சத்யன் நிமிர்ந்து அமர்ந்து சேரில் சாய்ந்து அந்த பாட்டு முடியும் வரை கண்மூடியிருந்தான், ஆனால் தூங்கவில்லை,, அந்த பாடலின் அர்த்தம் முழுவதும் அவனது உணர்வுகளை சொல்வது போல் இருக்க மான்சி துடித்துப்போனாள்,, ‘ அய்யோ சத்யா’ என்று அலறவேண்டும் போலிருந்தது
பாடல் முடிந்ததும் பட்டென்று எழுந்த சத்யன் நண்பர்களை பார்தது “ நீங்கல்லாம் போங்கடா, நான் போய் தூங்குறேன் என்னால சமாளிக்க முடியலை, தூங்கத்தான் போறேன்” என்று கூறிவிட்டு சத்யன் எழுந்து பின்னால் இருந்த ஸ்டோர் ரூமை நோக்கி போனான்
அத்தனை பேரும் என்ன செய்வது என்று புரியாமல் அதிர்ச்சியுடன் விழிக்க,, மான்சி மவுனமாக கண்ணீர் விட்டபடி நின்றிருந்தாள், அவளுக்குப் புரிந்தது சத்யனிடம் தான் தோற்றுவிட்டோம் என்று,, தன்னுடைய மவுனம் கரையை உடைக்கும் நேரம் வந்துவிட்டது என்று புரிந்தது,
கண்ணீரை துடைத்துக்கொண்டு நிமிர்ந்தவள் படியில் அமர்ந்து அழுதுகொண்டிருந்த பேச்சியை பார்த்து “ அத்தை இவங்க எல்லாரையும் போகச்சொல்லுங்க,, சத்யா தூங்காம நான் பார்த்துக்கிறேன்,, என்று மெல்லிய குரலில் சொல்ல..
பேச்சிக்கு இருந்த துக்கத்தில் முதலில் மான்சி சொன்னது புரியாமல் அவளை குழப்பத்துடன் பார்த்தாள், பிறகு வார்த்தைகளின் அர்த்தம் மூளையில் உறைக்க மேல் நோக்கி கைகூப்பி “அம்மா மீனாட்சி தாயே, நல்லது நடக்கனும்” என்று கண்ணீருடன் வேண்டினாள்
மான்சி திரும்பி நின்று கண்ணீரை துடைத்துக்கொள்ள,, நண்பர்கள் விஷயம் புரிந்து வெளியே கிளம்பினார்கள், ஒருவன் மட்டும் மான்சி அருகே வந்து “ பெஸ்ட் ஆப் லக் சிஸ்டர்” என்று கூறிவிட்டு போனான்
நண்பர்களுடன் வேலுவும் போய்விட, பேச்சி எழுந்து எதுவுமே பேசாமல் மான்சியின் கையைப் பற்றிக்கொண்டு சிறிதுநேரம் அமைதியாக நின்றாள், அந்த சிறு தொடுகை ஆயிரம் வேண்டுகோள்களை மான்சியிடம் வைத்தது,
பிறகு பேச்சியும் மாடியேறி போய்விட, மான்சி மாடிக்கு செல்லும் கதவை சாத்திவிட்டு, அங்கிருந்த கடிகாரத்தில் மணி பார்த்தாள், மணி பதினொன்றாகியிருந்தத, பிறகு சத்யன் படுக்கப்போன அறையை நோக்கி நடந்தாள், அவள் கால்கள் பின்னியது, எரிமலையின் அடிவாரத்துக்கு செல்வது போல் உடலும் மனமும் தகித்தது
அந்த அறையின் கதவு திறந்தே இருக்க மான்சி உள்ளே போனாள், சத்யன் பாயில் மல்லாந்து படுத்து இடது கையை மடித்து கண்கள் மீது வைத்துக்கொண்டு படுத்திருக்க, மான்சி அவனருகே மண்டியிட்டு அமர்ந்து தோளில் கைவைத்து “ சத்யா தூங்காதேயேன் ப்ளீஸ், இன்னும் கொஞ்சநேரம் தான் ப்ளீஸ் சத்யா” என்று கெஞ்சினாள்
சத்யன் விழித்துதான் இருந்தான், கண்களின் மீது இருந்த கையை எடுக்காமலேயே “ நீ போயிடு, என் எதிரில் இருக்காதே போ போயிடு” என்று கடும் கோபத்தை உள்ளடக்கிய குரலில் கடுமையாக கூற
அந்த குரல் தந்த பாதிப்பில் அவன் தோளில் இருந்த கையை பட்டென்று எடுத்துவிட்டு எழுந்துவிட்டாள் மான்சி,
சற்றுநேரம் அங்கே பெரும் அமைதி நிலவ “ சொன்னது தான் சாக்கு என்று எழுந்து போய்விட்டாள் போல” என்று சத்யன் எரிச்சலுடன் எண்ணினான்
அப்போது அறையின் மூளையிலிருந்து “ சத்யா ஒரேயொரு முறை கண்ணைத்திறந்து என்னைப் பாறேன்” என்று மான்சியின் மெல்லிய குரல் ஒலித்தது
“ ஏய் இன்னும் நீ போகலையா?” என்று சத்யன் சொல்லும்போதே அவளின் குரலில் இருந்த வித்தியாசம் நெஞ்சில் உறுத்த, பட்டென்று கண்விழித்து குரல் வந்த திசையை நோக்கியவன் “ மான்சி” என்று கூவியபடி வேகமாக எழுந்து அமர்ந்தான்
அந்த அறையில் விளக்குகள் எரிய அறையின் மூளையில் மான்சி நின்றிருந்தாள், அவள் கழுத்தில் இருந்த செயினைத் தவிர உடலில் வேறு எதுவுமில்லை, அவளின் உடைகள் அவள் காலடியில் கிடந்தது, தனது நிர்வாணத்தை கண்டு அஞ்சியவளாக கைகளை இறுகமூடி பக்கவாட்டில் தொங்கவிட்டிருந்தாள், இறுக மூடியிருந்த கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்தது
இதை சற்றும் எதிர்பார்க்காத சத்யன் அதிர்ச்சியில் அப்படியே அமர்ந்திருந்தான்,,
கண்களில் வழிந்த கண்ணீரை புறங்கையால் துடைத்தவிட்டு தனது கூச்சத்தை விடுத்து நிமிர்ந்த மான்சி, சத்யனை தன் பார்வையால் நேராக எதிர்கொண்டு “ சத்யா இன்னுமா என்னை புரியலை? என்னோட நிர்வாணம் உன்னை பாதிக்காதுன்னு எனக்கு தெரியும் சத்யா, ஆனா எனக்கு இதைத்தவிர வேற வழி தெரியலை, இப்பவும் உன்னோட தவத்தை கலைக்க என்னோட நிர்வாணத்தை நான் பயன்படுத்தலை,, என் காதலை நிருபிக்கத்தான் பயன்படுத்துறேன்,, ஆமாம் சத்யா என் அழகால் உன்னை வீழ்த்திவிட்டு பிறகு என் காதலை சொல்லத்தான் நான் இங்க வந்தது,, நீ விழவில்லை சத்யா,, நான் உன்கிட்ட வீழ்ந்துட்டேன், ஆமா நான் தோத்துட்டேன், ஆனா இது எனக்கு பிடிச்சிருக்கு சத்யா,, என்னால என் மனசை கட்டுப்படுத்தி வைக்க முடியலை, என் அம்மாகூட பார்க்காத என் உடலை உன் காலடியில் வைக்கிறேன் சத்யா அதை எடுத்துக்கறதும் எட்டி உதைக்கிறதும் உன் கையில்தான் இருக்கு, இதுக்கு மேல என் காதலை எப்படி சொல்றதுன்னு எனக்கு தெரியலை சத்யா, ஒரேயொரு முறை உன் காதலை எனக்கு பிச்சையாப் போடு சத்யா, வாழ்நாள் முழுமைக்கும் அது போதும் எனக்கு,, இன்னும் நீ என்னை நம்பலைன்னா நீ தூங்கு, நானும் தூங்குறேன், காலையில ரெண்டு பேருமே செத்து போவோம்,, இது உன்கிட்ட கையெழுத்து வாங்க பாய்சன் வச்சுகிட்டு மிரட்டினேனே அந்த மாதிரி இல்லை, இது உண்மை, சத்தியம், நீ இல்லாம என்னால் வாழவே முடியாது சத்யா” என்று தன் மவுனத்தை உடைத்து மனதை கொட்டிய மான்சி கைகளால் முகத்தை மூடிக்கொண்டு கதறினாள்
அதுவரை உறைந்திருந்த சத்யன் அந்த நிமிடம் உயிர்த்தெழுந்தான், இரண்டே எட்டில் அவளை அடைந்தவன் அவள் காலடியில் மண்டியிட்டு அவள் இடையை தன் கைகளால் வளைத்து அவளின் வயிற்றில் தன் முகத்தை பதித்து “ வேண்டாம் மான்சி அப்படி சொல்லாதே,, நீ நல்லாருக்கனும்னு தானே என் மனசை கல்லாக்கிகிட்டு கையெழுத்துப் போட்டுட்டு வந்தேன்” என்ற சத்யன் ஒரு குழந்தை போல கேவிக்கேவி அழுதான், அவளின் வார்த்தைகள் தந்த பாதிப்பை தனது கண்ணீரில் கரைத்தான்
மான்சியின் நிர்வாணத்துக்கு இருவரும் கொடுத்திருந்த அர்த்தமே இங்கே,, இப்போது,, மாறிப்போனது,, இருவரும் எதிர்பார்த்தது போல மான்சியின் நிர்வாணம் சத்யனை பாதித்தது தான், ஆனால் காமமாக அல்ல காதலாக, கண்ணீராக...........
மான்சி தன் கையால் அவன் தலைமுடியை கோதியபடி நின்றிருந்தாள், அவளின் கண்ணீர் வைரத்துளிகள் சத்யனின் தலையில் விழுந்தது
அவள் அடிவயிற்றில் முகம் பதித்து அழுத சத்யனின் கண்ணீர் அவள் வயிற்றை நனைத்து பன்னீர்த்துளிகளாக அவள் பெண்மையில் வழிந்தது, இதுவும் ஒருவகை அபிஷேகம் தான், அவன் போற்றும் அவன் காதலியின் பெண்மைக்கு தன் கண்ணீர் துளியால் செய்யும் அபிஷேகம்
அவன் கண்ணீர் நிற்க்கவில்லை என்றதும் தன் கண்ணீரை கட்டுக்குள் கொண்டு வந்த மான்சி “ சத்யா வெட்கத்தை விட்டு சொல்றேன், என்னை எடுத்துக்க சத்யா,, உனக்காக ஏங்கும் என் மனசையும் உடம்பையும் உனக்குள் வாங்கிக்க சத்யா,, இந்த மூனுநாளும் நான் தூங்கலை,, என்னால முடியலை,, எனக்கு நீ வேனும் சத்யா, எதையும் காரணம் காட்டி என்னை மறுக்காதே சத்யா ப்ளீஸ்” என்று அந்த பெண்மை வெட்கம் துறந்து தாம்பத்தியத்தை அவனிடம் யாசிக்க...
அவள் வார்த்தையின் அர்த்தம் புரிந்து சிலிர்த்துப் போய் அவளை நிமிர்ந்து பார்த்தான் சத்யன், மான்சி கண்ணை மூடியபடி ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள்
அடுத்த நிமிடம் சத்யன் இங்கில்லை மன்மதத்தேரில் ஏறிச் சென்று சொர்க்கத்தின் கதவுகளை தட்டிக்கொண்டிருந்தான், தன்னை முதலில் வீழ்த்திய அவளின் அழகுத் தொப்புளுக்கு அழுத்தமாய் ஒரு முத்தமிட்டவன் எழுந்து நின்று அவளை நான்கடி தள்ளி நிறுத்தி அவள் அழகை பருகினான்
ரோஜாப் பூவிற்கு, தாழம்பூ நிறம் கொடுத்து,, மல்லிப்பூ மணம் கொடுத்து, ஆளுயரத்திற்க்கு அடுக்கிவைத்து போல் நின்றிருந்தாள் மான்சி, அவள் தேகம் பாலாடைக்கட்டியால் செய்த சிற்பமாக ஜொலித்தது, மெல்லிய இசைக்கு உருவம் கொடுத்தது போல இருந்தது அவளின் அழகு மேனி,
சத்யன் தன் மனைவியின் அழகை அணுவணுவாக ரசிக்க, அவ்வளவு நேரம் வெட்கத்தை துறந்து நிர்மலமாய் நின்றவள், அவன் பார்வையின் தாக்கத்தில் வெட்கத்தில் முகம் சிவந்து ஒரு கையால் தன் பெண்மையையும், மறு கையை குறுக்கே வைத்து தனது அடங்காத மார்புகளை மறைக்க முயன்றாள்
அவளின் முயற்சி தோல்வியடைய சத்யன் முன்னால் நெளிந்தாள், சத்யன் இரு கரங்களையும் விரித்து வாவென்று அழைக்க, பசுவைத் தேடி ஓடும் கன்றுகுட்டியாக தாவி வந்து அவன் கைகளில் விழுந்தாள் மான்சி
அவளின் ஆடைகளற்ற உடல் நெருப்பென கொதிக்க அதை தன் உதட்டால் குளிர்விக்கும் முயற்சியில் இறங்கினான் சத்யன், அவன் கைகள் அவள் புட்டத்தை தாங்கி தன் உயரத்திற்கு உயர்த்த முகமும் முகமும் நேராக சந்தித்துக் கொண்டன, மான்சி வெட்கத்தில் விழிமூட, சத்யன் முத்தமிட்டு விழிகளை திறக்கவைத்தான்
அவனின் கைகள் அவளின் வெற்றுடல் மென்மையை உணர்ந்து மூளைக்கு தகவல் அனுப்ப, மூளை சத்யனின் உதடுகளுக்கு உத்தரவிட்டது, சத்யன் அன்று அருவியில் விட்ட பாக்கியை இப்போது வசூல் செய்யும் எண்ணத்தில் அவளின் இதழ்களை கவ்வி சப்பி ஈரத்தை உறிஞ்சி அவளின் இரு உதடுகளையும் பாகப்பிரிவினை செய்து தனது நாக்கை உள்ளே நுழைத்து பாகப்பிரிவினைக்கு நாவால் தீர்ப்பெழுதினான்
மான்சி உடல் மேலும் கொதிக்க, அவள் இதழ்களை விடுவிக்காமலேயே அப்படி தூக்கி பாயில் சரித்து அவள் மீது படர்ந்ததான், மன்மதனின் மலர்க்கணைகள் அத்தனையும் அவனின் ஆண்மையையும் அவளின் பெண்மையும் பதம் பார்க்க இரண்டும் அடைக்கலம் தேடி துடித்தன,
சத்யனுக்கு அவள் உடல் முழுவதுமே பெரும் புதையலாக தெரிந்தது, இந்த புதையலை அள்ள அடக்கிக்கொள்ள தனது கைகளை விட உதடுகளும் நாக்கும் தான் சிறந்தது என்ற முடிவுடன், சங்க கழுத்தை முத்தமிட்டபடி இறங்கி அந்த கோபுர கலசங்களுக்கு வந்தான், அதன் வனப்பில் தன்னை மறந்து வியப்பில் விழி விரித்தான்
இரண்டு வெண்ணெய்க்கட்டிக்கு கருப்பில் பொட்டு வைத்தது போன்ற அழகான மார்புகள்,. அந்த மெல்லிய வெளிச்சத்திலும் அதில் ஓடிய பச்சை நரம்புகள் பளிச்சென்று தெரிந்ததன, சத்யன் தலையின் நிழல் அவள் மார்பில் விழுந்தது
தன் கணவன் தன்னை ரசிக்கிறான் என்றதும் மான்சியின் முகமெங்கும் பூரிப்பு, உடலெங்கும் சிலிர்ப்பு, உணர்வுகளின் தவிப்புடன் அடுத்து என்னசெய்ய போகிறான் என்று கண்மூடி காத்திருந்தாள்
ஆனால் சத்யனுக்கு தன் மனைவின் ரகசியங்களை பார்ப்பதற்கே நேரம் போதவில்லை, இதமான வெயிலும் மிதமான உஷ்ணமும் கலந்து ஓடிய தேகம்,, உதடுகளில் காதலின் விளைவால் வந்த திமிரின் மிதப்பு,, அவள் முகத்தில் முதிராத ஒரு இளம் முறுவல்,, பாலாய் வெளுத்த கழுத்தில் தேனாய் வியர்வை துளிகள்,, நிமிர்ந்த ஆலய கோபுரமாக மதர்த்த மார்புகள்,, இவைகள் மன்மதனின் கட்டிலோ என வியக்கவைக்கும் தட்டையான வயிறு, இதில் தேன் ஊற்றி குடித்தால் போதை வருமா என கேட்கவைக்கும் குழிந்த தொப்புள், இது புதையலா?, அல்லது பூரணசந்திரனின் ஒளியா? என்று வியக்கவைக்கும் ரோமங்கள் அற்ற பெண்மை,, இவள் தொடைகளின் அழகை எழுத இந்த ஈரேழுலககிலும் கவிஞனில்லை என்று வருந்த வைக்கும் தொடைகள்,, அவள் பாத விரல்களை வர்னிக்க ஒரு நாள் இரவு போது? ஒராயிரம் இரவுகள் வந்தாலும் போதாதே?
இதோ என்னை எதிர்க்க துணிந்த இவைகள் இரண்டு இப்படி சரியாமல் நிமிர்ந்து நிற்க்கிறதே,, தொட்டால் அழுந்துமா? என்று தொட்டான் அவள் மார்புகளை, அழுந்தியது, ஆனால் அழுந்தியதுமே நிமிர்ந்தது,, கசக்கினால் கசங்குமா? கசக்கிப் பார்த்தான் அவள் மார்புகளை,, கசங்கியது, ஆனால் கசங்கியதுமே குலுங்கி குவிந்தது,, என் கைகளில் அள்ளினால் கொள்ளுமா? அள்ளிப்பார்த்தான், வந்தது, ஆனால் கை கொள்ளாமல் வழிந்தது,, அந்த கூர் காம்புகளை என்ன செய்யலாம்? காம்புகளை விரலால் தீண்டினான்,, என்ன அதிசயம் அவன் தீண்டத்தீண்ட விறைத்து நின்றது அந்த காம்புகள்,,
எங்களை மறந்து கைகளுக்கு மட்டும் வேலை கொடுக்கிறாயே என்று போர்க்கொடி தூக்கின உதடுகள்,, இதோ என்று அவைகளை நாவால் ஈரப்படுத்தி சமாதானம் செய்து கவ்விக்கொண்டான் அவளின் திராட்சை காம்பில் ஒன்றை, அவன் கவ்வி இழுத்த அதேநேரம் அவள் கைகள் உயர்ந்து அவன் முடியைப் பற்றி தன் மார்பில் அழுத்தியது
கடித்தான் இழுத்தான் சுவைத்தான் ஆனால் எதற்கும் அசையாமல் குலுங்கின அவளின் கலசங்கள், அவ்வளவு திமிரா உங்களுக்கு என்று ஆனந்தத்தில் ஆத்திரப்பட்டான் சத்யன், அவளின் ஒரு மார்பை தன் இருகைகளாலும் அள்ளி வாய்க்குள் அடக்கினான் அவனின் அகண்ட வாய்க்குள் போனது பத்து சதவிகிதம் என்றால் வெளியே வழிந்தது தொன்னூறு சதவிகிதமாக இருந்தது, முழுதும் விழுங்க முடியவில்லையே என்று ஏமாற்றத்துடன் மனைவியை பார்த்தான் சத்யன், அவள் புதிதாய் பூத்த புன்னகையோடு தினமும் கொஞ்சம் சாப்பிடு என்று தன் பார்வையால் சொன்னால்
ஆனாலும் ஆசை அடங்காதவனாக இரு கையாலும் அள்ளி அள்ளி வாயால் கவ்வினான், வெகுநேரமான பிறகு இவன் கைவண்ணத்தில் அவளின் மார்புகள் இரண்டும் பாலாடை நிறத்தில் இருந்து ரோஜாவின் நிறமாக மாறியது,
எப்போது அவிழ்ந்தது என்றே தெரியாமல் சத்யனின் இடுப்பில் இருந்த கைலி அவிழ்ந்து சுருண்டு அவன் பாதங்களில் கிடக்க, அதை துச்சமாய் உதறி தூர எறிந்தான் சத்யன், அவனின் கறுப்பு ராட்சஸன் முறைப்புடன் நிமிரந்து நிற்க, “ ம் கால்களை விரி மான்சி” என்று உத்தரவிட்டான் சத்யன்
ஒட்டியிருந்த தொடைகளை கூச்சமின்றி விரித்தாள் மான்சி, சத்யன் குனிந்து ஒரு முத்தத்தை அவள் பெண்மையில் பதித்தான், முன்பே தன்னை பித்தாக்கி சுத்தவிட்ட அவள் பெண்மையை சுவைத்து கதறவைக்க வேண்டும் என்றுதான் நினைத்தான், ஆனால் அவனுடைய ஆண்மை அதற்குள் நான்தான் முதலில் என்று அவசரப்பட்டதால்,தன் நாவுக்கு பிறகு வேலை கொடுக்கலாம் என்று மனதை அடக்கிக்கொண்டு அவன் ஆண்மை வீரனை உள்ளே விட அவள் தொடைகளுக்கு நடுவே போனான்
மான்சியின் முகம் பெரும் எதிர்பார்ப்பில் மலர்ந்து விரிந்திருந்தது, அருவில் துணிச்சலுடன் தன்னை பின்னால் உரசிய அவனது ஆண்மையைப் பார்க்க அவளுக்கும் ஆசைதான், ஆனால் வெட்கம் அவளை தடுத்தது, அது என்ன செய்யும் என்ற ஆர்வத்துடன் உள்ளத்து கிளர்ச்சியை அடக்கியபடி காத்திருந்தாள் அந்த இன்ப தாக்குதலுக்கு,,
சத்யனின் ஆண்மை அவள் பெண்மையை உரச உரச மான்சிக்கு மயிர்க்கூச்செறிந்தது, சீக்கிரமா விடேன்டா’ என்று கத்தவேண்டும் போல் இருந்தது,
சத்யன் தயாரானான் அவளின் கன்னித்தன்மையை தகர்த்தெறிய ,, கைகளை வலுப்படுத்திக்கொண்டான்,, கண்களை கூர்மையாக்கிக் கொண்டான்,, இதயத்தை திடப்படுத்திக் கொண்டான்,, கால்களை வலுப்படுத்திக் கொண்டான்,
சத்யன் அவள் முகத்தை பார்த்தவாறு ஒருகையை ஊன்றி மறுகையால் தன் உறுப்பை பிடித்து அந்த இளமை பெட்டகத்தில், புதுமைப் புதையலில்,, இன்ப வெடிப்பில், ஈர மலரில் வைத்து அழுத்த மெல்ல மெல்ல உள்வாங்கியது மான்சி அற்புதமான பெண்மை, பாதி நுழைந்த நிலையில் தடுமாறி பாதியில் நின்றது
எது தடுக்கிறது என்று இருவருக்குமே தெரியும்,, அவளுக்கு வலிக்குமே என்று இவன் தயங்கினான், வலிக்கிறது என்று சொன்னால் எனக்காக தயங்குவானோ என்று இவள் வருந்தினாள்
கண்களை திறந்து சத்யனைப் பார்த்து, “ அழுத்தி விடு சத்யா, நான் வலியை தாங்குவேன்” என்று அவளின் தடையை உடைக்க உத்தரவிட்டாள்,,
ம்ம் என்றவன் குனிந்து தன் உறுப்பைப் பார்த்தபடி இடுப்பை அழுத்த, தடையை கிழித்து அவள் கருவறையை முட்டியது சத்யனின் ஆண்மை,, வெற்றிக் களிப்புடன் நிமிர்ந்து மான்சியைப் பார்த்தான், மான்சி வலியை உதடு கடித்து பொறுத்துக்கொண்டு அவனைப் புன்னகையுடன் கண்சிமிட்டி “ எனக்கு வலிக்கலை, ம் ஆரம்பி சத்யா” என்று வார்த்தையில் தேன் குழைத்து கூறினாள்
சத்யனுக்கு அவளின் அன்பை நினைத்து உடல் சிலிர்க்க அவள்மீது படுத்து இறுக்கி அணைத்து “ என் சொர்க்கமே” என்று புலம்பினான், மான்சி புலம்பிய அவன் உதடுகளை கவ்வி முத்தமிட்டு “ நீதான் என்னோட சொர்க்கம் சத்யா, இத்தனை நாளா இந்த சொர்க்கத்துக்கு வழி தெரியாமல் தவிச்சுக்கிட்டிருந்தேன், இப்போ கண்டுபிடிச்சிட்டேன்” என்று காதலாய் கூற
சத்யன் புன்னகையுடன் எழுந்து அசையாமல் அவள் இடுப்பைப் பிடித்துக்கொண்டு தனது இடுப்பை இயக்கினான், மான்சி தன் கைகளை அவன் பின்னால் எடுத்துச் சென்று முதுகை வருடி, வேகமாக இயங்கும் இடுப்பை வருடி அவனின் புட்டச் சதைகளை பற்றி தன் பெண்மையோடு வைத்து அழுத்த சத்யனின் வேகம் அதிகமானது,
மான்சி மான்சி என்று புலம்பிக்கொண்டே இயங்கினான், சத்யனை பொருத்தவரை மான்சி அவன் தகுதிக்கு மீறி கிடைத்த பரிசு, கிடைத்தற்கரியாத பொக்கிஷம்,, அவளை காயப்படுத்தாமல் இயங்கத்தான் நினைத்தான், ஆனால் காமன் அவனை விடவில்லை, அவன் உறுப்பில் சூட்டை ஏற்றினான்,
பாடல் முடிந்ததும் பட்டென்று எழுந்த சத்யன் நண்பர்களை பார்தது “ நீங்கல்லாம் போங்கடா, நான் போய் தூங்குறேன் என்னால சமாளிக்க முடியலை, தூங்கத்தான் போறேன்” என்று கூறிவிட்டு சத்யன் எழுந்து பின்னால் இருந்த ஸ்டோர் ரூமை நோக்கி போனான்
அத்தனை பேரும் என்ன செய்வது என்று புரியாமல் அதிர்ச்சியுடன் விழிக்க,, மான்சி மவுனமாக கண்ணீர் விட்டபடி நின்றிருந்தாள், அவளுக்குப் புரிந்தது சத்யனிடம் தான் தோற்றுவிட்டோம் என்று,, தன்னுடைய மவுனம் கரையை உடைக்கும் நேரம் வந்துவிட்டது என்று புரிந்தது,
கண்ணீரை துடைத்துக்கொண்டு நிமிர்ந்தவள் படியில் அமர்ந்து அழுதுகொண்டிருந்த பேச்சியை பார்த்து “ அத்தை இவங்க எல்லாரையும் போகச்சொல்லுங்க,, சத்யா தூங்காம நான் பார்த்துக்கிறேன்,, என்று மெல்லிய குரலில் சொல்ல..
பேச்சிக்கு இருந்த துக்கத்தில் முதலில் மான்சி சொன்னது புரியாமல் அவளை குழப்பத்துடன் பார்த்தாள், பிறகு வார்த்தைகளின் அர்த்தம் மூளையில் உறைக்க மேல் நோக்கி கைகூப்பி “அம்மா மீனாட்சி தாயே, நல்லது நடக்கனும்” என்று கண்ணீருடன் வேண்டினாள்
மான்சி திரும்பி நின்று கண்ணீரை துடைத்துக்கொள்ள,, நண்பர்கள் விஷயம் புரிந்து வெளியே கிளம்பினார்கள், ஒருவன் மட்டும் மான்சி அருகே வந்து “ பெஸ்ட் ஆப் லக் சிஸ்டர்” என்று கூறிவிட்டு போனான்
நண்பர்களுடன் வேலுவும் போய்விட, பேச்சி எழுந்து எதுவுமே பேசாமல் மான்சியின் கையைப் பற்றிக்கொண்டு சிறிதுநேரம் அமைதியாக நின்றாள், அந்த சிறு தொடுகை ஆயிரம் வேண்டுகோள்களை மான்சியிடம் வைத்தது,
பிறகு பேச்சியும் மாடியேறி போய்விட, மான்சி மாடிக்கு செல்லும் கதவை சாத்திவிட்டு, அங்கிருந்த கடிகாரத்தில் மணி பார்த்தாள், மணி பதினொன்றாகியிருந்தத, பிறகு சத்யன் படுக்கப்போன அறையை நோக்கி நடந்தாள், அவள் கால்கள் பின்னியது, எரிமலையின் அடிவாரத்துக்கு செல்வது போல் உடலும் மனமும் தகித்தது
அந்த அறையின் கதவு திறந்தே இருக்க மான்சி உள்ளே போனாள், சத்யன் பாயில் மல்லாந்து படுத்து இடது கையை மடித்து கண்கள் மீது வைத்துக்கொண்டு படுத்திருக்க, மான்சி அவனருகே மண்டியிட்டு அமர்ந்து தோளில் கைவைத்து “ சத்யா தூங்காதேயேன் ப்ளீஸ், இன்னும் கொஞ்சநேரம் தான் ப்ளீஸ் சத்யா” என்று கெஞ்சினாள்
சத்யன் விழித்துதான் இருந்தான், கண்களின் மீது இருந்த கையை எடுக்காமலேயே “ நீ போயிடு, என் எதிரில் இருக்காதே போ போயிடு” என்று கடும் கோபத்தை உள்ளடக்கிய குரலில் கடுமையாக கூற
அந்த குரல் தந்த பாதிப்பில் அவன் தோளில் இருந்த கையை பட்டென்று எடுத்துவிட்டு எழுந்துவிட்டாள் மான்சி,
சற்றுநேரம் அங்கே பெரும் அமைதி நிலவ “ சொன்னது தான் சாக்கு என்று எழுந்து போய்விட்டாள் போல” என்று சத்யன் எரிச்சலுடன் எண்ணினான்
அப்போது அறையின் மூளையிலிருந்து “ சத்யா ஒரேயொரு முறை கண்ணைத்திறந்து என்னைப் பாறேன்” என்று மான்சியின் மெல்லிய குரல் ஒலித்தது
“ ஏய் இன்னும் நீ போகலையா?” என்று சத்யன் சொல்லும்போதே அவளின் குரலில் இருந்த வித்தியாசம் நெஞ்சில் உறுத்த, பட்டென்று கண்விழித்து குரல் வந்த திசையை நோக்கியவன் “ மான்சி” என்று கூவியபடி வேகமாக எழுந்து அமர்ந்தான்
அந்த அறையில் விளக்குகள் எரிய அறையின் மூளையில் மான்சி நின்றிருந்தாள், அவள் கழுத்தில் இருந்த செயினைத் தவிர உடலில் வேறு எதுவுமில்லை, அவளின் உடைகள் அவள் காலடியில் கிடந்தது, தனது நிர்வாணத்தை கண்டு அஞ்சியவளாக கைகளை இறுகமூடி பக்கவாட்டில் தொங்கவிட்டிருந்தாள், இறுக மூடியிருந்த கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்தது
இதை சற்றும் எதிர்பார்க்காத சத்யன் அதிர்ச்சியில் அப்படியே அமர்ந்திருந்தான்,,
கண்களில் வழிந்த கண்ணீரை புறங்கையால் துடைத்தவிட்டு தனது கூச்சத்தை விடுத்து நிமிர்ந்த மான்சி, சத்யனை தன் பார்வையால் நேராக எதிர்கொண்டு “ சத்யா இன்னுமா என்னை புரியலை? என்னோட நிர்வாணம் உன்னை பாதிக்காதுன்னு எனக்கு தெரியும் சத்யா, ஆனா எனக்கு இதைத்தவிர வேற வழி தெரியலை, இப்பவும் உன்னோட தவத்தை கலைக்க என்னோட நிர்வாணத்தை நான் பயன்படுத்தலை,, என் காதலை நிருபிக்கத்தான் பயன்படுத்துறேன்,, ஆமாம் சத்யா என் அழகால் உன்னை வீழ்த்திவிட்டு பிறகு என் காதலை சொல்லத்தான் நான் இங்க வந்தது,, நீ விழவில்லை சத்யா,, நான் உன்கிட்ட வீழ்ந்துட்டேன், ஆமா நான் தோத்துட்டேன், ஆனா இது எனக்கு பிடிச்சிருக்கு சத்யா,, என்னால என் மனசை கட்டுப்படுத்தி வைக்க முடியலை, என் அம்மாகூட பார்க்காத என் உடலை உன் காலடியில் வைக்கிறேன் சத்யா அதை எடுத்துக்கறதும் எட்டி உதைக்கிறதும் உன் கையில்தான் இருக்கு, இதுக்கு மேல என் காதலை எப்படி சொல்றதுன்னு எனக்கு தெரியலை சத்யா, ஒரேயொரு முறை உன் காதலை எனக்கு பிச்சையாப் போடு சத்யா, வாழ்நாள் முழுமைக்கும் அது போதும் எனக்கு,, இன்னும் நீ என்னை நம்பலைன்னா நீ தூங்கு, நானும் தூங்குறேன், காலையில ரெண்டு பேருமே செத்து போவோம்,, இது உன்கிட்ட கையெழுத்து வாங்க பாய்சன் வச்சுகிட்டு மிரட்டினேனே அந்த மாதிரி இல்லை, இது உண்மை, சத்தியம், நீ இல்லாம என்னால் வாழவே முடியாது சத்யா” என்று தன் மவுனத்தை உடைத்து மனதை கொட்டிய மான்சி கைகளால் முகத்தை மூடிக்கொண்டு கதறினாள்
அதுவரை உறைந்திருந்த சத்யன் அந்த நிமிடம் உயிர்த்தெழுந்தான், இரண்டே எட்டில் அவளை அடைந்தவன் அவள் காலடியில் மண்டியிட்டு அவள் இடையை தன் கைகளால் வளைத்து அவளின் வயிற்றில் தன் முகத்தை பதித்து “ வேண்டாம் மான்சி அப்படி சொல்லாதே,, நீ நல்லாருக்கனும்னு தானே என் மனசை கல்லாக்கிகிட்டு கையெழுத்துப் போட்டுட்டு வந்தேன்” என்ற சத்யன் ஒரு குழந்தை போல கேவிக்கேவி அழுதான், அவளின் வார்த்தைகள் தந்த பாதிப்பை தனது கண்ணீரில் கரைத்தான்
மான்சியின் நிர்வாணத்துக்கு இருவரும் கொடுத்திருந்த அர்த்தமே இங்கே,, இப்போது,, மாறிப்போனது,, இருவரும் எதிர்பார்த்தது போல மான்சியின் நிர்வாணம் சத்யனை பாதித்தது தான், ஆனால் காமமாக அல்ல காதலாக, கண்ணீராக...........
மான்சி தன் கையால் அவன் தலைமுடியை கோதியபடி நின்றிருந்தாள், அவளின் கண்ணீர் வைரத்துளிகள் சத்யனின் தலையில் விழுந்தது
அவள் அடிவயிற்றில் முகம் பதித்து அழுத சத்யனின் கண்ணீர் அவள் வயிற்றை நனைத்து பன்னீர்த்துளிகளாக அவள் பெண்மையில் வழிந்தது, இதுவும் ஒருவகை அபிஷேகம் தான், அவன் போற்றும் அவன் காதலியின் பெண்மைக்கு தன் கண்ணீர் துளியால் செய்யும் அபிஷேகம்
அவன் கண்ணீர் நிற்க்கவில்லை என்றதும் தன் கண்ணீரை கட்டுக்குள் கொண்டு வந்த மான்சி “ சத்யா வெட்கத்தை விட்டு சொல்றேன், என்னை எடுத்துக்க சத்யா,, உனக்காக ஏங்கும் என் மனசையும் உடம்பையும் உனக்குள் வாங்கிக்க சத்யா,, இந்த மூனுநாளும் நான் தூங்கலை,, என்னால முடியலை,, எனக்கு நீ வேனும் சத்யா, எதையும் காரணம் காட்டி என்னை மறுக்காதே சத்யா ப்ளீஸ்” என்று அந்த பெண்மை வெட்கம் துறந்து தாம்பத்தியத்தை அவனிடம் யாசிக்க...
அவள் வார்த்தையின் அர்த்தம் புரிந்து சிலிர்த்துப் போய் அவளை நிமிர்ந்து பார்த்தான் சத்யன், மான்சி கண்ணை மூடியபடி ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள்
அடுத்த நிமிடம் சத்யன் இங்கில்லை மன்மதத்தேரில் ஏறிச் சென்று சொர்க்கத்தின் கதவுகளை தட்டிக்கொண்டிருந்தான், தன்னை முதலில் வீழ்த்திய அவளின் அழகுத் தொப்புளுக்கு அழுத்தமாய் ஒரு முத்தமிட்டவன் எழுந்து நின்று அவளை நான்கடி தள்ளி நிறுத்தி அவள் அழகை பருகினான்
ரோஜாப் பூவிற்கு, தாழம்பூ நிறம் கொடுத்து,, மல்லிப்பூ மணம் கொடுத்து, ஆளுயரத்திற்க்கு அடுக்கிவைத்து போல் நின்றிருந்தாள் மான்சி, அவள் தேகம் பாலாடைக்கட்டியால் செய்த சிற்பமாக ஜொலித்தது, மெல்லிய இசைக்கு உருவம் கொடுத்தது போல இருந்தது அவளின் அழகு மேனி,
சத்யன் தன் மனைவியின் அழகை அணுவணுவாக ரசிக்க, அவ்வளவு நேரம் வெட்கத்தை துறந்து நிர்மலமாய் நின்றவள், அவன் பார்வையின் தாக்கத்தில் வெட்கத்தில் முகம் சிவந்து ஒரு கையால் தன் பெண்மையையும், மறு கையை குறுக்கே வைத்து தனது அடங்காத மார்புகளை மறைக்க முயன்றாள்
அவளின் முயற்சி தோல்வியடைய சத்யன் முன்னால் நெளிந்தாள், சத்யன் இரு கரங்களையும் விரித்து வாவென்று அழைக்க, பசுவைத் தேடி ஓடும் கன்றுகுட்டியாக தாவி வந்து அவன் கைகளில் விழுந்தாள் மான்சி
அவளின் ஆடைகளற்ற உடல் நெருப்பென கொதிக்க அதை தன் உதட்டால் குளிர்விக்கும் முயற்சியில் இறங்கினான் சத்யன், அவன் கைகள் அவள் புட்டத்தை தாங்கி தன் உயரத்திற்கு உயர்த்த முகமும் முகமும் நேராக சந்தித்துக் கொண்டன, மான்சி வெட்கத்தில் விழிமூட, சத்யன் முத்தமிட்டு விழிகளை திறக்கவைத்தான்
அவனின் கைகள் அவளின் வெற்றுடல் மென்மையை உணர்ந்து மூளைக்கு தகவல் அனுப்ப, மூளை சத்யனின் உதடுகளுக்கு உத்தரவிட்டது, சத்யன் அன்று அருவியில் விட்ட பாக்கியை இப்போது வசூல் செய்யும் எண்ணத்தில் அவளின் இதழ்களை கவ்வி சப்பி ஈரத்தை உறிஞ்சி அவளின் இரு உதடுகளையும் பாகப்பிரிவினை செய்து தனது நாக்கை உள்ளே நுழைத்து பாகப்பிரிவினைக்கு நாவால் தீர்ப்பெழுதினான்
மான்சி உடல் மேலும் கொதிக்க, அவள் இதழ்களை விடுவிக்காமலேயே அப்படி தூக்கி பாயில் சரித்து அவள் மீது படர்ந்ததான், மன்மதனின் மலர்க்கணைகள் அத்தனையும் அவனின் ஆண்மையையும் அவளின் பெண்மையும் பதம் பார்க்க இரண்டும் அடைக்கலம் தேடி துடித்தன,
சத்யனுக்கு அவள் உடல் முழுவதுமே பெரும் புதையலாக தெரிந்தது, இந்த புதையலை அள்ள அடக்கிக்கொள்ள தனது கைகளை விட உதடுகளும் நாக்கும் தான் சிறந்தது என்ற முடிவுடன், சங்க கழுத்தை முத்தமிட்டபடி இறங்கி அந்த கோபுர கலசங்களுக்கு வந்தான், அதன் வனப்பில் தன்னை மறந்து வியப்பில் விழி விரித்தான்
இரண்டு வெண்ணெய்க்கட்டிக்கு கருப்பில் பொட்டு வைத்தது போன்ற அழகான மார்புகள்,. அந்த மெல்லிய வெளிச்சத்திலும் அதில் ஓடிய பச்சை நரம்புகள் பளிச்சென்று தெரிந்ததன, சத்யன் தலையின் நிழல் அவள் மார்பில் விழுந்தது
தன் கணவன் தன்னை ரசிக்கிறான் என்றதும் மான்சியின் முகமெங்கும் பூரிப்பு, உடலெங்கும் சிலிர்ப்பு, உணர்வுகளின் தவிப்புடன் அடுத்து என்னசெய்ய போகிறான் என்று கண்மூடி காத்திருந்தாள்
ஆனால் சத்யனுக்கு தன் மனைவின் ரகசியங்களை பார்ப்பதற்கே நேரம் போதவில்லை, இதமான வெயிலும் மிதமான உஷ்ணமும் கலந்து ஓடிய தேகம்,, உதடுகளில் காதலின் விளைவால் வந்த திமிரின் மிதப்பு,, அவள் முகத்தில் முதிராத ஒரு இளம் முறுவல்,, பாலாய் வெளுத்த கழுத்தில் தேனாய் வியர்வை துளிகள்,, நிமிர்ந்த ஆலய கோபுரமாக மதர்த்த மார்புகள்,, இவைகள் மன்மதனின் கட்டிலோ என வியக்கவைக்கும் தட்டையான வயிறு, இதில் தேன் ஊற்றி குடித்தால் போதை வருமா என கேட்கவைக்கும் குழிந்த தொப்புள், இது புதையலா?, அல்லது பூரணசந்திரனின் ஒளியா? என்று வியக்கவைக்கும் ரோமங்கள் அற்ற பெண்மை,, இவள் தொடைகளின் அழகை எழுத இந்த ஈரேழுலககிலும் கவிஞனில்லை என்று வருந்த வைக்கும் தொடைகள்,, அவள் பாத விரல்களை வர்னிக்க ஒரு நாள் இரவு போது? ஒராயிரம் இரவுகள் வந்தாலும் போதாதே?
இதோ என்னை எதிர்க்க துணிந்த இவைகள் இரண்டு இப்படி சரியாமல் நிமிர்ந்து நிற்க்கிறதே,, தொட்டால் அழுந்துமா? என்று தொட்டான் அவள் மார்புகளை, அழுந்தியது, ஆனால் அழுந்தியதுமே நிமிர்ந்தது,, கசக்கினால் கசங்குமா? கசக்கிப் பார்த்தான் அவள் மார்புகளை,, கசங்கியது, ஆனால் கசங்கியதுமே குலுங்கி குவிந்தது,, என் கைகளில் அள்ளினால் கொள்ளுமா? அள்ளிப்பார்த்தான், வந்தது, ஆனால் கை கொள்ளாமல் வழிந்தது,, அந்த கூர் காம்புகளை என்ன செய்யலாம்? காம்புகளை விரலால் தீண்டினான்,, என்ன அதிசயம் அவன் தீண்டத்தீண்ட விறைத்து நின்றது அந்த காம்புகள்,,
எங்களை மறந்து கைகளுக்கு மட்டும் வேலை கொடுக்கிறாயே என்று போர்க்கொடி தூக்கின உதடுகள்,, இதோ என்று அவைகளை நாவால் ஈரப்படுத்தி சமாதானம் செய்து கவ்விக்கொண்டான் அவளின் திராட்சை காம்பில் ஒன்றை, அவன் கவ்வி இழுத்த அதேநேரம் அவள் கைகள் உயர்ந்து அவன் முடியைப் பற்றி தன் மார்பில் அழுத்தியது
கடித்தான் இழுத்தான் சுவைத்தான் ஆனால் எதற்கும் அசையாமல் குலுங்கின அவளின் கலசங்கள், அவ்வளவு திமிரா உங்களுக்கு என்று ஆனந்தத்தில் ஆத்திரப்பட்டான் சத்யன், அவளின் ஒரு மார்பை தன் இருகைகளாலும் அள்ளி வாய்க்குள் அடக்கினான் அவனின் அகண்ட வாய்க்குள் போனது பத்து சதவிகிதம் என்றால் வெளியே வழிந்தது தொன்னூறு சதவிகிதமாக இருந்தது, முழுதும் விழுங்க முடியவில்லையே என்று ஏமாற்றத்துடன் மனைவியை பார்த்தான் சத்யன், அவள் புதிதாய் பூத்த புன்னகையோடு தினமும் கொஞ்சம் சாப்பிடு என்று தன் பார்வையால் சொன்னால்
ஆனாலும் ஆசை அடங்காதவனாக இரு கையாலும் அள்ளி அள்ளி வாயால் கவ்வினான், வெகுநேரமான பிறகு இவன் கைவண்ணத்தில் அவளின் மார்புகள் இரண்டும் பாலாடை நிறத்தில் இருந்து ரோஜாவின் நிறமாக மாறியது,
எப்போது அவிழ்ந்தது என்றே தெரியாமல் சத்யனின் இடுப்பில் இருந்த கைலி அவிழ்ந்து சுருண்டு அவன் பாதங்களில் கிடக்க, அதை துச்சமாய் உதறி தூர எறிந்தான் சத்யன், அவனின் கறுப்பு ராட்சஸன் முறைப்புடன் நிமிரந்து நிற்க, “ ம் கால்களை விரி மான்சி” என்று உத்தரவிட்டான் சத்யன்
ஒட்டியிருந்த தொடைகளை கூச்சமின்றி விரித்தாள் மான்சி, சத்யன் குனிந்து ஒரு முத்தத்தை அவள் பெண்மையில் பதித்தான், முன்பே தன்னை பித்தாக்கி சுத்தவிட்ட அவள் பெண்மையை சுவைத்து கதறவைக்க வேண்டும் என்றுதான் நினைத்தான், ஆனால் அவனுடைய ஆண்மை அதற்குள் நான்தான் முதலில் என்று அவசரப்பட்டதால்,தன் நாவுக்கு பிறகு வேலை கொடுக்கலாம் என்று மனதை அடக்கிக்கொண்டு அவன் ஆண்மை வீரனை உள்ளே விட அவள் தொடைகளுக்கு நடுவே போனான்
மான்சியின் முகம் பெரும் எதிர்பார்ப்பில் மலர்ந்து விரிந்திருந்தது, அருவில் துணிச்சலுடன் தன்னை பின்னால் உரசிய அவனது ஆண்மையைப் பார்க்க அவளுக்கும் ஆசைதான், ஆனால் வெட்கம் அவளை தடுத்தது, அது என்ன செய்யும் என்ற ஆர்வத்துடன் உள்ளத்து கிளர்ச்சியை அடக்கியபடி காத்திருந்தாள் அந்த இன்ப தாக்குதலுக்கு,,
சத்யனின் ஆண்மை அவள் பெண்மையை உரச உரச மான்சிக்கு மயிர்க்கூச்செறிந்தது, சீக்கிரமா விடேன்டா’ என்று கத்தவேண்டும் போல் இருந்தது,
சத்யன் தயாரானான் அவளின் கன்னித்தன்மையை தகர்த்தெறிய ,, கைகளை வலுப்படுத்திக்கொண்டான்,, கண்களை கூர்மையாக்கிக் கொண்டான்,, இதயத்தை திடப்படுத்திக் கொண்டான்,, கால்களை வலுப்படுத்திக் கொண்டான்,
சத்யன் அவள் முகத்தை பார்த்தவாறு ஒருகையை ஊன்றி மறுகையால் தன் உறுப்பை பிடித்து அந்த இளமை பெட்டகத்தில், புதுமைப் புதையலில்,, இன்ப வெடிப்பில், ஈர மலரில் வைத்து அழுத்த மெல்ல மெல்ல உள்வாங்கியது மான்சி அற்புதமான பெண்மை, பாதி நுழைந்த நிலையில் தடுமாறி பாதியில் நின்றது
எது தடுக்கிறது என்று இருவருக்குமே தெரியும்,, அவளுக்கு வலிக்குமே என்று இவன் தயங்கினான், வலிக்கிறது என்று சொன்னால் எனக்காக தயங்குவானோ என்று இவள் வருந்தினாள்
கண்களை திறந்து சத்யனைப் பார்த்து, “ அழுத்தி விடு சத்யா, நான் வலியை தாங்குவேன்” என்று அவளின் தடையை உடைக்க உத்தரவிட்டாள்,,
ம்ம் என்றவன் குனிந்து தன் உறுப்பைப் பார்த்தபடி இடுப்பை அழுத்த, தடையை கிழித்து அவள் கருவறையை முட்டியது சத்யனின் ஆண்மை,, வெற்றிக் களிப்புடன் நிமிர்ந்து மான்சியைப் பார்த்தான், மான்சி வலியை உதடு கடித்து பொறுத்துக்கொண்டு அவனைப் புன்னகையுடன் கண்சிமிட்டி “ எனக்கு வலிக்கலை, ம் ஆரம்பி சத்யா” என்று வார்த்தையில் தேன் குழைத்து கூறினாள்
சத்யனுக்கு அவளின் அன்பை நினைத்து உடல் சிலிர்க்க அவள்மீது படுத்து இறுக்கி அணைத்து “ என் சொர்க்கமே” என்று புலம்பினான், மான்சி புலம்பிய அவன் உதடுகளை கவ்வி முத்தமிட்டு “ நீதான் என்னோட சொர்க்கம் சத்யா, இத்தனை நாளா இந்த சொர்க்கத்துக்கு வழி தெரியாமல் தவிச்சுக்கிட்டிருந்தேன், இப்போ கண்டுபிடிச்சிட்டேன்” என்று காதலாய் கூற
சத்யன் புன்னகையுடன் எழுந்து அசையாமல் அவள் இடுப்பைப் பிடித்துக்கொண்டு தனது இடுப்பை இயக்கினான், மான்சி தன் கைகளை அவன் பின்னால் எடுத்துச் சென்று முதுகை வருடி, வேகமாக இயங்கும் இடுப்பை வருடி அவனின் புட்டச் சதைகளை பற்றி தன் பெண்மையோடு வைத்து அழுத்த சத்யனின் வேகம் அதிகமானது,
மான்சி மான்சி என்று புலம்பிக்கொண்டே இயங்கினான், சத்யனை பொருத்தவரை மான்சி அவன் தகுதிக்கு மீறி கிடைத்த பரிசு, கிடைத்தற்கரியாத பொக்கிஷம்,, அவளை காயப்படுத்தாமல் இயங்கத்தான் நினைத்தான், ஆனால் காமன் அவனை விடவில்லை, அவன் உறுப்பில் சூட்டை ஏற்றினான்,
No comments:
Post a Comment