சத்யன் இடுப்பில் கை வைத்துக்கொண்டு சிரிப்பை அடக்கியபடி “ கொழுப்புடி உனக்கு... மொதல்ல அதை அடக்கனும்” என்றபடி அவள் மீது வேங்கையாய் பாய்ந்தான்....
இருவரும் சேர்ந்து கட்டிலில் விழ “ டேய் முரடா... மொதல்ல பாலைக் குடிக்கனும்டா” என்று மான்சி தன் மார்பில் முட்டிமோதிய அவன் தலையைப் பற்றிக்கொண்டு கூற...
“ அதான் செய்யப்போறேன்” என்ற சத்யன் முந்தானைக்குள் தலையைவிட்டு ரவிக்கையோடு அவளின் தனங்களை மாறறி மாற்றி கடிக்க.... “ ஏய் டிரஸை அவுத்துட்டு கடிடா” என்றாள் கிறக்கமாக
அவள் அனுமதியோடு ஆடைகளை பரபரவென்று உரித்தெடுத்தான்.... இப்போது மான்சிக்கு ஆடை சத்யனின் பார்வைதான்... மன்மதனின் சின்னமாக வில்லாய் வளைந்து படுக்கையில் கிடந்தாள் அவன் மனைவி.... அவனைப்பார்த்து கண்சிமிட்டி ‘ வா வா” என்றழைக்க.... சத்யன் தனது ஆடைகளை அவசரமாக துறந்தான்...
அவனிடம் பலநாள் கட்டுப்படுத்தி வைத்த பரபரப்பு.... எடுத்தவுடனேயே கவிழ்ந்தான் அவனுக்குச் சொந்தமான அந்த கையளவு முக்கோண பெட்டகத்தில்.... கவ்வி கடித்து சாப்பிட்டான் அந்த வெடித்த பழத்தை... நீராய் சுரந்த அந்த சுவைமிக்க சுனையில் வாயை வைத்தவன்.... சுனைநீரின் சுவையில் தன்னை மறந்து அங்கேயே கிடந்தான் சத்யன் ... முகத்தை அவள் தொடையிடுக்கில் புதைத்தவன் மீண்டும் எடுக்கும்போது மான்சி கிறங்கிப்போய் வாயில் உமிழ் நீர் வழிவதுகூட தெரியாமல் கிடந்தாள்...
எழுந்த சத்யன் அதிரடியாக தனது உறுப்பைப் பிடித்து அவள் பெண்மை வாசலில் வைத்து தள்ளினான்.... மான்சியின் கண்கள் திறந்துகொண்டது... சத்யனை காமம் வழியும் கண்களோடுப் பார்த்தாள்... “ ரொம்ப இறுக்கமா இருக்கு... மறுபடியும் எடுத்து விடு சத்யா” என்று கிசுகிசுத்தாள்...
இறுக்கமாக நுழைந்த உறுப்பை மீண்டும் வெளியே எடுத்து சரக்கென்று உள்ளே நுழைத்தான்... இரண்டுமூன்று முறை அதேபோல் செய்ததும் ஈசியாக போய் வந்தது... மான்சியின் இடுப்பைப் பற்றி தன்னருகே இழுத்து வைத்துக்கொண்டு வேகவேகமாக இயங்கினான்.......
அவனின் ஒவ்வொரு குத்துக்கும் துடித்துப்போனாள் மான்சி.... “ சத்யா கொஞ்சம் மெதுவா.... ம்ஹூம் முடியலைடா மெதுவா பண்ணு” ரகசியமாய் கிறக்கமாய் வந்தன மான்சியின் வார்த்தைகள்...
சத்யனின் வேகம் மட்டுப்படவேயில்லை “ ம்ஹூம் என்னாலயும் முடியலை மான்சி... எத்தனை நாளா தூக்கம் வராம தவிச்சு துடிச்சிருக்கேன்... இன்னும் கொஞ்சநேரம் தான் ” என்றபடி சத்யன் மூச்சை அடக்கி அவள் பெண்மையில் முக்குளித்தான்...
மான்சிக்கு சத்யனின் நிலைமை புரிந்தது... நேற்றுகூட தன்னை அடக்கிக்கொண்டு இவளுக்கு உச்சத்தைக் கொடுத்து சொர்க்கத்தை காட்டியவனாச்சே.... மான்சி அவனுக்கு இயங்க வசதியாக தன் கால்களை விரித்துவைத்தாள்... அவன் இடுப்பு இறங்கவரும் வேளையில் இவள் இடுப்பை உயர்த்தி பதிலுக்கு மோதினாள்.... அவனின் ஆண்மை தாக்குதல் ஒவ்வொன்றும் ஆழமாக விழுந்தது....
மனைவியின் இந்த அற்புதமான ஒத்துழைப்பில் மகிந்துபோனான் சத்யன் “ ம்ம்ம் சூப்பர்டி குட்டி” என்றபடி இயங்கியவனைப் பார்த்து “ ம்ம் இன்னும் வேகமா செய் சத்யா” என்று உற்சாகப்படுத்தினாள்......
சத்யன் கிட்டத்தட்ட ஒரு மிருகமாய் மாறியிருந்தான்.... அவன் கைப்பட்டு அவள் வெந்நிற மார்புகள் ரத்தநிறம் கொண்டது... அடிக்கடி குனிந்து வேட்கையுடன் அவள் இதழ்களை கவ்வியதால் .. மான்சியின் இதழ்கள் தடித்துப்போயின்
அந்த அறையெங்கும் பரவிய மெல்லிய முனங்கல் நேரம் ஆகஆக காமத்தின் கூச்சலாக மாறியது.... சத்யனால் சத்தமில்லாமல் இயங்கமுடியவில்லை... மான்சியால் உற்சாகத்துடன் குரல் கொடுக்காமல் அவனை தாங்க முடியவில்லை...
சத்யனின் இயக்கம் ஒரு முடிவுக்கு வந்தபோது... அவளது பெண்மையும் பொங்கிவிட இருவரும் மூச்சு வாங்க ஒருவரையொருவர் அணைத்தபடி படுக்கையில் விழுந்து புரண்டனர்... படுக்கை முழுவதும் இருவரின் உச்ச நீரும் வழிந்து சிதறியது....
களைத்துப்போன சத்யனை தன் மடியில் கிடத்தி சொம்பில் இருந்த பாலை புகட்டினாள் மான்சி... வாயின் இரு ஓரங்களிலும் வழியவழிய பாலை மடமடவென்று குடித்தான்... பக்கத்தில் கிடந்த தனது ரவிககையை எடுத்து அவன் வாயை துடைத்துவிட்டாள்....
எப்படிப்பட்ட அற்புதமான இரவு இது... ஆனால் நெடுநேரம் நீளாமல் சட்டென்று முடியும் இரவும் இதுதான்.... காதலர்கள் இருவரும் விழித்து கிடக்கும் போதே நிலவு மறைந்து சூரியன் உதித்து இளம் உள்ளங்களை ஏங்கவிடும் இரவு இது... அப்படித்தான் ஏங்கினார்கள் சத்யனும் மான்சியும்... விடியவிடிய புணர்ந்தும் நேரம் போதவில்லை இருவருக்கும்
சூரியன் வரும்வரை விழித்திருந்தனர் சத்யனும் மான்சியும்.... யாரோ வந்து கதவை தட்டியதும் தான் சத்யன் கண்மூடினான்... மான்சிமட்டும் எழுந்து சென்றாள்....
அன்று செல்வம் சுப்புவிடம் தகவல் சொல்லி வரச்சொல்லி அழைக்க... கமலக்கண்ணனும் முறைப்படி சுப்புவிற்கு போன் செய்து தன் வீட்டுக்கு அழைத்தார்.... கமலக்கண்ணனின் பெருந்தன்மையில் நெகிழ்ந்து போன சுப்புவும் ஜானகியும் கீதாவை அழைத்துக்கொண்டு தாராசுரம் வந்தனர்....
ஊரார் முன்னிலையில் மகளுக்கு அனைத்து சீர்களும் கொடுத்து அவற்றை இரண்டு லாரிகளில் நன்னிலம் அனுப்பி வைத்தார் கமலக்கண்ணன்.... மருமகனிடம் பணம் கொடுத்து கார் வாங்கிக்கொள்ளும்படி கூற சத்யன் மறுத்துவிட்டான்.... ஆனால் மான்சி “ ஓய் சத்யா எப்பயாவது தான் எங்கப்பா கஜானவைத் திறப்பார்... அதனால வேண்டாம்னு சொல்லாதே” என்று கவனமாக வாங்கிக்கொண்டாள்...
மகளுக்கும் மருமகனுக்கும் செய்த அதே மரியாதை ஆதிக்கும் செல்வத்துக்கும் வழங்கப்பட்டது.... சுப்புவும் ஜானகியும் குற்றவுணர்வில் தலைகுனியாதவாறு கமலாவும் வீரம்மாளும் அவர்களுடன் இயல்பாக பேசினார்கள்....
முத்துவும் பவித்ராவும் இல்லையென்ற குறையைத் தவிர எல்லாம் சரியாக நடந்தது....
சத்யன் முத்துவின் விஷயத்தை தனது அப்பாவுக்கு ஞாபகப்படுத்த... அவர் சுப்புவிடம் அதைப்பற்றி பேசினார்....
ஜானகியின் முகம் மலர.... சுப்பு சந்தோஷத்துடன் செல்வத்தை கட்டிக்கொண்டு “ எனக்குத் தெரியும் செல்வம்... மதுமிதாவுக்கு அம்மாவாத்தான் என் மக போவான்னு... முத்துவுக்கும் இதில் சம்மதம்னு சொன்னதுதான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு ... சீக்கிரமா அவங்களை வரச்சொல்லி ஒரு நாள் பார்த்து முடிச்சிடலாம்” என்று ஒப்புதல் அளித்தார்...
அன்று மதிய உணவிற்குப் பிறகு எல்லோரும் மூன்று கார்களில் நன்னிலம் கிளம்பினார்கள்.... ஆரத்தி சுற்றி வரவேற்கப்பட்ட மான்சி தனது மாமியார் வீட்டில் காலெடுத்து வைக்கும்போது செல்வதை நிமிர்ந்துப் பார்க்க....
அவருக்கு மான்சியின் பார்வையின் அர்த்தம் புரிந்தது... கூட்டத்தை விலக்கி முன்னால் வந்தார் “ ம் வாம்மா மருமகளே” என்று வாய் நிறைய அழைத்தார்.... மான்சி தனது காதல் கணவனின் கைகளைப் பற்றிக்கொண்டு வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள்.....
மறுநாள் முத்து பவித்ரா வந்ததும் கீதாவுக்கு முன்பே அவர்களின் திருமணத்தை நடத்த வேண்டும் என்ற முடிவுடன் அனைவரும் முத்து குடும்பத்தின் வருகைக்காக காத்திருந்தனர்...
“ எதிரி இல்லாத வாழ்க்கை....
“ நெருப்பு இல்லாத தீபம்!
“ எதிரி இல்லாத மனிதன்...
“ இயக்கம் இல்லாத உருவம்!
“ எதிரெதிர் சக்திகள் மோதும் போதுதான்...
“ ஆற்றல் திறக்கும்!
“ எதிரெதிர் கருத்துக்கள் சீறும் போதுதான்...
“ அறிவு சுரக்கும்!
“ காதலும் அப்படித்தான்....
“ எதிர்ப்புகளும் எதிர்பார்ப்புகளும் தான்....
“ காதலை ஆழப்படுத்தும்!
“ எதிர்ப்பும் எதிர்பார்ப்பும் இல்லாத காதல்...
“ வெறும் சதை சருகு !
“ காதலில் எதிர்ப்பு என்பது.....
“ இழப்பு அல்ல – ஏற்பு !
“ காதலில் சவால் என்பது....
“ கர்வம் அல்ல – காந்தம் !
இருவரும் சேர்ந்து கட்டிலில் விழ “ டேய் முரடா... மொதல்ல பாலைக் குடிக்கனும்டா” என்று மான்சி தன் மார்பில் முட்டிமோதிய அவன் தலையைப் பற்றிக்கொண்டு கூற...
“ அதான் செய்யப்போறேன்” என்ற சத்யன் முந்தானைக்குள் தலையைவிட்டு ரவிக்கையோடு அவளின் தனங்களை மாறறி மாற்றி கடிக்க.... “ ஏய் டிரஸை அவுத்துட்டு கடிடா” என்றாள் கிறக்கமாக
அவள் அனுமதியோடு ஆடைகளை பரபரவென்று உரித்தெடுத்தான்.... இப்போது மான்சிக்கு ஆடை சத்யனின் பார்வைதான்... மன்மதனின் சின்னமாக வில்லாய் வளைந்து படுக்கையில் கிடந்தாள் அவன் மனைவி.... அவனைப்பார்த்து கண்சிமிட்டி ‘ வா வா” என்றழைக்க.... சத்யன் தனது ஆடைகளை அவசரமாக துறந்தான்...
அவனிடம் பலநாள் கட்டுப்படுத்தி வைத்த பரபரப்பு.... எடுத்தவுடனேயே கவிழ்ந்தான் அவனுக்குச் சொந்தமான அந்த கையளவு முக்கோண பெட்டகத்தில்.... கவ்வி கடித்து சாப்பிட்டான் அந்த வெடித்த பழத்தை... நீராய் சுரந்த அந்த சுவைமிக்க சுனையில் வாயை வைத்தவன்.... சுனைநீரின் சுவையில் தன்னை மறந்து அங்கேயே கிடந்தான் சத்யன் ... முகத்தை அவள் தொடையிடுக்கில் புதைத்தவன் மீண்டும் எடுக்கும்போது மான்சி கிறங்கிப்போய் வாயில் உமிழ் நீர் வழிவதுகூட தெரியாமல் கிடந்தாள்...
எழுந்த சத்யன் அதிரடியாக தனது உறுப்பைப் பிடித்து அவள் பெண்மை வாசலில் வைத்து தள்ளினான்.... மான்சியின் கண்கள் திறந்துகொண்டது... சத்யனை காமம் வழியும் கண்களோடுப் பார்த்தாள்... “ ரொம்ப இறுக்கமா இருக்கு... மறுபடியும் எடுத்து விடு சத்யா” என்று கிசுகிசுத்தாள்...
இறுக்கமாக நுழைந்த உறுப்பை மீண்டும் வெளியே எடுத்து சரக்கென்று உள்ளே நுழைத்தான்... இரண்டுமூன்று முறை அதேபோல் செய்ததும் ஈசியாக போய் வந்தது... மான்சியின் இடுப்பைப் பற்றி தன்னருகே இழுத்து வைத்துக்கொண்டு வேகவேகமாக இயங்கினான்.......
அவனின் ஒவ்வொரு குத்துக்கும் துடித்துப்போனாள் மான்சி.... “ சத்யா கொஞ்சம் மெதுவா.... ம்ஹூம் முடியலைடா மெதுவா பண்ணு” ரகசியமாய் கிறக்கமாய் வந்தன மான்சியின் வார்த்தைகள்...
சத்யனின் வேகம் மட்டுப்படவேயில்லை “ ம்ஹூம் என்னாலயும் முடியலை மான்சி... எத்தனை நாளா தூக்கம் வராம தவிச்சு துடிச்சிருக்கேன்... இன்னும் கொஞ்சநேரம் தான் ” என்றபடி சத்யன் மூச்சை அடக்கி அவள் பெண்மையில் முக்குளித்தான்...
மான்சிக்கு சத்யனின் நிலைமை புரிந்தது... நேற்றுகூட தன்னை அடக்கிக்கொண்டு இவளுக்கு உச்சத்தைக் கொடுத்து சொர்க்கத்தை காட்டியவனாச்சே.... மான்சி அவனுக்கு இயங்க வசதியாக தன் கால்களை விரித்துவைத்தாள்... அவன் இடுப்பு இறங்கவரும் வேளையில் இவள் இடுப்பை உயர்த்தி பதிலுக்கு மோதினாள்.... அவனின் ஆண்மை தாக்குதல் ஒவ்வொன்றும் ஆழமாக விழுந்தது....
மனைவியின் இந்த அற்புதமான ஒத்துழைப்பில் மகிந்துபோனான் சத்யன் “ ம்ம்ம் சூப்பர்டி குட்டி” என்றபடி இயங்கியவனைப் பார்த்து “ ம்ம் இன்னும் வேகமா செய் சத்யா” என்று உற்சாகப்படுத்தினாள்......
சத்யன் கிட்டத்தட்ட ஒரு மிருகமாய் மாறியிருந்தான்.... அவன் கைப்பட்டு அவள் வெந்நிற மார்புகள் ரத்தநிறம் கொண்டது... அடிக்கடி குனிந்து வேட்கையுடன் அவள் இதழ்களை கவ்வியதால் .. மான்சியின் இதழ்கள் தடித்துப்போயின்
அந்த அறையெங்கும் பரவிய மெல்லிய முனங்கல் நேரம் ஆகஆக காமத்தின் கூச்சலாக மாறியது.... சத்யனால் சத்தமில்லாமல் இயங்கமுடியவில்லை... மான்சியால் உற்சாகத்துடன் குரல் கொடுக்காமல் அவனை தாங்க முடியவில்லை...
சத்யனின் இயக்கம் ஒரு முடிவுக்கு வந்தபோது... அவளது பெண்மையும் பொங்கிவிட இருவரும் மூச்சு வாங்க ஒருவரையொருவர் அணைத்தபடி படுக்கையில் விழுந்து புரண்டனர்... படுக்கை முழுவதும் இருவரின் உச்ச நீரும் வழிந்து சிதறியது....
களைத்துப்போன சத்யனை தன் மடியில் கிடத்தி சொம்பில் இருந்த பாலை புகட்டினாள் மான்சி... வாயின் இரு ஓரங்களிலும் வழியவழிய பாலை மடமடவென்று குடித்தான்... பக்கத்தில் கிடந்த தனது ரவிககையை எடுத்து அவன் வாயை துடைத்துவிட்டாள்....
எப்படிப்பட்ட அற்புதமான இரவு இது... ஆனால் நெடுநேரம் நீளாமல் சட்டென்று முடியும் இரவும் இதுதான்.... காதலர்கள் இருவரும் விழித்து கிடக்கும் போதே நிலவு மறைந்து சூரியன் உதித்து இளம் உள்ளங்களை ஏங்கவிடும் இரவு இது... அப்படித்தான் ஏங்கினார்கள் சத்யனும் மான்சியும்... விடியவிடிய புணர்ந்தும் நேரம் போதவில்லை இருவருக்கும்
சூரியன் வரும்வரை விழித்திருந்தனர் சத்யனும் மான்சியும்.... யாரோ வந்து கதவை தட்டியதும் தான் சத்யன் கண்மூடினான்... மான்சிமட்டும் எழுந்து சென்றாள்....
அன்று செல்வம் சுப்புவிடம் தகவல் சொல்லி வரச்சொல்லி அழைக்க... கமலக்கண்ணனும் முறைப்படி சுப்புவிற்கு போன் செய்து தன் வீட்டுக்கு அழைத்தார்.... கமலக்கண்ணனின் பெருந்தன்மையில் நெகிழ்ந்து போன சுப்புவும் ஜானகியும் கீதாவை அழைத்துக்கொண்டு தாராசுரம் வந்தனர்....
ஊரார் முன்னிலையில் மகளுக்கு அனைத்து சீர்களும் கொடுத்து அவற்றை இரண்டு லாரிகளில் நன்னிலம் அனுப்பி வைத்தார் கமலக்கண்ணன்.... மருமகனிடம் பணம் கொடுத்து கார் வாங்கிக்கொள்ளும்படி கூற சத்யன் மறுத்துவிட்டான்.... ஆனால் மான்சி “ ஓய் சத்யா எப்பயாவது தான் எங்கப்பா கஜானவைத் திறப்பார்... அதனால வேண்டாம்னு சொல்லாதே” என்று கவனமாக வாங்கிக்கொண்டாள்...
மகளுக்கும் மருமகனுக்கும் செய்த அதே மரியாதை ஆதிக்கும் செல்வத்துக்கும் வழங்கப்பட்டது.... சுப்புவும் ஜானகியும் குற்றவுணர்வில் தலைகுனியாதவாறு கமலாவும் வீரம்மாளும் அவர்களுடன் இயல்பாக பேசினார்கள்....
முத்துவும் பவித்ராவும் இல்லையென்ற குறையைத் தவிர எல்லாம் சரியாக நடந்தது....
சத்யன் முத்துவின் விஷயத்தை தனது அப்பாவுக்கு ஞாபகப்படுத்த... அவர் சுப்புவிடம் அதைப்பற்றி பேசினார்....
ஜானகியின் முகம் மலர.... சுப்பு சந்தோஷத்துடன் செல்வத்தை கட்டிக்கொண்டு “ எனக்குத் தெரியும் செல்வம்... மதுமிதாவுக்கு அம்மாவாத்தான் என் மக போவான்னு... முத்துவுக்கும் இதில் சம்மதம்னு சொன்னதுதான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு ... சீக்கிரமா அவங்களை வரச்சொல்லி ஒரு நாள் பார்த்து முடிச்சிடலாம்” என்று ஒப்புதல் அளித்தார்...
அன்று மதிய உணவிற்குப் பிறகு எல்லோரும் மூன்று கார்களில் நன்னிலம் கிளம்பினார்கள்.... ஆரத்தி சுற்றி வரவேற்கப்பட்ட மான்சி தனது மாமியார் வீட்டில் காலெடுத்து வைக்கும்போது செல்வதை நிமிர்ந்துப் பார்க்க....
அவருக்கு மான்சியின் பார்வையின் அர்த்தம் புரிந்தது... கூட்டத்தை விலக்கி முன்னால் வந்தார் “ ம் வாம்மா மருமகளே” என்று வாய் நிறைய அழைத்தார்.... மான்சி தனது காதல் கணவனின் கைகளைப் பற்றிக்கொண்டு வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள்.....
மறுநாள் முத்து பவித்ரா வந்ததும் கீதாவுக்கு முன்பே அவர்களின் திருமணத்தை நடத்த வேண்டும் என்ற முடிவுடன் அனைவரும் முத்து குடும்பத்தின் வருகைக்காக காத்திருந்தனர்...
“ எதிரி இல்லாத வாழ்க்கை....
“ நெருப்பு இல்லாத தீபம்!
“ எதிரி இல்லாத மனிதன்...
“ இயக்கம் இல்லாத உருவம்!
“ எதிரெதிர் சக்திகள் மோதும் போதுதான்...
“ ஆற்றல் திறக்கும்!
“ எதிரெதிர் கருத்துக்கள் சீறும் போதுதான்...
“ அறிவு சுரக்கும்!
“ காதலும் அப்படித்தான்....
“ எதிர்ப்புகளும் எதிர்பார்ப்புகளும் தான்....
“ காதலை ஆழப்படுத்தும்!
“ எதிர்ப்பும் எதிர்பார்ப்பும் இல்லாத காதல்...
“ வெறும் சதை சருகு !
“ காதலில் எதிர்ப்பு என்பது.....
“ இழப்பு அல்ல – ஏற்பு !
“ காதலில் சவால் என்பது....
“ கர்வம் அல்ல – காந்தம் !
சென்னையிலிருந்து கன்யாகுமரி செல்லும் விரைவுரயிலின் குளிர்சாதன வசதிசெய்யப்பட்ட தனி கூபே.... யார் யாரையோ பிடித்து அந்த ஒரு கூபேயை மொத்தமாக ரிசர்வ் செய்திருந்தான் சத்யன்.....
முத்து பெட்டி மற்றும் பேக்குகளை எடுத்து மேல் பர்த்தில் வைத்துவிட்டு சீட்டில் அமர்ந்து சீட்டுக்கு கீழே கைவிட்டு ஒரு பையை இழுத்து அதிலிருந்து ஒரு கைலியை எடுத்துக்கொண்டு பையை மீண்டும் உள்ளே தள்ளினான்...
கைலியை கட்டிக்கொண்டு போட்டிருந்த பேன்ட்டை அவிழ்த்தபடி “ பவி நீயும் டிரஸ் மாத்த போறியா?” என்று கேட்க...
பவித்ராவின் பக்கத்தில் அமர்ந்து கண்ணாடி ஜன்னலில் கண்களை பொருத்தி வெளியே இருட்டை வேடிக்கைப் பார்த்தபடி மதுமிதா இருக்க... பவித்ரா மதுவை பாருக்காப்பாக அணைத்தபடி “ ஏன் இந்த புடவையே இருக்கட்டும்” என்றாள்....
“ ம்ம் நல்லாருக்கு மாத்த வேண்டாம்” என்று குறும்பு சிரிப்புடன் கூறியவனின் பார்வை பவித்ராவின் உடலில் அத்துமீறி மேய்ந்தது.... ரத்தசிவப்பில் நீலநிற பூக்கள் தூவப்பட்ட ஷிபான் சேலை... அதே ரத்த நிறத்தில் குட்டையாக கைவைத்த ரவிக்கை... ஏற்கனவே பவித்ரா சந்தன நிறம்... இதில் இந்த சிவப்பு புடவை அவள் நிறத்தை ரொம்பவே எடுப்பாக காட்டியது... நீண்ட கூந்தலை பின்னலிட்டு ரயிலில் ஏறுவதற்கு முன்பு சூடிய மல்லிகைச் சரம் மலர்ந்து அந்த அறை முழுவதும் மணம் வீச.... காதுகளில் இருந்த புத்தம்புதிய தோடு ஜிமிக்கி பவித்ரா அசையும்போதெல்லாம் அசைந்தது... மூக்கில் சிறு பொட்டாக வைர மூக்குத்தி... சும்மா பார்த்தாலே சொக்க வைக்கும் அழகியை சொர்ணத்தால் அலங்காரம் செய்தால்? ம்ம்ம்.... கழுத்தில் சில நகைகள்.. அதையும் தாண்டி மிளிர்ந்தது காலையில் அவள் கழுத்தில் முத்து கட்டிய தாலி கயிறு...
ஆம் அன்று காலை தான் இருவருக்கும் திருமணம் முடிந்திருந்தது... பெரியவர்கள் அனைவரும் பேசி அடுத்த மாதத்தில் ஒரு முகூர்த்தத்தை தேர்வு செய்து முத்து சார்பில் செல்வமும் பவித்ரா சார்பில் சுப்புவும் தாம்பூலம் மாற்றிக்கொள்ள...
எளிமையான நிச்சயதார்த்தம் இனிமையாக முடிந்து பவித்ராவிடம் பிரியாவிடை பெற்று சென்னை வந்த முத்துவுக்கு பெரிய சோதனை காத்திருந்தது... சத்யனுக்கும் பவித்ராவுக்கும் திருமணம் என்று உறுதியானதும் இனிமேல் சென்னையில் வாழக்கூடாது என்று முடிவு செய்து தனது சொந்த ஊரான திசையன்விளைக்கு மாற்றல் கேட்டு விண்ணப்பத்திருந்தான்... அவனே அதை மறந்து போயிருக்கும் வேலையில் அந்த மாற்றல் உறுதியாகி அவன் கைகளில் வந்து சேர்ந்தது... மாற்றலை நிராகரிக்கவும் முடியாத நிலையில் என்ன செய்வது என்று புரியாமல் மீண்டும் தஞ்சைக்கு ஓடி வந்தான்
அவனால் பவித்ராவை விட்டுவிட்டு அவ்வளவு தூரம் போகமுடியாது என்று செல்வத்திடம் உறுதியாக கூற....
மூத்த மகனின் நிலையுணர்ந்து.... செல்வம் சுப்புவிடம் கலந்தாலோசித்து அடுத்த மாதம் திருமணம் என்பதை அடுத்த வாரத்தில் முதல் நாளே சென்னை வடபழனி முருகன் சன்னதியில் திருமணம் என்றுமுடிவு செய்யப்பட்டது......
அத்தோடு என்ன? அதேதான் முத்துவோடு கிளம்பி வந்த சத்யனும் மான்சியும் காதலையும் செய்துகொண்டு முத்து பவித்ராவின் திருமண ஏற்பாடுகளையும் செய்ய... முத்து முக்கியமான ஒரு சிலரை மட்டும் திருமணத்திற்கு அழைத்துவிட்டு தனது வீட்டிலிருந்த பொருட்களை எல்லாம் பேக் செய்து இரண்டு லாரிகள் மூலம் திசையன்விளையில் இருக்கும் சொந்த வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்து அங்கிருக்கும் நெருங்கிய நண்பன் ஒருவன் மூலம் தனது வீட்டில் இறக்கி வைக்கச்சொல்லி விட்டு திருமணத்திற்கு தயாரானான்..
இதோ இன்று அதிகாலை கிளம்பி மணமகள் வீட்டார் வேன்களில் கிளம்பி வர... முன்கூட்டியே வந்து ஹோட்டலில் தங்கியிருந்த செல்வம் ஆதி இருவரும் அவர்களை முறையாக வரவேற்று திருமணமும் இனிதாக முடிந்து ஹோட்டலில் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட விருந்தும் முடிந்தது...
வந்தவர்கள் எல்லோரும் கிளம்பிவிட... செல்வம் ஆதி தம்பதியும்.... சுப்பு ஜானகி தம்பதியும் மட்டும் மணமக்களுடன் திசையன்விளை கிளம்பினார்கள்... மணமக்களை புது குடித்தனம் வைத்துவிட்டு வருவதற்காக....
இவர்களை முதல் வகுப்பில் ஏற்றி அனுப்பி டாட்டா காட்டிய சத்யன் மான்சி தம்பதியினர் அடுத்து தயாராக இருந்த சேரன் எக்ஸ்பிரஸில் கிளம்பி ஊட்டியில் ஹனிமூன் கொண்டாட கிளம்பினார்கள்....
கீதா அப்பா அம்மா வரும்வரை தாய்மாமன் வீட்டில் சிலநாட்கள் சீராடுவது என்று முடிவு செய்யப்பட்டு திருமணத்திற்கு வந்திருந்த கமலக்கண்ணன் வீரம்மாள் தம்பதியுடன் அனுப்பிவைக்கப் பட்டாள்....
முத்து பெட்டி மற்றும் பேக்குகளை எடுத்து மேல் பர்த்தில் வைத்துவிட்டு சீட்டில் அமர்ந்து சீட்டுக்கு கீழே கைவிட்டு ஒரு பையை இழுத்து அதிலிருந்து ஒரு கைலியை எடுத்துக்கொண்டு பையை மீண்டும் உள்ளே தள்ளினான்...
கைலியை கட்டிக்கொண்டு போட்டிருந்த பேன்ட்டை அவிழ்த்தபடி “ பவி நீயும் டிரஸ் மாத்த போறியா?” என்று கேட்க...
பவித்ராவின் பக்கத்தில் அமர்ந்து கண்ணாடி ஜன்னலில் கண்களை பொருத்தி வெளியே இருட்டை வேடிக்கைப் பார்த்தபடி மதுமிதா இருக்க... பவித்ரா மதுவை பாருக்காப்பாக அணைத்தபடி “ ஏன் இந்த புடவையே இருக்கட்டும்” என்றாள்....
“ ம்ம் நல்லாருக்கு மாத்த வேண்டாம்” என்று குறும்பு சிரிப்புடன் கூறியவனின் பார்வை பவித்ராவின் உடலில் அத்துமீறி மேய்ந்தது.... ரத்தசிவப்பில் நீலநிற பூக்கள் தூவப்பட்ட ஷிபான் சேலை... அதே ரத்த நிறத்தில் குட்டையாக கைவைத்த ரவிக்கை... ஏற்கனவே பவித்ரா சந்தன நிறம்... இதில் இந்த சிவப்பு புடவை அவள் நிறத்தை ரொம்பவே எடுப்பாக காட்டியது... நீண்ட கூந்தலை பின்னலிட்டு ரயிலில் ஏறுவதற்கு முன்பு சூடிய மல்லிகைச் சரம் மலர்ந்து அந்த அறை முழுவதும் மணம் வீச.... காதுகளில் இருந்த புத்தம்புதிய தோடு ஜிமிக்கி பவித்ரா அசையும்போதெல்லாம் அசைந்தது... மூக்கில் சிறு பொட்டாக வைர மூக்குத்தி... சும்மா பார்த்தாலே சொக்க வைக்கும் அழகியை சொர்ணத்தால் அலங்காரம் செய்தால்? ம்ம்ம்.... கழுத்தில் சில நகைகள்.. அதையும் தாண்டி மிளிர்ந்தது காலையில் அவள் கழுத்தில் முத்து கட்டிய தாலி கயிறு...
ஆம் அன்று காலை தான் இருவருக்கும் திருமணம் முடிந்திருந்தது... பெரியவர்கள் அனைவரும் பேசி அடுத்த மாதத்தில் ஒரு முகூர்த்தத்தை தேர்வு செய்து முத்து சார்பில் செல்வமும் பவித்ரா சார்பில் சுப்புவும் தாம்பூலம் மாற்றிக்கொள்ள...
எளிமையான நிச்சயதார்த்தம் இனிமையாக முடிந்து பவித்ராவிடம் பிரியாவிடை பெற்று சென்னை வந்த முத்துவுக்கு பெரிய சோதனை காத்திருந்தது... சத்யனுக்கும் பவித்ராவுக்கும் திருமணம் என்று உறுதியானதும் இனிமேல் சென்னையில் வாழக்கூடாது என்று முடிவு செய்து தனது சொந்த ஊரான திசையன்விளைக்கு மாற்றல் கேட்டு விண்ணப்பத்திருந்தான்... அவனே அதை மறந்து போயிருக்கும் வேலையில் அந்த மாற்றல் உறுதியாகி அவன் கைகளில் வந்து சேர்ந்தது... மாற்றலை நிராகரிக்கவும் முடியாத நிலையில் என்ன செய்வது என்று புரியாமல் மீண்டும் தஞ்சைக்கு ஓடி வந்தான்
அவனால் பவித்ராவை விட்டுவிட்டு அவ்வளவு தூரம் போகமுடியாது என்று செல்வத்திடம் உறுதியாக கூற....
மூத்த மகனின் நிலையுணர்ந்து.... செல்வம் சுப்புவிடம் கலந்தாலோசித்து அடுத்த மாதம் திருமணம் என்பதை அடுத்த வாரத்தில் முதல் நாளே சென்னை வடபழனி முருகன் சன்னதியில் திருமணம் என்றுமுடிவு செய்யப்பட்டது......
அத்தோடு என்ன? அதேதான் முத்துவோடு கிளம்பி வந்த சத்யனும் மான்சியும் காதலையும் செய்துகொண்டு முத்து பவித்ராவின் திருமண ஏற்பாடுகளையும் செய்ய... முத்து முக்கியமான ஒரு சிலரை மட்டும் திருமணத்திற்கு அழைத்துவிட்டு தனது வீட்டிலிருந்த பொருட்களை எல்லாம் பேக் செய்து இரண்டு லாரிகள் மூலம் திசையன்விளையில் இருக்கும் சொந்த வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்து அங்கிருக்கும் நெருங்கிய நண்பன் ஒருவன் மூலம் தனது வீட்டில் இறக்கி வைக்கச்சொல்லி விட்டு திருமணத்திற்கு தயாரானான்..
இதோ இன்று அதிகாலை கிளம்பி மணமகள் வீட்டார் வேன்களில் கிளம்பி வர... முன்கூட்டியே வந்து ஹோட்டலில் தங்கியிருந்த செல்வம் ஆதி இருவரும் அவர்களை முறையாக வரவேற்று திருமணமும் இனிதாக முடிந்து ஹோட்டலில் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட விருந்தும் முடிந்தது...
வந்தவர்கள் எல்லோரும் கிளம்பிவிட... செல்வம் ஆதி தம்பதியும்.... சுப்பு ஜானகி தம்பதியும் மட்டும் மணமக்களுடன் திசையன்விளை கிளம்பினார்கள்... மணமக்களை புது குடித்தனம் வைத்துவிட்டு வருவதற்காக....
இவர்களை முதல் வகுப்பில் ஏற்றி அனுப்பி டாட்டா காட்டிய சத்யன் மான்சி தம்பதியினர் அடுத்து தயாராக இருந்த சேரன் எக்ஸ்பிரஸில் கிளம்பி ஊட்டியில் ஹனிமூன் கொண்டாட கிளம்பினார்கள்....
கீதா அப்பா அம்மா வரும்வரை தாய்மாமன் வீட்டில் சிலநாட்கள் சீராடுவது என்று முடிவு செய்யப்பட்டு திருமணத்திற்கு வந்திருந்த கமலக்கண்ணன் வீரம்மாள் தம்பதியுடன் அனுப்பிவைக்கப் பட்டாள்....
எல்லாம் இனிதே முடிய இதோ இந்த புதுமணத்தம்பதிகளின் காதல் பயணம் அன்று முத்து கண்ணீருடன் பவித்ராவை வழியனுப்பி வைத்த அதே சென்னை ரயில் நிலையத்தில் ஆரம்பித்து தொடர்ந்து சென்றுகொண்டிருக்கிறது இவர்களின் காதல் பயணம்... ரயிலில் முதல் வகுப்பு பெட்டி என்றதுமே .. “ ம்ஹூம் நம்ம வீட்டுல போய்தான் எதுவும்” என்று சினுங்கலாக கிசுகிசுப்பாக தன் காதில் கூறிய மனைவியின் வார்த்தையை மதித்து முத்து தன்னை கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு வந்தான்...
ரயில் செங்கல்பட்டை கடக்கும்போதே மதுமிதா உறங்கிவிட .. முத்து அவளைத் தூக்கி இவன் அமர்ந்திருந்த சீட்டில் படுக்க வைத்து ஒரு பெட்சீட்டால் மூடிவிட்டு பவித்ராவின் அருகில் வந்தான்... அவன் கண்களை சந்திக்க முடியாமல் வெட்கமாக திரும்பியவளின் முகத்தை கைகளில் ஏந்தி விழியோ விழிகளை கலந்து “ அப்போ எதுவுமே வேனாம்?” என்று தாபமாக கேட்டான்...
பார்வையை பக்கவாட்டில் திருப்பிக்கொண்டு “ ம்ஹூம்” என்றாள் அந்த காதல் கிள்ளை...
முத்து சிறிதுநேரம் அவள் முகத்தையேப் பார்த்துவிட்டு “ அப்ப சரி தூங்கு” என்று கூறி நெற்றியில் முத்தமிட்டு அவளை சீட்டில் படுக்க வைத்து... பெட்சீட்டால் போர்த்தினான்... இரண்டு சீட்டுக்கும் நடுவே இருந்த இடைவெளியில் ஒரு விரிப்பை விரித்து தலையணையைப் போட்டு முத்து படுத்துக்கொள்ள...
“ ஏன் கீழே?” என்று கிள்ளை பேசிற்று.....
“ எனக்கு மேலே சரிவராது... கீழே என்றால் கொஞ்சம் தாராளமா இருக்கும்” என்று கூறிவிட்டு ஒருக்களித்துப் படுத்துக்கொண்டான்...
இவ்வளவு நாட்களாக என் உயிரின் உயிரே என்று காதலித்தவர்கள்... இன்று என்னவோ நேருக்குநேர் பார்த்து பேசக்கூட தடுமாறினார்கள்.... இருவருக்குள்ளும் புதையலை அடைந்த சந்தோஷம் இருந்தது..... ஆனா அந்த புதையலை அவிழ்த்து அதற்குள் என்ன இருக்கும் என்று பார்க்கவேண்டும் என்று பதட்டம் கலந்த பரபரப்பும் இருந்தது...
பவித்ரா புத்தம்புதிய மொட்டு... இனிமேல்தான் சந்திரனைக் கண்டு மலரப்போகும் அல்லி மொட்டு... ஆனால் இந்த முத்து? இவன் ஏற்கனவே பெண் என்பவள் யார்.. அவளுக்குள்ளும் வெளியும் என்னென்ன என்று கண்டவன் தானே? ஆனாலும் காலையிலிருந்து அடிக்கடி தடுமாறினான்...
மிதமான ஏசி குளிரும் ரயிலின் தாலாட்டும் சில நாட்களாக இரவுபகலாக அலைந்ததும் சேர்ந்து முத்துவை உறங்க வைத்தது...
ரயில் விருதாச்சலம் கடந்தது..... முத்துவின் வெற்று மார்பின் ரோமங்களை ஒரு காந்தல் விரல்கள் வருடியது..... முத்து தூக்கத்தில் லேசாக அசைந்தான்... அவன் முதுகு பக்கமாக நெருங்கி அணைத்த தாமரைத் தண்டு ஒன்று இன்னும் அழுத்தமாக வருடியது முத்துவின் மார்பை.... முத்துவின் தூக்கம் மொத்தமாக களைந்தது...
தன் மார்பில் விளையாடிய விரல்களை பற்றி உதட்டுக்கு கொண்டு வந்து மெல்ல முத்தமிட்டான்.... “ என்னடா தூக்கம் வரலையா?” காதலில் முங்கி மூழ்கி வந்தன வார்த்தைகள்...
பதில் சொல்லவில்லை அந்த செங்கனி பேரழகி.... அவன் முதுகில் முத்தமிட்டாள்... அவள் உதடுகள் அழுத்தமாக பதியவில்லை ஏன்? ... முத்து மெல்லத் திரும்பினான்.... அவன் மனதை கொள்ளையடித்த கொள்ளைக்காரி மல்லாந்திருந்தாள்... அவள் முகத்தை கண்டவன் எழுந்து அமர்ந்து தன் கைகளை அவள் முதுகுக்கு கீழே விட்டு தூக்கி தன் மடியில் கிடத்தி அந்த மதிமுகத்தை திரை மறைவில் கண்டான்..
ஆமாம் திரைபோட்டு மறைந்திருந்தாள் தன் மலர் முகத்தை.... சிவப்பு நிற சேலை முந்தானையால் தன் முகத்தை மூடியிருந்தாள்... அங்கிருந்த வெளிச்சத்தில் அவள் வென் தாமரை முகம் பளிச்சென்று மின்னியது சிவப்புச் சீலைக்கு கீழே... வெண்ணிலாவின் பிறை நெற்றி... மூடிய முந்தானைக்குள் படபடத்த அடர்ந்த இமைகள்... அவளின் அகன்ற விழிகள் திரை மறைவில் இருந்து அவனை விழுங்கிக்கொண்டிருந்தது... நேர்... கூர் நாசியில் இருந்த வைர மூக்குத்தி சிவப்பு பின்னனியில் ஜொலித்தது... வெல்வெட் கன்னத்தில் நிற்க்கமுடியாமல் வழுக்கியது முந்தானை... இதழ்கள் இரண்டும் விரிந்த நிலையில் அதன் நடுவே பள்ளம் விழுந்து மூச்சுக் காற்றோடு துணி உள்ளே இழுக்கப்பட்டு ஒரு ஆழமான இடைவெளியை ஏற்படுத்தியிருந்தது...
ரயில் செங்கல்பட்டை கடக்கும்போதே மதுமிதா உறங்கிவிட .. முத்து அவளைத் தூக்கி இவன் அமர்ந்திருந்த சீட்டில் படுக்க வைத்து ஒரு பெட்சீட்டால் மூடிவிட்டு பவித்ராவின் அருகில் வந்தான்... அவன் கண்களை சந்திக்க முடியாமல் வெட்கமாக திரும்பியவளின் முகத்தை கைகளில் ஏந்தி விழியோ விழிகளை கலந்து “ அப்போ எதுவுமே வேனாம்?” என்று தாபமாக கேட்டான்...
பார்வையை பக்கவாட்டில் திருப்பிக்கொண்டு “ ம்ஹூம்” என்றாள் அந்த காதல் கிள்ளை...
முத்து சிறிதுநேரம் அவள் முகத்தையேப் பார்த்துவிட்டு “ அப்ப சரி தூங்கு” என்று கூறி நெற்றியில் முத்தமிட்டு அவளை சீட்டில் படுக்க வைத்து... பெட்சீட்டால் போர்த்தினான்... இரண்டு சீட்டுக்கும் நடுவே இருந்த இடைவெளியில் ஒரு விரிப்பை விரித்து தலையணையைப் போட்டு முத்து படுத்துக்கொள்ள...
“ ஏன் கீழே?” என்று கிள்ளை பேசிற்று.....
“ எனக்கு மேலே சரிவராது... கீழே என்றால் கொஞ்சம் தாராளமா இருக்கும்” என்று கூறிவிட்டு ஒருக்களித்துப் படுத்துக்கொண்டான்...
இவ்வளவு நாட்களாக என் உயிரின் உயிரே என்று காதலித்தவர்கள்... இன்று என்னவோ நேருக்குநேர் பார்த்து பேசக்கூட தடுமாறினார்கள்.... இருவருக்குள்ளும் புதையலை அடைந்த சந்தோஷம் இருந்தது..... ஆனா அந்த புதையலை அவிழ்த்து அதற்குள் என்ன இருக்கும் என்று பார்க்கவேண்டும் என்று பதட்டம் கலந்த பரபரப்பும் இருந்தது...
பவித்ரா புத்தம்புதிய மொட்டு... இனிமேல்தான் சந்திரனைக் கண்டு மலரப்போகும் அல்லி மொட்டு... ஆனால் இந்த முத்து? இவன் ஏற்கனவே பெண் என்பவள் யார்.. அவளுக்குள்ளும் வெளியும் என்னென்ன என்று கண்டவன் தானே? ஆனாலும் காலையிலிருந்து அடிக்கடி தடுமாறினான்...
மிதமான ஏசி குளிரும் ரயிலின் தாலாட்டும் சில நாட்களாக இரவுபகலாக அலைந்ததும் சேர்ந்து முத்துவை உறங்க வைத்தது...
ரயில் விருதாச்சலம் கடந்தது..... முத்துவின் வெற்று மார்பின் ரோமங்களை ஒரு காந்தல் விரல்கள் வருடியது..... முத்து தூக்கத்தில் லேசாக அசைந்தான்... அவன் முதுகு பக்கமாக நெருங்கி அணைத்த தாமரைத் தண்டு ஒன்று இன்னும் அழுத்தமாக வருடியது முத்துவின் மார்பை.... முத்துவின் தூக்கம் மொத்தமாக களைந்தது...
தன் மார்பில் விளையாடிய விரல்களை பற்றி உதட்டுக்கு கொண்டு வந்து மெல்ல முத்தமிட்டான்.... “ என்னடா தூக்கம் வரலையா?” காதலில் முங்கி மூழ்கி வந்தன வார்த்தைகள்...
பதில் சொல்லவில்லை அந்த செங்கனி பேரழகி.... அவன் முதுகில் முத்தமிட்டாள்... அவள் உதடுகள் அழுத்தமாக பதியவில்லை ஏன்? ... முத்து மெல்லத் திரும்பினான்.... அவன் மனதை கொள்ளையடித்த கொள்ளைக்காரி மல்லாந்திருந்தாள்... அவள் முகத்தை கண்டவன் எழுந்து அமர்ந்து தன் கைகளை அவள் முதுகுக்கு கீழே விட்டு தூக்கி தன் மடியில் கிடத்தி அந்த மதிமுகத்தை திரை மறைவில் கண்டான்..
ஆமாம் திரைபோட்டு மறைந்திருந்தாள் தன் மலர் முகத்தை.... சிவப்பு நிற சேலை முந்தானையால் தன் முகத்தை மூடியிருந்தாள்... அங்கிருந்த வெளிச்சத்தில் அவள் வென் தாமரை முகம் பளிச்சென்று மின்னியது சிவப்புச் சீலைக்கு கீழே... வெண்ணிலாவின் பிறை நெற்றி... மூடிய முந்தானைக்குள் படபடத்த அடர்ந்த இமைகள்... அவளின் அகன்ற விழிகள் திரை மறைவில் இருந்து அவனை விழுங்கிக்கொண்டிருந்தது... நேர்... கூர் நாசியில் இருந்த வைர மூக்குத்தி சிவப்பு பின்னனியில் ஜொலித்தது... வெல்வெட் கன்னத்தில் நிற்க்கமுடியாமல் வழுக்கியது முந்தானை... இதழ்கள் இரண்டும் விரிந்த நிலையில் அதன் நடுவே பள்ளம் விழுந்து மூச்சுக் காற்றோடு துணி உள்ளே இழுக்கப்பட்டு ஒரு ஆழமான இடைவெளியை ஏற்படுத்தியிருந்தது...
மல்லாந்து படுத்த நிலையில் சுவாசத்திற்காக வேகவேகமாக ஏறியிறங்கிய மார்புக் குன்றுகள்... அந்த சிவப்பு நிற ரவிக்கையின் உள்ளே இருக்கும் வெள்ளைநிற உள்ளாடை... அதனையும் மீறி மேல் புறமாக பொங்கி வழியும் சதை துணுக்கு.... புடவை மறைக்கத் தவறிய வளைந்த இடையும் குழிந்த வயிறும்... அதன் நடுவே இருந்த குட்டிக்குளமாக தொப்புள்.... அதற்கும் கீழே அவளது ஆடைகள் அவனுக்கு துரோகமிழைத்தது...
இது மொத்தம் எனக்கே எனக்கா?... இந்த நவரத்தினப் புதையலுக்கு இனிமேல் நான்தான் சொந்தக்காரனா? என் காதல் கை சேர்ந்துவிட்டதா? என் ஒரு வருடத் தவத்திற்கு வரம் கிடைத்து விட்டதா ? தனது ஒரு வருட போராட்டத்திற்குப் பிறகு கிடைத்த பொற்க்குவியலை விழிகளால் புரட்டினான்....
அவன் கைகளில் மயங்கி போய் கிடந்தாள் பவித்ரா... முத்து முந்தானை மூடிய அந்த மதி முகத்தில் குனிந்து நெற்றியிலிருந்து முத்தமிட்டபடி துளித்துளியாக இறங்கினான்... மூக்கின் நுனியில் முகாமிட்டன அவன் முரட்டு உதடுகள்... திறந்துகிடந்த இதழ்களின் இடைவெளியில் இருந்த துணியோடு தனது நாக்கை நுழைத்தான் அப்படியே கீழுதட்டை கவ்வி இழுத்தான்... அவன் மடியிலிருந்து துள்ளிவிட்டாள் பவித்ரா..... முத்து அவளின் வெற்று இடையை கையால் பற்றிக்கொண்டான்... பவித்ரா திணறியபடி அவன் கழுத்தில் கைப்போட்டு வளைத்தாள்.... சிறிதுநேரம் கீழுதட்டை கவ்வி சுவைத்தவன் அவளை தனது மடியிலிருந்து இறக்கி கீழே கிடத்திவிட்டு இடைப்பக்கமாக மண்டியிட்டு அமர்ந்து.... முகத்தை மறைத்த முந்தானை திரையை பிடித்து மெல்ல மெல்ல இறக்கினான்...
நெற்றி... இமைகள்... கண்கள்... மூக்கு... உதடுகள்.... அப்புறம் கழுத்து... அதன் கீழே இறங்க விடாமல் பவித்ராவின் கைகள் தடுத்தன.... “ ப்ளீஸ் பவி நான் பார்க்கனும்” கெஞ்சியது முத்துவின் குரல்... பவித்ராவின் கைகள் பட்டென்று விலகியது...
முந்தானை கோபுரங்களின் மீதேறி இறங்கியது... முத்து மொத்தமாக சுருட்டி பக்கவாட்டில் போட்டான்... சிவப்பு நிற ரவிக்கைக்குள் சிறைப்பட்டுக் கிடந்த மன்மத கோபுரங்கள் விம்மி விம்மி தனிந்தன... இரண்டையும் மேல்நோக்கி பிதுங்கி காட்டிய ரவிக்கையின் விளிம்பில் கைவைத்து வருடினான்... பவித்ரா உடல் சிலிர்க்க புரண்டு படுக்க முயன்றாள்... “ வேணாம் பவி” என்று அவள் தோள்களைப் பற்றிக்கொண்டான்...
பவித்ரா கைகளை எடுத்துக்கொள்ள மீண்டும் அவளை தன் மடியில் தூக்கி கிடத்தியவன் “ கண்ணை திறந்து பாரு பவி...” என்றதும் ... அந்த மான்விழியாள் மலரிதழ் திறந்து பார்த்தாள்... முத்துவின் கண்களோடு கலந்தது அவளின் விழிகள்... முத்து அவளைப் பார்த்தபடியே குனிந்து அவள் இதழ்களை மீண்டும் கவ்வினான்...
அவன் கைகளில் ஒன்று அவள் பின்னங்கழுத்தைப் பற்றி உயர்த்த... மற்றொரு கை அவளின் மன்மத கோபுரத்தின் நுனியில் இருந்து வருடியபடி அடி வரை சரிந்து இறங்கியது.. மீண்டும் மேலேறியது... இப்போது அழுத்தமாக பற்றிக்கொண்டு விரல்களால் பிசைந்துவிட... சீரான பவித்ராவின் மூச்சு முறை தவறியது... அவன் கைகளுக்கு மேல் தன் கையை வைத்துக்கொண்டாள்...
கை அதன் வேலையை சீராக செய்ய... இதழை கவ்விய முத்து கனிரசம் அருந்துவதிலும் கவனம் செலுத்தினான்... இதழ்களை சப்பி சப்பி பவித்ராவுக்கு கிளர்ச்சியை மூட்டினான்.. ஆவென்று வாயை பிளந்துகொண்டாள்... சுலபமாக உள்ளே நுழைந்தது முத்துவின் நாக்கு... உள்ளே கத்தியைப் போல் சுழன்று விளையாடியது... பவித்ரா மூச்சு முட்டமுட்ட ஒத்துழைத்தாள்... முத்துவும் அனுபவித்து ருசித்தான் அவள் இதழ்களை... ரசித்து உறிஞ்சினான் அங்கே ஊற்றாய் பெருகி வழிந்த தேன் அமுதை.... அழகானதொரு நீண்ட முத்தத்தை அனுபவித்து ரசித்தனர்....
முத்து முகமெல்லாம் சிரிப்புடன் நிமிர்ந்தபோது... திறந்த வாயை மூடவேண்டும் என்ற நினைப்பின்றி அப்படியே வாய் திறந்து கண்மூடிக் கிடந்தாள்... இந்த முத்தத்திற்கே சோர்ந்து போனது அந்த மென்மையான பதுமை.. முத்து தன் மடியில் கிடந்தவளின் ரவிக்கை ஊக்குகளை ஒவ்வொன்றாக நீக்கினான் கழட்டினான் ... பவித்ரா தடுக்கவில்லை..
அடுத்த தடையையும் நீக்க முயன்ற போது... அவன் கையைப் பற்றிய பவித்ரா மெல்ல கண்திறந்து.... “ வேண்டாமே திடீர்னு பாப்பா எழுந்துடுவா” என்று மெல்ல கிசுகிசுக்க...
அவளைப் பார்த்து ஒரு மந்திரபுண்ணகையை சிந்திய முத்து “ டிரஸ் அவுக்காம எப்புடி பவி ? பைல நைட்டி இருக்குல்ல அதை எடுத்து டக்குன்னு போட்டுக்க” என்று யோசனை சொன்னான்.... அவன் கண்களில் சொர்கத்தை அனுபவிக்கப் போகும் சந்தோஷம்... புதையலை காணப்போகும் ஆர்வம்...
இது மொத்தம் எனக்கே எனக்கா?... இந்த நவரத்தினப் புதையலுக்கு இனிமேல் நான்தான் சொந்தக்காரனா? என் காதல் கை சேர்ந்துவிட்டதா? என் ஒரு வருடத் தவத்திற்கு வரம் கிடைத்து விட்டதா ? தனது ஒரு வருட போராட்டத்திற்குப் பிறகு கிடைத்த பொற்க்குவியலை விழிகளால் புரட்டினான்....
அவன் கைகளில் மயங்கி போய் கிடந்தாள் பவித்ரா... முத்து முந்தானை மூடிய அந்த மதி முகத்தில் குனிந்து நெற்றியிலிருந்து முத்தமிட்டபடி துளித்துளியாக இறங்கினான்... மூக்கின் நுனியில் முகாமிட்டன அவன் முரட்டு உதடுகள்... திறந்துகிடந்த இதழ்களின் இடைவெளியில் இருந்த துணியோடு தனது நாக்கை நுழைத்தான் அப்படியே கீழுதட்டை கவ்வி இழுத்தான்... அவன் மடியிலிருந்து துள்ளிவிட்டாள் பவித்ரா..... முத்து அவளின் வெற்று இடையை கையால் பற்றிக்கொண்டான்... பவித்ரா திணறியபடி அவன் கழுத்தில் கைப்போட்டு வளைத்தாள்.... சிறிதுநேரம் கீழுதட்டை கவ்வி சுவைத்தவன் அவளை தனது மடியிலிருந்து இறக்கி கீழே கிடத்திவிட்டு இடைப்பக்கமாக மண்டியிட்டு அமர்ந்து.... முகத்தை மறைத்த முந்தானை திரையை பிடித்து மெல்ல மெல்ல இறக்கினான்...
நெற்றி... இமைகள்... கண்கள்... மூக்கு... உதடுகள்.... அப்புறம் கழுத்து... அதன் கீழே இறங்க விடாமல் பவித்ராவின் கைகள் தடுத்தன.... “ ப்ளீஸ் பவி நான் பார்க்கனும்” கெஞ்சியது முத்துவின் குரல்... பவித்ராவின் கைகள் பட்டென்று விலகியது...
முந்தானை கோபுரங்களின் மீதேறி இறங்கியது... முத்து மொத்தமாக சுருட்டி பக்கவாட்டில் போட்டான்... சிவப்பு நிற ரவிக்கைக்குள் சிறைப்பட்டுக் கிடந்த மன்மத கோபுரங்கள் விம்மி விம்மி தனிந்தன... இரண்டையும் மேல்நோக்கி பிதுங்கி காட்டிய ரவிக்கையின் விளிம்பில் கைவைத்து வருடினான்... பவித்ரா உடல் சிலிர்க்க புரண்டு படுக்க முயன்றாள்... “ வேணாம் பவி” என்று அவள் தோள்களைப் பற்றிக்கொண்டான்...
பவித்ரா கைகளை எடுத்துக்கொள்ள மீண்டும் அவளை தன் மடியில் தூக்கி கிடத்தியவன் “ கண்ணை திறந்து பாரு பவி...” என்றதும் ... அந்த மான்விழியாள் மலரிதழ் திறந்து பார்த்தாள்... முத்துவின் கண்களோடு கலந்தது அவளின் விழிகள்... முத்து அவளைப் பார்த்தபடியே குனிந்து அவள் இதழ்களை மீண்டும் கவ்வினான்...
அவன் கைகளில் ஒன்று அவள் பின்னங்கழுத்தைப் பற்றி உயர்த்த... மற்றொரு கை அவளின் மன்மத கோபுரத்தின் நுனியில் இருந்து வருடியபடி அடி வரை சரிந்து இறங்கியது.. மீண்டும் மேலேறியது... இப்போது அழுத்தமாக பற்றிக்கொண்டு விரல்களால் பிசைந்துவிட... சீரான பவித்ராவின் மூச்சு முறை தவறியது... அவன் கைகளுக்கு மேல் தன் கையை வைத்துக்கொண்டாள்...
கை அதன் வேலையை சீராக செய்ய... இதழை கவ்விய முத்து கனிரசம் அருந்துவதிலும் கவனம் செலுத்தினான்... இதழ்களை சப்பி சப்பி பவித்ராவுக்கு கிளர்ச்சியை மூட்டினான்.. ஆவென்று வாயை பிளந்துகொண்டாள்... சுலபமாக உள்ளே நுழைந்தது முத்துவின் நாக்கு... உள்ளே கத்தியைப் போல் சுழன்று விளையாடியது... பவித்ரா மூச்சு முட்டமுட்ட ஒத்துழைத்தாள்... முத்துவும் அனுபவித்து ருசித்தான் அவள் இதழ்களை... ரசித்து உறிஞ்சினான் அங்கே ஊற்றாய் பெருகி வழிந்த தேன் அமுதை.... அழகானதொரு நீண்ட முத்தத்தை அனுபவித்து ரசித்தனர்....
முத்து முகமெல்லாம் சிரிப்புடன் நிமிர்ந்தபோது... திறந்த வாயை மூடவேண்டும் என்ற நினைப்பின்றி அப்படியே வாய் திறந்து கண்மூடிக் கிடந்தாள்... இந்த முத்தத்திற்கே சோர்ந்து போனது அந்த மென்மையான பதுமை.. முத்து தன் மடியில் கிடந்தவளின் ரவிக்கை ஊக்குகளை ஒவ்வொன்றாக நீக்கினான் கழட்டினான் ... பவித்ரா தடுக்கவில்லை..
அடுத்த தடையையும் நீக்க முயன்ற போது... அவன் கையைப் பற்றிய பவித்ரா மெல்ல கண்திறந்து.... “ வேண்டாமே திடீர்னு பாப்பா எழுந்துடுவா” என்று மெல்ல கிசுகிசுக்க...
அவளைப் பார்த்து ஒரு மந்திரபுண்ணகையை சிந்திய முத்து “ டிரஸ் அவுக்காம எப்புடி பவி ? பைல நைட்டி இருக்குல்ல அதை எடுத்து டக்குன்னு போட்டுக்க” என்று யோசனை சொன்னான்.... அவன் கண்களில் சொர்கத்தை அனுபவிக்கப் போகும் சந்தோஷம்... புதையலை காணப்போகும் ஆர்வம்...
பவித்ரா பேசவில்லை மெல்ல சிரித்தாள்.. கண்களால் சம்மதம் தெரிவித்தாள்.. முத்து ஆர்வத்துடன் புதையலை அவசரமாக பிரித்தான்.... ஆடைகளை துறந்ததும் அந்த அற்புதத்தின் அழகில் விழிகளை அகலத் திறந்தான்.. இது இப்படியும் இருக்குமா? தங்கம் தான் ஜொலிக்கும்... தாமரைத் தடாகமும் ஜொலிக்குமா? ம்ம்ம் ஜொலித்தது விளக்கொளியில்...
கழுத்துக்கு கீழே இருந்து தனது நான்கு விரல்களை ஓடவிட்டான்.... பாரபட்சமற்று மேடு பள்ளங்களை கடந்து பயணித்தது அவன் விரல்கள்... அந்த அற்புதத்தின் அருகில் வந்ததும் குறும்புடன் ரோமங்களை கலைத்து விளையாடியது விரல்கள்... கூச்சத்துடன் தொடைகளை இறுக்கிக்கொண்டு... விழிகளை அழுந்த மூடிக்கொண்டாள்... அவள் உடல் தடதடவென்று உதறியது...
மடியில் கிடந்தவளின் நடுக்கத்தை அறிந்த முத்து அள்ளி அணைத்தான் ஆதரவாக ... அவன் நெஞ்சில் கொடியாக துவண்டது அந்த பெண்மை.... ரோமங்களை வருடிய விரல்கள் அவள் தொடையிடுக்கில் மாட்டிக்கொள்ள காதோரம் ரகசியமாக “ விரல்கள் மாட்டிக்கிச்சு.. காலை நகர்த்து பவி” என்றான் குறும்பாக...
“ ம்ஹூம்” என்றாள் நாகம் போல் அவனை பின்னிக்கொண்டு....
“ விரல்கள் அங்கேயே இருக்கட்டும்னு சொல்றியா?” அவள் கழுத்தில் தனது உதடுகளை உரசிக்கொண்டே குறும்பு கொப்பளிக்க கேட்டான்....
“ ஏய் ச்சீ ” என்றபடி பட்டென்று தொடைகளை விலக்கினாள்...
முத்து தனது காலில் ஒன்றை அவள் தொடைகளுக்கு நடுவே விட்டு அவளை மீண்டும் சேராமல் தடுத்து நிறுத்தினான்... அவன் கழுத்தை கட்டிக்கொண்டு இருந்தவளை மடியில் கிடத்தி.... பொன் தகடு போல் மின்னிய அவளின் செம்பவள உடலில் தனது பார்வையை நிதானமாக ஓட்டினான் அந்த ரசிகன்...
அவனிடம் அசைவில்லை என்றதும் பவித்ரா கண்விழித்துப் பார்த்தாள்... கணவன் தன் உடலை ரசிப்பதை கண்டு வெட்கத்துடன் முகத்தை மூடிக்கொண்டு “ ம்ஹூம் கூச்சமாயிருக்கு ஏதாவது டிரஸ் குடுங்க ப்ளீஸ்” என்று கெஞ்சியவளின் உதட்டில் குனிந்து முத்தமிட்டு... “ என் பலநாள் கனவு கண்மணி... தடுக்காதே என்னை” என்றான்
அவளுக்காத் தெரியாது அவனைப்பற்றி.... இரண்டு கைகளையும் விரித்து “ அப்போ என்னை வந்து மூடுங்க” என்று அழைப்பு விடுத்தாள்....
மீண்டும் மடியிலிருந்து இறக்கி நேராகப் படுக்க வைத்தான்... தனது இடுப்பில் இருந்த கைலியின் முடிச்சை அவிழ்த்துவிட்டு அவளருகே சரிந்துப் படுத்தான்... காலால் தள்ளி தள்ளி கைலியை அவிழ்த்தபடி அவளை தன்பக்கமாக புரட்டினான்...
அவள் கழுத்தடியில் சரிந்து வந்த வியர்வை வாசனையை முகர்ந்தபடி... இரண்டு குன்றுகள் மீதும் முகத்தால் தேய்த்து உணர்ச்சியைத் தூண்டி அதன் தாக்கம் விரைத்த மார்க் காம்புகளில் தெரியும்படி செய்தவன் அவளின் மயங்கிய மதிமுகத்தைப் பார்த்தபடியே அந்த காம்புகளில் ஒன்றை கவ்வினான்... ...
ஒருமுறை எழும்பி அடங்கியது பவியின் உடல்... முத்து முத்தமிடுவதில் மட்டுமல்ல... கவ்வி கடிப்பதிலும் கெட்டிக்காரன் என்று அவள் செந்தனங்களிடம் நிரூபித்தான்... மாற்றி மாற்றி கவ்வி சப்பியவன் தொப்புளில் சென்று தஞ்சமடைந்தான்... அங்கும் தனது நாவன்மையைக் காட்டி அவளை துள்ள விட்டான்...
முத்து மெல்ல இறங்கி தொடைகளின் சங்கமத்தில் இருந்த சொர்க்க வாசலை அடைந்தான்... கொச கொசவென்று இருந்த ரோமக் காட்டை தனது விரலால் அலைந்து... பிளவை கண்டுபிடித்து... இப்போதும் அவள் முகத்தைப் பார்த்தபடி அங்கே கவிழ்ந்தான்... “ ம்ஹூம்..... ம்ஹூம்.... ம்ஹூம்... ம்ம்ம் ஹாவ்” என்று முனங்கியபடி அவன் தலையைப் பிடித்து வெளியே இழுத்தாள்...
அவன் இந்த ஒன்றில் மட்டும் அவளின் பேச்சை கேட்கவில்லை... தொடையிடுக்கில் மடிந்து கவிழ்ந்தவன் மீண்டும் எழும்போது பவித்ரா அரைவிழி சொருக வாய் திறந்து கிடந்தாள்....
கழுத்துக்கு கீழே இருந்து தனது நான்கு விரல்களை ஓடவிட்டான்.... பாரபட்சமற்று மேடு பள்ளங்களை கடந்து பயணித்தது அவன் விரல்கள்... அந்த அற்புதத்தின் அருகில் வந்ததும் குறும்புடன் ரோமங்களை கலைத்து விளையாடியது விரல்கள்... கூச்சத்துடன் தொடைகளை இறுக்கிக்கொண்டு... விழிகளை அழுந்த மூடிக்கொண்டாள்... அவள் உடல் தடதடவென்று உதறியது...
மடியில் கிடந்தவளின் நடுக்கத்தை அறிந்த முத்து அள்ளி அணைத்தான் ஆதரவாக ... அவன் நெஞ்சில் கொடியாக துவண்டது அந்த பெண்மை.... ரோமங்களை வருடிய விரல்கள் அவள் தொடையிடுக்கில் மாட்டிக்கொள்ள காதோரம் ரகசியமாக “ விரல்கள் மாட்டிக்கிச்சு.. காலை நகர்த்து பவி” என்றான் குறும்பாக...
“ ம்ஹூம்” என்றாள் நாகம் போல் அவனை பின்னிக்கொண்டு....
“ விரல்கள் அங்கேயே இருக்கட்டும்னு சொல்றியா?” அவள் கழுத்தில் தனது உதடுகளை உரசிக்கொண்டே குறும்பு கொப்பளிக்க கேட்டான்....
“ ஏய் ச்சீ ” என்றபடி பட்டென்று தொடைகளை விலக்கினாள்...
முத்து தனது காலில் ஒன்றை அவள் தொடைகளுக்கு நடுவே விட்டு அவளை மீண்டும் சேராமல் தடுத்து நிறுத்தினான்... அவன் கழுத்தை கட்டிக்கொண்டு இருந்தவளை மடியில் கிடத்தி.... பொன் தகடு போல் மின்னிய அவளின் செம்பவள உடலில் தனது பார்வையை நிதானமாக ஓட்டினான் அந்த ரசிகன்...
அவனிடம் அசைவில்லை என்றதும் பவித்ரா கண்விழித்துப் பார்த்தாள்... கணவன் தன் உடலை ரசிப்பதை கண்டு வெட்கத்துடன் முகத்தை மூடிக்கொண்டு “ ம்ஹூம் கூச்சமாயிருக்கு ஏதாவது டிரஸ் குடுங்க ப்ளீஸ்” என்று கெஞ்சியவளின் உதட்டில் குனிந்து முத்தமிட்டு... “ என் பலநாள் கனவு கண்மணி... தடுக்காதே என்னை” என்றான்
அவளுக்காத் தெரியாது அவனைப்பற்றி.... இரண்டு கைகளையும் விரித்து “ அப்போ என்னை வந்து மூடுங்க” என்று அழைப்பு விடுத்தாள்....
மீண்டும் மடியிலிருந்து இறக்கி நேராகப் படுக்க வைத்தான்... தனது இடுப்பில் இருந்த கைலியின் முடிச்சை அவிழ்த்துவிட்டு அவளருகே சரிந்துப் படுத்தான்... காலால் தள்ளி தள்ளி கைலியை அவிழ்த்தபடி அவளை தன்பக்கமாக புரட்டினான்...
அவள் கழுத்தடியில் சரிந்து வந்த வியர்வை வாசனையை முகர்ந்தபடி... இரண்டு குன்றுகள் மீதும் முகத்தால் தேய்த்து உணர்ச்சியைத் தூண்டி அதன் தாக்கம் விரைத்த மார்க் காம்புகளில் தெரியும்படி செய்தவன் அவளின் மயங்கிய மதிமுகத்தைப் பார்த்தபடியே அந்த காம்புகளில் ஒன்றை கவ்வினான்... ...
ஒருமுறை எழும்பி அடங்கியது பவியின் உடல்... முத்து முத்தமிடுவதில் மட்டுமல்ல... கவ்வி கடிப்பதிலும் கெட்டிக்காரன் என்று அவள் செந்தனங்களிடம் நிரூபித்தான்... மாற்றி மாற்றி கவ்வி சப்பியவன் தொப்புளில் சென்று தஞ்சமடைந்தான்... அங்கும் தனது நாவன்மையைக் காட்டி அவளை துள்ள விட்டான்...
முத்து மெல்ல இறங்கி தொடைகளின் சங்கமத்தில் இருந்த சொர்க்க வாசலை அடைந்தான்... கொச கொசவென்று இருந்த ரோமக் காட்டை தனது விரலால் அலைந்து... பிளவை கண்டுபிடித்து... இப்போதும் அவள் முகத்தைப் பார்த்தபடி அங்கே கவிழ்ந்தான்... “ ம்ஹூம்..... ம்ஹூம்.... ம்ஹூம்... ம்ம்ம் ஹாவ்” என்று முனங்கியபடி அவன் தலையைப் பிடித்து வெளியே இழுத்தாள்...
அவன் இந்த ஒன்றில் மட்டும் அவளின் பேச்சை கேட்கவில்லை... தொடையிடுக்கில் மடிந்து கவிழ்ந்தவன் மீண்டும் எழும்போது பவித்ரா அரைவிழி சொருக வாய் திறந்து கிடந்தாள்....
No comments:
Post a Comment