வந்தது.
ஹைதராபாத் போகாமல் வழியில்வாரங்கல் ரயில் நிலையத்தில் இறங்க சொல்ல, மதியம் பனிரெண்டு மணி அளவில் வாரங்கல் ரயில் நிலையம் வர ஏற்கனவே காத்து இருந்த ஜீப்பில் இருவரும் கிளம்பினர்.
கடுமையான வெயில் வாட்டி எடுக்கவரும் வழியில் சாப்பிட்டு விட்டு காட்டு பகுதியை அடையும் போது இருட்ட தொடங்கி விட்டது.
ஏற்கனவே இருநூறு பேர் கொண்ட போலிஸ் படை துப்பாக்கி மற்றும் ஆயுதங்களுடன் காத்து இருக்க, தங்கள் தலைவனை கண்டவுடன் மகிழ்ச்சியில் சூழ்ந்து கொண்டனர். அதில் இருந்த பல பேர் ஏற்கனவே நிரஞ்சனுடன் சேர்ந்து (Operation Fire) பணி ஆற்றியவர்கள்.ஆதலால் அவனை நிப்பு நிப்பு என்று அன்போடு அழைக்க, அவர்கள் அன்பில் கண் கலங்கி போனான்.
ஷிவானிக்கு போன் செய்து விபரத்தை சொல்லி விட்டு தாக்குதல் முடிந்தவுடன் கூப்பிடுவதாக சொல்லி விட்டு போனை வைத்தான்.ஷிவானி குரலில் இருந்த கலக்கம் அவனுக்கு ஏதோ செய்தியை சொன்னது.
கூட்டத்தை மூன்றாக பிரித்து ஒவ்வொருவரும் ஒரு திசைக்கு செல்ல வேண்டும் என்றும் எல்லோரும் சந்திக்க வேண்டிய இடம்இதுதான் என்று தனது கையில் இருந்த அந்த காட்டின் மேப்பை பார்த்து, ஒரு இடத்தை காண்பிக்க அந்த இடம் தான் போன தடவை நிரஞ்சன் பெற்றோர்கள் கொலை செய்யப்பட்ட இடம் என்று அருகில் இருந்த வீர ராஜு புரிந்து கொண்டார்.
'சரியான இடத்தை தான் குறித்து இருக்கிறான் நிப்பு'. மனதுக்குள் சபாஷ் சொல்லி கொண்டார்.
'அந்த இடம் தீவிரவாத குழுவின் கூடாரங்கள் இருக்கும் இடம். அந்த இடத்தில் தாக்குதல் நடத்த வேண்டும் என்று திட்டத்தை விளக்க அனைவரும் கவனமாக கேட்டு கொண்டனர். குழுவில் இந்த இரண்டு டிஎஸ்பிகள் சத்யநாராயணா, மோகன் பாபு இருவரும் இரு குழுவுக்கு தலை தாங்க, மூன்றாம் குழுவுக்கு தானே தலைவனாக நிரஞ்சன் வீர ராஜு உடன் கிளம்பினான்.
வளர்பிறை சந்திரன் ஓரளவுக்கு வெளிச்சம் தர, அனைவரும் ஒவ்வொரு திசையில் பயணம் செய்ய தொடங்கினர்.
விஜயவாடாவில்.
"என்ன அம்மா, இந்த நிரு, தாக்குதல் முடிஞ்ச உடனே கூப்பிடுறேன்னு சொல்றாரு.எனக்கு அவரை அனுப்ப மனசே வரலைமா. ஆனால் அவருக்கு கடமைகள் இருக்கே." முதல்ல என்று புலம்பி கொண்டு இருந்தாள்.
'சரி அனுவை பார்த்து விட்டு வரலாம்' என்று போன் செய்ய, அனுவோ 'நான் உன்னை பார்க்கலாம்னு அங்கே வந்து கிட்டே இருக்கேன்'என்று பதில் சொல்ல "சரி வாடி நான் வெயிட் பண்ணுறேன்."
அனு அடுத்த பத்து நிமிடத்தில் வந்து சேர, "என்னடி ஷிவானி, என்ன போர் அடிக்குதா. நிப்பு சார் உன்னை விட்டுட்டு ஹனிமூன் கொண்டாட காட்டுக்கு போய்ட்டாரா" என்று கிண்டலோடு கேட்க, ஷிவானி முகம் சிறுத்து போனது.
"என்னடி என்னை ரொம்ப கிண்டல் பண்ணுற. கல்யாணம் ஆகி நாலு நாள்தான் ஆச்சு. அதுக்குள்ள அவரை கூட்டி போய்ட்டாங்க. என்ன பிழைப்போஇது. அவர் இதை முடிச்சு வந்த உடனே, இந்த போலிஸ் வேலை வேணாம்னு விட்டுட சொல்லுடுவேன்."
அதை கேட்டு அனு மீண்டும் சிரிக்க தொடங்க, முகம் வாடி போனது, "எதுக்குடி சிரிக்கிற".
"இங்கே பாத்தியா. உன்னோட அப்பா ஒரு போலிஸ்காரர். இத்தனை வருஷத்திலஉன்னோட அம்மா ஒரு தடவையாவது இப்படி பேசி இருப்பாங்களா. நீ ஒரு போலிஸ்காரர் மகளா இருந்து கொண்டே இப்படி பேசுறது சரியில்லை. அதுமட்டும் இல்லை, நிப்பு போல ஒரு போலிஸ் ஆபீசர் கிடைக்க நம்ம ஆந்திர போலிஸ் புண்ணியம் பண்ணி இருக்கனும். ஞாபகம் வச்சுக்கோ."
அவள் வார்த்தைகளில் இருந்த உண்மையை உணர்ந்த ஷிவானி, 'சாரிடி' என்று தலை குனிந்தாள்.
அவளை இறுக்க அணைத்து கொண்ட அனு, "உன்னை மாதிரி ஒரு பொசசிவ் ஆனபொண்டாட்டி கிடைக்க நிப்பு சார் கொடுத்து வச்சு இருக்கணும்", என்று கிண்டல் செய்தாள்.
அதற்குள் அனுவுக்கு போன் வர, எடுத்து பேச ஆரம்பித்தாள்.
"சொல்லுங்க சார்"
.........."ஓகே சார்"
........."கட்டாயம், உங்களுக்காக இது கூட செய்ய மாட்டேனா."
........"நான் விசாரிச்சுட்டு திரும்ப கூப்பிடுறேன்."
"யாருடி போன்ல" என்று ஷிவானி கேட்க
"அவர்தாண்டி நிப்புவோட பிரெண்ட்"
"அண்ணாமலை சாரா"
"அவரே தான். கல்யாணத்தில பார்த்தோம்ல. அவரோட தங்கை ஹைதராபாத்ல தான் ஜூனியர் காலேஜ் படிக்கிறா. அவளுக்கு நாராயணா மெடிக்கல் காலேஜ்ல அப்ளிகேசன் வாங்கி அனுப்ப முடியுமான்னு கேட்டாரு. அதைத்தான் பேசினேன்.
நல்ல மனுசன்டி அவர். உன்னோட கல்யாணத்துக்கு வந்த அவர், 'எனக்கு மட்டும் கால் சரியா இருந்தா நானும் நிரஞ்சன் கூட போவேன். ஆனா என்ன பண்ணுறது, என்னோட ஒரு கால் எனக்கு உதவாம போச்சேன்'னு சொன்ன போது எனக்கு மனசு வலிச்சதுடி."
"ஏய், அவரை நீ டாவடிக்கிரியா".
"ஐயோ அதல்லாம் கிடையாது. நான் எங்க அப்பா பார்க்கிற மாப்பிள்ளையைதான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிவேன்."
"சரிடி, எல்லாரும் முதல்ல அப்படிதான் சொல்லுவாங்க. அப்புறம் பின்னாடிதான் உண்மை தெரியும்."
அனு ஒன்றும் பதில் சொல்லவில்லை. தொடர்ந்து இரு தோழிகளும் சிரித்து பேசி கொண்டு இருந்தார்கள்.
அடுத்த நாள் மதியம்வரை எந்த தகவலும் வராததால் கொஞ்சம் தவித்து போனாள் ஷிவானி.
"போலிஸ் வேலைல இருந்தாலே இப்படி தான். நானும் கல்யாணம் ஆன புதுசில இப்படிதான் பயந்து போனேன். நாளாக அதுவே பழகி போச்சு" என்று சொல்லி விட்டு, பத்மா டிவியை ஆன் செய்தாள்.
ஒவ்வொரு சேனலாக மாற்றி கொண்டே வந்தபோது, டி வி 9 நியூஸ் சானல் வந்தபோது நிரஞ்சனின் போட்டோ காண்பிக்கப்பட்டது.
"அம்மா மாத்தாதே" என்று கத்திய ஷிவானி, கலவரத்தோடு செய்தியை பார்த்தாள்.
"சற்று முன் கிடைத்த தகவல் இன்று விடிகாலையில் நிப்பு நிரஞ்சன் தலைமையில் நடைபெற்ற தாக்குதலில் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட நக்சலைட்கள் காயமடைந்தனர். ஏற்கனவே இருந்த இருநூறு போலிஸ் அதிகாரிகளுடன், மேலும் முன்னூறு போலிஸ் அதிகாரிகள் இந்த தாக்குதலில் இப்போது இறக்கப்பட்டு இருக்கிறார்கள் என்று டிஜிபி தினேஷ் ரெட்டி தெரிவித்தார். இந்த தாக்குதல் காலை ஐந்து மணிக்கு ஆரம்பித்து இன்னும் நடந்தது கொண்டு இருப்பதாக தெரிகிறது."
"அம்மா எனக்கு பயமா இருக்குமா, நாம வேணா அங்கே போகலாமா."
"புரியாம பேசாதே ஷிவானி. அங்கே பெரிய சண்டை நடந்துகிட்டு இருக்கு, நாம வேற போனா இன்னும் பெரிய குழப்பம் ஆய்டும்"."சரி அம்மா", என்று நகத்தை கடித்தபடி, பயமாய் டிவி யை பார்த்து கொண்டு இருந்தாள்.
கோபம் குறைந்து திருப்பி உட்கார்ந்து அவன் முகத்தை பார்த்து கொண்டே, "நிரு கண்ணா. தனிமைல உன்னை நான் எப்படி வேனாம்னாலும் கூப்பிடுவேன். ஆனால் வெளியே மத்தவங்க முன்னால உன்னை விட்டு கொடுக்க மாட்டேன்.இந்த டீல் ஓகேவா".
"ஓகே தான். ஆனால் தனிமையில் இருக்கும் போது கொஞ்சம் ஓவரா போகாம பாத்துக்கம்மா தாயே"என்று கெஞ்சுவது போல் கேட்க பக்பகவென்று சிரிக்க ஆரம்பித்தாள்.
"ப்ரொபசர் சார் எனக்கு நீங்கதான் காதல் படத்தை சொல்லி கொடுக்கணும்" என்று கிண்டலோடு கேட்க,"காதல் பாடத்தில் நான் இன்னும் மாணவன் தான். ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து கத்து கொள்ளலாமா?"
"உம்", என்று பதில் சொன்ன ஷிவானியை தோளை பிடித்து அமர்த்தி தாடையை தனது வலது கையால் உயர்த்தி கண்களை ஊடுருவி பார்க்க மெய்சிலிர்த்து போனாள்.
மெதுவாக தனது தலையை குனிந்து நெற்றியில் முத்தமிட, தொடர்ந்து இரண்டு கண்கள், காதுகள், உதடு, கழுத்து என்று முத்திரை பதிக்க, இன்ப வேதனையில் தவிக்க ஆரம்பித்தாள்.
தனது சட்டையை கழட்ட, ஓரக்கண்ணால் அந்த கட்டழகனை கண்களால் பருகினாள். அவளை இரு கைகளையும் நீட்டி அழைக்க,ஓடி வந்து தஞ்சம் புகுந்தாள்.
மெதுவாக ஒவ்வொரு உடையாக அவளிடம் இருந்து கழட்டி நிரஞ்சன் விடை கொடுக்க, வெட்கத்தால் அவனை கட்டி தழுவி கொண்டாள். இரு கைகளால் அவளை தூக்கி கட்டிலில் கிடத்தி தனது வேட்டியை கழட்டி, அவள் மீது படர, தவித்து போனாள்.
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அந்த அழகு ஓவியத்தை அவன் ஆக்ரமிக்க, காம பாடத்தில் மாணவர்களான இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் வெற்றி கொள்ள தவித்தார்கள்.இடுப்பில் இருந்த உள்ளாடைக்கு அவன் விடுப்பு கொடுக்க, மெதுவாக தனது ஆண்மையை அழுத்தி உள்ளே அனுப்ப, அவள் பெண்மை பெட்டகத்தில் செல்ல முடியாமல் தவித்தது.
நிரஞ்சனின் தவிப்பை உணர்ந்த அவள் 'பாவம் உதவி செய்யலாம்' என்று காலை விரித்து கொடுக்க ஒரு வழியாக உள்ளே நுழைந்தது.
மெதுவாக உள்ளே செல்ல செல்ல, அவளுக்கு சொல்ல முடியாத அளவுக்கு இன்ப வேதனை. உதடுகளை கடித்து கொண்டு முனக,நிரஞ்சன் "வலிக்குதா கண்ணா. நான் வேணா எடுக்கட்டுமா" என்று கரிசனத்தோடு கேட்க, "எடுக்கவேண்டாம். ஆனால் மெதுவாக பண்ணுங்க என்று அன்பு கட்டளை இட, உள்ளே வெளியே என்று தனது ஆட்டத்தை தொடர்ந்தான்.
ஒரு வழியாக முழுக்க நுழைத்து வெற்றி கொடி நாட்ட,ஷிவானி கண்களில் கண்ணீர்.
அவனை இறுக்க கட்டி கொண்டு, "தேங்க்ஸ் நிரு. எனக்கு இப்போதான் நிம்மதி. எனக்கு உன்னை மாதிரி ஒரு குழந்தைதான் வேண்டும்.சீக்கிரம் பெத்துக்கணும். சரியா?" என்று அன்போடு கேட்க, 'சரி' என்று சொல்லி கொண்டே தனது ஆட்டத்தை தொடர்ந்தான்.
இருவரும் தொடர்ந்த அந்த காம களியாட்டம் முடியும்போது மணி இரவு ஒன்று.
இருவரும் களைப்போடு உறங்கி விட, காலையில் முதலில் எழுந்த ஷிவானி, அவன் விழித்த போது முத்த மழை பொழிய திணறி போனான்."ஏய் ஏய் என்னடா, எப்போ எழுந்துறிச்ச."
"ஒரு அரை மணி நேரத்துக்கு முன்னால எழுந்தேன். நீங்க முழிக்கிற வரைக்கும் வெயிட் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தேன்.தேங்க்ஸ் நிரு டியர்".
"எதுக்கு "
"எல்லாத்துக்கும்தான்" என்று அழுத்தி சொல்ல, நிரஞ்சனுக்கு புரிந்தது.
"எழுந்துறி நிரு. டைம் எட்டு ஆச்சு. எனக்கு பசிக்குது கீழே போய் சாப்பிடலாம், ப்ளீஸ்டா". அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு கெஞ்ச, மெல்ல படுக்கையில் இருந்து எழுந்தான்.
இருவரும் சேர்ந்து குளித்து விட்டு சாப்பிட ரிசப்சன் அருகில் இருந்த ரெஸ்டாரன்ட் வர, அங்கே வந்த "குணசேகர் என்ன மச்சான். நேத்து ராத்திரியம்மாவா" என்று கேட்க, "இல்லை மச்சான் ஒரே அதிரடிதான்" என்று சொல்லி விட்டு சிரிக்க 'அவர்கள் என்ன பேசுகிறார்கள்'என்று தெரியாமல் பாவமாக விழித்தாள் ஷிவானி.
அருகில் இருந்த கீதா "என்ன ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து சின்ன பொண்ணை கிண்டல் பண்ணுறீங்களா தொலைச்சு புடுவேன் ஆமா" என்று கண்ணடித்து விட்டு "வாடா கண்ணு" என்று அன்போடு ஷிவானியை அணைத்து கொண்டாள்.
கிண்டல் பேச்சோடு அவர்கள் பேசி கொண்டு சாப்பிட்டு முடிக்க, ஒன்பது மணி அளவில் வீர ராஜு, பத்மா இருவரும் வந்தனர்.
பத்மா ஷிவானி முகத்தில் தெரிந்த சந்தோசக்களை கண்டு எல்லாம் நல்லபடியாக முடிந்தது என்று புரிந்து கொண்டாள்.
அக்கா, அத்தான், பையன்ரிஷி அனைவரும் மதியம் ட்ரெயினில் ஹைதராபாத் போய், நள்ளிரவு பிளைட்டில் யுஎஸ் செல்ல முடிவு செய்தனர்.
"தம்பி நீ தஞ்சாவூர் ஒரு தடவையாவது போய் நம்ம சொந்தக்காரங்களை பார்த்துட்டு வந்துடு" என்று சொல்ல மெளனமாக தலை அசைத்தான்.
ஷிவானியை தனியே அழைத்து, "இவன் கல்யாணம் பண்ணிக்க மாட்டேன்னு சொன்னான். நீ தான் இவன் மனசை மாத்தின. உனக்கு நன்றிம்மா".
"எதுக்கு அண்ணி எனக்கு போய் எதுக்கு இதல்லாம் சொல்லிட்டு. எனக்கு கூச்சமா இருக்கு."
"நீ அவனோட தஞ்சாவூர் ஒரு தடவையாவது போயிட்டு வா. அது உன்னோட புகுந்த வீடு. உனக்கும் ரொம்ப பிடிக்கும்."
தனசேகர், நிரஞ்சனை கிண்டல் செய்தார். "மச்சான் நீ என்னோட தங்கச்சியை ஒழுங்கா பாத்துக்கோ. இல்லைனா நான் பிரச்சனை பண்ணிடுவேன். என்னம்மா ஷிவானி, சட்டு புட்டுன்னு எங்க ரிஷிக்கு ஒரு நல்ல பெண்ணை பெத்து கொடுங்க. நாங்க காத்து இருப்போம். சரியா" என்று சொல்லி விட்டு, நிரஞ்சனை பார்த்து "நீ கலக்கு மச்சான்" என்று கண்ணடித்தார்.
அடுத்த மூன்று நாட்களும் அமராவதி கோவில், நரசிம்ஹா கோவில், வைசாக் சிம்மாசலம் கோவில், பீச் என்று காதல் பறவைகளாக இருவரும் திரிந்து வந்தனர்.
எப்போது டிஜிபி யிடம் இருந்து நிரஞ்சனுக்கு அழைப்பு வருமோ என்று மனதுக்குள் நடுங்கி கொண்டு இருந்தாள் ஷிவானி.
'என்னதான் உன்னோடு ஒரு நாள் வாழ்ந்தாலும் போதும்' என்று காதல் வசனம் பேசி திருமணம் செய்து செய்து கொண்டாலும் இந்த நான்கு நாட்கள் நிரஞ்சனிடம் பழக பழக அவன் பரந்த மனது புரிந்து போனது. யார் மீதும் அவ்வளவு சீக்கிரத்தில் கோபம் கொள்வதில்லை. 'ஆனால் எனக்கோ எதுக்கு எடுத்தாலும் கோபம் வருகிறது. எப்படி உன்னால மட்டும் இப்படி இருக்க முடியுது நிரு'என்று கேட்டால் சிரிப்புதான் பதிலாக வரும்.
வரவே கூடாது என்று அவள் வேண்டிக் கொண்டு இருந்த அந்த போன் கால் கடைசில் வந்து விட்டது.
பேசியது டி ஜி பி தினேஷ் ரெட்டி.
"சொல்லுங்க சார்."
........"இப்போ விசாகபட்டினத்தில இருக்கேன்."
........"ஓகே சார்"
........"நீங்க சொன்ன மாதிரி பண்ணிடலாம்."
........"ஷி இஸ் பைன்"
........"ஓகே சார், கேட்டதா சொல்றேன்."
போனை வைத்து தன் முகத்தையே பார்த்து கொண்டு இருந்த ஷிவானியை பார்த்து, டிஜிபி தான் லைன்ல வந்தார்.
"தெரியும். என்ன சொன்னார்."குரலில் சுரத்தை இல்லை.
"நாளைக்கு ஹைதராபாத் கிளம்பிவர சொன்னாரு."
"புதன் கிழமை (28ம் தேதி) Operation Nippu-2 ஆரம்பிக்கனும்னு சொல்லி இருக்காரு. அப்புறம்உன்னை விசாரிச்சார்."
"ஓ அப்படியா."
"சரி நாம கிளம்பலாம்". மாலை கிளம்பிய விசாகா எக்ஸ்பிரஸ் ட்ரெயினில் கிளம்பி விஜயவாடா வந்தபோது நள்ளிரவு ஒரு மணி.
வீட்டில் ஷிவானியின் அறையிலே தங்கி இருக்க முடிவு செய்தார்கள்.பயண களைப்பு இருந்தாலும், ஷிவானிக்கு தூக்கம் வரவில்லை.அப்பா சொன்ன கடந்த கால சம்பவங்கள் அவள் மனதில் ஓடின.
போன தடவை காட்டுக்குள் நடந்த Operation Fire வேட்டையில் நிரஞ்சன் பெற்றோர் இருவரும் கொல்லப்பட்டது நினைவுக்கு வந்தது.அந்த படுகொலைக்கு பழி வாங்க சமயம் வந்து விட்டது. இப்போது தடுத்தால் அது பாவம் மட்டும் இல்லை, அரசாங்கத்துக்கு எதிரான நடவடிக்கையும் கூட.
'ஒரு வேளை என்னோட நிருவுக்கு ஏதாவது ஆகி விட்டால், அய்யய்யோ', அந்த நினைப்பே அவளுக்கு மனதில் பயத்தை வரவழைத்தது.தான் ஒரு வீரனின் மனைவி பயப்படக்கூடாது என்று தன்னை தானே சமாதான படுத்தி கொண்டாள்.
"என்ன ஷிவானி தூங்கலையா?" என்று கேட்டபடி படுக்கையில் அவள் அருகில் படுத்து கிடந்த நிரஞ்சன் கேட்க, "ஒண்ணும் இல்லை தூக்கம் வரலை"என்று தடுமாறி பதில் சொல்ல, அவளை கட்டி கொண்டே கொஞ்ச நேரத்தில் உறங்கி விட்டான்.
தூங்காமல் இரவு முழுக்க விழித்து இருந்தாள் ஷிவானி.
காலை ட்ரெயினில் நிரஞ்சன், வீரராஜு இருவரும் கிளம்ப ஷிவானி, பத்மா அவர்களை வழி அனுப்பி வைத்தனர். ட்ரெயின் போகும் வழியில் டி ஜி பி யிடம் இருந்து போன் வந்தது.
ஹைதராபாத் போகாமல் வழியில்வாரங்கல் ரயில் நிலையத்தில் இறங்க சொல்ல, மதியம் பனிரெண்டு மணி அளவில் வாரங்கல் ரயில் நிலையம் வர ஏற்கனவே காத்து இருந்த ஜீப்பில் இருவரும் கிளம்பினர்.
கடுமையான வெயில் வாட்டி எடுக்கவரும் வழியில் சாப்பிட்டு விட்டு காட்டு பகுதியை அடையும் போது இருட்ட தொடங்கி விட்டது.
ஏற்கனவே இருநூறு பேர் கொண்ட போலிஸ் படை துப்பாக்கி மற்றும் ஆயுதங்களுடன் காத்து இருக்க, தங்கள் தலைவனை கண்டவுடன் மகிழ்ச்சியில் சூழ்ந்து கொண்டனர். அதில் இருந்த பல பேர் ஏற்கனவே நிரஞ்சனுடன் சேர்ந்து (Operation Fire) பணி ஆற்றியவர்கள்.ஆதலால் அவனை நிப்பு நிப்பு என்று அன்போடு அழைக்க, அவர்கள் அன்பில் கண் கலங்கி போனான்.
ஷிவானிக்கு போன் செய்து விபரத்தை சொல்லி விட்டு தாக்குதல் முடிந்தவுடன் கூப்பிடுவதாக சொல்லி விட்டு போனை வைத்தான்.ஷிவானி குரலில் இருந்த கலக்கம் அவனுக்கு ஏதோ செய்தியை சொன்னது.
கூட்டத்தை மூன்றாக பிரித்து ஒவ்வொருவரும் ஒரு திசைக்கு செல்ல வேண்டும் என்றும் எல்லோரும் சந்திக்க வேண்டிய இடம்இதுதான் என்று தனது கையில் இருந்த அந்த காட்டின் மேப்பை பார்த்து, ஒரு இடத்தை காண்பிக்க அந்த இடம் தான் போன தடவை நிரஞ்சன் பெற்றோர்கள் கொலை செய்யப்பட்ட இடம் என்று அருகில் இருந்த வீர ராஜு புரிந்து கொண்டார்.
'சரியான இடத்தை தான் குறித்து இருக்கிறான் நிப்பு'. மனதுக்குள் சபாஷ் சொல்லி கொண்டார்.
'அந்த இடம் தீவிரவாத குழுவின் கூடாரங்கள் இருக்கும் இடம். அந்த இடத்தில் தாக்குதல் நடத்த வேண்டும் என்று திட்டத்தை விளக்க அனைவரும் கவனமாக கேட்டு கொண்டனர். குழுவில் இந்த இரண்டு டிஎஸ்பிகள் சத்யநாராயணா, மோகன் பாபு இருவரும் இரு குழுவுக்கு தலை தாங்க, மூன்றாம் குழுவுக்கு தானே தலைவனாக நிரஞ்சன் வீர ராஜு உடன் கிளம்பினான்.
வளர்பிறை சந்திரன் ஓரளவுக்கு வெளிச்சம் தர, அனைவரும் ஒவ்வொரு திசையில் பயணம் செய்ய தொடங்கினர்.
விஜயவாடாவில்.
"என்ன அம்மா, இந்த நிரு, தாக்குதல் முடிஞ்ச உடனே கூப்பிடுறேன்னு சொல்றாரு.எனக்கு அவரை அனுப்ப மனசே வரலைமா. ஆனால் அவருக்கு கடமைகள் இருக்கே." முதல்ல என்று புலம்பி கொண்டு இருந்தாள்.
'சரி அனுவை பார்த்து விட்டு வரலாம்' என்று போன் செய்ய, அனுவோ 'நான் உன்னை பார்க்கலாம்னு அங்கே வந்து கிட்டே இருக்கேன்'என்று பதில் சொல்ல "சரி வாடி நான் வெயிட் பண்ணுறேன்."
அனு அடுத்த பத்து நிமிடத்தில் வந்து சேர, "என்னடி ஷிவானி, என்ன போர் அடிக்குதா. நிப்பு சார் உன்னை விட்டுட்டு ஹனிமூன் கொண்டாட காட்டுக்கு போய்ட்டாரா" என்று கிண்டலோடு கேட்க, ஷிவானி முகம் சிறுத்து போனது.
"என்னடி என்னை ரொம்ப கிண்டல் பண்ணுற. கல்யாணம் ஆகி நாலு நாள்தான் ஆச்சு. அதுக்குள்ள அவரை கூட்டி போய்ட்டாங்க. என்ன பிழைப்போஇது. அவர் இதை முடிச்சு வந்த உடனே, இந்த போலிஸ் வேலை வேணாம்னு விட்டுட சொல்லுடுவேன்."
அதை கேட்டு அனு மீண்டும் சிரிக்க தொடங்க, முகம் வாடி போனது, "எதுக்குடி சிரிக்கிற".
"இங்கே பாத்தியா. உன்னோட அப்பா ஒரு போலிஸ்காரர். இத்தனை வருஷத்திலஉன்னோட அம்மா ஒரு தடவையாவது இப்படி பேசி இருப்பாங்களா. நீ ஒரு போலிஸ்காரர் மகளா இருந்து கொண்டே இப்படி பேசுறது சரியில்லை. அதுமட்டும் இல்லை, நிப்பு போல ஒரு போலிஸ் ஆபீசர் கிடைக்க நம்ம ஆந்திர போலிஸ் புண்ணியம் பண்ணி இருக்கனும். ஞாபகம் வச்சுக்கோ."
அவள் வார்த்தைகளில் இருந்த உண்மையை உணர்ந்த ஷிவானி, 'சாரிடி' என்று தலை குனிந்தாள்.
அவளை இறுக்க அணைத்து கொண்ட அனு, "உன்னை மாதிரி ஒரு பொசசிவ் ஆனபொண்டாட்டி கிடைக்க நிப்பு சார் கொடுத்து வச்சு இருக்கணும்", என்று கிண்டல் செய்தாள்.
அதற்குள் அனுவுக்கு போன் வர, எடுத்து பேச ஆரம்பித்தாள்.
"சொல்லுங்க சார்"
.........."ஓகே சார்"
........."கட்டாயம், உங்களுக்காக இது கூட செய்ய மாட்டேனா."
........"நான் விசாரிச்சுட்டு திரும்ப கூப்பிடுறேன்."
"யாருடி போன்ல" என்று ஷிவானி கேட்க
"அவர்தாண்டி நிப்புவோட பிரெண்ட்"
"அண்ணாமலை சாரா"
"அவரே தான். கல்யாணத்தில பார்த்தோம்ல. அவரோட தங்கை ஹைதராபாத்ல தான் ஜூனியர் காலேஜ் படிக்கிறா. அவளுக்கு நாராயணா மெடிக்கல் காலேஜ்ல அப்ளிகேசன் வாங்கி அனுப்ப முடியுமான்னு கேட்டாரு. அதைத்தான் பேசினேன்.
நல்ல மனுசன்டி அவர். உன்னோட கல்யாணத்துக்கு வந்த அவர், 'எனக்கு மட்டும் கால் சரியா இருந்தா நானும் நிரஞ்சன் கூட போவேன். ஆனா என்ன பண்ணுறது, என்னோட ஒரு கால் எனக்கு உதவாம போச்சேன்'னு சொன்ன போது எனக்கு மனசு வலிச்சதுடி."
"ஏய், அவரை நீ டாவடிக்கிரியா".
"ஐயோ அதல்லாம் கிடையாது. நான் எங்க அப்பா பார்க்கிற மாப்பிள்ளையைதான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிவேன்."
"சரிடி, எல்லாரும் முதல்ல அப்படிதான் சொல்லுவாங்க. அப்புறம் பின்னாடிதான் உண்மை தெரியும்."
அனு ஒன்றும் பதில் சொல்லவில்லை. தொடர்ந்து இரு தோழிகளும் சிரித்து பேசி கொண்டு இருந்தார்கள்.
அடுத்த நாள் மதியம்வரை எந்த தகவலும் வராததால் கொஞ்சம் தவித்து போனாள் ஷிவானி.
"போலிஸ் வேலைல இருந்தாலே இப்படி தான். நானும் கல்யாணம் ஆன புதுசில இப்படிதான் பயந்து போனேன். நாளாக அதுவே பழகி போச்சு" என்று சொல்லி விட்டு, பத்மா டிவியை ஆன் செய்தாள்.
ஒவ்வொரு சேனலாக மாற்றி கொண்டே வந்தபோது, டி வி 9 நியூஸ் சானல் வந்தபோது நிரஞ்சனின் போட்டோ காண்பிக்கப்பட்டது.
"அம்மா மாத்தாதே" என்று கத்திய ஷிவானி, கலவரத்தோடு செய்தியை பார்த்தாள்.
"சற்று முன் கிடைத்த தகவல் இன்று விடிகாலையில் நிப்பு நிரஞ்சன் தலைமையில் நடைபெற்ற தாக்குதலில் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட நக்சலைட்கள் காயமடைந்தனர். ஏற்கனவே இருந்த இருநூறு போலிஸ் அதிகாரிகளுடன், மேலும் முன்னூறு போலிஸ் அதிகாரிகள் இந்த தாக்குதலில் இப்போது இறக்கப்பட்டு இருக்கிறார்கள் என்று டிஜிபி தினேஷ் ரெட்டி தெரிவித்தார். இந்த தாக்குதல் காலை ஐந்து மணிக்கு ஆரம்பித்து இன்னும் நடந்தது கொண்டு இருப்பதாக தெரிகிறது."
"அம்மா எனக்கு பயமா இருக்குமா, நாம வேணா அங்கே போகலாமா."
"புரியாம பேசாதே ஷிவானி. அங்கே பெரிய சண்டை நடந்துகிட்டு இருக்கு, நாம வேற போனா இன்னும் பெரிய குழப்பம் ஆய்டும்"."சரி அம்மா", என்று நகத்தை கடித்தபடி, பயமாய் டிவி யை பார்த்து கொண்டு இருந்தாள்.
No comments:
Post a Comment