கோபால் கதவடைத்துவிட்டு வந்து பாயில் அமர்ந்தான்... மான்சி சுவற்றில் ஒட்டிய பல்லி போல நின்றிருந்தாள்.... அடுத்து என்ன? வயிறு தடதடத்தது... கால்கள் தளர்வது போல் இருக்க சுவற்றில் இன்னும் அழுத்தமாக ஒட்டிக்கொண்டாள்....
" எவ்வளவு நேரம் நிப்ப? வந்து படு " மான்சி என்ற அழகான பெயரை கூட உச்சரிக்காமல் கவனத்துடன் தவிர்த்தவன் இயந்திரமாய் அழைத்தான்.... அவள் நகரவில்லை என்றதும் " வான்னு சொன்னேன்ல?" என்று அதட்டினான்
" வேற எவன் நெனப்புலயாவது எங்கண்ணன் கிட்ட முரண்டு பண்ணாத " என்ற மஞ்சுளாவின் குரல் மீண்டும் மீண்டும் காதுகளில் ஒலிக்க ' இல்ல இல்ல யார் நெனப்பும் எனக்கு இல்லை" என்று தனக்குத்தான கூறிக்கொண்ட மான்சி உள்ளுக்குள் உறுதியுடன் மெல்ல அடியிடுத்து வைத்தாள்
பக்கத்தில் வந்து நின்றவளை வெடுக்கென்று கையைப் பிடித்து இழுத்து படுக்கையில் சரித்தான் கோபால்..... மான்சி புரண்டு எழும் முன் அவள் மேல் படர்ந்திருந்தான்.... அடுத்த பத்து நிமிடங்கள் என்ன நடந்தது என்று மான்சி உணரும் முன்பே தனது முரட்டு உடலால் விறைத்த உறுப்பால் அவள் கன்னித்திரையை கிழித்து அதன் வலியால் அவள் கதறியதையும் பொருட்படுத்தாமல் அசுரத்தனமாய் இயங்கி தனது நீரை அவளுக்குள் வார்த்துவிட்டு சரிந்து படுத்தான்....
மீண்டும் மீண்டும் மான்சி யோசித்துப் பார்த்தும் எதுவும் புரியவில்லை.... ஆடைகள் கூட அவிழ்க்கப்படவில்லை.... தொடையிரண்டும் நெருப்பில் வெந்தது போல் எரிந்தது ..... இரண்டு நாய்கள் ஆசையோடு புணரும் அளவிற்கு கூட உணர்ச்சிகள் அங்கே பரிமாறக்கொள்ளப் படவில்லை... எத்தனை கனவுகள்?.... எவ்வளவு ரகசிய ஆசைகள் ?.....அத்தனையும் பத்து நிமிடத்தில் முடிவுரை எழுதப்பட்டு முடிந்து போனது
மார்புகள் இரண்டும் வலித்த போதுதான் அவன் அவற்றை தனது முரட்டு கரங்களால் நசுக்கியது புரிந்தது ..... இடுப்பு வரை உயர்த்தப்பட்டு கிடந்த புடவையையும் பாவாடையையும் இறக்கி விட்டு கசங்கி கிடந்த தனது பெண்மையை மறைத்தாள்..
.
இது நடக்கும் என்று தெரியும்.... தவிர்க்கமுடியாது என்றும் தெரியும்... ஆனால் துளியளவு நேசமில்லாத இந்த உடலுறவு ஏன்? கோபலுக்கு என்னை பிடிக்காதா?... அல்லது அவன் இயல்பே அப்படித்தானா?' மான்சியின் எண்ணங்களுக்கு யாரிடம் பதில் கிடைக்கும் என்ற யோசனையுடன் மெல்ல புரண்டுப் படுத்தாள்... பக்கத்தில் கோபால் இல்லை சற்று தள்ளி சுவற்றில் சாய்ந்து பீடி பிடித்துக் கொண்டிருந்தான்... மான்சி தனது உயரம் முழுவதையும் நத்தை போல் சுருட்டிக் கொண்டு வலியை பொருத்து படுத்திருந்தாள்...
சற்றுநேரம் வரை அவன் வரவில்லை என்றதும் தலையை திருப்பிப் பார்த்து " தூங்கலையா?" என்று கேட்டாள் மான்சி .... புருஷனாயிற்றே. இனி எல்லாம் அவன் தானே.....
பீடியை தரையில் நசுக்கிய கோபால் " நீ தூங்கு... எனக்கு தூக்கம் வரலை" என்றான் ...
மான்சி மீண்டும் தன்னை சுருட்டிக் கொண்டாள் ... அன்று முழுவதும் ஏற்றப்பட்ட அலைப்புறுதல்கள் அவளை தூக்கத்தில் ஆழ்த்தியது
மான்சி உறங்கியதும் எழுந்த கோபால் கதவை திறந்து வெளிபக்கமாக மூடி தாழ்ப் போட்டுவிட்டு தெருவில் இறங்கி நடந்தான்.... ஆறு வீடுகள் தள்ளி சற்று பெரியதாக இருந்த இன்னொரு வீட்டின் கதவை தட்டினான்....
சற்றுப் பொருத்து நாற்பது வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு பெண் வந்து கதவை திறந்து இவனைப் பார்த்ததும் திகைப்புடன் ... " என்னாய்யா இந்த நேரத்துல வந்திருக்க?" என்று கேட்க...
அவளைத் தள்ளிக்கொண்டு உள்ளே நுழைந்த கோபால் " சொல்லுவடி சொல்லுவ...... வேணாம் வேணாம்னு சொல்ல சொல்ல எங்காத்தா அந்த கெழ முன்டையும் அந்த மஞ்சுளா பொண்ணும் சேர்ந்து கல்யாணத்தைப் பண்ணி வச்சிட்டாங்க.... நீயும் பண்ணிக்க பண்ணிக்குனு டார்ச்சர் குடுத்து கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்க வச்ச.... இப்ப அவஸ்த்தை படுறது நான் தான? அந்த பொண்ணு கூட அந்த வீட்டுல ஒருநாள் கூட இருக்க முடியலை... எந்தலையே வெடிச்சிடும் போலருக்கு" என்றபடி அங்கிருந்த கட்டிலில் மல்லாந்து விழுந்தான் கோபால்...
கதவை மூடி தாழ்ப்பாள் போட்டுவிட்டு அவனருகில் கட்டிலில் வந்து அமர்ந்த சுகுனா என்ற அந்த பெண் மெல்ல கோபாலின் நெஞ்சை வருடி " இங்கப்பாருயா உனக்கும் ஒரு குடும்பம் குழந்தைனு வேணும்னு உங்காத்தா என்கிட்ட வந்து அழுதப்ப என் நெஞ்சே வெடிச்சுடும் போல ஆயிடுச்சு.... என்னாதான் நாம பத்து வருஷமா குடும்பம் நடத்தினாலும் உனக்கு ஒரு பிள்ளைய பெத்துக் குடுக்க என்னால முடியுமா? நான் கல்யாணம் ஆனவ... என் பொண்ணுங்க ரெண்டு பேரையும் கட்டிக் குடுத்து பேரனே பொறந்துட்டான்... புருஷங்காரன் கம்னாட்டி எங்க ஓழிஞ்சான்னே தெரியலை... நல்லது கெட்டது எல்லாத்தையும் நீதான் கிட்டருந்து செஞ்ச... ஆனா உன் வீட்டுக்கு நீ ஒரு புள்ளை ...ஒனக்கு ஒரு வாரிசு வேனாமா ... அதுக்குத்தான் இந்த கல்யாணம் ... அந்த பொண்ணுக்கு என்னைய்யா கொறைச்சல் ? சும்மா தங்கச் சிலையாட்டம் இருக்கா.... உனக்கென்ன நான் தான வேணும் ..... நீ எப்ப வந்தாலும் நான் ரெடியாத்தான் இருப்பேன்.. இது உன் வீடு.... ஆனா இன்னிக்கு அங்கப் போய்யா.... பாவம்ல அந்த பொண்ணு? .... நெசமும் ராவுல அவ கூட இரு பகல்ல சவாரிக்கு போன நேரம் போக என்கூட இரு.... " சுகுனா அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்து சொல்லிக்கொண்டிருக்க.....
கோபாலின் கை அவள் ரவிக்கைக்குள நுழைந்து கொழுத்த அவளின் சதை கோலங்களை பிசைந்து கொண்டிருந்தது .... அவனது கை வித்தையில் மயங்கி அமர்ந்திருந்த சுகுனா தாங்க முடியாமல் அவன்மேல் ஏறிப்படுத்தாள்.... கோபால் தனது கால்களை விரித்ததும் நடுவில் வந்தவள் அவன் கையை தட்டிவிட்டு ரவிக்கையை மேலே தூக்கிவிட்டு அவன் முகத்தில் தனது சதை உருண்டைகளை மோதவிட்டபடி இடுப்பை அசைத்து அவன் உறுப்பை தேய்க்க ஆரம்பித்தாள்....
பல் பதிய அவன் கடித்த சுகத்தை தாளாமல் பிதற்றிய சுகுனா " அடப்பாவி இன்னைக்கு உனக்கு மொத ராத்திரி... புதுப் பொண்டாட்டிய அங்க விட்டுட்டு இந்த கெழக் *************** க்க வந்திருக்கியே? நீ என்னடா ஆம்பிளை?" என்று பச்சையாக பேசினாள் சுகுனா....
அவளுக்குத் தெரியும் இப்படி பேசினால் தான் கோபலுக்கு வெறியேரும் என்று..... இன்னும் பச்சையாக பேசி அவள் பிதற்ற பிதற்ற கோபாலுக்கு காமவெறி உச்சத்தில் ஏறியது .... வெறித்தனமாக அவளைப் புணர ஆரம்பித்தான்.... இரண்டு மிருகங்கள் காமத்தில் ஒன்றையொன்ரு மிஞ்சி நிற்க முயன்று வெறித்தனமாய் கத்தியபடி புரண்டன ....தனக்குப் பிடித்தவளுடன் திருப்தியாக உறவு கொண்ட சந்தோசம் முகத்த்ல் மிளிர தலையணையில் சாய்ந்தபடி பீடியை புகைக்க ஆரம்பித்தான் கோபால் ...
முழு நிர்வாணமாய் இன்னும் அவன் நெஞ்சில் தான் கிடந்தாள் சுகுனா.... " இன்னைக்கு என்னாய்யா இம்பூட்டு வேகம்?விட்டா கிழிச்சித் தொங்கவிட்டிருப்ப போலருக்கு? உன் பொண்டாட்டிக் கூட செஞ்சியா இல்லையா?" என்றவளின் குரலிலும் திருப்தி நிலவியது....
முடிந்து போன பீடியை சுவற்றில் தேய்த்தி நசுக்கி எறிந்து விட்டு மீண்டும் சரிந்து படுத்து சுகுனாவைத் தூக்கி தன்மேல் கிடத்திய கோபால் " ம்ம் ஒருவாட்டி போட்டுட்டு தான் வந்தேன்.... இல்லேன்னா புருஷன் பொட்டைனு நெனைச்சுடுவாளே? மூனு நாளா எனக்கு உன் நெனைப்பு தாண்டி .... உன் நெனைப்புலயே எடுத்து உள்ள விட்டதுமே தண்ணி கழண்டுருச்சு .... உடனே தூங்கிட்டா நான் எந்திருச்சு இங்க வந்துட்டேன்.... ஆனா எனக்கு அந்த பொண்ண போடவே பிடிக்கல சுகு.... ஒன்னு அவளை கூட்டியாந்து இங்க வந்து வச்சு ஒன்னா குடித்தனம் பண்ணுவோம் ... இல்ல நீ அங்க வந்து கெட சுகு.... எனக்கு நெதமும் உன்னை **** தான் அன்னைக்கு பொழுதே ஒழுங்கா போகும்" கோபால் தனது நிலையை சொல்ல...
திகைப்புடன் நிமிர்ந்த சுகுனா " அடப்பாவி லூசுக் ** இம்புட்டு நேரமா நான் சொன்னது காதுல விழலையா? உனக்கு எப்ப வேணுமோ இங்க வாய்யா... ஆனா ஒன்னா ஒரு வீட்டுல அந்த பொண்ணை வச்சுகிட்டு நெதமும் சக்களத்தி சண்டை போட என்னால முடியாது .... வேணாம்யா பொண் பாவம் பொல்லாது... நானும் ரெண்டு பொண்ணை பெத்தவ தான் " என்றவள் சற்று கவலையான குரலில் " அதுவுமில்லாம மூத்த மருமகன் நீ இங்கயே இருந்ததை பத்தி இன்ன வரைக்கும் ஒரு வார்த்தை கேட்கலை... ஆனா இந்த சின்ன சிறுக்கி ஒருத்தனை இட்டுகினு ஓடிப் போனாளே ? அந்த கம்ணாட்டிப் பய நீ ஏன் இங்க வர்றப் போறனு கேட்டு கொடைச்சல் குடுக்குறானாம்.. நேத்து வந்து அழுதா எம்மவ... " சுகுனா சொல்லி முடிக்கும் முன்பே கோபாலுக்கு ஆத்திரமாய் வர ...
சுகுனாவின் மருமகனை அசிங்கமாக திட்டியபடி " மேஜராவத பொண்ண இவன் இட்டுகினு ஓடிப்போனதும் சமாதானம் பேசி இட்டாந்து எல்லா சீரும் செஞ்சப்ப நான் யாருன்னு தெரியலை? " என்று கேட்க...
" ஆனாக்கா நானும் விட்டு குடுக்காம அவன்தான் எனக்குப் புருஷன்னு சொல்லு... இஷ்டம்னா உன்னை வச்சு குடும்ப நடத்த சொல்லு ... இல்லேன்னா தாலிய அவுத்துப் போட்டுட்டு வாடி ... நான் வேற மாப்ள பாத்து கட்டிக்குடுக்குறேன்னு சொல்லி அனுப்புனேன்" என்று கோபாலை சமாதானம் செய்தாள் சுகுனா....
அவன் மனநிலையை மாற்றும் முயற்ச்சியாக எழுந்து அவன் கால்களின் நடுவே மண்டியிட்டாள் .......
சுகுனா,, வயது நாற்பது.... திமிசுக்கட்டை என்பார்களே? அதுபோன்ற தொரு கின்னென்ற உடலமைப்பு... திருமணம் ஆகி இரண்டு பெண்கள் பிறந்ததும் ஒழுங்காக ஒழுக்கமாக தான் இருந்தாள்... கோபாலின் முதல் மனைவி இறந்ததும் சுகுனாவின் மாடியில் இருந்த ஒற்றை அறைக்கு வாடகைக்கு வந்தான்....அப்போது சுகுனாவுக்கு வயது இருப்பத்தேழு.... குடித்தனம் வந்த ஒரு மாதம் வரை எல்லாம் சரியாகத்தான் இருந்தது ... சாப்பாட்டுக்கும் பணம் கொடுத்துவிட்டு அங்கேயே சாப்பிட்டவனுக்கும் சுகுனாவுக்கும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் ஏற்ப்பட்ட உறவு கள்ள காதலாக மாறிப்போக.... தன் புருஷனிடம் கிடைக்காத வித்தியாசமான தாம்பத்ய சுகம் அளவில்லாமல் கோபாலிடம் கிடைக்க சுகுனா கோபால் மீது பைத்தியமாகிப் போனாள் ... மனைவியை இழந்து விரகத்தில் தவித்த கோபால் வெறும் ஆறுதலுக்காக சுகுனாவிடம் போனது போய் ... அவள் அன்பில் முழுவதுமாக மயங்கி தன் மனைவியாகவே எண்ணி வாழ ஆரம்பித்தான்....
ஆர்பரில் கணக்குப்பிள்ளையாக வேலை செய்த சுகுனாவின் கணவனுக்கு விஷயம் தெரிய வந்த சுகுனாவை கண்டிக்க... அவள் கணவனின் வார்த்தைக்கு கட்டுப்படும் நிலையை தாண்டியிருந்தாள்... சுகுனாவை கட்டுப்படுத்தவும் முடியவில்லை... சுந்திரமாக வந்து செல்லும் கோபாலை தடுக்கவும் முடியவில்லை... நாளாக நாளாக கணவனின் எதிரிலேயே கோபாலுக்கு மனைவி போல் பனிவிடை செய்ய ஆரம்பித்தாள் சுகுனா.... கொஞ்சமாவது மானம் மிச்சமிருந்த சுகுனாவின் கணவன் அவளை விட்டுப் பிரிந்து சென்று தனது உறவில் வேறொரு பெண்ணை திருமணம் செய்து கொண்டு செட்டிலாகி விட... அவனுக்குப் பிறந்த இரண்டு பெண்களையும் தன் மகள்களாக ஏற்றான் கோபால்...
அதிலிருந்து ஒரு குடும்பமாக வாழ்ந்தனர்... கோபாலின் அம்மாவுக்கு விஷயம் தெரிந்து மகனை கண்டித்து மறு கல்யாணத்துக்கு வற்ப்புறுத்தும் போதெல்லாம் எதையாவது சொல்லி தட்டி கழித்து வந்தான் கோபால் ...
சுகுனாவின் முதல் மகளுக்கு தன்னுடன் ஆட்டோ ஓட்டிய ஒரு நல்லவனை பார்த்து முடிவு செய்து திருமணம் செய்து வைத்தான்.... இரண்டாவது மகள் ஆயத்த ஆடைகள் தயாரிக்கும் ஒரு எக்ஸ்போர்ட் கம்பெணிக்கு வேலை செய்யப் போன இடத்தில் ஒருவனிடம் காதல் வயப்பட்டு இரவோடு இரவாக ஓடிப்போய்விட அவளைத் தேடி கண்டுபிடித்து கூட்டிவந்து முறையாக திருமணம் செய்து வைத்தான்... இப்படி அவனின்று எதுவுமில்லை என்பது போல் சுகுனாவின் புருஷனாகவே வாழ்ந்தான்....
கிட்டத்தட்ட பனிரெண்டு வருடங்கள் உருண்டோடிய நிலையில் கோபாலின் அப்பாவும் அம்மாவும் மகன் திருமணத்துக்கு சம்மதிக்கவில்லை என்றால் தங்களின் சொத்துக்களை கோயிலுக்கு எழுதி வைக்கப் போவதாக கோபாலை மிரட்ட ஆரம்பித்தனர்....
கோபாலுக்கு சொத்தின் மீதும் ஆர்வம் இல்லை என்றதும் நேராக சுகுனாவை வந்து சந்தித்த கோபாலின் அம்மா தன் குடும்பத்துக்கு வாரிசு வேண்டுமென அவள் காலில் விழாத குறையாக கெஞ்ச.. மனசாட்சி உள்ள சுகுனாவால் அந்த அம்மாவின் கோரிக்கையை உதாசீனப் படுத்த முடியவில்லை.. எப்படியெப்படியோ பேசி கோபாலை திருமணத்துக்கு சம்மதிக்க வைத்தாள்.....
சுகுனா தன்னை விட்டு போகமாட்டாள் என்ற உறுதி கிடைத்தப் பிறகுதான் திருமணம் செய்துகொள்ள சம்மதித்தான் கோபால்... ஆனால் சுகுனாவின் குருத்து செழித்த உடலளகில் மயங்கிக் கிடந்த கோபாலுக்கு பூவைப் போல மெல்லிய தேகமுடைய மான்சி கொஞ்சம் கூட கவரவில்லை.....
" எவ்வளவு நேரம் நிப்ப? வந்து படு " மான்சி என்ற அழகான பெயரை கூட உச்சரிக்காமல் கவனத்துடன் தவிர்த்தவன் இயந்திரமாய் அழைத்தான்.... அவள் நகரவில்லை என்றதும் " வான்னு சொன்னேன்ல?" என்று அதட்டினான்
" வேற எவன் நெனப்புலயாவது எங்கண்ணன் கிட்ட முரண்டு பண்ணாத " என்ற மஞ்சுளாவின் குரல் மீண்டும் மீண்டும் காதுகளில் ஒலிக்க ' இல்ல இல்ல யார் நெனப்பும் எனக்கு இல்லை" என்று தனக்குத்தான கூறிக்கொண்ட மான்சி உள்ளுக்குள் உறுதியுடன் மெல்ல அடியிடுத்து வைத்தாள்
பக்கத்தில் வந்து நின்றவளை வெடுக்கென்று கையைப் பிடித்து இழுத்து படுக்கையில் சரித்தான் கோபால்..... மான்சி புரண்டு எழும் முன் அவள் மேல் படர்ந்திருந்தான்.... அடுத்த பத்து நிமிடங்கள் என்ன நடந்தது என்று மான்சி உணரும் முன்பே தனது முரட்டு உடலால் விறைத்த உறுப்பால் அவள் கன்னித்திரையை கிழித்து அதன் வலியால் அவள் கதறியதையும் பொருட்படுத்தாமல் அசுரத்தனமாய் இயங்கி தனது நீரை அவளுக்குள் வார்த்துவிட்டு சரிந்து படுத்தான்....
மீண்டும் மீண்டும் மான்சி யோசித்துப் பார்த்தும் எதுவும் புரியவில்லை.... ஆடைகள் கூட அவிழ்க்கப்படவில்லை.... தொடையிரண்டும் நெருப்பில் வெந்தது போல் எரிந்தது ..... இரண்டு நாய்கள் ஆசையோடு புணரும் அளவிற்கு கூட உணர்ச்சிகள் அங்கே பரிமாறக்கொள்ளப் படவில்லை... எத்தனை கனவுகள்?.... எவ்வளவு ரகசிய ஆசைகள் ?.....அத்தனையும் பத்து நிமிடத்தில் முடிவுரை எழுதப்பட்டு முடிந்து போனது
மார்புகள் இரண்டும் வலித்த போதுதான் அவன் அவற்றை தனது முரட்டு கரங்களால் நசுக்கியது புரிந்தது ..... இடுப்பு வரை உயர்த்தப்பட்டு கிடந்த புடவையையும் பாவாடையையும் இறக்கி விட்டு கசங்கி கிடந்த தனது பெண்மையை மறைத்தாள்..
.
இது நடக்கும் என்று தெரியும்.... தவிர்க்கமுடியாது என்றும் தெரியும்... ஆனால் துளியளவு நேசமில்லாத இந்த உடலுறவு ஏன்? கோபலுக்கு என்னை பிடிக்காதா?... அல்லது அவன் இயல்பே அப்படித்தானா?' மான்சியின் எண்ணங்களுக்கு யாரிடம் பதில் கிடைக்கும் என்ற யோசனையுடன் மெல்ல புரண்டுப் படுத்தாள்... பக்கத்தில் கோபால் இல்லை சற்று தள்ளி சுவற்றில் சாய்ந்து பீடி பிடித்துக் கொண்டிருந்தான்... மான்சி தனது உயரம் முழுவதையும் நத்தை போல் சுருட்டிக் கொண்டு வலியை பொருத்து படுத்திருந்தாள்...
சற்றுநேரம் வரை அவன் வரவில்லை என்றதும் தலையை திருப்பிப் பார்த்து " தூங்கலையா?" என்று கேட்டாள் மான்சி .... புருஷனாயிற்றே. இனி எல்லாம் அவன் தானே.....
பீடியை தரையில் நசுக்கிய கோபால் " நீ தூங்கு... எனக்கு தூக்கம் வரலை" என்றான் ...
மான்சி மீண்டும் தன்னை சுருட்டிக் கொண்டாள் ... அன்று முழுவதும் ஏற்றப்பட்ட அலைப்புறுதல்கள் அவளை தூக்கத்தில் ஆழ்த்தியது
மான்சி உறங்கியதும் எழுந்த கோபால் கதவை திறந்து வெளிபக்கமாக மூடி தாழ்ப் போட்டுவிட்டு தெருவில் இறங்கி நடந்தான்.... ஆறு வீடுகள் தள்ளி சற்று பெரியதாக இருந்த இன்னொரு வீட்டின் கதவை தட்டினான்....
சற்றுப் பொருத்து நாற்பது வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு பெண் வந்து கதவை திறந்து இவனைப் பார்த்ததும் திகைப்புடன் ... " என்னாய்யா இந்த நேரத்துல வந்திருக்க?" என்று கேட்க...
அவளைத் தள்ளிக்கொண்டு உள்ளே நுழைந்த கோபால் " சொல்லுவடி சொல்லுவ...... வேணாம் வேணாம்னு சொல்ல சொல்ல எங்காத்தா அந்த கெழ முன்டையும் அந்த மஞ்சுளா பொண்ணும் சேர்ந்து கல்யாணத்தைப் பண்ணி வச்சிட்டாங்க.... நீயும் பண்ணிக்க பண்ணிக்குனு டார்ச்சர் குடுத்து கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்க வச்ச.... இப்ப அவஸ்த்தை படுறது நான் தான? அந்த பொண்ணு கூட அந்த வீட்டுல ஒருநாள் கூட இருக்க முடியலை... எந்தலையே வெடிச்சிடும் போலருக்கு" என்றபடி அங்கிருந்த கட்டிலில் மல்லாந்து விழுந்தான் கோபால்...
கதவை மூடி தாழ்ப்பாள் போட்டுவிட்டு அவனருகில் கட்டிலில் வந்து அமர்ந்த சுகுனா என்ற அந்த பெண் மெல்ல கோபாலின் நெஞ்சை வருடி " இங்கப்பாருயா உனக்கும் ஒரு குடும்பம் குழந்தைனு வேணும்னு உங்காத்தா என்கிட்ட வந்து அழுதப்ப என் நெஞ்சே வெடிச்சுடும் போல ஆயிடுச்சு.... என்னாதான் நாம பத்து வருஷமா குடும்பம் நடத்தினாலும் உனக்கு ஒரு பிள்ளைய பெத்துக் குடுக்க என்னால முடியுமா? நான் கல்யாணம் ஆனவ... என் பொண்ணுங்க ரெண்டு பேரையும் கட்டிக் குடுத்து பேரனே பொறந்துட்டான்... புருஷங்காரன் கம்னாட்டி எங்க ஓழிஞ்சான்னே தெரியலை... நல்லது கெட்டது எல்லாத்தையும் நீதான் கிட்டருந்து செஞ்ச... ஆனா உன் வீட்டுக்கு நீ ஒரு புள்ளை ...ஒனக்கு ஒரு வாரிசு வேனாமா ... அதுக்குத்தான் இந்த கல்யாணம் ... அந்த பொண்ணுக்கு என்னைய்யா கொறைச்சல் ? சும்மா தங்கச் சிலையாட்டம் இருக்கா.... உனக்கென்ன நான் தான வேணும் ..... நீ எப்ப வந்தாலும் நான் ரெடியாத்தான் இருப்பேன்.. இது உன் வீடு.... ஆனா இன்னிக்கு அங்கப் போய்யா.... பாவம்ல அந்த பொண்ணு? .... நெசமும் ராவுல அவ கூட இரு பகல்ல சவாரிக்கு போன நேரம் போக என்கூட இரு.... " சுகுனா அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்து சொல்லிக்கொண்டிருக்க.....
கோபாலின் கை அவள் ரவிக்கைக்குள நுழைந்து கொழுத்த அவளின் சதை கோலங்களை பிசைந்து கொண்டிருந்தது .... அவனது கை வித்தையில் மயங்கி அமர்ந்திருந்த சுகுனா தாங்க முடியாமல் அவன்மேல் ஏறிப்படுத்தாள்.... கோபால் தனது கால்களை விரித்ததும் நடுவில் வந்தவள் அவன் கையை தட்டிவிட்டு ரவிக்கையை மேலே தூக்கிவிட்டு அவன் முகத்தில் தனது சதை உருண்டைகளை மோதவிட்டபடி இடுப்பை அசைத்து அவன் உறுப்பை தேய்க்க ஆரம்பித்தாள்....
பல் பதிய அவன் கடித்த சுகத்தை தாளாமல் பிதற்றிய சுகுனா " அடப்பாவி இன்னைக்கு உனக்கு மொத ராத்திரி... புதுப் பொண்டாட்டிய அங்க விட்டுட்டு இந்த கெழக் *************** க்க வந்திருக்கியே? நீ என்னடா ஆம்பிளை?" என்று பச்சையாக பேசினாள் சுகுனா....
அவளுக்குத் தெரியும் இப்படி பேசினால் தான் கோபலுக்கு வெறியேரும் என்று..... இன்னும் பச்சையாக பேசி அவள் பிதற்ற பிதற்ற கோபாலுக்கு காமவெறி உச்சத்தில் ஏறியது .... வெறித்தனமாக அவளைப் புணர ஆரம்பித்தான்.... இரண்டு மிருகங்கள் காமத்தில் ஒன்றையொன்ரு மிஞ்சி நிற்க முயன்று வெறித்தனமாய் கத்தியபடி புரண்டன ....தனக்குப் பிடித்தவளுடன் திருப்தியாக உறவு கொண்ட சந்தோசம் முகத்த்ல் மிளிர தலையணையில் சாய்ந்தபடி பீடியை புகைக்க ஆரம்பித்தான் கோபால் ...
முழு நிர்வாணமாய் இன்னும் அவன் நெஞ்சில் தான் கிடந்தாள் சுகுனா.... " இன்னைக்கு என்னாய்யா இம்பூட்டு வேகம்?விட்டா கிழிச்சித் தொங்கவிட்டிருப்ப போலருக்கு? உன் பொண்டாட்டிக் கூட செஞ்சியா இல்லையா?" என்றவளின் குரலிலும் திருப்தி நிலவியது....
முடிந்து போன பீடியை சுவற்றில் தேய்த்தி நசுக்கி எறிந்து விட்டு மீண்டும் சரிந்து படுத்து சுகுனாவைத் தூக்கி தன்மேல் கிடத்திய கோபால் " ம்ம் ஒருவாட்டி போட்டுட்டு தான் வந்தேன்.... இல்லேன்னா புருஷன் பொட்டைனு நெனைச்சுடுவாளே? மூனு நாளா எனக்கு உன் நெனைப்பு தாண்டி .... உன் நெனைப்புலயே எடுத்து உள்ள விட்டதுமே தண்ணி கழண்டுருச்சு .... உடனே தூங்கிட்டா நான் எந்திருச்சு இங்க வந்துட்டேன்.... ஆனா எனக்கு அந்த பொண்ண போடவே பிடிக்கல சுகு.... ஒன்னு அவளை கூட்டியாந்து இங்க வந்து வச்சு ஒன்னா குடித்தனம் பண்ணுவோம் ... இல்ல நீ அங்க வந்து கெட சுகு.... எனக்கு நெதமும் உன்னை **** தான் அன்னைக்கு பொழுதே ஒழுங்கா போகும்" கோபால் தனது நிலையை சொல்ல...
திகைப்புடன் நிமிர்ந்த சுகுனா " அடப்பாவி லூசுக் ** இம்புட்டு நேரமா நான் சொன்னது காதுல விழலையா? உனக்கு எப்ப வேணுமோ இங்க வாய்யா... ஆனா ஒன்னா ஒரு வீட்டுல அந்த பொண்ணை வச்சுகிட்டு நெதமும் சக்களத்தி சண்டை போட என்னால முடியாது .... வேணாம்யா பொண் பாவம் பொல்லாது... நானும் ரெண்டு பொண்ணை பெத்தவ தான் " என்றவள் சற்று கவலையான குரலில் " அதுவுமில்லாம மூத்த மருமகன் நீ இங்கயே இருந்ததை பத்தி இன்ன வரைக்கும் ஒரு வார்த்தை கேட்கலை... ஆனா இந்த சின்ன சிறுக்கி ஒருத்தனை இட்டுகினு ஓடிப் போனாளே ? அந்த கம்ணாட்டிப் பய நீ ஏன் இங்க வர்றப் போறனு கேட்டு கொடைச்சல் குடுக்குறானாம்.. நேத்து வந்து அழுதா எம்மவ... " சுகுனா சொல்லி முடிக்கும் முன்பே கோபாலுக்கு ஆத்திரமாய் வர ...
சுகுனாவின் மருமகனை அசிங்கமாக திட்டியபடி " மேஜராவத பொண்ண இவன் இட்டுகினு ஓடிப்போனதும் சமாதானம் பேசி இட்டாந்து எல்லா சீரும் செஞ்சப்ப நான் யாருன்னு தெரியலை? " என்று கேட்க...
" ஆனாக்கா நானும் விட்டு குடுக்காம அவன்தான் எனக்குப் புருஷன்னு சொல்லு... இஷ்டம்னா உன்னை வச்சு குடும்ப நடத்த சொல்லு ... இல்லேன்னா தாலிய அவுத்துப் போட்டுட்டு வாடி ... நான் வேற மாப்ள பாத்து கட்டிக்குடுக்குறேன்னு சொல்லி அனுப்புனேன்" என்று கோபாலை சமாதானம் செய்தாள் சுகுனா....
அவன் மனநிலையை மாற்றும் முயற்ச்சியாக எழுந்து அவன் கால்களின் நடுவே மண்டியிட்டாள் .......
சுகுனா,, வயது நாற்பது.... திமிசுக்கட்டை என்பார்களே? அதுபோன்ற தொரு கின்னென்ற உடலமைப்பு... திருமணம் ஆகி இரண்டு பெண்கள் பிறந்ததும் ஒழுங்காக ஒழுக்கமாக தான் இருந்தாள்... கோபாலின் முதல் மனைவி இறந்ததும் சுகுனாவின் மாடியில் இருந்த ஒற்றை அறைக்கு வாடகைக்கு வந்தான்....அப்போது சுகுனாவுக்கு வயது இருப்பத்தேழு.... குடித்தனம் வந்த ஒரு மாதம் வரை எல்லாம் சரியாகத்தான் இருந்தது ... சாப்பாட்டுக்கும் பணம் கொடுத்துவிட்டு அங்கேயே சாப்பிட்டவனுக்கும் சுகுனாவுக்கும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் ஏற்ப்பட்ட உறவு கள்ள காதலாக மாறிப்போக.... தன் புருஷனிடம் கிடைக்காத வித்தியாசமான தாம்பத்ய சுகம் அளவில்லாமல் கோபாலிடம் கிடைக்க சுகுனா கோபால் மீது பைத்தியமாகிப் போனாள் ... மனைவியை இழந்து விரகத்தில் தவித்த கோபால் வெறும் ஆறுதலுக்காக சுகுனாவிடம் போனது போய் ... அவள் அன்பில் முழுவதுமாக மயங்கி தன் மனைவியாகவே எண்ணி வாழ ஆரம்பித்தான்....
ஆர்பரில் கணக்குப்பிள்ளையாக வேலை செய்த சுகுனாவின் கணவனுக்கு விஷயம் தெரிய வந்த சுகுனாவை கண்டிக்க... அவள் கணவனின் வார்த்தைக்கு கட்டுப்படும் நிலையை தாண்டியிருந்தாள்... சுகுனாவை கட்டுப்படுத்தவும் முடியவில்லை... சுந்திரமாக வந்து செல்லும் கோபாலை தடுக்கவும் முடியவில்லை... நாளாக நாளாக கணவனின் எதிரிலேயே கோபாலுக்கு மனைவி போல் பனிவிடை செய்ய ஆரம்பித்தாள் சுகுனா.... கொஞ்சமாவது மானம் மிச்சமிருந்த சுகுனாவின் கணவன் அவளை விட்டுப் பிரிந்து சென்று தனது உறவில் வேறொரு பெண்ணை திருமணம் செய்து கொண்டு செட்டிலாகி விட... அவனுக்குப் பிறந்த இரண்டு பெண்களையும் தன் மகள்களாக ஏற்றான் கோபால்...
அதிலிருந்து ஒரு குடும்பமாக வாழ்ந்தனர்... கோபாலின் அம்மாவுக்கு விஷயம் தெரிந்து மகனை கண்டித்து மறு கல்யாணத்துக்கு வற்ப்புறுத்தும் போதெல்லாம் எதையாவது சொல்லி தட்டி கழித்து வந்தான் கோபால் ...
சுகுனாவின் முதல் மகளுக்கு தன்னுடன் ஆட்டோ ஓட்டிய ஒரு நல்லவனை பார்த்து முடிவு செய்து திருமணம் செய்து வைத்தான்.... இரண்டாவது மகள் ஆயத்த ஆடைகள் தயாரிக்கும் ஒரு எக்ஸ்போர்ட் கம்பெணிக்கு வேலை செய்யப் போன இடத்தில் ஒருவனிடம் காதல் வயப்பட்டு இரவோடு இரவாக ஓடிப்போய்விட அவளைத் தேடி கண்டுபிடித்து கூட்டிவந்து முறையாக திருமணம் செய்து வைத்தான்... இப்படி அவனின்று எதுவுமில்லை என்பது போல் சுகுனாவின் புருஷனாகவே வாழ்ந்தான்....
கிட்டத்தட்ட பனிரெண்டு வருடங்கள் உருண்டோடிய நிலையில் கோபாலின் அப்பாவும் அம்மாவும் மகன் திருமணத்துக்கு சம்மதிக்கவில்லை என்றால் தங்களின் சொத்துக்களை கோயிலுக்கு எழுதி வைக்கப் போவதாக கோபாலை மிரட்ட ஆரம்பித்தனர்....
கோபாலுக்கு சொத்தின் மீதும் ஆர்வம் இல்லை என்றதும் நேராக சுகுனாவை வந்து சந்தித்த கோபாலின் அம்மா தன் குடும்பத்துக்கு வாரிசு வேண்டுமென அவள் காலில் விழாத குறையாக கெஞ்ச.. மனசாட்சி உள்ள சுகுனாவால் அந்த அம்மாவின் கோரிக்கையை உதாசீனப் படுத்த முடியவில்லை.. எப்படியெப்படியோ பேசி கோபாலை திருமணத்துக்கு சம்மதிக்க வைத்தாள்.....
சுகுனா தன்னை விட்டு போகமாட்டாள் என்ற உறுதி கிடைத்தப் பிறகுதான் திருமணம் செய்துகொள்ள சம்மதித்தான் கோபால்... ஆனால் சுகுனாவின் குருத்து செழித்த உடலளகில் மயங்கிக் கிடந்த கோபாலுக்கு பூவைப் போல மெல்லிய தேகமுடைய மான்சி கொஞ்சம் கூட கவரவில்லை.....
இதைத்தான் பெரியவர்கள் சொன்னார்கள் போலிருக்கு? கிளிபோல பொண்டாட்டி இருந்தாலும் குரங்கு போல ஒரு வைப்பாட்டினு ?.......
" காதல் என்பது,,
" புறாக்கள் தங்களின் வாழ்க்கையை திட்டமிடுவது.....
" காமம் என்பது,,
" கழுகுகள் தங்களின் இரையை வட்டமிடுவது.....
" காதல் என்பது,,
" புறாக்கள் தங்களின் வாழ்க்கையை திட்டமிடுவது.....
" காமம் என்பது,,
" கழுகுகள் தங்களின் இரையை வட்டமிடுவது.....
அதிகாலை மூன்று மணி வாக்கில் கோபாலை கெஞ்சிக் கூத்தாடி மான்சியின் வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்தாள் சுகுனா.... கோபால் அறைக் கதவை திறந்து உள்ளே வந்த போது மான்சி தன்னை சுருட்டிக் கொண்டு உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள்... இன்னொரு பாயை எடுத்து அவளுக்குப் பக்கத்தில் விரித்து படுத்துக் கொண்ட கோபால் சற்று நேரத்தில் உறங்கியும் போனான்...
தனது வழக்கமான காலை ஐந்து மணிக்கு எழுந்திருக்க முடியாதடி சோர்வு உடலை அழுத்த புரண்டு படுத்த மான்சி பக்கத்தில் படுத்திருந்த கோபாலை பார்த்ததும் இரவு நடந்ததெல்லாம் ஞாபகத்துக்கு வந்தது.... இரவு தோன்றிய அதே கேள்வி... ' இவருக்கு என்னை பிடிக்கலையா? ... கொஞ்சம் கூட ஆசையா பார்க்க மாட்டேங்குறாரே?... திக்கென்று மனசுக்குள் ஒரு பயம் வந்து கப்பியது மான்சிக்கு... ஒரு வேளை சத்யனைப் பற்றி இவருக்கு தெரிஞ்சிருக்கிமோ?... வாய்ப்பேயில்லை என்று மனம் வதாடியது... பிடிவாதமாய் சத்யனின் நினைப்பு ஒதுக்கிவிட்டு எழுந்தாவள்.... இனி எப்போதுமே கோபாலுக்கு உண்மையாய் இருக்கவேண்டும் என்று நினைத்தபடி படுத்திருந்த பாயை சுருட்டி வைத்துவிட்டு கொண்டு வந்த பெட்டியை திறந்து தனக்கு மாற்றுடை எடுத்துக்கொண்டு பின்பக்க கதவை திறந்து சென்றாள்.....
அதிகாலை வெளிச்சத்தில் சென்னையின் அழகை (?) நன்றாக ரசிக்க முடிந்தது....
பத்தடி பள்ளத்தில் கூவம் கரைபுரண்டு ஓடவில்லை சாக்கடைகளை சுமக்க முடியாமல் மெல்ல நகர்ந்தது .... ஒருபுறம் கொழுத்த பன்றிகள் சாக்கடையில் புரண்டு கொண்டிருக்க... மறுபுறம் சில பறவைக்கூட்டம் புழுக்களைத் தேடி சேற்றை கொத்திக் கிளறிக் கொண்டிருந்தது... அக்கரையில் செத்துப் போன நாயின் உடலை கழுகுகள் தங்களின் அழகுகளால் குத்தி கிழித்துக் கொண்டிருந்தன... இன்னும் சற்று தொலைவில் அவிழ்த்து விடப்பட்ட எருமைகள் கூட்டம் ஒன்று சேற்றில் தங்களை ஊரவைத்துக் கொண்டிருந்தன....இன்னும் சற்றுத் தொலைவில் கழிவு நீர் ஊர்தி ஒன்று டேங்கில் இருந்த கழிவு நீரை கூவத்தில் கொட்டிக் கொண்டிருந்தது.... பலித்தீன் குப்பைகள் மலைபோல் கொட்டிக் கிடக்க அந்த காலை வேளையில் முனையில் ஊசி வைத்த கம்பின் உதவியுடன் ஒரு ஆள் அந்த கவர்களை கிளறி நல்ல பைகளை ஊசியால் குத்தி குத்தி ஒரு சாக்குப் பையினுல் சேகரித்துக் கொண்டிருந்தான்... அன்றைய வயிற்றுப் பாட்டுக்கு அவனுக்கு அதுதான் வழி.....
மான்சி தன் பார்வையைத் திருப்பினாள்.... கூவத்தின் மேல் அலங்காரமாய் கிண்டி செல்லும் சின்னமலை மேம்பாலம் ..... அதன் மறுபுறம் விண்ணை முட்டும் கண்ணாடி வேய்ந்த அலங்கார கட்டிங்கள் .... விடிந்த பிறகும் ஒளிர்ந்த நியான் விளக்குகள்... கட்டிடங்களின் உச்சியில் அவற்றின் பெயர்களை தாங்கிய டிஜிட்டல் பேனர்கள்.. மான்சியின் தலையில் முட்டுவது போல் சர்ரென மீனம்பாக்கம் நோக்கி பறந்து சென்றது ஒரு பிரமாண்டமான விமானம் ......
இதில் எது நிஜமான சென்னை?
தனது வழக்கமான காலை ஐந்து மணிக்கு எழுந்திருக்க முடியாதடி சோர்வு உடலை அழுத்த புரண்டு படுத்த மான்சி பக்கத்தில் படுத்திருந்த கோபாலை பார்த்ததும் இரவு நடந்ததெல்லாம் ஞாபகத்துக்கு வந்தது.... இரவு தோன்றிய அதே கேள்வி... ' இவருக்கு என்னை பிடிக்கலையா? ... கொஞ்சம் கூட ஆசையா பார்க்க மாட்டேங்குறாரே?... திக்கென்று மனசுக்குள் ஒரு பயம் வந்து கப்பியது மான்சிக்கு... ஒரு வேளை சத்யனைப் பற்றி இவருக்கு தெரிஞ்சிருக்கிமோ?... வாய்ப்பேயில்லை என்று மனம் வதாடியது... பிடிவாதமாய் சத்யனின் நினைப்பு ஒதுக்கிவிட்டு எழுந்தாவள்.... இனி எப்போதுமே கோபாலுக்கு உண்மையாய் இருக்கவேண்டும் என்று நினைத்தபடி படுத்திருந்த பாயை சுருட்டி வைத்துவிட்டு கொண்டு வந்த பெட்டியை திறந்து தனக்கு மாற்றுடை எடுத்துக்கொண்டு பின்பக்க கதவை திறந்து சென்றாள்.....
அதிகாலை வெளிச்சத்தில் சென்னையின் அழகை (?) நன்றாக ரசிக்க முடிந்தது....
பத்தடி பள்ளத்தில் கூவம் கரைபுரண்டு ஓடவில்லை சாக்கடைகளை சுமக்க முடியாமல் மெல்ல நகர்ந்தது .... ஒருபுறம் கொழுத்த பன்றிகள் சாக்கடையில் புரண்டு கொண்டிருக்க... மறுபுறம் சில பறவைக்கூட்டம் புழுக்களைத் தேடி சேற்றை கொத்திக் கிளறிக் கொண்டிருந்தது... அக்கரையில் செத்துப் போன நாயின் உடலை கழுகுகள் தங்களின் அழகுகளால் குத்தி கிழித்துக் கொண்டிருந்தன... இன்னும் சற்று தொலைவில் அவிழ்த்து விடப்பட்ட எருமைகள் கூட்டம் ஒன்று சேற்றில் தங்களை ஊரவைத்துக் கொண்டிருந்தன....இன்னும் சற்றுத் தொலைவில் கழிவு நீர் ஊர்தி ஒன்று டேங்கில் இருந்த கழிவு நீரை கூவத்தில் கொட்டிக் கொண்டிருந்தது.... பலித்தீன் குப்பைகள் மலைபோல் கொட்டிக் கிடக்க அந்த காலை வேளையில் முனையில் ஊசி வைத்த கம்பின் உதவியுடன் ஒரு ஆள் அந்த கவர்களை கிளறி நல்ல பைகளை ஊசியால் குத்தி குத்தி ஒரு சாக்குப் பையினுல் சேகரித்துக் கொண்டிருந்தான்... அன்றைய வயிற்றுப் பாட்டுக்கு அவனுக்கு அதுதான் வழி.....
மான்சி தன் பார்வையைத் திருப்பினாள்.... கூவத்தின் மேல் அலங்காரமாய் கிண்டி செல்லும் சின்னமலை மேம்பாலம் ..... அதன் மறுபுறம் விண்ணை முட்டும் கண்ணாடி வேய்ந்த அலங்கார கட்டிங்கள் .... விடிந்த பிறகும் ஒளிர்ந்த நியான் விளக்குகள்... கட்டிடங்களின் உச்சியில் அவற்றின் பெயர்களை தாங்கிய டிஜிட்டல் பேனர்கள்.. மான்சியின் தலையில் முட்டுவது போல் சர்ரென மீனம்பாக்கம் நோக்கி பறந்து சென்றது ஒரு பிரமாண்டமான விமானம் ......
இதில் எது நிஜமான சென்னை?
இனி தினமும் இவற்றுடன் தான் என் வாழ்க்கை பயணமாகுமா? மான்சிக்கு மயக்கமே வரும் போல் இருந்தது .... இனி புதுநெல்லின் வாசனையும்.... வேர்பிக்கும் கடலைச் செடியின் மணத்தையும்... இயற்க்கையான மண் வாசனையையும் நுகரவே முடியாதா? மனதின் ஏக்கம் கண்ணீராய் வந்தது
நான்கு மூங்கில் கொம்புகள் நட்டு வைத்து அதை சுற்றிலும் பிரபல சினிமா போஸ்டரின் பேனரை மறைப்பாக கட்டி வைத்திருக்க மான்சி குளிப்பதற்காக உள்ளே சென்றாள் ... போஸ்பரில் இருந்த அனுஷ்காவும் சிம்புவும் இவளையேப் பார்ப்பது போல் இருக்க மான்சி தலையில் அடித்துக்கொண்டு கையிலிருந்த மாற்று உடையை எடுத்து அவர்கள் முகத்தில் போட்டுவிட்டு கட்டியிருந்த உடைகளை அவிழ்த்தாள் ....
பாவாடையை தூக்கி மார்பில் முடியும்போது அவள் தலைக்கு மேலே அடுத்த விமானம் ஒன்று பயங்கர இரைச்சலுடன் பறந்து செல்ல " அய்யோ அம்மா" என்று நடுங்கிப் போய் தரையில் அமர்ந்து கொண்டாள்
நடுக்கம் குறைய சற்று நேரம் பிடித்தது.... விழிகளில் வழிந்த நீரை சுண்டிவிட்டு எழுந்தவள் குளிப்பதற்காக சிறிய சிமிண்ட் தொட்டியில் இருந்த நீரைப் பார்த்து அதிர்ந்து போனாள்..... நீண்ட நாட்களாக தேங்கிகிடக்கும் குட்டை நீர் போல பழுப்பு நிறத்தில் இருந்தது.... இதுதான் சென்னையின் மெட்ரோ வாட்டர்.... விதியை நொந்தபடி தகர குவளையில் தண்ணீரை மொண்டு தலையில் கொட்டினாள்....
குளித்து முடித்து உடையை மாட்டிக்கொண்டு புடவையை மட்டும் மேலே சுற்றிக் கொண்டு வீட்டுக்குள் வந்தாள்.... இன்னும் உறங்கிக்கொண்டிருந்தான் கோபால்.....
மான்சி புடவையை கட்டிக்கொண்டு அங்கிருந்த மாடத்தில் இருந்த விளக்கை ஏற்றிவிட்டு ஒரு பேப்பரில் இருந்த அவள் ஊர்கோவில் செல்லியம்மனின் குங்குமத்தை எடுத்து நெற்றியில் வைத்துக்கொண்டாள்.... தனக்கு திருமணம் ஆகிவிட்டது கணவனுக்காக வகிட்டிலும் குங்குமம் வைக்க வேண்டும் என்ற ஞாபகம் வர அவளையும் அறியாமல் உறங்கும் கோபாலை திரும்பிப் பார்த்தாள்.......
உறங்கும் கோபாலின் முகத்தில் முரட்டுத்தனம் இல்லை.... ஒரு மாதிரி அமைதி நிலவியது.... மான்சி குங்குமத்தை எடுத்து வகிட்டில் வைத்துக் கொண்டாள் ... மவுனமாக வந்து கோபலின் காலருகே மண்டியிட்டு காலைத் தொட்டு கண்களில் ஒற்றிக் கொண்டாள் ...
கோபால் புரண்டு படுத்தான் .... கண்களை திறந்தவனின் கண்முன் மஞ்சள் பூசிய மான்சியின் அமைதியான முகம் ... நெற்றியிலிருந்த குங்குமம் சிறிது மூக்கின் நுனியில் சிந்தியிருந்தது..... இதுபோலொரு விடியல் கோபாலின் வாழ்க்கையில் வந்ததேயில்லை .... தலையை உலுக்கிக் கொண்டு எழுந்து அமர்ந்தான்...
மான்சி கால்கள் பின்ன எழுந்து நின்றாள் .... தொண்டையிலிருந்து வார்த்தைகள் வர சிரமப்பட்டு சிக்கியது...... " காலையில நீங்க சவாரிக்குப் போயிடுவீங்க... அதனால காலையில சாப்பிட எதுவும் செய்ய வேணாம்னு அண்ணி சொன்னாங்க ... இப்ப .... இப்ப சாப்ட எதுனாச்சும் செய்யவா?" மான்சி ஒருவழியாக பேசிமுடித்தாள்
கோபால் எழுந்து பாக்கெட்டைத் தடவி பீடியை எடுத்து உதட்டில் வைத்து பற்ற வைத்தபடி " இங்கல்லாம் காலையில யாரும் சாப்பாடு செய்ய மாட்டாங்க.... மதியம் தான் சாப்பாடு ..... காலையில பக்கத்துல இருக்குற கடையில நாஸ்ட்டா வாங்கிக்கலாம் மதியம் மட்டும் செய்துடு" என்று கூறிவிட்டு எ பின்பக்கம் போனான்....
மஞ்சுளாவும் பன்னீரும் வந்தனர்.... குளித்துவிட்டு புதுப் பூவாய் நின்றிருந்த மான்சியை பொறாமையுடன் பார்த்தாள் ... எப்பவுமே மான்சியின் அழகில் பொறாமை உண்டு மஞ்சுளாவுக்கு ..... கோபால் குளித்துவிட்டு வந்ததும் இருவரும் சொல்லிக் கொண்டு ஊருக்கு கிளம்பினார்கள்....
அவர்கள் போனதும் கோபால் சென்று இட்லி வாங்கி வந்து கொடுத்தான்.... " இன்னைக்கு மட்டுந்தான் நான் வாங்கிட்டு வருவேன்... நாளையிலருந்து நீயேதான் எல்லாத்தையும் பார்த்துக்கனும்" என்று அதட்டலாக கூறினான்
சரியென்று மான்சி தலையசைத்தாள்... கோபாலும் அமர்ந்து சாப்பிட்டுவிட்டு காக்கி யூணிபார்மை மாட்டிக்கொண்டு கிளம்பினான் .... போய்ட்டு வர்றேன் என்று சொல்லிவிட்டுப் போவான் என மான்சி எதிர்பார்த்தாள் .... அவனோ அவள் முகத்தை ஏறிட்டும் பார்க்கவில்லை..... மான்சியின் மனதில் சுருக்கென்றது...
இருந்த பொருட்களை வைத்து மதியவேளை உணவை தயாரித்துவிட்டு கோபாலின் வருகைக்காக காத்திருந்தாள் .... சும்மா இருக்கும் மனம் சைத்தானின் வீடு என்பது போல் தோற்றுப் போன காதலும்... சத்யனின் அலட்சியமான பேச்சும் அவளை மேலும் மேலும் உறுதியாக்கியது...
மதியம் கோபால் வந்தான் சாப்பிட்டான் கிளம்பினான்... கிட்டத்தட்ட அரை மணிநேரம் இருந்தான் ... அந்த நேரத்தில் அவன் பேசிய வார்த்தை " ம்ம் " என்பதுதான்....
ஒருவேளை வயசு வித்தியாசம் அவருக்கு உறுத்தலா இருக்கா? மான்சி குழப்பத்துடன் சாப்பிட்டாள்....
சாப்பிட்டுவிட்டு வெளியே வந்த கோபால் சுகுனாவின் வீட்டிற்கு வந்து அவள் முந்தானை தனது ஈரக் கையை துடைத்து விட்டு .... பிறகு புடவையை அவிழ்த்தான்... மீண்டும் ஒரு மிருகத்தனமான உறவுக்குப் பின் அவள் நெஞ்சில் உறங்கினான்
நான்கு மூங்கில் கொம்புகள் நட்டு வைத்து அதை சுற்றிலும் பிரபல சினிமா போஸ்டரின் பேனரை மறைப்பாக கட்டி வைத்திருக்க மான்சி குளிப்பதற்காக உள்ளே சென்றாள் ... போஸ்பரில் இருந்த அனுஷ்காவும் சிம்புவும் இவளையேப் பார்ப்பது போல் இருக்க மான்சி தலையில் அடித்துக்கொண்டு கையிலிருந்த மாற்று உடையை எடுத்து அவர்கள் முகத்தில் போட்டுவிட்டு கட்டியிருந்த உடைகளை அவிழ்த்தாள் ....
பாவாடையை தூக்கி மார்பில் முடியும்போது அவள் தலைக்கு மேலே அடுத்த விமானம் ஒன்று பயங்கர இரைச்சலுடன் பறந்து செல்ல " அய்யோ அம்மா" என்று நடுங்கிப் போய் தரையில் அமர்ந்து கொண்டாள்
நடுக்கம் குறைய சற்று நேரம் பிடித்தது.... விழிகளில் வழிந்த நீரை சுண்டிவிட்டு எழுந்தவள் குளிப்பதற்காக சிறிய சிமிண்ட் தொட்டியில் இருந்த நீரைப் பார்த்து அதிர்ந்து போனாள்..... நீண்ட நாட்களாக தேங்கிகிடக்கும் குட்டை நீர் போல பழுப்பு நிறத்தில் இருந்தது.... இதுதான் சென்னையின் மெட்ரோ வாட்டர்.... விதியை நொந்தபடி தகர குவளையில் தண்ணீரை மொண்டு தலையில் கொட்டினாள்....
குளித்து முடித்து உடையை மாட்டிக்கொண்டு புடவையை மட்டும் மேலே சுற்றிக் கொண்டு வீட்டுக்குள் வந்தாள்.... இன்னும் உறங்கிக்கொண்டிருந்தான் கோபால்.....
மான்சி புடவையை கட்டிக்கொண்டு அங்கிருந்த மாடத்தில் இருந்த விளக்கை ஏற்றிவிட்டு ஒரு பேப்பரில் இருந்த அவள் ஊர்கோவில் செல்லியம்மனின் குங்குமத்தை எடுத்து நெற்றியில் வைத்துக்கொண்டாள்.... தனக்கு திருமணம் ஆகிவிட்டது கணவனுக்காக வகிட்டிலும் குங்குமம் வைக்க வேண்டும் என்ற ஞாபகம் வர அவளையும் அறியாமல் உறங்கும் கோபாலை திரும்பிப் பார்த்தாள்.......
உறங்கும் கோபாலின் முகத்தில் முரட்டுத்தனம் இல்லை.... ஒரு மாதிரி அமைதி நிலவியது.... மான்சி குங்குமத்தை எடுத்து வகிட்டில் வைத்துக் கொண்டாள் ... மவுனமாக வந்து கோபலின் காலருகே மண்டியிட்டு காலைத் தொட்டு கண்களில் ஒற்றிக் கொண்டாள் ...
கோபால் புரண்டு படுத்தான் .... கண்களை திறந்தவனின் கண்முன் மஞ்சள் பூசிய மான்சியின் அமைதியான முகம் ... நெற்றியிலிருந்த குங்குமம் சிறிது மூக்கின் நுனியில் சிந்தியிருந்தது..... இதுபோலொரு விடியல் கோபாலின் வாழ்க்கையில் வந்ததேயில்லை .... தலையை உலுக்கிக் கொண்டு எழுந்து அமர்ந்தான்...
மான்சி கால்கள் பின்ன எழுந்து நின்றாள் .... தொண்டையிலிருந்து வார்த்தைகள் வர சிரமப்பட்டு சிக்கியது...... " காலையில நீங்க சவாரிக்குப் போயிடுவீங்க... அதனால காலையில சாப்பிட எதுவும் செய்ய வேணாம்னு அண்ணி சொன்னாங்க ... இப்ப .... இப்ப சாப்ட எதுனாச்சும் செய்யவா?" மான்சி ஒருவழியாக பேசிமுடித்தாள்
கோபால் எழுந்து பாக்கெட்டைத் தடவி பீடியை எடுத்து உதட்டில் வைத்து பற்ற வைத்தபடி " இங்கல்லாம் காலையில யாரும் சாப்பாடு செய்ய மாட்டாங்க.... மதியம் தான் சாப்பாடு ..... காலையில பக்கத்துல இருக்குற கடையில நாஸ்ட்டா வாங்கிக்கலாம் மதியம் மட்டும் செய்துடு" என்று கூறிவிட்டு எ பின்பக்கம் போனான்....
மஞ்சுளாவும் பன்னீரும் வந்தனர்.... குளித்துவிட்டு புதுப் பூவாய் நின்றிருந்த மான்சியை பொறாமையுடன் பார்த்தாள் ... எப்பவுமே மான்சியின் அழகில் பொறாமை உண்டு மஞ்சுளாவுக்கு ..... கோபால் குளித்துவிட்டு வந்ததும் இருவரும் சொல்லிக் கொண்டு ஊருக்கு கிளம்பினார்கள்....
அவர்கள் போனதும் கோபால் சென்று இட்லி வாங்கி வந்து கொடுத்தான்.... " இன்னைக்கு மட்டுந்தான் நான் வாங்கிட்டு வருவேன்... நாளையிலருந்து நீயேதான் எல்லாத்தையும் பார்த்துக்கனும்" என்று அதட்டலாக கூறினான்
சரியென்று மான்சி தலையசைத்தாள்... கோபாலும் அமர்ந்து சாப்பிட்டுவிட்டு காக்கி யூணிபார்மை மாட்டிக்கொண்டு கிளம்பினான் .... போய்ட்டு வர்றேன் என்று சொல்லிவிட்டுப் போவான் என மான்சி எதிர்பார்த்தாள் .... அவனோ அவள் முகத்தை ஏறிட்டும் பார்க்கவில்லை..... மான்சியின் மனதில் சுருக்கென்றது...
இருந்த பொருட்களை வைத்து மதியவேளை உணவை தயாரித்துவிட்டு கோபாலின் வருகைக்காக காத்திருந்தாள் .... சும்மா இருக்கும் மனம் சைத்தானின் வீடு என்பது போல் தோற்றுப் போன காதலும்... சத்யனின் அலட்சியமான பேச்சும் அவளை மேலும் மேலும் உறுதியாக்கியது...
மதியம் கோபால் வந்தான் சாப்பிட்டான் கிளம்பினான்... கிட்டத்தட்ட அரை மணிநேரம் இருந்தான் ... அந்த நேரத்தில் அவன் பேசிய வார்த்தை " ம்ம் " என்பதுதான்....
ஒருவேளை வயசு வித்தியாசம் அவருக்கு உறுத்தலா இருக்கா? மான்சி குழப்பத்துடன் சாப்பிட்டாள்....
சாப்பிட்டுவிட்டு வெளியே வந்த கோபால் சுகுனாவின் வீட்டிற்கு வந்து அவள் முந்தானை தனது ஈரக் கையை துடைத்து விட்டு .... பிறகு புடவையை அவிழ்த்தான்... மீண்டும் ஒரு மிருகத்தனமான உறவுக்குப் பின் அவள் நெஞ்சில் உறங்கினான்
மான்சி உறங்க நினைத்தபோது பக்கத்து வீட்டுப் பெண் என்று ஒருத்தி வந்து மான்சியின் அழகை வியப்புடன் பார்த்து " இந்த கோபாலுக்கு வந்த வாழ்வ பாருடா? இம்பூட்டு அழகான பொண்ணு வந்து மாட்டியிருக்கு?" என்று வியந்து விட்டு மான்சியின் ஊர் உறவுகள் பற்றி பேசிவிட்டு தன் பெயர் சரஸ்வதி என்றும்... எந்த உதவி வேண்டு மானாலும் தன்னிடம் தயங்காமல் கேட்கலாம் என்றும் கூறிவிட்டு போனாள்....
அன்று இரவும் கோபால் வந்தான் சாப்பிட்டான் மான்சியின் மீது படுத்தான்... முடிந்ததும் இறங்கி பக்கத்தில் படுத்துவிட்டான்.... நேற்று போலவே மான்சி உறங்கியதும் சுகுனாவைத் தேடிப் போனான்... இரவில் தன்னிடம் வரவேண்டாம் இதுதான் கடைசி முறை என்று சொல்லியபடி அவனுடன் கூடிவிட்டு அனுப்பி வைத்தாள்....
அதன்பின் வந்த நாட்களில் இதுவே வழக்கமானது..... மான்சிக்கு ச்சீ இது என்ன வாழ்க்கை என்றானது... இரவில் ஆடையை அவிழ்த்துக் கூட பார்க்காமல் ஒரு இயந்திரம் போல் உறவு கொள்ளும் கணவன்.... விடிந்து வெளியே வந்தால் நாற்றமெடுத்த கூவத்தில் விழிக்க வேண்டும்... பிறகு வழக்கம் போல பக்கத்து கடையில் நாஸ்ட்டா... பிறகு சொல்லாமல் கூட செல்லும் கணவனுக்காக மதிய உணவோடு காத்திருப்பது... பிறகு வழக்கமான இரவு...
இவை எல்லாவற்றையும் விட மெயிண்ரோட்டின் திருப்பத்தில் வந்து நிற்கும் குடி தண்ணீர் லாரியை நோக்கி குடத்துடன் ஓடும் பந்தயம் தான் மான்சியை தலைசுற்ற வைக்கும்.... தண்ணீர் பிடிக்கும் பெண்களின் அசிங்கமான சண்டைக்குப் பயந்து மான்சி குடத்துடன் ஒதுங்கி நிற்ப்பாள் ... சரஸ்வதி தான் இரக்கப்பட்டு மான்சிக்கு தண்ணீர் பிடித்து தருவாள்....
ஒருநாள் தண்ணீர் பிடிக்க சரஸ்வதி வராமல் மலங்க மலங்க விழித்துக் கொண்டு நின்றவளிடம் குடத்தை வாங்கிய ஒரு பெண் " நீயேன் தண்ணி பிடிக்க வர்ற? நாளையிலருந்து கேன் தண்ணி கொண்டு வந்து போடச் சொல்லி அந்தாளு கிட்ட சொல்றேன்.... இனி நீ தண்ணிக்கு வராத" என்று உரிமையுடன் பேச... மான்சி குழப்பத்துடன் தலையசைத்தாள்....
அந்த பெண் சொன்னது போலவே அன்று இரவு கோபால் வரும்போது ஆட்டோவில் இரண்டு தண்ணி கேனும் வந்தது.... மான்சிக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தாலும் மனதுக்குள் அந்த பெண்ணுக்கு நன்றி சொன்னாள்....
குளிக்க துவைக்க என்று மறுநாள் காலை தெருக் கோடியில் இருந்த ஃபோர் பைப்பில் தண்ணீர் அடிக்க வந்தவள் குடத்தை வைத்து விட்டு இரும்பு குழாயை வலுவோடு தூக்கி அடித்து குடத்தை நிரப்பிக் கொண்டிருக்க.... சரஸ்வதி வந்து குழாயை வாங்கி மீதி தண்ணீரை அடித்தபடி " என்ன மான்சி நேத்து அந்த பொம்பளை வந்து உனக்கு லாரித் தண்ணி பிடிச்சு குடுத்துச்சாமே ?" என்று கேட்க....
மான்சி புன்னகையுடன் " ஆமாக்கா... யாருன்னு தெரியலை " என்றாள்
மான்சியை கூர்ந்து பார்த்து விட்டு தண்ணீர் குடத்தை தூக்கிக் கொண்டு வீட்டுக்கு வந்தாள் சரஸ்வதி... மான்சி இன்னொரு குடத்துடன் அவள் பின்னால் வர... வீட்டுக்குள் வந்து குடத்தை வைத்தவள் " மான்சி நெசமாவே அந்த ூொம்பளைய உனக்கு தெரியாதா?" என்று கேட்டாள்...
" இல்லக்க எனக்கு தெரியவே தெரியாது.. யாருக்கா அவுங்க?" என்று கேட்டாள்....
சரஸ்வதி சற்றுநேரம் அமைதியாக இருந்துவிட்டு " இதோப்பாரு மான்சி நான் சொன்னேன்னு அந்த சுகுனாவுக்கு தெரிஞ்சா என்னை உண்டு இல்லைனு பண்ணிடுவா.... ஆனா உனக்காக நான் சொல்லித்தான் ஆகனும் மான்சி.... நீ இனிமேலாவது உன் புருஷனை அவகிட்ட விடாம கைக்குள்ள வச்சுக்க மான்சி" என்ற சரஸேவதி கோபால் சுகுனாவின் பனிரெண்டு வருட உறவை சொல்லிவிட்டு தான் வாய் மூடினாள்....
மான்சிக்கு தன் காதுகளில் விழுந்த வார்த்தைகளை நம்ப முடியாமல் அதிர்ந்து போய் அமர்ந்திருந்தாள் ... எந்த ஆணையும் கண்ணால் கூட தீண்ட விடாத தனக்கு இப்படி ஒழுக்கங்கெட்டவன் புருஷனா?
அருவருப்பில் மான்சிக்கு வயிற்றைப் புரட்டிக்கொண்டு வந்தது... வயிற்றைப் பிடித்துக்கொண்டு பின்பக்கத்து கதவை திறந்தவளுக்கு கூவத்தின் வாசனை(?) இன்னும் குடலைப் புரட்டியது...
கொடகொடவென வாந்தியாய் கொட்டியவளை வந்து தாங்கிப்பிடித்த சரஸ்வதி " மான்சி நீ தலைக்கு ஊத்திக்கிட்டு எத்தனை நாளாச்சு?" என்று சந்தோஷத்துடன் கேட்க...
மான்சிக்கு அந்த வார்த்தைகளின் அர்த்தம் புரிந்து " அய்யோ கடவுளே இதை கவனிக்காம விட்டுட்டேனே?" என்று கண்ணீர் கொட்டும் விழிகளும் கவலை தோய்ந்த முகமுமாக தனது மணிவயிற்றில் கைவைத்தபடி கலக்கத்துடன் தரையில் மண்டியிட்டு அமர்ந்தாள்
" திமிங்கலம் ஒன்று கரை ஒதுங்கினால்.....
"நத்தை கூட அதை நசுக்கிப் பார்க்கும் அல்லவா?
அன்று இரவும் கோபால் வந்தான் சாப்பிட்டான் மான்சியின் மீது படுத்தான்... முடிந்ததும் இறங்கி பக்கத்தில் படுத்துவிட்டான்.... நேற்று போலவே மான்சி உறங்கியதும் சுகுனாவைத் தேடிப் போனான்... இரவில் தன்னிடம் வரவேண்டாம் இதுதான் கடைசி முறை என்று சொல்லியபடி அவனுடன் கூடிவிட்டு அனுப்பி வைத்தாள்....
அதன்பின் வந்த நாட்களில் இதுவே வழக்கமானது..... மான்சிக்கு ச்சீ இது என்ன வாழ்க்கை என்றானது... இரவில் ஆடையை அவிழ்த்துக் கூட பார்க்காமல் ஒரு இயந்திரம் போல் உறவு கொள்ளும் கணவன்.... விடிந்து வெளியே வந்தால் நாற்றமெடுத்த கூவத்தில் விழிக்க வேண்டும்... பிறகு வழக்கம் போல பக்கத்து கடையில் நாஸ்ட்டா... பிறகு சொல்லாமல் கூட செல்லும் கணவனுக்காக மதிய உணவோடு காத்திருப்பது... பிறகு வழக்கமான இரவு...
இவை எல்லாவற்றையும் விட மெயிண்ரோட்டின் திருப்பத்தில் வந்து நிற்கும் குடி தண்ணீர் லாரியை நோக்கி குடத்துடன் ஓடும் பந்தயம் தான் மான்சியை தலைசுற்ற வைக்கும்.... தண்ணீர் பிடிக்கும் பெண்களின் அசிங்கமான சண்டைக்குப் பயந்து மான்சி குடத்துடன் ஒதுங்கி நிற்ப்பாள் ... சரஸ்வதி தான் இரக்கப்பட்டு மான்சிக்கு தண்ணீர் பிடித்து தருவாள்....
ஒருநாள் தண்ணீர் பிடிக்க சரஸ்வதி வராமல் மலங்க மலங்க விழித்துக் கொண்டு நின்றவளிடம் குடத்தை வாங்கிய ஒரு பெண் " நீயேன் தண்ணி பிடிக்க வர்ற? நாளையிலருந்து கேன் தண்ணி கொண்டு வந்து போடச் சொல்லி அந்தாளு கிட்ட சொல்றேன்.... இனி நீ தண்ணிக்கு வராத" என்று உரிமையுடன் பேச... மான்சி குழப்பத்துடன் தலையசைத்தாள்....
அந்த பெண் சொன்னது போலவே அன்று இரவு கோபால் வரும்போது ஆட்டோவில் இரண்டு தண்ணி கேனும் வந்தது.... மான்சிக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தாலும் மனதுக்குள் அந்த பெண்ணுக்கு நன்றி சொன்னாள்....
குளிக்க துவைக்க என்று மறுநாள் காலை தெருக் கோடியில் இருந்த ஃபோர் பைப்பில் தண்ணீர் அடிக்க வந்தவள் குடத்தை வைத்து விட்டு இரும்பு குழாயை வலுவோடு தூக்கி அடித்து குடத்தை நிரப்பிக் கொண்டிருக்க.... சரஸ்வதி வந்து குழாயை வாங்கி மீதி தண்ணீரை அடித்தபடி " என்ன மான்சி நேத்து அந்த பொம்பளை வந்து உனக்கு லாரித் தண்ணி பிடிச்சு குடுத்துச்சாமே ?" என்று கேட்க....
மான்சி புன்னகையுடன் " ஆமாக்கா... யாருன்னு தெரியலை " என்றாள்
மான்சியை கூர்ந்து பார்த்து விட்டு தண்ணீர் குடத்தை தூக்கிக் கொண்டு வீட்டுக்கு வந்தாள் சரஸ்வதி... மான்சி இன்னொரு குடத்துடன் அவள் பின்னால் வர... வீட்டுக்குள் வந்து குடத்தை வைத்தவள் " மான்சி நெசமாவே அந்த ூொம்பளைய உனக்கு தெரியாதா?" என்று கேட்டாள்...
" இல்லக்க எனக்கு தெரியவே தெரியாது.. யாருக்கா அவுங்க?" என்று கேட்டாள்....
சரஸ்வதி சற்றுநேரம் அமைதியாக இருந்துவிட்டு " இதோப்பாரு மான்சி நான் சொன்னேன்னு அந்த சுகுனாவுக்கு தெரிஞ்சா என்னை உண்டு இல்லைனு பண்ணிடுவா.... ஆனா உனக்காக நான் சொல்லித்தான் ஆகனும் மான்சி.... நீ இனிமேலாவது உன் புருஷனை அவகிட்ட விடாம கைக்குள்ள வச்சுக்க மான்சி" என்ற சரஸேவதி கோபால் சுகுனாவின் பனிரெண்டு வருட உறவை சொல்லிவிட்டு தான் வாய் மூடினாள்....
மான்சிக்கு தன் காதுகளில் விழுந்த வார்த்தைகளை நம்ப முடியாமல் அதிர்ந்து போய் அமர்ந்திருந்தாள் ... எந்த ஆணையும் கண்ணால் கூட தீண்ட விடாத தனக்கு இப்படி ஒழுக்கங்கெட்டவன் புருஷனா?
அருவருப்பில் மான்சிக்கு வயிற்றைப் புரட்டிக்கொண்டு வந்தது... வயிற்றைப் பிடித்துக்கொண்டு பின்பக்கத்து கதவை திறந்தவளுக்கு கூவத்தின் வாசனை(?) இன்னும் குடலைப் புரட்டியது...
கொடகொடவென வாந்தியாய் கொட்டியவளை வந்து தாங்கிப்பிடித்த சரஸ்வதி " மான்சி நீ தலைக்கு ஊத்திக்கிட்டு எத்தனை நாளாச்சு?" என்று சந்தோஷத்துடன் கேட்க...
மான்சிக்கு அந்த வார்த்தைகளின் அர்த்தம் புரிந்து " அய்யோ கடவுளே இதை கவனிக்காம விட்டுட்டேனே?" என்று கண்ணீர் கொட்டும் விழிகளும் கவலை தோய்ந்த முகமுமாக தனது மணிவயிற்றில் கைவைத்தபடி கலக்கத்துடன் தரையில் மண்டியிட்டு அமர்ந்தாள்
" திமிங்கலம் ஒன்று கரை ஒதுங்கினால்.....
"நத்தை கூட அதை நசுக்கிப் பார்க்கும் அல்லவா?
" பத்து காகங்கள் சூழ்ந்தால்.....
" ஒரு பருந்தை இரையாக்க முடியுமல்லவா ?
" ஒரு பருந்தை இரையாக்க முடியுமல்லவா ?
" அப்படித்தான் மான்சியின் நிலைமையும்....
" தன் ஊரில் பெண் சிங்கமாய் சிலிர்த்து திரிந்தவள்....
" இன்று காலமெனும் வலையில் சிக்கிய அடிபட்ட மானாய்..........
" இன்று காலமெனும் வலையில் சிக்கிய அடிபட்ட மானாய்..........
No comments:
Post a Comment