நீரில் கண்மூடி நனைந்தவள் தன்னருகே நிழலாடுவதை உணர்ந்து சட்டென்று திரும்பியவள் அடுத்த நொடி சத்யனின் கைகளுக்குள் இருந்தாள் .... சத்யன் அவளை அணைத்தப் படி தண்ணீருக்கடியில் நின்றான்...
மான்சிக்கு அவனது கொதிக்கும் உடல் இதமாக இருக்க அணைத்துக்கொண்டு “ என்ன சத்யா உள்ள வரமாட்டேன்னு சொன்ன.. இப்ப வந்துட்ட?” என்று கிறக்கமாக கேட்க...
நீருக்கடியில் மனைவியுடன் நின்று ஒவ்வொரு விநாடியையும் அனுபவித்த சத்யன் “ இப்பவும் நான் ஒன்னும் பண்ணமாட்டேன் சேர்ந்து குளிக்கத்தான் வந்தேன்” என்றவன் “ எதுவும் பேசாத... கண்ணை மூடி அனுபவி மான்சி” என்றான்..
சிறிதுநேரம் நின்றுவிட்டு அவளை விலக்கியவன் சோப்பை எடுத்து கைகளில் குழைத்து “ நான் போட்டு விடுறேன்” என்று அவள் கழுத்தடியில் இருந்து ஆரம்பித்தான்... மான்சி தடுக்கவில்லை... சத்யன் கூறியதுபோல் கண்மூடி அனுபவித்தாள்.... அவன் சோப்பை தேய்க்க வசதியாக கழுத்தை பின்னோக்கி வளைத்து நெஞ்சை உயர்த்தினாள்
மெல்லிய கருப்பு நிற ஆடையில் நீர்ப்பட்டு அவளது வெள்ளை கலசங்கள் பளீரென்று மின்ன.... காம்புகள் ஆடையை மீறித் துறுத்திக்கொண்டு இருந்தது.... சத்யன் நிதானமாக கழுத்துக்கு கீழே சோப்பைப் போட்டு குழைத்து குழைத்து தேய்க்க அது வழுக்கி வழுக்கி கீழே இறக்கியது அவன் கைகளை... ஷிம்மிக்கு மேலே சோப்பை போட்டு உருட்டி தேய்த்தவன்..அவள் காதருகில் “ஷிம்மியை கழட்டிடவா மானு?” என்றான் ரகசியமாக...
அவனின் கைகள் செய்த லீலையில் மயங்கி கழுத்து பக்கவாட்டில் சரிய “ வேனாம் சத்யா நீதான் இப்போ எதுவும் வேண்டாம்னு சொன்ன??” மான்சியின் குரல் கிணற்றுக்குள் இருந்து வந்தது....
அவள் உதடுகளில் உருளவா வேண்டாமா என்பதுபோல் தேங்கி நின்ற ஒருத் துளி நீரை தன் நாக்கால் வழித்து குடித்தவன் “ இப்பவும் நான் எதுவும் பண்ணப் போறதில்லை மான்சி, இது ஒரு காதல் விளையாட்டு தான்,, உன்னைவிட்டு பிரிஞ்சு இருக்கும் நாட்கள்ல என்னை நடமாட வைக்கும் நினைவுகளுக்காக தான் இதெல்லாம்” சத்யனின் குரலில் தாபமும் ஏக்கமும்....
மான்சி அவன் கையைப் பிடித்து ஷிம்மியின் விளிம்பில் வைக்க சத்யன் அதை மெல்ல சுருட்டி உயர்த்தினான்.... தனங்களைத் தாண்டி வரமாட்டேன் என்று இறுக்கிக்கொண்டு கொண்ட ஆடையை ஆவேசமாக கழட்டி வீசினான்... அவன் கழட்டிய வேகத்தில் குலுங்கி நின்றன அந்த வென் பந்துகள்...
சத்யன் வாயில் சுரந்த நீரை விழுங்கியபடி ஆவலாகப் பார்த்தான்.... சோப்பை எடுத்து தடவினான் ஆரம்பத்தில் தேய்த்தால் வழுக்கியபடி கீழே கொண்டு வந்து விட்டது... சத்யன் ஏமாறாமல் இரண்டு கையாலும் பற்றிக்கொண்டான்... அவன் சோப்பால் குழைத்து தேய்க்க தேய்க்க அவை வெளுக்காமல் கன்றி சிவந்தன...
மான்சி உதடுகளை கடித்துக்கொண்டு சுவற்றில் சாய்ந்து கொண்டாள்.... சோப்பு போட்டது போதும் என்று நீர்விட்டு கழுவினான்... காம்புகள் இரண்டும் அரையங்குலம் விறைப்பாக நீட்டியிருந்தது... மான்சியின் கண்களைப் பார்த்தபடி உதடுகளால் ஒரு காம்பை கவ்வி உறிஞ்சினான்...
“ ஓவ்............வ்வ்.... சத்யா” என்ற கூச்சலுடன் அவன் தலையைப் பிடித்து தன் தனங்களில் அழுத்தினாள்.... அவள் அழுத்திய வேகத்தில் பாதி மார்புகளை விழுங்கிவிட்டான் சத்யன்... விழுங்கியதை துப்பாமல் வாய்க்குள் வைத்து குதப்பியபடி அவளை இன்ப சித்ரவதை செய்தான்....
இரண்டு கலசங்களயுபம் விழுங்க முயன்று முடியாமல் குதப்பியபடி சத்யன் சுவைக்க சுவைக்க மான்சி மெல்லிய குரலில் அலற ஆரம்பித்தாள்... சத்யனின் கைவிரல் உள்ளாடைக்கு மேலாக அவளின் மன்மத பிளவை வருடியது... மொட்டை கண்டுபிடித்து அவனது பெருவிரலால் அழுத்தியபடியே நடுவிரல் உள்ளாடையின் துணியோடு பிளவை அழுத்தி தேய்த்தான்... மான்சியின் உடல் வில்லாய் வளைந்தது... மார்புகளை எக்கி சத்யனின் முகத்தில் மோதினாள்... சத்யன் செந்நிற வட்டத்தோடு காம்பை இழுத்து சுவைத்தபடி... அவள் மன்மத வெடிப்பில் விளையாடினான்...
மான்சியின் உடல் துடிக்க ஆரம்பித்தது... சுவற்றில் சாய்ந்திருந்தவள் இப்போது அவன் தோளில் “ சத்யா என்னமோ பண்ணுதுடா... என் காதெல்லாம் அடைக்குது சத்யா... கொல்லாதடா ” என்று முனங்கினாள் மான்சி... உச்சம் காணப்போகும் உணர்ச்சி மிக்க வார்த்தைகள்...
சத்யன் தனது விரல்களை எடுத்து ஜட்டியின் விளிம்புக்குள் சரக்கென்று நுழைத்து முன்பு ஆடையோட செய்ததை இப்போது நேரிடியாக அவள் பெண்மையில் விரல்களால் விளையாட.. அவள் பெண்மை கசிந்தது... சத்யன் தனது விரல்கள் நனைய நனைய விரல்களின் வேகத்தை அதிகப்படுத்தினான்... இப்போது பொங்கியது அவள் பெண்மை... அவன் முதுகில் கவிந்தவள் “ ஆவ்வ்வ்வ் “ ஆத்திரமாய் ஆக்ரோஷமாய் கத்தியபடி அவனின் தோளின் திரண்ட சதையை பல் பட வெறியுடன் கடித்தாள்...
வித்தியாசமானதொரு உச்சம் மான்சியை புரட்டிப் போட்டிருந்தது.... அவளுக்கு மூச்சு தாருமாறாக வாங்கியது.... சரிந்து விழுந்துவிடுவாள் என்ற நிலையில் சத்யன் இதமாகத் தாங்கிப்பிடித்தான்... தன் நெஞ்சோடு அணைத்தான் காதுமடலை இதமாக சப்பியபடி “ நல்லாருந்துச்சா மானு?” என்றான்....
மான்சி நிமிர்ந்து அவனைப் பார்த்தாள் ... கண்களில் நீர் குளமாக தேங்கியிருந்தது... “ ஏன்டா இப்படி... ஒரு நிமிஷம் உயிர் போய் உயிர் வந்த மாதிரி இருந்தது ” என்றவள் அவன் முகத்தை இழுத்து உதட்டை கவ்விக்கொண்டாள்... குறுகிய நேரத்தில் தனக்கு சொர்கத்தை காட்டிய கணவனுக்கு ஒரு நீண்ட முத்தத்தை பரிசாகக் கொடுத்தது அந்த பெண்மை...
அவள் சத்யனின் உதடுகளை விடுவித்தப் பிறகு அவளை நிதானமாக குளிக்க வைத்து உடலைத் துடைத்து உடலில் டவலை சுற்றி “ ம் போ நான் குளிச்சிட்டு வர்றேன்” என்று சத்யன் கூற...
மான்சி நின்று திரும்பி அவன் இடுப்பில் கட்டியிருந்த டவலை மீறி விறைத்து நீட்டியிருந்த ஆண்மையைப் பார்த்து வாயைப்பொத்தி களுக்கென்று சிரித்து “ என்ன நான் ஏதாவது ஹெல்ப் பண்ணட்டுமா” என்று கேட்க....
சத்யன் அவளை கும்பிட்டு “ ஒன்னும் வேனாம் தாயே... அது தானா அடங்கும் நீ போய் டிரஸை மாத்து” என்றான்...
இடுப்பில் கைவைத்து அவனை முறைத்த மான்சி “ என்ன கையாலயா?... மவனே என்கிட்ட வர்ற வரைக்கும் எதையாவது வேஸ்ட் பண்ண அவ்வளவு தான்” என்று கோபமாய் மிரட்ட...
“ ச்சீ அதெல்லாம் எனக்கே பிடிக்காது... நான் கொஞ்சம் உணர்ச்சியை கட்டுக்குள்ள கொண்டு வந்தா சரியாப்போய்டும்னு தான் சொன்னேன்” என்று கதவை அடைத்தான் ...
“ டேய் திருடு... போங்கு... பொய்க்காரா.... நான் மட்டும் கதவை திறந்து வச்சுகிட்டு குளிக்கனும் நீ கதவை மூடிகிட்டு குளிப்பியா?” என்று கதவுக்கு வெளியே மான்சி கத்துவதை ரசித்தபடி குளித்தான் சத்யன்...
அதன்பின் சிறு சிறு தீண்டல்களுடன் இருவரும் உடைமாற்றிக்கொண்டு வெளியே வந்தபோது முத்துவும் பவித்ராவும் மதுவை அழைத்துக்கொண்டு வந்தனர்... இளையவர்கள் சிரிப்பும் கும்மாளமுமாக சிறிதுநேரம் பேசிவிட்டு சத்யன் மதுவை தூக்கிகொண்டு தன் மனைவியுடன் பைக்கில் கிளம்பினான்...
மதுமிதா தனக்கு குட்டி சைக்கிள் வேண்டும் என்று கேட்க... சத்யன் மதுமிதாவுக்கு சைக்கிளும் மான்சி ஒரு டெடிபியர் பொம்மையும் ஐஸ்க்ரீமும் சாக்லேட்டுமாக வாங்கி கொடுத்து குழந்தையை அழைத்து வந்தனர்...
இரவு உணவுக்குப் பிறகு மான்சி புறப்படத் தயாராக... வந்த வேலை முடிந்ததால் சத்யனும் நன்னிலம் கிளம்பினான்.... மான்சியின் ரயில் டிக்கெட்டை கேன்சல் செய்துவிட்டு இருவருமே பஸ்ஸில் ஒன்றாக கும்பகோணம் வரை செல்வது என்றும் அதன்பின் மான்சி தாராசுரமும்.. சத்யன் நன்னிலமும் போவதென்று தீர்மானித்து கிளம்பினார்கள்....
கிளம்புமுன் மான்சி பவித்ராவை அணைத்து “ பவி என் மனசுல எந்த பகையும் இல்லை.. எனக்கு இப்போ யார்மேலயும் எந்த கோபமும் இல்லை... சீக்கிரமே உங்க ரெண்டு பேரோட கல்யாணத்துக்கும் ஏற்பாடு பண்றோம்” என்றவள் முத்துவைத் திரும்பி பார்த்து “ ஓய் மாம்ஸ் அதுவரைக்கும் கவுந்து படுக்கனும்.. மீறி எதாவது நடந்துச்சு அப்புறம் கல்யாணம் அடுத்த வருஷம் தான்” என்று போலியாக மிரட்டினாள்
“ ஏய் பிசாசு இதெல்லாம் ரொம்ப அநியாயம்டி” என்று முத்து போலியாக கண்ணை கசக்கினான்.... “ அய்ய ச்சீ போலீஸ்காரன் போய் அழலாமா? சரி சரி முத்தம் குடுக்க மட்டும் அலோவ் பண்றேன் சரியா? இனிமே அழக்கூடாது ம்ம்” என்று மான்சி சொல்ல...
பவித்ராவும் சத்யனும் இவர்களின் உரையாடலைக் கண்டு ரசித்து சிரித்தனர்... தன் அப்பா கண்ணை கசக்குவதைப் பார்த்து மதுகூட குலுங்கி குலுங்கி சிரித்தாள்...
முத்து அவர்களை வழியணுப்ப கோயம்பேடு பேருந்து நிலையம் வந்தான்.... விடுமுறை காலம் என்பதால் கூட்டம் முண்டியடிக்க.. ஒரு பஸ்ஸில் இடம் பிடித்து மான்சியின் லக்கேஜ்களை ஏற்றி அவளையும் ஏற்றிக்கொண்டான் சத்யன்.... நிற்க்கக் கூட இடமில்லாத பேருந்தில் சத்யன் படியில் அமர்ந்துகொண்டு மான்சியை பக்கத்தில் உட்கார வைத்து மடியில் சாய்த்துக்கொண்டான்...கதவுகள் உள்ள பேருந்து என்பதால் பயமில்லாமல் மான்சி சத்யனின் மடியில் உறங்கியபடியே வந்தாள்.... சத்யன் பொட்டுக்கூட கண்மூடாமல் மனைவியை உறங்கவைத்தான்
அதிகாலை ஜந்து மணிக்கு பேருந்து கும்பகோணம் சென்றடைய... சத்யன் மான்சியின் லக்கேஜ்களை இறக்கிவிட்டு மனைவியையும் கைப்பிடித்து இறக்கினான்... இருவரும் ரோட்டோர டீக்கடையில் காபி வாங்கி குடித்தனர்... இன்னும் சற்றுநேரத்தில் ஆளுக்கொரு திசையில் செல்லப் போகிறோமே என்ற வருத்தம் இருவர் நெஞ்சிலும்...
மூன்று நன்னிலம் செல்லும் பேருந்துகளை விட்டுவிட்டு மான்சியை அனுப்பிவிட்டு செல்ல தாராசுரம் பேருந்திற்காக காத்திருந்தனர்... மான்சி செல்லும் பேருந்து வந்ததும்... சத்யன் லக்கேஜ்களை ஏற்றிவிட்டு சீட் பிடித்து மான்சியை அமர வைத்துவிட்டு எதுவுமே சொல்லத் தோன்றாமல் அவளிடம் பார்வையால் விடைபெற்று இறங்கினான்.... பேருந்து புறப்பட்டது மான்சி கண்ணாடியை ஏற்றிவிட்டு தலையை வெளியே நீட்டி சத்யனை நோக்கி கையசைக்க...
சத்யனும் பதிலுக்கு கையசைத்தான்... ஆனால் கவனித்துவிட்டான் அவள் கண்ணீரை... சத்யனின் மனம் நொருங்கிப் போனது ... வேகமாக ஓடும் பேருந்தின் பின்னால் ஓடினான் ஒரு வளைவில் எட்டிப் பிடித்தான் பேருந்தை.... திட்டுவதற்காக வாயைத் திறந்த நடத்துனரைப் பார்த்து பளிச்சென்று புன்னகைக்க... அவர் போ போ என்றார் சிரிப்புடன்....
ஜன்னல் வழியாக கண்ணீருடன் வேடிக்கைப் பார்த்து வந்த மான்சி தன்னருகில் யாரோ அமர்வதை கண்டு சட்டென்று திரும்பியவள் சத்யனை கண்டதும் அது பேருந்து என்பதையும் மறந்து சத்யா என்று கூவிவிட்டாள்...
சத்யன் விரலால் அவள் வாய்ப் பொத்தி தன்னோடு அணைத்துக்கொண்டு “ தாராசுரத்தில் உன் வீடுவரை வத்து விட்டுட்டு வர்றேன் மானு... வேற எதுவும் சொல்லாதே” என்றான்....
அவளும்தான் என்ன சொல்லப்போகிறாள்... மெல்ல அவன் அணைப்பிலேயே மீண்டும் தன்து அதிகாலை உறக்கத்தை தொடர்ந்தாள்... நடத்துனர் வந்து இருவருக்கும் டிக்கெட் எடுத்ததும் சத்யனும் அவள்மீது சரிந்து உறங்கினான்...
பஸ் தாராசுரம் வந்ததும் தான் இருவரும் தூக்கம் களைந்தார்கள்... ஒரு ஆட்டோவைப் பிடித்து இருவரும் கிளம்பினார்கள்... மான்சியின் வீட்டு வாசலருகே ஆட்டோ நிற்க்க மான்சி மட்டும் இறங்கினாள்... அதன்பின்சத்யன் இறங்கி அவள் பைகளை எடுத்து வைத்துவிட்டு மீண்டும் ஆட்டோவில் ஏறப்போனான்... சத்யனை பரிதாபமாக நோக்கியது அவள் விழிகள்...
ஆனால் அவனோ தனது பாட்டியின் வீட்டு கம்பீரத்தை கண்விரியப் பார்த்தான்... பிரமாண்டமான பழைய கோட்டை வீடு... பிரமிப்பு கலந்த சந்தோஷத்துடன் அந்த வீட்டையேப் பார்த்தன் சட்டென்று தன் நிலையுணர்ந்து மீண்டும் ஆட்டோவில் ஏறிக்கொண்டு “ பஸ்ஸ்டான்ட் போங்க” என்றுகூறி விட்டு மனைவியைப் பார்த்தான்... அவள் சரி போய் வா. என்பது போல் தலையசைக்க ஆட்டோவை ஸ்டார்ட் செய்தார் டிரைவர்...
அப்போது சத்யனின் பார்வை தற்செயலாக அந்த வீட்டு வாயிலை நோக்க... அங்கே......... ஆட்டோ கிளம்பியது ... சத்யன் அவசரமாக “ டிரைவர் நிறுத்துங்க நிறுத்துங்க” என்று கத்த.. ஆட்டோ நின்றது... சத்யன் அவசரமாக இறங்கி ஓடி வந்தான்....சத்யன் கத்தியதும் மான்சியும் என்னவோ ஏதோ என்று நின்றுவிட்டாள்...
அவளை நெருங்கிய சத்யன் தோள்களைப் பற்றிக்கொண்டு “ மான்சி எங்கம்மா மான்சி... இங்க பார்த்தேன்... உங்க வீட்டு வாசல்ல... இல்ல இல்ல வராண்டாவில “ என்று சந்தோஷத்தில் உளறிக்கொட்டினான்
“ அத்தையா? இங்கயா?” என்று திகைத்த மான்சி கேட்டைத் திறந்து உள்ளே நுழைய அங்கே வாசலில் யாருமில்லை... மான்சி பரிதாபமாக சத்யனைப் பார்க்க.... “ இல்ல மான்சி நான் பார்த்தேன்... எங்கம்மாதான்... தலையை காய வச்சுகிட்டே வெளியே வந்தாங்க” என்று சத்யன் உறுதியாக கூற....
அப்போது வீட்டின் பக்கவாட்டு தோட்டத்தில் இருந்து “ இல்ல மச்சான் கோழியை தீய்ச்ச உடனே மஞ்சளை தண்ணீல கரைச்சி தடவிட்டா அந்த தீய்ஞ்ச வாசனை வராது... கோழிக் குழம்பும் அருமையா இருக்கும்” என்று செல்வத்தின் குரல் கேட்டது
சத்யன் வியப்பில் வாய்ப் பிளந்து “ நான்தான் சொன்னேன்ல.... இது எங்கப்பா குரல்டி” என்றான் உற்சாகமாய்.... மான்சி பேய் அறைந்தவள் போல் ஆமாம் என்று இயந்திரமாய் தலையசைக்க
அதற்குள் ஆட்டோக்காரர் அவசரப்படுத்த சத்யன் தனது பாக்கெட்டில் இருந்து பணத்தை எடுத்து கொடுத்துவிட்டு... மான்சியின் பெட்டியில் ஒன்றை எடுத்துக்கொள்ள ... அதற்குள் திகைப்பு நீங்கியிருந்த மான்சி உதட்டில் விரல் வைத்து அவனை எச்சரித்தாள்
இருவரும் மெதுவாக தோட்டத்திற்குள் புகுந்தனர்... அங்கே கிணற்றடியில் வேட்டியை மடித்துக் கட்டிக்கொண்டு செல்வமும் கமலாவும் ஆளுக்கொரு கோழியை வைத்துக்கொண்டி மயிர்களை பிய்த்துக்கொண்டிருந்தனர்.... அவர்கள் எதிரே இருந்த நெருப்பில் வேலையாள் ஒருவன் உயிரற்ற கோழிகளை நெருப்பில் வாட்டிக்கொண்டிருந்தான்...
“ கோழி கழுத்துல இருக்குற மயிரு தான் பிய்க்கவே வராது மச்சான்” என்று செல்வம் சொல்ல .... “ அதான் மச்சான் நான் முழுசா தோளை உரிச்சிடலாம்னு சொன்னேன்” என்றார் கமலா...
சத்யனும் மான்சியும் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக்கொண்டனர்.... மான்சி திரும்பி “ ஓய் கமலா.... இங்க என்னலே நடக்குது? ” என்று உரத்த குரலில் கூவினாள்...
இருவரும் குரல் வந்த திசையை நோக்கினர்.... கமலாவின் கையிலிருந்த கோழி நழுவியது... “பாப்பா...” என்றவர் பக்கத்தில் இருந்த சத்யனைப் பார்த்து “ மாப்ள” என்றபடி அவசரமாக எழுந்து மடித்திருந்து வேட்டியை அவிழ்த்துவிட்டு வேகமாக அவர்களை நெருங்கினார்...
வந்தவர் மகளை விடுத்து மருமகனின் கையைப் பற்றிக்கொண்டு “ நீங்களும் வந்துட்டீகளா மாப்ள?” என்று கண்கலங்க... சத்யனும் உண்ர்ச்சிவசப்பட்டு தன் தாய்மாமனை அணைத்துக்கொண்டான் ...
கையை கழுவிட்டு எழுந்து வந்த செல்வம் நேராக மருமகளிடம் வந்து “ என்னா மருமகளே...நான் என் பொண்டாட்டியோட வந்துட்டேன்... நடந்ததுக்கு என் மச்சான்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டுட்டேன்... உன்கிட்ட விட்ட சவால்ல தோத்துட்டேன்... ஆனா வருத்தமா இல்லமா... ரொம்ப ரொம்ப சந்தோஷமாயிருக்கு மருமகளே... எதையோ பெரிசா ஜெயிச்ச மாதிரி இருக்கு” என்று சிரிப்பும் சந்தோஷமுமாக தனது மருமகளிடம் கூறியதும்
மான்சி சந்தோஷத்தில் நொருங்கிப் போனாள்... “ இல்ல மாமா இங்க யாருமே தோக்கலை... நாம எல்லாருமே ஜெயிச்சிட்டோம்... நீங்க உங்க மகன்மேலயும் மனைவிமேலயும் வச்ச பாசத்துல ஜெயிச்சிட்டீங்க.... அத்தை தன்னோட இருபது வருஷ வைராக்கியத்துல ஜெயிச்சிட்டாங்க... உங்க மகன் தன் அப்பாவையும் விட்டுக்கொடுக்காம... மனைவியையும் விட்டுக்கொடுக்காம நடுநிலையா இருந்து ஜெயிச்சிட்டான்.. இந்த ரெண்டு குடும்பமும் ஒன்னா சேரனும்னு நெனைச்சதுல நான் ஜெயிச்சிட்டேன்... ஆகமொத்தம் நாம யாருமே தோர்க்கலை மாமா ” என்று மான்சி கூற...
செல்வம் அந்த சிறு பெண்ணின் மனப்பக்குவத்தை எண்ணி வியந்து போனார்..
தோட்டத்தில் பேச்சுக்குரல் கேட்டு வந்த ஆதியும் வீரம்மாளும் மான்சி சத்யனைப் பார்த்து சந்தோஷத்துடன் ஓடி வந்தனர்... ஆதி “ என் கண்ணே” என்று மருமகளை கட்டிக்கொள்ள.... வீரம்மாள் வெட்கமாக முந்தானை இழுத்து தோள்களை மூடிக்கொண்டு சத்யனின் முகத்தைக்கூட பார்க்காமல் “ வாங்க மாப்ள ” என்றாள்....
அதன்பின் மீண்டும் ஒரே சிரிப்பும் கும்மாளமுமாக ஒரு திருவிழா அந்த வீட்டில் ஆரம்பம்மானது.... சத்யன் மான்சி இருவரும் முன்வாசலுக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டு ஆரத்தி சுற்றி வரவேற்க்கப்பட்டனர்....
சத்யனுக்கு சந்தோஷம் தாங்கவில்லை... அவன் தனது மாமனார் வீட்டுக்கு வந்ததை விட தனது அப்பாவும் அம்மாவும் வந்தததை எண்ணி எண்ணி சந்தோஷப்பட்டான்... தனது அப்பா மச்சான் மச்சான் என்று கமலக்கண்ணன் பின்னாலேயே ஓடுவதை ஆச்சர்யமாகப் பார்த்தான்.... அம்மாவின் முகத்தில் அழகும் பொலிவும் கூடியிருப்பதை எண்ணி மகிழ்ந்தான்...
மான்சிக்கும் அதேநிலைதான்... ஆனால் இதைப்பற்றி தகவல் சொல்லாத கீதாவை மனதுக்குள் செல்லமாக திட்டிக்கொண்டாள்.... தனது வீட்டில் இவ்வளவு நாட்களாக இருந்த சூன்யமான நிலைமாறி சந்தோஷமும் குதூகலமும் கொண்டாடுவதை வியப்புடன்ப் பார்த்தாள்....
செல்வம் மருமகளே மருமகளே என்று வார்த்தைக்கு வார்த்தை அழைக்க மான்சி பணிவுடன் அவருக்கு பதில் சொல்வதை கமலாவும் வீரம்மாளும் வியப்புடன் பார்த்தனர்.... பயபுள்ள இப்புடி மாறி போச்சே? எப்படியிருந்த மான்சி இப்படியாயிட்டாளே? ...ஆனால் இவள்தான் அழகு... குறும்பு ஒருபுறம்.. குடும்பப்பாங்கு மறுபுறம்... இவள்தான் அழகு...
செல்வமும் ஆதியும் மகனையும் மருமகளையும் அருகருகே நிறுத்தி பூரிப்புடன் பார்த்தனர்... சத்யனுக்காகவே படைக்கப்பட்டவள் மான்சி என்பதை புரிந்துகொண்டார் செல்வம்....
பாவம் இளசுகளை இனிமேலும் காக்க வைக்க வேண்டாம் என்று அன்று இரவு இங்கேயே இருவருக்கும் சாந்திமுகூர்த்தம் செய்வது என்றும் நாளை எல்லோருமாக நன்னிலம் கிளம்புவது என்று பெரியவர்கள் பேசி முடிவு செய்தனர்....
அன்று இரவு குளித்து முடித்த சத்யன் புத்தம்புதிய பட்டுவேட்டி சட்டையில் மான்சியின் அறையில் மலர்தூவிய மஞ்சத்தில்... விதவிதமான மணம் வந்து நாசியை நிறைக்க... மான்சியின் வருகைக்காக காத்திருக்க... தங்கப்பதுமையென மான்சி வெள்ளிச் செம்பில் பால் ஏந்தி உள்ளே வந்தாள்....
பல இரவுகளை பலதரப்பட்ட சுகத்தோடு சுகித்திருந்தாலும் இந்த இரவு இருவருக்கும் ஒரு இன்பமயமான மயக்கத்தை கொடுத்திருந்தது.... உள்ளே வந்த மான்சி சத்யனைப் பார்த்து மயக்கும் புன்னகையொன்றை சிந்திவிட்டு கட்டிலில் அமர்ந்தாள்...
சத்யன் உடனே எழுந்து நின்று “ ஓய் பர்ஸ்ட்நைட் ரூமுக்குள்ள வந்ததும் உடனே மாப்பிள்ளை கால்ல விழனும்னு யாருமே சொல்லியனுப்பலையா? விழுடி கால்ல” என்று நக்கலாக சத்யன் கூற...
மான்சியும் உடனே எழுந்து நின்று “ அதெல்லாம் விழ முடியாது... எனக்கு இடுப்பு வலிக்குது.... நீ வேணும்னா என் கால்ல விழு நான் ஆசிர்வாதம் பண்றேன்” என்றாள் பதிலுக்கு...
சத்யன் இடுப்பில் கை வைத்துக்கொண்டு சிரிப்பை அடக்கியபடி “ கொழுப்புடி உனக்கு... மொதல்ல அதை அடக்கனும்” என்றபடி அவள் மீது வேங்கையாய் பாய்ந்தான்....
இருவரும் சேர்ந்து கட்டிலில் விழ “ டேய் முரடா... மொதல்ல பாலைக் குடிக்கனும்டா” என்று மான்சி தன் மார்பில் முட்டிமோதிய அவன் தலையைப் பற்றிக்கொண்டு கூற...
“ அதான் செய்யப்போறேன்” என்ற சத்யன் முந்தானைக்குள் தலையைவிட்டு ரவிக்கையோடு அவளின் தனங்களை மாறறி மாற்றி கடிக்க.... “ ஏய் டிரஸை அவுத்துட்டு கடிடா” என்றாள் கிறக்கமாக
அவள் அனுமதியோடு ஆடைகளை பரபரவென்று உரித்தெடுத்தான்.... இப்போது மான்சிக்கு ஆடை சத்யனின் பார்வைதான்... மன்மதனின் சின்னமாக வில்லாய் வளைந்து படுக்கையில் கிடந்தாள் அவன் மனைவி.... அவனைப்பார்த்து கண்சிமிட்டி ‘ வா வா” என்றழைக்க.... சத்யன் தனது ஆடைகளை அவசரமாக துறந்தான்...
அவனிடம் பலநாள் கட்டுப்படுத்தி வைத்த பரபரப்பு.... எடுத்தவுடனேயே கவிழ்ந்தான் அவனுக்குச் சொந்தமான அந்த கையளவு முக்கோண பெட்டகத்தில்.... கவ்வி கடித்து சாப்பிட்டான் அந்த வெடித்த பழத்தை... நீராய் சுரந்த அந்த சுவைமிக்க சுனையில் வாயை வைத்தவன்.... சுனைநீரின் சுவையில் தன்னை மறந்து அங்கேயே கிடந்தான் சத்யன் ... முகத்தை அவள் தொடையிடுக்கில் புதைத்தவன் மீண்டும் எடுக்கும்போது மான்சி கிறங்கிப்போய் வாயில் உமிழ் நீர் வழிவதுகூட தெரியாமல் கிடந்தாள்...
எழுந்த சத்யன் அதிரடியாக தனது உறுப்பைப் பிடித்து அவள் பெண்மை வாசலில் வைத்து தள்ளினான்.... மான்சியின் கண்கள் திறந்துகொண்டது... சத்யனை காமம் வழியும் கண்களோடுப் பார்த்தாள்... “ ரொம்ப இறுக்கமா இருக்கு... மறுபடியும் எடுத்து விடு சத்யா” என்று கிசுகிசுத்தாள்...
இறுக்கமாக நுழைந்த உறுப்பை மீண்டும் வெளியே எடுத்து சரக்கென்று உள்ளே நுழைத்தான்... இரண்டுமூன்று முறை அதேபோல் செய்ததும் ஈசியாக போய் வந்தது... மான்சியின் இடுப்பைப் பற்றி தன்னருகே இழுத்து வைத்துக்கொண்டு வேகவேகமாக இயங்கினான்.......
அவனின் ஒவ்வொரு குத்துக்கும் துடித்துப்போனாள் மான்சி.... “ சத்யா கொஞ்சம் மெதுவா.... ம்ஹூம் முடியலைடா மெதுவா பண்ணு” ரகசியமாய் கிறக்கமாய் வந்தன மான்சியின் வார்த்தைகள்...
சத்யனின் வேகம் மட்டுப்படவேயில்லை “ ம்ஹூம் என்னாலயும் முடியலை மான்சி... எத்தனை நாளா தூக்கம் வராம தவிச்சு துடிச்சிருக்கேன்... இன்னும் கொஞ்சநேரம் தான் ” என்றபடி சத்யன் மூச்சை அடக்கி அவள் பெண்மையில் முக்குளித்தான்...
மான்சிக்கு சத்யனின் நிலைமை புரிந்தது... நேற்றுகூட தன்னை அடக்கிக்கொண்டு இவளுக்கு உச்சத்தைக் கொடுத்து சொர்க்கத்தை காட்டியவனாச்சே.... மான்சி அவனுக்கு இயங்க வசதியாக தன் கால்களை விரித்துவைத்தாள்... அவன் இடுப்பு இறங்கவரும் வேளையில் இவள் இடுப்பை உயர்த்தி பதிலுக்கு மோதினாள்.... அவனின் ஆண்மை தாக்குதல் ஒவ்வொன்றும் ஆழமாக விழுந்தது....
மான்சிக்கு அவனது கொதிக்கும் உடல் இதமாக இருக்க அணைத்துக்கொண்டு “ என்ன சத்யா உள்ள வரமாட்டேன்னு சொன்ன.. இப்ப வந்துட்ட?” என்று கிறக்கமாக கேட்க...
நீருக்கடியில் மனைவியுடன் நின்று ஒவ்வொரு விநாடியையும் அனுபவித்த சத்யன் “ இப்பவும் நான் ஒன்னும் பண்ணமாட்டேன் சேர்ந்து குளிக்கத்தான் வந்தேன்” என்றவன் “ எதுவும் பேசாத... கண்ணை மூடி அனுபவி மான்சி” என்றான்..
சிறிதுநேரம் நின்றுவிட்டு அவளை விலக்கியவன் சோப்பை எடுத்து கைகளில் குழைத்து “ நான் போட்டு விடுறேன்” என்று அவள் கழுத்தடியில் இருந்து ஆரம்பித்தான்... மான்சி தடுக்கவில்லை... சத்யன் கூறியதுபோல் கண்மூடி அனுபவித்தாள்.... அவன் சோப்பை தேய்க்க வசதியாக கழுத்தை பின்னோக்கி வளைத்து நெஞ்சை உயர்த்தினாள்
மெல்லிய கருப்பு நிற ஆடையில் நீர்ப்பட்டு அவளது வெள்ளை கலசங்கள் பளீரென்று மின்ன.... காம்புகள் ஆடையை மீறித் துறுத்திக்கொண்டு இருந்தது.... சத்யன் நிதானமாக கழுத்துக்கு கீழே சோப்பைப் போட்டு குழைத்து குழைத்து தேய்க்க அது வழுக்கி வழுக்கி கீழே இறக்கியது அவன் கைகளை... ஷிம்மிக்கு மேலே சோப்பை போட்டு உருட்டி தேய்த்தவன்..அவள் காதருகில் “ஷிம்மியை கழட்டிடவா மானு?” என்றான் ரகசியமாக...
அவனின் கைகள் செய்த லீலையில் மயங்கி கழுத்து பக்கவாட்டில் சரிய “ வேனாம் சத்யா நீதான் இப்போ எதுவும் வேண்டாம்னு சொன்ன??” மான்சியின் குரல் கிணற்றுக்குள் இருந்து வந்தது....
அவள் உதடுகளில் உருளவா வேண்டாமா என்பதுபோல் தேங்கி நின்ற ஒருத் துளி நீரை தன் நாக்கால் வழித்து குடித்தவன் “ இப்பவும் நான் எதுவும் பண்ணப் போறதில்லை மான்சி, இது ஒரு காதல் விளையாட்டு தான்,, உன்னைவிட்டு பிரிஞ்சு இருக்கும் நாட்கள்ல என்னை நடமாட வைக்கும் நினைவுகளுக்காக தான் இதெல்லாம்” சத்யனின் குரலில் தாபமும் ஏக்கமும்....
மான்சி அவன் கையைப் பிடித்து ஷிம்மியின் விளிம்பில் வைக்க சத்யன் அதை மெல்ல சுருட்டி உயர்த்தினான்.... தனங்களைத் தாண்டி வரமாட்டேன் என்று இறுக்கிக்கொண்டு கொண்ட ஆடையை ஆவேசமாக கழட்டி வீசினான்... அவன் கழட்டிய வேகத்தில் குலுங்கி நின்றன அந்த வென் பந்துகள்...
சத்யன் வாயில் சுரந்த நீரை விழுங்கியபடி ஆவலாகப் பார்த்தான்.... சோப்பை எடுத்து தடவினான் ஆரம்பத்தில் தேய்த்தால் வழுக்கியபடி கீழே கொண்டு வந்து விட்டது... சத்யன் ஏமாறாமல் இரண்டு கையாலும் பற்றிக்கொண்டான்... அவன் சோப்பால் குழைத்து தேய்க்க தேய்க்க அவை வெளுக்காமல் கன்றி சிவந்தன...
மான்சி உதடுகளை கடித்துக்கொண்டு சுவற்றில் சாய்ந்து கொண்டாள்.... சோப்பு போட்டது போதும் என்று நீர்விட்டு கழுவினான்... காம்புகள் இரண்டும் அரையங்குலம் விறைப்பாக நீட்டியிருந்தது... மான்சியின் கண்களைப் பார்த்தபடி உதடுகளால் ஒரு காம்பை கவ்வி உறிஞ்சினான்...
“ ஓவ்............வ்வ்.... சத்யா” என்ற கூச்சலுடன் அவன் தலையைப் பிடித்து தன் தனங்களில் அழுத்தினாள்.... அவள் அழுத்திய வேகத்தில் பாதி மார்புகளை விழுங்கிவிட்டான் சத்யன்... விழுங்கியதை துப்பாமல் வாய்க்குள் வைத்து குதப்பியபடி அவளை இன்ப சித்ரவதை செய்தான்....
இரண்டு கலசங்களயுபம் விழுங்க முயன்று முடியாமல் குதப்பியபடி சத்யன் சுவைக்க சுவைக்க மான்சி மெல்லிய குரலில் அலற ஆரம்பித்தாள்... சத்யனின் கைவிரல் உள்ளாடைக்கு மேலாக அவளின் மன்மத பிளவை வருடியது... மொட்டை கண்டுபிடித்து அவனது பெருவிரலால் அழுத்தியபடியே நடுவிரல் உள்ளாடையின் துணியோடு பிளவை அழுத்தி தேய்த்தான்... மான்சியின் உடல் வில்லாய் வளைந்தது... மார்புகளை எக்கி சத்யனின் முகத்தில் மோதினாள்... சத்யன் செந்நிற வட்டத்தோடு காம்பை இழுத்து சுவைத்தபடி... அவள் மன்மத வெடிப்பில் விளையாடினான்...
மான்சியின் உடல் துடிக்க ஆரம்பித்தது... சுவற்றில் சாய்ந்திருந்தவள் இப்போது அவன் தோளில் “ சத்யா என்னமோ பண்ணுதுடா... என் காதெல்லாம் அடைக்குது சத்யா... கொல்லாதடா ” என்று முனங்கினாள் மான்சி... உச்சம் காணப்போகும் உணர்ச்சி மிக்க வார்த்தைகள்...
சத்யன் தனது விரல்களை எடுத்து ஜட்டியின் விளிம்புக்குள் சரக்கென்று நுழைத்து முன்பு ஆடையோட செய்ததை இப்போது நேரிடியாக அவள் பெண்மையில் விரல்களால் விளையாட.. அவள் பெண்மை கசிந்தது... சத்யன் தனது விரல்கள் நனைய நனைய விரல்களின் வேகத்தை அதிகப்படுத்தினான்... இப்போது பொங்கியது அவள் பெண்மை... அவன் முதுகில் கவிந்தவள் “ ஆவ்வ்வ்வ் “ ஆத்திரமாய் ஆக்ரோஷமாய் கத்தியபடி அவனின் தோளின் திரண்ட சதையை பல் பட வெறியுடன் கடித்தாள்...
வித்தியாசமானதொரு உச்சம் மான்சியை புரட்டிப் போட்டிருந்தது.... அவளுக்கு மூச்சு தாருமாறாக வாங்கியது.... சரிந்து விழுந்துவிடுவாள் என்ற நிலையில் சத்யன் இதமாகத் தாங்கிப்பிடித்தான்... தன் நெஞ்சோடு அணைத்தான் காதுமடலை இதமாக சப்பியபடி “ நல்லாருந்துச்சா மானு?” என்றான்....
மான்சி நிமிர்ந்து அவனைப் பார்த்தாள் ... கண்களில் நீர் குளமாக தேங்கியிருந்தது... “ ஏன்டா இப்படி... ஒரு நிமிஷம் உயிர் போய் உயிர் வந்த மாதிரி இருந்தது ” என்றவள் அவன் முகத்தை இழுத்து உதட்டை கவ்விக்கொண்டாள்... குறுகிய நேரத்தில் தனக்கு சொர்கத்தை காட்டிய கணவனுக்கு ஒரு நீண்ட முத்தத்தை பரிசாகக் கொடுத்தது அந்த பெண்மை...
அவள் சத்யனின் உதடுகளை விடுவித்தப் பிறகு அவளை நிதானமாக குளிக்க வைத்து உடலைத் துடைத்து உடலில் டவலை சுற்றி “ ம் போ நான் குளிச்சிட்டு வர்றேன்” என்று சத்யன் கூற...
மான்சி நின்று திரும்பி அவன் இடுப்பில் கட்டியிருந்த டவலை மீறி விறைத்து நீட்டியிருந்த ஆண்மையைப் பார்த்து வாயைப்பொத்தி களுக்கென்று சிரித்து “ என்ன நான் ஏதாவது ஹெல்ப் பண்ணட்டுமா” என்று கேட்க....
சத்யன் அவளை கும்பிட்டு “ ஒன்னும் வேனாம் தாயே... அது தானா அடங்கும் நீ போய் டிரஸை மாத்து” என்றான்...
இடுப்பில் கைவைத்து அவனை முறைத்த மான்சி “ என்ன கையாலயா?... மவனே என்கிட்ட வர்ற வரைக்கும் எதையாவது வேஸ்ட் பண்ண அவ்வளவு தான்” என்று கோபமாய் மிரட்ட...
“ ச்சீ அதெல்லாம் எனக்கே பிடிக்காது... நான் கொஞ்சம் உணர்ச்சியை கட்டுக்குள்ள கொண்டு வந்தா சரியாப்போய்டும்னு தான் சொன்னேன்” என்று கதவை அடைத்தான் ...
“ டேய் திருடு... போங்கு... பொய்க்காரா.... நான் மட்டும் கதவை திறந்து வச்சுகிட்டு குளிக்கனும் நீ கதவை மூடிகிட்டு குளிப்பியா?” என்று கதவுக்கு வெளியே மான்சி கத்துவதை ரசித்தபடி குளித்தான் சத்யன்...
அதன்பின் சிறு சிறு தீண்டல்களுடன் இருவரும் உடைமாற்றிக்கொண்டு வெளியே வந்தபோது முத்துவும் பவித்ராவும் மதுவை அழைத்துக்கொண்டு வந்தனர்... இளையவர்கள் சிரிப்பும் கும்மாளமுமாக சிறிதுநேரம் பேசிவிட்டு சத்யன் மதுவை தூக்கிகொண்டு தன் மனைவியுடன் பைக்கில் கிளம்பினான்...
மதுமிதா தனக்கு குட்டி சைக்கிள் வேண்டும் என்று கேட்க... சத்யன் மதுமிதாவுக்கு சைக்கிளும் மான்சி ஒரு டெடிபியர் பொம்மையும் ஐஸ்க்ரீமும் சாக்லேட்டுமாக வாங்கி கொடுத்து குழந்தையை அழைத்து வந்தனர்...
இரவு உணவுக்குப் பிறகு மான்சி புறப்படத் தயாராக... வந்த வேலை முடிந்ததால் சத்யனும் நன்னிலம் கிளம்பினான்.... மான்சியின் ரயில் டிக்கெட்டை கேன்சல் செய்துவிட்டு இருவருமே பஸ்ஸில் ஒன்றாக கும்பகோணம் வரை செல்வது என்றும் அதன்பின் மான்சி தாராசுரமும்.. சத்யன் நன்னிலமும் போவதென்று தீர்மானித்து கிளம்பினார்கள்....
கிளம்புமுன் மான்சி பவித்ராவை அணைத்து “ பவி என் மனசுல எந்த பகையும் இல்லை.. எனக்கு இப்போ யார்மேலயும் எந்த கோபமும் இல்லை... சீக்கிரமே உங்க ரெண்டு பேரோட கல்யாணத்துக்கும் ஏற்பாடு பண்றோம்” என்றவள் முத்துவைத் திரும்பி பார்த்து “ ஓய் மாம்ஸ் அதுவரைக்கும் கவுந்து படுக்கனும்.. மீறி எதாவது நடந்துச்சு அப்புறம் கல்யாணம் அடுத்த வருஷம் தான்” என்று போலியாக மிரட்டினாள்
“ ஏய் பிசாசு இதெல்லாம் ரொம்ப அநியாயம்டி” என்று முத்து போலியாக கண்ணை கசக்கினான்.... “ அய்ய ச்சீ போலீஸ்காரன் போய் அழலாமா? சரி சரி முத்தம் குடுக்க மட்டும் அலோவ் பண்றேன் சரியா? இனிமே அழக்கூடாது ம்ம்” என்று மான்சி சொல்ல...
பவித்ராவும் சத்யனும் இவர்களின் உரையாடலைக் கண்டு ரசித்து சிரித்தனர்... தன் அப்பா கண்ணை கசக்குவதைப் பார்த்து மதுகூட குலுங்கி குலுங்கி சிரித்தாள்...
முத்து அவர்களை வழியணுப்ப கோயம்பேடு பேருந்து நிலையம் வந்தான்.... விடுமுறை காலம் என்பதால் கூட்டம் முண்டியடிக்க.. ஒரு பஸ்ஸில் இடம் பிடித்து மான்சியின் லக்கேஜ்களை ஏற்றி அவளையும் ஏற்றிக்கொண்டான் சத்யன்.... நிற்க்கக் கூட இடமில்லாத பேருந்தில் சத்யன் படியில் அமர்ந்துகொண்டு மான்சியை பக்கத்தில் உட்கார வைத்து மடியில் சாய்த்துக்கொண்டான்...கதவுகள் உள்ள பேருந்து என்பதால் பயமில்லாமல் மான்சி சத்யனின் மடியில் உறங்கியபடியே வந்தாள்.... சத்யன் பொட்டுக்கூட கண்மூடாமல் மனைவியை உறங்கவைத்தான்
அதிகாலை ஜந்து மணிக்கு பேருந்து கும்பகோணம் சென்றடைய... சத்யன் மான்சியின் லக்கேஜ்களை இறக்கிவிட்டு மனைவியையும் கைப்பிடித்து இறக்கினான்... இருவரும் ரோட்டோர டீக்கடையில் காபி வாங்கி குடித்தனர்... இன்னும் சற்றுநேரத்தில் ஆளுக்கொரு திசையில் செல்லப் போகிறோமே என்ற வருத்தம் இருவர் நெஞ்சிலும்...
மூன்று நன்னிலம் செல்லும் பேருந்துகளை விட்டுவிட்டு மான்சியை அனுப்பிவிட்டு செல்ல தாராசுரம் பேருந்திற்காக காத்திருந்தனர்... மான்சி செல்லும் பேருந்து வந்ததும்... சத்யன் லக்கேஜ்களை ஏற்றிவிட்டு சீட் பிடித்து மான்சியை அமர வைத்துவிட்டு எதுவுமே சொல்லத் தோன்றாமல் அவளிடம் பார்வையால் விடைபெற்று இறங்கினான்.... பேருந்து புறப்பட்டது மான்சி கண்ணாடியை ஏற்றிவிட்டு தலையை வெளியே நீட்டி சத்யனை நோக்கி கையசைக்க...
சத்யனும் பதிலுக்கு கையசைத்தான்... ஆனால் கவனித்துவிட்டான் அவள் கண்ணீரை... சத்யனின் மனம் நொருங்கிப் போனது ... வேகமாக ஓடும் பேருந்தின் பின்னால் ஓடினான் ஒரு வளைவில் எட்டிப் பிடித்தான் பேருந்தை.... திட்டுவதற்காக வாயைத் திறந்த நடத்துனரைப் பார்த்து பளிச்சென்று புன்னகைக்க... அவர் போ போ என்றார் சிரிப்புடன்....
ஜன்னல் வழியாக கண்ணீருடன் வேடிக்கைப் பார்த்து வந்த மான்சி தன்னருகில் யாரோ அமர்வதை கண்டு சட்டென்று திரும்பியவள் சத்யனை கண்டதும் அது பேருந்து என்பதையும் மறந்து சத்யா என்று கூவிவிட்டாள்...
சத்யன் விரலால் அவள் வாய்ப் பொத்தி தன்னோடு அணைத்துக்கொண்டு “ தாராசுரத்தில் உன் வீடுவரை வத்து விட்டுட்டு வர்றேன் மானு... வேற எதுவும் சொல்லாதே” என்றான்....
அவளும்தான் என்ன சொல்லப்போகிறாள்... மெல்ல அவன் அணைப்பிலேயே மீண்டும் தன்து அதிகாலை உறக்கத்தை தொடர்ந்தாள்... நடத்துனர் வந்து இருவருக்கும் டிக்கெட் எடுத்ததும் சத்யனும் அவள்மீது சரிந்து உறங்கினான்...
பஸ் தாராசுரம் வந்ததும் தான் இருவரும் தூக்கம் களைந்தார்கள்... ஒரு ஆட்டோவைப் பிடித்து இருவரும் கிளம்பினார்கள்... மான்சியின் வீட்டு வாசலருகே ஆட்டோ நிற்க்க மான்சி மட்டும் இறங்கினாள்... அதன்பின்சத்யன் இறங்கி அவள் பைகளை எடுத்து வைத்துவிட்டு மீண்டும் ஆட்டோவில் ஏறப்போனான்... சத்யனை பரிதாபமாக நோக்கியது அவள் விழிகள்...
ஆனால் அவனோ தனது பாட்டியின் வீட்டு கம்பீரத்தை கண்விரியப் பார்த்தான்... பிரமாண்டமான பழைய கோட்டை வீடு... பிரமிப்பு கலந்த சந்தோஷத்துடன் அந்த வீட்டையேப் பார்த்தன் சட்டென்று தன் நிலையுணர்ந்து மீண்டும் ஆட்டோவில் ஏறிக்கொண்டு “ பஸ்ஸ்டான்ட் போங்க” என்றுகூறி விட்டு மனைவியைப் பார்த்தான்... அவள் சரி போய் வா. என்பது போல் தலையசைக்க ஆட்டோவை ஸ்டார்ட் செய்தார் டிரைவர்...
அப்போது சத்யனின் பார்வை தற்செயலாக அந்த வீட்டு வாயிலை நோக்க... அங்கே......... ஆட்டோ கிளம்பியது ... சத்யன் அவசரமாக “ டிரைவர் நிறுத்துங்க நிறுத்துங்க” என்று கத்த.. ஆட்டோ நின்றது... சத்யன் அவசரமாக இறங்கி ஓடி வந்தான்....சத்யன் கத்தியதும் மான்சியும் என்னவோ ஏதோ என்று நின்றுவிட்டாள்...
அவளை நெருங்கிய சத்யன் தோள்களைப் பற்றிக்கொண்டு “ மான்சி எங்கம்மா மான்சி... இங்க பார்த்தேன்... உங்க வீட்டு வாசல்ல... இல்ல இல்ல வராண்டாவில “ என்று சந்தோஷத்தில் உளறிக்கொட்டினான்
“ அத்தையா? இங்கயா?” என்று திகைத்த மான்சி கேட்டைத் திறந்து உள்ளே நுழைய அங்கே வாசலில் யாருமில்லை... மான்சி பரிதாபமாக சத்யனைப் பார்க்க.... “ இல்ல மான்சி நான் பார்த்தேன்... எங்கம்மாதான்... தலையை காய வச்சுகிட்டே வெளியே வந்தாங்க” என்று சத்யன் உறுதியாக கூற....
அப்போது வீட்டின் பக்கவாட்டு தோட்டத்தில் இருந்து “ இல்ல மச்சான் கோழியை தீய்ச்ச உடனே மஞ்சளை தண்ணீல கரைச்சி தடவிட்டா அந்த தீய்ஞ்ச வாசனை வராது... கோழிக் குழம்பும் அருமையா இருக்கும்” என்று செல்வத்தின் குரல் கேட்டது
சத்யன் வியப்பில் வாய்ப் பிளந்து “ நான்தான் சொன்னேன்ல.... இது எங்கப்பா குரல்டி” என்றான் உற்சாகமாய்.... மான்சி பேய் அறைந்தவள் போல் ஆமாம் என்று இயந்திரமாய் தலையசைக்க
அதற்குள் ஆட்டோக்காரர் அவசரப்படுத்த சத்யன் தனது பாக்கெட்டில் இருந்து பணத்தை எடுத்து கொடுத்துவிட்டு... மான்சியின் பெட்டியில் ஒன்றை எடுத்துக்கொள்ள ... அதற்குள் திகைப்பு நீங்கியிருந்த மான்சி உதட்டில் விரல் வைத்து அவனை எச்சரித்தாள்
இருவரும் மெதுவாக தோட்டத்திற்குள் புகுந்தனர்... அங்கே கிணற்றடியில் வேட்டியை மடித்துக் கட்டிக்கொண்டு செல்வமும் கமலாவும் ஆளுக்கொரு கோழியை வைத்துக்கொண்டி மயிர்களை பிய்த்துக்கொண்டிருந்தனர்.... அவர்கள் எதிரே இருந்த நெருப்பில் வேலையாள் ஒருவன் உயிரற்ற கோழிகளை நெருப்பில் வாட்டிக்கொண்டிருந்தான்...
“ கோழி கழுத்துல இருக்குற மயிரு தான் பிய்க்கவே வராது மச்சான்” என்று செல்வம் சொல்ல .... “ அதான் மச்சான் நான் முழுசா தோளை உரிச்சிடலாம்னு சொன்னேன்” என்றார் கமலா...
சத்யனும் மான்சியும் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக்கொண்டனர்.... மான்சி திரும்பி “ ஓய் கமலா.... இங்க என்னலே நடக்குது? ” என்று உரத்த குரலில் கூவினாள்...
இருவரும் குரல் வந்த திசையை நோக்கினர்.... கமலாவின் கையிலிருந்த கோழி நழுவியது... “பாப்பா...” என்றவர் பக்கத்தில் இருந்த சத்யனைப் பார்த்து “ மாப்ள” என்றபடி அவசரமாக எழுந்து மடித்திருந்து வேட்டியை அவிழ்த்துவிட்டு வேகமாக அவர்களை நெருங்கினார்...
வந்தவர் மகளை விடுத்து மருமகனின் கையைப் பற்றிக்கொண்டு “ நீங்களும் வந்துட்டீகளா மாப்ள?” என்று கண்கலங்க... சத்யனும் உண்ர்ச்சிவசப்பட்டு தன் தாய்மாமனை அணைத்துக்கொண்டான் ...
கையை கழுவிட்டு எழுந்து வந்த செல்வம் நேராக மருமகளிடம் வந்து “ என்னா மருமகளே...நான் என் பொண்டாட்டியோட வந்துட்டேன்... நடந்ததுக்கு என் மச்சான்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டுட்டேன்... உன்கிட்ட விட்ட சவால்ல தோத்துட்டேன்... ஆனா வருத்தமா இல்லமா... ரொம்ப ரொம்ப சந்தோஷமாயிருக்கு மருமகளே... எதையோ பெரிசா ஜெயிச்ச மாதிரி இருக்கு” என்று சிரிப்பும் சந்தோஷமுமாக தனது மருமகளிடம் கூறியதும்
மான்சி சந்தோஷத்தில் நொருங்கிப் போனாள்... “ இல்ல மாமா இங்க யாருமே தோக்கலை... நாம எல்லாருமே ஜெயிச்சிட்டோம்... நீங்க உங்க மகன்மேலயும் மனைவிமேலயும் வச்ச பாசத்துல ஜெயிச்சிட்டீங்க.... அத்தை தன்னோட இருபது வருஷ வைராக்கியத்துல ஜெயிச்சிட்டாங்க... உங்க மகன் தன் அப்பாவையும் விட்டுக்கொடுக்காம... மனைவியையும் விட்டுக்கொடுக்காம நடுநிலையா இருந்து ஜெயிச்சிட்டான்.. இந்த ரெண்டு குடும்பமும் ஒன்னா சேரனும்னு நெனைச்சதுல நான் ஜெயிச்சிட்டேன்... ஆகமொத்தம் நாம யாருமே தோர்க்கலை மாமா ” என்று மான்சி கூற...
செல்வம் அந்த சிறு பெண்ணின் மனப்பக்குவத்தை எண்ணி வியந்து போனார்..
தோட்டத்தில் பேச்சுக்குரல் கேட்டு வந்த ஆதியும் வீரம்மாளும் மான்சி சத்யனைப் பார்த்து சந்தோஷத்துடன் ஓடி வந்தனர்... ஆதி “ என் கண்ணே” என்று மருமகளை கட்டிக்கொள்ள.... வீரம்மாள் வெட்கமாக முந்தானை இழுத்து தோள்களை மூடிக்கொண்டு சத்யனின் முகத்தைக்கூட பார்க்காமல் “ வாங்க மாப்ள ” என்றாள்....
அதன்பின் மீண்டும் ஒரே சிரிப்பும் கும்மாளமுமாக ஒரு திருவிழா அந்த வீட்டில் ஆரம்பம்மானது.... சத்யன் மான்சி இருவரும் முன்வாசலுக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டு ஆரத்தி சுற்றி வரவேற்க்கப்பட்டனர்....
சத்யனுக்கு சந்தோஷம் தாங்கவில்லை... அவன் தனது மாமனார் வீட்டுக்கு வந்ததை விட தனது அப்பாவும் அம்மாவும் வந்தததை எண்ணி எண்ணி சந்தோஷப்பட்டான்... தனது அப்பா மச்சான் மச்சான் என்று கமலக்கண்ணன் பின்னாலேயே ஓடுவதை ஆச்சர்யமாகப் பார்த்தான்.... அம்மாவின் முகத்தில் அழகும் பொலிவும் கூடியிருப்பதை எண்ணி மகிழ்ந்தான்...
மான்சிக்கும் அதேநிலைதான்... ஆனால் இதைப்பற்றி தகவல் சொல்லாத கீதாவை மனதுக்குள் செல்லமாக திட்டிக்கொண்டாள்.... தனது வீட்டில் இவ்வளவு நாட்களாக இருந்த சூன்யமான நிலைமாறி சந்தோஷமும் குதூகலமும் கொண்டாடுவதை வியப்புடன்ப் பார்த்தாள்....
செல்வம் மருமகளே மருமகளே என்று வார்த்தைக்கு வார்த்தை அழைக்க மான்சி பணிவுடன் அவருக்கு பதில் சொல்வதை கமலாவும் வீரம்மாளும் வியப்புடன் பார்த்தனர்.... பயபுள்ள இப்புடி மாறி போச்சே? எப்படியிருந்த மான்சி இப்படியாயிட்டாளே? ...ஆனால் இவள்தான் அழகு... குறும்பு ஒருபுறம்.. குடும்பப்பாங்கு மறுபுறம்... இவள்தான் அழகு...
செல்வமும் ஆதியும் மகனையும் மருமகளையும் அருகருகே நிறுத்தி பூரிப்புடன் பார்த்தனர்... சத்யனுக்காகவே படைக்கப்பட்டவள் மான்சி என்பதை புரிந்துகொண்டார் செல்வம்....
பாவம் இளசுகளை இனிமேலும் காக்க வைக்க வேண்டாம் என்று அன்று இரவு இங்கேயே இருவருக்கும் சாந்திமுகூர்த்தம் செய்வது என்றும் நாளை எல்லோருமாக நன்னிலம் கிளம்புவது என்று பெரியவர்கள் பேசி முடிவு செய்தனர்....
அன்று இரவு குளித்து முடித்த சத்யன் புத்தம்புதிய பட்டுவேட்டி சட்டையில் மான்சியின் அறையில் மலர்தூவிய மஞ்சத்தில்... விதவிதமான மணம் வந்து நாசியை நிறைக்க... மான்சியின் வருகைக்காக காத்திருக்க... தங்கப்பதுமையென மான்சி வெள்ளிச் செம்பில் பால் ஏந்தி உள்ளே வந்தாள்....
பல இரவுகளை பலதரப்பட்ட சுகத்தோடு சுகித்திருந்தாலும் இந்த இரவு இருவருக்கும் ஒரு இன்பமயமான மயக்கத்தை கொடுத்திருந்தது.... உள்ளே வந்த மான்சி சத்யனைப் பார்த்து மயக்கும் புன்னகையொன்றை சிந்திவிட்டு கட்டிலில் அமர்ந்தாள்...
சத்யன் உடனே எழுந்து நின்று “ ஓய் பர்ஸ்ட்நைட் ரூமுக்குள்ள வந்ததும் உடனே மாப்பிள்ளை கால்ல விழனும்னு யாருமே சொல்லியனுப்பலையா? விழுடி கால்ல” என்று நக்கலாக சத்யன் கூற...
மான்சியும் உடனே எழுந்து நின்று “ அதெல்லாம் விழ முடியாது... எனக்கு இடுப்பு வலிக்குது.... நீ வேணும்னா என் கால்ல விழு நான் ஆசிர்வாதம் பண்றேன்” என்றாள் பதிலுக்கு...
சத்யன் இடுப்பில் கை வைத்துக்கொண்டு சிரிப்பை அடக்கியபடி “ கொழுப்புடி உனக்கு... மொதல்ல அதை அடக்கனும்” என்றபடி அவள் மீது வேங்கையாய் பாய்ந்தான்....
இருவரும் சேர்ந்து கட்டிலில் விழ “ டேய் முரடா... மொதல்ல பாலைக் குடிக்கனும்டா” என்று மான்சி தன் மார்பில் முட்டிமோதிய அவன் தலையைப் பற்றிக்கொண்டு கூற...
“ அதான் செய்யப்போறேன்” என்ற சத்யன் முந்தானைக்குள் தலையைவிட்டு ரவிக்கையோடு அவளின் தனங்களை மாறறி மாற்றி கடிக்க.... “ ஏய் டிரஸை அவுத்துட்டு கடிடா” என்றாள் கிறக்கமாக
அவள் அனுமதியோடு ஆடைகளை பரபரவென்று உரித்தெடுத்தான்.... இப்போது மான்சிக்கு ஆடை சத்யனின் பார்வைதான்... மன்மதனின் சின்னமாக வில்லாய் வளைந்து படுக்கையில் கிடந்தாள் அவன் மனைவி.... அவனைப்பார்த்து கண்சிமிட்டி ‘ வா வா” என்றழைக்க.... சத்யன் தனது ஆடைகளை அவசரமாக துறந்தான்...
அவனிடம் பலநாள் கட்டுப்படுத்தி வைத்த பரபரப்பு.... எடுத்தவுடனேயே கவிழ்ந்தான் அவனுக்குச் சொந்தமான அந்த கையளவு முக்கோண பெட்டகத்தில்.... கவ்வி கடித்து சாப்பிட்டான் அந்த வெடித்த பழத்தை... நீராய் சுரந்த அந்த சுவைமிக்க சுனையில் வாயை வைத்தவன்.... சுனைநீரின் சுவையில் தன்னை மறந்து அங்கேயே கிடந்தான் சத்யன் ... முகத்தை அவள் தொடையிடுக்கில் புதைத்தவன் மீண்டும் எடுக்கும்போது மான்சி கிறங்கிப்போய் வாயில் உமிழ் நீர் வழிவதுகூட தெரியாமல் கிடந்தாள்...
எழுந்த சத்யன் அதிரடியாக தனது உறுப்பைப் பிடித்து அவள் பெண்மை வாசலில் வைத்து தள்ளினான்.... மான்சியின் கண்கள் திறந்துகொண்டது... சத்யனை காமம் வழியும் கண்களோடுப் பார்த்தாள்... “ ரொம்ப இறுக்கமா இருக்கு... மறுபடியும் எடுத்து விடு சத்யா” என்று கிசுகிசுத்தாள்...
இறுக்கமாக நுழைந்த உறுப்பை மீண்டும் வெளியே எடுத்து சரக்கென்று உள்ளே நுழைத்தான்... இரண்டுமூன்று முறை அதேபோல் செய்ததும் ஈசியாக போய் வந்தது... மான்சியின் இடுப்பைப் பற்றி தன்னருகே இழுத்து வைத்துக்கொண்டு வேகவேகமாக இயங்கினான்.......
அவனின் ஒவ்வொரு குத்துக்கும் துடித்துப்போனாள் மான்சி.... “ சத்யா கொஞ்சம் மெதுவா.... ம்ஹூம் முடியலைடா மெதுவா பண்ணு” ரகசியமாய் கிறக்கமாய் வந்தன மான்சியின் வார்த்தைகள்...
சத்யனின் வேகம் மட்டுப்படவேயில்லை “ ம்ஹூம் என்னாலயும் முடியலை மான்சி... எத்தனை நாளா தூக்கம் வராம தவிச்சு துடிச்சிருக்கேன்... இன்னும் கொஞ்சநேரம் தான் ” என்றபடி சத்யன் மூச்சை அடக்கி அவள் பெண்மையில் முக்குளித்தான்...
மான்சிக்கு சத்யனின் நிலைமை புரிந்தது... நேற்றுகூட தன்னை அடக்கிக்கொண்டு இவளுக்கு உச்சத்தைக் கொடுத்து சொர்க்கத்தை காட்டியவனாச்சே.... மான்சி அவனுக்கு இயங்க வசதியாக தன் கால்களை விரித்துவைத்தாள்... அவன் இடுப்பு இறங்கவரும் வேளையில் இவள் இடுப்பை உயர்த்தி பதிலுக்கு மோதினாள்.... அவனின் ஆண்மை தாக்குதல் ஒவ்வொன்றும் ஆழமாக விழுந்தது....
No comments:
Post a Comment