மான்சியைத் தேடி - அத்தியாயம் - 28

புன்னகையுடன் அவள் மேலே படர்ந்தவன் குனிந்து முத்தமிட்டு விட்டு “ பவி உள்ள வரட்டுமா?” என்று காதலாய் கேட்க.... முகம் முழுவதும் வெட்கச் சிவப்பை பூசிக்கொண்டு “ ம்ம்” என்று முனங்கினாள் பவித்ரா...

முத்து இடுப்பை மட்டும் உயர்த்தி அவளின் பிளவில் தனது விரைத்த உறுப்பை வைத்து உள்ளே தள்ள... அது மோசமாக முரண்டியது... தனது கால்களாலேயே அவள் தொடையை விரித்து இன்னும் கொஞ்சம் வசதியாக்கிக் கொண்டு மீண்டும் உள்ளே நுழைத்தான்... உறுப்பு வளைந்ததே தவிர நுழையவில்லை... எழுந்து அவள் கால் நடுவே மண்டியிட்டு அமர்ந்து... பவித்ராவின் ஒரு காலை எடுத்து அவள் படுத்திருந்த சீட்டில் வைத்து மறுகாலை மடக்கி விரித்து வைத்தான்.... கண்ணெதிரே புதையல் திறந்துகொண்டது...

வா வாவென அவனை வரவேற்ற அவள் பெண்மைக்கு குனிந்து ஒரு முத்தத்தை பதித்தான்

இப்போது உள்ளே சிரமமாக நுழைந்தாலும் தடைத்தட்டி நின்றது அவனது நங்கூரம்... எது தன்னை எதிர்கிறது என்று தெரியும் என்பதால் அவள்மீது கவிழ்ந்து படுத்து முகமெல்லாம் முத்தமிட்டு “ கொஞ்சம் வலிக்கும் பொறுத்துக்க கண்மணி” என்று கிசுகிசுத்தான்...

பவித்ரா சரியென்று வாயால் சொல்லாமல் கழுத்தை கைகளால் கட்டிக்கொண்டு அவனுக்கு சம்மதம் சொல்ல... முத்து தனது இடுப்பை உயர்த்தி ஆண்மையின் நுனி மட்டும் உள்ளே இருக்கும் படி செய்து... இடுப்பை உயர்த்திய அதே வேகத்தில் அவசரமாக இறக்கினான்.. தடையை கிழித்துக்கொண்டு உள்ளே நுழைந்தது அவன் உறுப்பு....

“ அம்........ மா.....” என்று முனங்கலாக அலறிய பவித்ராவின் வாயை தனது வாயால் மூடியவன் இதழ்களை கவ்விக்கொண்டு அப்படியே சிறிதுநேரம் அணைத்தபடி அவளின் பதட்டம் படுத்துக்கிடந்தான்.... உதறல் நின்று சுகமாக உடலை நெளித்து கொடுத்ததும் “ பண்ணட்டுமா பவி ?” என்று கேட்டுவிட்டு அவள் அனுமதி கிடைக்கும் முன் இடுப்பை அசைக்க ஆரம்பித்தான்....

குழந்தை படுத்து தூங்குகிறதே என்று.. இவரும் அதிகம் சத்தமிடாமல் தங்களின் உணர்ச்சிகளை கட்டுப்படுத்தியபடி இருந்தனர்... முத்து எவ்வளவு முயன்றும் வேகத்தை குறைக்க முடியாமல் தன் காதல் மனைவியை காமத்தால் கவர்ந்துவிடும் நோக்கில் வேகமாக இயங்கினான்...

பவித்ரா உதட்டை பற்களால் கடித்துக்கொண்டு .. தன் உணர்வுகளை கட்டுப்படுத்திக்கொள்ள... முத்து குனிந்து அவள் கடித்த உதடுகளை இழுத்து இதமாக சப்பியபடி இயங்கினான்... அவன் தனது அயராத உழைப்பை முடிக்கும்போது பவித்ரா ரொம்பவே திணறிப் போனாள்... உச்சத்தின் போது முத்துவின் சிறு கூச்சல் கேட்டு அவசரமாக அவனை இழுத்தணைத்து உதடுகளை கவ்விக்கொண்டாள்...

முத்து மூச்சு வாங்க பக்கவாட்டில் சரிந்ததும் பவித்ரா திரும்பி படுத்து அவனை தன் மார்போடு அணைத்து “ ஏன் இப்படி?” என்றபடி முதுகை வருடி ஆறுதல் படுத்த...

மனைவியை அணைத்து இளைப்பாறிய முத்து “ உனக்குத் தெரியாது பவி.... உன்னைப் பார்க்கும் ஒவ்வொரு விநாடியும் என்னை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் நான் தவிச்ச தவிப்பெல்லாம்... அதான் ஆவேசத்தை அடக்க முடியலை.... ரொம்ப வலிச்சுதாடா?” என்று மனைவியை கேட்க...

அவன் நெற்றியில் காதலாய் முத்தமிட்டு “ ம்ஹூம் சுகமா இருந்துச்சு... கடைசியா நீங்க ஒரு மாதிரியா கத்தினதும் தான் பயந்து போனேன்” என்றாள்...

முத்து சீட்டுக்கு அடியிலிருந்த பேக்கை இழுத்து அதிலிருந்து பவித்ராவின் நைட்டியை எடுத்து கொடுத்து “ இதை போட்டுக்க பவி ” என்றான்...

எழுந்து அமர்ந்து மகளை ஒரு பார்வை பார்த்த பவித்ரா.... களைந்த கூந்தலை சரி செய்து கொண்டு பாவாடையை அணிந்து அதன் மேல் தலை வழியாக நைட்டியை போட்டுக்கொண்டு அவனைப் பார்த்து சங்கடமாக சிரித்து “ கால் வரைக்கும் வருது... ரொம்ப ஒரு மாதிரியா இருக்கு பாத்ரூம் போகனும்” என்றாள்..

தனது கைலியை எடுத்து கட்டிக்கொண்டு அவளை அணைத்து காதில் “ ஓவர் ஸ்டாக்கில்ல அதான் இப்படி... சரி வா பாத்ரூம் கூட்டிட்டுப் போறேன்” என்றான்....

பவித்ரா வெட்கத்துடன் சிரித்து “ நீங்க பாப்பாவை பார்த்துக்கங்க.. நான் போய்ட்டு வர்றேன்” என்றாள்.... இருந்தாலும் முத்து கதவை திறந்து அவளை அனுப்பி விட்டு அங்கேயே காத்திருந்தான்.... 

அவள் வந்ததும் கதவை மூடிவிட்டு பவித்ரா சீட்டில் அமர... முத்து அவள் மடியில் படுத்துக் கொண்டான்... அவன் தலை முடிக்குள் விரல்களை நுழைத்து விளையாடிய பவித்ரா “ ப்ளாஸ்க்ல பால் இருக்கு குடிக்கிறீங்களா?” என்று கேட்க...

“ ம்ம் குடு பசிக்கிது” என்று முத்து கூறியதும் ரயில் திருச்சியில் நின்றது... கண்ணாடியைத் தள்ளிவிட்டு ஜன்னல் வழியாக பார்த்தவன் “ திருச்சி வந்திருச்சு பவி” என்றான்...

முத்து பாலை குடித்து முடிக்கும்போது யாரோ கதவைத் தட்ட... முத்து எழுந்து கதவை திறந்தான்... பவியின் அப்பா சுப்புதான் “ மாப்ள மதுமிதாவை வங்கிட்டு வரச்சொன்னாங்க ஆதியும் ஜானகியும்” என்றார் ....

முத்து எதுவும் சொல்லாமல் தூங்கும் மகளைத் தூக்கி அவரிடம் கொடுக்க... அவர் பேத்தியைத் தூக்கிக் கொண்டு தனது கம்பார்ட்மெண்ட்க்கு போனார்...

முத்து கதவை அடைத்துவிட்டு பவித்ராவை காதலோடு பார்க்க.... அவள் வெட்கமாக சிரித்தபடி அவனை நோக்கி கையை நீட்டினாள்....

விடிந்த பின்னும் அவர்களின் காதலோடு கூடிய காம விளையாட்டுக்கு ஒரு முடிவேயில்லாது தொடர்ந்தது... பவித்ரா முத்துவின் நீண்ட நாள் காத்திருப்புக்கு அவர்களது திருமணம் மூலமாக முற்றுப்புள்ளி வைத்தாலும்... தங்களது காத்திருப்பின் பலனை முற்று பெறாமல் அனுபவித்தார்கள் அவர்கள் இருவரும்

உன்னைக் காணத் துடித்தேன்
இன்று தானே ஜென்மம் எடுத்தேன்
தினம் இரண்டாய் மனம் வெடிக்க
கடை விழிகள் நீர் வடிக்க

உன்னைக் காணத் துடித்தேன்
இன்று தானே ஜென்மம் எடுத்தேன்

அக்கம் பக்கம் நானும் பார்த்து
முத்தம் தந்தேன் முன்னூறு

எண்ணிக்கொள்ள நேரமில்லை
இன்னும் கொஞ்சம் முன்னேறு

மோகத்திலே கண்ணன் இவன்
முத்தத்திலே வள்ளல் இவன்

அன்பே அள்ளிக் கொள்ள வா
அங்கம் எங்கும் புதையல்

கொள்ளை கொள்ளும் நேரம்
சத்தம் போடும் வளையல்

பிரியாதே எனை என்று
வளையல்கள் வாதாடுதோ?

உன்னைக் காணத் துடித்தேன்
இன்று தானே ஜென்மம் எடுத்தேன்

நம்மக் கண்டு நானம் கொண்டு
விண்மீன்களும் கண் மூடும்

வெட்கம் எனும் பாரம் கொண்டு
பெண்மை இன்று திண்டாடும்

ரோஜா மொட்டு பூவானது
இப்போதுதான் ஆளானது

தேகம் எங்கும் ஈரம்
தேனில் கொஞ்சம் திரும்பு

கோழி கூவும் நேரம்
போதும் போதும் குறும்பு

இந்த வேளை இன்ப லீலை
இடைவேளை கூடாதடி

உன்னைக் காணத் துடித்தேன்
இன்று தானே ஜென்மம் எடுத்தேன்
தினம் இரண்டாய் மனம் வெடிக்க
கடை விழிகள் நீர் வடிக்க

உன்னைக் காணத் துடித்தேன்
இன்று தானே ஜென்மம் எடுத்தேன்

சரியாக இரண்டு மாதம் கழித்து ... ஒரு அழகிய அழகிய அந்தி மாலை ...செல்வத்தின் வீட்டு வாசலில் பந்தல் போடபட்டு.... கல்யாண பரபரப்பில் ஆளுக்கொரு பக்கமாக ஓடிக்கொண்டிருந்தனர் ... விடிந்ததும் செல்வம் ஆதி தம்பதிகளின் செல்ல மகள் கீதாஞ்சலியின் திருமணம்

வீட்டுக்குள் நடு கூடத்தில் வீட்டு உறுப்பினர்கள் அனைவரும் கூடி பேசிக்கொண்டு கும்மாளத்துடன் இருக்க....

பவித்ரா மட்டும் ஒரு சோபாவில் சுருண்டு படுத்திருக்க ... ஆதி அவள் தலையை மடியில் வைத்துக்கொண்டு " கொஞ்சம் சத்தத்தை குறைங்க .. பவிக்குதான் முடியலையே" என்று கோபமாக கூற ...

சீர் வரிசை சாமானை லாரியில் ஏற்றிவிட்டு வந்த சத்யன் வந்து " பவி ரொம்ப முடியலைனா ஆஸ்பிட்டல் போகலாமா?" என்று அக்கரையுடன் கேட்க ..

அங்கே வந்த சுப்பு " ஏன் சத்யா ஆஸ்பிட்டல்க்கு போகனும்? நம்ம கைராசி டாக்டரம்மா மான்சி தான் வீட்டுலயே இருக்காங்களே? அவளே பார்த்துக்குவா " என்றதும்

ஆதியின் மடியில் படுத்திருந்த பவி திடீரென்று ஓங்கரிப்புடன் எழுந்து வாஷ்பேசினை நோக்கி ஓட.. வீட்டு மக்கள் அனைவரும் அவள் பின்னால் ஓடினர்

வாந்தியெடுத்தவளின் தலையைப் பிடித்த ஆதி " இந்த ஜானகி எங்க போனா.... கொஞ்சம் நன்னாரி வேர் இடிச்சு போட்டு எழுமிச்சை பழம் பிழிஞ்சி ஜூஸ் போட்டு எடுத்துட்டு வரச்சொல்லுங்க" என்று உரக்க குரல் கொடுக்க ...

பட்டுப் புடவையை சரிசெய்தபடி வந்த மான்சி " மசக்கைனா வாந்தி வரத்தான் செய்யும்.... எல்லாரும் இப்படி சுத்தி நின்னு ஏன் அவளை பயமுறுத்துறீங்க ... தள்ளி நில்லுங்க காத்து வரட்டும்... என்று அதிகாரமாக சொன்னவள் .. " ஏய் பவி நான் குடுத்த டேப்லட் போட்டியா?" என்றவள் அவளை தோளோடு அணைத்து சோபாவுக்கு அழைத்து வந்தாள்

" போட்டேன் மான்சி ஆனா வாந்தி நிக்கலை" என்று பவி சோர்வுடன் சொல்ல ...சீர்வரிசை லாரியை அனுப்பிவிட்டு வீட்டுக்குள் நுழைந்த முத்து நேராக மனைவியிடம் வந்து தரையில் மண்டியிட்டு " என்னடா ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கா?" என்று கவலையாக கேட்டான்

" ஹலோ நாங்கதான் விசாரிக்கிறம்ல? அதுக்குள்ள என்ன கொஞ்சல்? " என்ற மான்சி பவியின் முந்தானையை விலக்கி வயிற்றில் முத்தமிட்டு " என் புள்ள ரொம்ப படுத்துறானா பவி? ம்ம் அவன் அப்பா மாதிரி சிரிப்பு போலீஸா இல்லாம.. நல்ல வீரனா பெத்து குடு பவி" என்று மான்சி சொன்னதும்

அவளை முறைத்த முத்து " ஏய் மச்சினி பிசாசு... இதெல்லாம் ஓவரு? என் உரிமைல கை வைக்காத" என்று கோபமாக கூற....

" அய்ய அதான் தினமும் எக்கச்சக்கமா குடுக்குறீங்களே? அப்புறம் என்னவாம்? இவ என் தங்கச்சி ... அவ வயித்துல இருக்குறது எனக்கும் மகன்... நான் முத்தம் குடுப்பேன்.... நீங்க என்னா கேட்குறது?" என்ற மான்சி அவனை வெறுப்பேற்றுவது போல மீண்டும் பவியின் வயிற்றில் முத்தமிட்டாள் 

பவித்ரா சிரித்தபடி கணவனைப் பார்த்து " விடு மான்சி பாவம் " என்றாள்

அப்போது ஜானகி வந்து ஆதியின் காதில் ஏதோ கிசுகிசுக்க..... ஆதி பரபரப்புடன் எழுந்து " பவிக்கு ஜூஸ் போடச் சொன்னேன் ... அதுல ஒரு டம்ளர் கொண்டு போய் வீரம்மா அண்ணிக்கு குடு ஜானகி ... நான் கீதாவை ப்யூட்டி பார்லருக்கு அனுப்பிட்டு வர்றேன்" என்றாள் ...

அப்போது தான் ஞாபகம் வந்தது போல் மான்சி " எங்க என் அம்மாவை காணோம் என்னாச்சி வீரம்மாவுக்கு?" என்று கேட்க ....

அப்போதுதான் கமலா தனது தோளில் மதுமிதாவை தூக்கியபடி தோட்டத்திலிருந்து வீட்டுக்குள் நுழைந்தார்

ஜானகி எல்லோரையும் ஒருமுறை பார்த்துவிட்டு " மான்சி உனக்கு தம்பி பாப்பா பொறக்கப் போறான்டி" என்று சந்தோஷமாக கூற ..

"என்னாது ?" என்று உரக்க கூவிய மான்சியின் வாயை அடைத்த ஆதி " ஏன்டி இப்படி கத்துற? ஏற்கனவே அண்ணி வெளிய வர சங்கடப்பட்டு உள்ளவே இருக்காங்க இதுல நீ வேற கத்தி ஊரை கூட்டுற?" என்று மருமகளை அடக்கினாள்...

சத்யனும் முத்துவும் சிரிப்புடன் கமலாவை நெருங்கி " மாமா அசத்திட்டீங்க போங்க.... " என்று ஆளுக்கொரு பக்கமாக கையைப் பிடித்து குலுக்க... கமலா வெட்கத்துடன் எட்டு கோனலாக வளைந்து ... "அது ....... " என்று இழுத்தார்....

அப்போது வந்த செல்வம் தனது மச்சானை தோளோடு அணைத்து... " என் மச்சான் ஆம்பிளை சிங்கம்டா பசங்களா" என்று ஆதரவாக கூறினார்

மான்சி அவள் அப்பாவை நெருங்கி " யோவ் கமலா எனக்கு கல்யாணமாகி அஞ்சாறு பெத்து தர்றேன் வச்சுக்கன்னு சொன்னேன்.... ஆனா நீயே சொந்தமா முயற்ச்சி பண்ணி என் கொள்கைல மண் அள்ளி போட்டுட்டயே கமலா" என்று தனது தலையில் கைவைத்தபடி அங்கலாய்க்க....

கமலா சங்கடமாக நெளியவும் .. மருமகளின் பேச்சை ரசித்து சிரித்த செல்வம் " வாங்க மச்சான் கல்யாண வேலை நிறைய கிடக்கு" என்று நைசாக தள்ளிக்கொண்டு போனார்

ஆதியும் ஜானகியும் வீரம்மாளை கவனிக்க செல்ல ... கீதா மதுமிதாவை தூக்கிக் கொண்டு தோழிகளுடன் மணமகள் அலங்காரத்துக்காக பார்லருக்கு கிளம்பினாள்...

இளவட்டங்கள் எல்லாம் சோபாவில் அமர்ந்தனர்... மான்சியின் முகத்தைப் பார்த்து சிரித்த முத்து " சரி விடு மான்சி எங்க ரெண்டு பேருக்குமே மச்சான் இல்லை .... அந்த குறை தீரட்டும்" என்றவன்... " ஆனாலும் டாக்டரம்மாவுக்கு சொந்த வீட்டுலயே ரெண்டு பிரசவ கேஸ்" என்று கூறி சிரிக்க ...

அவனை முறைத்த மான்சி " ஓய் போலீஸூ என்ன நக்கலா? நானே என்னடா நமக்கு இன்னும் பிக்கப்பு ஆகலையேன்னு கவலையா இருக்கேன் ... நீங்க நக்கல் பண்றீங்களா" என்றவளின் குரலில் நிச்சயம் கவலை இல்லை சந்தோஷம் தான் இருந்தது...

" அதுக்குத்தான் பெரியவங்க அப்பவே சொன்னாங்க..... அகல உழுவதை விட ஆழ உழுவதே நல்லதுன்னு..." என்ற முத்துவைப் பார்த்து பொய்யாய் முறைத்த சத்யன் ..

" நாங்கலும் ஆழமாத்தான் உழுவுறம்லே...." என்றவன் மான்சியை இழுத்து தன்னருகே அமர்த்தி " விடுடி தங்கம் அவங்கல்லாம் சீக்கிரமா பெத்து கிழமா போகட்டும்... நாம நல்லா ஹனிமூனை அனுபவிச்சுட்டு பெத்துக்கலாம்" என்று மனைவியிடம் கூறிவிட்டு அவள் முகத்தை நோக்கி சென்றான் சத்யன்

" ஏய் பவி வா நாம மண்டபத்துக்கு கிளம்புவோம்... இவனுக்கு மூடு வந்தா நேரங்காலமே தெரியாது" என்று குறும்பாக சிரித்து மனைவியை எழுப்பிய முத்து மனைவியை அணைத்து தாங்கியபடி தங்களது அறைக்குப் போக...

" அய்யோ போலீஸூ ரொம்பத்தான்.... " என்றாலும் மான்சி சத்யனின்
முத்தத்திற்கு தயாராக முகத்தை எடுத்துச் சென்றாள்..

மான்சியின் முகத்தை கைகளில் ஏந்திய சத்யன் " என்னடா நிஜமாவே வருத்தமா இருக்கா?" என்று கேட்க...

மான்சி வார்த்தையில் உருகிப் போனாள் அவனை இறுக அணைத்து " ச்சீ என்ன பேசுற சத்யா? நமக்கும் கல்யாணம் ஆகி 3 மாசம் தான் ஆகுது...அதுக்குள்ள பாப்பா வரலைனு சொல்ல முடியுமா? அதுவும் நான் ஒரு டாக்டரா இருந்துகிட்டே..... " என்றவள் சத்யனைப் பார்த்து கண்சிமிட்டி .." நீ சொன்ன மாதிரி நல்லா என்ஜாய்ப் பண்ணிட்டு அப்புறமா பெத்துக்கலாம்" என்று காதல் கண்களில் வழிய கூற

" ஏய் மானு வேனாம்டி அப்படி பார்காத .. அப்புறம் மண்டபத்துக்கு போக லேட்டாயிரும்" என்றபடி மனைவியின் இதழ் நோக்கி குனிந்தான் சத்யன்......

தோட்டத்தில் சுற்றிய தேன் சிட்டுகளின் ரீங்காரத்துடன் இரு காதலர்களின் செல்ல சினங்கல்களும் சேர்ந்து ஒலித்தது அந்த இல்லத்தில்

“ பெண்ணைப்பற்றி என்று ஆரம்பித்தாலே...

“ புலம்பலும் கவிதைதான் !

“ அதிலும் காதலி என்றால்???

“ இதோ என் புலம்பல்கள்....

“ திமிரான பூவும் நீயே!

“ அளவான நீலவும் நீயே!

“ குளிரடிக்கும் நெருப்பும் நீயே!

“ அடம்பிடிக்கும் காற்றும் நீயே!

“ கனமான புகையும் நீயே!

“ கல்லால் ஆன கனியும் நீயே!

“ என் கரைகாணா காதலும் நீயே!

“ பட்டென மறையும் நீர்க்குமிழியும் நீயே!

“ பரபரப்பாய் விடியும் காலையும் நீயே!

“ ஊடலுடன் மயங்கும் மாலையும் நீயே!

“ கூடலுக்கான இரவும் நீயே!

“ மொத்தத்தில் நானும் நீயே!

முற்றும்