மான்சியைத் தேடி - அத்தியாயம் - 10

முதலில் இயக்கம் சரிவர பிடிபடாமல் தடுமாறியவன்... நான்கைந்து குத்துகளுக்குப் பிறகு நன்றாக தேர்ந்துவிட்டான்.... அவன் உறுப்பு உள்ளே சென்று தாக்கும் ஒவ்வொரு முறையும் மான்சியின் அடிவயிறு குலுங்கியது... அவன் குத்துகள் ஆழமாக இறங்கும்போது இவள் இடுப்பை உயர்த்தி அவனை எதிர் தாக்குதல் நடத்தவும் கற்றுக்கொண்டாள்...

இந்த எதிரெதிர் மோதல் நன்றாக ரிதம் பிடிபட.... சுகமானதொரு உறவு அங்கே மழையின் உதவியுடன் இடியின் மேலதாளத்துடன் மின்னலின் ஆர்ப்பரிப்புடனும் நடந்தது...

மான்சிக்கு போதை ஏறியது... அவனை தன்னோடு இறுக்கி ஆரத்தழுவினாள்..... “ என்னால தாங்கமுடியலை.... சீக்கிரமா விடு சத்யா” என்று கெஞ்சினாள்...



“ ம்ம்” என்றானேத் தவிர முக்கி முக்கி அழுத்தி அழுத்தி குத்தி இயங்கினான்.... அவன் இடுப்பு வந்து மோதி மோதி மான்சியின் தொடைகள் அதிர்ந்து குலுங்கியது... மார்புகள் இரண்டும் நிலையில்லாமல் குலுங்க சத்யன் அவற்றின் மீது முகத்தை பதித்து அசைவை தடுத்தபடி இடுப்பை மட்டும் உயர்த்தி இறக்கினான்...

“ போதும் போதும்” என்று மான்சி வாய்விட்டு கதறிய அதேவேளையில் சத்யனும் ஆக்ரோஷமாய் அலறியபடி தனது முதல் உயிர் நீரை மான்சியின் பெண்மைக்குள் ஆழமாகச் சென்று நீண்ட நேர துடிப்பிற்கு பின் கொட்டித் தீர்த்தான்....

மிகவும் அற்புதமான கூடலில் இருவருக்கும் ஏற்ப்பட்ட முழுத் திருப்தியுடன் கட்டியணைத்துக் கொண்டனர்.....

அவனை இறுக்கி அணைத்திருந்த மான்சியின் கண்களில் கண்ணீர் விடாமல் கொட்டியது..... தனது வாழ்க்கையின் பாதை இன்றுமுதல் திசைமாறிவிட்டது என்று புரிந்தது....
வாழ்வோ சாவோ இனிமேல் இவனின்றி எனக்கேது என்று எண்ணியபடி அவன் நெற்றியில் காதலோடு முத்தமிட்டாள் 

நான் பூவெடுத்து வெக்கணும் பின்னால
அத வெக்குறப்போ சொக்கணும் தன்னால
ஒன் மச்சான் மச்சான் தேன் மல்லிய வச்சான்
ஒன் மச்சான் மச்சான் தேன் மல்லிய வச்சான்
வெச்சதுல என்னடி உண்டாச்சு


நான் பூவெடுத்து வெக்கணும் பின்னால
அத வெக்குறப்போ சொக்கணும் தன்னால

அத்த மவன் சொன்னத ஒத்துக்கணும்…சரிதான் சரிதான்
அத்தனையும் நித்தமும் கத்துக்கணும்…சொகம்தான் சொகம்தான்
அத்த மவன் சொன்னத ஒத்துக்கணும்…சரிதான் சரிதான்
அத்தனையும் நித்தமும் கத்துக்கணும்…சொகம்தான் சொகம்தான்


தென் பழனி சந்தனந்தான் இங்கு ஒரு பொண்ணாச்சா
என்னென்னவோ எண்ணமும்தான் என்ன கண்டு உண்டாச்சா


ஒன் முந்தானைய இழுக்கட்டுமா…சும்மா இரு
ஒரு முத்தாரத்த பதிக்கட்டுமா…கொஞ்சம் பொறு


அடி பூவே பொன்னே கண்ணே இங்கே வா ஹோய்

நீ பூவெடுத்து வெக்கணும் பின்னால
அத வெக்குறப்போ சொக்கணும் தன்னால

பத்து விரல் பட்டதும் தொட்டதும் தான்…சுடுதா சுடுதா
ஆசையோடு அச்சமும் வெக்கமும் தான்…வருதா வருதா
பத்து விரல் பட்டதும் தொட்டதும் தான்…சுடுதா சுடுதா
ஆசையோடு அச்சமும் வெக்கமும் தான்…வருதா வருதா


தென்னங்கிளை தென்றலத்தான் பின்னுறது அங்கே தான்
செவ்விளநி சேல கட்டி மின்னுறது இங்கே தான்


ரெண்டு கண்ணால நீ அளக்குறது…உம்மேனி தான்
என்ன கண்டாலுமே கொதிக்கிறது…எம்மேனி தான்


அட மச்சான் வெச்ச கண்ணு இங்கே தான்

நீ பூவெடுத்து வெக்கணும் பின்னால
அத வெக்குறப்போ சொக்கணும் தன்னால
என் மச்சான் மச்சான் …. ஹா….. தேன் மல்லிய வச்சான் ம்ம்
என் மச்சான் மச்சான் தேன் மல்லிய வச்சான்
வெச்சதுல என்னவோ உண்டாச்சு


நான் பூவெடுத்து…நீ பூவெடுத்து வெக்கணும் பின்னால
அத வெக்குறப்போ சொக்கணும் தன்னால

மிகவும் அற்புதமான கூடலில் இருவருக்கும் ஏற்ப்பட்ட முழுத் திருப்தியுடன் கட்டியணைத்துக் கொண்டனர்.....

அவனை இறுக்கி அணைத்திருந்த மான்சியின் கண்களில் கண்ணீர் விடாமல் கொட்டியது..... தனது வாழ்க்கையின் பாதை இன்றுமுதல் திசைமாறிவிட்டது என்று புரிந்தது....

வாழ்வோ சாவோ இனிமேல் இவனின்றி எனக்கேது என்று எண்ணியபடி அவன் நெற்றியில் காதலோடு முத்தமிட்டாள்

சத்யன் நிதானத்துக்கு வர வெகு நேரமாயிற்று.... அதுவரையில் அவளை அணைத்த பிடியை தளர்த்தவே இல்லை... அவள் முகத்தோடு முகம் இழைத்து முத்தமிட்டுக் கொண்டே இருந்தான்... அவன் ஆண்மை துவண்ட பின்பும் வெளியே வரமறுத்து அவள் பெண்மைக்குள்ளேயே மூழ்கிப்போய் கிடந்தது...

“ ஏய் எந்திரிடா மூச்சு திணறுது” என்று மான்சி அவன் தலையில் செல்லமாக குட்டினாள்...

தலையை தூக்கி அவளைப் பார்த்த சத்யன் “ நீ ஏன்டி எப்பபார்த்தாலும் என்னை அடிக்கிற? இனிமே நீ ஒரு அடி அடிச்சா.. நான் ரெண்டு வாட்டி இங்கே கடிப்பேன்” என்று தனது தாடையால் அவள் வலது மார்பை உரசிக் காட்டினான்

மான்சிக்கு உடலெல்லாம் சிலிர்த்து கூச மறுபடியும் அவன் தலையில் தட்டி “ இதோ அடிச்சிட்டேன்.. எங்கே கடிடா பார்க்கலாம்?” என்றாள் வீம்பாக...

” இதோ பார்டி” என்றவன் அவளின் இடது மார்பின் காம்போடு பற்களால் கவ்வினான்... பாதி சதை கோளம் அவன் வாய்க்குள் போனது... கடிக்கிறேன் என்றவன்.... இதமாக பற்களால் கவ்வி சப்பினான்.... அவளின் ஒற்றை மார்பை தனது இரண்டு கைகளால் பற்றிக்கொண்டு குவித்துவைத்து உறிஞ்சினான்....

அவன் கைகளின் அழுத்தமான பிடிப்பு ..... பற்களின் இதமான கவ்வல்... உதடுகளின் மிதமான உறிஞ்சுதல்.... நாக்கின் பதமான வருடல்... எல்லாம் சேர்ந்து மான்சியை மீண்டும் ஒரு உச்சத்திற்கு அழைத்துச்செல்ல..... அவன் தலைமுடியை இதமாக கோதியபடி இழுத்து அடுத்த மார்புக்கு மாற்றினாள்.......

சத்யன் இளங்கன்று போல் அவளின் கொழுத்த தனங்களில் முட்டிக் குடித்தான்...... துவண்டு போய் அவளின் மன்மத குகைக்குள் இருந்த நிலையிலேயே மீண்டும் உயிர்பெற ஆரம்பித்தது அவன் உறுப்பு..... விறைத்த உறுப்பை மெல்ல அசைத்து அசைத்து உள்ளே செலுத்தியபடியே அவள் தனங்களுடன் விளையாடினான்....

பிசுபிசுப்பு அதிகமான காரணத்தால் கால்களை இடுக்கிக்கொண்டு படுத்திருந்தவளை தனது தொடைகளாலேயே நகர்த்தினான்.... அவன் தொடைகளின் அழுத்தத்தால் மான்சியின் கால்கள் விரிந்தன...

தன் மார்புகளில் உதடுகளால் வர்ணம் தீட்டியவனின் நெஞ்சில் இருந்த ரோமங்களை விரல்களால் வருடியவாறு “ ஏய் என்ன மறுபடியும் ஆரம்பிக்கிற? வேனாம் சத்யா ரொம்ப வழவழன்னு இருக்கு.... கழுவிட்டு வர்றேன்” என்று மான்சி மெல்லிய குரலில் கெஞ்சினாள்......

நிமிர்ந்து அவள் முகத்தைப் பார்த்து சிரித்தவன் “ என்ன வழவழன்னு இருக்கு?” என்று கேட்க...

நச்சென்று அவன் தலையில் ஒன்று வைத்து “ நீ வயசுக்கு வந்ததுலருந்து சேத்து வச்சதையெல்லாம் உள்ளுக்குள்ள ஊத்தி ரொப்பிட்டு கேட்குற கேள்வியப் பாரு?” என்று மான்சி கேலி செய்தாள்....

சத்யன் தன்னைப் பார்த்து சிரிக்கும் அவள் உதடுகளை நெருங்கினான்....... மான்சி முகத்தை திருப்பிக்கொண்டு “ ஏய் அதையும் கடிச்சி துப்பிறாதா...... அதாவது ஒழுங்கா இருக்கட்டும் ” என்று அவன் முகத்தை விலக்கும் முன் அவள் உதடுகளை கவ்வியிருந்தான் சத்யன்...

மான்சி “ ம்ம்ம்” என்று திணறி தன் உதடுகளை பிடுங்க முயல...... சத்யன் மென்மையாக இழுத்து சுவைத்தான்... அந்த மென்மையில் மயங்கிப்போன மான்சி அவன் கழுத்தை தன் இரு கரங்களால் வளைத்துக்கொண்டாள்....

மான்சியின் வாயோடு வாய் வைத்து அவளின் மூச்சைக் காற்றோடு தனது மூச்சை கலந்தவன் மீண்டும் தனது உயிரையும் அவளுடன் கலக்க வைக்கும் முயற்சியாக மெல்ல தனது இடுப்பை மட்டும் உயர்த்தி அவள் பெண்மைக்குள் இறக்கினான்....

மான்சியையும் காமம் பற்றிக்கொண்டது... அவன் இடுப்பை தன் கால்களால் சுற்றி வளைத்துக் கொண்டு அவன் இடுப்பை இறக்கும்போது இவள் இடுப்பை வேகமாக உயர்த்தினாள்...

முதல்முறைபோல் தடுமாறாமல் இருவரும் ஈடுபாட்டுன் அணைத்துக்கொண்டு ஒரே மாதிரியாக இயங்கினர்.... சத்யன் உணர்ச்சி வேகத்தில் அடிக்கடி அவளுக்கு முத்தமிட்ட படி இயங்கினான்... அவன் மார்புக்கு கீழே அவள் மார்புகள் பிதுங்கி நசுங்கியது... சத்யனுக்கு தன் நெஞ்சில் யாரோ பூச்செண்டால் ஒத்தடம் கொடுப்பது போல் உணர்ந்தான்... இயங்கும் வேகத்தில் அதிகமாக மூச்சு வாங்கும் போதெல்லாம் அவள் மார்புகளில் தலைவைத்துப் படுத்து அருகிலிருக்கும் காம்பில் உதடுகளைப் பொருத்திக்கொள்வான்

சத்யனின் வேகம் அதிகரித்தபோது மான்சியால் அவனுக்கு ஈடுகொடுக்க முடியாமல் கால்கள் துவள விரித்து நீட்டிக்கொண்டாள்.... அவள் உதடுகள் வித்தியாசமான ஓசைகளை எழுப்பியது.... சத்யனின் குத்து அழுத்தமாக ஆழமாக விழும்போது.... வலியுடன் “ டேய் பொறுக்கி” என்று அவன் முதுகில் ஓங்கி அறைவாள்..... அதுக்கெல்லாம் நான் அசரமாட்டேன் என்பது போல் சத்யன் இன்னும் வேகத்தை கூட்டுவான்...

மான்சியால் அவனை கட்டுக்குள் கொண்டு வரமுடியாமல் செயலிழந்து போனாள்... அவன் முகத்தில் தெரியும் உணர்ச்சிகளை கண்டு உள்ளம் பூரித்து அவனுக்கு இலகுவாக இளகினாள்.... தன்னை கட்டியாளும் அத்தை மகனை பார்த்துக்கொண்டே இருந்தாள் மான்சி

உடனடியாக இரண்டாவது முறை என்றதும் சத்யன் தனது நீரை அவளுக்குள் பாய்ச்ச சற்று கடுமையாக உழைக்கவேண்டியிருந்தது.... புஸுபுஸுவென மூச்சு வாங்க இயங்கியவன்.... தனது உணர்ச்சிகளை அழகாகவும் அகங்காரமாகவும் முகத்தில் காட்டினான்...

இறுதியாக அதிரடியாக ஆழத்தில் இறக்கியவன்... கழுத்தை பின்னால் வளைத்துக்கொண்டு “ ஏய்ய்ய்ய்....... ம்....ம்....ம்... ஹாவ்வ்வ் ” என்று காம மிருகமாய் சத்தம் போட்டு உச்சம் எய்திய அதேவேளையில் அவன் போட்ட சத்தம் விண்ணில் முழங்கிய இடியோசையோடு ஒன்று கலந்தது

அவன் சத்தம் போடாத வாறு வாயைப்பொத்திய மான்சியின் விரல்களை கவ்வி வாய்க்குள் வைத்துக்கொண்டான்... அப்படியே அவள் மீது கவிழ்ந்தவனை பாரம் தாங்காமல் பக்கவாட்டில் சரித்து தன்னோடு இறுக்கி அணைத்துக்கொண்டாள்...

வெகுநேரம் வரை விலகாமல் இறுக்கிக்கொண்டு கிடந்தார்கள்... சத்யன் அப்படியே உறங்கிவிட்டவன் போல் கிடந்தான்... அவன் பிடரியை இதமாக மெல்ல வருடி “ போதும் விடு சத்யா.... நான் போகனும் ” என்றாள் ரகசியமாக....

கூடலுக்குப் பிறகு பெண்கள் பேசும் இந்த ரகசிய குரல் தான் பெண்மையின் முழு அடையாளம்.... இந்த குரல் அன்பு பாசம் காதல் காமம் வெட்கம் கூச்சம் அச்சம் வலி வேதனை என எல்லாம் கலந்து வரும்.... இந்த குரல்தான் ஆண்மைக்கும் அங்கீகாரம்...

சத்யன் மனமேயில்லாமல் விலகினான் .. மான்சி அவன் நெத்தியில் அழுத்தமாக முத்தமிட்டு விட்டு எழுந்தவளை மறுபடியும் இழுத்து அணைத்து உதட்டில் முத்தமிட்ட சத்யன் “ இனிமேல் நெத்தியில எல்லாம் குடுக்க கூடாது .. இப்படி உதட்டுல தான் குடுக்கனும்” என்று உத்தரவிட்டான்

“ ம்ம் அதிகாரம் தூள் பரக்குது ஐயாவுக்கு? .... முழு ஆம்பளையா மாறிட்டியோ? ” என்றவள் செல்லமாக அவன் முடியை கலைத்துவிட்டு எழுந்து பாத்ரூமுக்கு போனாள்...

பாத்ரூமுக்குள் நுழைந்தவளின் சிந்தனை தன்னுடைய இழப்பைப் பற்றியே இருந்தது... எத்தகைய சொத்தை இழந்துள்ளோம் என்று கலங்கினாள் மான்சி.... இதைத்தான் செய்யவேண்டும் என்று முடிவெடுத்த போது சாதரணமாக தெரிந்த ஒன்று... எடுத்த முடிவை செயல் படுத்தியதும் படுபயங்கரமாக தெரிந்தது...

சத்யன் தான் எல்லாம் என்று இவ்வளவு தூரம் இடம் கொடுத்தற்கான காரணத்தை மனதில் எண்ணியதும் உடலில் ஒரு விரைப்பு வர ... சஞ்சலப் பட்ட மனதை தேற்றி தன்னை சுத்தம் செய்துகொண்டு ஒரு நைட்டியை அணிந்து வெளியே வந்தாள்...

சத்யன் எழுந்து தனது உடைகளை அணிந்துகொண்டு தயாராக நின்றான்... மான்சி ஆச்சர்யத்துடன் “ ஏய் நீ பாத்ரூம் போகலையா?... அப்படியே டிரஸை போட்டுகிட்டே?” என்று கேட்க...

சத்யன் அவளது செல்லை எடுத்து அவளிடம் காட்டி “ மணி ஆறாகுது... நான் போகலைன்னா வார்டன் தேடுவான்.. அப்புறம் பிரம்பால அடிப்பான்...” என்ற சத்யன் அடிவாங்கி காப்புக்காய்த்து போன தன் கையை காட்டினான் ...

மான்சி அவன் கையைப் பார்த்து கலங்கிய கண்களை அவனுக்குத் தெரியாமல் மறைத்து... அந்த கைகளில் தன் உதட்டை பதித்து விட்டு.... “ இனிமேல் உன்மேல எவனும் கைவைக்க முடியாது சத்யா” என்றாள் ...

“ ம்ம்.... நான் போறேன்” என்று வேகமாக வாசலை நெருங்கியவன் மறுபடியும் புயலாக ஓடிவந்து அவளை தென்றலாக அணைத்து “ உன்னையேப் பார்த்துகிட்டே இருக்கனும் போலருக்கு மான்சி... போகவே மனசில்லை” என்றான் உண்மை காதலனாய்...

மான்சியின் தலையில் யாரு பூச்சொரிந்தார்கள்... இத இத இதத்தான் எதிர்பார்த்தேன்... ‘ இந்த வேங்கைப்புலிக்கு இந்த மான் விரிச்ச வலையில மாட்டியாச்சு... டேய் மாமா செல்வம் உனக்கு எதிரியா உன் மகனையே உருவாக்குறேன் பாரு?’ என்று ஏற்கனவே உரமேறி கிடந்த சவாலுக்கு மேலும் வலு சேர்த்தாள்....

“ நான் இன்னும் ஒரு மாசம் இங்கேதான் இருப்பேன்... உனக்கு எப்பல்லாம் என்னைப் பார்க்கத் தோனுதோ அப்பல்லாம் நீ வரலாம்... யாருக்காகவும் எதற்காகவும் பயப்படாதே...” என்று அவனை மேலும் தன்பக்கம் இழுக்க வசதி செய்தவள்... “ ஆனா இனிமே நீ என்னைத் தவிர வேற எதையும் யோசிக்கக்கூடாது.. இப்போ நாம பண்ணமே அதையே மறுபடியும் மறுபடியும் கண்களை மூடிக்கிட்டு நினைச்சு பாரு... ரொம்ப ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கும் ... அப்புறம் இன்னொரு விஷயம் நமக்குள்ள இப்போ நடந்ததை யாரிடமும் மூச்சு விடக்கூடாது.. அப்படி வெளியே தெரிஞ்சா நீ என்னை உயிரோட பார்க்க முடியாது சத்யன்” என்று அவன் நெஞ்சில் சிறிது நஞ்சையும் கலந்தாள்

சத்யனின் அணைப்பு இறுகி போனது... “ நான் யார்கிட்டயும் சொல்லமாட்டேன் மான்சி... எனக்கு நீ மட்டும் வேனும்” என்றான் சத்யன்...

“ நான் உனக்குத்தான்... நீ இப்போ போ... நாளைக்கு மறுபடியும் பார்க்கலாம் என்றுகூறி அவனை அனுப்பி வைத்தாள்...

பிறகு அவசரமாய் கலைந்துபோன கட்டிலை சரி செய்தாள்... சிதறிக் கிடந்த உடைகளை சேகரித்தாள்.... அவசரமாக அறையை ஒருமுறை நோட்டம் விட்டவள்.. யாரும் சந்தேகிக்கும் படி எதுவுமில்லை

இருந்தாலும் தனது நடை தன்னை காட்டிக்கொடுத்துவிடும் என்று எண்ணியவள் தனது பேக்கிலிருந்து ஒரு க்ரீமை எடுத்துக்கொண்டு மீண்டும் பாத்ரூம் போய் வலித்த இடத்தில் க்ரீமை தடவிக்கொண்டாள் ... ‘ படுபாவி உண்மையாவே கிழிச்சுப்புட்டான் போலருக்கே....’ என்று எண்ணியவள் ‘ எனக்கே இப்படியிருக்கே? அவனுக்கும் தானே வலியிருக்கும்.... எதுவும் சாப்பிடக்கூட குடுக்கலையே ’ என்று வேதனைப்பட்டாள்..

பாத்ரூமிலிருந்து வெளியே வந்தவள் கதவை ஒருக்களித்து மூடிவிட்டு.. கட்டிலில் படுத்து பெட்சீட்டை தலைவரை மூடிக்கொண்டாள்........ சத்யனைப் பற்றியே எண்ணிக்கொண்டு இருந்தவளின் தூக்கத்திலும் சத்யன் வந்து அவளை கட்டியணைத்தான் முத்தமிட்டான்..... சத்யனின் அணைப்பிலேயே மான்சி சுகமாக உறங்கி போனாள் ....

அறைக்கு வந்த மோகனா மான்சியை எழுப்பியபோது “ தலைவலிக்கு டேப்லட் போட்டிருக்கேன் மோகி.... தொந்தரவு பண்ணாதே.... நைட் என்னோட டின்னரையும் வாங்கிட்டு வந்திடு... நான் இங்கேயே சாப்பிட்டுக்கிறேன்” என்ற மான்சியின் நெற்றியை இதமாக வருடிய மோகனா “ சரிடி நீ நல்லா தூங்கு” என்று மான்சியின் போர்வையை இழுத்து மூடி ஒழுங்கு செய்தாள்....

மறுநாள் காலை மான்சி எழுந்திருக்கும் போதே சத்யனை உடனே காணவேண்டும் போல் இருந்தது... தனது காலை வேலைகளை முடித்துக்கொண்டு வெள்ளைக் கோட்டுடன் வார்டுக்கு கிளம்பினாள்... இன்னும் கால்கள் பின்னிக்கொண்டு தான் நடக்கமுடிந்தது...

நேற்று மாலை சத்யனுக்கும் தனக்கும் நடந்தது எல்லாம் நினைவுக்கு வந்து அவளை மிதக்கவிட்டது..... கமலாவிடம் பேசவேண்டும் போல் இருக்க.... தனது மொபைலை எடுத்து அப்பா என்ற அப்பாவியின் நம்பருக்கு கால் செய்தாள்

எடுத்தது வீரம்மாள் தான் “ மானு கண்ணு அப்பாவுக்கு சொகமில்லாம படுத்துகிடக்காரும்மா” என்று கவலையான குரலில் சொன்னாள்...’

மான்சி பதறவில்லை.... அவளுக்குத் தெரியும் இது நடிப்பென்று... “ எப்பத்துலேருந்து உன் புருஷனுக்கு உடம்புக்கு முடியலை?” என்று சாவதானமாக கேட்டாள்...

“ அது வந்து கண்ணு ... போனவாரம் நீ போன் பண்ணியே.. அன்னிக்கு வயித்தால போக ஆரம்பிச்சது இன்னும் நிக்கலை கண்ணு... நாங்களும் டவுன் ஆஸ்பத்திரிக்கு கூட்டிட்டுப் போய் குளுகோஸ் கூட ஏத்திட்டோம்... அப்பவும் சரியாகலை.... மாரியாத்தா கோயிலுக்கு கூட்டிப்போய் மந்திரிச்சோம் பூசாரி எங்கயோ பயந்துட்டாருன்னு சொன்னாரு... ” என்றாள் கவலையுடன்

மான்சிக்கு சிரிப்பு வந்தாலும்.... ‘ அன்னைக்கு நாம கிளப்பிவிட்டதுல உண்மையாவே புடுங்கிக்கிட்டு போகுதோ?’ என்று நினைத்து... “ சரி வீரம்மா நீ போனை கமலாகிட்ட குடு... நான் பேசனும்” என்றதும்

“ வேனாம் கண்ணு... அவரே பயந்து போய் கெடக்காரு” என்று வீரம்மாள் பயத்துடன் சொல்ல...

“ ஓய் வீரம்மா.... உன் புருஷனுக்கு பேதி நிக்கனுமா? வேனாமா? “ மான்சி அக்கரையுடன் கேட்பதுபோல் கேட்டாள்..

“ அய்யோ நிக்கனும் கண்ணு இதோ போனை குடுக்குறேன் ” என்று பதறினாள் தாய்....

சற்றுநேரம் பொருத்து கமலக்கண்ணனின் குரல் ஈனஸ்வரத்தில் ஒலித்தது “ பாப்பா சாப்ட்டயாம்மா?” என்று கேட்டார்..

அந்த குரல் மான்சியை உண்மையிலேயே உருக்கிவிட்டது... இயல்பிலேயே அவள் கமலாவின் மீது பயங்கர பாசம் கொண்டவள்.... அவரை பெயர் சொல்ல அழைப்பது.. பொய்யாய் மிரட்டுவது எல்லாமே அந்த பாசத்தின் அடிப்படையில் தான்... ஆனால் தனது அப்பா கோழையாக இருப்பதை மட்டும் அவளால் ஏற்றுக்கொள்ளவே முடியாது... அவருடைய வீரத்தை காட்டுவதற்கும் ஒரு நாள் வரும்... அப்படி வராவிட்டால் நான் வரவழைப்பேன் என்று காத்திருப்பவள் மான்சி...

“ உடம்புக்கு சரியில்லையா கமலா?” என்று அன்பாக விசாரித்தாள்...

“ அது கெடக்குது.. இப்போ சரியா போச்சு பாப்பா .... நீ நல்லாருக்கியா?” என்றவரின் குரலில் தன் ஒற்றை மகளை பிரிந்து வாழும் வேதனை தெரிந்தது...

“ நல்லாருக்கேன் கமலா” என்றாள் மான்சி....

பிறகு பெரும் தயக்கத்திற்குப் பிறகு “ பாப்பா உன் மாமனுக்கு இப்போ எப்படி இருக்கு? நீ அவனை மறுபடியும் பார்த்தியா பாப்பா?” என்று பயந்து பயந்து கேட்டார்...

மான்சிக்கு அவரது பயம் புரிந்தது.... அவரை மேலும் சோதிக்க எண்ணாமல் “ பார்த்தேன்பா ... என்கூடவே தான் இருக்கான்.... இப்போ ஓரளவுக்கு பரவாயில்லை... கூடிய சீக்கிரமே சரியாயிடுவார்னு நெனைக்கிறேன்” என்று மான்சி கூறிய அடுத்த விநாடி ....

“ ஆத்தா மாகாளி என் மருமகனை நல்லபடியா காப்பாத்திடு தாயே” என்று கமலக்கண்ணன் தன் குலதெய்வத்திடம் சத்தமாக வேண்டியது மான்சியின் காதுகளில் விழ....



“ என்ன கமலா அந்த குடும்பத்தோட உறவே நமக்கு வேனாம்னு சொல்லுவ?... இப்போ சத்யனை மருமகன்னு சொல்ற? அவன் நல்லாகனும்னு சாமிகிட்ட வேண்டுற? என்னாச்சு கமலா? ” என்று மான்சி நக்கலாக கேட்க...

“ என்ன பாப்பா இப்படி கேட்குற? நான் என்னதான் சத்யனை உன் பார்வையிலேருந்து மறைச்சு வச்சாலும்.. அந்த தெய்வம் என் மருமகன் இருக்குற இடத்துக்கே உன்னை கொண்டு போய் சேர்த்துடுச்சே பாப்பா... இது தெய்வம் போட்ட முடிச்சு... என்னால ஒன்னும் பண்ண முடியாதுன்னு எனக்கு புரிஞ்சு போச்சு பாப்பா... அதனாலதான் மருமகன் நல்லாருக்கனும்னு சாமிய வேண்டுறேன்” என்று கமலக்கண்ணன் கூறியதும்... மான்சிக்கு மனம் நெகிழ்ந்தது ...

“ ம்ம் இப்பதான் உருப்படியா யோசிக்கிற கமலா... ஆனா ஒன்னு கமலா ? எந்த கஷ்டம் வந்தாலும் நீ இந்த முடிவுலேருந்து மாறக்கூடாது.... யார் என்ன சொன்னாலும் சத்யன் தான் எனக்கு புருஷன்.. அவன்தான் உனக்கு மருமகன்... நாளைக்கு உன் மச்சான் செல்வம் அடிச்சாரு.... உன் தங்கச்சி ஆதிலட்சுமி அழுதா... அப்படின்னு பேச்சை மாத்துன அவ்வளவு தான்” என்று மான்சி மிரட்ட...

“ இல்ல பாப்பா.. இனிமேல் அந்தமாதிரி பயப்படமாட்டேன்... தங்கச்சி வாழ்ந்து முடிச்சவ... நீங்க ரெண்டுபேரும் இனிமேல்தான் வாழப்போறவங்க... அதனால நான் உங்ககூடத்தான் நிற்பேன்” என்றார் உறுதியாக....