மனசுக்குள் மான்சி - அத்தியாயம் - 17

சத்யன் மான்சி இருக்கும் வீட்டை நோக்கி பறந்தான் என்றுகூட சொல்லலாம், அனிதாவின் தோழி வீடு என்பதால் சத்யனுக்கு அந்த வீடு தெரியும், அந்த தெருவில் நுழைந்து காரை நிறுத்திவிட்டு இறங்கும் போது சந்தடிகள் அடங்கியிருந்தது, கீழ் வீட்டில் ஒன்பது மணிக்கான சீரியல் டிவியில் ஓடிக்கொண்டிருந்தது

சத்யன் கீழ் வீட்டில் விசாரிக்கலாமா என்று நினைத்து அந்த முடிவை உடனே கைவிட்டு பக்கவாட்டில் இருந்த படிகளில் தடதடவென்று ஏறினான்,

வரண்டாவை கடந்து மொட்டை மாடியில் ஓரமாக இருந்த அறைக்கதவை தட்டும்போது ஏனோ சத்யனின் கைகள் நடுங்குவது போல இருந்தது
உள்ளே இருந்து எந்த பதிலுமில்லை, சத்யன் மறுபடியும் கதவை தட்டினான்,

வெகு நேரம் கழித்து “ யாரது” என்ற மான்சியின் குரல் கமறலாக ஒலிக்க, அப்போதுதான் சத்யனுக்கு மூச்சே வந்தது, அவசரமாக “ நான்தான் மான்சி கதவை திற” என்றான் சத்யன்

அடுத்த நொடி கதவு திறக்கப்பட , உடனே உள்ளே நுழைந்தான் சத்யன்

அவன் எதிரே இருந்த மான்சியை பார்த்து அதிர்ந்துபோனான், அழுதழுது முகம் சிவந்து வீங்கி, அதிக கண்ணீர் சிந்திய காரணத்தால் கண்ணின் ரப்பைகள் தடித்து, மூக்குநுனி கொவ்வை பழமாக சிவந்து, பலநாட்கள் பட்டினி கிடந்து சோர்ந்து போனவள் போன்ற அவளது தோற்றம் அவனுக்கு திகிலை ஏற்ப்படுத்த “ என்னாச்சும்மா” என்றான் அக்கரையுடன்

அந்த ஒரு வார்த்தைக்காகவே காத்திருந்தவள் போல “ சத்யா” என்ற ஒரு சிறு கூவலுடன் ஓடிவந்து அவன் நெஞ்சில் விழுந்து கேவினாள்.

வாஞ்சையுடன் அவள் தலையை கோதியவன் “ என்னாச்சுடா கண்மணி,, ஏன் செல்லை ஆப் பண்ணி வச்சிருந்த, மும்பைல இருந்து வந்ததும் உன்னை பத்தி ஒரு தகவலும் இல்லாம ரொம்ப பயந்து போய்ட்டேன்,, என்னதான் ஆச்சு மான்சி ” என்று கேட்டு தனது மனதை அவன் விரல்களின் வருடலில் காண்பித்தான்
அவன் நெஞ்சில் முகம் வைத்து அழுதவள் “ என்னோட மாமா பையன் சிவசு இங்கே என்னை தேடிக்கிட்டு வந்துட்டான்,, அது மட்டுமில்ல என்னை கண்டுபிடிச்சுட்டான்” என்றாள் கண்ணீர் குரலில்

சத்யனின் உடலில் சட்டென்று ஒரு விறைப்பு ஏற்ப்பட்டதை மான்சியால் உணரமுடிந்தது, அவளை அணைத்திருந்தவன் தன்னோட இறுக்கினான், “ அவனை எப்போ எங்கே பார்த்த?” என்றான்

முரட்டுத்தனமாக பற்றியிருந்த சத்யனின் படியிலிருந்து மெல்ல மெல்ல தன்னை விடுவித்துக் கொண்ட மான்சி சத்யன் கைபிடித்து கட்டிலில் உட்கார வைத்துவிட்டு அவளும் அவன் பக்கத்தில் அமர்ந்தாள்,

“ விபரமா சொல்றேன் கேளுங்க, நேத்து நான் மில்லில் இருந்து வெளிய வந்தப்ப, அங்கே இருக்குற பொட்டிக்கடையில் நின்னு சிகரெட் பிடிச்சிகிட்டு இருந்தான், அவனை பார்த்ததும் பயந்துபோய் மறைஞ்சு மறைஞ்சு வந்தேன் ஆனா அவனுக்கு நான் வேலை செய்யும் மில், இந்த வீடு, என்னோட மொபைல் நம்பர், என்று எல்லாமே தெரிஞ்சுருக்கு எப்படின்னு தெரியலை, ஊர்ல யாரையாவது விசாரிச்சானான்னு தெரியலை,, நேத்து நைட் சாப்பிட்டு படுக்க வந்து ஜன்னலை மூடலாம்னு வந்தா வெளிய எதிர் பக்கம் இருக்குற மரத்தடியில் ரெண்டு பேரோட நின்னு இங்கயே பார்த்துக்கிட்டு நின்னுக்கிட்டு இருக்கான், நான் பயந்துபோய் ஜன்னலை மூடிட்டேன், அதோட என் மொபைல் அடிச்சுது எடுத்து யாருன்னு கேட்டேன், கதவை தொறந்த வெளிய வர்றியா,, இல்ல நான் உள்ள வரவான்னு சிவசு கேட்டான், உடனே செல்லை ஆப் பண்ணிட்டேன், நைட்டெல்லாம் தூங்கலை, காலையில எழுந்து பார்த்தப்ப அவனுங்க இல்ல , நான் இதைப் பத்தி யார்கிட்டயும் சொல்லலை, கீழ் வீட்டுல குடுத்த சாப்பாட்டை கூட சாப்பிடலை, அழுதுகிட்டே இருந்தேன் தெரியுமா?” என்று அழுகையும் விம்மலுமாக எல்லாவற்றையும் சொல்லி முடித்தாள் மான்சி

அவள் சொல்லும் வரை அவளையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்,, பிறகு கையை அவளை நோக்கி நீட்டினான் “ ஏன் மான்சி, எனக்கு கால் பண்ணி சொல்லியிருக்கலாமே,, என்றவன், பற்களை கடித்தபடி “ அவனை ஒரு வழி பண்ணாம விடமாட்டேன்” என்று கூறிவிட்டு எழுந்தான்

“ அய்யோ அதெல்லாம் வேண்டாம்” மான்சி அவன் கைகளை பற்றிக்கொண்டாள்

“ இதோ பாருங்க இது நானும் அவனும் மட்டுமே சம்மந்தப்பட்டது இல்லை, எங்க பேமிலி, என் மாமா பேமிலி, என ரெண்டு வீட்டு குடும்பமும் சம்மந்தப்பட்ட பிரச்சனை, இன்னிக்கு நீங்க இதுல தலையிட்டு பிரச்சனை பெருசான ரெண்டு குடும்பத்துக்கு தான் அசிங்கம், இல்லேன்னா நான் நேத்தே அவன் மேல போலீஸ் கம்ப்ளைண்ட் குடுத்திருப்பேன், எங்க குடும்ப உறவுகள் பாதிக்ககூடாதுன்னு தான் அமைதியா இருந்துட்டேன், இதோ பாருங்க மனிதப்பிறவி மகத்தானது, இனிமே நாம நெனைச்சாலும் மனிசனா பொறப்பமான்னு நமக்கே தெரியாது, அப்படியிருக்க இந்த ரத்த சம்மந்தமான உறவுகளிடம் விரோதத்தை வளர்த்து என்ன பிரயோஜனம், இருக்கும் வரை அன்போட நட்போட வாழ்ந்துட்டு போகவேண்டியது தான், இதுக்கு முன்னாடி வரைக்கும் எல்லாரும் ரொம்ப அன்பா இருந்தவங்க, ஆனா இப்பத்தான் எல்லாம் மாறிப்போச்சு,, ஆனா இதுவும்கூட ஒருநாளைக்கு மாறிவிடும்ங்கற நம்பிக்கை எனக்கிருக்கு, அதனால் நீங்க எதுவுமே பண்ணவேண்டாம், என்னை யார்கூடயாவது எங்க ஊருக்கு அனுப்பி வச்சிடுங்க, அது போதும், அங்க போய்ட்டா சமாளிச்சுக்கலாம் ” என்றாள் மான்சி

அவள் கூறிய வார்த்தைகள் எல்லாமே இவனுக்காக கூறியது போல் நெஞ்சை சுட்டது, அவள் பேச்சில் இருந்த நியாயம் , அவளிடம் எதுவும் கூறாமல் தலையை குனிந்து உட்கார வைத்தது

அப்போதுதான் மான்சிக்கு அவனுக்கு உறுத்தும் அளவிற்கு பேசிவிட்டோம் என்று புரிந்தது, அவசரமாய் அவனை நெருங்கி “ அய்யோ நான் என்னோட கருத்தை சொன்னேன், அது உங்களை புண்படுத்தியிருந்தா மன்னிச்சுடுங்க” என்றாள் வருத்தமாக..
“ இல்ல மான்சி நீ சொன்னதுல தவறேதும் இல்லை, ஆனா நானும் ஒன்னும் கல்நெஞ்சம் படைச்சவன் இல்லை,, எங்க அப்பாவுக்கு அட்டாக வந்தப்ப நான் போகலையே தவிர என் ரூம்ல உட்கார்ந்து எவ்வளவு அழுதேன் தெரியுமா? எனக்கும் குடும்பத்தோடு சந்தோஷமா இருக்கனும்னு எவ்வளவு ஆசைகள் இருக்கு தெரியுமா? நீயே சொல்லு அவர் எங்கம்மாவுக்கு செய்தது பெரிய துரோகம் தானே? அவங்க ரெண்டு பேரும் எவ்வளவு ஒத்துமையா இருந்தாங்க தெரியுமா, என்னோட அந்த வயசுலயே அவங்களோட லவ் எனக்கு ரொம்ப புடிக்கும், அம்மா அப்பாவை கொஞ்சுரதை கிட்ட இருந்து பார்த்து ரசிப்பேன், அபியாவது பரவாயில்லை அம்மா படுத்த படுக்கையா இருக்கும்போதுதான் உருவாகி இருப்பாள்,, ஆனா எப்படி எங்கம்மா உயிரோட அதுவும் நோயோட அறிகுறி எதுவும் இல்லாம ரெண்டு பேரும் சந்தோஷமா இருக்கும்போதே அவர் அனிதாவை உருவாக்கியிருக்கார் மான்சி இதுதான் என்னால தாங்கமுடியலை,, எனக்கு எதுவுமே புரியாதுன்னு அவரு நெனைச்சுட்டாரு, ஆனா வளரவளர எனக்கு அவரோட துரோகத்தின் அளவு புரிஞ்சது மான்சி,, நான் சொல்றது உனக்கு புரியுதா மான்சி?” என்று அவளைப்பார்த்து கேட்க...

அவளுக்கு அவனை வாரியணைத்துக் கொண்டு அவன் சோகத்தை துடைக்கவேண்டும் போல இருந்தது,, இவன் சொல்வது இவன் தரப்பில் நியாயமாக இருந்தாலும்,, அனிதா விஷயத்தில் இவனின் கூற்று முற்றிலும் தவறானது,, ஆனால் அது எப்போது இவனுக்கு புரியுமோ தெரியலையே, என்று வருந்தினாள்


அவள் அமைதியை தவறாக கனித்த சத்யன் “ சரி என் பிரச்சனையை விடு உன் பிரச்சனைக்கு வரலாம், இப்போ என்ன செய்யலாம் சொல்லு” என்றான்

“ வேறென்ன செய்றது,, நான் ஊருக்கு போறேன், யாரையாவது என்கூட துணையா அனுப்புங்க அதுபோதும்” என்றாள்

“ அப்போ நான்?” என்று கேட்டுவிட்டு அவளை கூர்ந்து பார்த்தான்,,

அவன் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்த மான்சி “ ஏன் உங்களுக்கு என்ன,, எனக்கு புரியலை” என்று சத்யனை கேள்வியாக பார்க்க

“ இல்ல உன்னை ஊருக்கு அனுப்பிட்டு நான் என்ன பண்றது,, அதையும் சொல்லிட்டு போயிடு” என்று சத்யன் விரக்தியாக கேட்டான்..

அவன் வார்த்தைகளும் பார்வையும் இதயத்தை ஊடுருவ “ என்ன சத்யா இது” என்று அவனை இறுக்கி அணைத்துக்கொண்டாள்

அவனை இனிமேல் பிரியவே கூடாது என்ற எண்ணத்தில் இவள் தன் பலம் முழுவதையும் கைகளுக்கு கொண்டுவந்து அவளை வளைத்து இறுக்கினாள்
அவன் வார்த்தைகள் மான்சியை உருக்கிவிட்டது, அவன் முகத்தை கைகளில் ஏந்தி சரமாரியாக முத்தத்தை வாரி இரைத்தாள்,, அவள் வேகத்தில் சத்யன் திணறிப்போனான்

சிறிதுநேரத்தில் தனது கட்டுப்பாட்டை இழந்த சத்யன் அவளை அப்படியே கட்டில் தள்ளி மேலே படர்ந்து முத்தத்தை வரைமுறையற்று வாரி வழங்கினான்,, அவளுடைய இதழ்த்தேனை உறிஞ்சினான்,, அவன் கைகள் அவள் உடலில் தாறுமாறாக தடவி பார்க்க,, கால்கள் அவள் இடுப்பு வரை உயர்ந்து சுற்றி வளைத்தது

மான்சி ஒரு அங்குலம் கூட அசையமுடியாமல் அப்படியே கிடந்தாள்,, அவன் உறிஞ்சிய வேகத்தில் அவள் உதடுகள் மரத்துப்போனது,, அவன் சட்டை காலரை பற்றிக்கொண்டு மூச்சுக்கு திணறும் நிலை ஏற்ப்பட்டது,

அவ்வளவு வேகத்தில் வேட்கையில் இருந்தவன், சட்டென்று சுதாரித்துக்கொண்டு அவளை விட்டுவிட்டு எழுந்து அமர்ந்தான்,, பிறகு அவளையும் கைகொடுத்து எழுப்பி கலைந்திருந்த கூந்தலை சரி செய்தான்

“ ம் உன் டிரஸ் எல்லாத்தையும் எடுத்துகிட்டு கிளம்பு போகலாம்” என்று அவளை எழுப்பி நிறுத்தினான்

அவன் சொன்னதற்கு பணிந்து எல்லாவற்றையும் எடுத்து வைத்தாலும் “ எங்கப்போறோம்” என்று கேட்டாள்

எடுத்து வைக்க அவளுக்கு உதவியவாறே “ இனிமேல் நீ எங்க இருக்கனுமோ,, அங்கே போறோம்” என்றான் சத்யன், அதன்பிறகு மான்சி எதுவுமே கேட்கவில்லை,, எல்லாவற்றையும் எடுத்துக்கொண்டு இருவரும் கீழே வந்தனர்,,

கீழ்வீட்டு கதவை தட்டிய சத்யன் அந்தம்மாள் கதவை திறந்து வந்ததும் “ நான் சத்யன் அனிதாவோட அண்ணன்,, மான்சிய என் வீட்டுக்கு கூட்டிட்டுப் போறேன்,, அவளைத் தேடி யாராவது வந்தா இந்த முகவரிக்கு இவளை பார்க்க தாராளமாக வரச்சொல்லுங்க” என்று கூறிவிட்டு தனது கார்டை எடுத்து கொடுத்தான்

அந்த பெண் தலையசைத்து கார்டை வாங்கிக்கொண்டதும் மான்சியின் தோளில் கைப்போட்டு தன்னுடன் அணைத்தவாறு காருக்கு போனான் , முன்புற கதவை திறந்து மான்சியை உள்ளே உட்காரவைத்து விட்டு, கதவை மூடியவன் கேட்டுக்கு வெளியே எதிரே இருந்த மரத்தடியில் இருட்டில் ஒரு சிகரெட் நெருப்பு மட்டும் ஜொலித்தது

கதவை மூடிய சத்யன் ஆத்திரத்துடன் வேகமாக மரத்தடியை நெருங்கினான், இவன் வருவதை பார்த்து நெருப்பு வட்டம் அனைந்து போக, நின்றிருந்த நபர் இருட்டில் தலைதெறிக்க ஓடினான், மான்சியை காரில் விட்டுவிட்டு அவனை தொடர்வது முட்டாள்தனம் என்பதை உணர்ந்து சத்யன் காருக்கு திரும்பினான்
இன்னும் பயந்தபடி அமர்ந்திருந்த மான்சியை இழுத்து தன் நெஞ்சில் சாய்த்துக்கொண்டான், அவளும் அவன் சட்டை காலரை பற்றிக்கொண்டு அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்துகொண்டாள்

சத்யன் தனது வீட்டுக்குள் காரை நிறுத்திவிட்டு,, மான்சியை அழைத்துக்கொண்டு உள்ளே போனான், தனது பாட்டியின் அறைக்கதவை தட்டிவிட்டு உள்ளே போனான்,

பாட்டி கண்ணாடி போட்டுக்கொண்டு கையிலிருந்த வியாசர் பாரதத்தை படித்துக்கொண்டிருந்தார்,, சத்யனைப் பார்த்ததும் “ வா சத்யாம்மா,, என்ன கண்ணா இந்த நேரத்துல?” என்றவர் சத்யன் முதுகுக்குப் பின்னால் இருந்து வந்த மான்சியை பார்த்ததும் திகைப்புடன் பாரதத்தை வைத்துவிட்டு கட்டிலை விட்டு இறங்கினார்

மான்சி முன்னே வந்து சட்டென்று பாட்டியின் காலில் விழுந்தாள்,, அவளைப் பார்த்துவிட்டு உடனே சத்யனும் பாட்டியின் காலில் விழுந்தான்

“ அட என்ன இது,, எழுந்திருங்க ரெண்டு பேரும்” இருவரையும் தோள்தொட்டு எழுப்பிய பாட்டி “ யாருடா இந்த பொண்ணு?” என்று மான்சியை பார்த்துக்கொண்டே சத்யனிடம் கேட்டார்

மான்சி சத்யனின் பக்கத்தில் தலைகவிழ்ந்து நின்றுகொண்டாள், சத்யன் இயல்பாக அவள் தோளில் கைப்போட்டு “ நீங்க தானே கல்யாணம் பண்ணிக்கடான்னு கெஞ்சினீங்க, அதான் பாட்டி ரொம்ப கெஞ்சுறாங்களே கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்னு முடிவு பண்ணி இவளை கூட்டிட்டு வந்திருக்கேன், பொண்ணு நல்லாருக்கா பார்த்து சொல்லுங்க பாட்டி” என்று சத்யன் குறும்புடன் கூற

பாட்டி கண்ணாடியைத் தூக்கிவிட்டு மான்சியை ஏற இறங்க பார்த்தார், பிறகு கட்டில் அமர்ந்து “ நான் இப்பல்லாம் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்லவே இல்லையே, அப்புறம் எதுக்கு என்னை சாக்கு வைக்கிற, நீ பண்ணா பண்ணலேன்னா பிரம்மச்சாரியா இரு எனக்கென்ன வந்துச்சு” என்று பாட்டி பற்றில்லாதது போல் பேசினாலும் அவர் முகத்தில் இருந்த மலர்ச்சி அவருடைய சந்தோஷத்தை பறைசாற்றியது

சத்யன் பாட்டியின் அருகில் போய் அமர்ந்து “ பாட்டி உங்க மனசு எனக்கு தெரியும், மொதல்ல இவளை பிடிச்சுருக்கா சொல்லுங்க” என்று பாட்டி கையை பிடித்துக்கொண்டு கெஞ்சினான்

“ சரி உனக்கு இவளை எத்தனை நாளா தெரியும்?”

“ அன்னிக்கு உங்களை ரயிலேத்த வந்தேனே அப்பத்துலேருந்து தெரியும் பாட்டி, அப்புறம் மறுநாள் நம்ம மில்லுக்கே வேலைக்கு வந்தா, அனிதா வேலை கேட்டது இவளுக்குத்தான்” என்றான் சத்யன்

யோசனையாய் மான்சியை பார்த்த பாட்டி கையை நீட்டி அவளை அழைக்க, மான்சி புன்னகையுடன் அவர் கையைப் பற்றிக்கொண்டாள்,, பாட்டி அவளை தன்னருகில் உட்கார வைத்துக்கொண்டு “ சத்யா இவளை எனக்கு முன்னாடியே தெரியும், ஆனா ஆளை இப்பத்தான் நேரில் பார்க்கிறேன்,, அனிதா ஒருமுறை செல்போனில் படம் எடுத்து எனக்கு காட்டினா,, அனிதா என்கிட்ட சொல்லிட்டு தான் உன்கிட்ட வந்து இவளுக்கு வேலைக்கு கேட்டா, ஆனா நீ இவ்வளவு சீக்கிரமே அதுவும் இந்த நேரத்துல கூட்டிட்டு வருவேன்னு எதிர்பார்க்கலை, என்னாச்சு இந்த நேரத்துல கூட்டி வந்துருக்க?, இந்த மாதிரி தேவதையை யாராவது பிடிக்கலைன்னு சொல்வாங்களா? ” என்று கூறிய பாட்டி மான்சியை தோளொடு அணைத்துக்கொண்டார்

“ அடடா எல்லாம் முன்னேற்பாடாக தான் நடக்குதா, இதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாம போச்சே” என்று அங்கலாய்த்த சத்யன் மான்சியின் தற்போதைய நிலையை கூறி அதனால்தான் இந்தநேரத்தில் அழைத்து வரும்படி நேர்ந்ததாக சொன்னான்

எல்லாவற்றையும் கவனமாக கேட்ட பாட்டி “ இப்ப என்ன செய்யலாம்னு நெனைக்கிற சத்யா?” என்று கேட்க

தன் மேவாயை தேய்த்தபடி சிறிதுநேரம் யோசித்த சத்யன் “ பாட்டி இனிமேல் யோசிக்க என்ன இருக்கு, முடிவு பண்ணவேண்டியது தான், இன்னிக்கு ஒருநாளே என்னால தாங்கமுடியலை ஒரே தவிப்பா ஆயிருச்சு, இனிமேல் இவளை தனியா விடமுடியாது,, அதனால நான் ஒரு முடிவு பண்ணியிருக்கேன் பாட்டி,, இன்னிக்கு நைட் மான்சி உங்க ரூம்ல தங்கட்டும், நாளைக்கு காலையில அவளை கூட்டிக்கிட்டு நீங்க அவளோட ஊருக்கு கார்ல போங்க,, அவங்க வீட்டு பெரியவங்க கிட்ட பேசி அடுத்த சில நாட்கள்லயே கல்யாணத்துக்கு ஏற்பாடு பண்ணுங்க, உங்க கூட கார்த்திக்கையும், நம்ம சீப் மெக்கானிக் பரந்தாமன் அண்ணனையும் அனுப்புறேன், அதோட நம்ம டிரைவர் ரத்னமும் இருப்பார், அதனால யாராலையும் எந்த பிரச்சனையும் வராது,, நீங்க பேசி முடிவு பண்ணவேண்டியதுதான் பாட்டி,, என் முடிவு சரியா?” என்று கேட்க..

“ எல்லாம் சரிப்பா, ஆனா கல்யாணத்தை எப்படி இன்னும் சில நாள்லயே வைக்க முடியும் நீ எங்களுக்கு ஒரே ஆண் வாரிசு அதனால உன் கல்யாணத்தை விமரிசையா பண்ணனும்னு ஆசையிருக்காதா எனக்கு?’ என்று சத்யனிடம் கேட்டார்

“ இல்ல பாட்டி மான்சிக்கு இருக்குற பிரச்சனைகள்ல நாளை தள்ளினா வேலை ஆகாது பிரச்சனை தான் வரும், கல்யாணத்தை சிம்பிளாக ஏதாவது கோயில்ல பண்ணிரலாம்,, அப்புறமா மேரேஜ் பத்தி நியூஸ்பேப்பர்ல விளம்பரம் கொடுத்து ஏதாவது ஹோட்டல்ல ரிசப்ஷன் வச்சுரலாம் அதுதான் சரியா வரும், எது எப்படியானாலும் கல்யாணம் சீக்கிரம் முடியனும், நீங்க போய் பேசுங்க அப்புறமா நான் வர்றேன் ” என்றான் சத்யன் ,தீர்மானமாக


பாட்டியும் பேரனும் கல்யாணத்தை பற்றி தீவிரமாகப் பேசிக்கொண்டு இருக்க,, அது சம்மந்தப்பட்ட மான்சிக்கு யோசனைகள் வேறு மாதிரி போனது,, சத்யன் தன்னிடம் ஆலோசிக்காமலேயே கல்யாணத்தை அறிவித்தது சிறிது கோபம் வந்தாலும்,, அவனுடைய அந்த உரிமையும் ஆளுமையும் மான்சியை பெரிதும் கவர்ந்தது,, இப்போது தனக்கிருக்கும் பிரச்சனைக்கு கல்யாணம் தான் சிறந்த தீர்வு என்றாலும்கூட, சத்யனை அவன் குடும்பத்தில் கொண்டு சேர்க்கவேண்டும் என்ற தனது கொள்கையில் எந்த முன்னேற்றமும் இல்லாமல் அப்படியே இருப்பது அவளுக்கு குழப்பமாக இருந்தது, என்ன செய்வது என்று யோசித்தவளுக்கு ரஞ்சனா கூறிய ஒரு வார்த்தை சட்டென்று ஞாபகத்திற்கு வந்தது,, “ ஆனா காதலுக்கு இருக்கும் சக்தியைவிட,, கல்யாண வாழ்க்கைக்கு சக்தி அதிகம்” இந்த வார்த்தைகள் அவள் மனதில் ஓடியது, ஒரு காதலியா இருந்து போராடுவதை விட அவன் மனைவி என்ற ஸ்தானத்தில் அவனில் பாதியாகி அதன்பிறகு குடும்பத்தோடு சேர்க்க முழுமூச்சாக செயல்பட வேண்டும் என்று எண்ணியவளை பாட்டியின் குரல் கலைத்தது


“ என்னப் பாட்டி கேட்டீங்க” என்றாள் சிதறிய கவனத்துடன்

“ இல்லம்மா சத்யன் சொல்றது எனக்கும் சரியாப்படுது,, நீ என்ன சொல்றம்மா” என்று பாட்டி கேட்டார்,, அவருக்கும் வேதாளம் மறுபடியும் முருங்கை மரம் ஏறுவதற்குள் கல்யாணத்தை முடிக்கவேண்டும் என்று நினைத்தார்,, புதிதாக ஏதாவது பிரச்சனை வந்து கல்யாணம் தடைப் படக்கூடாது என்று அவர்கள் குலதெய்வம் மாகாளி அம்மனை வேண்டிக்கொண்டார்

மான்சி மாற்று யோசனை எதுவுமின்றி “ அவர் இஷ்டப்படி செய்ங்க பாட்டி எனக்கும் சம்மதம்தான்” என்று வெட்கத்துடன் ஒரே வார்த்தையில் முடித்தாள்

சத்யன் அவளை ஆச்சர்யத்துடன் பார்த்தான்,, பிடிவாதம் எல்லாம் போச்சா,, யப்பா நிம்மதிடா கடவுளே,, என்று மனதில் எண்ணியவன் “ சரி உன் அண்ணனோட நம்பர் குடு நான் அவருக்கு தகவல் சொல்லி ஊருக்கு வரச்சொல்றேன்” என்று கேட்டான்,

அடுத்த சில நிமிடங்களில் ஜெகனுக்கு போன் செய்து,, மொத்த விபரங்களையும் கூறி நாளை ஊருக்கு கிளம்பி வருமாறு சத்யன் கூறினான்

ஜெகனுக்கு ரொம்ப சந்தோஷமாகிவிட்டது,, தனது குரலில் உற்சாகத்துடன் “ நான் உடனே லீவு போட்டுட்டு வந்துர்றேன் சார்” என்றவன், உடனே திருத்தி “ வந்துர்றேன் மாப்பிள்ளை” என்று கூறிவிட்டு வைத்தான்

அதன்பிறகு கார்த்திக்கு போன் செய்து விவரங்களை கூறிவிட்டு, நாளை பாட்டியுடன் மான்சியின் ஊருக்கு போகுமாறு கேட்டுக்கொண்டான்
கார்த்திக் இப்போதே கிளம்பி வரவா என்றான்,, அவனுக்கு லைன் க்ளியர் ஆகிவிட்ட உற்சாகம்,, சத்யன் சிரித்துவிட்டு “ நாளைக்கு காலையில வாடா, போதும்” என்றான்,

அதன்பின் சீப் மெக்கானிக் பரந்தாமனுக்கு போன் செய்தான்,, அவர் சத்யன் மில்லில் வேலை செய்தாலும் குடும்பத்தில் நீண்டகால நண்பர்,, தனது பேச்சால் எதையும் சமாளிக்க வல்லவர்,, அதனால்தான் சத்யன் அவரை தேர்ந்தெடுத்தான்
அவருக்கும் சொல்லி எல்லா ஏற்பாடுகளையும் சரிவர முடித்தான் சத்யன்
ஆனால் பாட்டி யோசனையுடன் இருப்பதைப் பார்த்து “ என்ன பாட்டி யோசனை” என்றான்

அவனை ஏறிட்ட பாட்டி “ எல்லாம் சரிப்பா, ஆனா மாப்பிள்ளையோட அப்பா அம்மா வராம நீங்க வந்து பெண் கேட்கிறீர்களேன்னு மான்சி வீட்டுல கேட்டா என்ன பதில் சொல்றது?” என்று கூறிவிட்டு கேள்வியாக அவனை பார்த்தார்

அவ்வளவு நேரம் முகத்தில் இருந்த சந்தோஷம் பட்டென்று வடிய விரைத்து நிமிர்ந்தான் சத்யன் “ அம்மா காலமாகி பதினைஞ்சு வருஷம் ஆச்சுன்னு சொல்லுங்க, அப்பாவுக்கு மாரடைப்பு வந்த காரணத்தால் டிராவல் பண்ண முடியாதுன்னு சொல்லுங்க,, மத்தவங்களை பத்தின விவரத்தை நீங்களே சொல்லிடுங்க,, அதன்பின் எதுவும் கேட்கமாட்டாங்க, அப்படியே கேட்டா நான் வந்து பேசுறேன்” என்று கூறிவிட்டு வேகமாக அறையை விட்டு வெளியே போனான்

பாட்டி மான்சியிடம் “ பாரும்மா எவ்வளவு கோபம் வருதுன்னு,, சரி நீ போய் எவனை சாப்பிட கூப்பிடு,, அவன் இன்னும் சாப்பிடலை, நீயும் அவன் கூட சாப்பிட்டு இங்க வந்து படுத்துக்கோ” என்று கூறி மான்சியை சத்யன் அறைக்கு அனுப்பி வைத்தார்

இவ்வளவு கோபத்தோடு போகிறவனை எப்படி சமாதானம் செய்து சாப்பிட அழைத்து வருவது என்ற யோசனையுடன் சத்யனின் அறையை நோக்கி போனாள் மான்சி 

பாட்டியும் பேரனும் கல்யாணத்தை பற்றி தீவிரமாகப் பேசிக்கொண்டு இருக்க,, அது சம்மந்தப்பட்ட மான்சிக்கு யோசனைகள் வேறு மாதிரி போனது,, சத்யன் தன்னிடம் ஆலோசிக்காமலேயே கல்யாணத்தை அறிவித்தது சிறிது கோபம் வந்தாலும்,, அவனுடைய அந்த உரிமையும் ஆளுமையும் மான்சியை பெரிதும் கவர்ந்தது,, இப்போது தனக்கிருக்கும் பிரச்சனைக்கு கல்யாணம் தான் சிறந்த தீர்வு என்றாலும்கூட, சத்யனை அவன் குடும்பத்தில் கொண்டு சேர்க்கவேண்டும் என்ற தனது கொள்கையில் எந்த முன்னேற்றமும் இல்லாமல் அப்படியே இருப்பது அவளுக்கு குழப்பமாக இருந்தது, என்ன செய்வது என்று யோசித்தவளுக்கு ரஞ்சனா கூறிய ஒரு வார்த்தை சட்டென்று ஞாபகத்திற்கு வந்தது,, “ ஆனா காதலுக்கு இருக்கும் சக்தியைவிட,, கல்யாண வாழ்க்கைக்கு சக்தி அதிகம்” இந்த வார்த்தைகள் அவள் மனதில் ஓடியது, ஒரு காதலியா இருந்து போராடுவதை விட அவன் மனைவி என்ற ஸ்தானத்தில் அவனில் பாதியாகி அதன்பிறகு குடும்பத்தோடு சேர்க்க முழுமூச்சாக செயல்பட வேண்டும் என்று எண்ணியவளை பாட்டியின் குரல் கலைத்தது


“ என்னப் பாட்டி கேட்டீங்க” என்றாள் சிதறிய கவனத்துடன்

“ இல்லம்மா சத்யன் சொல்றது எனக்கும் சரியாப்படுது,, நீ என்ன சொல்றம்மா” என்று பாட்டி கேட்டார்,, அவருக்கும் வேதாளம் மறுபடியும் முருங்கை மரம் ஏறுவதற்குள் கல்யாணத்தை முடிக்கவேண்டும் என்று நினைத்தார்,, புதிதாக ஏதாவது பிரச்சனை வந்து கல்யாணம் தடைப் படக்கூடாது என்று அவர்கள் குலதெய்வம் மாகாளி அம்மனை வேண்டிக்கொண்டார்

மான்சி மாற்று யோசனை எதுவுமின்றி “ அவர் இஷ்டப்படி செய்ங்க பாட்டி எனக்கும் சம்மதம்தான்” என்று வெட்கத்துடன் ஒரே வார்த்தையில் முடித்தாள்

சத்யன் அவளை ஆச்சர்யத்துடன் பார்த்தான்,, பிடிவாதம் எல்லாம் போச்சா,, யப்பா நிம்மதிடா கடவுளே,, என்று மனதில் எண்ணியவன் “ சரி உன் அண்ணனோட நம்பர் குடு நான் அவருக்கு தகவல் சொல்லி ஊருக்கு வரச்சொல்றேன்” என்று கேட்டான்,

அடுத்த சில நிமிடங்களில் ஜெகனுக்கு போன் செய்து,, மொத்த விபரங்களையும் கூறி நாளை ஊருக்கு கிளம்பி வருமாறு சத்யன் கூறினான்

ஜெகனுக்கு ரொம்ப சந்தோஷமாகிவிட்டது,, தனது குரலில் உற்சாகத்துடன் “ நான் உடனே லீவு போட்டுட்டு வந்துர்றேன் சார்” என்றவன், உடனே திருத்தி “ வந்துர்றேன் மாப்பிள்ளை” என்று கூறிவிட்டு வைத்தான்

அதன்பிறகு கார்த்திக்கு போன் செய்து விவரங்களை கூறிவிட்டு, நாளை பாட்டியுடன் மான்சியின் ஊருக்கு போகுமாறு கேட்டுக்கொண்டான்
கார்த்திக் இப்போதே கிளம்பி வரவா என்றான்,, அவனுக்கு லைன் க்ளியர் ஆகிவிட்ட உற்சாகம்,, சத்யன் சிரித்துவிட்டு “ நாளைக்கு காலையில வாடா, போதும்” என்றான்,

அதன்பின் சீப் மெக்கானிக் பரந்தாமனுக்கு போன் செய்தான்,, அவர் சத்யன் மில்லில் வேலை செய்தாலும் குடும்பத்தில் நீண்டகால நண்பர்,, தனது பேச்சால் எதையும் சமாளிக்க வல்லவர்,, அதனால்தான் சத்யன் அவரை தேர்ந்தெடுத்தான்
அவருக்கும் சொல்லி எல்லா ஏற்பாடுகளையும் சரிவர முடித்தான் சத்யன்
ஆனால் பாட்டி யோசனையுடன் இருப்பதைப் பார்த்து “ என்ன பாட்டி யோசனை” என்றான்

அவனை ஏறிட்ட பாட்டி “ எல்லாம் சரிப்பா, ஆனா மாப்பிள்ளையோட அப்பா அம்மா வராம நீங்க வந்து பெண் கேட்கிறீர்களேன்னு மான்சி வீட்டுல கேட்டா என்ன பதில் சொல்றது?” என்று கூறிவிட்டு கேள்வியாக அவனை பார்த்தார்

அவ்வளவு நேரம் முகத்தில் இருந்த சந்தோஷம் பட்டென்று வடிய விரைத்து நிமிர்ந்தான் சத்யன் “ அம்மா காலமாகி பதினைஞ்சு வருஷம் ஆச்சுன்னு சொல்லுங்க, அப்பாவுக்கு மாரடைப்பு வந்த காரணத்தால் டிராவல் பண்ண முடியாதுன்னு சொல்லுங்க,, மத்தவங்களை பத்தின விவரத்தை நீங்களே சொல்லிடுங்க,, அதன்பின் எதுவும் கேட்கமாட்டாங்க, அப்படியே கேட்டா நான் வந்து பேசுறேன்” என்று கூறிவிட்டு வேகமாக அறையை விட்டு வெளியே போனான்

பாட்டி மான்சியிடம் “ பாரும்மா எவ்வளவு கோபம் வருதுன்னு,, சரி நீ போய் எவனை சாப்பிட கூப்பிடு,, அவன் இன்னும் சாப்பிடலை, நீயும் அவன் கூட சாப்பிட்டு இங்க வந்து படுத்துக்கோ” என்று கூறி மான்சியை சத்யன் அறைக்கு அனுப்பி வைத்தார்

இவ்வளவு கோபத்தோடு போகிறவனை எப்படி சமாதானம் செய்து சாப்பிட அழைத்து வருவது என்ற யோசனையுடன் சத்யனின் அறையை நோக்கி போனாள் மான்சி 

வெளியே வந்த மான்சிக்கு சத்யனின் அறை எங்கே தெரியவில்லை, ‘ ச்சே அழைத்து வந்தவளுக்கு வீட்டைக்கூட சுத்தி காட்டாம கோபமா போயிட்டார் பாரு’ என்று மனதில் எண்ணமிட்டப்படி வீட்டை சுற்றிச்சுற்றி பார்த்தாள்,

அப்போது அங்கே சமையல்கார ராஜம்மா வந்து மான்சியின் கையைப் பற்றி “ அனிதா அம்மாவோட பிரண்டு நீங்கதானா,, ரொம்ப அழகா இருகீங்கம்மா, என் கண்ணே பட்டுரும் போலருக்கு” என்று கூறிவிட்டு மான்சியின் தாடையை தடவி நெட்டிமுறித்து திருஷ்டி கழித்தார் , மான்சி சங்கடமாக நெளிய, “ வாங்கம்மா ஏதாவது சாப்பிடுவீங்க” என்று மான்சியின் கையைப் பற்றி இழுத்தாள் ராஜம்மா,

அவளிடம் இருந்து கையை விடுவித்துக்கொண்டு “ இல்ல அவரும் இன்னும் சாப்பிடலையாம், அவரும் வரட்டும்” என்றாள் கூச்சத்துடன் மெல்லிய குரலில்

“ அப்படின்னா சரிம்மா, சின்னய்யாவும் வரட்டும் ஒன்னாவே சாப்பிடுங்க ” என்று கூறிவிட்டு போய்விட்டார்

‘ அய்யோ இவங்களும் சத்யனின் அறை எங்கே என்று சொல்லலையே” என நினைத்தபடி மறுபடியும் சுற்றிலும் தன் பார்வையை ஓடவிட்டாள்,, மாடிப்படிகள் பக்கம் திரும்பிய மான்சியின் பார்வை அங்கேயே நிலைத்து நின்றது,

படிகளின் ஆரம்பத்தில் சத்யன் நின்றிருந்தான், ஒரு கையை படியின் கைப்பிடி சுவறில் ஊன்றி மறுகையை முதுகுப்புறமாக மடித்து, முழங்கால் வரை ஷாட்ஸ்ம், அதற்க்கு மேல் கையில்லா பனியனுன், அடர்த்தியான தலைக் கிராப்பை ஸ்டைலாக கலைத்து விட்டிருந்தான், அவன் போட்டிருந்த ஜோவன் பாடிஸ்ப்ரேயின் மயக்கும் வாசனை ஹாலில் நின்றிருந்த மான்சியின் நாசியில் வந்து ஏறியது, ஆறடிக்கும் மேலான உயரமும், அகன்ற நெற்றியும், கூர்மையான நேர் நாசியும், அடர்த்தியான புருவத்துக்கு கீழே பார்த்தவுடன் மனிதனை எடைபோடும் கூர்ந்த கண்களும், கத்தை மீசையும், சொரசொரப்பான தாடையும், அகன்ற புஜத்துக்கு கீழே பரந்த நெஞ்சும்,, ரோமம் அடர்ந்த நெடுங்கால்களும்,, என சத்யனின் கம்பீர உருவம் என்றுமே மறக்கா வண்ணம், காலத்தில் அழியாத அஜந்தா குகை ஓவியம் போல் மான்சியின் மனதில் ஆழப்பதிந்தது,
சங்கோஜமின்றி அவனை வைத்தகண் வாங்காமல் மான்சி பார்க்க, அவன் இப்போது இருகரங்களையும் நீட்டி ஒரு குழந்தையை அழைப்பதுபோல் அவளை அழைத்தான், மான்சி அவனின் பார்வை மந்திரத்துக்கு கட்டுண்டவள் போல், மெல்ல மெல்ல அடியெடுத்து மாடிப்படிகளில் ஏறினாள்

அவள் அவனிடம் வரும்வரை அமைதியாக அவள் அழகை ரசித்தவன்,மேலே வந்ததும் அப்படியே அள்ளியெடுத்தான், மான்சி உதறவில்லை சினுங்கவில்லை, அவன் கழுத்தில் தன் கைகளை மாலையாகப் போட்டுக்கொண்டு அவன் நெஞ்சில் தன் முகத்தை அழுத்திக்கொண்டாள்

சத்யன் அவன் நெற்றியில் முத்தமிட்டான், அவளின் மூக்கு நுனியில் முத்தமிட்டான், உதட்டை நெருங்கியவன் பிறகு அதை தவிர்த்து சற்று கீழே இறங்கி கழுத்தில் முத்தமிட்டான், அவளிடம் மறுப்போ எதிர்ப்போ இல்லை, பின்னர் அவளை தூக்கியபடி திரும்பி தன் அறைக்கு போனான்

காலால் உதைத்து கதவை திறந்து உள்ளே போனவன், அவளை கட்டிலில் கிடத்திவிட்டு, கட்டில் தாவி ஏறி அவளருகே படுத்து தலையை கையில் தாங்கி விழிமூடி படுத்திருந்த மான்சியின் அழகை தன் கண்களாலேயே மென்று தின்றான்,,

இந்த அழகி என்னவள், எனக்கு மட்டுமே சொந்தமானவள் என்ற எண்ணமே அவனை விண்ணில் பறக்க வைத்தது, தனது ஆள்காட்டி விரலால் அவள் தலை வகிட்டில் கோடிட்டான், அப்படியே இறங்கி நெற்றியில் இருந்த ஸ்டிக்கர் பொட்டை சுற்றிலும் வட்டமிட்டு புருவங்களை வருடி மூக்கின் நுனிவரை தடவினான், உதடுகளைச் சுற்றி விரலால் வட்டமிட்டு அவளுக்கு கூச்சத்தை உண்டாக்கி இதழ்களில் இடைவெளியை ஏற்படுத்தினான்

குனிந்து அந்த இடைவெளியில் தனது நாக்கின் நுனியை செலுத்தினான், அவள் உடனே இதழ்களை சேர்த்து வைத்துக்கொண்டு “ ம்ஹூம்” என்று முனங்க...

நிமிர்ந்து அவள் முகத்தை பார்த்து “ என்ன ம்ஹூம்” என்றான் சத்யன், அவன் கண்கள் இதழ் ஆராய்ச்சியில் இறங்க,, கைகள் இடை ஆராய்ச்சியில் இறங்கியது,, இடையின் மென் சதைகளை பற்றி பிசைந்தது,, வருடியவாறே அவளின் அழகு தொப்புளை நெருங்கி சரக்கென்று உள்ளே இறங்கி ஆழம் பார்த்தது, அவளின் குழிந்த தொப்புளில் அவனுடைய நகம் வரை மறைந்து போனது, தொப்புளை குடைந்தவாறு அவளின் இதழ்களில் உதட்டால் வருடி வருடி இடைவெளியே ஏற்படுத்தி தனது நாக்கை நுழைத்தான்,

நுழைத்த நாக்கால் அவளின் வாயை அளந்தான்,, அவள் வாயை பிளந்து கொடுத்து அவனுக்கு ஒத்துழைக்க, அவன் நாக்கை புரட்டினான், பற்களை வருடினான், அவள் நாக்குடன் தன் நாக்கை உறவாடவிட்டான், பின்னிப்பிணைந்த பிறகு விலகுவதும் மறுபடியும் பின்னிப்பிணைவதும் இருவரின் நாக்கும் உறவாட அப்போது அவள் வாயில் உற்பத்தியான உமிழ்நீரை அவன் உதட்டை குவித்து உறிஞ்சினான், உறிஞ்ச உறிஞ்ச தேனை சுரந்தன அவள் இதழ்கள்,

சத்யனின் கைவிரல் அவள் தொப்புளில் இருந்து வெளியே வந்தது, கை சற்று மேலேறி மார்பை கீழ் விளிம்பை ரவிக்கையின் வரம்பை வருடியது, அவனின் முத்தம் அவளை மயக்கியது என்றால் அவன் விரல்களின் வருடல் அவளை சொக்க வைத்தது, அவள் தன் உடலை லேசாக உயர்த்தினாள், கிடைத்த சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்தி கையை அவள் முதுகுக்கு அடியில் விட்டு அவளை புரட்டி தன்மீது ஏற்றினான்

அவன் மேலே படர்ந்த மான்சி, அப்போதுதான் தனது தொடையில் ஏதோ வித்தியாசமாக அழுத்துவதை உணர்ந்து இடுப்பை உயர்த்த, அவனோ அவள் இடுப்பில் கைவைத்து தன்னோடு அழுத்தினான்,

சத்யன் சற்றே வளைந்து அவள் கழுத்தடியில் முகம் பதித்து, தன் உதட்டால் அவள் மார்பின் விளிம்பை தடவினான், மான்சியின் உடல் உதறுவதை சத்யனால் உணரமுடிந்தது, அவளின் இடுப்பை பற்றி தனது தலைக்கு மேலே உயர்த்தி தன் முகத்துக்கு நேராக அவளது மார்பு வருமாறு தூக்கிப்பிடிக்க, அவன் முகத்தால் அவளின் பருத்த மார்பில் அழுத்தமாக உரசினான்,

உணர்ச்சி மேலிட மான்சி வில்போல் கழுத்தை பின்னுக்கு வளைத்து, மார்பை முன்னுக்கு தள்ளி இரு கைகளாலும் அவன் தலைமுடியை கொத்தாக பற்றிக்கொண்டு தனது உதட்டை கடித்துக்கொண்டாள், அவள் கால்கள் சத்யனின் கால்களுடன் அழுத்தமாக உரச, அவன் அவற்றைப் பின்னிக்கொண்டான்
சத்யன் ஒருகையால் அவள் இடுப்பை வளைத்துக்கொண்டு மறுகையால் அவளின் மேலாக்கை விலக்கினான், ஆனால் மான்சி ரவிக்கையோடு மாராப்பை ஊக்கினால் பின் பண்ணியிருந்ததால் முழுவதும் விலக்க முடியவில்லை,

அடுத்து சத்யன் யோசிக்காமல் முந்தானையை பிடித்து வலுவாக இழுக்க பின் வளைந்து பிய்த்துக்கொண்டு முந்தானை அவன் கையோடு வந்தது

சத்யனின் கண்கள் தெரித்துவிடுவது போல் விரித்துப் பார்த்தான், ரவிக்கையை மீறி வெளியே வழிந்த அவளின் பொற்கலசங்களை காண கண் கோடி வேண்டும் என்று எண்ணினான், அவளின் பருத்த தனங்களில் பிதுங்களை பார்த்ததும் அதுவரை அவள் மீதிருந்த காதல் வெறியாக மாறியது, பட்டென்று வாயை அகலமாக திறந்து அந்த பட்டு சதையை கவ்விக்கொண்டான்

பல் தடம் பதியுமளவுக்கு கவ்விப்பிடித்து மிருதுவான சதையை சப்பி இழுக்க, மான்சி மேலும் வளைந்து தனது மார்பை அவன் முகத்தில் அழுத்த, அந்த சதை கோளங்கள் மேலும் சத்யன் வாய்க்குள் பிதுங்கியது, இடுப்பை வளைத்திருந்த அவனின் இடதுகை அவள் வலது பின்புறத்தை அழுத்தி பிசைய, மான்சி கண்களை மூடிக்கொண்டு வாயை பிளந்து அடித் தொண்டையில் இருந்து வித்தியாசமாக ஒலியெழுப்பினாள், சத்யனின் கால்கள் அவள் கால்களை உரசிஉரசி புடவையை பாவாடையோடு சேர்த்து உயர்த்தினான்