' அடிப்பாவிகளா... உங்களுக்கு சோறு போட்டு இருக்க இடமும் குடுத்த துக்கு நல்ல காரியம் பண்றீங்கடி... ஆனா நான் உயிரோட இருக்குற வரைக்கும் அது நடக்காது ' என்று கருவியபடி காத்திருந்தான் வரதன் ...
" அம்மா சும்மா இங்க நின்னு தொனத்தொனன்னாத... என்ன செய்யனும்னு எனக்குத் தெரியும்... நீ மொதல் இங்கருந்துபோம்மா" என்ற அனுவின் எரிச்சலான குரலை தொடர்ந்து கதவை திறந்து கோமதி வெளியேறும் சப்தம் கேட்டது...
வரதன் சட்டென்று பரபரப்பானான்... சபாபதி இன்னும் தனது வீட்டுக்கு செல்லாததால் பங்களாவுக்குள் செல்லும் தோட்டத்து கதவு திறந்தேயிருக்க.. வரதன் சுற்றும் முற்றும் பார்த்தபடி உள்ளே நுழைந்து சத்தமின்றி அனுவின் அறையை நோக்கி சென்று கதவின் கைப்பிடியை திருகினான்...
அவன் கணக்கு சரியாக இருந்தது ... கோமதி வெளியேறியதால் கதவு இன்னும் மூடப்படாமல் இருந்தது... வரதன் மெல்ல அடியெடுத்து வைத்து உள்ளே சென்று கதவை சத்தமின்றி மூடி பூட்டினான்...
அந்த பெரிய அறையின் ஒரு மூளையில் கிடந்த கட்டிலில் கவிழ்ந்து படுத்து தனது லாப்டாப்பில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தாள் அனுரேகா... சப்தம் கேட்டு திரும்பாமலேயே " என்னம்மா நீ இன்னும் போகலையா?" என்றாள்...
வரதன் நெஞ்சு குமுறி கொந்தளிக்க அமைதியாக நின்று அவளின் லாப்டாப்பை பார்த்தான்... வரதன் மான்சியின் கையைப்பிடித்து தனது தலையில் வைத்தபடி நின்றிருந்தான்.... ஆனால் அந்த சம்பவத்தின் போது அழதுகொண்டிருந்த மான்சியும் வரதனும் இதில் வாய்கொள்ளாமல் சிரித்துக் கொண்டிருந்தனர்... வரதனின் ஆத்திரம் எரிமலை சூட்டை விட அதிகமாக தகித்தது ..
தனது கேள்விக்கு பதில் இல்லாமல் போகவே " என்னம்மா?" என்றபடி திரும்பிப் பார்த்தவள் ... அங்கே வரதனை கண்டு அதிர்ச்சியில் உறைந்துபோனாள்... ஆனால் சில நிமிடத்திலேயே சுதாரித்துக்கொண்டு கட்டிலில் இருந்து தாவி இறங்கியவள்... " டேய் யாரைக் கேட்டு என் ரூமுக்குள்ள வந்த? வெளியப் போடா ?" என்று கோபமாக கத்தியவள் தான் செய்துகொண்டிருக்கும் வேலை ஞாபகத்துக்கு வந்து சட்டென்று குரலை அடக்கி " வெளிய போடான்னு சொன்னேன்" என்று கதவை நோக்கி கை காட்டினாள்...
வரதன் லேப்டாப்பில் இருந்து தனது பார்வையை அகற்றவே இல்லை... அவனது கண்கள் நெருப்பு குண்டுகள் போல் ஜொலித்தது... உதடுகள் இறுக கைமுட்டியை மடக்கி கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு நின்றான் ....
அவன் பார்வை சென்ற திக்கை நோக்கிய அனு.. சட்டென்று தாவி தனது லேப்டாப்பை எடுப்பதற்குள் அது வரதனின் கைக்கு போயிருந்தது... அடுத்து என்ன செய்வது என்று அனு யோசிப்பதற்குள் அவளது லேப்டாப் சுவற்றில் அடிக்கப்பட்ட தரையில் சிதறியது...
அனு திகைப்புடன் தனது லேப்டாப் சிதறியதை பார்த்தவள் ஆத்திரமாய் வரதனின் பக்கம் திரும்பி “ வேலைக்கார நாயே... என்னடா செய்த” என்று ஆத்திரத்தில் அறிவிழந்து உள்ளங்கையில் உறுதி ஏற்றி அவ்வளவு பெரிய ஆண்மகனின் கன்னத்தில் பளாரென்று அறைந்துவிட.... வரதனின் கண்கள் நெருப்பை கக்கியது..
தன்னை அறைந்தவளின் கையை எட்டிப் பிடித்தவன். அப்படியே பின்புறமாக கையை முறுக்கி படுக்கையில் தள்ளினான்... “ யாருடி நாய்? நீயா? நானா?.... ஒரு பொண்ணுன்னு கூட இரக்கப்படாம மான்சியம்மாவோட கற்ப்பையே கேவலப்படுத்திட்டயேடி... நீதான் நாய் ஜென்மம்” என்று மெல்லிய குரலில் இரைந்தவன் அவள் படுக்கையிலிருந்து எழ முயன்றதும் தாவி ஏறி அவள் மீது கவிழ்ந்து உடலை அமுக்கியபடி படர்ந்தான்...
உழைத்து உரமேறிய வரதனின் உடலுக்கு கீழே அனுவின் மெல்லிய தேகம் நசுங்கியது... அனுவின் எதிர்ப்பு படு பயங்கரமாக இருந்தது... ஒரு வேலைக்காரன் தன்னை ஆக்கிரமிக்கிறான் என்ற நினைப்பே எதிர்ப்பை அதிகப்படுத்தியது... வரதனின் முகத்தில் தன் விரல் நகத்தால் கோடுகள் போட்டாள்...
வரதனுக்குள் இருந்த ஆத்திரம் வெறியாக மாறியிருந்தது... அந்த வேங்கையின் ஆவேசத்துக்கு ஈடுகொடுக்க முடியாமல் இந்த முயல்குட்டி தடுமாறி தத்தளித்தது... தன்னால் முடிந்தவரை கடுமையாக எதிர்த்தாள் அனு... ஆனால் அவள் எதிர்ப்புகளை சுலபமாக அடக்கியபடி அவள் நைட்டியின் கழுத்துப்பகுதியில் கைவிட்டு இழுக்க.... விலையுர்ந்த அந்த நைட்டி வரதனின் முரட்டு இழுப்பில் சர்ரென்று கிழிந்தது...
உள்ளே இருந்த வெந்நிற உள்ளாடை வரதனின் வெறியை தூண்டியது... அதனுள் கைவிட்டு இழுக்க.. முதுகு பக்கம் போட்டிருந்த கொக்கியைப் பிய்த்துக்கொண்டு வரதனின் கையோடு வந்தது...
அனுவுக்கு அடுத்து நடக்கப்போகும் விபரீதம் புரிய... அவனை அடிப்பதை நிறுத்திவிட்டு கைகளால் தன் மானத்தை மறைத்து “ வேணாம் வரதன் என்னை விட்டுடுடா” என்று கண்ணீருடன் கெஞ்சியவளை அலட்சியமாகப் பார்த்தான் வரதன்.....
“ எப்புடிடி விடமுடியும்? நீ விளையாடினது ரெண்டு உயிர்கள் கூட... ஒரு பொண்ணோட மானத்தையே ஏலம் போட துணிஞ்ச நீ மட்டும் மானத்தோட இருக்கலாமா? எதை இழக்கனுமோ அதை இழந்தா தான் உனக்கு அதனோட வலி புரியும்டி” என்றவன் சுலபமாக அவள் கைகளை விலக்கிவிட்டு வெறித்தனமாக அவள் மார்புகளில் தன் முகத்தைப் புதைத்தான்...
வெளியே சத்தம் கேட்டாலும் பரவாயில்லை என்று அனுவின் கதறல் உரக்க ஒலிக்க ஆரம்பிக்க.. அவளைவிட்டு விலகியவன் அனு தப்பிக்காத வாறு வளைத்து பிடித்துக்கொண்டு கிழித்து எறிந்த நைட்டியை எடுத்து பற்களால் கடித்துக்கொண்டு சின்னதாக கிழித்தான்......
அப்போது அனுவின் எதிர்ப்பு அதிகமாக இருந்தது... மோசமாக திமிறினாள்... ஆனால் உரக்க கத்தவில்லை... இன்னமும் ஒரு வேலைக்காரனால் தன்னை என்ன செய்துவிட முடியும் என்ற திமிரில் அவனை மூர்க்கமாக தாக்கினாள்... அவள் தாக்குதலை எல்லாம் சமாளித்தவன்... அனுவை மீண்டும் கட்டிலில் தள்ளி அவள்மீது அழுந்தி படுத்து கிழித்த துணியை அவள் வாயில் கட்டினான்....
அதன்பின் வரதனை அடக்க அவளால் முடியவில்லை.. கைகள் தளர்ந்து விழுந்தது... கத்தமுடியாதபடி வாயில் துணி அடைக்கப்பட்டிருந்தது... தலையை இப்படியும் அப்படியுமாக அசைத்து தனது எதிர்ப்பை தெரிவித்தாள்...
வரதன் தனது ஆத்திரத்தை அவளின் அழகிய உடலில் காட்ட நினைத்து முதற்கட்ட வேலையாக அவளின் சின்னஞ்சிறிய செந்நிற காம்பை கவ்விக்கொண்டு.... மற்றொரு மார்பை கையால் பற்றிக்கொண்டு கசக்க ஆரம்பித்தான்
நிலைமையின் தீவிரம் தெள்ளத்தெளிவாக புரிய அனுவின் ஆத்திரம் கோபமெல்லாம் வடிந்து ஒரு பெண்ணாக வேதனையுடன் அவனை கையெடுத்துக் கும்பிட்டு கண்களில் கண்ணீர் வழிய தலையை அசைத்து வேண்டாம் என்று மறுத்தாள்...
வரதன் அதையெல்லாம் கவனிக்கும் நிலையை கடந்திருந்தான்.... அனுவின் சின்னஞ்சிறிய பிஞ்சு மார்புகள் வரதனின் கைகளில் சிக்கி சின்னாபின்னாமாகிக் கொண்டிருந்தது... அவளின் நிர்வான உடலின் மீது ஆடையுடன் விழுந்து புரண்டவன் .. அவள் மார்புகளில் ஒன்றை கவ்வியபடியே இடுப்பை உயர்த்தி தனது கைலியின் முடிச்சை விலக்கி கீழை தள்ளினான் ... அடுத்து அவன் அணிந்திருந்த நிக்கரும் விடை பெற்றது....
விறைத்த அவனது உறுப்பு அவளின் பெண்மையை உரசியதும் தான் அனுவின் எதிர்ப்பு வேகம் அதிகமானது... தொடைகளை இறுக்கியபடி தலையை இப்படியும் அப்படியுமாக அசைத்தாள் கையை வரதனின் நெஞ்சில் வைத்து முரட்டுத்தனமாக தள்ளினாள்... ஆனால் அவனை ஒரு அங்குலம் கூட அசைக்க முடியவில்லை ...
வரதனால் அவளின் அழகிய கனிகளை விட்டு விட்டு அடுத்து வர மனமில்லாதது போல் அவற்றையே கவ்வி முட்டி மோதிக் கொண்டிருந்தான்...
அனுவின் கண்ணீர் வழிந்து படுக்கையை நனைத்தது ... முடிந்தவரை தொடைகளை இறுக்கி வைத்து அவனுக்கு வழிவிட மறுத்தாள்... ஆனால் அவன் தனது முழங்காலை அவள் தொடைகளுக்கு நடுவே நுழைத்து சுலபமாக அவற்றை விலக்கி.. தொடைகள் மீண்டும் சேராதவாறு நடுவில் புகுந்தான் ..
.
இதிலும் தனது தோல்வியை எண்ணி வேதனையுடன் அவனைப் பார்த்து விழித்தாள் அனு ... இந்த கடுமையான போராட்டத்தில் ரொம்பவே துவண்டு போயிருந்தாள்...
வரதன் இடுப்புக்கு நடுவே கையை நுழைத்து தனது வீருகொண்ட உறுப்பை கையில் பிடித்து அவள் பெண்மை வாசலில் வைத்து அழுத்தினான்... அங்குலம் கூட இறங்கா விடாமல் தகராறு செய்தது அனுவின் பெண்மை... வரதன் தணனது காலால் அவள் தொடைகளை இன்னும் விரித்து உறுப்பை சரியான இடத்தில் வைத்து இடுப்பை உயர்த்தி படுவேகமாக இறக்க... சதக்கென்று உள்ளே எதையோ கிழித்துக்கொண்டு இறங்கியது அவன் ஆண்மை...
தனது கன்னித்தன்மை ஒரு வேலைக்காரனிடம் பறிபோன அவலம் தாங்காமல் அனுவின் கண்களில் கண்ணீர் ஆறாய் பெருகியது கண்ணீர் ... ஒரு பணக்கார அழகனுக்காக பொத்திப் பொத்தி பாதுகாத்த அவளது பெண்மை இப்படியொரு முரடனிடம் பறிபோனதை எண்ணி கண்ணீர் விட மட்டும்தான் முடிந்தது..
அவளுக்கு எத்தனையோ ஆண் நண்பர்கள் இருந்தாலும் யாரையுமே வரம்பு மீற விட்டதில்லை.... தனக்கென வரப்போகும் அழகனுக்காக தன் உடலை பேனி பாதுகாத்து வந்திருந்தாள்... இன்று அத்தனையும் வரதனின் கையில் சிக்கி சிதைந்து போனது.....
இவ்வளவு கேவலமாக கீழ்த்தரமாக நடந்துகொள்ளும் அனு கன்னியாக இருப்பாள் என்று வரதன் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை வரதன்.. அவனுக்குள் எழுந்த திகைப்பும் தவிப்பும் அவளின் செயலை எண்ணி உடனே வடிந்துவிட...அவளை இறுக்கி அணைத்தபடி வேகமாய் இயங்க ஆரம்பித்தான் ...
ஆத்திரமாய் ஆவேசமாய் இயங்கியவனை . அவள் பெண்மையும்... அவள் உடலில் வந்த சுகந்தமான வாசனையும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கட்டுப்படுத்த.... இயக்கத்தில் வேகத்தை கூட்டினாலும் அதில் மென்மையை கையாண்டான்
வரதனுக்கு அவளை பழிவாங்கும் எண்ணம் மெல்ல வடிந்து அவளின் உடல் கொடுக்கும் சுகம் மேலோங்க... இயங்கியபடியே முதன்முறையாக அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டான்... பிறகு அவளின் வளவளப்பான கன்னத்தில் தனது முரட்டு உதட்டை பதித்தவனால் அனுவின் இதனழ்களில் முத்தமிட முடியால் இவன் அவள் வாயில் கட்டியிருந்த துணி தடுத்தது.. துணியை விலக்கி முத்தமிடும் துணிவு இவனுக்கில்லை ... மறுபடியும் கத்தினாள் என்றால் என்ன செய்வது?
உடல் முறுக்கி ரத்தம் கொதித்து சித்தம் கலங்கி உச்சத்தை உணர்த்த வரதனின் இயக்கத்தின் வேகம் பலமடங்க அதிகரித்தது... அவனது முரட்டுத்தனத்தை தாளாமல் அனுவின் மெல்லிய உடல் குலுங்கியது... மூச்சிரைக்க அவள்மேல் கவிழ்ந்தவன் வாயில் கட்டியிருந்த துணியை பிடுங்கி எறிந்துவிட்டு அவள் உடலில் அவன் மிச்சமாக விட்டுவைத்திருந்த உதடுகளை கவ்விக்கொண்டான் ...
அனுவின் உதடுகள் வரதனிடம் படாதபாடு பட்டது... முகத்தை திருப்பி முத்தத்தை மறுத்தவளின் கன்னத்தைப் பற்றி வேகமாகத் திருப்பி மீண்டும் கவ்வினான்... இதழ்களை ரசித்து சப்பியபடி நாக்கை நுழைக்க முயன்றவனை உள்ளே நுழையவிடாமல் பற்களால் தடைபோட்டாள் அனு... வரதனுக்கு கோபம்... மலரிதழ்களை சுவைத்து தேன் அருந்த முடியவில்லையே என்று .... மென்மையாக இயங்கிய இடப்பை உயர்த்தி வேகமாக நச்சென்று இறக்கியதும் .. அனு வலியால் கத்த வாய் திறக்க வரதன் சுலபமாக அவள் வாய்க்குள் தனது நாக்கை நுழைத்து துளாவினான்...
வரதன் எதற்காக அனுவை இப்படி செய்கிறோம் என்பதே மறந்துபோனது... அவன் நினைப்பிலிருந்து மான்சி மறைந்தாள்... சத்யன் மறைந்தான்... அந்த பங்களா மறைந்தது... ஆக மொத்தமும் மறைந்து அவனும் அனுவும் மட்டுமே மிச்சமிருந்தனர்..... அனுவின் உடலை நேசத்துடன் கையாள நினைத்தான் ... ஆனால் அனு ஒத்துழைக்கவில்லை... இன்னும் கூட அவளது எதிர்ப்பு அடங்கவில்லை ...
அனுவை முத்தமிடுகிறோம் என்ற நினைப்பே வரதனை பித்தம் கொள்ள செய்தது ... அவன் தோட்டத்து பூக்களை ரசிப்பதை போலவே அவள் இதழ்களையும் ரசித்து சுவைத்தான்..
இறுதியான அவனது இடுப்பு அசைவுக்குப் பிறகு தனது உறுப்பை அவளுக்குள் ஆழமாக இறக்கிவிட்டு அவளை இறுக்கமாக அணைத்தபோது அவனது ஆண்மையின் துடிப்பை தனக்குள் உணர்ந்தாள் அனு... அவனது உயிர்நீர் தனது கருவறையை நிரப்பி மிச்சமாகி வழிவதை உணர்ந்து மீண்டும் கண்ணீர் பெருக்கெடுத்தது...
அனுவின் பெற்றோர் அவள் நெஞ்சில் விஷத்தை விதைத்தனர்.... வரதனோ அந்த விஷத்தை முறிக்கும் மருந்தாக அவளுக்குள் தன்னையே விதைத்து விட்டான்... இவன் அவளுக்குள் தன்னையே விதைத்த அதேநேரத்தில் அங்கே சத்யன் ஆப்ரேஷனுக்காக அழைத்துச்செல்லப்பட்டு மயக்கத்தில் ஆழ்த்தப்பட்டான்...
போச்சு எல்லாம் போச்சு.. குமுறியவள் இறுதியாக திமிறியதும்.... தனது உச்சபட்ச சுகத்தை கண்மூடி அனுபவித்த வரதன் மெல்ல நிமிரந்து அவள் முகத்தை நோக்கினான்...
கணகளில் நீர் வழிய அவன் பார்வையை சந்திக்கமுடியாமல் பக்கவாட்டில் முகத்தைத் திருப்பியவள் " என்னை அப்படியே கொன்னுடு... இப்படியே விட்டுட்டுப் போகாதே" என்றாள் அனு
பல சினிமாக்கள் பார்த்து பலவிதமாக கற்பனை செய்து வைத்திருந்த அனுவின் முதல் அனுபவம் படுபயங்கரமாக முடிந்திருந்தது...
வரதனுக்கு மெல்ல நிலைமை புரிந்தது... அவளைவிட்டு விலகி எழுந்தான்... கட்டிலுக்கடியில் கிடந்த தனது உடைகளை எடுத்து அணிந்துகொண்டான்... திரும்பி அனுவைப் பார்த்தான்... அப்படியே கிடந்தாள்... படுக்கையின் வெள்ளை விரிப்பில் அனுவின் கன்னி உதிரத்தின் கரை... வரதனின் நெஞ்சு குலுங்கியது ... பக்கத்தில் இருந்த பெட்சீட்டை எடுத்து அசையாமல் கிடந்தவளின் மேல் போட்டு மூடிவிட்டு பக்கத்திலேயே கட்டிலில் ஓரமாக அமர்ந்து தலையை கைகளால் பிடித்துக்கொண்டான் ...
" இன்னும் ஏன் இங்கே இருக்க? இன்னும் வேனும்னா என்னால முடியாது...நான் செத்துடுவேன் ” என்று வேதனையுடன் பிதற்றியவளை அணைத்து ஆறுதல் படுத்த உள்ளம் துடித்தது... ஆத்திரத்தில் எவ்வளவு பெரிய கேவலத்தை செய்துட்டேனே? என்று நெற்றியில் அறைந்துகொண்டான்...
துவண்டு கிடந்த அவளின் கையைப்பிடித்து “ என்னை மன்னிச்சிடு... ஆத்திரத்தில் இப்படி பண்ணிட்டேன்” என்று கண்களில் நீர் வழிய கெஞ்சினான்
“ நீ போயிடு... இல்ல உன்னையும் கொன்னுட்டு நானும் செத்துப்போவேன்” என்று மெல்லிய குரலில் அனு கூற
வரதன் கட்டிலில் இருந்து எழுந்தான்... அவளையே சிறிதுநேரம் பார்த்துவிட்டு “ நான் உனக்கு செய்தது பயங்கர அநியாயம் தான்... இதுக்காக நீ என்ன தண்டை கொடுத்தாலும் ஏத்துக்குவேன் அனு... நான்ப் போறேன்” என்று கூறிவிட்டு அறையைவிட்டு வெளியேறினான்...
தனது அறைக்கு சென்று படுக்கையில் அமர்ந்தவன் முகத்தை மூடிக்கொண்டு குமுறிவிட்டான்... பெண்களை உயர்வாக மதிக்கும் வரதன் தன் செயலை எண்ணி தன்னையே வெறுத்தான்... பெரியவர் ... மான்சியின் முகத்தில் இனிமேல் எப்படி விழிப்பேன் என்று வாய்விட்டு அலறியபடி கதறியவன் எப்போது உறங்கினான் என்று தெரியாமல்
விடிந்தது தெரியாமல் உறங்கியவனை காலையில் வந்து எழுப்பியது போலீஸ்காரர்கள் தான்... கையில் இருந்த தடியால் அவனை தட்டி “ டேய் எழுந்திரிடா” என்ற போலீஸ்காரரின் குரல் கேட்டு அலறி எழுந்தவனுக்கு தன்னைச் சுற்றி நின்றவர்களைப் பார்த்ததுமே நிலைமை புரிந்து போனது...
எந்த எதிர்ப்பும் இல்லாமல் எழுந்து சட்டையை மாட்டிக்கொண்டு அவர்களுடன் வெளியே வந்தான்... பங்களாவின் வாசலில் போலீஸ் ஜீப்பும் அதனருகே வீட்டு ஆட்களும் நின்றிருந்தனர்... மான்சி வாசல்படியில் நிற்க்க வரதன் அவள் முகத்தை பார்க்கமுடியாமல் தலை குனிந்தான்...
இன்ஸ்பெக்டர் வரதனின் அருகே வந்து “ இவனாம்மா?” என்று கேட்க... அவர் யாரைப்பார்த்து கேட்கிறார் என்று அவசரமாய் நிமிர்ந்து பார்த்தான் வரதன்... அனுவிடம்தான் கேட்டார் இன்ஸ்பெக்டர்.... ஆமாம் என்று அவள் தலையசைக்க...
“ ஏன்டா ராஸ்கல் வேலைசெய்ற வீட்டுலயே கை வச்சுட்டாயா?” என்று தன் கையிலிருந்த தடியால் வரதனின் முழங்காலுக்கு கீழே அடிக்க... வலியால் துடித்து மடிந்து அமர்ந்தவனின் கையைப் பார்த்து தடியை வீசிய இன்ஸ்பெக்டர் “ எதுக்காகடா இப்படி செஞ்ச?” என்று கேட்க...
வலியால் கண்ணில் துளிர்த்த நீரை தலையை குனிந்து மறைத்தபடி “ நைட்டு குடிச்சிருந்தேன் சார்.... போதையில அப்படி பண்ணிட்டேன்... நான் செஞ்ச குத்தத்தை ஒத்துக்கிறேன்... என்னை இங்கருந்து கூட்டிட்டுப் போங்க சார்” என்றான் வரதன்...
வரதனை போலீஸ் அடிக்க ஆரம்பித்ததுமே மான்சி வாயைப்பொத்திக் கொண்டு அழுகையுடன் உள்ளே ஓடிவிட... பெரியவர் திகைப்புடன் வரதனையேப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்... ‘ இவனுக்குத்தான் குடிப்பழக்கமே இல்லையே?’
இன்ஸ்பெக்டர் வந்து பெரியவரிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டு தண்டபாணியை நெருங்கி “ நீங்க கொஞ்சம் ஸ்டேஷன் வரைக்கும் வந்து போகங்க சார்” என்று கூறிவிட்டு வரதனின் சட்டையை கழட்டி அதாலேயே அவன் கைகளை பின்புறமாக கட்டி ஜீப்பில் ஏற்றிக்கொண்டு கிளம்பினார்..
எல்லாவற்றையும் ஆத்திரமாகப் பார்த்துகொண்டிருந்த கோமதி மகளை அணைத்தபடி உள்ளே செல்ல... தண்டபாணி தனது காரில் ஸ்டேஷனுக்கு கிளம்பினார்.... கூடியிருந்த வேலைக்காரர்கள் ஆளாளுக்கு பேசியபடி களைந்து சென்றனர்....
" அம்மா சும்மா இங்க நின்னு தொனத்தொனன்னாத... என்ன செய்யனும்னு எனக்குத் தெரியும்... நீ மொதல் இங்கருந்துபோம்மா" என்ற அனுவின் எரிச்சலான குரலை தொடர்ந்து கதவை திறந்து கோமதி வெளியேறும் சப்தம் கேட்டது...
வரதன் சட்டென்று பரபரப்பானான்... சபாபதி இன்னும் தனது வீட்டுக்கு செல்லாததால் பங்களாவுக்குள் செல்லும் தோட்டத்து கதவு திறந்தேயிருக்க.. வரதன் சுற்றும் முற்றும் பார்த்தபடி உள்ளே நுழைந்து சத்தமின்றி அனுவின் அறையை நோக்கி சென்று கதவின் கைப்பிடியை திருகினான்...
அவன் கணக்கு சரியாக இருந்தது ... கோமதி வெளியேறியதால் கதவு இன்னும் மூடப்படாமல் இருந்தது... வரதன் மெல்ல அடியெடுத்து வைத்து உள்ளே சென்று கதவை சத்தமின்றி மூடி பூட்டினான்...
அந்த பெரிய அறையின் ஒரு மூளையில் கிடந்த கட்டிலில் கவிழ்ந்து படுத்து தனது லாப்டாப்பில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தாள் அனுரேகா... சப்தம் கேட்டு திரும்பாமலேயே " என்னம்மா நீ இன்னும் போகலையா?" என்றாள்...
வரதன் நெஞ்சு குமுறி கொந்தளிக்க அமைதியாக நின்று அவளின் லாப்டாப்பை பார்த்தான்... வரதன் மான்சியின் கையைப்பிடித்து தனது தலையில் வைத்தபடி நின்றிருந்தான்.... ஆனால் அந்த சம்பவத்தின் போது அழதுகொண்டிருந்த மான்சியும் வரதனும் இதில் வாய்கொள்ளாமல் சிரித்துக் கொண்டிருந்தனர்... வரதனின் ஆத்திரம் எரிமலை சூட்டை விட அதிகமாக தகித்தது ..
தனது கேள்விக்கு பதில் இல்லாமல் போகவே " என்னம்மா?" என்றபடி திரும்பிப் பார்த்தவள் ... அங்கே வரதனை கண்டு அதிர்ச்சியில் உறைந்துபோனாள்... ஆனால் சில நிமிடத்திலேயே சுதாரித்துக்கொண்டு கட்டிலில் இருந்து தாவி இறங்கியவள்... " டேய் யாரைக் கேட்டு என் ரூமுக்குள்ள வந்த? வெளியப் போடா ?" என்று கோபமாக கத்தியவள் தான் செய்துகொண்டிருக்கும் வேலை ஞாபகத்துக்கு வந்து சட்டென்று குரலை அடக்கி " வெளிய போடான்னு சொன்னேன்" என்று கதவை நோக்கி கை காட்டினாள்...
வரதன் லேப்டாப்பில் இருந்து தனது பார்வையை அகற்றவே இல்லை... அவனது கண்கள் நெருப்பு குண்டுகள் போல் ஜொலித்தது... உதடுகள் இறுக கைமுட்டியை மடக்கி கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு நின்றான் ....
அவன் பார்வை சென்ற திக்கை நோக்கிய அனு.. சட்டென்று தாவி தனது லேப்டாப்பை எடுப்பதற்குள் அது வரதனின் கைக்கு போயிருந்தது... அடுத்து என்ன செய்வது என்று அனு யோசிப்பதற்குள் அவளது லேப்டாப் சுவற்றில் அடிக்கப்பட்ட தரையில் சிதறியது...
அனு திகைப்புடன் தனது லேப்டாப் சிதறியதை பார்த்தவள் ஆத்திரமாய் வரதனின் பக்கம் திரும்பி “ வேலைக்கார நாயே... என்னடா செய்த” என்று ஆத்திரத்தில் அறிவிழந்து உள்ளங்கையில் உறுதி ஏற்றி அவ்வளவு பெரிய ஆண்மகனின் கன்னத்தில் பளாரென்று அறைந்துவிட.... வரதனின் கண்கள் நெருப்பை கக்கியது..
தன்னை அறைந்தவளின் கையை எட்டிப் பிடித்தவன். அப்படியே பின்புறமாக கையை முறுக்கி படுக்கையில் தள்ளினான்... “ யாருடி நாய்? நீயா? நானா?.... ஒரு பொண்ணுன்னு கூட இரக்கப்படாம மான்சியம்மாவோட கற்ப்பையே கேவலப்படுத்திட்டயேடி... நீதான் நாய் ஜென்மம்” என்று மெல்லிய குரலில் இரைந்தவன் அவள் படுக்கையிலிருந்து எழ முயன்றதும் தாவி ஏறி அவள் மீது கவிழ்ந்து உடலை அமுக்கியபடி படர்ந்தான்...
உழைத்து உரமேறிய வரதனின் உடலுக்கு கீழே அனுவின் மெல்லிய தேகம் நசுங்கியது... அனுவின் எதிர்ப்பு படு பயங்கரமாக இருந்தது... ஒரு வேலைக்காரன் தன்னை ஆக்கிரமிக்கிறான் என்ற நினைப்பே எதிர்ப்பை அதிகப்படுத்தியது... வரதனின் முகத்தில் தன் விரல் நகத்தால் கோடுகள் போட்டாள்...
வரதனுக்குள் இருந்த ஆத்திரம் வெறியாக மாறியிருந்தது... அந்த வேங்கையின் ஆவேசத்துக்கு ஈடுகொடுக்க முடியாமல் இந்த முயல்குட்டி தடுமாறி தத்தளித்தது... தன்னால் முடிந்தவரை கடுமையாக எதிர்த்தாள் அனு... ஆனால் அவள் எதிர்ப்புகளை சுலபமாக அடக்கியபடி அவள் நைட்டியின் கழுத்துப்பகுதியில் கைவிட்டு இழுக்க.... விலையுர்ந்த அந்த நைட்டி வரதனின் முரட்டு இழுப்பில் சர்ரென்று கிழிந்தது...
உள்ளே இருந்த வெந்நிற உள்ளாடை வரதனின் வெறியை தூண்டியது... அதனுள் கைவிட்டு இழுக்க.. முதுகு பக்கம் போட்டிருந்த கொக்கியைப் பிய்த்துக்கொண்டு வரதனின் கையோடு வந்தது...
அனுவுக்கு அடுத்து நடக்கப்போகும் விபரீதம் புரிய... அவனை அடிப்பதை நிறுத்திவிட்டு கைகளால் தன் மானத்தை மறைத்து “ வேணாம் வரதன் என்னை விட்டுடுடா” என்று கண்ணீருடன் கெஞ்சியவளை அலட்சியமாகப் பார்த்தான் வரதன்.....
“ எப்புடிடி விடமுடியும்? நீ விளையாடினது ரெண்டு உயிர்கள் கூட... ஒரு பொண்ணோட மானத்தையே ஏலம் போட துணிஞ்ச நீ மட்டும் மானத்தோட இருக்கலாமா? எதை இழக்கனுமோ அதை இழந்தா தான் உனக்கு அதனோட வலி புரியும்டி” என்றவன் சுலபமாக அவள் கைகளை விலக்கிவிட்டு வெறித்தனமாக அவள் மார்புகளில் தன் முகத்தைப் புதைத்தான்...
வெளியே சத்தம் கேட்டாலும் பரவாயில்லை என்று அனுவின் கதறல் உரக்க ஒலிக்க ஆரம்பிக்க.. அவளைவிட்டு விலகியவன் அனு தப்பிக்காத வாறு வளைத்து பிடித்துக்கொண்டு கிழித்து எறிந்த நைட்டியை எடுத்து பற்களால் கடித்துக்கொண்டு சின்னதாக கிழித்தான்......
அப்போது அனுவின் எதிர்ப்பு அதிகமாக இருந்தது... மோசமாக திமிறினாள்... ஆனால் உரக்க கத்தவில்லை... இன்னமும் ஒரு வேலைக்காரனால் தன்னை என்ன செய்துவிட முடியும் என்ற திமிரில் அவனை மூர்க்கமாக தாக்கினாள்... அவள் தாக்குதலை எல்லாம் சமாளித்தவன்... அனுவை மீண்டும் கட்டிலில் தள்ளி அவள்மீது அழுந்தி படுத்து கிழித்த துணியை அவள் வாயில் கட்டினான்....
அதன்பின் வரதனை அடக்க அவளால் முடியவில்லை.. கைகள் தளர்ந்து விழுந்தது... கத்தமுடியாதபடி வாயில் துணி அடைக்கப்பட்டிருந்தது... தலையை இப்படியும் அப்படியுமாக அசைத்து தனது எதிர்ப்பை தெரிவித்தாள்...
வரதன் தனது ஆத்திரத்தை அவளின் அழகிய உடலில் காட்ட நினைத்து முதற்கட்ட வேலையாக அவளின் சின்னஞ்சிறிய செந்நிற காம்பை கவ்விக்கொண்டு.... மற்றொரு மார்பை கையால் பற்றிக்கொண்டு கசக்க ஆரம்பித்தான்
நிலைமையின் தீவிரம் தெள்ளத்தெளிவாக புரிய அனுவின் ஆத்திரம் கோபமெல்லாம் வடிந்து ஒரு பெண்ணாக வேதனையுடன் அவனை கையெடுத்துக் கும்பிட்டு கண்களில் கண்ணீர் வழிய தலையை அசைத்து வேண்டாம் என்று மறுத்தாள்...
வரதன் அதையெல்லாம் கவனிக்கும் நிலையை கடந்திருந்தான்.... அனுவின் சின்னஞ்சிறிய பிஞ்சு மார்புகள் வரதனின் கைகளில் சிக்கி சின்னாபின்னாமாகிக் கொண்டிருந்தது... அவளின் நிர்வான உடலின் மீது ஆடையுடன் விழுந்து புரண்டவன் .. அவள் மார்புகளில் ஒன்றை கவ்வியபடியே இடுப்பை உயர்த்தி தனது கைலியின் முடிச்சை விலக்கி கீழை தள்ளினான் ... அடுத்து அவன் அணிந்திருந்த நிக்கரும் விடை பெற்றது....
விறைத்த அவனது உறுப்பு அவளின் பெண்மையை உரசியதும் தான் அனுவின் எதிர்ப்பு வேகம் அதிகமானது... தொடைகளை இறுக்கியபடி தலையை இப்படியும் அப்படியுமாக அசைத்தாள் கையை வரதனின் நெஞ்சில் வைத்து முரட்டுத்தனமாக தள்ளினாள்... ஆனால் அவனை ஒரு அங்குலம் கூட அசைக்க முடியவில்லை ...
வரதனால் அவளின் அழகிய கனிகளை விட்டு விட்டு அடுத்து வர மனமில்லாதது போல் அவற்றையே கவ்வி முட்டி மோதிக் கொண்டிருந்தான்...
அனுவின் கண்ணீர் வழிந்து படுக்கையை நனைத்தது ... முடிந்தவரை தொடைகளை இறுக்கி வைத்து அவனுக்கு வழிவிட மறுத்தாள்... ஆனால் அவன் தனது முழங்காலை அவள் தொடைகளுக்கு நடுவே நுழைத்து சுலபமாக அவற்றை விலக்கி.. தொடைகள் மீண்டும் சேராதவாறு நடுவில் புகுந்தான் ..
.
இதிலும் தனது தோல்வியை எண்ணி வேதனையுடன் அவனைப் பார்த்து விழித்தாள் அனு ... இந்த கடுமையான போராட்டத்தில் ரொம்பவே துவண்டு போயிருந்தாள்...
வரதன் இடுப்புக்கு நடுவே கையை நுழைத்து தனது வீருகொண்ட உறுப்பை கையில் பிடித்து அவள் பெண்மை வாசலில் வைத்து அழுத்தினான்... அங்குலம் கூட இறங்கா விடாமல் தகராறு செய்தது அனுவின் பெண்மை... வரதன் தணனது காலால் அவள் தொடைகளை இன்னும் விரித்து உறுப்பை சரியான இடத்தில் வைத்து இடுப்பை உயர்த்தி படுவேகமாக இறக்க... சதக்கென்று உள்ளே எதையோ கிழித்துக்கொண்டு இறங்கியது அவன் ஆண்மை...
தனது கன்னித்தன்மை ஒரு வேலைக்காரனிடம் பறிபோன அவலம் தாங்காமல் அனுவின் கண்களில் கண்ணீர் ஆறாய் பெருகியது கண்ணீர் ... ஒரு பணக்கார அழகனுக்காக பொத்திப் பொத்தி பாதுகாத்த அவளது பெண்மை இப்படியொரு முரடனிடம் பறிபோனதை எண்ணி கண்ணீர் விட மட்டும்தான் முடிந்தது..
அவளுக்கு எத்தனையோ ஆண் நண்பர்கள் இருந்தாலும் யாரையுமே வரம்பு மீற விட்டதில்லை.... தனக்கென வரப்போகும் அழகனுக்காக தன் உடலை பேனி பாதுகாத்து வந்திருந்தாள்... இன்று அத்தனையும் வரதனின் கையில் சிக்கி சிதைந்து போனது.....
இவ்வளவு கேவலமாக கீழ்த்தரமாக நடந்துகொள்ளும் அனு கன்னியாக இருப்பாள் என்று வரதன் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை வரதன்.. அவனுக்குள் எழுந்த திகைப்பும் தவிப்பும் அவளின் செயலை எண்ணி உடனே வடிந்துவிட...அவளை இறுக்கி அணைத்தபடி வேகமாய் இயங்க ஆரம்பித்தான் ...
ஆத்திரமாய் ஆவேசமாய் இயங்கியவனை . அவள் பெண்மையும்... அவள் உடலில் வந்த சுகந்தமான வாசனையும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கட்டுப்படுத்த.... இயக்கத்தில் வேகத்தை கூட்டினாலும் அதில் மென்மையை கையாண்டான்
வரதனுக்கு அவளை பழிவாங்கும் எண்ணம் மெல்ல வடிந்து அவளின் உடல் கொடுக்கும் சுகம் மேலோங்க... இயங்கியபடியே முதன்முறையாக அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டான்... பிறகு அவளின் வளவளப்பான கன்னத்தில் தனது முரட்டு உதட்டை பதித்தவனால் அனுவின் இதனழ்களில் முத்தமிட முடியால் இவன் அவள் வாயில் கட்டியிருந்த துணி தடுத்தது.. துணியை விலக்கி முத்தமிடும் துணிவு இவனுக்கில்லை ... மறுபடியும் கத்தினாள் என்றால் என்ன செய்வது?
உடல் முறுக்கி ரத்தம் கொதித்து சித்தம் கலங்கி உச்சத்தை உணர்த்த வரதனின் இயக்கத்தின் வேகம் பலமடங்க அதிகரித்தது... அவனது முரட்டுத்தனத்தை தாளாமல் அனுவின் மெல்லிய உடல் குலுங்கியது... மூச்சிரைக்க அவள்மேல் கவிழ்ந்தவன் வாயில் கட்டியிருந்த துணியை பிடுங்கி எறிந்துவிட்டு அவள் உடலில் அவன் மிச்சமாக விட்டுவைத்திருந்த உதடுகளை கவ்விக்கொண்டான் ...
அனுவின் உதடுகள் வரதனிடம் படாதபாடு பட்டது... முகத்தை திருப்பி முத்தத்தை மறுத்தவளின் கன்னத்தைப் பற்றி வேகமாகத் திருப்பி மீண்டும் கவ்வினான்... இதழ்களை ரசித்து சப்பியபடி நாக்கை நுழைக்க முயன்றவனை உள்ளே நுழையவிடாமல் பற்களால் தடைபோட்டாள் அனு... வரதனுக்கு கோபம்... மலரிதழ்களை சுவைத்து தேன் அருந்த முடியவில்லையே என்று .... மென்மையாக இயங்கிய இடப்பை உயர்த்தி வேகமாக நச்சென்று இறக்கியதும் .. அனு வலியால் கத்த வாய் திறக்க வரதன் சுலபமாக அவள் வாய்க்குள் தனது நாக்கை நுழைத்து துளாவினான்...
வரதன் எதற்காக அனுவை இப்படி செய்கிறோம் என்பதே மறந்துபோனது... அவன் நினைப்பிலிருந்து மான்சி மறைந்தாள்... சத்யன் மறைந்தான்... அந்த பங்களா மறைந்தது... ஆக மொத்தமும் மறைந்து அவனும் அனுவும் மட்டுமே மிச்சமிருந்தனர்..... அனுவின் உடலை நேசத்துடன் கையாள நினைத்தான் ... ஆனால் அனு ஒத்துழைக்கவில்லை... இன்னும் கூட அவளது எதிர்ப்பு அடங்கவில்லை ...
அனுவை முத்தமிடுகிறோம் என்ற நினைப்பே வரதனை பித்தம் கொள்ள செய்தது ... அவன் தோட்டத்து பூக்களை ரசிப்பதை போலவே அவள் இதழ்களையும் ரசித்து சுவைத்தான்..
இறுதியான அவனது இடுப்பு அசைவுக்குப் பிறகு தனது உறுப்பை அவளுக்குள் ஆழமாக இறக்கிவிட்டு அவளை இறுக்கமாக அணைத்தபோது அவனது ஆண்மையின் துடிப்பை தனக்குள் உணர்ந்தாள் அனு... அவனது உயிர்நீர் தனது கருவறையை நிரப்பி மிச்சமாகி வழிவதை உணர்ந்து மீண்டும் கண்ணீர் பெருக்கெடுத்தது...
அனுவின் பெற்றோர் அவள் நெஞ்சில் விஷத்தை விதைத்தனர்.... வரதனோ அந்த விஷத்தை முறிக்கும் மருந்தாக அவளுக்குள் தன்னையே விதைத்து விட்டான்... இவன் அவளுக்குள் தன்னையே விதைத்த அதேநேரத்தில் அங்கே சத்யன் ஆப்ரேஷனுக்காக அழைத்துச்செல்லப்பட்டு மயக்கத்தில் ஆழ்த்தப்பட்டான்...
போச்சு எல்லாம் போச்சு.. குமுறியவள் இறுதியாக திமிறியதும்.... தனது உச்சபட்ச சுகத்தை கண்மூடி அனுபவித்த வரதன் மெல்ல நிமிரந்து அவள் முகத்தை நோக்கினான்...
கணகளில் நீர் வழிய அவன் பார்வையை சந்திக்கமுடியாமல் பக்கவாட்டில் முகத்தைத் திருப்பியவள் " என்னை அப்படியே கொன்னுடு... இப்படியே விட்டுட்டுப் போகாதே" என்றாள் அனு
பல சினிமாக்கள் பார்த்து பலவிதமாக கற்பனை செய்து வைத்திருந்த அனுவின் முதல் அனுபவம் படுபயங்கரமாக முடிந்திருந்தது...
வரதனுக்கு மெல்ல நிலைமை புரிந்தது... அவளைவிட்டு விலகி எழுந்தான்... கட்டிலுக்கடியில் கிடந்த தனது உடைகளை எடுத்து அணிந்துகொண்டான்... திரும்பி அனுவைப் பார்த்தான்... அப்படியே கிடந்தாள்... படுக்கையின் வெள்ளை விரிப்பில் அனுவின் கன்னி உதிரத்தின் கரை... வரதனின் நெஞ்சு குலுங்கியது ... பக்கத்தில் இருந்த பெட்சீட்டை எடுத்து அசையாமல் கிடந்தவளின் மேல் போட்டு மூடிவிட்டு பக்கத்திலேயே கட்டிலில் ஓரமாக அமர்ந்து தலையை கைகளால் பிடித்துக்கொண்டான் ...
" இன்னும் ஏன் இங்கே இருக்க? இன்னும் வேனும்னா என்னால முடியாது...நான் செத்துடுவேன் ” என்று வேதனையுடன் பிதற்றியவளை அணைத்து ஆறுதல் படுத்த உள்ளம் துடித்தது... ஆத்திரத்தில் எவ்வளவு பெரிய கேவலத்தை செய்துட்டேனே? என்று நெற்றியில் அறைந்துகொண்டான்...
துவண்டு கிடந்த அவளின் கையைப்பிடித்து “ என்னை மன்னிச்சிடு... ஆத்திரத்தில் இப்படி பண்ணிட்டேன்” என்று கண்களில் நீர் வழிய கெஞ்சினான்
“ நீ போயிடு... இல்ல உன்னையும் கொன்னுட்டு நானும் செத்துப்போவேன்” என்று மெல்லிய குரலில் அனு கூற
வரதன் கட்டிலில் இருந்து எழுந்தான்... அவளையே சிறிதுநேரம் பார்த்துவிட்டு “ நான் உனக்கு செய்தது பயங்கர அநியாயம் தான்... இதுக்காக நீ என்ன தண்டை கொடுத்தாலும் ஏத்துக்குவேன் அனு... நான்ப் போறேன்” என்று கூறிவிட்டு அறையைவிட்டு வெளியேறினான்...
தனது அறைக்கு சென்று படுக்கையில் அமர்ந்தவன் முகத்தை மூடிக்கொண்டு குமுறிவிட்டான்... பெண்களை உயர்வாக மதிக்கும் வரதன் தன் செயலை எண்ணி தன்னையே வெறுத்தான்... பெரியவர் ... மான்சியின் முகத்தில் இனிமேல் எப்படி விழிப்பேன் என்று வாய்விட்டு அலறியபடி கதறியவன் எப்போது உறங்கினான் என்று தெரியாமல்
விடிந்தது தெரியாமல் உறங்கியவனை காலையில் வந்து எழுப்பியது போலீஸ்காரர்கள் தான்... கையில் இருந்த தடியால் அவனை தட்டி “ டேய் எழுந்திரிடா” என்ற போலீஸ்காரரின் குரல் கேட்டு அலறி எழுந்தவனுக்கு தன்னைச் சுற்றி நின்றவர்களைப் பார்த்ததுமே நிலைமை புரிந்து போனது...
எந்த எதிர்ப்பும் இல்லாமல் எழுந்து சட்டையை மாட்டிக்கொண்டு அவர்களுடன் வெளியே வந்தான்... பங்களாவின் வாசலில் போலீஸ் ஜீப்பும் அதனருகே வீட்டு ஆட்களும் நின்றிருந்தனர்... மான்சி வாசல்படியில் நிற்க்க வரதன் அவள் முகத்தை பார்க்கமுடியாமல் தலை குனிந்தான்...
இன்ஸ்பெக்டர் வரதனின் அருகே வந்து “ இவனாம்மா?” என்று கேட்க... அவர் யாரைப்பார்த்து கேட்கிறார் என்று அவசரமாய் நிமிர்ந்து பார்த்தான் வரதன்... அனுவிடம்தான் கேட்டார் இன்ஸ்பெக்டர்.... ஆமாம் என்று அவள் தலையசைக்க...
“ ஏன்டா ராஸ்கல் வேலைசெய்ற வீட்டுலயே கை வச்சுட்டாயா?” என்று தன் கையிலிருந்த தடியால் வரதனின் முழங்காலுக்கு கீழே அடிக்க... வலியால் துடித்து மடிந்து அமர்ந்தவனின் கையைப் பார்த்து தடியை வீசிய இன்ஸ்பெக்டர் “ எதுக்காகடா இப்படி செஞ்ச?” என்று கேட்க...
வலியால் கண்ணில் துளிர்த்த நீரை தலையை குனிந்து மறைத்தபடி “ நைட்டு குடிச்சிருந்தேன் சார்.... போதையில அப்படி பண்ணிட்டேன்... நான் செஞ்ச குத்தத்தை ஒத்துக்கிறேன்... என்னை இங்கருந்து கூட்டிட்டுப் போங்க சார்” என்றான் வரதன்...
வரதனை போலீஸ் அடிக்க ஆரம்பித்ததுமே மான்சி வாயைப்பொத்திக் கொண்டு அழுகையுடன் உள்ளே ஓடிவிட... பெரியவர் திகைப்புடன் வரதனையேப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்... ‘ இவனுக்குத்தான் குடிப்பழக்கமே இல்லையே?’
இன்ஸ்பெக்டர் வந்து பெரியவரிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டு தண்டபாணியை நெருங்கி “ நீங்க கொஞ்சம் ஸ்டேஷன் வரைக்கும் வந்து போகங்க சார்” என்று கூறிவிட்டு வரதனின் சட்டையை கழட்டி அதாலேயே அவன் கைகளை பின்புறமாக கட்டி ஜீப்பில் ஏற்றிக்கொண்டு கிளம்பினார்..
எல்லாவற்றையும் ஆத்திரமாகப் பார்த்துகொண்டிருந்த கோமதி மகளை அணைத்தபடி உள்ளே செல்ல... தண்டபாணி தனது காரில் ஸ்டேஷனுக்கு கிளம்பினார்.... கூடியிருந்த வேலைக்காரர்கள் ஆளாளுக்கு பேசியபடி களைந்து சென்றனர்....
மோகம் வந்தால் ...
நிதானம் தவறி விடும்..
நிம்மதி தவறி விடும்..
தயக்கம் தவறி விடும்..
அறிவு தவறி விடும்...
கோபம் வந்தால்...
தெளிவு அழிந்து விடும்...
அமைதி அழிந்து விடும்..
நம்பிக்கை அழிந்து விடும்...
தைரியம் அழிந்து விடும்...
மனிதனுக்கு கோபமும் மோகமும்..
சேர்ந்து வந்தால்..
அவனே தொலைந்து போவான்!!!!!
நிதானம் தவறி விடும்..
நிம்மதி தவறி விடும்..
தயக்கம் தவறி விடும்..
அறிவு தவறி விடும்...
கோபம் வந்தால்...
தெளிவு அழிந்து விடும்...
அமைதி அழிந்து விடும்..
நம்பிக்கை அழிந்து விடும்...
தைரியம் அழிந்து விடும்...
மனிதனுக்கு கோபமும் மோகமும்..
சேர்ந்து வந்தால்..
அவனே தொலைந்து போவான்!!!!!
No comments:
Post a Comment